ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με τον κ. Αγιοστρατίτη ήταν μέσα η Αστυνομία; Γιατί μιλάμε για εδώ, ad hoc μιλάμε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Όχι κατά την κατάθεση, όχι κατά την απολογία στον κ. Ζερβομπεάκο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν το επέτρεπε ο κ. Ζερβομπεάκος. Αλλά κατά την προηγούμενη επικοινωνία του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ρωτώ κατά την απολογία του. Τέλος πάντων εσείς πέστε όπως θέλετε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ξέρετε, η απολογία δεν ασκείται το δικαίωμα της εχέμυθης επικοινωνίας του συνηγόρου με τον κατηγορούμενο. Στην απολογία παρίσταται ο ανακριτής. Τι εχέμυθη επικοινωνία μπορεί να έχει παρουσία του ανακριτή ο συνήγορος με τον κατηγορούμενο; Αυτό σας αρκεί δηλαδή; Σας καλύπτει εσάς ως εγγύηση υπέρ του κατηγορούμενου;
Το Δικαστήριο λοιπόν δέχτηκε ότι υπό τις συνθήκες αυτές η νομική υποστήριξη του συνηγόρου χάνει ένα μεγάλο μέρος της χρησιμότητάς της, σύμφωνα με τη διατύπωσή του. Δέχτηκε το Δικαστήριο περαιτέρω ότι η επικοινωνία του κατηγορούμενου με τους δικηγόρους του, ήταν αδύνατη σε κάθε στάδιο, διότι συνεπεία αυτού ήταν σε κάθε στάδιο υπό τους όρους αυτούς που αναφέρω παραπάνω, διότι μετά την έναρξη των διαδικασιών υπήρχε επικοινωνία. Και δέχεται ότι αφού ο κατηγορούμενος δεν μπορούσε να υποβάλλει ελεύθερα ερωτήσεις στους συνηγόρους του και να λάβει απαντήσεις ως προς την κατηγορία την οποία αντιμετώπισε, δεν ασκήθηκε το δικαίωμά του στην υπεράσπιση.
Στην περίπτωση Οτσαλάν είχαμε ένα φαινόμενο αντίστοιχο με αυτό που είχαμε στην περίπτωση Σάββα Ξηρού. Ο ηγέτης του ΡΚΚ στις πρώτες του καταθέσεις ομολόγησε την ενοχή του και παρέσχε στις αρχές τα στοιχεία τα ενοποιητικά. Προσαγόμενος ενώπιον του Δικαστηρίου εν συνεχεία, επανέλαβε ενώπιον του Δικαστηρίου ο Οτσαλάν κατά τη διάρκεια της δίκης τις ομολογίες του. Όταν η υπόθεση ήχθη ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το Δικαστήριο δέχθηκε ότι δεν έχει καμία σημασία εάν και μετά την επικοινωνία του με συνηγόρους και ενώπιον του Δικαστηρίου, συνέχισε ο κατηγορούμενος να αποδέχεται την κατηγορία, διότι δέχθηκε ότι αφού το δικαίωμα υπεράσπισης είχε υπονομευθεί στα πρώτα εκείνα κρίσιμα στάδια της διαδικασίας, δεν είχα καμία σημασία στη συνέχεια, αν μετά συνέχισε να ομολογεί.
Δέχθηκε δε ότι σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να εξεταστεί στο σύνολο της διαδικασίας η σταθερότητα των ομολογιών του κατηγορούμενου. Κατηγορούμενος ο Οτσαλάν παραδέχθηκε μέχρι τις αρχές της δίκης του, στην αρχή της δίκης του την κατηγορία, για να ανατρέψει στη συνέχει, για να τροποποιήσει στη συνέχεια τη στάση του και να αρνηθεί τις κατηγορίες και να αρνηθεί να συνεργαστεί με το Δικαστήριο.
Η περίπτωση του Σάββα Ξηρού είναι όμοια και διαφορετική, διότι ο Σάββας Ξηρός παραδέχθηκε και επανέλαβε τα όσα επανέλαβε και επιβεβαίωσε όσες φορές επιβεβαίωσε και κατά την ανάκριση υπό τους όρους και τις συνθήκες που γνωρίζετε και γνωρίζουμε όλοι μας τα όσα αρχικά είχε ομολογήσει, για να τα ανακαλέσει αμέσως μόλις βγήκε από την Εντατική, αμέσως μόλις βγήκε από τον έλεγχο της αντιτρομοκρατικής.
Σας έχω φέρει να σας καταθέσω, γιατί μας θίγει ως συνηγόρους, τη δήλωση ανάκλησης των απολογιών του Σάββα, όπως δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες. Είναι τα «ΝΕΑ› της 7-8 Σεπτεμβρίου, ότι «δέχθηκε επηρεασμό, ότι ασκήθηκε πίεση και επιρροή στο Σάββα Ξηρό από τον Δημήτρη Κουφοντίνα›. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας παρουσιάστηκε στις 5 Σεπτεμβρίου, πήρε προθεσμία για να απολογηθεί ως τις 7 του μήνα. Στις 7 του μήνα απολογήθηκε και μεταφέρθηκε στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, εδώ που βρισκόμαστε και σήμερα, ενώ στις 2 ή 3 του μήνα, είχε μεταφερθεί από την Εντατική ο Σάββας Ξηρός στις ανδρικές φυλακές απέναντι.
Η δήλωση ανάκλησης των απολογιών του Σάββα Ξηρού έγινε στις 6 του μήνα και δημοσιεύεται στις εφημερίδες στις 7 του μήνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κα Κούρτοβικ, να θυμηθούμε όμως ότι και εδώ στο Δικαστήριο και στο απολογητικό του υπόμνημα ενώπιον του Ανακριτή, είπε ότι «αναλαμβάνω τη φυσική αυτουργία όλων των πράξεων από το ’82 μέχρι το τέλος›.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ουδέποτε σας είπε τέτοιο πράγμα σ’ αυτή την αίθουσα κ. Πρόεδρε, συνεπώς του το λέτε.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά στην αίθουσα μου το ξαναείπε εμένα εδώ πέρα, ότι ισχύει το υπόμνημα και τα αναλαμβάνω, ώσπου κάποια στιγμή λέει ότι «όχι, εγώ δεν αναλαμβάνω τίποτα, δεν αναγνωρίζω τίποτα›. Μην τα ξεχνάμε αυτά. Υπάρχουν και τα πρακτικά.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε, ο Ξηρός από την αρχή σ’ αυτή την αίθουσα ουδέποτε σας είπε αυτό το πράγμα που λέτε, τη φυσική αυτουργία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε μου είπε αυτό;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Την αναφέρετε συνέχεια εσείς από την Έδρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μου το είπε;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Νομίζω ότι ουδέποτε σας το είπε, με επιφύλαξη, αν κάποια στιγμή λέχθηκε και έλειπα από την αίθουσα και μου διέφυγε....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα το βρούμε στα πρακτικά, αλλά μη νομίζετε ότι δεν τα θυμόμαστε.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Δεν το ανεκάλεσε ο κ. Ξηρός το τελευταίο αυτό στο οποίο αναφέρεται ο κ. Πρόεδρο. Λέει «μοναδικός φυσικός αυτουργός από το ’82 και μετά...›.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δηλαδή θα δεχθεί το Δικαστήριό σας ότι ο Σάββας Ξηρός το ’82 κατά το οποίο δεν κατηγορείται ότι ήταν μέλος της Οργάνωσης, κατηγορείται από το ’86-’87 σύμφωνα με το βούλευμα, θα δεχθείτε εσείς ότι το ’82 ήταν ο φυσικός αυτουργός και ο μοναδικός φυσικός αυτουργός; Μα δεν είναι σαφές ότι είναι μία πρόκληση έναντι της διαδικασία αυτή η φράση; Είναι δήλωση η οποία μπορεί να έχει νομικές συνέπειες και αναφέρεστε; Αυτή είναι η καλόπιστη διεξαγωγή κα Βόζεμπεργκ; Αναζητούμε την αλήθεια, προστατεύουμε πραγματικά το νόμο, τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, προστατεύουμε τη λογική όταν συζητάμε έτσι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ, δεν κάνουμε διάλογο. Εδώ έχουμε το υπόμνημα κα Κούρτοβικ, να το πετάξουμε κι αυτό;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Το υπόμνημα κ. Πρόεδρε, πρέπει να ειπωθεί....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέει: «Αναλαμβάνω επίσης την ευθύνη ως μοναδικός φυσικός αυτουργός όλων των ενεργειών που πραγματοποίησε η Οργάνωσή μου από το 1982 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το δικαίωμά μου που απορρέει από το τελευταίο άρθρο του συντάγματος με ηθικούς αυτουργούς τους παγκόσμιους τρομοκράτες Αμερικάνους.....› του φταίνε όλοι οι άλλοι δηλαδή.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Επανέλαβα κ. Πρόεδρε ότι είναι ένα υπόμνημα το οποίο είναι σαφές ότι προσκρούει, μάλλον είναι δηλώσεις αυτές οι οποίες προσκρούουν στη λογική, είναι σαφής ο χαρακτήρας πρόκλησης αν δεχθείτε το ακαταλόγιστο είναι μια άλλη ιστορία, να το συζητήσουμε.
Εγώ επιμένω να σας πω ότι προσκρούουν στη λογική, είναι σαφές ότι ο κατηγορούμενος με αυτή του τη δήλωση και υπό τις συνθήκες υπό τις οποίες τελεί, προκαλεί τη διαδικασία και το παράλογό της και αυτό νομίζω σας είπε και με δήλωσή του μέσα σε αυτή την αίθουσα, ότι αυτό το υπόμνημα και αυτές οι δηλώσεις, έχουν αυτόν τον χαρακτήρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα αξιολογήσουμε όλα όσα είπε ο κ. Ξηρός, κάθε μέρα αλλάζουν. Δεν έχω αντίρρηση, αλλά θα τα εκτιμήσει ο Δικαστήριο. απευθύνεται σε νοήμονες ανθρώπους.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε, γιατί δε διαβάζετε το υπόλοιπο μέρος του υπομνήματος με το οποίο ανακαλούνται όλες οι προανακριτικές και ανακριτικές του απολογίες και καταγγέλλονται σαν παράνομες; Γιατί εκείνο το κομμάτι δεν το διαβάζετε και διαβάζετε μόνο το άλλο; Ή θα θεωρήσετε ότι αυτό ως σύνολο σημαίνει κάτι για το Δικαστήριό σας και θα ψάξετε το τί σημαίνει επί της ουσίας, ή όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, 4 Απριλίου, «δεν είναι στημένο το υπόμνημα›, το είπε ο ίδιος, είναι από τα πρακτικά, τί να κάνουμε;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Γιατί δεν διαβάζετε, επιμένω, όλο το προηγούμενο μέρος το οποίος σας λέει ότι «παρανόμως ανακρίθηκα....›
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το καταλαβαίνουμε καλά θέλετε να πείτε...
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εμένα δε μ’ ενδιαφέρει αν λέει αλήθεια ή όχι ο Ξηρός και δεν θα μπω σ’ αυτή τη συζήτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, να μπείτε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αυτό να το ερευνήσετε εσείς. Δε μ’ ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή το μέρος του αλήθεια ή ψέματα, εμένα μ’ ενδιαφέρει και νομίζω αυτό αφορά την ένστασή μας, νόμιμα ή παράνομα λήφθηκαν αυτές οι απολογίες; Αυτό ερευνούμε. Αυτό μας αφορά. Μη μου λέτε αν είπε αλήθεια ή ψέματα, να το δούμε σε ένα επόμενο στάδιο. Αυτό θα το συνεκτιμήσετε με τα άλλα στοιχεία, αλλά δε μπορείτε να μου απαντάτε με αυτό, σε αυτό που σας λέω εγώ τώρα.
Εγώ σας λέω, αναπτύσσοντας την ένσταση, τοποθετούμενοι επί της ένστασης που υποβλήθηκε, ότι αυτές οι απολογίες, αυτές οι ανακριτικές πράξεις είναι παράνομες και αυτές οι απολογίες και οι ομολογίες δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριό σας. Το άλλο δεν με αφορά.
Να συνεχίσω να σας πω ότι δέχεται περαιτέρω το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στην περίπτωση Οτσαλάν το γεγονός ότι δεν χορηγήθηκαν στον κατηγορούμενο τα αντίγραφα της δικογραφίας, συνιστούσε παραβίαση της αρχής της ισότητας των όπλων. Και το γεγονός ότι χορηγήθηκαν αντίγραφα υπόθεσης 17.000 σελίδων, 15 μέρες πριν τη Δίκη, τότε προέκυψε και το ζήτημα της επικοινωνίας, από κοινού με τους άλλους περιορισμούς, οδηγεί επίσης σε παραβίαση του άρθρου 6, διότι δεν μπόρεσε να ασκήσει το δικαίωμα της επικοινωνίας με συνήγορο και δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει τις αναγκαίες συμβουλές από τον συνήγορό του για να οργανώσει την υπεράσπισή του.
Δεν είναι μόνο η υπόθεση Οτσαλάν. Θα ήθελα συμπληρωματικά να σας αναφέρω δύο ακόμα υποθέσεις από τις πρόσφατες, ερεύνησα την ομολογία και μέσω δελτίων κυρίως των τελευταίων δύο-τριών χρόνων, δε μπόρεσα να ερευνήσω την προηγούμενη, αλλά φαντάζομαι είναι πολλές οι σχετικές αποφάσεις, θα αναφερθώ λοιπόν στην υπόθεση Μπρέναν και στην υπόθεση ¶λαν. Είναι δύο αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, είναι και οι δύο κατά του Ενωμένου Βασιλείου, νομίζω η πρώτη αφορά Ιρλανδό η δεύτερη αφορά μία ληστεία.
Η υπόθεση Μπρέναν είναι η 39846/98 αίτηση-απόφαση από 16/1/2002. Ποιο ήταν το πρόβλημα εκεί: Ο Μπρέναν, η πρώτη του συνάντηση με συνήγορο, έγινε παρουσία αστυνομικού. Οι επόμενες έγιναν ελεύθερα. Κρίνει λοιπόν ότι το Δικαστήριο ότι κατά την πρώτη και κρίσιμη συνάντησή του με συνήγορο ήταν παρών αστυνομικός και απορρίπτοντας τον ισχυρισμό ότι υπήρχε φόβος μεταφοράς πληροφοριών σε άλλους υπόπτους, αυτό επικαλέστηκε η βρετανική κυβέρνηση τότε, ότι απαγορεύσαμε την επικοινωνία, την ελεύθερη και απρόσκοπτη επικοινωνία με τον συνήγορο διότι φοβόμασταν ότι μπορούσαν να μεταφερθούν πληροφορίες σε άλλους υπόπτους οι οποίοι ήταν ελεύθεροι ακόμα και θα μπορούσαν να εμποδιστούν οι περαιτέρω έρευνες.
Δέχθηκε λοιπόν το Δικαστήριο ότι αυτός ο ισχυρισμός δεν ευσταθούσε διότι δεν μπορούσε ο συνήγορος να επιτελέσει ένα τέτοιο έργο και ούτε υπήρχαν οποιαδήποτε στοιχεία από τα οποία να κρινόταν ότι μπορούσε ο συνήγορος να επιτελέσει ένα τέτοιο έργο. Και κρίθηκε ότι υπό τα κριτήρια της αναλογικότητας, η συνάντηση αυτή η πρώτη, ήταν τόσο κρίσιμη και παραβιάστηκε κατ’ αυτή την πρώτη συνάντηση με τρόπο κρίσιμο επομένως υπονομεύθηκε το δικαίωμα του κατηγορούμενου να λάβει συμβουλές από τον συνήγορό του, ώστε υπονομεύθηκε συνολικά η υπεράσπισή του και έκρινε ότι υπάρχει παραβίαση του δικαιώματος επικοινωνίας κατά το άρθρο 6.
Στην υπόθεση ¶λαν, αρκετά διαφορετική, η απόφαση από 5/11/2002, έχουμε το εξής: Έχουμε ένα κατηγορούμενο για ληστεία, ο οποίος προφυλακίζεται, μπαίνει σε ένα κελί και τοποθετείται μέσα στο κελί μαζί του, ως συγκρατούμενος, ένας πληροφοριοδότης της αστυνομίας. Τοποθετούνται οπτικοακουστικά συστήματα, ο πληροφοριοδότης της αστυνομίας εμφανιζόμενος και αυτός ως αντιστοίχων επιλογών με τον κρατούμενο, επιδίδεται σε ερωτήσεις, παρασύρει τον κρατούμενο ο οποίος του εμπιστεύεται στοιχεία γύρω από την ενοχή του, την εμπλοκή του στην υπόθεση της ληστείας για την οποία κατηγορείται, στοιχεία τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια για να καταδικαστεί.
Θεωρήθηκε λοιπόν ότι και σε αυτή την περίπτωση υπήρχε παραβίαση του δικαιώματος της μη αυτο-ενοχοποίησης του κατηγορούμενου σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρείται ότι συνιστά παραβίαση του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ. Το δικαίωμα της μη αυτο-ενοχοποίησης είναι ένα δικαίωμα το οποί προστατεύει με ιδιαίτερο τρόπο η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και απέναντι στο οποίο είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Αυτή είναι η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κ.κ. δικαστές. Η αντιστοιχίες με την περίπτωσή μας είναι προφανείς. Οι παραβιάσεις που έχουν γίνει είναι προφανείς. Παραβιάσεις που αφορούν το υπερασπιστικό δικαίωμα, παραβιάσεις που υπάγονται στο 171δ και σαν τέτοιο και αυτεπάγγελτα οφείλει να τις ερευνήσει το Δικαστήριό σας στο βαθμό που έχουν τεθεί και στη διάρκεια της προδικασίας στο βαθμό που έχουν τεθεί από την πρώτη στιγμή και σε αυτή την αίθουσα.
Οφείλετε λοιπόν νομίζω να κάνετε δεκτή την ένσταση που σας υποβάλλετε και να μην προχωρήσετε στην οποιαδήποτε χρήση των προανακριτικών αλλά και της ανακριτικής κατάθεσης του Σάββα Ξηρού με βάση υπό το φως της συγκεκριμένης νομολογίας και με βάση τα όσα αναπτύχθηκαν. Θα σας καταθέσω μία σειρά από έγγραφα.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Εφέτες, να πάρω μια θέση σ’ αυτό το θέμα, άλλωστε εντελώς τυχαία πέρυσι έγινε δημόσια συζήτηση γι αυτή την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί και που αντικειμενικά ήταν γνωστή σε όλη την ελληνική κοινωνία, αυτό άλλωστε είναι και το πρόβλημά σας που έχετε να απαντήσετε, αν αυτά που λέμε και ρυθμίζουμε νομικά βρίσκονται σε μια αντιστοιχία γι αυτό που είναι κοινό σε όλους μας.
Στην πρώτη φάση και πριν αρχίσει η εξάρθρωση της 17Ν, όταν ήδη είχε αρχίσει η αποθεραπεία του κατηγορουμένου κ. Σάββα Ξηρού και είχε οργανωθεί το πλαίσιο της κράτησής του, δηλαδή ειδικός χώρος, είχαν στηθεί όλα τα άλλα απαιτούμενα στοιχεία για την ασφαλή σε απομόνωση κράτησή του, σε δημόσια συζήτηση τέθηκε το ερώτημα: Τί λέγε εσείς, ποια είναι η άποψή σας; Είναι νόμιμη ή δεν είναι νόμιμη η κράτηση του Σάββα Ξηρού μετά από 7 περίπου μέρες;
Είπα τότε πολύ προσεκτικά ότι είμαστε στα όρια της ακραίας νομιμότητας και ότι αν συνεχιστεί αυτό το καθεστώς, δεν ξέρω τί φόρμουλα θα βρει ο ανακριτικός μηχανισμός να τον υπαγάγει. Μια φόρμουλα είναι να του πάρει προανακριτικές καταθέσεις, αλλά πιστεύω ότι δε θα το κάνει αυτό διότι θα είναι άκυρες και δε θα μπορούν να ληφθούν υπόψη, η άλλη φόρμουλα είναι να συνεχίσει η προανακριτική διαδικασία μέσα σ’ αυτή τη συνθήκη πλήρους απομόνωσης που είναι ορατή σε όλους μας και που κανείς δεν αμφισβητεί. Επελέγη ο δεύτερος δρόμος.
Σε μια δεύτερη συζήτηση που κάναμε μετά από μερικές μέρες μαζί και με άλλους νομικούς, δεν είχαμε καμία επιφύλαξη να πούμε, παρά το κλίμα που επικρατούσε τότε, ότι δεν είμαστε σε νόμιμες διαδικασίες.
Ερχόμαστε σήμερα το Δικαστήριό σας να απαντήσει σε δυο σημαντικά ερωτήματα που τίθενται αναμφισβητήτως. Το ένα ερώτημα είναι, ευθέως και καθαρά: Ήταν σε κατάσταση απομόνωσης ο Σάββας Ξηρός από την ημέρα του τραυματισμού του μέχρι την μέρα που έδωσε την απολογία του στον τακτικό Εφέτη Ανακριτή; Ήταν σε απομόνωση ή δεν ήταν σε απομόνωση; Αυτό δηλαδή που όλη η χώρα έβλεπε και κατέγραφε, αυτό που κάθε μέρα μεταδιδόταν, το πώς τον επεσκέφθη όποιος τον επεσκέφθη, το πώς ήταν τα δρακόντεια μέτρα φύλαξής του, το πώς είναι ο θάλαμος μέσα που είναι τα κυκλώματα τηλεοράσεως και όλα αυτά, ήταν ένα ψέμα το οποίο ελέχθη και τώρα αποδεικνύεται στο Δικαστήριό σας ότι η ανάπλαση της αντικειμενικής πραγματικότητας δείχνει κάτι άλλο, ότι δεν υπήρξαν αυτά τα δεδομένα.
Κανένα πρόβλημα, ήταν σε πλήρη ελευθερία, γίνονταν τα απαραίτητα μέτρα για την ορθή θεραπευτική προσέγγισή του, «τόσα καλά του κάναμε, τον θεραπεύσαμε πλήρως› και ελευθέρως έδωσε τις απολογίες αυτές που έδωσε. Αυτά πρέπει να απαντήσετε. Νομίζω ότι το δίλημμα που έχετε, με απλά λόγια, είναι να αναπλάστε την αντικειμενική πραγματικότητα, αντικειμενικά πώς ήταν τότε. Είναι σαφές ότι κανείς δεν έχει σ’ αυτή τη χώρα, μιλώντας ειλικρινά, την αίσθηση ότι ο Ξηρός από την άποψη των περιορισμών που επέβαλλε και πήρε το σύνολο του κρατικού μηχανισμού, δηλαδή και στελέχη της κυβερνήσεως και ο αστυνομικός μηχανισμός μαζί με τον ειδικό μηχανισμό της δικαιοσύνης για τον έλεγχο του οργανωμένου εγκλήματος, ήταν από την πρώτη μέρα αυστηρή φύλαξη που έφτανε στο όριο της απομόνωσης.
Αυτό είναι το ένα ζήτημα. Αυτό καθαυτό το συμβάν αυτό, αν τυποποιηθεί, κάνει άκυρες τις προανακριτικές καταθέσεις που έδωσε κατά το στάδιο της προανάκρισης. Μόνο αυτό. Η απολογία του σε κατάσταση απομόνωσης. Ακόμα και αν είχαν τηρηθεί οι προϋποθέσεις που γράφει αυτό το έγγραφο της απολογίας, ότι του είπαμε «αν θέλεις δικηγόρο...› είπε «δε θέλω›, «θέλεις να λάβεις γνώση....› «όχι›, ακόμα και αν είχαν τηρηθεί αυτά, πάλι επειδή βρισκόταν σε καθεστώς κράτησης, το οποίο δεν προβλέπεται από το νομικό μας σύστημα, ήταν άκυρες αυτές οι καταθέσεις.
Αλλά κάνω και μια άλλη προσέγγιση του ζητήματος. Γιατί θέλατε να γίνει η προανακριτική διαδικασία και η συλλογή του προανακριτικού υλικού 40 μέρες; Απ’ ότι ξέρω το να συνέλθει η Ολομέλεια Εφετών και να προσδιορίσει Εφέτη Ανακριτή και Εισαγγελέα που θα κάνει αυτές τις πράξεις, αποβλέπει στη βαθύτερη, καλύτερη και με όλες τις εγγυήσεις αδιαμφισβήτητη συλλογή του αποδεικτικού υλικού.
Πότε έγινε η Σύνοδος τω Εφετών; Πότε διορίσθηκε ο Τακτικός Ειδικός Εφέτης Ανακριτής; Τί τον παρεμπόδιζε, εφόσον όπως λέτε ήτα καλά στην υγεία του και μπορούσε να δώσει τις προανακριτικές καταθέσεις, να αναλάβει την ανάκριση. Εδώ πήραμε την ανάκριση από τον τακτικό Ανακριτή, τον Πρωτοδίκη και του είπαμε ότι δεν έχει τα προσόντα να κάνει αυτή τη διαδικασία τόσο καλά σε μια τέτοια σοβαρή υπόθεση.
Καλέσαμε την Ολομέλεια, βάλαμε τον Ειδικό Εφέτη Ανακριτή. Πού έπρεπε να πάει πρώτα; Στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, στον ειδικό θάλαμο να επιβλέψει, να δει αν έχει τις συνθήκες τις νόμιμες, να πάρει τα κατάλληλα μέτρα και να τον καλέσει σε απολογία αν έκρινε ότι η υγεία του μπορούσε να του παρέχει αυτή την δυνατότητα να πάρει ομολογία. Και καλά ό,τι του έλεγε τότε και ας γινόταν αυτός ο εξομολόγος που λέτε εσείς. Γιατί δεν έγινε αυτό; Ποιος νομικός κανόνας λέει ότι μπορεί να μη γίνει και ότι θα αναμένουμε να ολοκληρωθεί μια τέτοιου τύπου όπως έγινε διαδικασία, από τον τακτικό Εφέτη Ανακριτή για να πάρει να πάρει απολογία μετά, στις 11 Αυγούστου.
Ποια νομική διάταξη του ελληνικού συστήματος λέει αυτή την απαγόρευση; Εγώ υπέθετε ότι η ομάδα των ειδικών Ανακριτών που έβαλε η Ολομέλεια είχε καλύτερες ικανότητες να επιτύχει τα αποτελέσματα που ήθελε να επιτύχει, δηλαδή τη συλλογή του απαραίτητου ανακριτικού υλικού γιατί άφησε την προανάκριση να συνεχίζεται ή δεν ήξερε ότι γίνεται προανάκριση, ή δεν είχε ασκηθεί κατηγορία και in rem και κατά προσώπων μέσα στον Ιούλιο και συνεχίζονταν οι προσαγωγές και οι απολογίες κατά το νόμιμο τρόπο των υπολοίπων κατηγορουμένων κατά τον τυπικά νόμιμο τρόπο των υπολοίπων κατηγορουμένων και γιατί παρέμενε ο κ. Σάββας Ξηρός εις το στάδιο της προανακριτικής διαδικασίας.
Υπάρχει καμία σοβαρή απάντηση ότι αυτό γινόταν, διότι νομικά είχαμε περιορισμό επειδή είχε αρχίσει η προανακριτική διαδικασία και δεν είχε τελειώσει ή υπάρχει απάντηση ότι αυτοί οι δύο, οι τρεις, ο άλλος μηχανισμός ο προανακριτικός ήταν top, είχε τις δυνατότητες να κάνει καλύτερα την δουλειά του; Ας αφήναμε λοιπόν την προανάκριση να προχωρήσει και το Σεπτέμβριο βλέπαμε τί κάναμε και για τους υπόλοιπους.
Γιατί κάναμε αυτή την τροποποίηση από άποψη αρχών λειτουργίας του δικού μας νομικού συστήματος και των κανόνων που έχουμε; Είναι προφανές ότι αφού επιλέξαμε μέσα σε 40 μέρες σε ειδικό καθεστώς της πλήρους απομόνωσης γιατί έτσι περιγράφεται αντικειμενικά, άλλο τώρα τί θέλουμε να λέμε, η αντικειμενική περιγραφή είναι πλήρης απομόνωση. Το κάναμε για να επιτύχουμε καλύτερα αποτελέσματα κατά παράβαση των κανόνων που έχει το σύστημά μας για την προστασία και του κατηγορουμένου αλλά και για την προστασία και την αξιοπιστία ολόκληρου του συστήματος. Γι αυτό το κάναμε. Γιατί άλλο το κάναμε; Έχετε καμία άλλη εξήγηση να μου πείτε πώς παρακωλύθηκε ο κ. Εφέτης Ανακριτής να πάει στις 20 Ιουλίου να πάρει την ανάκριση στα χέρια του;
Αν ήθελε να εξομολογηθεί ο κατηγορούμενος και να αποκαλύψει τί θα έκανε; Δεν θα τα έκανε στον Εφέτη Ανακριτή; Γιατί τελείωσε ουσιαστικά η ανάκριση για την περίπτωση της 17ης και είχαν προφυλακιστεί και προσωρινά κρατηθεί όλοι οι κατηγορούμενοι εκτός από δυο που βρέθηκαν αργότερα και μετά πήγαμε στο κύριο πρόσωπο το οποίο είχε και την βασική δραστηριότητα αν θέλετε, ένα τμήμα της βασικής δραστηριότητας και ήταν γνωστά αυτά τα πράγματα από την πρώτη ημέρα.
Αυτή η επιλογή που έκανε όχι ο κ. Σάββας Ξηρός αλλά που έκανε ο ανακριτικός και ο προανακριτικός μηχανισμός ήταν μια λάθος επιλογή; Δεν έχει τα εχέγγυα εκείνα της νομιμότητας στην οποία πάνω πρέπει να στηριχθείτε και γι αυτό είναι άκυρη η διαδικασία αυτή. Όπως ήξερε η χώρα τί έλεγε κατά την διάρκεια της μυστικής αυτής απολογητικής διαδικασίας, το ίδιο κ.κ. Εφέται ήξερε και ότι ήταν σε απόλυτη απομένωνη. Το ίδιο το ήξερε.
Εάν θέλουμε τώρα αυτό να το εξομαλύνουμε βρείτε εσείς τους τρόπους να το εξομαλύνεται. Εμένα καλώς ή κακώς μου έτυχε μία ειδική περίπτωση παρόμοια, ακριβώς παρόμοια. Βαρύτατος τραυματισμός του κατηγορουμένου, απώλεσε τον οφθαλμό του, απώλεσε και την χείρα του, κόπηκε ολόκληρο το χέρι του το 1990 αν δεν κάνω λάθος, στην περίπτωση της Μαυρικίου με τον πελάτη τον κ. Μαζοκόπο. Σε κείνο δεν παρανομήσαμε. Κάναμε κάτι άλλες ιστορίες αργότερα αλλά τις επαναφέραμε στο νομικό ίσιο δρόμο θα έλεγα αλλά σε αυτό το στάδιο προσέξαμε και δεν τις παρανομήσαμε.
Πότε έγινε η έκρηξη εκεί; Πήγα και κοίταξα τα αρχεία. Τα κάναμε αυτά σε αυτόν και το έχω ξεχάσει ή δεν τα κάναμε; Η έκρηξη έγινε 8 Νοεμβρίου 1990. 9 Νοεμβρίου βαρύτατα και στην εντατική πηγαίνουν δυο προανακριτικοί υπάλληλου Δημητρόπουλος, Καραγιώργης και τον εξετάζουν ανωμοτί ως μαρτύρα. Αρνείται αυτός, μόλις είχε βγει από το χειρουργείο. Όταν συνέρχεται στοιχειωδώς δεν φυλάχτηκε, διακριτική φύλαξη. Ναι να μην μας φύγει, ναι να μην πάνε οι αντίπαλοί και κάνουν αυτά τα τρομερά που θα κάνανε, οι άλλοι δηλαδή που είχε διαφύγει να τον αποτελειώσουν και να μην δώσει τα φοβερά στοιχεία, ναι όμως και να έχει μία ελευθερία και έναν γιατρό άλλον να φέρει και τον δουν και οι συγγενείς και οι φίλοι του.
Πότε ολοκλήρωσε ο Τακτικός Ανακριτής, ειδικός για τα θέματα τρομοκρατίας; Στις 14/11. Πάει στο νοσοκομείο, στο γραφείο του Διευθυντή στον 2ο όροφο, τους είπε να τον κουβαλήσουν εκεί και του δίνει προθεσμία για τις 16/11 και απολογείται στις 16/11 και λέει ότι θέλει ο άνθρωπος. Τόσο κοντά σε αυτόν τον βαρύτατο τραυματισμό του ο οποίος οδήγησε στην οριστική απώλεια του ματιού του και στο να χάσει όλο το αριστερό του χέρι και τηρήθηκε αυτή η νομιμότητα. Δεν βάλαμε ειδικό κελί στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο. Δεν πήγαμε εργαζομένους να στήσουν τις φοβερές πόρτες και δεν ξέραμε – να σας πω και την αλήθεια – αν ήταν η 17Ν ή όποια άλλη επαναστατική Οργάνωση ή δεν ήταν όταν κάναμε αυτά.
Τηρήσαμε γιατί ήμασταν στο μεταβατικό στάδιο και δεν είχαμε φτάσει στις πολύ συσταλτικές μεν, διασταλτικές ερμηνείες τώρα από την πλευρά της δικαιοσύνης στο τί γίνεται και συσταλτικές καταστατικές παραβάσεις των τυπικών κανόνων. Δεν είχαμε φτάσει. Όταν του βγάλαμε το ένταλμα έγινε ο νόμος του Μητσοκάκη το ΄90-΄91 για το οργανωμένο έγκλημα ο οποίος προέβλεπε και δύο παραμέτρους. Μία 15νθήμερο περίπου κατά παράβαση του Συντάγματος προανακριτική διαδικασία, την είχε τυποποιήσει όμως την διάταξη αυτή και μία ειδική κράτηση σε λευκά κελιά. Πράγματι ο Μαζοκόπος ήταν ο πρώτος που μπήκε σε λευκό κελί σε αυτήν την χώρα μετά την απολογία του.
Και το 15νθήμερο δεν τηρήθηκε γιατί θέλαμε να είμαστε ακριβείς στη νομιμότητα και τα λευκά κελιά εκείνα της απόλυτης απομόνωσης που τα προέβλεπε ειδική διάταξη δεν τηρήθηκαν όταν σοβαροί πολιτικοί, ανθρωπιστές, η Μελίνα και άλλοι πήγαμε, τα είδαμε και είπαμε να τα καταργήσουν και τον έβγαλα από κει και τον πήγα στις κοινές φυλακές. Έγινε η δίκη του, καταδικάστηκε, εξέτισε την ποινή του.
Τί δείχνει αυτό; Δείχνει ότι όταν θέλουμε να είμαστε τυπικοί και να κάνουμε σωστά την δουλειά μας μπορούμε να την κάνουμε. Όταν δεν θέλουμε ψάχνουμε τώρα να βρούμε αιτιάσεις να καλύψουμε την ακυρότητα. Όχι πως θα σωθεί η υπόθεση με την ακυρότητα αυτών των 4 προανακριτικών απολογιών και της ανακρίσεως στον Εφέτη Ανακριτή γιατί αφού ανέχθηκε όλη την προηγούμενη διαδικασία στο στάδιο της προανάκρισης και δεν επελήφθη ο ίδιος να πει ότι δεν τα έπαιρνα υπόψη μου αυτά, δεν με φωνάξατε στην ώρα μου, τότε και η ανάκριση που πήρε πάσχει ακυρότητας απόλυτης γιατί περιόριζε στην ουσία το δικαίωμα του κατηγορουμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του όπως έπρεπε.
Δεν σας κρύβω ότι αν δείτε και την απολογία στον Τακτικό Ανακριτή – τί του κάνει – ότι είχε ξεχασμένο υποτίθεται και είχε συλλεχθεί από τις άλλες ομολογίες, απολογίες κλπ, τον ρωτάει «για να βάλουμε και κανέναν άλλον εκεί μέσα› όπως είναι η περίπτωση του κ. Γιάννη Σερίφη. Αυτός είχε ξεχάσει, δεν είχε πει τίποτα. Δεν τον είχαν ρωτήσει, δεν είχε στρωθεί η υπόθεση Σερίφη, εκεί του λέει «μήπως θυμάσαι κάτι›. Δηλαδή σε δευτερεύουσας σημασίας ζητήματα πάει και τον ρωτάει συμπληρωματικώς. Απεδέχθη δηλαδή την προηγούμενη διαδικασία, επειδή όμως αυτή έγινε με αυτό το σύστημα είναι άκυρη κι αυτή.
Πού θα την πάτε αυτή την ακυρότητα; Δεν μας την πρότειναν άκουσα να λένε στο στάδιο της ανάκρισης. Ήρθε το χαρτί, το διαβάσατε εσείς, τα έχετε μπροστά σας, εισήχθη στην δίκη. Το έχει δει όλη η χώρα δημοσίως. Τί θα κάνουμε, πώς θα τα ρυθμίσουμε αυτά, τί θα κάνουμε τώρα; Μα αυτά είναι απόλυτες ακυρότητες σε δυο επίπεδα, στο επίπεδο της προστασίας του δικαιώματος υπεράσπισης του κατηγορουμένου, πλήρους προστασίας με τήρηση των κανόνων και στο επίπεδο έχω την εντύπωση και κίνησης της διαδικασίας διώξεως. Δεν μπορεί να κινείται η διαδικασία διώξεως ένα μήνα νωρίτερα και να μην βγαίνεις να τον ανακρίνεις αλλά να αφήνεις τον προανακριτικό μηχανισμό σε ειδικές συνθήκες να κάνει την ανάκριση για να επιτύχει έστω και το καλύτερο αποτέλεσμα.
Θα σας πω κι ένα τρίτο. Μου είπαν σε μία συζήτηση που έκανα, το δημόσιο συμφέρον κ. Φυτράκη, τί θα κάνουμε με το δημόσιο συμφέρον; Το δημόσιο συμφέρον κυρίως στηρίζεται έναντι οποιασδήποτε απειλής απ’ όπου κι αν προέρχεται όπως λένε οι πολιτικοί μόνο εάν τηρούμε την τυπική νομιμότητα που περιλαμβάνει και την ουσιαστική νομιμότητα. Γι αυτό μόνο γι αυτήν την ένσταση λέω, όπως και για την προηγούμενη που μίλησα, το πολιτικό αδίκημα ότι είναι σωστή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Πρωτέκδικος έχει το λόγο.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, αρχικώς δεν είχα σκοπό να μιλήσω αλλά ακούστηκαν κάποια πράγματα στην διαδικασία, οπότε θα μου επιτρέψετε κι εγώ να αναφερθώ λίγο στο δικονομικό θέμα. Εγώ έχω τον κ. Τέλιο ο οποίος ούτε βλάπτεται, ούτε ωφελείται γι αυτό θα είμαι συντομότατος με δύο κωδικοποιημένες σκέψεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλάζει ο κ. Τέλιος; Για να ξέρουμε κι εμείς που πατάμε.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Όχι κ. Πρόεδρε. Είπα «ούτε ωφελείται, ούτε βλάπτεται από τις ακυρότητες›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε αφήστε τους άλλους.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Μισό λεπτό κ. Πρόεδρε γιατί ακούστηκαν κάποια πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας βλέπουμε πάλι ομάδα πλέον.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Όχι, σπεύδω να διευκρινίσω ότι δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να συνδεθεί η αξιολόγηση ενός δικονομικού θέματος με τον εντολέα μου ο οποίος όταν έρθει η ώρα κ. Πρόεδρε θα σας επαναλάβει αυτά που έχει πει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι θέλετε πέστε το κι εμείς θα κάνουμε τις εκτιμήσεις μας.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Ακούστηκαν κάποια θέματα για την προδικασία και για το πόσο υποδειγματική ήταν. Θα μου επιτρέψετε ως νομικός και όχι ως υπερασπιστής του κ. Τέλιου να έχω τις αντιρρήσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ δεν είστε νομικός. Εδώ είστε υπερασπιστής. Με συγχωρείτε πάρα πολύ, να ξέρουμε τί μας γίνεται κι εδώ. Δεν είμαστε ούτε στο Πανεπιστήμιο, ούτε σε αυτές τις συναντήσεις που γίνονται. Σας παρακαλώ λοιπόν μην ξεχνάτε το ρόλο σας και μόνο μέσα στα πλαίσια αυτού εγώ σας επιτρέπω να μιλάτε, ως υπερασπιστής.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Παραιτούμαι κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή την δουλειά θα κάνουμε;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν το καταλαβαίνω αυτό το πράγμα «ξαναγίνατε ομάδα›. Τί εννοείτε με αυτή την έκφραση «ξαναγίνατε ομάδα›; Θέλει να υπερασπίσει την ένσταση την οποία υπέβαλλε κάποια άλλη πλευρά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να υπερασπίζεται τον πελάτη του και καθένας να το ξέρει. Εδώ πέρα υπερασπίζεται τον πελάτη του.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Τί σημαίνει αυτό; Ότι δεν μπορεί να υπερασπίσει μία ένσταση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, δεν μπορεί.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν μπορεί;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δηλαδή τους έχετε διαχωρίσει τους κατηγορουμένους, οι συνεργαζόμενοι και οι μη συνεργαζόμενοι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήρθαμε εδώ πέρα να κάνουμε νομικά. Υπερασπιζόμαστε τον πελάτη μας. Εάν λέει ότι τον θίγει πολύ ευχαρίστως, εάν δεν τον θίγει δεν θέλω να τον ακούσω.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εγώ αυτά τα περί ομάδας κ. Πρόεδρε δεν τα καταλαβαίνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ τα καταλαβαίνω.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Υπάρχουν υπερασπιστές, ότι θέλει να υπερασπίσει την ένσταση αυτή η οποία υπεβλήθη από την πλευρά Ξηρού είναι δικαίωμά του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν με ενδιαφέρουν οι ενστάσεις εδώ πέρα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Του απαγορεύετε επειδή έχει διαφοροποιηθεί ο κατηγορούμενος;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δηλαδή τον απειλείτε ότι με αυτόν τον τρόπο δυσχεραίνει την θέση του κατηγορουμένου;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν απειλώ κανέναν. Απλώς του γνωρίζω ότι αν δεν ωφελεί τον πελάτη του δεν υπάρχει λόγος να μιλάει.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Εσείς τί δουλειά έχετε κ. Πρόεδρε; Αυτό θα το εκτιμήσει ο ίδιος ο δικηγόρος. Εσείς τί δουλειά έχετε να του υπενθυμίζετε αν τον συμφέρει ή δεν τον συμφέρει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ διευθύνω την διαδικασία και δεν θέλω να λέμε περιττά πράγματα εδώ μέσα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Πρώτη φορά τα βλέπω αυτά τα πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς πρώτη φορά αλλά αυτά είναι.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Γιατί θέλετε να διαφυλάξετε αυτούς τους διαχωρισμούς και μάλιστα με έναν απειλητικό τρόπο, ότι «ξαναγίνατε ομάδα›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να ξέρουμε τί μας γίνετε εδώ πέρα.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν το καταλαβαίνω αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο ένας λέει ότι εγώ ξεχωρίζω την θέση μου από τους άλλους.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, μου επιτρέπετε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ζητώ τον λόγο κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι τώρα, δεν ζητάτε το λόγο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ζητώ το λόγο. Αν δεν μου τον δώσετε θα προσφύγω στο Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας εδόθη ο λόγος και τελείωσε. Να προσφύγετε στο Δικαστήριο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Βεβαίως. Ζητώ τον λόγο σύμφωνα με το άρθρο 333.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να πείτε τί;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Για ένα νομικό ζήτημα που έχει τεθεί και το οποίο συζητείται εδώ σε αυτή την αίθουσα και νομίζω ότι έχω δικαίωμα ως υπερασπιστής του κ. Τζωρτζάτου τον οποίο αφορά η ένσταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας εδόθη ο λόγος.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Στην πορεία ακούστηκαν και πολλά άλλα πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ακούστηκε κάτι από σας που είναι ανεπίτρεπτο, να το πω έτσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν είναι δυνατόν να αμφισβητείτε την δυνατότητα οποιουδήποτε συνηγόρου εν προκειμένω του κ. Τέλιου ή του Πρωτέκδικου ή του κ. Μυλωνά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσάς δεν σας αμφισβήτησε κανένας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ο οποίος θέλει να υποστηρίξει το αυτονόητο ότι όταν γεννώνται γενικότερα θέματα τήρησης της διαδικασίας και εφαρμογής των νόμων δικαιούται ο καθείς συνήγορος να πει την γνώμη του γιατί κ. Πρόεδρε ένα μείζον θέμα σε αυτή την δίκη εκτός από το τί έχουν κάνει, ποιοι και σε ποιο βαθμό είναι το να τηρούνται οι νόμοι αυτού του κράτους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Όπως έχουμε δει στην προδικασία αυτοί οι νόμοι καταπατήθηκαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι λέτε εσείς.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ένα μείζον θέμα είναι και στην διαδικασία στο Δικαστήριό σας να τηρείται πλήρως η δικονομία. Όταν λοιπόν ζητάει το λόγο ο οποιοσδήποτε συνήγορος για να εκφέρει την άποψή του επί νομικού ζητήματος δεν μπορεί να υποστεί λογοκρισία από τον Προεδρεύοντα και να του πει «μόνο αν αφορούν τον πελάτη σου μπορείς να μιλήσεις›. Το τί θα πει ο οιοσδήποτε συνήγορος είναι δικαίωμά του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην του κάνετε εσείς τον συμβουλάτορα. Αν θέλει που του είπα εγώ να μην πει, μπορούσε να πει «κ. Πρόεδρε επιμένω, μου αφαιρείτε το λόγο; Προσφεύγω στο Δικαστήριο›. Δεν μπορείτε εσείς να του κάνετε τον συνήγορο τώρα. Εκτός αν το θεωρείτε ότι δεν ξέρει ο ίδιος να τα πει. Κύριε Πρωτέκδικε θέλετε να μιλήσετε; Ελάτε να μιλήσετε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Θέλω να επισημάνω ότι είναι αντιδικονομικό να υποδεικνύεται εσείς σε οποιονδήποτε συνάδελφο τί ακριβώς θα πει επί νομικών ζητημάτων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ έχω δικαίωμα να κάνω ότι θέλω και όποιος νομίζει ότι παραβιάζω κάποια διάταξη θα προσφεύγεις το Δικαστήριο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Γι αυτό έλαβα το λόγο γιατί θέλω να υπογραμμίσω ότι ο οποιοσδήποτε συνήγορος δικαιούται να πει ότι θέλει επί νομικού ζητήματος εφόσον δεν προσβάλλει κάποιον και είναι εντός θέματος.
