Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, το θέμα ήταν να καταλάβει η κοινωνία, ο κόσμος ?
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δια του τόπου τούτου, ότι δεν μπορείς κυρία εξουσία εσύ να αδικείς κι εμείς μπορούμε να αδικήσουμε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, όχι δεν υπήρχε καμία έννοια αδικίας από μέρους μας. Δηλαδή δεν περνάει από το μυαλό κανενός?..
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όταν αφαιρούσε ζωή.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στην πράξη αδικούσαμε αλλά το θεωρούσαμε δίκαιο και αναγκαίο αυτό. Δηλαδή δεν υπήρχε η έννοια ότι αφού η εξουσία αδικεί κι εμείς αδικούμε. Εμείς αυτό που κάναμε ήταν δίκαιο. Έπρεπε να το δει, να το καταλάβει η κοινωνία, να το ακολουθήσει. Να κάνει και αυτή εκεί που νοιώθει την αδικία να κάνει και αυτή το δικό της δίκαιο όμως. Ποτέ η έννοια αδικία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Τσελέντη, παρακαλώ πείτε μου, πιστεύετε στον Θεό;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Προσωπικά εγώ όχι και δεν θα το έλεγα αλλά έχω την εξής ρήση, ότι ο Θεός με βοήθησε να μην πιστεύω σε κανέναν Θεό και έχω ξεφύγει από πάρα πολλά προβλήματα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί κ. Τσελέντη δεν ρίχνετε μία ματιά στο περιβάλλον να δείτε ότι ο Θεός είναι παντού; Οπουδήποτε κι αν κοιτάξετε θα δείτε τον Θεό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουν ένσταση, δεν είναι εδώ μέσα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν έχω πρόβλημα, είμαι αυτός που είμαι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχω τους λόγους μου που σας ρωτώ.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Έχετε δίκιο κ. Εισαγγελέα. Επειδή λοιπόν βλέπω το περιβάλλον πιστεύω στους νόμους της φυσικής και στην δυνατότητα του μέλλοντα ανθρώπου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Τσελέντη, σας τα λέω όλα αυτά επειδή χθες μιλήσατε για κάθαρση.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σε σχέση με την κοινωνία, όχι με την έννοια της Εκκλησίας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Την κάθαρση την δική σας.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βεβαίως, και πάλι η κάθαρση η δική μου θα είναι σε σχέση με την κοινωνία. Το ότι εγώ θα είμαι υπόλογος σε όλη μου την ζωή απέναντι στην κοινωνία και όχι στον Θεό. Πιστεύω ότι μετά τον θάνατό μου δεν θα υπάρχω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν θα υπάρχετε μετά τον βιολογικό σας θάνατο είναι άλλη ιστορία.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Πιστεύω εγώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για την ζωή σας την ίδια ενδεχομένως θα κηρυχθείτε ένοχος?
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι ενδεχομένως, σίγουρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν το ξέρω.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ το ξέρω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν δεν το πει το Δικαστήριο εγώ δεν το ξέρω.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ ελπίζω να το πει το Δικαστήριο γιατί το έχω και μία ανάγκη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό ισχύει για όλους τους κατηγορουμένους.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ μιλάω μόνο για τον εαυτό μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λέω «εάν› κηρυχθείτε ένοχος και σας επιβληθεί μία στέρηση της ελευθερίας ποινή κάποιας διάρκειας, εκεί στην φυλακή θα πρέπει να τακτοποιηθείτε με τον εαυτό σας. Θα σας έλεγα να τα βρείτε, θα σας έλεγα να σκεφτείτε τον Θεό και να προσπαθήσετε να στρέψετε εκεί την ζωή σας.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σας ευχαριστώ. Νομίζω ότι με την ζωή μου έχω τακτοποιηθεί σε έναν μεγάλο βαθμό και το αποδεικνύω με την ύπαρξη μου και την δραστηριότητά μου. Θα μπορούσα να σας έλεγα να ρωτήσετε κάποιους Σωφρονιστικούς Υπαλλήλους για το ποιος άνθρωπος είμαι ή αν ήταν δυνατόν να βλέπατε τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου, να μπορούσαν να έρθουν χωρίς φόβο να μιλήσουν για το ποιος άνθρωπος είμαι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Τσελέντη, σαν μια προτροπή σας έκανα σαν μεγαλύτερος από σας.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σας ευχαριστώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και από αγάπη στον άνθρωπο την οποία διατηρώ πάντοτε για όλους τους ανθρώπους.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σας ευχαριστώ. Έχω κρατήσει αυτή την στάση για τον εαυτό μου και για την κοινωνία.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μπορείτε να μας περιγράψετε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του κ. Γιωτόπουλου όταν τον γνωρίσατε για πρώτη φορά;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν ο πιο παχουλός.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Όχι εξωτερικά, εσωτερικά.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σαν άνθρωπος;
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Και εξωτερικά πώς ήταν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Πιο παχουλός, πιο κόκκινος και τα μαλλιά του ήταν ψαρά και πιο εύσωμος.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Θα επακολουθήσει μία ερώτηση για την δολοφονία του Μομφεράτου που κάποιος μάρτυρας είπε ότι τα χαρακτηριστικά ήταν όχι πολύ αλλαγμένα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στην δολοφονία του Μομφεράτου βεβαιώνω ότι δεν ήταν παρών. Εάν ήταν θα το έλεγα. Δεν ήταν παρών, βεβαιώνω.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αυτό αφήστε το.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είμαι σίγουρος και βεβαιώνω ότι δεν ήταν παρών και δεν έχω κανένα λόγο να κρύψω εάν ήταν παρών.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Πέστε μου πρώτα τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Τι εντύπωση σας έκανε η πρώτη συνάντηση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Έναν άνθρωπο με έντονη προσωπικότητα, μορφωμένο, με έντονο ρητορικό λόγο, πειθώ και αυτοπεποίθηση. Έναν άνθρωπο που την πρώτη στιγμή που τον είδα μου ενέπνευσε τον σεβασμό.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αυτή η εντύπωση εξακολούθησε να υπάρχει για το πρόσωπο του κατηγορουμένου του κ. Γιωτόπουλου μέχρι την αποχώρησή σας από την Οργάνωση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι. ¶ρχισε σιγά-σιγά στα μάτια μου να διαλύεται αυτή η αρχική μου εντύπωση. Έβλεπα έναν άνθρωπο με πείσμα στις ιδέες του, με πείσμα και σε λαθεμένες ιδέες, έναν άνθρωπο που ναι μεν αποδεχόταν τον διάλογο αλλά δεν αποδεχόταν εύκολα απόψεις και συμπεράσματα άλλων.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Εσείς σχηματίσατε ότι η παιδεία αυτή του κ. Γιωτόπουλου την είχε αποκτήσει εδώ στην Ελλάδα ή μπορεί να ήταν ?..
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν επηρεασμένος από γαλλική κουλτούρα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Το ξέρατε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, το ήξερα. Φαινόταν και στον τρόπο που μιλάει και σε αυτά που λέει και όλα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Κάνατε σύγκριση μεταξύ του κ. Γιωτόπουλου και του κ. Κουφοντίνα; Τι διαφορές είχαν οι δυο τους;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Οπωσδήποτε είχαν διαφορές.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αν θέλετε περιγράψτε και την προσωπικότητα του κ. Κουφοντίνα αφού μας περιγράψατε του κ. Γιωτόπουλου.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ο Δημήτρης Κουφοντίνας ήταν ένας λαϊκός άνθρωπος. Ο Γιωτόπουλος ήταν (μπορεί να είναι λάθος η λέξη) κάτι σαν ελίτ, κάτι σαν ξεχωριστό. Είχε μια διαφορετική κουλτούρα, μια διαφορετική περπατησιά. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας ήταν και αυτός πεισματάρης, ήταν ηθικός παρόλο που δεν ακούτε καλά εσείς αυτή την λέξη, ηθικός. Ήταν όμως με κάποια έννοια κοινωνικά δειλός. Δηλαδή δεν ήταν εύκολος στο να συναναστρέφεται με πολλούς ανθρώπους, ήταν πιο κλειστός.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δεν σας πω να μας περιγράψετε τον χαρακτήρα και των υπολοίπων μελών που εσείς γνωρίσατε της Οργάνωσης.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Με τον Κουφοντίνα είχα γνωριστεί από το ΄81, βγαίναμε έξω.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Υπάρχει μέτρο σύγκρισης με τον κ. Γιωτόπουλο; Όχι.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι σε γραμματικό επίπεδο.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ούτε του κ. Χριστόδουλου Ξηρού, ούτε του κ. Σάββα Ξηρού, ούτε του κ. Τζωρτζάτου. Εντάξει; Είπατε προηγουμένως ότι όλες οι ενέργειες της 17Ν ήταν συλλογικές. Ενόψει αυτών των δύο διαφορετικών προσωπικοτήτων μπορούσε να υπερισχύσει η άποψη των υπολοίπων μελών ή η άποψη του κ. Κουφοντίνα ή η δική σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Η δική μου ναι, όπως υπερίσχυσε στην περίπτωση που είπαμε με το αυτοκίνητο το αμερικάνικο. Ίσως όμως και σε άλλες περιπτώσεις. Μπορεί και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις να υπερίσχυε κάποια άποψη. Σε γενικές γραμμές όμως μπορούσε ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος ή ο Δημήτρης Κουφοντίνας να πείσει κάποιο από τα άλλα μέλη.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αν θυμάμαι καλά χθες είπατε ότι πριν από κάθε ενέργεια έφερνε τις προκηρύξεις χειρόγραφες γραμμένες ο κ. Γιωτόπουλος. Έτσι είναι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Συνήθως έτσι, απ’ ότι θυμάμαι εγώ, τις φορές που ήμουν εγώ ?.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αυτό τι σημαίνει; Ότι είχε προεπιλεγεί και ο στόχος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, όχι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Οι προκηρύξεις ερχόταν γραμμένες λίγες μέρες πριν από την ενέργεια. Η ενέργεια μπορεί να προετοιμαζόταν και ένα χρόνο και δύο.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Είχε προαποφασιστεί;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι ακριβώς προαποφασιστεί. Δηλαδή από το ΄84 εγώ θυμάμαι ότι ένας στόχος ήταν ο Βαρδής Βαρδινογιάννης. Αυτό δεν έγινε ποτέ στην εποχή που ήμουν εγώ. Δηλαδή ένας στόχος μπορεί να συζητιόταν και να γινόταν παρατηρήσεις και χρόνια και πιο πριν ή να μην γινόταν ποτέ στο τέλος. Δεν σημαίνει ότι ήταν από το ΄84 γραμμένη η προκήρυξη για τον Βαρδινογιάννη. Η προκήρυξη θα γραφόταν και θα συζητιόταν πολύ μικρό χρόνο πριν γίνει η ενέργεια.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μπορείτε να θυμηθείτε να είχατε αποφασίσει εσείς τα 5-6 μέλη που αναφέρατε στο διάστημα που ήσασταν μέλος της Οργάνωσης, να είχατε αποφασίσει για κάποια ενέργεια και να διαφώνησε ο κ. Γιωτόπουλος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αυτό όχι, δεν μπορώ να το θυμηθώ. Δεν μπορώ να θυμηθώ τέτοια περίπτωση δηλαδή να είχαμε αποφασίσει εμείς οι υπόλοιποι και να το είχαμε ετοιμάσει και μετά να έγινε ή να μην έγινε. Όχι, δεν θυμάμαι τέτοιο πράγμα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Την ονομασία της 17Ν ποιος την αποφάσισε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Υπήρχε αυτή πολύ πριν. Η ονομασία υπήρχε, εγώ δεν γνώριζα ότι η ομάδα αυτή που είμαι είναι η 17Ν.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Λέτε στην κατάθεσή σας: «Η ομάδα αυτή τότε δεν είχε κανένα όνομα, είχαμε πει ότι θα αποφασίσουμε αργότερα›.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βεβαίως, που ήμουν με τον Κουφοντίνα και τον Σκανδάλη και στον Χριστόδουλο.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ποιος αποφάσισε; Ποιος την έδωσε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν αποφάσισε κανένας, απλώς μετά έμαθα ότι ήμουν στη 17Ν. Στην αρχή λέγαμε ότι μπορεί να ήμαστε Επαναστατική Ομάδα νέων λαϊκών αγωνιστών. Αλλά υπήρχε και αυτό νομίζω ότι ήταν ένας τρόπος για κάθε έναν που έμπαινε μέσα, που γινόταν μέλος, δεν μάθαινε ποτέ ότι είναι μέλος της 17Ν «χαίρετε, εδώ είναι η 17Ν, περάστε›, ήταν μια διαδικασία για κάποιο μέλος, για να το εμπιστευθούν οι άλλοι και μετά του γινόταν γνωστό ότι εδώ είμαστε 17Ν.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Με τα μέλη αυτά που είχατε γνωριστεί και δρούσατε, είχατε συναντηθεί σε ταβέρνες, σε κέντρα διασκεδάσεως;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ πρέπει να είχα πάει δύο ή τρεις φορές. Πρέπει να σας πω ότι εγώ σαν άνθρωπος έβλεπα ότι κοινωνικά δεν ταίριαζα με αυτούς τους ανθρώπους και δεν έκανα παρέα. Με τον Κουφοντίνα έκανα πιο πολύ αλλά με τον Χριστόδουλο και τον Σάββα δεν ταιριάζαμε.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Με τον κ. Γιωτόπουλο βρεθήκατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Πρέπει να βρεθήκαμε δύο ή τρεις φορές σε κάποια ταβέρνα, νομίζω στο Κερατσίνι ή στη Δραπετσώνα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Το λογαριασμό ποιος τον πλήρωνε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Ήξερα ότι ήταν αυτός ο διαχειριστής των χρημάτων της Οργάνωσης.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Και στις περιπτώσεις που ήταν και ο κ. Γιωτόπουλος εκεί;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βέβαια.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Στα χαρακτηριστικά του κ. Γιωτόπουλου όταν τον γνωρίσατε το 1984 μέχρι σήμερα τι αλλαγές βλέπετε ότι υπάρχουν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σαν άνθρωπος ή εξωτερικά;
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είναι πιο γέρος και πιο αδύνατος.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τα μαλλιά του;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είναι τελείως άσπρα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Ήταν από τότε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν ψαρρά προς το άσπρο. Τώρα είναι τελείως άσπρα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Το πρόσωπο που λέτε ότι ήταν στη δολοφονία του Μομφεράτου, μπορείτε να θυμηθείτε τα χαρακτηριστικά του;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ποιο πρόσωπο;
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μέσα στο αυτοκίνητο που υπήρχε στη δολοφονία του Μομφεράτο και έφυγε. Πείτε μας τα χαρακτηριστικά του.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν νύχτα, απλώς είχε μαύρα μαλλιά, στεκόταν δίπλα στο αυτοκίνητό του που ήταν πιο μπροστά, δεξιά, πάνω στο δρόμο παρκαρισμένο.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μαύρα μαλλιά πάντως. Γιατί ο κ. Μπακατσέλος, αν θυμάμαι καλά, είπε ότι ήταν ψαρρά τα μαλλιά του, ήταν άσπρα. Γι αυτό σας ρωτώ. Εσείς λέτε μαύρα μαλλιά.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ είδα ένα άτομο με μαύρα μαλλιά που καθόταν, όχι εκεί που περιγράφει ο Μπακατσέλος, δίπλα στο αυτοκίνητο.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τι ηλικίας ήταν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Γύρω στα 40. Καθόταν δίπλα στο αυτοκίνητό του, δηλαδή από κει που ήμαστε εμείς πιο μπροστά 4-5 αυτοκίνητα και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι μπήκε πολύ γρήγορα μέσα στο αυτοκίνητο, έβαλε μπρος και έφυγε φοβισμένος, πανικόβλητος. Βεβαιώνω όμως ότι αυτό το πρόσωπο δεν είχε καμία σχέση με την Οργάνωση και με το ότι έγινε εκεί, σε όσα εγώ γνωρίζω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε κατηγορούμενε, αυτό το πρόσωπο το ξαναείδατε ποτέ;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, ποτέ, ούτε το θυμάμαι, ούτε το είχα δει καλά. Εντύπωση μου έκανε το ότι μπήκε γρήγορα μέσα στο αυτοκίνητο και έφυγε. Απλώς είπα ότι ο άνθρωπος κάτι θα είχε παράνομο εκεί και φοβήθηκε και έφυγε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έδειχνε πρόσωπο της εργατικής τάξης ή της λεγόμενης διανόησης;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε θυμάμαι τίποτα. Σας βεβαιώνω και πάλι, εάν εκεί ήταν ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος θα σας το έλεγα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δε σας ρωτώ για τον Γιωτόπουλο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ σας βεβαιώνω, το πρόσωπο αυτό δεν το είδα, θυμάμαι μόνο τα μαλλιά του και τη γρήγορη κίνηση που έκανε μέσα στο αυτοκίνητο και έφυγε.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Με απαλλάξατε από πάρα πολλές ερωτήσεις κι εγώ σας απαλλάσσω από πολλές απαντήσεις, όμως θα πρέπει να σας κάνω ορισμένες ακόμα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Από εσάς περιμένω αρκετές ερωτήσεις.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σε συνέχεια μιας ερώτησης του κ. Κουρκάκη, πότε αντιληφθήκατε ότι είστε μέλος της 17Ν; Χθες, να σας διευκολύνω, είπατε 6-7 μήνες μετά την υπόθεση της ΕΤΕ Πετραλώνων. Μήπως είναι κάποιος άλλος χρόνος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μπορεί να είναι, μπορεί να μη θυμάμαι ακριβώς, είναι πάντως μετά τη ληστεία της Τράπεζας στα Πετράλωνα και στη διάρκεια που συζητούσαμε για να γίνει η δολοφονία του Μομφεράτου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Επειδή στην απολογία σας λέτε ότι «πριν τη δολοφονία Μομφεράτου, αντιλαμβάνομαι ότι είμαι μέλος της 17Ν›. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, απλώς μετατοπίζεται ένα χρονικό διάστημα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, μπορεί?.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Θα έρθω στη δομή που σας ρώτησε ο κ. Πρόεδρος και θα σας παρακαλέσω να μου πείτε από πόσες ομάδες αποτελείτο και των πόσων ατόμων η 17Ν.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν έπρεπε να γνωρίζει κανένας, μάλλον ο Δημήτρης Κουφοντίνας γνώριζε, εγώ δεν μπορούσα να έχω άμεση αντίληψη με βεβαιότητα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μάθατε όμως μέχρι την ημέρα που φύγατε από πόσες ομάδες απετελείτο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι. Στην αρχή ένιωθα ότι δεν ήταν πολλές. Αργότερα, μετά το ’86-’87, μπορεί να ήταν τρεις ή δύο, ή τέσσερις.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Των πόσων ατόμων;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε μπορώ να ξέρω.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε ότι δεν υπήρχε θεσμοθετημένη ιεραρχία μεταξύ των ομάδων. Αυτό προφανώς εννοείτε στο οιωνοί καταστατικό ή και στην πράξη;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στην πράξη. Αυτό που έχω γράψει εγώ, που έχει ονομαστεί καταστατικό, το αντέγραψα από κάποια χειρόγραφα που δεν ήταν καθαρογραμμένα. Αυτό το αντέγραψα και το συζήτησα, δεν θυμάμαι ακριβώς, γύρω στο’ 84 πρέπει να ήταν, μαζί με τον Δημήτρη Κουφοντίνα, γιατί έπρεπε να συμφωνήσω ως μέλος της Οργάνωσης, ότι πάνω σε αυτό θα πρέπει να δουλεύω. Μάλιστα ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, εάν κάποτε έκανα κάτι που παρέβαινε αυτό το καταστατικό, με την επίκληση αυτού του καταστατικού μου έκανε και παρατηρήσεις, ότι δεν το έχω εφαρμόσει, ότι αυτό είναι λάθος, εκείνο είναι λάθος.
Όμως αργότερα, δεν αντιλήφθηκα να εφαρμόζεται. Αυτό πρέπει να το έχει διαβάσει ο Χριστόδουλος Ξηρός αλλά είμαι σίγουρος ότι πιο μετά δεν πρέπει να το γνώριζε κανένας άλλος. Δηλαδή πρέπει αυτό να αποσύρθηκε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχαν συνωμοτικοί κανόνες σε περίπτωση σύλληψης; «Θα κάνουμε την πάπια, θα τα λέμε και μετά θα τα ανακαλούμε› ή «δε θα τα λέμε με τίποτα, μέχρι τελευταία στιγμή θα λέμε όχι και ας μας δείχνουν όλοι›. Ποιοι ήταν οι συνωμοτικοί κανόνες σε περίπτωση σύλληψης;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Υπήρχαν κανόνες για σχεδόν όλες τις περιπτώσεις. Δηλαδή σε περίπτωση σύλληψης, έπρεπε τα υπόλοιπα μέλη να πάνε να αδειάσουν τα κρησφύγετα, όσα γνώριζε και είχε πάει το μέλος που έχει συλληφθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως τα αποκαλύψει. Είχατε αυτό το ενδεχόμενο στο μυαλό σας.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μα ήταν φυσικό ότι ένα μέλος, ό,τι και να του πεις κάποια στιγμή θα μιλήσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η εντολή των συνωμοτικών κανόνων ποια ήταν; «Κάντε την πάπια, μαρτυρήστε τα προσωρινά και μετά τα ανακαλείτε›;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε μπορώ να πω ότι υπήρχε εντολή γιατί υπήρχε συνείδηση ότι μια τέτοια εντολή δε μπορεί να τηρηθεί. Το μόνο που υπήρχε, ότι πρέπει ο συλλαμβανόμενος να αντέξει 24-48 ώρες έως ότου οι άλλο προλάβουν να κρύψουν και να προστατεύσουν τους υπόλοιπους που γνώρισε κτλ. Θα ήταν αφέλεια να υπήρχε εντολή ότι δεν πρέπει να μιλήσεις γιατί και βασανιστήρια υπάρχουν και διάφορα πράγματα υπάρχουν και ούτε μπορείς να υποχρεώσεις σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του έναν άνθρωπο τι θα κάνει. Και να σου υποσχεθεί μπορεί να μην το κάνει. ¶ρα δηλαδή υπήρχε σαν μέτρο ότι πρέπει να αντέξει 24-48 ώρες και οι υπόλοιποι πρέπει ό,τι κρησφύγετα, ό,τι πράγματα ήξερε αυτός να τα προστατεύσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσάς πώς σας βρήκαν; Από καταταθέσεις άλλων ή παίξατε μόνος σας και είπατε «ρε παιδιά, αφού ψάχνετε για τη 17Ν, μια και έφυγα εγώ από το ’88 ελάτε να με πάρετε κι εμένα γιατί νιώθω τύψεις›;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εμένα με βρήκαν από το Χριστόδουλο Ξηρό. Με βρήκαν όμως σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου, με την έννοια ότι το καλοκαίρι εκείνο όπως κάθε καλοκαίρι η σύζυγός μου έλειπε γιατί έπαιρνε μετάθεση σε αεροδρόμιο της επαρχίας, ήμουν μόνος μου, είχα να διεκπεραιώσω μια εργολαβία στο πλοίο που εργαζόμουν.
Από τη στιγμή που είδα στην τηλεόραση την πατούσα του ατόμου που τραυματίστηκε, όταν είδα την πατούσα είπα «ή ο Χριστόδουλος ή ο Σάββας είναι αυτός›. Επειδή είδα ένα μεγάλο πόδι. Από τότε ήμουν έτοιμος ότι σε λίγο θα έρθουν και σε μένα και ενώ κατέρρεε ένα μέρος της ζωής μου, ήμουν έτοιμος και αποφασισμένος ότι πρέπει τώρα να αρχίσει η κάθαρση για μένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή μόλις έγινε αυτή η έκρηξη στα χέρια του Σάββα, πήγε το μυαλό σας ότι «σειρά μου τώρα›;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι σειρά μου, ότι ήρθε η ώρα της Οργάνωσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι «σε λίγο θα με φέρουν κι εμένα›.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι και ήμουν προετοιμασμένος, μάλιστα αν μπορούμε να αναφέρουμε το άτομο που με συνέλαβε, μου εξηγούσε ότι «σε βλέπαμε κάθε μέρα ότι ετοιμαζόσουν›, έκανα μπάνιο το πρωί, έβαζα τα καλά μου ρούχα και περίμενα κάποια στιγμή να έρθουν να με πάρουν κι εμένα. Δεν είχα τη δύναμη, γιατί έπρεπε πρώτα να το πω στη σύζυγό μου, η οποία ήταν στην επαρχία, της έλεγα ότι πρέπει να έρθει στην Αθήνα, δε μπορούσα να της πω απ’ το τηλέφωνο τι συμβαίνει, της έλεγα ότι είμαι λίγο άρρωστος και θα ερχόταν την Κυριακή, αλλά με συνέλαβαν την Πέμπτη. Δε μπορούσε να φύγει αυτή από τη δουλειά της και δε μπορούσα κι εγώ. Ήμουν έτοιμος και περίμενα κάθε μέρα να έρθουν να με πάρουν κι εμένα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σχετικά με το κείμενο που είπατε πως σας έδωσε ο κ. Κουφοντίνας που αντιγράψατε, η αντιγραφή έγινε με εντολή κάποιου ή με πρωτοβουλία δική σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δική μου, γιατί δε μπορούσα να διαβάσω τον άλλο γραφικό χαρακτήρα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ποιο σκοπό εξυπηρετούσε η αντιγραφή του κειμένου αυτού;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Να μπορέσω να το έχω να το διαβάζω και να συζητάω με τον Κουφοντίνα, να του πω ότι σ’ αυτό λέει εκείνο, σ’ εκείνο λέει εκείνο. Το άλλο δε μπορούσα να το διαβάσω.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αναγνωρίσατε τον γραφικό χαρακτήρα του πρώτου κειμένου που σας δόθηκε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, δεν τον αναγνωρίζω, μοιάζει όμως με ένα κείμενο που μου δώσατε εδώ πέρα που λέει «μέτρα ασφάλειας› και το οποίο είναι όπως λένε οι γραφολόγοι του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Το περιεχόμενο αυτό του εγγράφου κειμένου το οποίο εσείς αντιγράψατε, έλαβαν γνώση και άλλα μέλη της Οργάνωσης;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Πρέπει ο Χριστόδουλος.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Επανέρχομαι στις αρχικές ερωτήσεις για τη δομή. Είπατε ότι υπήρχαν ομάδες των 3-4 ατόμων και ότι δεν υπήρχε θεσμοθετημένη ιεραρχία. Επαναλάβετε σας παρακαλώ: Στην πράξη υπήρχε αυτή η ιεραρχία ή όχι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Προφανώς στην πράξη, όχι όμως με την έννοια της εντολής που έπρεπε να υπακούς.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πιστεύατε λοιπόν ότι υπήρχε κάποια ομάδα υπέρτερη παρόλο που είπατε ότι ήταν ισότιμες, πάνω από τη δική σας, στην οποία είπατε ανήκατε εσείς, ο κ. Σάββας Ξηρός, ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός?.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αργότερα ο Σάββας, ο Σάββας έγινε μέλος το ’86 νομίζω ή αργότερα, δεν ήταν στην αρχή.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Υπήρχε υπέρτερη, ανώτερη ομάδα από σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είχα την εντύπωση ότι πρέπει να υπήρχε, μπορεί όμως και να έκανα λάθος. Δεν είχα τη βεβαιότητα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ξέρετε ποιος ήταν ο ρόλος αυτής της ομάδας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Της ανώτερης; Όχι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ούτε από συζητήσεις;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στο διάστημα των 5 ετών που ήσαστε μέλος, διακρίνατε κάποιο πρόσωπο με ηγετικά προσόντα;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ο Κουφοντίνας και ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος. Κι εγώ αν είχα παραμείνει θα μπορούσα να είχα εξελιχθεί.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εκτός των ονομάτων που είπατε προηγουμένως, αναφέρομαι στον κ. Κουφοντίνα, κ. Χριστόδουλο, κ. Τζωρτζάτο και κ. Σάββα Ξηρό τα οποία είχατε γνωρίσει, άλλα εν ζωή ή όχι έχετε γνωρίσει;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν και ο Σκανδάλης.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Κανένας άλλος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πώς λαμβάνονταν οι αποφάσεις στην ομάδα που ανήκατε εσείς;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Με ομοφωνία, με συμφωνία, αλλά πάντοτε και με συζήτηση με τον Δημήτρη Κουφοντίνα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Η απόφαση αυτή την οποία έπαιρνε π.χ. η ομάδα σας, ετίθετο σε γνώση προς έγκριση ή οτιδήποτε άλλο στην ανώτερη ομάδα;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε μπορώ να πω προς έγκριση. Σε γνώση ναι. Έγκριση δε μπορώ να πω, δεν είχα την αντίληψη αυτή.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε ομόφωνα πάντα οι αποφάσεις. Δεν υπήρχαν ποτέ διαφωνίες στη λήψη μιας απόφασης;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Υπήρξαν διαφωνίες αλλά έπρεπε να καταλήξουν σε ομοφωνία για να γίνει.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δηλαδή δεν υπήρχε περίπτωση διαφωνούντα μέλη να μη λάβουν μέρος σε μια επιχείρηση ή πάντα ήταν ομόφωνη η απόφαση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν μου έτυχε, δεν το γνωρίζω αυτό, μπορεί όμως, γιατί εγώ δεν έχω πάρει μέρος σε όλες τις ενέργειες τη χρονική περίοδο στην οποία ήμουν μέλος. Μπορεί δηλαδή να γινόταν και κάτι που εμένα δεν μου το έλεγαν, δεν με ενημέρωναν.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στα μέλη της Οργάνωσης που δεν συμμετείχαν στη λήψη μιας απόφασης, είτε περιφερειακά είτε οτιδήποτε άλλο, πότε γνωστοποιείτο η απόφαση προκειμένου να επιχειρηθεί μια ενέργεια και ο στόχος ενδεχομένως;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ δε γνώρισα περιφερειακά μέλη και δεν θα δεχόμουν να με ξέρουν, γιατί εγώ που παίρνω μέρος σε μια δολοφονία δε θα ήθελα να με ξέρει κάποιος, απλώς να έχει γνώση ή κουβαλάει κάποια πράγματα, γιατί εγώ ήμουν επικηρυγμένος, με κυνηγούσαν οι αρχές, άρα εγώ δε θα ήθελα ποτέ να με γνωρίζει κάποιος άλλος που ήξερε ότι εγώ είμαι στη 17Ν, που αυτός δεν έπαιρνε μέρος σε όλες τις ενέργειες. Με αυτή την έννοια εγώ δεν γνώρισα αυτά που λέτε εσείς περιφερειακά μέλη ή βοηθητικά.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Όσα μέλη συμμετείχαν σε μια επιχείρηση, γνώριζαν όλα τα μέλη τον στόχο, την απόφαση, ή ενδεχομένως ορισμένα μέλη αγνοούσαν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είναι λίγο παράλογο να αγνοούσαν, δε θα δεχόμουν εγώ να πάω μαζί με έναν άλλον άνθρωπο κάποιον να σκοτώσω χωρίς να ξέρω ακριβώς τι θα γινόταν και χωρίς να είχαμε συζητήσεις και το τι θα κάνουμε αν αυτό δε γίνει, αν έρθει η αστυνομία, αν γίνει κάτι άλλο. Έπρεπε δηλαδή όλοι να γνωρίζουν πολύ καλά εκεί που ήταν ο καθένας τι έπρεπε να κάνει.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ήξερε το ρόλο του δηλαδή ο καθένας.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Οπωσδήποτε. Θα δεχόμουν εγώ να πάω έστω να κάνω μια ληστεία με κάποιον που αυτός δεν ήξερε ότι πάμε για ληστεία, αλλά τι πάμε στην Τράπεζα, να ρωτήσουμε τιμές του συναλλάγματος; Έπρεπε λοιπόν να ξέρει πολύ καλά και έτσι εγώ θα τον εμπιστευόμουν και έτσι εγώ θα έμπαινα μέσα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είχατε ένα ή περισσότερα ψευδώνυμα και ποια;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ στην αρχή είχα «Παύλος› και μετά «Αλέκος›. Το «Ταινίας› δεν ήταν ποτέ ψευδώνυμό μου, ήταν παρατσούκλι και κουτσομπολιό. Αυτό μου έχει μείνει τώρα και μου κοστίζει.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Από τα μέλη τα οποία γνωρίσατε στην πενταετή σας ένταξη, μπορείτε να μας μπείτε αν είχαν και ποια ψευδώνυμα;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Θα σκεφθώ για να σας πω. Ο Κουφοντίνας ήταν ο Λουκάς, στην αρχή ήταν Τάκης μετά ήταν Λουκάς. Ο Χριστόδουλος ήταν Μανόλης, ο Τζωρτζάτος Σταμάτης, ο Σάββας Μιχάλης, ο Γιωτόπουλος Πέτρος και μετά Λάμπρος. Ο Σκανδάλης ήταν Ανδρέας, ο Νίκος Παπαναστασίου τον είχα δει ως Τάκη.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Παράλληλα με τα ψευδώνυμα γνωρίζατε και τα πραγματικά τους στοιχεία κύριο όνομα και επώνυμο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι δεν έπρεπε να γνωρίζουμε. Μόνο το Δημήτρη Κουφοντίνα από τον Πανεπιστήμιο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στις συναντήσεις σας ή στις διάφορες επικοινωνίες σας ας πούμε με τηλέφωνο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Απαγορευόταν το τηλέφωνο αυστηρά και είχαμε το δρόμο των ραντεβού και των συναντήσεων. Μια φορά χαρακτηριστικά είχε πάει ο Δημήτρης Κουφοντίνας στην Κρήτη και δεν γύρισε στο ραντεβού του και πήγα εγώ με το πλοίο για να τον βρω. Ποτέ δεν χρησιμοποιούσαμε τηλέφωνα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Γνωρίζετε τις διευθύνσεις των κατοικιών των άλλων μελών της Οργάνωσης και ή ανταλλάξατε επισκέψεις έστω στις ονομαστικές γιορτές;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Καμία κοινωνική συναναστροφή ή οικογενειακή δεν έπρεπε να έχουν τα μέλη. Τότε έπαυε ο κανόνας της συνωμοτικότητας και της προστασίας σε περίπτωση της σύλληψης.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Να πάμε στο κεφάλαιο των προκηρύξεων. Είπατε χτες ότι σας τέθηκαν υπόψη χειρόγραφες προκηρύξεις υπόθεση Μομφεράτου και Αγγελοπούλου, αν θυμάμαι καλά. Το ερώτημα είναι στην υπόθεση Μομφεράτου. Πριν πόσο καιρό σας δόθηκε αυτή η προκήρυξη;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλά πρέπει να ήταν 15 – 20 μέρες πριν την πράξη.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αναγνωρίσατε το γραφικό χαρακτήρα του κειμένου της χειρόγραφης προκήρυξης;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Νομίζω ότι τη διάβασε ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος. Δεν είδα εγώ το χαρτί να το διαβάσω.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σε ποιο χώρο –τοπικό σημείο εννοώ- είδατε αυτή την προκήρυξη;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αυτά γινόταν συνήθως σε καφενεία, καφετέριες που είχαν ή τραπεζάκια έξω ή μεγάλο χώρο και πηγαίναμε και καθόμασταν σε γωνία.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δεν υπήρχε κίνδυνος ακοής από διπλανούς;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Διαβάζαμε σιγά. Αρκετές φορές πάντως ο καφετζής ερχόταν κι έλεγε «Ρε παιδιά τι είστε εσείς; Οικοδόμοι; Τι κάνετε;›. Πάντα φροντίζαμε να είναι μεγάλο μαγαζί που να έχει τέτοιο χώρο που να μπορείς να συζητάς χωρίς να ακούει ο άλλος. Γι’ αυτό υπήρχε η γλώσσα, δηλαδή υπήρχαν λέξεις που ήταν διαφορετικές που και κάποιος διπλανός να άκουγε, να μην καταλάβαινε.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δηλαδή συνθηματική γλώσσα;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Προφανώς.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πείτε μας μερικές λέξεις.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: «Απολύσεις›, «άσχημοι›.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ο «άδικος›;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν τη έχω ακούσει αυτή.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Επειδή έχει γραφτεί.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Πρέπει να μην ήταν στην εποχή μου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Λέω αν την ακούσατε, για κάποιον εισαγγελέα το λέω.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν ήταν στην εποχή μου αυτό.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Με δική σας πρωτοβουλία έστω αποσπασματικά συντάξατε τμήματα προκηρύξεων;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ποτέ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ή πήρατε εντολή από κάποιον να συντάξετε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ποτέ. Κάποιες φορές όμως μπορεί να πρόσθετα μια παράγραφο ή να έλεγα αυτό να βγει.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ξέρετε αν σε άλλο συγκατηγορούμενό σας δόθηκαν τέτοια τμήματα χειρόγραφων προκηρύξεων;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Παρουσία μου;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Όχι παρουσία σας.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν γνωρίζω. Αλλά ξέρω ότι δεν ήταν μόνο εγώ και ο Γιωτόπουλος όταν συζητούσαμε την προκήρυξη του Μομφεράτου, ήταν και ο Κουφοντίνας, ήταν και ο Χριστόδουλος.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Γνωρίζετε –πάντοτε αναφέρομαι στο χρονικό διάστημα που ισχυρίζεστε ότι ήσασταν μέλος- αν υπήρχαν νοικιασμένα σπίτια προς φύλαξη όλου του υλικού;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βεβαίως και υπήρχαν. Υπήρχαν πάνω από δυο, τρία τέσσερα, υπήρχαν πολλά.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σε ποιες τοποθεσίες;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν έπρεπε ένα μέλος να ξέρει παρά μόνο που αυτό το άτομο είχε. Στα μέσα του ’88 μου είχε δώσει μια ταυτότητα ο Κουφοντίνας κι είχε νοικιάσει ένα τέτοιο εγώ, ένα δώμα κάπου στο Παγκράτι το οποίο πήγα εκεί στον ιδιοκτήτη το νοίκιασα και μετά πήγα τον Σάββα Ξηρό, δεν θυμάμαι ήταν ο αδελφός μου φοιτητής και το διαχειριζόταν ο Σάββας Ξηρός.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε χτες για τον κ. Γιωτόπουλο τον οποίο γνωρίσατε ως Πέτρο, παρακαλώ πείτε μας κάτω από ποιες συνθήκες τον γνωρίσατε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μου τον έφερε ο Κουφοντίνας ως ένα άλλο μέλος της Οργάνωσης.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σε ποιο σημείο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θυμάμαι. Νομίζω σε πάρκο στα Ιλίσια στην φοιτητική Εστία. Δεν θυμάμαι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μάθατε κάτι άλλο για τις συνήθειές του για την εργασία του για τα πραγματικά του στοιχεία; Και πότε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι. Φαινόταν ότι είχε γαλλική κουλτούρα και στο μυαλό μου τον έκανα για μαθηματικό. Τίποτε άλλο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Οι συναντήσεις που κάνατε με τα μέλη που είπατε που περιστρέφονταν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στις δραστηριότητες της Οργάνωσης.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δηλαδή;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Τι κάναμε, τι θα κάνουμε την επόμενη φορά, πως θα κλέψουμε ένα αυτοκίνητο, πως δεν θα γίνει κάτι, πως θα γίνει κάτι άλλο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εκτός των περιπτώσεων του Μομφεράτου και της ληστείας Πατησίων που αναφερθήκατε χτες στην απολογία σας έχετε κάποια άλλη συγκεκριμένη συμπεριφορά ως προς τη δράση στην Οργάνωση 17Ν του κ. Γιωτόπουλου;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μου ζητάτε να βεβαιώσω κάποια άλλη δραστηριότητα πάνω σε ενέργεια;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σε οτιδήποτε. Είτε σε ιδεολογικό χώρο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σε ιδεολογικό ήταν πάντοτε σε συζητήσεις.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σε κάποιες άλλες πράξεις ή ενέργειες;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θυμάμαι. Εάν θυμόμουν θα σας έλεγα. Δεν μπορώ να σας πω ότι «μπορεί να ήταν και εκεί›. Πρέπει να θυμηθώ ότι ήταν και θα πω. Δεν μπορώ να πω «ίσως ήταν›. Αν το θυμόμουν θα το έλεγα πάντως.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Χτες αναφερθήκατε στην περίπτωση της Εθνικής Τράπεζας Πετραλώνων όπου θανατώθηκε ο αστυνομικός Μάτης. Πιστεύετε ότι ήταν αυτή η ενέργεια, ενέργεια της Οργάνωσης ή όχι.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Οπωσδήποτε της Οργάνωσης.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Το γεγονός ότι δεν αναλήφθηκε ευθύνη από την Οργάνωση με προκήρυξη, αυτό σας αποκλείει να αλλάξετε τη γνώμη σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι. Γιατί είναι παγκόσμια πρακτική τέτοιων Οργανώσεων να μην αναλαμβάνουν την ευθύνη από ληστείες. Ποτέ δηλαδή δεν θα έλεγαν δημόσια ότι κάνουμε ληστείες. Νομίζω ότι είναι παγκόσμια πρακτική αυτή.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εσάς ο ρόλος σας στην επιχείρηση αυτή ποιος ήταν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν εάν κάποιος πελάτης πάει να μπει μέσα στην Τράπεζα, δει τη ληστεία και βγει έξω και φωνάξει να τον βάλω μέσα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε χτες ότι ο κ. Κουφοντίνας έκανε βόλτες. Σε ποιο χώρο; Εκτός ή εντός της Τραπέζης;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εντός της Τραπέζης μπροστά από τον γκισέ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είχε πλησιάσει τον κ. Μάτη;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αυτό έγινε πριν την ώρα που έμπαιναν.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εσείς είχατε οπτική εικόνα του συμβάντος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι. Αν είχα θα μπορούσα να το περιγράψω ακριβώς.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μπορείτε να πείτε ποιος πυροβόλησε ενόψει και των καταθέσεων των μαρτύρων -που μπορώ να σας πω τα ονόματά τους- που διαφοροποιούνται ως προς το αν πυροβόλησε ο ένστολος ή όχι.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στην υπόθεση αυτή υπάρχουν μάρτυρες οι οποίοι βεβαιώνουν ότι δεν πυροβόλησε ο αστυνομικός και πυροβόλησε ο διπλανός του, κάποιος άλλος.
Δεν μπορώ να βεβαιώσω ότι είδα ακριβώς πως έγινε το συμβάν. Ευτυχώς για εμένα –τραγικό βέβαια- συμμετείχα στη ληστεία στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στην Πατησίων. Εκεί ήμουν και είδα όλα τα γεγονότα. Εκεί εκτός από τον αστυνόμο το θύμα και μια υπάλληλο που δεν ήρθε εδώ αλλά διαβάσατε την κατάθεσή της, βεβαιώνει ότι οι ληστές μπήκαν μέσα κι άρχισαν δύο τουλάχιστον να πυροβολούν τον αστυνομικό στο χώρο μέσα του καταστήματος.
Η πραγματογνωμοσύνη της Αστυνομίας όμως λέει τελείως διαφορετικά πράγματα. Ευτυχώς για εμένα την πραγματογνωμοσύνη εκείνη την έχει κάνει ο κ. Σύρος τότε. Δεν μπορούμε δηλαδή να πούμε ότι αυτός που έκανε την πραγματογνωμοσύνη τότε, έκρυψε τους ληστές ή βοήθησε τους ληστές, ή είπε ψέματα.
Δηλαδή έχω την άποψη ότι σε τέτοια τραγικά γεγονότα οι μάρτυρες επηρεάζονται από το γεγονός και πάρα πολύ από αυτό που θα συζητηθεί αμέσως μετά τα δευτερόλεπτα μόλις τελειώσει το γεγονός. Δηλαδή για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο εκεί πιστεύω ότι ο αστυνόμος βγήκε κι άρχισε να λέει ότι «Μου επιτέθηκαν και με πυροβόλησαν› και η κυρία που ήταν υπάλληλος πίστεψε -ενώ είχε δει διαφορετικά πράγματα- εκεί ότι μπήκαν μέσα και τον πυροβολούσαν, ενώ είχε συμβεί κάτι διαφορετικό και αυτό το είπε αμέσως μετά. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο πρέπει να έχει γίνει εκεί.
Έχω να πω ακόμη κάτι όμως γι’ αυτό το περιστατικό. Από τη συμπεριφορά του Κουφοντίνα -μετά βγάζω το συμπέρασμα- πρέπει να τον πυροβόλησε αυτός, αλλά και από τη δική μου λογική, η οποία λέει: κατ’ αρχήν εκεί δεν είχαμε πάει με πρόθεση και δεν θέλαμε να σκοτώσουμε τον αστυνομικό.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Το είπατε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εάν είχαμε πάει με πρόθεση δεν θα χρειαζόταν να ήταν ντυμένος κάποιος αστυνομικός ή να είχε γλυκά. Θα πήγαινε μέσα, θα έμπαινε μέσα όπως καθόταν ο αστυνομικός, θα έβγαζε το πιστόλι του, θα τον σκότωνε, θα του έλεγες «Τα λεφτά σας – Πάμε να φύγουμε›. Το ότι ήταν ντυμένος αστυνομικός, το ότι κρατούσε γλυκά, το ότι δίπλα του ήταν ο Χριστόδουλος ένας εύσωμος που νομίσαμε ότι αυτός θα ορμήξει και θα τον ακινητοποιήσει, πρώτον δεν είναι εύκολο –όσο αποφασισμένος κι αν είναι κάποιος- να πυροβολήσει από κοντά έναν άνθρωπο.
Ο Χριστόδουλος κι εγώ εκείνη την εποχή ήμασταν νέοι στην Οργάνωση και στη δράση αυτή. Παρ’ όλο που ο κ. ανακριτής ο κ. Ζερβομπεάκος με ρώτησε μήπως πυροβόλησε ο Χριστόδουλος Ξηρός, αν και ο Χριστόδουλος είναι ο άνθρωπος που με κατέδωσε, πιστεύω ότι δεν πυροβόλησε ο Χριστόδουλος, πιστεύω δηλαδή ότι πυροβόλησε ο Κουφοντίνας. Πιστεύω ότι ο Χριστόδουλος μπήκε δίπλα με τον Κουφοντίνα και στην αντίδραση του άτυχου θύματος, τά ‘χασε και δεν έκανε τίποτα να ορμήξει να τον πιάσει, να τον ακινητοποιήσει. Πιστεύω ότι εκεί ο Κουφοντίνας φοβήθηκε ότι δεν θα καταφέρει να τον ακινητοποιήσει, ο Χριστόδουλος δεν έκανε τίποτα για να τον βοηθήσει, φοβήθηκε και εκεί πρέπει να σκοτώθηκε ο άτυχος αστυνομικός. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη γι’ αυτό το γεγονός.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τον κ. Τζωρτζάτο πότε τον γνωρίσατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν ήταν στην αρχή, ήταν λίγο πριν τον Μομφεράτο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ρωτήθηκε προχθές –σε ερώτηση δική μου- όταν απολογείτο ο κ. Τζωρτζάτος και είπε ότι δεν σας γνωρίζει. Τι έχετε να πείτε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Τίποτα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πάμε στη ληστεία του Βύρωνα. Είπατε χτες ότι «Συμμετείχα ενεργά σε αυτά που μου πρότειναν›. Ποιοι σας πρότειναν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Νομίζω ο Κουφοντίνας και ο Γιωτόπουλος.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τι σας πρότειναν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Να πάμε να κάνουμε έφοδο σε αυτό το Αστυνομικό τμήμα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε χτες απολογούμενος ότι στην επιχείρηση αυτή ντυμένος ως αστυνομικός ήταν ο κ. Κουφοντίνας. Το επιβεβαιώνετε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι με σιγουριά. Με τη λογική μου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ξέρετε τι είπε η κα Βεργή ποιος ήταν ντυμένος αστυνομικός;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θυμάμαι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Να σας θυμίσω;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βεβαίως.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπε για το Σάββα Ξηρό.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν νομίζω. Ίσως. Μπορεί να ήταν και δύο ντυμένοι αστυνομικοί. Όμως δεν θυμάμαι. Επειδή ήταν καλοκαίρι και το να έχουμε καλοκαιρινές στολές ήταν πιο εύκολο από τις χειμωνιάτικες, έβρισκες εύκολα ένα πουκάμισο αστυνομικού.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ποιοι προηγήθηκαν να μπουν μέσα στο Αστυνομικό τμήμα;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ο αστυνομικός με τον κρατούμενο. Με τη λογική λέω, αφού ήταν έτσι το σχέδιο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μπορείτε να βεβαιώσετε απόλυτα ποιος ήταν ο ψευτο-κρατούμενος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Απόλυτα όχι. Ίσως ο Χριστόδουλος αλλά απόλυτα όχι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ξέρετε ποιον είπε η κα Βεργή;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θυμάμαι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Το ρωτώ αυτό, γιατί αναφερθήκατε στον κ. Χριστόδουλο ο οποίος στην προανακριτική του απολογία αναφέρει τον εαυτό του ως τον κρατούμενο. Έτσι κ. Ξηρέ;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Δεν τα αναφέρω εγώ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αυτή τη διαφοροποίηση μπορείτε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν μπορώ. Είναι κάτι που δεν θυμάμαι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ξέρετε αν η Οργάνωση διέθετε μια ή περισσότερες στολές αστυνομικών;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στην αρχή καμία. Ενώ στην αρχή φοβόμασταν δεν γνωρίζαμε?
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εξηγήσατε χτες με ποιο τρόπο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μετά νομίζω ότι ήταν εύκολο να πάει κάποιος σ’ ένα κατάστημα και να αγοράσει.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πηλίκια ήταν ένα ή περισσότερα ή διαφορετικών βαθμών;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Πρέπει να υπήρχαν πολλά πηλίκια τα οποία τα έπαιρναν από τις διαδηλώσεις. Δηλαδή αν πάμε στην πρώτη αλυσίδα, αν είμαστε στη δεύτερη, την ώρα που γίνεται η σύγκρουση έπαιρναν τα πηλίκια, αυτά τα έπαιρναν και οι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο και τα έδειχναν σαν λάφυρα. Αυτό οι αστυνομικοί που είναι στα ΜΑΤ πρέπει να το γνωρίζουν.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εκτός από την επιχείρηση του Βύρωνα ξέρετε αν σε άλλη επιχείρηση ή σε άλλη ενέργεια υπήρξε μέλος ντυμένος με στολή αστυνομικού; Και σε ποια;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στη ληστεία στα Πετράλωνα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: ¶λλη;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είχα την εντύπωση και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στα Πατήσια ότι ήταν ντυμένος ο Κουφοντίνας. Μπορεί να κάνω λάθος.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε χτες ότι γίνονταν μεταμφιέσεις. Εσείς φορούσατε περούκα, μουστάκι.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ πάντοτε περούκα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μακιγιάζ κάνατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι. Την εποχή εκείνη δεν είχαμε τη δυνατότητα. Α, ναι, θυμήθηκα: δεν είχαμε τη δυνατότητα για μακιγιάζ με την έννοια του μακιγιάζ αλλά προσθέταμε με ένα μαρκαδόρο μια ελιά εδώ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μόνοι σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μόνοι μας. Για να είναι ένα χαρακτηριστικό που θα το θυμάται αυτόπτης μάρτυρας που δεν θα είναι πραγματικό, που θα δώσει την προσοχή του πάνω σε αυτό ενώ δεν θα είναι πραγματικό, αλλά όχι ιδιαίτερο μακιγιάζ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στην υπόθεση Μομφεράτου – Ρουσσέτη σε ποια πλευρά ήσασταν εσείς; Του οδηγού ή του συνοδηγού;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Του συνοδηγού στο πεζοδρόμιο από τη μεριά του Λυκαβηττού.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε χτες ότι πυροβολήσατε μια φορά προς την κατεύθυνση του αυτοκινήτου χωρίς να σκοπεύω κατά του Ρουσσέτη. Είναι έτσι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Θυμάστε τι έχετε πει στην απολογία σας στον κ. Ζερβομπεάκο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μπορεί να μην θυμάμαι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Να σας θυμίσω;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βεβαίως.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: «Πρέπει να πυροβόλησα μια φορά προς το συνοδηγό του αυτοκινήτου›.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εννοούσα τη θέση του συνοδηγού, γιατί δεν υπήρχε συνοδηγός μέσα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ή στο σώμα του ιδίου;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν υπήρχε στη θέση του συνοδηγού άνθρωπος. Δεν πυροβόλησα σίγουρα στο θέμα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δεν ήταν ο οδηγός, ο αείμνηστος Ρουσσέτης;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν πυροβόλησα ποτέ τη θέση του οδηγού, πυροβόλησα όταν είδα το μακαρίτη να γέρνει στη θέση του συνοδηγού και να βάζει το χέρι του για να ανοίξει του ντουλαπάκι. Εκεί μου είχαν πει ότι οπλοφορεί και ότι έχε πιστόλι για να προσέξω αυτό το πράγμα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πείτε μου τώρα για την υπόθεση Αγγελόπουλου. Πόσα μέλη λάβατε μέρος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Τρία στην πλατεία Κολωνακίου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ποιοι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ, ο Χριστόδουλος και ο Σκανδάλης απέναντι στην πλατεία. Ίσως υπήρχε και κάποιος άλλος που ειδοποίησε τον Σκανδάλη, αλλά εγώ δεν τον είδα, δεν θυμάμαι και δεν μπορώ να υποθέσω και δυο άτομα μας περίμεναν με το αυτοκίνητο για να φύγουμε.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εσείς οδηγούσατε μοτοσικλέτα;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μάλιστα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ποιος ήταν ο συνεπιβάτης σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ο Χριστόδουλος.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε χτες ότι επιλέχθηκε για την ενέργεια αυτή ο Χριστόδουλος. Για ποιους λόγους;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Γιατί το όπλο αυτό ήταν πολύ μακρύ με σιγαστήρα, έμπαινε σ’ ένα κουτί και όταν πήγα εγώ να κρατήσω αυτή την τσάντα ήταν κάτι πολύ παράταιρο σε σχέση με το ύψος μου και τη διάστασή μου και ενώ ο Χριστόδουλος έφτιαχνε ένα σχήμα πιο κατανοητό που μπορούσε να περπατάει πιο εύκολα στην περιοχή.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στην επιχείρηση Συκουρίου είχατε λάβει μέρος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είχα αποχωρήσει από την Οργάνωση.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στην υπόθεση Καψαλάκη, είπατε χτες και προηγούμενα σε απολογία σας αλλά και στη συνεδρίαση 26 Μαϊου ότι ήσασταν οδηγός του αυτοκινήτου και ότι από το αυτοκίνητο βγήκαν δύο άτομα. Χτες μας είπατε για το ένα ή και για τα δύο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν είμαι βέβαιος, δεν θυμάμαι το άλλο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Για ποιον είπατε χτες;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Για τον Τζωρτζάτο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είχατε οπτική επαφή με τον στόχο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν τον είδα και ούτε κοίταζα. Η δουλειά μου ήταν να κοιτάω τον δρόμο που θα έφευγα, δηλαδή αν έρθει κάποιο αυτοκίνητο να παρκάρει μπροστά μου, να κάνω εγώ λίγο πίσω για να φύγω γρήγορα. Δουλειά μου ήταν κατ’ αρχήν να κοιτάω το δρόμο διαφυγής.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Θυμάστε αν και τα δύο άτομα ήταν οπλισμένα;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Και τα τρία ήταν οπλισμένα και εγώ δηλαδή.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εσείς είχατε παραμείνει μέσα στο αυτοκίνητο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βεβαίως. Δηλαδή σε αυτές τις πράξεις όλοι ήταν οπλισμένοι και αυτός που θα χρησιμοποιούσε το όπλο είχε και δεύτερο όπλο πάνω του.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μπορείτε να μας πείτε ποιος πυροβόλησε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν είχα άμεση αντίληψη. Αν είχα θα σας έλεγα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Διακρίνατε χτες σε τρεις κατηγορίες τους μάρτυρες και την κα Καψαλάκη για την υπόθεση αυτή την αποκαλέσατε «Ειλικρινή κυρία›. Έτσι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ξέρετε τι είπε για το ποιος πυροβόλησε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Νομίζω ότι είπε ο Τζωρτζάτος. Δεν μπορώ όμως εγώ να το βεβαιώσω αυτό.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Για την υπόθεση Ρέντη αναφερθήκατε χτες και είπατε ότι «Φτιάξαμε το μηχανισμό›. Γιατί χρησιμοποιήσατε πληθυντικό και ποιους εννοείτε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν μπορώ να θυμάμαι. Νομίζω ότι έφεραν τα εκρηκτικά σε κάποιες σακούλες, έφεραν το σύστημα που δίνει έκρηξη στα εκρηκτικά και αυτό φτιάχτηκε μέσα στο VW. Με αυτή την έννοια το φτιάξαμε, ότι ήταν ένα βαρέλι μέσα στο VW και φτιάχτηκε αυτό εκεί και εγώ πήγα το VW το έβγαλαν έξω και το έβαλαν εκεί.
