Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις όμως παράκληση να ξεκαθαριστεί. Δεν είναι δυνατό να σηκώνεται ο καθένας και να λέει ό,τι θέλει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσάς σας ενδιαφέρει από ό,τι κατάλαβα μην πουν και αντιφεμινιστική την Οργάνωση!
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αυτό αφορά τον κ. Τσελέντη κι εσάς που υπερασπίζεστε από ό,τι κατάλαβα τον φεμινισμό και την Αριστερά επ’ αυτού του ζητήματος μάλιστα να επισημάνω, να το συζητήσετε μαζί του. Εμένα με ενδιαφέρει μόνο από πλευράς εντυπώσεων που επιχειρείται να δημιουργηθούν και το θεωρώ αναγκαίο ευθύς να το κόψετε αυτό. Δεν προέκυψε από τη διαδικασία δεν θέλω να επιτρέψετε να γίνονται τέτοιες ερωτήσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν επιμένει κανένας.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Τσελέντη μπορείτε να μου προσδιορίζετε τους τόπους των συναντήσεών σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στην Κυψέλη, στα Ιλίσια, στους Αμπελόκηπους. Όταν ήταν καλοκαιρινοί μήνες χώροι που είχαν έξω τραπεζάκια οπότε μπορούσαμε να μιλούσαμε με ασφάλεια, ακόμη και παρκάκια και ανάλογα τέτοια μέρη.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτές τις συναντήσεις με τις συζητήσεις που γίνονταν, γίνονταν σε αυτού τους τόπους συνεπώς. Τον κ. Γιωτόπουλο μπορείτε να εξειδικεύσετε σε ποιο τόπο τον πρωτοσυναντήσατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Νομίζω απάντησα χτες. Στο πάρκο στα Ιλίσια, στην Πανεπιστημιούπολη, κάπου εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είπε αυτό.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς από τη διήγησή σας προκύπτει ότι στο χρόνο που παραμείνατε στην Οργάνωση φυσική επαφή είχατε με τον κ. Κουφοντίνα, με τον κ. Γιωτόπουλο, με τον κ. Χριστόδουλο και με τον Σάββα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αργότερα με το Σάββα και με τον Τζωρτζάτο.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Από την άλλη πλευρά από την κατάθεσή σας -αν κατάλαβα καλά- προκύπτει ότι υπάρχουν κι άλλα μέλη τα οποία δεν γνωρίζετε, π.χ. εκείνος ο οποίος πέρασε με τη μοτοσικλέτα στο ποτάμι και δεν ξέρετε ποιος είναι. Όταν λέτε ότι «συζητούσαμε και συναποφασίζαμε› εννοείτε αυτά τα φυσικά πρόσωπα με τα οποία ερχόσασταν σε επαφή. Έτσι δεν είναι;
Είπατε ότι κανένας δεν μπορούσε να μας επιβάλλει να κάνουμε μια πράξη και γι’ αυτό τη συναποφασίζαμε. Από τη διήγησή σας προκύπτει ότι υπήρχε μια –κατά την επιτυχή έκφραση του κ. Αναγνωστόπουλου σε δική μας συζήτηση- μια δεξαμενή υποψηφίων θυμάτων και κουβεντιάζαμε «Αυτόν μπορούμε›, «Αυτόν δεν μπορούμε› ας τον μέσα πάλι και θα τον ξαναβγάλουμε μετά.
Αυτή η δεξαμενή από ποιον τροφοδοτείται; Δηλαδή αντιλαμβάνομαι το να μαζευόμαστε όλοι και να λέει κάποιος «Εκείνο το Βαρδινογιάννη τον έχουμε ξεχάσει τόσο καιρό. Δεν μπορούμε τώρα;›.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Θα πω βαριά κουβέντα. Από τον Τύπο και την κοινωνία, γέμιζε ή άδειαζε η δεξαμενή.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή θεωρείται αυτονόητο για την Οργάνωση όσοι έχουν αυτές τις επώνυμες θέσεις ή αυτές τις ιδιότητες να είναι υποψήφια θύματα οιονεί αυτομάτως.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι ακριβώς έτσι.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αλλά;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Περίπου έτσι.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς εισηγηθήκατε ποτέ ποιο πρόσωπο πρέπει να πυροβοληθεί;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός εισηγήθηκε ποτέ ποιο πρόσωπο πρέπει να πυροβοληθεί;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Νομίζω όχι.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κ. Τζωρτζάτος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Νομίζω ναι.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιον και αν έγινε αποδεκτή η πρότασή του.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Νομίζω τον κ. Καψαλάκη.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τον γιατρό. Ο κ. Σάββας Ξηρός;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θυμάμαι. Ήταν αρχή, αυτός μπήκε το ’86, ήταν 2 χρόνια δεν ήταν πολύ μαζί μου δεν θυμάμαι κάτι το ιδιαίτερο.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορώ να καταλάβω από την απάντησή σας ότι πέραν του κ. Καψαλάκη όλα τα υπόλοιπα θύματα τα οποία συζητήσατε και επί των οποίων ενεργήστε, αφού δεν προέρχονται από εισηγήσεις αυτών, εισήχθησαν ή από τον κ. Κουφοντίνα ή από τον κ. Γιωτόπουλο. Το λέω καλά;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μάλλον.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έχω τον λόγο κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να δούμε τι θα πείτε;
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε προσέξτε, εξετάζεται κατηγορούμενος σε ερωτήσεις δι’ υμών με την ιδιότητα. Εάν τίθεται η ερώτηση όπως τίθεται για να απαντά με ένα «μάλλον› δηλαδή με ένα «ναι› ή με ένα «όχι› καταλαβαίνετε ότι αγγίζουμε τα όρια της εξέτασης που δεν επιτρέπεται και σε κανένα μάρτυρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν την υπερβαίνουμε.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ξεκίνησε δια της άτοπον απαγωγής, κατέθεσε αυτό που κατέθεσε και λέει: «Εάν όλοι οι άλλοι δεν εισηγήθηκαν, άρα εισηγήθηκε ο κ. Γιωτόπουλος ή ο κ. Κουφοντίνας› και απαντά ο μάρτυρας «μάλλον ναι›. Εάν αυτό τον τρόπο κ. Πρόεδρε ερωτήσεως για να συνάγουμε εσείς τον κρίνετε ότι είναι σωστός, διότι εσείς υποβάλλετε τις ερωτήσεις. Εγώ θεωρώ ότι είναι αντιδικονομικός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι ερωτήσεις που έκανε ήταν ποιος έβαζε στη δεξαμενή ονόματα και είπε «μια φορά μόνο ο Τζωρτζάτος›.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Του έκανε δεύτερη ερώτηση όμως κ. Πρόεδρε. Αν μπορώ να συνάγω συμπερασματικά ότι αφού δεν ξέρεις κάτι άλλο, άρα είναι ο Γιωτόπουλος και ο Κουφοντίνας›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα δεν μπορεί να ξέρει για όλη την Οργάνωση.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε η ερώτηση έτσι όπως τίθεται είναι αντδικονομική. Γιατί αν φτάσει ο κατηγορούμενος – μάρτυς να απαντά με ένα «ναι› ή με «όχι› ή με «μάλλον›, τι να σας πω.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν καταλαβαίνω γιατί διαμαρτύρεστε.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Διαμαρτύρομαι για τον τρόπο που κάνετε τις ερωτήσεις.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ήδη ο πελάτης σας μία ηθική αυτουργία την έβγαλε. Του Καψαλάκη. Γιατί διαμαρτύρεστε;
Κύριε Πρόεδρε όταν είναι κλειστός ο αριθμός των συμμετεχόντων προσώπων και δεν το έκανε ο ένας δεν το έκανε ο άλλος δεν το έκανε ο τρίτος ή ο τέταρτος, τότε ή εγώ με το συνάδελφο είμαστε εκείνοι που το εισηγηθήκαμε αλλά δεν ανήκουμε στον αριθμό των προσώπων ή οι απομένοντες. Το ότι του ζήτησα να το πει δεν χάθηκε ο κόσμος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συνεχίστε.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε –και θέλουμε να το ξεκαθαρίσουμε αυτό- ότι να μας επιβάλλει κανένας δεν μπορούσε την πράξη. Να μας την υποβάλλει; Δεν σας υπέβαλλαν έτσι τις πράξεις; Να μου την επιβάλλει βεβαίως αν δεν συμφωνήσω κι εγώ να την κάνω, δεν έχω κανένα λόγο, βεβαίως κι εκείνος να ρισκάρει την ενέργεια και την υπακοή του μέλους. Αλλά το ότι μου φέρνει την ενέργεια, μου την εισηγείται, την κουβεντιάζω και συμφωνώ. Δεν μου υποβάλλει την ενέργεια;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μπορεί να είναι και θετική η απάντηση στα πλαίσια της δράσης της Οργάνωσης και σε αυτό που νομίζαμε ότι επιδιώκουμε και αυτό που θα κάναμε, παίρνονταν οι αποφάσεις.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πριν από το ’84, πριν μπείτε στην Οργάνωση τον κ. Κουφοντίνα πως τον συναντούσατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στη Νομική Σχολή.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εάν μετά το ’84 είχατε συνωμοτικούς κανόνες συναντήσεων μέχρι το ’84 δεν είχατε κανέναν. Τότε ερχόσασταν σε επαφή μαζί του; Είχατε τηλεφωνική επικοινωνία ή ήταν τυχαίες οι συναντήσεις σας στη Νομική Σχολή;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Τυχαίες στη Νομική Σχολή. Τηλεφωνικές δεν είχαμε. Νομίζω δεν είχα και τηλέφωνο στο σπίτι μου.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η τελική μου ερώτηση. Ο κ. Γιωτόπουλος κατά το κατηγορητήριο έχει τη θέση την οποία έχει. Ποια ήταν η αφορμή του να αποκαλύπτεται η ύπαρξη, ο κ. Γιωτόπουλος να αποκαλύπτει τη φυσική του ύπαρξη και το ρόλο του σε εσάς; Ποιος είχε την πρωτοβουλία να γίνει αυτή η συνάντηση; Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η συνάντηση είναι κρίσιμη. Λέω λοιπόν τι αντικείμενο συζήτησης είχατε κατά την πρώτη συνάντηση; Σας συνέστησαν είπατε «ο Πέτρος από εδώ› εσείς ο Αλέκος δεν ξέρω ποιο άλλο όνομα είχατε εκείνη τη στιγμή. Τι λόγο είχε να γίνει αυτή η συνάντηση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αφού θα είχαμε κοινή δράση έπρεπε και να γνωριστούμε. ¶ρα έγινε η πρώτη συνάντηση για να γνωρίσω άλλο ένα άτομο που θα είχα κοινή δράση με αυτόν.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή υπήρχε η ανάγκη φυσικής εκτίμησης των προσώπων τα οποία είναι νέο-προσερχόμενα; Δεν αρκούσε δηλαδή η εκτίμηση του κ. Κουφοντίνα που είχε δώσει το πράσινο φως;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Επειδή θα είχαμε κοινή δράση έπρεπε και να με γνωρίσει. Δεν ήρθε να γνωρίσει για να με εγκρίνει και μετά εξαφανίστηκε. Είχαμε κοινή δράση.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Να το πω αλλιώς τότε. Η συνάντηση αυτή έγινε ενόψει συγκεκριμένης ενέργειας ή ενόψει γενικής εισόδου στην Οργάνωση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Γενικής εισόδου πιστεύω. Επειδή ήταν η κοινή δράση.
Π. ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σας ευχαριστώ πολύ.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ήδη μία ερώτηση πολύ κρίσιμη την έκανε ο κ. Βασιλακόπουλος. Η ερώτηση αυτή θα μπορούσε να γίνει πολύ απλά: Ήρθε ποτέ πρόταση και εκτελέσθηκε ποτέ σχέδιο μετά από πρόταση κάποιου άλλου εκτός από τον κ. Κουφοντίνα και τον κ. Γιωτόπουλο; Οπότε θα ελλείπουν και οι δικονομικές απαντήσεις.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Νομίζω απάντησα.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Μεταξύ του τέλους του 1984 που δραστηριοποιείστε και του τέλους του 1988 που αποχωρείτε, τέσσερα χρόνια, θέλω να μου υπολογίσετε, πόσες φορές συναντήσατε τον κ. Γιωτόπουλο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν μπορώ να απαντήσω.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Δε μπορείτε να απαντήσετε ούτε με τον αριθμό τάξεως 10, 20, 30, 40;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Περισσότερο από αυτό που είπατε.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Περισσότερο από 40;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Οπωσδήποτε.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Μάλιστα. Περισσότερο από 40 φορές. Νομίζω ότι αυτό ήταν μία χρήσιμη ερώτηση, αν μου επιτρέπετε το σχόλιο. Δεύτερη ερώτηση: Αναφέρατε ότι κάποια στιγμή σήμερα ότι ο κ. Γιωτόπουλος σας έκανε παρατηρήσεις. Για ποιο θέμα και τι παρατηρήσεις σας έκανε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σε σχέση με το καταστατικό και τα μέτρα ασφάλειας και με τον τρόπο δουλειάς.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Αναγνωρίζατε στον κ. Γιωτόπουλο κάποιο δικαίωμα να σας κάνει παρατηρήσεις;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, γιατί λόγω του ότι ήταν μεγαλύτερος, του ότι εννοείτο πιο έμπειρος, άρα μπορούσε να μου κάνει παρατήρηση και εφόσον κι εγώ καταλάβαινα ότι είχε δίκιο θα το δεχόμουν.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Το 1983, προτού δραστηριοποιηθείτε, είχατε ακούσει τα ονόματα Μομφεράτος και Αγγελόπουλος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αγγελόπουλος ναι, γνώριζα, Μομφεράτος όχι.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Κατά την διάρκεια της παραμονής σας εδώ στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα, ξέρω ότι φυλάγεστε ξεχωριστά, έγινε οποιαδήποτε προσπάθεια να μεταπεισθείτε για την κατάθεση την οποία ακολουθήσατε, για τη γραμμή σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, δεν έγινε καμία ιδιαίτερη προσπάθεια, κάποια στιγμή μου ειπώθηκε από τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο ότι κάποιοι άλλοι θα πουν για μένα, ότι εγώ σκότωσα τον Μάτη. Δε φοβήθηκα, δε με απασχόλησε το γεγονός. Συνέβη και κάτι ακριβώς το αντίθετο: Ο συγκατηγορούμενός μου Κώστας Τέλιος που ήταν επί ένα χρόνο στο διπλανό μου κελί, ο οποίος πρέπει να σας πω ότι για μένα είναι πολύ σοβαρά ασθενής και παίρνει ισχυρότατα κατασταλτικά φάρμακα, παραπονέθηκε στην υπηρεσία της φυλακής ότι εγώ, με έχει βάλει ο Γιωτόπουλος και τον εκβιάζω για να αλλάξει την κατάθεσή του και η υπηρεσία της φυλακής τον μετέφερε στην απέναντι αντρική φυλακή.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση κ. Πρόεδρε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βγαίνουν εύκολα από τη φυλακή φήμες, χωρίς να είναι πραγματικότητα, αυτό θέλω να πω. Πολύ εύκολα, ειδικά στην Ελλάδα οι φήμες βγαίνουν αλλά δεν είναι πραγματικότητα.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Είπατε περιγράφοντας τον κ. Γιωτόπουλο, ότι πρόκειται για πρόσωπο το οποίο έκανε διάλογο πάντοτε αλλά είχε τον τρόπο του να κατευθύνει προς τη λύση που τελικώς του ήταν αρεστή. Αυτό αληθεύει;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αυτή την αντίληψη έχω αποκομίσει εγώ.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Αυτό δε σας έδωσε ποτέ την εντύπωση ότι πιθανώς στις προτάσεις των επομένων θυμάτων, ο κ. Γιωτόπουλος να μετέφερε και κάποια γνώμη κάποιου πιο πάνω, αν μου επιτρέπετε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν συμπέρανα ποτέ τέτοιο πράγμα.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Δεν το συμπεράνατε ποτέ, ότι μπορούσε να υπάρξει κάποιο διευθυντήριο κάπου το οποίο να του έδινε κάποια γραμμή;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν είχα κάποια μικρή ένδειξη ή καμία απόδειξη για να μπορώ να το πω αυτό το πράγμα.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Κάτι ακόμη: Ήσαστε 4-5 άνθρωποι, πώς γινόταν η εισήγηση; Η ατμόσφαιρα ποια ήταν; Μαζευόσαστε 4-5 άνθρωποι, από κει και πέρα, μπαίνατε στο θέμα. Πεταγόταν κάποιος και έλεγε «εγώ προτείνω να σκοτώσουμε αυτόν, εσύ αυτόν?.›.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, καθόλου, κανείς δεν πεταγόταν και κανείς δεν έλεγε «να σκοτώσουμε αυτόν?› Πάντοτε γενικά κάναμε διάφορες συζητήσεις για την πολιτική κατάσταση, για όλα και υπήρχαν διάφορες ιδέες. Κάποια στιγμή καταστάλαζε ότι αυτό μήπως μπορεί να γίνει, να πάμε να το δούμε, πηγαίναμε, το βλέπαμε, γυρίζαμε, λέγαμε μπορεί ή δεν μπορεί και κάπως έτσι γινόταν η απόφαση.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Αυτή δηλαδή ήταν μια συλλογική εργασία, των σχεδίων. Συνέβη ποτέ κάποιος εξ υμών να πει «ακούστε, αυτό πρέπει να γίνει οπωσδήποτε γιατί αυτός είναι το ένα ή το άλλο›; Συνέβη ποτέ;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, με αυτόν τον τρόπο όχι.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Σε αυτή την απόφαση που αναφερθήκατε στον Τύπο, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, πληροφορίες δεν είχατε και από κάποια άλλα κέντρα; Από κάπου αλλού, βασικές πληροφορίες;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου να υπάρχουν τέτοιες πληροφορίες, νομίζω αυτό αποδεικνύεται και από ιστορικά τραγικά λάθη που έχουν γίνει.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Μαζευόσαστε τέσσερις άνθρωποι να αποφασίσετε το επόμενο θύμα. Δεν έτυχε ποτέ να πει κάποιος «εγώ έχω την πληροφορία ότι αυτός ήταν καταδότης, αυτός ήταν χρηματιζόμενος, ήταν στυγνός›; Γιατί εδώ, κάνετε στις προκηρύξεις χαρακτηρισμούς δικαστικών οι οποίοι ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτά που λέτε. Ο Ανδρουλιδάκης δηλαδή μόνο στυγνός δεν ήταν ο άνθρωπος, μόνο στυγνός δεν ήταν. Από κάπου δεν αντλούσατε πληροφορίες από κάπου ποτέ;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν έπεσε στην αντίληψή μου, αλλά και αν εγώ γνώριζα έναν εφοριακό στη γειτονιά μου ο οποίος παίρνει φακελάκι, δε νομίζω ότι υπήρχε λόγος να ασχοληθεί η Οργάνωση με αυτό, είπαμε ότι έπρεπε το θύμα να ήταν και στα μάτια της κοινωνίας να είχε φτιαχτεί να είναι για θύμα από τον Τύπο. Δεν ήταν απλές περιπτώσεις ανθρώπων που έπεφταν σε γνώση κάποιου, έπρεπε να είχε δημιουργηθεί και μια αντίληψη στην κοινωνία να το αποδεχθεί αυτό το πράγμα.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Στις προκηρύξεις προσπαθούσατε και αυτό είναι εύλογο, να τονίσετε τις κακές αντικοινωνικές ή αντιδημοκρατικές κτλ. θέσεις αυτού ο οποίος εξετελείτο. Αυτό ήταν και φυσικό. Πώς εξηγείται για τον Τσαντ η δικαιολογία που δόθηκε στην προκήρυξη, ότι απλώς ήταν μέλος της Αμερικάνικης αποστολής;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σας είπα ότι αυτή η περίπτωση ήταν μια τραγωδία. Σας είπα ότι και ένας από τους λόγους που έφυγα ήταν ότι έβλεπα ότι η Οργάνωση κάνει κάποια ενέργεια για να την κάνει και μετά τη δικαιολογεί.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Έχετε υπόψη σας ότι σε βιβλίο σοβαρότατο δημοσιογράφου για τον Τσαντ, λέγεται ότι υπήρξε πληροφορία από το Υπουργείο Εθνικής ¶μυνας; Όχι από υπεύθυνο πρόσωπο του Υπουργείου, αλλά ο τόπος προελεύσεως για τον άνθρωπο αυτόν για τον οποίον τελικώς εγράφη ότι ήταν ένα απλό μέλος της Αμερικανικής αποστολής, ενισχύθηκε η απόφαση εκτελέσεώς του και από πληροφορίες.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου τέτοιο πράγμα, πάντως ξέρω ότι η πατρίδα μας έχει πληρώσει πολλούς μύθους και μύθοι έχουν γραφεί πάρα πολλοί.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Όταν λοιπόν η Οργάνωση γράφει ευσχήμως ότι «σκοτώσαμε τον Τσαντ γιατί ήταν μέλος της Αμερικανικής αποστολής› δε φαίνεται σα να θέλει να κρύψει την πηγή της;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, νομίζω ότι μπορεί και να φαίνεται η έλλειψη ειδικότερης γνώσης.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Εάν σε κάποια επιχείρηση, σε κάποιο συμβάν, κάποιος από την ομάδα τραυματιζόταν κατά τέτοιο τρόπο που θα έπεφτε οπωσδήποτε στα χέρια της αστυνομίας και κάποιος από σας τους άλλους ήταν κοντά και είχε όπλο, δεν έπρεπε να μην τον αφήσετε να ζήσει όπως ίσχυε σε όλες τις τρομοκρατικές Οργανώσεις και κυρίως στη Γερμανία;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μόνο στη Μαφία νομίζω ότι ισχύει αυτό και σε καμία άλλη Οργάνωση. Έχω απαντήσει.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Επομένως δεν ίσχυε αυτό σε εσάς.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι βέβαια, ούτε να το φανταστεί κανείς, όχι να το πει.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Με τον κ. Κουφοντίνα είχα επαφή στενότερη. Θα σας έλεγε τα φοιτητικά του, εν πάση περιπτώσει όλα αυτά τα δικά σας τα συζητούσατε. Δεν σας είπε ποτέ ποιος τον προσηλύτισε στην Οργάνωση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μπορεί να μου έλεγε για την οικογένειά του ότι είχε δύο αδερφές, αλλά αυτή την ερώτηση δε θα μπορούσα να την είχα κάνει.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Ποιος τον προσηλύτισε με ενδιαφέρει ιδιαιτέρως. Δεν σας το είπε ποτέ;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι βέβαια, αυτή την ερώτηση δε μπορούσα να την είχα κάνει. Το ότι είχε δύο αδερφές, είχε μια οικογένεια κτλ. ναι, μου έλεγε, αλλά ερώτηση για την Οργάνωση και για το πιο πριν δεν γινόταν.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Όταν σας είπε ότι έχει οικογένεια, δεν του είπατε εσείς ότι κατά την Οργάνωση απαγορεύεται να δημιουργούμε κοινωνικές σχέσεις;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, ήξερα πριν γίνω μέλος την οικογένειά του που ήταν φοιτητής κτλ. Μιλώ για πριν γίνω κι εγώ μέλος στην Οργάνωση. Ήξερα τον Κουφοντίνα σαν άνθρωπο και την οικογένειά του.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Αυτό πάντως είναι εναντίον των αρχών και φαίνεται ότι το έχει πληρώσει κιόλας. Είπατε: «Ο Θεός με βοήθησε να μην πιστεύω σε κανέναν Θεό και αυτό με βοήθησε σε πολλά πράγματα›. Αυτό το είπατε με διάθεση αναγνώρισης της ύπαρξης του θείου ή το είπατε με διάθεση βλασφημίας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αυτό είναι βέβαια και λίγο δύσκολα κατανοητό, για να δείξω εγώ τι άνθρωπος είμαι και πώς βλέπω τα πράγματα. Είναι δύσκολα κατανοητό νομίζω.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Γι αυτό σας ρωτώ, να το διευκρινίσετε. Ποια ήταν η διάθεσή σας όταν το είπατε; Αναγνώρισης του θείου ή βλασφημίας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Να δείξω στο Δικαστήριο ποιο άτομο είμαι.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Δεν μου απαντήσατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Κατσαντώνη, βρισκόμαστε στη μετα-νεωτερική εποχή που όλα εδώ τα θεωρούμε φυσικά. Ένας θέλει να πιστεύει και πιστεύει, δεν τον θεωρούμε κατώτερο από εμάς ούτε διαφορετικό επειδή δεν πιστεύει, αλίμονο. ¶μα πιάσω εγώ τα ανθρώπινα πλάσματα, τι πιστεύουν και αν δεν πιστεύουν και τα ξεχωρίσω?. Απλώς δεν έχουν μια αντικειμενικοποιημένη ηθική πολλοί από αυτούς. Δηλαδή ένας που πιστεύει επί παραδείγματι ξέρει τι περιμένει από τους άλλους και τι περιμένουν οι άλλοι απ’ αυτόν, ενώ ο καθένας που είναι αυτόνομος, φτιάχνει τον δικό του κώδικα και δεν ξέρει ο ένας τι λέει ο άλλος. Από κει και πέρα δεν μπορούμε να τον υποτιμούμε επειδή δε θέλει να πιστεύει.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, όταν πέθανε ο μεγάλος Χάινε και του είπαν την τελευταία στιγμή «ζήτα συγνώμη από τον Θεό›, απάντησε: «θα με συγχωρήσει έτσι κι αλλιώς, γιατί είναι το επάγγελμά του να συγχωρεί›. Αυτό μέχρι σήμερα δε μάθαμε αν είναι η ύψιστη αναγνώριση του Θεού ή η ύψιστη βλασφημία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει πει κι ένας θείος μου «αν δεν αμαρτήσω, πώς θα ζητήσω μετά συγχώρεση;› Εντάξει, τότε αμαρτάνετε κάθε μέρα?. Λοιπόν, σας αφήσουμε τη μεταφυσική να τελειώσουμε με τις ερωτήσεις.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: (εκτός μικροφώνου)
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είπαμε ότι πρέπει να ήταν στα μάτια της κοινωνίας το θύμα και να είχε δημιουργηθεί έτσι ώστε να ήταν εύκολο να το αποδειχθεί. Λείπει ο κ. Λυκουρέζος από δω, μπορώ να του πω το 1984 τι αυτοκίνητο είχε και ποιον είχε οδηγό.
(διαλογικές συζητήσεις)
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, πράγματι εγράφη στις εφημερίδες ότι πάντα μία γυναικεία φωνή τηλεφωνούσε για την ανακοίνωση των εγκλημάτων, αλλά εγράφη συγχρόνως ότι δεν ήταν ποτέ η ίδια η γυναικεία φωνή.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Κύριε Πρόεδρε να πω δυο πράγματα: Διανύσαμε ολόκληρη αποδεικτική διαδικασία και κανένας δεν προσκόμισε κανένα στοιχείο ότι υπήρχε γυναικεία φωνή?..
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτή τη στιγμή γίνονται ερωτήσεις από συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής για αδικήματα για τα οποία δεν κατηγορείται ο κ. Τσελέντης. Ο κ. Τσελέντης έχει συγκεκριμένα 11 αδικήματα. Παρίστανται 11 πράξεις, αν βάλουμε και την οπλοκατοχή και βάλουμε και τη συμμετοχή είναι παραπάνω. Αλλά σε σχέση με ενέργειες, με πράξεις δηλαδή, είναι 11. Αυτή τη στιγμή ερωτάται λοιπόν διά του Προέδρου από διαδίκους που δεν παρίστανται ως πολιτικώς ενάγοντες εις βάρος του. Αξιολογήστε τις απαντήσεις όμως και τη μαρτυροποίηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Μαύρε κάντε ερωτήσεις.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Η πρώτη ερώτησή μου έχει σχέση με ένα όπλο το οποίο εμφανίζεται να είναι σαν, κατά κάποιον τρόπο, σήμα κατατεθέν της Οργάνωσης. Μιλώ για το λεγόμενο ιστορικό 45άρι. Ρωτώ τον κ. κατηγορούμενο εάν είχε γίνει ποτέ καμία συζήτηση γι αυτό το όπλο το οποίο αντιλαμβάνομαι ότι ήταν κατά κάποιον τρόπο ένα είδος φετίχ της Οργάνωσης και αν ναι, ποιος του έκανε αναφορά για το όπλο αυτό;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν ήταν φετίχ, ένα μέσο ήταν.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Έγινε καμία ειδική αναφορά; Αυτό το όπλο ήταν κάτι σαν το αγαπημένο ας το πούμε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, δεν υπήρχαν τέτοια πράγματα. Απλώς αυτό δεν το χρησιμοποιούσαμε πάρα πολλές φορές και γνωρίζω ότι δεν το φυλάγανε σε κρησφύγετο αλλά το έθαβαν σε κάποιο βουνό.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ξεχωριστό αυτό από τα άλλα δηλαδή. Οι συναντήσεις που είχατε με τον κ. Γιωτόπουλο ήταν πάντοτε παρουσία και κάποιου άλλου προσώπου ή έτυχε να συναντηθείτε με τον κ. Γιωτόπουλο μόνο εσείς οι δύο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Έτυχε κι εμείς οι δύο.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Πώς αντιληφθήκατε την γαλλικής προελεύσεως κουλτούρα του;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Από λέξεις, από βιβλία, από τον περίφημο Μπαλζάκ?.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Από λέξεις, εννοείτε ότι όταν μιλούσε χρησιμοποιούσε γαλλικές λέξεις;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μερικές φορές ναι, όχι τελείως γαλλικές, αλλά «οι Γάλλοι αυτό το λένε έτσι›. Του ξέφευγαν κάποιες λέξεις.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Για τον Μπαλζάκ τι σας είπε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ο Μπαλζάκ έχει αναφερθεί και σε προκήρυξη.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Το γνωρίζουμε αυτό.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εμένα μου έμαθε τον Μπαλζάκ, εγώ δεν τον γνώριζα, πήγα, το αγόρασα και το διάβασα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ο ίδιος σας συνέστησε να το διαβάσετε αυτό το βιβλίο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, αυτός μου το είπε.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: ¶λλα βιβλία σας υπέδειξε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε θυμάμαι ιδιαίτερα αλλά ναι, ανταλλάσσαμε βιβλία, συζητούσαμε για βιβλία.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Κατά το χρονικό διάστημα που ήσαστε εσείς, έγινε συζήτηση για την εισδοχή νέων μελών στην Οργάνωση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Θα γινόταν μόνο εάν εγώ είχα να προτείνω κάποιο άλλο νέο μέλος. Μπορεί να έρχονταν νέα μέλη αλλά δεν έπρεπε εγώ να ενημερώνομαι. Εγώ δεν πρότειναν ποτέ κανένα, άρα εγώ δεν έκανα συζήτηση.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Από τις καταθέσεις που έχουμε προκύπτει ότι δύο ή τρία ακόμη άτομα μεταξύ των κατηγορουμένων, έγιναν μέλη της Οργάνωσης αυτής κατά τη διάρκεια που είστε εσείς, δηλαδή μέχρι το ’88.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αυτό δε σημαίνει ότι τους γνώριζα, ότι ερχόμουν σε επαφή. Εγώ έχω πει εδώ στο Δικαστήριό σας, ότι στο αστυνομικό τμήμα του Βύρωνα ήταν περισσότερα μέλη από αυτά που γνώριζα εγώ, δε σημαίνει όμως ότι γνώριζα εγώ τους υπόλοιπους.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ναι, αλλά κάποια στιγμή μπορούσε να υπάρξει περίπτωση να συνεργαστείτε με αυτούς, έτσι δεν είναι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σύμφωνα με το καταστατικό δεν έπρεπε, σε κάποια ενέργεια πιθανόν, όπως χρειάζονταν πολλά άτομα όπως στο αστυνομικό τμήμα του Βύρωνα. Σε άλλες όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στην υπόθεση του Βύρωνα, αριθμό μπορείτε να πείτε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε μπορώ να πω με βεβαιότητα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δέκα; Δεκαπέντε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Λιγότεροι από 15, λιγότεροι από 10. Περισσότεροι από 5-6.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Συνεπώς η δημοκρατική οργάνωση αυτής της ομάδας δεν προέβλεπε δηλαδή την αποδοχή των νέων μελών από τα υπάρχοντα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Προφανώς έτσι δε θα υπήρχε η συνωμοτικότητα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ποιος επέλεγε λοιπόν ποιος θα μπει; Ποιος αποφάσιζε, ποιος είχε την τελευταία λέξη για το ποιος θα μπει μέσα στην Οργάνωση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε γνωρίζω, υποθέτω από αυτούς τους ανθρώπους που γνώρισα εγώ, ο Κουφοντίνας ή ο Γιωτόπουλος.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ειδικότερα για τον κ. Τέλιο που μ’ ενδιαφέρει για την υπόθεση του κ. Παλαιοκρασσά, δεν είχε πέσει η αντίληψή σας η είσοδός του στην Οργάνωση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε γνωρίζω τίποτα, δεν τον γνώριζα τον άνθρωπο αυτό, δεν είχε πέσει στην αντίληψή μου.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Είπατε ότι παίρνατε χρήματα μόνο για τις ανάγκες λειτουργίας και μία φορά αναφέρατε ως παράδειγμα ότι πήρατε χρήματα όταν πήγατε να αναζητήσετε τον κ. Κουφοντίνα στην Κρήτη. Ποιος σας έδωσε τα χρήματα στη συγκεκριμένη περίπτωση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε θυμάμαι. Πιθανόν κάποιο άτομο που είχε πρόσβαση σε ένα κρησφύγετο όπου υπήρχαν τα χρήματα, αλλά δε θυμάμαι.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Υπήρχε μία άτυπη ιεραρχία στην πράξη, εγώ έτσι το καταλαβαίνω, αν όχι για άλλο λόγο, λόγω της αρχαιότητος.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Και της συνωμοτικότητας.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Αλλά κυρίως λόγω της αρχαιότητας, ο κ. Κουφοντίνας είναι βέβαιο ότι είναι πιο παλιός από εσάς στην Οργάνωση. Μεταξύ του κ. Κουφοντίνα και εσάς, υπήρχε κανένα άλλο πρόσωπο το οποίο έστω με την αρχαιότερή συμμετοχή του στην Οργάνωση ήταν κάπως πιο ψηλά από σας στην ιεραρχία;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ:Ο Γιωτόπουλος.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Γιατί λέτε ότι εσείς δεν είχατε πρόσβαση στα κρησφύγετα αν κατάλαβα καλά και κάποιος άλλος πρέπει να είχε. Ο Κουφοντίνας έλειπε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Έχω πει πώς ήταν τα κρησφύγετα. Κάθε ένα μέλος, όχι βέβαια όλα, αλλά τα περισσότερα, κρατούσε κι ένα κρησφύγετο. Αυτό δε σημαίνει ότι στο κρησφύγετο εκεί υπήρχαν όπλα, σημαίνει ότι υπήρχαν τα λεφτά σε περίπτωση που για κάποιο λόγο χρειαστούν. Τουλάχιστον λοιπόν αυτό το μέλος που είχε αυτό το σπίτι είχε κλειδί. Νομίζω και ότι στα κρησφύγετα υπήρχε κι ένα χρηματικό ποσό για περίπτωση που κάποιος πάει για μια ανάγκη εκεί πέρα. Κυρίως ανάγκη ήταν όταν κάποιος έπρεπε να κρυφτεί όπως έγινε στην περίπτωση του Κουφοντίνα που πήγε και έβαλε τη βόμβα με το αυτοκίνητο του πατέρα του. Εκεί υπήρχε σπίτι και πήγε μέσα στο ίδιο βράδυ ο Κουφοντίνας και άρχισε να ζει εκεί, σ’ αυτό το σπίτι.
Με αυτή την έννοια λοιπόν, δεν έπρεπε να είναι ένα κρησφύγετο που το είχε ένα άτομο. Σ’ αυτό μπορεί να είχε πρόσβαση και ο Κουφοντίνας αλλά είχε κι ένα άλλο άτομο που πλήρωνε το νοίκι, που πλήρωνε τα κοινόχρηστα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Στη διάρκεια των ημερών σας, αν δεν κάνω λάθος, γίνονται τρεις ληστείες, οι οποίες αποφέρουν συνολικώς ένα ποσό 25 εκατομμυρίων, το έχω υπολογίσει. Δηλαδή είναι ΕΤΕ Πετραλώνων, ΕΤΕ Πατησίων και ο ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ. Αυτά είναι μεταξύ του ’84 και του ’86. Αυτά τα χρήματα βέβαια σήμερα φαίνονται λίγα, τότε όμως ήταν αρκετά ποσά αυτά. Αυτή η συχνότητα των τριών ληστειών, μία σχεδόν κάθε χρόνο, ήταν δικαιολογημένης τα μάτια σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, στα μάτια μου ήταν δικαιολογημένη με το σκεπτικό που είπα προηγουμένως, ότι πρέπει να συγκεντρωθούν και κάποια χρήματα για να αρχίσει μία επιχειρηματική δραστηριότητα για να σταματήσουν οι ληστείες, που όλοι καταλαβαίναμε ότι δεν πρέπει να γίνονται.
Μετά όμως τα ποσά εκτοξεύονται, στο ’88 που προφανώς έχετε φύγει εσείς, δεν είστε στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Αιγάλεω, εκεί η λεία φέρεται ότι είναι 289 εκατομμύρια και παρά ταύτα, αμέσως μετά, δυο χρόνια μετά, γίνεται η ληστεία στα ΕΛΤΑ Αιγάλεω, 395 εκατομμύρια. Αυτά λέτε ότι εξακολούθησαν να είναι για τις ανάγκες της Οργάνωσης ή μήπως αυτό μετέχει της αλαζονείας που είπατε ή μιας εκτροπής; Δεν μπορώ να ξέρω, η λογική μου έλεγε ότι με αυτά τα λεφτά πρέπει να έχει μια καλή επιχειρηματική δραστηριότητα και να μην συνεχίζονται οι ληστείες.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Είχατε συζητήσει τότε το είδος της επιχειρηματικής δραστηριότητας που θα έμπαιναν αυτά τα χρήματα;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, συζητούσαμε διάφορες προτάσεις, όπως ένα φαγάδικο στο Σύνταγμα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το Δικαστήριο διακόπτει για αύριο το πρωί.
