Αυτή η απολογία επειδή ακριβώς έχει αυτή τη νομική φύση και αυτόν τον σκοπό, δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να γίνει υποκατάστατο οποιουδήποτε δικαιώματος του κατηγορουμένου ή μη άσκησης κάποιου δικαιώματός του στο πλαίσιο της έπ’ ακροατηρίου διαδικασίας γιατί ο κατηγορούμενος απαιτείται να δικάζεται και να καταδικάζεται ή θα αθωώνεται στην δημόσια δίκη με βάση τη δημόσια διαδικασία, όχι με βάση το φάκελο γιατί τότε δεν θα χρειαζόταν η δημόσια διαδικασία. Εκ των στοιχείων του φακέλου θα έβγαινε η απόφαση ίσως, κάτι που προβλέπεται στο πλαίσιο του Διοικητικού Δικαίου φέρ’ ειπείν αλλά καθόλου δεν προβλέπεται στο πλαίσιο του Ποινικού Δικαίου και δεν μπορείτε να πάτε σε τέτοιες λογικές.
Από αυτή την άποψη λοιπόν έχω αυτές τις επιφυλάξεις για τη συζήτηση που γίνεται αυτή την στιγμή αλλά και επειδή έγινε και θα καταλήξει ενδεχομένως σε μια απόφαση ίσως αυτή η συζήτηση. «Ίσως› λέω θα καταλήξει σε μία απόφαση γιατί μπορεί να επιφυλαχθείτε να ακούσετε πρώτα την απολογία. Δεν ξέρω τί θα αποφασίσετε εσείς πάνω σε αυτή την συζήτηση αλλά άπαξ κι έγινε εγώ νομίζω ότι θα έπρεπε να έχουμε και μία αίσθηση των ορίων που θα θέτει αυτή η απόφασή σας.
Τελικώς όμως η απολογία από το 178 είναι αποδεικτό μέσο και για να είμαι ακριβέστερος δεν είναι η απολογία αποδεικτικό μέσο αλλά είναι η ομολογία του κατηγορουμένου αποδεικτικό μέσο. Αυτή αναφέρεται στα αποδεικτικά μέσα του 178.
Βεβαίως στο δικονομικό μας σύστημα ισχύει ο κανόνας του «όλα επιτρέπονται› ειδικά όταν το αδίκημα του κατηγορούμενου απειλείται με ισόβια, είναι η διάταξη του 177 παράγραφος 2. Λαμβάνονται υπόψη και παράνομα αποδεικτικά μέσα και ενδεχομένως και άκυρα βεβαίως αφού λαμβάνονται παράνομα, πολύ περισσότερο άκυρα αποδεικτικά μέσα.
Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση που έκανε ο συνάδελφός μου ο κ. Μυλωνάς για το πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτές τις διατάξεις η νομολογία και η θεωρία αλλά θα το ευχόμουν η νομολογία στην Ελλάδα να κινιόταν σε μία τέτοια κατεύθυνση, να ερμηνεύσει στενά δηλαδή το τί επιτρέπεται στο δικονομικό μας σύστημα αλλά εν πάση περιπτώσει θα έλεγα ότι το δικονομικό μας σύστημα στο πεδίο των αποδεικτικών μέσων βρίσκεται πολύ πίσω. Ο κανόνας του «όλα επιτρέπεται› είναι μια κατάσταση που πιθανώς μετά από κάποιες δεκαετίες δεν θα την έχουμε και θα μας φαίνεται ίσως και νομοθετικώς πρωτογονισμός. Υπάρχει, νομίζω η νομολογία να στενέψει αυτά τα απεριόριστα όρια που αυτή την στιγμή έχει δώσει ο νομοθέτης στα αποδεικτικά μέσα.
Θα έλεγα ότι ακόμα και αυτή η νέα διάταξη του 19 του Συντάγματος στο βαθμό που εξαρτά από τον κοινό νομοθέτη να βάλει τα όρια της εκεί κι εκεί περιορίζεται δηλαδή το τί είναι απαγορευμένο αποδεικτικό μέσο. Εξουσιοδοτεί τον κοινό νομοθέτη να πει σε περιπτώσεις που χρησιμοποιούνται τα παράνομα αποδεικτικά μέσα. Δυστυχώς τα πράγματα είναι πάρα πολύ πίσω σε αυτόν τον τομέα στην χώρα μας.
Υπάρχει όμως ένα όριο στην χρήση παράνομων αποδεικτικών μέσων και θα έλεγα ότι δεν είναι το όριο του ακύρου αλλά είναι το όριο του ανυποστάτου γιατί τότε πια αίρεται η ίδια η έννοια του αποδεικτικού μέσου. Στο επίπεδο της προφορικής απολογίας ενός κατηγορουμένου ή της εξέτασης ενός μάρτυρα το όριο του ανυποστάτου – νομίζω ότι θα συμφωνήσετε εύκολα μαζί μου – είναι η συνείδηση των πραττομένων γιατί δεν μπορεί να συμπράττει σε μια κατάθεση και να αναφέρεται σε οποιαδήποτε πραγματικά γεγονότα όταν δεν είμαστε βέβαιοι ότι αυτό το πρόσωπο έχει συνείδηση ακριβώς αυτού που κάνει.
Η συνείδηση των πραττομένων θα ήθελα να διευκρινίσω εδώ ότι προϋποθέτει νοητικές λειτουργίες ανάλογες με αυτό που του ζητάμε να κάνει. Δηλαδή ανάλογες με τη σοβαρότητα των περιστατικών στα οποία αναφέρεται, του κινδύνου που αναλαμβάνει σε περίπτωση που μιλάμε για κατηγορούμενο και ούτω καθεξής. Αυτό το λέω σε σχέση με την συζήτηση που έγινε εδώ με τους ψυχίατρους και με τους γιατρούς γενικά του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ που ήρθαν από δω που αναφερόντουσαν όλοι στο χωροχρονικό προσανατολισμό του κ. Σάββα Ξηρού, στην ικανότητα να αντιλαμβάνεται αν είναι νύχτα ή μέρα και ούτω καθεξής.
Εδώ θα διευκρίνιζα ότι ένα νήπιο 5 χρονών έχει αυτές τις ικανότητες του χωροχρονικού προσανατολισμού όπως και της διάκρισης της νύχτας από την ημέρα αλλά καθόλου δεν συνάγεται ότι έχει δυνατότητα παραίτησης από πολύ σημαντικά δικαιώματά του. Μας τα λέει ο Αστικός Κώδικας αυτά, οπότε δεν νομίζω ότι πρέπει να αντλούμε αποδείξεις από τέτοιο επίπεδο καταθέσεων μαρτύρων. Είναι διαφορετικά τα ζητήματα που τίθενται για έναν κατηγορούμενο που παραιτείται από τα δικαιώματά του ή που αναφέρεται εκτενώς σε γεγονότα μιας 20ετίας σε μια συγκεκριμένη κατάσταση.
Για την περίπτωση του κ. Σάββα Ξηρού ακούστηκαν πάρα πολλά από τους συναδέλφους μου. Εγώ δεν θέλω να πω πολλά. Θέλω όμως να επικεντρώσω την προσοχή του Δικαστηρίου σας σε δύο ζητήματα. Εγώ δεν ήμουν στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ και δεν ξέρω ούτε μπορώ να εισφέρω προσωπικές γνώμες, ούτε αξιολογήσεις αν θέλετε αυτού του ιατρικού προσωπικού που ήρθε και κατέθεσε ή εδώ, είτε στο πλαίσιο μιας ΕΔΕ. Νομίζω ότι κι εγώ όπως κι εσείς μπορείτε να αξιολογήσετε αυτά που σας είπε ο κ. Σάββας Ξηρός μπροστά σας και ίσως από αυτό θα έπρεπε να ξεκινάει κανένας.
Την Παρασκευή «ανέπτυξε› μία ένσταση ο κατηγορούμενος, την συγκεκριμένη ένσταση που συζητάμε κι εγώ σημείωσα τα εξής πράγματα από αυτήν την «ανάπτυξη› ας το πω έτσι. Ότι ο ορός της αλήθειας είναι κίτρινος, ότι του γινόντουσαν εικονικές εκτελέσεις, ότι έβλεπε κίτρινους ατμούς, ότι πήγε να πιει νερό και έβλεπε εικόνες, ότι έβλεπε εφιάλτες με κάποιον Αστυνομικό συμπεριλαμβανόμενο στον εφιάλτη, ότι κατήγγειλε ότι έπαιρνε ψυχοφάρμακα και εντός της φυλακής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είπα εδώ πέρα για τον «Λάμπρο›.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είπε κάποιον Αστυνομικό, είμαι ακριβής σε αυτά που λέω. Δεν κατάλαβα ακριβώς την διευκρίνηση που θέλετε να δώσετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάτι είπε για «Λάμπρο›.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ όμως είπα συγκεκριμένα αντιγράφοντας τί είπε ο κατηγορούμενος προχθές. Καταλαβαίνω τον υπαινιγμό που κρύβετε αλλά θεωρώ ότι πρέπει να επιμείνω στο ακριβές αυτή την στιγμή και νομίζω θα απαντηθεί όταν θα έρθει η ώρα του κι αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για κάποιον Αστυνομικό είπε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό δεν είπα; Στο βαθμό που συμφωνούμε τί ακριβώς μου υποδεικνύετε δηλαδή; Δεν κατάλαβα τί μου υποδεικνύετε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας το υπενθυμίζω ότι κάτι είπε....
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το είχα πει μόλις ένα δευτερόλεπτο πριν όμως. Εγώ θα έβαζα ένα ερώτημα στο μυαλό μου ακούγοντας αυτά. Αν αυτά τα πράγματα συνέβηκαν που λέει ο κ. Ξηρός θα είχαμε εμφανώς μία ανυπόστατη διαδικασία στο βαθμό που είχε συμμέτοχο ένα πρόσωπο που του συνέβαιναν τέτοια πράγματα. Αν δεν συνέβηκαν και τα μεταφέρει στο Δικαστήριο ως εικόνες του αυτά τα πράγματα μάλλον δεν είναι καλά. Αυτό θα πρέπει να το συνεκτιμήσετε με όλη αυτή την διαδικασία που ξεκίνησε από την έκρηξη της βόμβας μέχρι σήμερα.
Αν δηλαδή ένα πρόσωπο μπορεί να δίνει μια τέτοια εικόνα έστω κι αν είναι εντυπωμένη στο μυαλό του αυτή η εικόνα και δεν είναι η πραγματική, αν όμως έρχεται μετά από ένα χρόνο και περιγράφει έτσι τον εαυτό του εκεί εγώ έχω πολλές επιφυλάξεις ποια ήταν η πραγματική του συμμετοχή σε αυτό που ονομάστηκε προδικασία στο μέρος που τον αφορά.
Με τον κ. Ξηρό υπάρχει μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Είχαμε πολλές φορές ειδικά σε άλλες χώρες σε τέτοιες υποθέσεις ένοπλων Οργανώσεων ανθρώπους που αποκήρυξαν αυτό που έκαναν, που ομολόγησαν, που συνεργάστηκαν με τις Αρχές, που δεν συνεργάστηκαν άλλοι με τις Αρχές ποτέ και πάντα έμειναν σταθεροί σε αυτό που έκαναν και το θεώρησαν δικαιωμένο και ούτω καθεξής.
Όλα αυτά είναι συνήθη. Αυτό που έγινε με τον κ. Ξηρό είναι λίγο πρωτότυπο γιατί έχουμε έναν άνθρωπο που μέχρι την στιγμή της σύλληψής του εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι πιστεύει σε αυτό που κάνει. Συνελήφθη βάζοντας μία βόμβα η οποία έσκασε στα χέρια του. Δηλαδή μέχρι εκείνη την στιγμή έχουμε μια λογική συνέπεια σκέψεων και δράσης.
Έχουμε ένα κενό 2 μηνών μετά το οποίο το περνάει μέσα σε μία εντατική και την επομένη που βγαίνει από αυτή την εντατική 4-5 Σεπτεβρίου – πότε συνέβη αυτό το πράγμα – επανέρχεται ακριβώς στα ίδια και μας λέει τα ίδια. Ότι εγώ ήμουν αυτό, καλώς έκανα αυτά και αυτά τα πράγματα και ότι έχει πει κατά καιρούς και συνεχίζει χοντρικά να λέει μέχρι αυτή την στιγμή σήμερα.
Δεν έχουμε ακριβώς δηλαδή την περίπτωση ενός ανανήψαντος, ενός ανθρώπου που άλλαξε πολιτική γραμμή αν θέλετε ή που συγκλονίστηκε και εν πάση περιπτώσει είναι διαφορετικός σήμερα. Έχουμε ένα διάλειμμα ουσιαστικά σε αυτό που ήταν ο κ. Ξηρός. Αυτό όμως το διάλειμμα έχει συμβεί μέσα σε μια εντατική μονάδα και αυτό όπως καταλαβαίνετε δημιουργεί σοβαρές περιπλοκές αν είναι ένα καθαρό διάλειμμα.
Βεβαίως εδώ από την Εισαγγελία και από την πολιτική αγωγή έγινε προσπάθεια να πειστούμε ότι το μόνο φωτεινό, το μόνο αληθινό και το μόνο καθαρό κομμάτι της ζωής αυτού του ανθρώπου ήταν αυτό το 2μηνο μέσα στην εντατική μονάδα. Δόθηκαν και κάποιες εξηγήσεις γιατί ο καθένας καταλαβαίνει ότι αυτά δεν είναι πολύ εύκολο να τα υποστηρίξεις σοβαρά για κάποιον. Έγινε προσπάθεια να δοθούν και κάποιες εξηγήσεις κι έτσι είπε χονδρικά ο κ. Εισαγγελέας, το συνοψίζω, ότι είδε το φως του Θεού λόγω του κινδύνου ζωής. Υπήρξε μια επιφοίτηση εν πάση περιπτώσει, μια επαναπροσέγγιση στο Θεό η οποία τον οδήγησε στο να βοηθήσει τις Αρχές.
Βεβαίως αυτή η προσέγγιση στον Θεό κράτησε ένα 2μηνο εκεί. Μετά έχουμε μία αποστασιοποίηση. Υπήρξε πάλι η προσέγγιση του φωτεινού διαλείμματος από τον βούρκο της αμαρτίας. Είχαμε ένα φωτεινό διάλειμμα και μετά ξαναπέσαμε στον βούρκο που ήμασταν πριν. Υπήρξε μια άλλη προσέγγιση από την πολιτική αγωγή ότι όλα αυτά έγιναν γιατί είναι γιος Παπά και αυτό δημιουργεί μία συγκεκριμένη παιδεία, μια συγκεκριμένη κουλτούρα εν πάση περιπτώσει η οποία αυτό το 2μηνο τον οδήγησε στο να συνεργάζεται μετά από τις αρχές αλλά αυτή η κουλτούρα δεν κράτησε πέρα του 2μήνου εκεί.
Επειδή χρειάζεται όλοι να δώσουν μία εξήγηση γιατί όλα αυτά ή η θεία χάρη ή η καταγωγή από οικογένεια ιερωμένων δεν κρατάνε παρά μόνο 2 μήνες μπαίνει αμέσως ένα ζήτημα, μα θα τον σκότωναν διαφορετικά και μάλιστα λέγεται ότι ήταν και ανήσυχος για να τον σκοτώσει η Οργάνωσή του και μέσα στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ έτσι ρητά.
Βεβαίως αυτό που είπατε κ. Εισαγγελέα έχει την εξής ανακολουθία. Όταν φοβάσαι ότι θα σκοτώσουν επειδή μιλάς, η συνήθης αντίδραση είναι να μην μιλήσεις. Είναι να σιωπήσεις. Αυτός όμως μιλά. Δεν νομίζετε ότι καταρρίπτει αυτό το επιχείρημα; Νομίζω ότι το επιχείρημά σας έπρεπε να το πιάσετε από την αρχή γιατί λέτε ότι επειδή ρώταγε πού κοιτάει το δωμάτιό του φοβόταν μήπως του ρίξουν κάποια ρουκέτα. Αυτό θα έπρεπε να τον οδηγήσει σε σιωπή και όχι σαν ομιλία. Νομίζω ότι οι ίδιες οι καταθέσεις διαψεύδουν αυτό το επιχείρημα που τίθεται.
Επίσης θα έλεγα ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι και ανιστόρητο το επιχείρημα γιατί 30 χρόνια είναι επαρκής χρόνος για να τον χαρακτηρίσει η ιστορία εκεί και δεν έχουμε τέτοια συγκεκριμένα παραδείγματα ξεκαθαρίσματος με τέτοιους τρόπους. Επιπλέον θα πρόσθετα ότι υπήρχαν δύο χρονικά σημεία στα οποία θα μπορούσε να έχει συμβεί αυτό που λέτε και δεν συνέβη.
Υπήρχαν δύο χρονικά σημεία που θα μπορούσε να έχει συμβεί αυτό που λέει ο κ. Εισαγγελέας και που δεν συνέβη και γι αυτό φαίνεται και αβάσιμη η τοποθέτησή του. Το ένα χρονικό σημείο είναι επειδή είναι γνωστό ότι στον Πειραιά δεν ήταν μόνος του και αν αυτή η κουλτούρα υπήρχε το ευκολότερο θα ήταν να τον σκοτώσουν αν αυτή η κουλτούρα.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με συγχωρείτε, στην κουλτούρα βάζετε και το να σκοτώνουμε κάποιον; Κουλτούρα το ονομάζουμε κι αυτό; Αυτή ήταν η κουλτούρα;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είπα, αν υπήρχε. Πώς θα το λέγατε; Ο ανθρωποκτόνος δόλος αν λέτε ότι καθάριζαν τους λογαριασμούς τους έτσι....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν αναβιβάζουμε σε κουλτούρα πλέον.....
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Και η εγκληματική κουλτούρα είναι κουλτούρα κ. Πρόεδρε. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή πώς το θέτετε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή είναι υποκουλτούρα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θέλετε να συμφωνήσουμε σε αυτό; Αν υπήρχε μία τέτοια υποκουλτούρα λοιπόν θα μπορούσε να υλοποιηθεί; Δεν καταλαβαίνω βέβαια το νόημα της διακοπής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να καταλάβω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για να γίνουν τέτοιες παρατηρήσεις και θα έλεγα ότι δεν είναι ισότιμη η μεταχείρισή μας με την πολιτική αγωγή σε αυτό το ζήτημα γιατί οι υφολογικές και γλωσσικές παρατηρήσεις σε μας απευθύνεται συνήθως και καταλαβαίνω ότι το πρόβλημα δεν είναι ο ακριβής χειρισμός της γλώσσας αλλά είναι η διακοπή, για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Πρόσεξα πολύ συγκεκριμένα τις αγορεύσεις των συναδέλφων μου της πολιτικής αγωγής. Δεν είδα λεκτικές παρατηρήσεις αν είναι κουλτούρα ή υποκουλτούρα. Εγώ δέχομαι ότι θα μπορείτε να κάνετε τέτοια στην υπεράσπιση, κάντε τες.
Να σας πω κάτι, κι εμείς καταλαβαίνουμε εδώ. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε. Σε αυτή την αίθουσα είμαστε και παρατηρούμε την συμπεριφορά της Έδρας και προς τις δύο πλευρές. Δεν διακόπηκε κανένας από τους συναδέλφους της πολιτικής αγωγής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε σας είναι πολύ ευνοϊκότερη λένε οι από κει και μου έχουν κάνει τις περισσότερες επιθέσεις.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεχθείτε να πω την θέση μου γι αυτό το ζήτημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε να προχωρήσουμε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ δεν έχω καμία αντίρρηση να προχωρήσω και δεν διέκοψα κανέναν. Όπως καταλαβαίνετε, δημιουργούν κάποια προβλήματα. Θα έλεγα ότι ουσιαστικά αυτό που κάνατε ήταν ότι βάλατε τη μεταφυσική στον δικανικό συλλογισμό και αυτό το κάνατε γιατί δεν είχατε τίποτα καλύτερο να βάλετε εδώ πέρα. Αυτά που δε μπορούσατε να βγάλετε με πραγματικούς τρόπους τα βγάλατε με τη θεία χάρη, τα βγάλατε με ερμηνεία ονείρων κιόλας, ο κ. Καθηγητής από την Πολιτική Αγωγή έκανε και μια ερμηνεία ενός ονείρου, λειτούργησε στο πλαίσιο της ερμηνείας του ονείρου.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Συμπληρώνω ότι την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «ΚΟΝΤΡΑ› η φράση αυτή η οποία είναι τόσο ασήμαντη και αδιάφορη και μη χρήσιμη και ανάγεται στο χώρο του φαντασιακού, στο έντυπο αυτό όταν τυπώθηκε, δεν την έβαλαν. Αυτό ως επισήμανση για να δει και η άλλη πλευρά και εκείνοι οι οποίοι σε διάφορα έντυπα μάχονται κατά της λογοκρισίας και στρέφονται κατά της καταπίεσης τί αξία έχει το λεγόμενο. Εγώ εδώ αναφέρθηκα σε μία συνέντευξη, από κει και πέρα τη συνέντευξη αξιολογήστε την όπως θέλετε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ αξιολογώ τη δική σας τη στάση και όχι τη συνέντευξη.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αν προσπαθείτε να υποβιβάζετε ένα αποδεικτικό στοιχείο και να λέτε ότι εμείς είμαστε ονειροκρίτες, είναι αν μη τι άλλο αγενές.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αν μη τι άλλο, αυτό εισφέρατε στο Δικαστήριο, μια ερμηνευτική προσέγγιση του ονείρου του Ξηρού κατά δήλωση της συντρόφου του, ποιο ήταν το όνειρο και εσείς το ερμηνεύσατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με συγχωρείτε, ο Φρόυντ είχε ασχοληθεί με τα όνειρα μόνο και έτσι τα πετάτε τα όνειρα;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κάθε άλλο, ίσα-ίσα αυτό εξηγώ, ότι πάρα πολλοί άνθρωποι και στο χώρο της ψυχολογίας και στο χώρο της μεταφυσικής, έχουν πολύ μεγάλη συνεισφορά. Όμως δεν ξέρω ποια είναι η σχέση όλων αυτών με το δικανικό λόγο και αυτό ακριβώς επισημαίνω κ. Πρόεδρε. Θα έλεγα λοιπόν ότι αυτά που θα έπρεπε να αξιολογήσετε εδώ, είναι η συνολική εικόνα ενός προσώπου που νοσηλεύεται στην εντατική και δεν αναφέρομαι στον Σάββα Ξηρό, αλλά σε οποιοδήποτε πρόσωπο νοσηλεύεται σε Εντατική.
Κατά πόσο θα παίρνατε στα σοβαρά παραιτήσεις από δικαιώματα, ή γενικά σπουδαίες δηλώσεις ενός προσώπου που είναι στις ειδικές συνθήκες της Εντατικής. Το ρώτησε πολύ συγκεκριμένα και ο κ. Ζαϊρης σε κάποιον από τους γιατρούς, έκανε τη συγκεκριμένη ερώτηση: «:Αν έκανε διαθήκη ο Ξηρός, εσείς θα τη θεωρούσατε έγκυρη;› Κάπως έτσι δεν το είπατε;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: «Εάν θα συμπράττατε ως μάρτυρας στη σύνταξη διαθήκης›.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Νομίζω ότι κάπως έτσι τίθεται το ζήτημα. Βεβαίως ο γιατρός τί άλλο θα μπορούσε να πει, όταν ήδη είχε συμπράξει, είχε ανεχθεί μάλλον στο πλαίσιο των ιατρικών του καθηκόντων το να δίνει προανακριτικές απολογίες και εκτεταμένες, δε νομίζω ότι μπορούσε να πει κάτι άλλο. Αλλά δεν ξέρω αν η πείρα σας από τα Δικαστήρια θεωρεί αυτές τις δικαιοπραξίες έγκυρες. Γνωρίζετε ότι η νομολογία ακυρώνει μια διαθήκη όταν έχει δοθεί από έναν καρκινοπαθή σε ένα προχωρημένο στάδιο, γιατί δέχεται ότι και ο πόνος ακόμα μπορεί να διαταράξει τη συνείδηση των πραττομένων για σπουδαίες αποφάσεις. Πολύ περισσότερο όταν έχουμε περίπλοκες καταστάσεις, όπως είναι αυτές που ζει κάποιο πρόσωπο στην Εντατική, οι οποίες έχουν και τα όρια της επίδρασης και στον ψυχικό του κόσμο, δε μιλάμε απλά για τη σχέση του πόνου με τον ψυχικό κόσμο και με τις νοητικές λειτουργίες.
Θα έλεγα κιόλας ότι ένα δεύτερο πράγμα που πρέπει να σταθμιστεί για τον Ξηρό είναι η ειδική του κατάσταση. Πέρα από το ότι υπάρχει ένα θέμα αρχής που πρέπει να απαντήσετε, αν ένα πρόσωπο που νοσηλεύεται σε τόσο βαριές συνθήκες, μπορεί να έχει συνείδηση πραττομένων σε σημείο που να φτάνει σε παραίτηση των κρισιμότερων δικαιωμάτων που έχει στην ποινική διαδικασία, ένα δεύτερο επίπεδο είναι κατά πόσον μπορεί να κατανοήσει αυτά τα δικαιώματά του ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα άσκησε, δηλαδή του αναγνώστηκε η δικογραφία πριν απολογηθεί; ¶κουσε ποια είναι τα δικαιώματά του; Η ακοή του ήταν σε αυτό το επίπεδο;
Η υπογραφή σε μια κατάθεση έχει την έννοια βεβαίως ότι ελέγχει ο καταθέτων αν το περιεχόμενο είναι ακριβές, είναι αυτό που είπε να γραφεί. Η όρασή του ήταν αυτή που του επέτρεπε να διαβάσει αυτά τα κείμενα που του επιδείξατε κιόλας εδώ και μάλιστα κάποιος γιατρός είπε ότι δεν μπορούσε να τα διαβάσει αυτά. Είχε δυνατότητα ελέγχου; Γιατί είναι πολύ διαφορετικό πράγμα το ζήτημα να σας πει κάποιος, να δεχτούμε ότι ομολογεί ο Ξηρός, ότι «εγώ είμαι στη 17Ν και σας λέω αυτά κι αυτά›, όπως αυτό που είναι η κατάθεση, το έχει ελέγξει ο Ξηρός;
Εμείς έχουμε κάποια βεβαίωση αυτή τη στιγμή, ότι αυτό που είπε είναι αυτό που είναι γραμμένο; Τουλάχιστον ο Ξηρός δε μπορούσε να το ελέγξει αυτό και σήμερα που το ελέγχει, το διαψεύδει. Κι εγώ έρχεται κατευθείαν η απάντηση: Μα και στον ανακριτή τί έγινε; Ανακρίθηκε στις 11/8 αν θυμάμαι καλά από τον τακτικό ανακριτή μέσα στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ και με δικηγόρο. Εγώ θα έλεγα ότι πρόκειται για ακριβώς την ίδια περίπτωση και δεν έχουμε τίποτα να ξεχωρίσουμε από τις υπόλοιπες προανακριτικές απολογίες οι οποίες και αυτές δόθηκαν ενώπιον ενός δικαστικού λειτουργού που απολαμβάνει των ίδιων δικαστικών εγγυήσεων που απολαμβάνει κι ένας Εφέτης τακτικός ανακριτής.
Δε βλέπω καμία διαφορά από άποψη δηλαδή λειτουργικού ρόλου των προσώπων που έλαβαν και τις προανακριτικές απολογίες και τις τακτικές απολογίες. Κατά πόσον αποτελεί εγγύηση η ύπαρξη ενός δικηγόρου σε αυτές τις συνθήκες: Θα έλεγα ότι ένας δικηγόρος που για πρώτη φορά βλέπει το σακατεμένο πελάτη του την παραμονή που καλείται να απολογηθεί, δε νομίζω ότι θα πρέπει να περιμένετε ότι θα του ανατρέψει το σύνολο των καταθέσεών του για τον Χ, Ψ ή Ζ λόγο από κει και πέρα. Αυτό ήταν και το νόημα ακριβώς του ότι δεν έγινε η έκθεση συλλήψεως πιο έγκαιρα, για να μη μπορεί να ασχοληθεί ένας δικηγόρος, να μην αποκτήσει status κατηγορουμένου και να μη μπορεί να ασχοληθεί ένας δικηγόρος με την περίπτωσή του.
Δε νομίζω ότι μπορεί να υποστηρίξει κανένας σοβαρά ότι οποιοσδήποτε δικηγόρος που τον είδε μια, δυο ώρες την παραμονή της απολογίας του και μάλιστα στα ίδια πλαίσια, της Εντατικής Μονάδας, αν εμείς ισχυριζόμαστε ότι ο Ξηρός δεν ήταν σε θέση να απαντά και να καταλαβαίνει πού βρίσκεται και τί ακριβώς λέει και να ελέγχει την αλήθεια αυτών που λέει, κατά πόσον καταγράφονται ως αληθινά, το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με τον δικηγόρο του, ούτε ο δικηγόρος του θα είχε την ανάλογη δυνατότητα επικοινωνίας μαζί του.
Απ’ αυτή την άποψη δεν βλέπω να ξεχωρίζουμε τίποτα δηλαδή στο στάδιο της ανάκρισης και της προανάκρισης, όσον αφορά τον συγκεκριμένο. Θα έλεγα και κάτι ακόμα για τη διαδικασία της προανάκρισης. Θα έλεγα ότι πρέπει να την κρίνουμε και ως ψευδεπίγραφη αυτή τη διαδικασία, γιατί αποδείχθηκε εδώ, στη διαδικασία στο ακροατήριο, ότι υπάρχει μια προανακριτική διαδικασία, εξέταση δηλαδή του συγκεκριμένου κατηγορούμενου, η οποία άρχισε στις 5/7 κατά ορισμένους μάρτυρες, στις 6/7 κατά ορισμένους άλλους μάρτυρες.
Πού είναι οι εκθέσεις γι αυτές; Γιατί δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι ο Εισαγγελέας και ο προανακριτικός υπάλληλος, ο στρατηγός δηλαδή της αντιτρομοκρατικής, κάνουν κοινωνικές επισκέψεις, δε μπορούμε να το δεχτούμε αυτό. Είναι μια επίσημη διαδικασία για την οποία πρέπει να συντάσσεται έκθεση ακόμα και αν ο φερόμενος ως ικανός να απαντά, μέχρι εκείνη την ημέρα έλεγε «κύριοι, με κατηγορείτε γι αυτά, δεν σας απαντώ τίποτα›. Πού είναι η έκθεση γι αυτό;
Δηλαδή αυτή η διαδικασία που γίνεται από τις 5 μέχρι τις 11 Ιουλίου, δεν καλύπτεται από εκθέσεις. Αυτό το πράγμα, κατά τη γνώμη μου, καθιστά ψευδεπίγραφη όλη τη διαδικασία της προανάκρισης ακριβώς γιατί πρόκειται για επιλογή προανακριτικού υλικού. Έχουμε αποδειγμένα μια διαδικασία η οποία διήρκεσε περίπου 40 ημέρες, από τις οποίες επελέγη και συντάχθηκε έκθεση για ορισμένα τμήματα αυτών των καταθέσεων. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι ο Ξηρός είχε τον έλεγχο αυτών που γράφονταν και μπορούσε να ελέγχει την ακρίβειά τους, δεν έχουμε όλο το υλικό.
Όμως τμήμα εξέτασης μάρτυρα ή τμήμα εξέτασης κατηγορουμένους, ισοδυναμεί με μη εξέταση κατηγορουμένου. Δηλαδή δεν μπορούμε να πούμε ότι επιλέγουμε το κομμάτι που μας ταιριάζει από μια εξέταση, το φέρνουμε στο Δικαστήριο και τα υπόλοιπα τα κρατάμε για δική μας χρήση και να θεωρούμε ότι έχουμε απολογία του κατηγορουμένου ή έχουμε εξέταση μιας και μέχρι τότε δεν ήταν κατηγορούμενος ίσως ακόμα. Οπότε από αυτή την άποψη εγώ θεωρώ ότι δεν υπήρξε απολογία του Ξηρού στην προανάκριση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι θεωρία Γεωργίου αυτή.....
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Όχι, δεν τον συμφέρει αυτό που επικαλούμαι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν έκανα παραπομπή στον κ. Γεωργίου, με το Δικαστήριο θα τα βρείτε αυτά.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Αφήστε τους υπαινιγμούς.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έχουμε μια αποσπασματική επιλογή τμημάτων της ανακριτικής εργασίας που έκαναν οι συγκεκριμένοι ανακριτικοί υπάλληλοι και αυτό αποδείχθηκε στο Δικαστήριο. Από αυτή την άποψη εγώ θα έλεγα ότι για λόγους δικονομικούς δεν μπορεί να γίνει χρήση αυτού του υλικού.
Βεβαίως υπάρχουν εθνικοί λόγοι για να γίνει χρήση αυτού του υλικού, θα μπορούσε να μου αντιπαραθέσει κάποιος άλλος, ότι με αυτή τη διαδικασία, καλή ή κακή, βίαιη, μη βίαιη κτλ., εξαρθρώθηκε μια τρομοκρατική Οργάνωση και αυτό είναι η νομιμοποίηση που υπόκειται ουσιαστικά αυτής της διαδικασίας που σε πρώτη ανάγνωση κανένας δε θα μπορούσε να τη νομιμοποιήσει. Αλλά υπάρχει ένα ισχυρό υπόβαθρο από πίσω, το οποίο γυρίζει από αυτό το ζήτημα. Εγώ όμως θα πρόσθετα εδώ πέρα, ότι στο όνομα εθνικών λόγων, έχουν γίνει πολύ σημαντικά εγκλήματα στη χώρα μας γιατί δεν είναι κάτι προς ελευθέρα ερμηνεία οι εθνικοί λόγοι και όταν τους επικαλούνται αυτοί που τους επικαλούνται, τους ερμηνεύουν και ελευθέρως και ουσιαστικά νομιμοποιούν και πράγματα μέσω αυτού του μηχανισμού.
Θέλετε να σας πω και το συμπέρασμά μου, αν και βγήκε από αυτά που ανέφερα προηγουμένως; Εγώ πιστεύω ότι αυτά που ήρθαν εδώ ως προανακριτικές απολογίες του Ξηρού, κατά ένα μέρος και κυρίως κατά την ομολογία της συμμετοχής στη 17Ν, είναι αλήθεια, εγώ πιστεύω ότι αυτό είπε αυτός και πιθανώς αναφέρθηκε και σε κάποιες ενέργειες. Δεν έχω πληροφορίες, το συνάγω από το ότι βλέπω την ίδια στάση εδώ, οπότε βλέπω μια λογική αλληλουχία δηλαδή σε αυτό που συνέβη.
¶λλο το ζήτημα το αν είναι υποστατό αυτό ως δημόσιο έγγραφο και ως αποδεικτικό μέσο για τους λόγους που σας είπα προηγουμένως, αλλά άλλο η αίσθηση που μας δίνουν τα πράγματα. Εκεί που έχω πολύ μεγάλες επιφυλάξεις για το τί χτίστηκε, είναι στην υπερδομή αυτών των παραδοχών που κατά τη γνώμη μου, είτε κάτω από την επήρεια φαρμάκων είτε κάτω από την επήρεια απειλών είτε δεν ξέρω κι εγώ για ποιους λόγους, είτει για τη θεία χάρη που λέει ο κ. Εισαγγελέας, αυτός δέχθηκε ότι είναι μέλος της 17Ν.
Από κει και πέρα χτίστηκε μια δομή που δεν έχουμε καμία δυνατότητα και δεν είχε κυρίως αυτός καμία δυνατότητα να την ελέγξει κατά τον χρόνο που την υπέγραφε και κατά το χρόνο που βρισκόταν στις ίδιες συνθήκες. Ίδιες συνθήκες κατά τη γνώμη μου υπήρχαν σ’ αυτό το δίμηνο. Εγώ να σας πω και τον τελευταίο μου προβληματισμό: Εγώ προβληματίζομαι τί μπορεί να κάνει ένα δικαστήριο που του τίθεται ένα τέτοιο ζήτημα μπροστά του. Και νομίζω ότι υπάρχει όντως ένα πολύ σοβαρό ζήτημα εδώ.
Γιατί το δικαστήριο δεν αποφασίζει εν κενώ γι αυτά τα ζητήματα, έχει φορτιστεί, αυτή η διαδικασία του ευαγγελισμού, με τη διαδικασία της εθνικής επιτυχίας, ότι η Ελλάδα άνοιξε το δρόμο για την Ολυμπιάδα μέσω του ευαγγελισμού, πέρασε από τον ευαγγελισμό αυτός ο δρόμος και επιπλέον άνοιξε το δρόμο για να απαλλαχθεί και από τις πιέσεις που ασκούσαν ούτως ή άλλως οι Αμερικάνοι στη χώρα μας μέσω της τρομοκρατίας κ.ο.κ.
Εν πάση περιπτώσει έχει παρουσιαστεί μια εθνική επιτυχία, ο χρόνος είναι πολύ λίγος που έχει περάσει από πέρυσι το καλοκαίρι μέχρι τώρα για να ξανακοιταχτούν οι εθνικές επιτυχίες με διαφορετική ματιά, ξέρετε χρειάζονται χρόνοι για να τα δει κάποιος αυτά με μια νηφαλιότητα και τί θα κάνει τώρα ένα Δικαστήριο; Εγώ σας μιλώ ειλικρινά, τον προβληματισμό μου: Θα έρθει σε αντίθεση με αυτό που ήταν η εθνική επιτυχία; Μα δεν θα δρα αντεθνικώς σε αυτή την περίπτωση; Πολύ δύσκολο είναι, πάρα πολύ δύσκολο αυτό.
Δεύτερον, τί θα πει, όταν ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου βγήκε και είπε ότι είναι όλα νόμιμα σ’ αυτό που έγινε στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ και να διαπιστώσει τώρα το Δικαστήριο ότι είναι ανυπόστατο αυτό το αποδεικτικό μέσο που υπάρχει εδώ, δεν στρέφεται κατευθείαν αυτή η απόφαση εναντίον της εκφρασμένης θέσης δικαστικών και πολιτικών αρχών; Πόσο μεγάλη δυσκολία λοιπόν υπάρχει εδώ....
Βεβαίως έχουμε και επανειλημμένες τοποθετήσεις δικές σας κ. Πρόεδρε προσωπικά γι αυτό το ζήτημα, που εμμέσως δείχνει ότι δεν έχετε τέτοια διλήμματα, ότι έχετε εκφράσει άποψη ουσιαστικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, όχι... Διερευνητική είναι κάθε παρατήρηση που κάνω εγώ για να σας δίνει αφορμή να λέτε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ξέρετε, ακόμη και η διερευνητική ερώτηση που κάνει ο καθένας μας, υποδηλώνει και άποψη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, όχι, ποτέ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για εσάς προσωπικά την έχω την άποψη, δηλαδή ποια είναι η θέση σας γι αυτό το ζήτημα, ότι κατά βάση είναι όλα κακώς καμωμένα. Η αίσθηση νομίζω που έχει δοθεί είναι αυτή, μπορεί να κάνω και λάθος, μπορεί και να διαψευσθώ. Όπως επίσης και αυτή η επικοινωνία επιχειρημάτων που διαπίστωσα σήμερα μεταξύ Πολιτικής Αγωγής και Έδρας, και αυτή με ξενίζει.
Είπε προχθές ο κ. Γιαννίδης ότι η 17Ν δεν διαλύθηκε, είναι εδώ, είναι στη φυλακή και αποφασίζει και απευθυνόσαστε εσείς στο συνήγορο του Τέλιου και του λέτε «ξαναγίνατε ομάδα›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ρωτάω: «Ξαναγίνανε ομάδα;›
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η επικοινωνία είναι σαφής. Το επιχείρημα που τέθηκε την Παρασκευή από την Πολιτική Αγωγή, έρχεται από Έδρας επιτιμητικά και μάλιστα για να τεθεί προς έναν άλλον δικηγόρο ότι «εσύ δεν δικαιούσαι να αγορεύσεις γιατί ξαναέγινες ομάδα›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον ρωτάω τί έννομο συμφέρον έχει ο πελάτης του. Δεν έρχεται σαν δικηγόρος ελεύθερος, έρχεται σαν εντολέας.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τί θα πει «έννομο συμφέρον› εδώ; Γιατί, εσείς ξέρετε τί αξία θα αποδώστε στο Χ ή στο Ψ αποδεικτικό μέσον αυτή τη στιγμή;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, το Δικαστήριο διακόπτει και αποσύρεται προς διάσκεψη.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
