Καθώς ο πτέραρχος Ρίτσαρντ Μάγιερς, επικεφαλής του Μικτού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, πραγματοποιούσε περιοδεία στο Ιράκ την περασμένη εβδομάδα, προστατευμένος από πέντε ελικόπτερα μπλάκχοκ, γράφει ο Τζέιμς Ρίτζγουεϊ στην εφημερίδα «Village Voice», η αντίσταση των ανταρτών χτυπούσε κατά βούληση: σκότωσε δύο Αμερικανούς την Τετάρτη, τρεις την Πέμπτη, τέσσερις το Σάββατο, έναν την Κυριακή και δύο την Δευτέρα.
Σε αντίποινα, συνεχίζει ο Ρίτζγουεϊ, οι διοικητές των ΗΠΑ πραγματοποιούν επιδρομές σε ολόκληρες γειτονιές, σκοτώνοντας όσους νομίζουν ότι είναι αντάρτες, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες άλλους, καταστρέφοντας σπίτια.
Την περασμένη εβδομάδα, ο αμερικανικός στρατός απήγαγε τη σύζυγο και το παιδί ενός ιρακινού στρατηγού κρατώντας τους ως ομήρους, ώσπου ο άνθρωπος αυτός παραδόθηκε.
Την Κυριακή, ένας άνδρας βγήκε από το αυτοκίνητό του για να πει σε Αμερικανούς στρατιώτες που έψαχναν μια περιοχή ότι δεν ήταν αναμιγμένος σε κανένα επεισόδιο. Τον πυροβόλησαν.
Τα συστατικά στοιχεία παρελθόντων ανταρτοπόλεμων, από τη βόρειο Ιρλανδία ως το Ισραήλ, είναι ολόγυρα. Υπάρχουν άφθονα διαθέσιμα όπλα, από ημιαυτόματα ΑΚ-47 ως φορητοί εκτοξευτές πυραύλων. Μια οποιαδήποτε διοικητική δομή μπορεί να στρατολογήσει τους άνδρες της από τα 400.000 εξοργισμένα πρώην μέλη του ιρακινού στρατού. Ο τόπος είναι γεμάτος λεφτά -με 1,7 δισ. δολάρια, κατά εκτιμήσεις, να έχουν κλαπεί από τράπεζες- για να καταβληθούν ως αμοιβές, που λέγεται ότι φθάνουν τα 1.500 δολάρια το κεφάλι, για κάθε νεκρό Αμερικανό.
Η θρησκεία, που κάποτε χώριζε τους Μπααθιστές από τους θρησκευόμενους Μουσουλμάνους, καθίσταται ενοποιητικός παράγοντας, με τους ανθρώπους να συγκεντρώνονται σε τζαμιά για να ακούσουν αντιαμερικανικά κηρύγματα. Και όπως συνεχώς αναφέρεται, υπάρχει ελάχιστη ασφάλεια και συχνά ούτε υδροδότηση, ούτε ηλεκτροδότηση. Οι «απελευθερωτές» είναι ανίκανοι να παράσχουν ασφάλεια στον πληθυσμό.
Σκεφτείτε την ιστορία του μικρού Μοχάμαντ αλ-Κουμπάισι, όπως την περιέγραψε η Διεθνής Αμνηστία την περασμένη εβδομάδα. Την 26η Ιουνίου, ο Μοχάμαντ κουβάλαγε τα κλινοσκεπάσματα της οικογένειας του στην ταράτσα, όπου κοιμούνται κάθε βράδυ. Καθώς ανέβαινε, ο Μοχάμαντ είδε Αμερικανούς στρατιώτες να ψάχνουν γειτονικά σπίτια. Σταμάτησε για να κοιτάξει. Στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ένας στρατιώτης εντόπισε το αγόρι κι ύψωσε το όπλο του. Ενας Ιρακινός ο οποίος στεκόταν εκεί κοντά είπε κάτι για «αυτό το μωρό». Ο στρατιώτης πυροβόλησε το αγόρι.
Οταν η μητέρα του άκουσε ότι ο Μοχαμάντ κτυπήθηκε, έτρεξε στο σπίτι και είδε πως ήταν ακόμη ζωντανός, και τον ανασήκωσε, αλλά οι Αμερικανοί στρατιώτες που έψαχναν το σπίτι «την κλώτσησαν στην άκρη», χωρίς να προσφέρουν καμία βοήθεια.
Δύο γείτονες προσπάθησαν να μεταφέρουν γρήγορα το παιδί στο νοσοκομείο. Αλλά ο δρόμος ήταν κλειστός από ένα Αμερικανικό άρμα μάχης. Οταν ένας από τους γείτονες προσπάθησε να εξηγήσει σε έναν διερμηνέα τι συνέβαινε, οι στρατιώτες «τον έδεσαν με χειροπέδες και τον έριξαν με το πρόσωπο στο έδαφος». Μετά από 15 λεπτά, δόθηκε στους Ιρακινούς η διαταγή να πάνε σπίτια τους. Είχε αρχίσει η απαγόρευση κυκλοφορίας. Πολύ αργά για τον μικρό Μοχάμαντ. Ηταν νεκρός.
Κάπως έτσι συνεχίζεται η μάχη «για την καρδιά και το μυαλό» των Ιρακινών.
Πηγή: Village Voice, ΑΠΕ
