ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Πρωτέκδικε, θέλετε να μιλήσετε πράγματι;
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, εφόσον συνδέθηκε ευθέως ο κ. Κωνσταντίνος Τέλιος μαζί με την υπόλοιπη όπως είπατε «ξαναγίνατε ομάδα› επειδή ήθελα να εκφράσω κάποιες νομικές σκέψεις στο Δικαστήριό σας συμπυκνωμένες όπως πάντα.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε τες, μπορεί να είναι ενδιαφέρουσες και να βοηθήσουν.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Νομίζω ότι από την στιγμή που το Δικαστήριό σας θέλει να το εκφράσει έτσι παραιτούμαι. Αλλιώς δύο σκέψεις θα μου τις επιτρέψετε να τις κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βεβαίως, πέστε τες.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Παπαδάκη, η άποψή σας είναι αυτή και του καθενός οι απόψεις είναι αυτές.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: (Εκτός μικροφώνου) Αν διαβάσω τα πρακτικά θα την σχολιάσω όταν θα πάρω το λόγο μετά και παραπονεθείτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ να παραπονεθώ με σας; Εσείς έχετε πάρει τις θέσεις σας, της λεγόμενης «ρήξης›. Πάρτε τες. Ούτε με ενδιαφέρει τί θα πείτε. Θα ακούσω, θα εκτιμήσω. Σας παρακαλώ κ. Μυλωνά, δεν μπορεί κανένας να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Εσείς υπερασπίζεστε όλους;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Συγγνώμη, όταν λέτε ότι η υπεράσπιση του κ. Τζωρτζάτου έχει επιλέξει την θέση .....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είπα «Τζωρτζάτου›.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν μπορούμε να το αφήσουμε ασχολίαστο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είπα για σας. Εσείς περιορίζεστε στα νομικά και είναι άλλο το θέμα το δικό σας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μιλήσατε στον κ. Παπαδάκη και είπατε ότι ......
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για τον κ. Παπαδάκη είπα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ναι αλλά η υπεράσπιση του κ. Τζωρτζάτου είναι κοινή. Έχει τρεις συνηγόρους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το ξέρω. Ο καθένας υπερασπίζεται με τις δικές του απόψεις την υπόθεση του κ. Τζωρτζάτου. Δεν ξέρω αν είναι κοινή, εσείς θα τα αποφασίσετε αυτά. Ο κ. Πρωτέκδικος έχει το λόγο.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι δύο πράγματα απλώς κωδικοποιημένα πρέπει να συνεκφερθούν στο Δικαστήριό σας διότι το πρόβλημά μας νομίζω είναι ότι ακούστηκε ότι η προδικασία ήταν υποδειγματική. Έχουν διατυπωθεί ήδη από πέρσι διαφορετικές απόψεις και η προσωπική άποψη του ομιλούντος είναι ότι οι αντιρρήσεις στις υποδειγματικές προδικασίες δεν πρέπει να μην ακούγονται αλλά απεναντίας πρέπει να ακούγονται, να αξιολογούνται διότι αυτή η υπόθεση σήμερα είναι ενώπιόν σας, όμως θα ακολουθήσουν και άλλες πολλές υποθέσεις στα Δικαστήριά μας και μια προδικασία η οποία πάσχει οπωσδήποτε ενδιαφέρει όλους.
Ξεκαθαρίζοντας και πάλι για άλλη μια φορά ότι σε καμία περίπτωση ούτε ωφελείται, ούτε βλάπτεται ο εντολέας μου και κατά συνέπεια στην ουσία δεν θέλω να πω για το θέμα της ενστάσεως, για τους τύπους όμως να θυμηθούμε δύο πράγματα πολύ επιγραμματικά.
Στις 29/6 τελείται ένα αυτόφωρο αδίκημα. Στις 5/7 ένας Ψυχίατρος βεβαιώνει ότι ο κατηγορούμενος είναι καλά και μπορεί να δώσει κατάθεση την οποία όμως δίνει μια βδομάδα μετά στις 11 του μηνός. Ήδη από τις 6/7 η Δαμάρεως έχει βρεθεί, έχει μπει η Αστυνομία και κάνει την σχετική έρευνα. Στο σημείο αυτό απλώς μία μικρή παρατήρηση, ίσως έχει δίκιο ο απών ο κ. Λυκουρέζος σήμερα ότι πραγματικά δεν βρέθηκε ούτε ένας Αστυνομικός ο οποίος να μας διαφωτίσει για το πώς ακριβώς έγινε η προανάκριση, δηλαδή πώς έφτασαν κάποιοι στην Δαμάρεως.
Θέλω να πω ότι στις 11 του μηνός που εξετάζεται ο κ. Σάββας Ξηρός για πρώτη φορά δεν εξετάζεται από Ψυχίατρο εκείνη την ημέρα. Εξετάστηκε στις 5 του μηνός. Στις 11 γιατί δεν εξετάστηκε; Νομίζω επίσης ότι η κατάθεση στις 11 του μηνός έχει και κάποιο νομικό ελάττωμα το οποίο το Δικαστήριό σας πρέπει να δει. Δεν υπάρχει δεύτερος προανακριτικός υπάλληλος και είναι η μοναδική. Παρίσταται μεν ο κ. Διώτης αλλά είναι σβησμένο από την έκθεση όπως και στις υπόλοιπες εκθέσεις εάν παρίσταται δεύτερος προανακριτικός υπάλληλος. Υπάρχουν τελίτσες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποια είπατε;
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Στην πρώτη προανακριτική του κ. Σάββα Ξηρού θα δείτε ότι παρίσταται βέβαια ο κ. Διώτης αλλά εκεί που λέει «που προσλήφθηκε› υπάρχουν παύλες και έχει σβηστεί. Αυτό δεν συμβαίνει σε καμία από τις επόμενες στις οποίες υπάρχουν πάντα δύο προανακριτικοί υπάλληλοι κανονικά και ο κ. Διώτης.
Το θέμα του κ. Σάββα Ξηρού λύνεται περίπου στο τέλος Ιουλίου που εκδίδει ένταλμα ο κ. Ειδικός Εφέτης Ανακριτής, ακριβώς και ένταλμα κ. Πρόεδρε γιατί έπρεπε να τηρηθεί κάπως η νομιμότητα. Αυτά που ακούστηκαν θα ήθελα κάπως να τα δούμε δικονομικά. Πρώτα απ’ όλα ακούστηκε και αυτό ίσως είναι το επικίνδυνο να ακούγεται στην αίθουσά σας, ότι ο κ. Σάββας Ξηρός είχε φόβους ζωής. Αυτό ως επιχείρημα θα μου επιτρέψετε να πω ότι είναι τουλάχιστον ατυχές. Εάν είχε φόβους ζωής ο κατηγορούμενος και η πολιτεία το εκμεταλλεύτηκε τότε πραγματικά έχει ίσως λόγο ο κ. Σάββας Ξηρός και ο κάθε Σάββας Ξηρός να διαμαρτύρεται. Ακούστηκε ένα επιχείρημα το θέμα σχετικά με την κράτησή του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Πρωτέκδικε, ένα λεπτό. Στις 11/7 λέτε «του Υποστρατήγου παρισταμένου του Εισαγγελέα Πρωτοδικών›.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Βλέπετε ότι μετά έχουν σβηστεί το «που προσλήφθηκε›, υπάρχουν παύλες. Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν παύλες ενώ σε όλες τις υπόλοιπες που ακολουθούν πάντα υπάρχουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ λέει «παρισταμένου του Εισαγγελέα›.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Μάλιστα κ. Πρόεδρε, δεν διαφωνούμε. Απλώς στη συνέχεια που λέει «που προσλήφθηκε› είναι σβησμένο με παύλες ενώ σε όλες τις υπόλοιπες στην συνέχεια που θα δείτε του κ. Σάββα Ξηρού παρίσταται είτε ο κ. Διώτης ως πρώτος προανακριτικός υπάλληλος και ο κ. Σύρος ως δεύτερος, είτε δύο άλλοι προανακριτικοί υπάλληλοι και πάντα ο κ. Διώτης. Είναι ένα θέμα λοιπόν ερμηνείας δικό σας εάν η απλή παράσταση χωρίς σύμπραξη καθώς η ίδια η έκθεση το σβήνει αποτελεί το νόμιμο τύπο που χρειάζεται το άρθρο 150 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Στο θέμα για την κράτησή του ακούστηκαν κάποια επιχειρήματα και σε αυτά κυρίως θα ήθελα εγώ να θέσω τους προβληματισμούς στο Δικαστήριό σας. Ο κ. Σάββας Ξηρός δεν συνελήφθη διότι δεν ήταν σε κατάσταση να συλληφθεί. Δεν ήταν δεκτικός συλλήψεως. Θα έλεγα όμως ότι την ίδια μέρα που ο κ. Σάββας Ξηρός δεν είναι δεκτικός συλλήψεως ξεκινούν ανακριτικές πράξεις, δηλαδή γίνονται κατ’ οίκον έρευνες το βράδυ και ενώ ο ίδιος δακτυλοσκοπείτε.
Γιατί δεν είχαμε σύλληψη ενδεχομένως; Ακούστηκε ότι παρήλθε το αυτόφωρο και κατά συνέπεια δεν υπήρχε νόμιμος λόγος να υπάρχει σύλληψη και έκτοτε φυλασσόταν παρά την θέλησή του όπως ο ίδιος λέει ή με την θέληση του -αυτό είναι θέμα άλλο- στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ. Εμένα θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν είδα καμία έρευνα, ούτε καμία δίωξη για ποιο λόγο παρήλθε το αυτόφωρο και δεν ασχολήθηκε κανένας γι αυτό τον λόγο.
Στις 5 του μηνός έχετε εξέταση από Ψυχιάτρους αλλά ο κ. Σάββας Ξηρός δεν εξετάζεται. Στις 11 του μηνός έχετε εξέταση του κ. Σάββα Ξηρού χωρίς εξέταση από Ψυχιάτρους. Το πρόβλημα όμως είναι το εξής: με ποιο δικονομικό καθεστώς έγινε η εξέταση του κ. Σάββα Ξηρού στις 11 του μηνός; Ακούστηκε το επιχείρημα ότι στις 11 του μηνός έχουμε πάλι 2.43 όχι με την μορφή του αυτοφώρου αλλά με την μορφή της επείγουσας κατάστασης.
Θα μου επιτρέψετε κ.κ. Δικαστές να παρατηρήσω ότι αν υπήρχε μια περίπτωση επείγουσας κατάστασης ήταν στις 5 του μηνός που ο κ. Σάββας Ξηρός δεν ξέραμε αν θα ζήσει ή θα πεθάνει και όχι στις 11 του μηνός που σαφώς η κατάσταση της υγείας του ήταν καλύτερη. Σε κάθε όμως περίπτωση στις 12 του μηνός δεν υπήρχε κανένας λόγος για τον οποίο να μην του ασκηθεί ποινική δίωξη από τον κ. Εισαγγελέα και να τηρηθεί η νομιμότητα με τον κ. Ανακριτή.
Νομίζω λοιπόν καταλήγοντας ότι στις 5 του μηνός κ.κ. Δικαστές είτε ο κ. Σάββας Ξηρός δεν είναι καλά οπότε κακώς ανακρίνεται, είτε είναι καλά οπότε από κει και πέρα έχουμε πρόβλημα με την παράνομη κατακράτησή του. Ακούστηκε και το συζητήσαμε και με συναδέλφους αλλά και γενικά συζητείται «μα καλά, έχεις δει πουθενά στον κόσμο να έχει εξαρθρωθεί η τρομοκρατία με αυστηρή τήρηση των δικονομικών κανόνων;›. Ίσως όχι κ.κ. Δικαστές αλλά στην δική μας έννομη τάξη έπρεπε να τηρηθεί η νομιμότητα και ήταν πάρα πολύ εύκολο. Αρκούσε να είχε ασκηθεί μία ποινική δίωξη για τα εκρηκτικά στον Πειραιά, να έχει επέμβει ο Ανακριτής από την δεύτερη ημέρα, να κρατείται προσωρινά ο κ. Σάββας Ξηρός και από κει και πέρα ελεύθερα η Αστυνομία να συνεχίσει μια προανάκριση η οποία βέβαια ειρήσθω εν παρόδω όπως ξέρετε είναι συνοπτική αλλά δυστυχώς η οποία συνεχίζεται ακόμη μέχρι και σήμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Χρυσικόπουλος έχει τον λόγο.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πολύ ορθά και σημαντικά ανέφερε ο συνάδελφος ο κ. Πρωτέκδικος και με την επισήμανση κ. Πρόεδρε ότι υπήρξε αντικείμενο συζήτησης σε αυτή εδώ την αίθουσα το τι έπραξαν οι δικηγόροι κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και γιατί ανέχθηκαν ή δεν ανέχθηκαν πράγματα τα οποία συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, γιατί ανέχθηκαν τους αστυνομικούς και εκφράστηκαν αμφιβολίες.
Κύριοι Δικαστές και κύριοι Εφέτες είμαστε υποχρεωμένοι γιατί ακριβώς θα υποστούμε εκ των υστέρων και αυτού του είδους την κριτική, να θέσουμε σύσσωμοι όλοι οι δικηγόροι την ένσταση αυτή περί ακεραιότητας των προανακριτικών απολογιών. Σύσσωμοι. Όχι ως ομάδα, ως συνάδελφοι δικηγόροι σύσσωμοι. Διότι κι εμείς για το θεσμικό μας ρόλο θα κληθούμε να απαντήσουμε αργότερα τι είπαμε, ή τι δεν είπαμε στο Δικαστήριο σε σχέση με αυτή την ένσταση.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές θα ξεκινήσω από τούτο: ακούστηκε από την πλευρά της Πολιτικής Αγωγής και ακούστηκε και από την πλευρά των κυρίων Εισαγγελέων ότι «όταν έχουμε τέτοιους κατηγορούμενους που έχουν κάνει τόσο κακό, που έχουν φέρει τόσα δεινά στη χώρα, μην μας λέτε και για την τήρηση των δικονομικών δικαιωμάτων›. Αυτό είναι το μέτρο σύγκρισης κύριοι Δικαστές; Με αυτό θα συγκρίνουμε; Με αυτό θα τηρούμε τη δικονομία; Το μέτρο σύγκρισης είναι ένα: τι λέει ο νόμος και τι έγινε και αν αυτό που έγινε στην πραγματικότητα είναι αντίθετο με αυτό που λέει ο νόμος, θα πρέπει να το κηρύξετε άκυρο.
Διότι ο νομικός εποικισμός ως εφαρμογή του Δικαίου, θα εφαρμοστεί σε όλες του τις συνέπειες, σε όλες τις προεκτάσεις. Βεβαίως και πολύ ορθά λέτε ότι εφαρμόζετε το Σύνταγμα και τους νόμους, θα εφαρμόσετε όλους τους νόμους όμως και τους νόμους της δικονομίας και τους νόμους πως γίνεται η ανάκριση. Όλους τους νόμους θα τους εφαρμόσει το Δικαστήριό σας.
Το μέτρο σύγκρισης –και από αυτό ξεκινώ- δεν είναι το τι κατηγορούνται ότι έχουν διαπράξει και ποιοι κατηγορούνται. Δεν έχει καμία σχέση. Είναι τελείως άσχετο. Το μέτρο σύγκρισης είναι σε αυτή εδώ την υπόθεση ο Σάββας Ξηρός όταν απολογήθηκε -όπως απολογήθηκε- τηρήθηκε η νομιμότητα; Δεν τηρήθηκε κύριοι Δικαστές η νομιμότητα σε αυτή την υπόθεση.
Θα θυμίσω στο Δικαστήριό σας την εξής πρακτική: ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι στη χώρα μας υπήρχε η πρακτική των ανωμοτί καταθέσεων μέχρι το 1999 και μετά την τροποποίηση με το 2408/96 για πρώτη φορά βγήκε απόφαση του Αρείου Πάγου που έκανε δεκτό λόγω αναιρέσεως και από εκεί εκδίδονται συνεχώς αποφάσεις οι οποίες κάνουν δεκτούς λόγους αναιρέσεως που έχουν αναγνωστεί ανωμοτί καταθέσεις, βγήκε η περίφημη 2/99 και είπε ότι ανωμοτί εξέταση κατηγορούμενου πριν τη λήψη της απολογίας του είναι άκυρη, δεν λαμβάνεται υπόψη, παραβιάζεται το 105 παρ. 2 τα γνωστά τα οποία ξέρετε.
Έχουμε σ’ ένα κατηγορούμενο που δεν τίθεται κανένα υγείας, αποφάσεις του Αρείου Πάγου πως πρέπει να λαμβάνεται η απολογία, πως πρέπει να τηρείται το 243 αυτά είναι βήμα, είναι βάση του νομικού μας πολιτισμού η νομολογία με το 2 του 99 και μεταγενέστερα για το πώς πρέπει να δίδεται η απολογία.
Ενώ έχουμε προχωρήσει -και θα σας δώσω στο τέλος της τοποθέτησής μου στο Δικαστήριο και εισαγγελικές εγκυκλίους από Εισαγγελείς του Αρείου Πάγου που λένε πως πρέπει να γίνει η απολογία, τι πρέπει να γράφεται στα έντυπα, πως πρέπει να τηρούνται οι διατάξεις για τα δικαιώματα του ανθρώπου, για την Ευρωπαϊκή Σύμβαση- ενώ έχουμε φτάσει εκεί σε αυτή την υπόθεση ειδικά με τον Σάββα Ξηρό είναι οπισθοχώρηση κύριοι Δικαστές. Αυτό που έγινε με τον Σάββα Ξηρό είναι οπισθοχώρηση, δεν είναι πρόοδος. Γυρίσαμε πίσω.
Διότι κύριοι Εφέτες ποιος λογικός άνθρωπος –αναλογιστείτε το- μπορεί να δεχτεί ότι ένας πολυτραυματίας που δεν βλέπει –αφήστε που δεν ακούει- που μόλις έχει αποσωληνωθεί 2 μέρες στην εντατική και επειδή τον εξετάζει η κα Θεοδωροπούλου η ψυχίατρος και τη ρωτάει «Τι ώρα είναι› αυτός ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να απολογηθεί, ότι αυτός ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να παραιτηθεί -και να το δηλώσει στην απολογία του- από τα δικαιώματα τα οποία έχει ο κάθε κατηγορούμενος και δικαιούται να ασκήσει όταν καλείται σε απολογία. Εκεί είναι σημαντική η απόφαση που θα λάβει το Δικαστήριό σας για να δούμε αν θα πάμε πιο μπροστά, ή αν κατά τη γνώμη του ομιλούντως τουλάχιστον θα γυρίσουμε λίγο πιο πίσω. Αυτό είναι το σημαντικό για εμένα.
Όταν ο Σάββας Ξηρός απαντά στις 11/7 έχοντας πάθει αποκόλληση αμφιβληστροειδούς εκείνη την ημέρα και όντας στην εντατική, όπου είναι μια κατάσταση –και ας μην το λέει η άλλη πλευρά- όπου ποτέ δεν ξέρεις αν γίνεσαι καλύτερα ή γίνεσαι χειρότερα, ή πότε είσαι καλύτερα και πότε είσαι χειρότερα, όταν βγεις από την εντατική είσαι καλύτερα- όταν λοιπόν λέει 11/7 ο Σάββας Ξηρός που έχει υποστεί αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και κάνει εγχείριση ότι «Εγώ που δεν βλέπω, μου αναγνώσατε τα έγγραφα της δικογραφίας και δεν θέλω κανένα δικαίωμα› και αυτό το γράφει φαρδύ – πλατύ ο ανακρίνων, υπογράφει με ένα «Σ› εάν αυτό το θεωρήσετε νόμιμη απολογία κύριοι Δικαστές και σπουδαία παραίτηση επί του δικαιώματος όπως σας είπε ο συνάδελφος ο κ. Αναγνωστόπουλος, εγώ νομίζω ότι δεν θα έχετε ερμηνεύσει σωστά το νόμο.
Διότι οι διατάξεις της δικονομίας δίνουν δικλείδες ασφαλείας. Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα δημοσίου συμφέροντος. Βεβαίως υπήρχε η δυνατότητα να πήγε η δικογραφία στον ανακριτή όχι μόνο σε ειδικό Εφέτη ανακριτή αλλά και στον άλλο ανακριτή που είχε οριστεί, να εκδοθεί ένταλμα συλλήψεως, να συλληφθεί και από εκεί και πέρα να προχωρήσει η διαδικασία.
Γιατί έπρεπε να γίνουν αυτά τόσο γρήγορα, ή έπρεπε να παραμένει στην κατάσταση που δεν ξέρουμε αν έχει συλληφθεί, αν φυλάσσεται; Γιατί έπρεπε να γίνει αυτή η διαδικασία; Γιατί δεν τηρήθηκε δηλαδή το 276 που λέει σε περίπτωση αυτόφωρης διαδικασίας εκδίδεται αμέσως ένταλμα σύλληψης και οι αρμόδιοι υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να το εκδώσουν, πας δε πολίτης έχει δικαίωμα να συλλάβει. Αυτό γιατί δεν τηρήθηκε; Γιατί δεν έγινε; Θα μπορούσε να προχωρήσει η διαδικασία με τις διατάξεις της δικονομίας χωρίς να γίνουν όλα αυτά.
Κύριοι Δικαστές σας ανέγνωσα σ’ ένα πρώτο στάδιο που για πρώτη φορά είχε τεθεί το θέμα της ικανότητας του Σάββα Ξηρού να δώσει απολογία, σας κατάθεσα ένα άρθρο ελπίζω ότι το έχετε κ. Πρόεδρε είναι από τη «Δικαστική Ψυχιατρική› του κ. Αλεβιζόπουλου Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Θέλω να το θυμίσω αυτό. Αναφερθήκατε σ’ ένα συνέδριο που είχε γίνει σε σχέση με θέματα δικαστικής ψυχιατρικής, έχω το άρθρο και θα σας το ξαναδώσω.
Θέλω να σας το θυμίσω αυτή την κρίσιμη ώρα για το πώς η επιστήμη της δικαστικής ψυχιατρικής ασχέτως των δικονομικών αυτών που έπρεπε να γίνουν έχει προσδιορίσει την στοιχειώδη ικανότητα του ανθρώπου που καλείται να απολογηθεί και είναι ένα θέμα που ασχολείται κι αυτή η επιστήμη, είναι ένα θέμα που έχει σχέση με τη δικονομία, έχει σχέση με τη τήρηση των κανόνων κι έχει σχέση με το επίπεδο απονομής της δικαιοσύνης.
Ξέρετε κάτι άλλο; Έχω την αίσθηση και θα το πω στο Δικαστήριό σας, έχει σχέση με την ουσιαστική αλήθεια κύριοι Δικαστές. Όταν τηρείται η δικονομία και λαμβάνονται όπως πρέπει οι απολογίες και γίνεται η διαδικασία σωστά, δεν είναι καθόλου εύκολο εκ των υστέρων να αμφισβητηθεί.
Η αναζήτηση της αλήθειας που γίνεται είναι πιο ουσιώδης. Δεν είναι ίδια η αλήθεια που προκύπτει όταν δεν τηρείται η δικονομία με την αλήθεια που προκύπτει όταν τηρείται η δικονομία και αυτό το θέτω στην κρίση σας.
Λένε ότι η στοιχειώδης ικανότητα ενός ατόμου να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της ποινικής διαδικασίας προϋποθέτει να έχει την ικανότητα να καλύπτει τις ακόλουθες στοιχειώδεις απαιτήσεις: να μπορεί να κατανοήσει τους λόγους σύλληψής του μετά τη λεπτομερή ανάγνωση της απαγγελθείσας κατηγορίας. Επισήμανση: η απαγγελθεία κατηγορία στον κ. Σάββα Ξηρό ήταν συμμετοχή στη 17Ν, η έκρηξη και η κατοχή των όπλων στην Πάτμου. Καμία άλλη κατηγορία. Αυτή του έχει αποδοθεί συνοπτικά στην απολογία και βεβαίως έχοντας συλληφθεί ως μέλος της 17Ν γνωρίζουμε ποια θα έπρεπε να είναι η κατηγορία που θα έπρεπε να καλείται να απολογείται ο Σάββας Ξηρός. Το αφήνω αυτό, σας το επισημαίνω απλώς.
Να έχει προσανατολισμό στο χώρο, το χρόνο και τα πρόσωπα και να μπορεί να αναγνωρίσει τα σημαντικά πρόσωπα τα οποία π.χ. συμμετέχουν στη διαδικασία της ανάκρισης. Εδώ, δεν τα λέμε εμείς, δεν τα λέει ο Σάββας Ξηρός, τα λέει η περίφημη συνέντευξη που διαβάσαμε «δεν καταλάβαινε ποιοι είμαστε, δεν του είπαμε στην αρχή τα ονόματά μας›. Εδώ θα απαντήσω κάτι που είπε ο εκλεκτός συνάδελφος ο κ. Αναγνωστόπουλος. Μα στην πράξη δεν συνηθίζεται πάμε στον ανακριτή, κάνουμε μια πρώτη συζήτηση και αφού τα διαμορφώσουμε –λέει- και καταλήξουμε στο τι θέλει να πει ο κατηγορούμενος τα γράφουμε.
Κύριοι δικαστές όταν γίνεται αυτό στην πράξη, έχει πάει προηγούμενη μέρα, μπορεί και 2 και 3 και 5 μέρες πριν και πολλές φορές και 10 μέρες πριν ο κατηγορούμενος με το δικηγόρο του ή χωρίς το δικηγόρο, έχει πάρει αντίγραφα της δικογραφίας, τα έχει μελετήσει και αφού είναι έτοιμος πηγαίνει βεβαίως τη δεύτερη φορά όταν έχε οριστεί στον κ. ανακριτή και βεβαίως γίνεται μια πρώτη συζήτηση με τον κ. ανακριτή προτού αρχίζει να γράφεται η απολογία. Αυτό έγινε με τον τυφλό Σάββα στην εντατική στις 5 του μηνός που ξεκίνησε η ανάκριση κατά τις καταθέσεις των ιατρών; Για πρώτη συζήτηση έγινε στις 5 του μηνός και αφού είχε λάβει γνώση της δικογραφίας; Αυτό έγινε; Δεν μπορεί να λέγεται και από πλευράς του κ. Αναγωστόπουλου αυτό, ότι ξέρετε έτσι γίνεται, μια πρώτη συζήτηση, μια συζήτηση γινόταν από τις 5 μέχρι τις 11 του μηνός και εντάξει τα είπε μετά. Δεν έγινε αυτό κύριοι Δικαστές και δεν είναι αυτή η πρακτική. ¶λλη είναι η πρακτική.
Η πρακτική είναι ότι πηγαίνουμε πιο πριν, διορίζει δικηγόρο, παίρνουμε αντίγραφα, τα διαβάζει και αφού τα ξέρει φύλλο και φτερό που λέμε στην πράξη, βεβαίως να πάει να κάνει συζήτηση με τον ανακριτή να γραφτεί.
Να μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα ακόμη και κατά το στάδιο της προανάκρισης να δώσει απαντήσεις, οι οποίες πιθανό να παρανοηθούν σημαντικά, πλήττοντας την υπεράσπισή του στο Δικαστήριο. Κύριε Πρόεδρε αυτό το οποίο ισχυρίζομαι ότι όταν έλεγε ότι το αναγνώσθησαν τα έγγραφα και ότι παραιτείται από όλα τα δικαιώματα, ακριβώς αυτή είναι μια απάντηση η οποία έπληξε την υπεράσπισή του και η οποία στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορώ να υποστηρίξω στο Δικαστήριό σας ότι παρανοήθηκε. Στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Μέσα μου θεωρώ ότι δεν παρανοήθηκε, αλλά λέω στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορώ να πω ότι παρανοήθηκε η απάντησή του. Διότι προκύπτει από την κατάθεση της κας Θεοδωρόπουλου αλλά και της κας Κοκκινοπούλου ότι όταν έλεγε ο Σάββας Ξηρός ότι δεν θέλω δικηγόρους δεν θέλω τίποτα, το πρωί τσάκιζε τα σωληνάκια γιατί του έδιναν φάρμακα. Αυτό πίστευε και αυτό έχει προκύψει, είναι γεγονός.
Προκύπτει ότι η κα Θεοδωρόπουλου πήγε τον είδε για ένα τέταρτο, του έκανε δυο τρεις τυπικές ερωτήσεις στις 5 του μηνός και μέχρι τις 11 δεν ασχολήθηκε ξανά. Το πώς εξελίχθηκε η κατάσταση της υγείας του, στην εντατική ήταν ο άνθρωπος δεν ήταν έξω στο δρόμο δεν ήταν υγιής, τι έγινε στις 11 τι έγινε στις 20 του μηνός κανείς δεν ασχολήθηκε ξανά. Θεωρήθηκε δεδομένο. Μάλιστα δεν υπάρχει και κανένα χαρτί, μια σημείωση υπάρχει από αυτή την εξέταση. Εγώ δεν είδα να φέρει κάποιο χαρτί, εκτός αν δεν το θυμάμαι καλά και κάνω λάθος. Δεν είδα καμία γνωμάτευση, αυτή του Μαστραντωνάκη που λέει ότι ήταν μαζί και συνόδευσε. Δεν είδα να το διαβάσουμε, τι είδαν, τι εξέταση έκαναν, πως την έκαναν, τι είπαν. Τίποτα δεν είδαμε. Διότι ακριβώς αυτή ήταν η τυπικότητα κύριοι Δικαστές.
Να σας θυμίσω το 348 του Κ.Ποιν.Δ. όταν ο κατηγορούμενος είναι ασθενής το ακροατήριο τι προβλέπει εκεί και τι πρέπει να γίνεται, με εμπειρογνώμονες, με εκθέσεις; Κατ’ αναλογία το προβλέπει στο 348 τι πρέπει να γίνεται άμα είναι άρρωστος ο κατηγορούμενος και δεν μπορεί να παρακολουθήσει τη διαδικασία. Δεν έγινε τίποτα από αυτά κατ’ αναλογία στο στάδιο αυτό της προανάκρισης.
Κύριοι Δικαστές το τελευταίο που λέει και αυτά είναι πορίσματα που δεν τα λέει ο κ. Αλεβιζόπουλος, θα έλεγα ότι είναι και κατευθυντήριες οδηγίες της Βρετανικής Ιατρικής Εταιρείας. Θα σας καταθέσω το άρθρο να το δείτε να μπορείτε να κατανοήσετε τις συνέπειες των απαντήσεών του και να σας θυμίσω ότι τουλάχιστον ο γιατρός ο κ. Χριστοδουλάκης όταν ρωτήθηκε αν μπορούσε να κατανοήσει τις συνέπειες της απάτης σε αυτό το μεγαλοπρεπές όχι στην άσκηση των υπερασπιστικών του δικαιωμάτων, στην άσκηση στο αν θέλει δικηγόρο, ο κ. Χριστοδουλάκης είπε «όχι δεν μπορούσε να κατανοήσει τι σήμαινε αυτή η παραίτηση στο διάστημα στο οποίο ήταν στην εντατική, όταν δίνονταν αυτές οι προανακριτικές απολογίες›. Αυτό είπε ο κ. Χριστοδουλάκης.
Είμαι βέβαιος ότι το έχετε σημειώσει, αναζητήστε το στα πρακτικά, αν θέλετε να το δείτε γιατί έχετε κι εδώ ένα γιατρό άλλο, ο οποίος τον είδε, μίλησε για ένα σύνδρομο εσωτερικής αποστέρησης, για την απομόνωση και εδώ παίρνω ευκαιρία να σας πω κάτι άλλο κύριοι Δικαστές.
Αξιολογήστε αυτή την σκέψη: υποτεθείς ότι είχαμε βασανιστήρια. Η διαφορά μεταξύ της σωματικής βλάβης που υφίσταται ένας από ένα ατύχημα και της σωματικής βλάβης που υφίσταται από μεθοδευμένη πρόκληση, ως προς το πόνο, τις συνέπειες στο σώμα δεν έχει μεγάλη διαφορά. Δηλαδή κι ένας βασανιστής παράδειγμα θα μπορούσε μέσα σ’ ένα ακραίο βασανισμό να κόψει τα 3 δάχτυλα του κ. Σάββα Ξηρού. Έστω ότι τα έκοβε και νοσηλευόταν και δεν έχει γίνει από τη βόμβα που έγινε εδώ, που τον έκαναν καλά, άμα του έπαιρναν απολογία μετά τις 5 μέρες Σάββα Ξηρέ θα τη δεχόσασταν;
Διότι εδώ έχουμε σωματικές βλάβες από την ιατροδικαστική τόσο σοβαρές που υπερβαίνουν κατά πολύ και αυτό που ένας βασανιστής θα μπορούσε να κάνει στο Σάββα Ξηρό και αυτό που ένας βασανιστής θα μπορούσε να κάνει σ’ ένα κατηγορούμενο. τέτοιες σωματικές βλάβες έχουμε! Ακρωτηριασμό έχουμε. Να μην διαβάσω την ιατροδικαστική πάλι, τα γνωρίζετε και εξέλιξη της αρρώστιας έχουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα βάλετε και με την Αστυνομία που έσκασε η βόμβα στα χέρια του.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι δεν τα βάζω με κανέναν κ. Πρόεδρε. έσκασε η βόμβα, προκάλεσε σωματικές βλάβες, έπρεπε να τηρηθεί η δικονομία προς μια κατεύθυνση και αντ’ αυτού είχαμε ένα ιδιότυπο καθεστώς κράτησης μη κράτησης και προανακριτικές απολογίες. Με αυτό το βάζω, αυτό λέω στο Δικαστήριο, είμαι υποχρεωμένος να τα πω στο Δικαστήριο να τα ακούσετε για πολλούς λόγούς, διότι εκ των υστέρων είμαι βέβαιος όπως είπε πάλι μια παρόμοια κριτική ότι δεν τα είπαμε κιόλας στο Δικαστήριο.
Κύριε Πρόεδρε θέλω να κλείσω με δύο θέματα ακόμα. Έχουμε φτάσει σε αυτή τη διαδικασία –κατατέθηκε και από την πλευρά της Υπεράσπισης βέβαια και το είπε και ο κ. Αναγνωστόπουλος- ότι τα όνειρα του Σάββα λέει ήταν τέτοια. Ονειρευόταν λέει έναν Λάμπρο και αφού ονειρευόταν τον Λάμπρο ο κ. Σάββας Ξηρός, άντε τώρα ο κ. Γιωτόπουλος να αποδείξει τί ονειρεύτηκε και τί δεν ονειρεύτηκε ο κ. Σάββας Ξηρός.
Δηλαδή, έχουμε μία καινούργια εισαγωγή αποδεικτικών ισχυρισμών, τεκμηρίων, ότι λέει ονειρεύτηκε ο κ. Σάββας Ξηρός κάτι και το φέρνει εδώ στη συνέντευξη και τίθεται στην Υπεράσπιση το καθήκον να ανταποδείξει και να εξηγήσει τα όνειρα του κ. Σάββα Ξηρού ή δεν ξέρω αν κοιμηθούν και άλλοι κατηγορούμενοι και ονειρευτούν, να εξηγήσουμε και των υπολοίπων τα όνειρα.
Και ένα τελευταίο στο οποίο θέλω να απαντήσω: Σας είπε ο κ. Ευαγγελάτος ότι ο κ. Ραφτόπουλος όταν είχε χτυπηθεί, με νοήματα έδινε κατάθεση, καταλάβαινε στις τρεις ημέρες, άρα και ο κ. Σάββας Ξηρός μια χαρά ήταν. Δηλαδή ο μάρτυς, ο παθών σε μια υπόθεση, ο οποίος πράγματι μπορεί με νοήματα να υποδείξει στην αστυνομία χωρίς να παραιτείται κανενός δικαιώματός του, αντιθέτως θέλει να κινητοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό για να πάνε να συλλάβουν τους δράστες της εναντίον του επίθεσης, αναλογικά θα τον ταυτίσουμε με τη θέση του κατηγορουμένου στο δικονομικό μας σύστημα και το πώς πρέπει να απολογείται και θα πούμε ότι επειδή ο κ. Ραφτόπουλος ή ο κάθε κ. Ραφτόπουλος μπορούσε να απαντήσει με νοήματα ή κουνώντας το φρύδι κτλ,. αυτό σημαίνει ότι θα αρχίσουμε να παίρνουμε απολογίες έτσι, με αυτόν τον τρόπο;
Αυτά τα επιχειρήματα που ακούγονται είναι οπισθοχώρηση κύριοι δικαστές. Είναι οπισθοχώρηση στο θεσμικό μας πλαίσιο. Όπως ξέρετε, υπάρχει μια απόφαση του Αρείου Πάγου του ’73, η 114 αν θυμάμαι καλά το νούμερο, η οποία λέει ότι ακόμα και αν είναι με βασανισμό μία κατάθεση απολογία, λαμβάνεται υπόψη διότι ενδεχομένως λέει την αλήθεια. Την ξέρετε ενδεχομένως αυτή. Αυτή η απόφαση του Αρείου Πάγου του ’73, κατακρίθηκε στην επιστήμη?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάνε αυτά τώρα?.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αν πάνε κ. Πρόεδρε, αυτό ακριβώς πρέπει να διατηρήσουμε, το «πάνε›, και σ’ αυτή την υπόθεση. Διότι εδώ είναι ένας άλλος τρόπος, ενδεχομένως, εύσχημος τρόπος να καταλήξουμε στο ίδιο αποτέλεσμα. Κι εγώ το πιστεύω ότι δεν είναι θέμα αλήθειας, δεν είναι η αλήθεια αυτή που ειπώθηκε υπ’ αυτό το καθεστώς από τον Σάββα Ξηρό. Θα έρθει η ώρα που και επ’ αυτού θα τοποθετηθούμε. Αλλά η αλήθεια που δε βγαίνει από τους δικονομικούς κανόνες, είναι κακή αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι καν αλήθεια. Εμείς ψάχνουμε τη δικονομική αλήθεια εδώ πέρα, δεν ψάχνουμε την πραγματική αλήθεια.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ως προς τα πραγματικά περιστατικά ψάχνετε την ουσιαστική αλήθεια; Δεν το δέχομαι αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο δικαστής έχει δυο πόλους ασφάλειας. Η μία είναι η πεποίθηση τί πιστεύει μέσα του απ’ όλα αυτά και η δεύτερη ασφάλεια είναι αν αυτά αποδεικνύονται εδώ μέσα από τη διαδικασία. Είναι δύο οι ασφάλειες του δικαστή για να καταλήξει στην απόφαση.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να ερευνήσετε πραγματικά περιστατικά και να κρίνετε πραγματικά περιστατικά, και να τα κρίνετε με τις αρχές της καλόπιστης διεξαγωγής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας πόλος άμα λείπει δεν είναι αλήθεια, είναι κάτι που δεν υπάρχει για εμάς. Λοιπόν, διακόπτουμε για 5’.
ΔΙΑΚΟΠΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Με την απαιτούμενη συντομία και συμπληρωματικότητα για να μη γίνει η διαδικασία ένα βασανιστήριο?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως θυμίζει τις πρώτες 15 ημέρες τις ένδοξες, των ενστάσεων?
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είναι απολύτως φυσικό το ότι θυμίζει τις πρώτες ημέρες γιατί στη Δίκη αυτή δύο είναι τα κορυφαία ζητήματα: Το πολιτικό έγκλημα και η λήψη ή μη υπόψη των προανακριτικών απολογιών. Και από τα δύο, και στην προκειμένη φάση από το δεύτερο, εξαρτάται κατά τη γνώμη μου σε πολύ μεγάλο βαθμό η αξιοπιστία της δικαστικής διαδικασίας, όχι μόνο της προδικασίας αλλά και της δίκης αυτής καθαυτής.
Με δεδομένα τα όσα έχουν λεχθεί λοιπόν, νομίζω ότι θα πρέπει την ένσταση του Σάββα Ξηρού, η οποία βέβαια, οφείλω να πω και έκανα μία προσπάθεια και την Παρασκευή το πρωί μαζί με τον κ. Ραχιώτη και άλλους συναδέλφους να το θέσουμε, έχω την εντύπωση ότι διαδικαστικά δεν πατάει ακριβώς σ’ αυτό το στάδιο που βρισκόμαστε τώρα, από την άποψη ότι δεν έχει συντρέξει η προϋπόθεση του άρθρου 366 παρ. 2 δηλαδή η διαπίστωση κατά τη διάρκεια της απολογίας κατηγορουμένου ότι αυτή ευρίσκεται σε αντιφάσεις με απολογίες του κατά την προδικασία ούτως ώστε να τεθεί θέμα ανάγνωσης και λήψης υπόψη ως αποδεικτικού μέσου των προηγουμένων απολογιών και ως εκ τούτου να ληφθεί περί αυτού απόφαση.
Αυτό το λέω γιατί θα μας απασχολήσει και μετά, ιδίως στην περίπτωση κατά την οποία ο κατηγορούμενος Σάββας Ξηρός εμμείνει στο δικαίωμα της μη απολογίας, δηλαδή στο δικαίωμα της σιωπής, διότι εκεί τίθεται ένα ζήτημα κατά πόσον, ασκουμένου του δικαιώματος σιωπής, υπάρχει πεδίο εφαρμογής της παρ. 2 του 366. Αλλά εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι μετά. Εκείνο που μας απασχολεί εφόσον γίνεται συζήτηση, είναι εάν είναι άκυρες ή όχι οι προανακριτικές ομολογίες και η ανακριτική ομολογία του Σάββα Ξηρού.
Αυτό μας απασχολεί σε τρία πεδία: Το ένα είναι κατά πόσον ευρίσκετο σε διανοητική κατάσταση που τον καθιστούσε ικανό να απολογηθεί, το δεύτερο είναι κατά πόσον ευρίσκετο υπό την επήρεια φαρμακευτικής αγωγής η οποία δημιουργούσε κάμψη στις δυνατότητες της βουλητικής του αντίστασης και το τρίτο είναι στο κατά πόσον έγινε δυνατή, του επετράπη η άσκηση των δικαιωμάτων που προβλέπονται από τη δικονομία και το σύνταγμα.
Ξεκινώντας από το τρίτο, αναφέρομαι σε δύο ημερομηνίες, ο Σάββας Ξηρός βρέθηκε στα χέρια των Αρχών στις 29/6/2002 και συνελήφθη στις 7/8/2002. Επί 40 ημέρες λοιπόν δεν έχει συλληφθεί παρότι φέρεται ότι ετέλεσε αυτόφωρο αδίκημα. Βεβαίως δεν έχει την ιδιότητα του μάρτυρα και αυτό προκύπτει εξ αντιδιαστολής από το γεγονός ότι όλα τα έγγραφα στα οποία υπάρχουν καταθέσεις του έχουν τον χαρακτήρα της εξέτασης κατηγορουμένων και γεννάται το ερώτημα με ποια διαδικασία έγινε η εξέταση αυτή.
Σύλληψη αυτόφωρη δεν έχουμε, σύλληψη μεταγενέστερη δεν έχουμε, άσκηση των δικαιωμάτων τα οποία απορρέουν από την ιδιότητα του κατηγορουμένου δεν έχουμε. Δεν έχουμε καν άσκηση δικαιωμάτων του απλού πολίτη, που είναι το να τον επισκεφθεί ένας συγγενής του ανεμπόδιστα, ένας γιατρός επιλογής των συγγενών του, ανεμπόδιστα στο νοσοκομείο. Κατά συνέπεια, νομίζω ότι αυτό είναι αυταπόδεικτο, είναι αυτό που, αν θα μπορούσα να κάνω κι εγώ μία μεταφορά σε κάτι που είπατε προηγουμένως, λίγο πριν τη διακοπή, ότι ο καθένας μας έχει μερικά πράγματα στο μυαλό του, αλλά το θέμα είναι κατά πόσον αυτά μπορεί να τα αποδείξει ή μπορεί να τα επικαλεστεί δημοσίως, διότι είναι συμβατά με τους κανόνες δικαίου που ισχύουν, ότι πραγματικά δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στο μυαλό του οποίου υφίσταται η εικόνα του Σάββα Ξηρού ως εικόνα ανθρώπου ο οποίος έτυχε της πλήρους απολαβής των συνταγματικών και δικονομικών του δικαιωμάτων.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σχολιάσω μία προσπάθεια προσέγγισης, τη μόνη που εν πάση περιπτώσει έκανε να προσεγγίσει νομικά το θέμα και να δώσει μία κάλυψη, αυτή του συναδέλφου του κ. Αναγνωστόπουλου την Παρασκευή, ο οποίος εξέθεσε την άποψη, ότι ο Σάββας Ξηρός δεν ήταν δεκτικός σύλληψης, διότι η φυσική του κατάσταση ήταν τέτοια που δεν καθιστούσε δυνατό να αντιληφθεί ότι συλλαμβάνεται, να ακούσεις τις απαγγελλόμενες κατηγορίες και την αιτία της σύλληψής του, πολλώ δε μάλλον να υπογράψει τη σχετική έκθεση.
Γεννάται το εξής ερώτημα: Κάποιος ο οποίος δεν είναι δεκτικός σύλληψης, η οποία σύλληψη τί είναι: μια ανακριτική ενέργεια που δεν προϋποθέτει κατ’ ανάγκη και τη σύμπραξη του συλλαμβανομένου, μία έκθεση σύλληψης μπορεί να είναι ισχυρή και αν δεν υπογράφεται από τον συλλαμβανόμενο, είναι στιγμιαία και απλώς και μόνο απαιτεί μία δήλωση και την περιέλευση της δήλωσης σε εκείνον που συλλαμβάνεται. Δεν είναι δεκτικός σύλληψης, είναι δεκτικός εξέτασης ως κατηγορουμένου στην κατάσταση την ίδια της υγείας που δεν είναι δεκτικός σύλληψης;
Πώς είναι δεκτικός κατάθεσης κατηγορουμένου η οπόια αρχίζει στις 18:30 και τελειώνει στις 23:50 της 11/7/2002 ένας άνθρωπος ο οποίος προηγουμένως έχει κριθεί ότι δεν είναι δεκτικός μιας σύλληψης η οποία δεν διαρκεί παραπάνω από ένα λεπτό; Και γιατί εν πάση περιπτώσει, αυτός ο οποίος εξετάζεται επί πεντέμισι ώρες ως κατηγορούμενος, δεν έχει προηγουμένως συλληφθεί; Τί είναι εκείνο το οποίο κάνει τις Αρχές να παρακάμπτουν αυτή την αρχή, την τυπική και ουσιαστική της νομιμότητας; Δε χρειάζεται μια απάντηση εδώ; Ποια απάντηση θα δώσει το Δικαστήριό σας σε αυτό το ζήτημα;
Ποια απάντηση άλλη εκτός του ότι εάν ο άνθρωπος αυτός είχε συλληφθεί, αυτομάτως θα έπρεπε να του έχουν αποδοθεί τα δικαιώματα που προβλέπει η Ποινική δικονομία, εκείνα τα οποία δήθεν, η στερεότυπη έκθεση της αστυνομίας, ένα διεθνές ρεζίλι για την Ελλάδα αυτό το πράγμα, ότι εξήγησαν όλα τα δικαιώματα στον κατηγορούμενο κι εκείνος παραιτήθηκε, είναι τόσο συχνό βλέπετε αυτό το φαινόμενο, που κυκλοφορούν προσυντεταγμένες, τυποποιημένες αυτού του είδους οι εξετάσεις κατηγορουμένων και μία τέτοια χρησιμοποιήθηκε και εκεί πέρα.
