Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το είχατε ακούσει το όνομα Γιωτόπουλος. Για τον λόγο αυτό μου λέτε μου ζήτησε να δω το Κατάστημα και συνεχίζετε και περιγράφετε πώς πήγατε το είδατε και έγινε η ληστεία αυτή. Συνεχίζω στην 3η σελίδα όπου αφού περιγράφετε την ληστεία, περιγράφετε και την δολοφονία του Μάτη, την ανθρωποκτονία του Μάτη.
Λέτε «μετά από αυτό το περιστατικό οι συναντήσεις μου με τον Λουκά έγιναν αραιές και πέρασε κάμποσος καιρός για να το ξεπεράσω›. Πόσος καιρός πέρασε κ. μάρτυς;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Έχω απαντήσει πριν στις ίδιες ερωτήσεις του κ. Ραχιώτη.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό το περιστατικό είναι 24/12/84 και η επόμενη ενέργεια είναι ?.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, το κατάλαβα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: 21/2/85.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Έχω απαντήσει.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Να σας ρωτήσω γι αυτό που είναι τελείως αντίθετο. «Εκείνη την εποχή – λέτε στην κατάθεσή σας και το αναγιγνώσκω αυτολεξεί – ο Τύπος έγραφε ότι ο Μομφεράτος έγινε ιδιοκτήτης της εφημερίδας «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ› χωρίς να αιτιολογείται η αγορά αυτή. Κάναμε κάποιες συζητήσεις με τον Λουκά για την αγορά αυτή και είπαμε – χρησιμοποιείτε πληθυντικό «είπαμε› – ότι πρέπει να γίνει ένα χτύπημα σε κάποιον μεγαλοεκδότη. Μετά από κάποιες ημέρες ο Λουκάς μου είπε ότι θα χτυπήσουμε τον εκδότη της εφημερίδας «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ› Μομφεράτο και εγώ συμφώνησα›. Έτσι λέτε. «Μου είπε ο Λουκάς, εγώ συμφώνησα. Και ο Λουκάς μου ανέθεσε να δω το αυτοκίνητο του Μομφεράτου› και όλα αυτά τα οποία λέτε στην συνέχεια, να μην τα διαβάσω όλα. Σε αυτή σας εδώ την κατάθεση όπου περιγράφετε την ενέργεια κατά Μομφεράτου δεν λέτε τίποτα για προηγούμενη συνάντησή σας για Γιωτόπουλο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Το λέω παρακάτω.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, δεν λέτε. Λέτε παρακάτω στο τέλος της κατάθεσής σας συγκεκριμένα αφού περιγράφετε όλες τις ενέργειες τις οποίες είχατε μιλήσει που θα σας τις διαβάσω μία-μία τώρα, λέτε «ακόμη σε κάποια συνάντηση με τον Λουκά αυτός μου γνώρισε ένα άλλο μέλος της Οργάνωσης με το όνομα Πέτρος›. Αυτό λέτε «σε κάποια συνάντηση μου γνώρισε ένα άλλο μέλος με το όνομα Πέτρος›. Δεν λέτε πουθενά στην πρώτη σας κατάθεση ότι είχε γίνει πριν συνάντηση με τον κ. Γιωτόπουλο για το θέμα Μομφεράτου. Σας ερωτώ γιατί δεν το είπατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Γιατί έτσι εκτίμησα και έτσι αφηγούμουν τότε αυτά τα πράγματα. Ήταν εν συντομία για τις πράξεις που είχα πάρει μέρος. Ειδικά στην ανάκριση αυτή με ρώταγαν για αυτά που έχω κάνει εγώ, δεν με ρώτησαν με ιδιαίτερο τρόπο για τα άλλα μέλη και το τι είχε κάνει μαζί με μένα ο καθένας. Αν το δείτε όλο συνολικά??
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θέλετε να μου πείτε δηλαδή ότι αυτοί που σας έπαιρναν την πρώτη απολογία δεν ενδιαφερόντουσαν για τον κ. Γιωτόπουλο. Αυτό μου λέτε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αυτή την αντίληψη είχα εγώ εκεί μέσα που ήμουν.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτή την αντίληψη είχατε και το εκτίμησε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι ειδικά για τον Γιωτόπουλο, ούτε για τον Κουφοντίνα, ούτε για κάποιον άλλον. Ενδιαφέρονταν μόνο για τις δικές μου πράξεις για να μου απαγγείλουν τις κατηγορίες.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι κ. μάρτυς, θα συνεχίσω να σας πω παρακάτω. Θα δείτε παρακάτω. Λίγες μέρες πριν την εκτέλεση του Μομφεράτου λέτε συναντήθηκα με τον Λουκά και μου είπε το σχέδιο της ενέργειας. Έτσι λέτε «συναντήθηκα με τον Λουκά›. Περιγράφετε με ποιον συναντηθήκατε και μου είπε το σχέδιο της ενέργειας ο Λουκάς, δεν βάζετε κανέναν άλλον στην κατάθεσή σας την πρώτη ότι σας είπε για το σχέδιο της ενέργειας.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ούτε τον Τζωρτζάτο βάζω, ούτε τον Χριστόδουλο.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εντάξει. Εμένα με ενδιαφέρει για τον Γιωτόπουλο τον οποίο ρωτώ. «Στην συζήτηση αυτή μου είπε ότι είμαστε η 17Ν, δεν εκπλάγηκα διότι το είχα καταλάβει› και λέτε ότι και σε αυτή την συζήτηση τότε καταλάβατε για πρώτη φορά ότι είσαστε η 17Ν. Μετά περιγράφετε πώς έγινε η ενέργεια κατά την δική σας διήγηση κατά Μομφεράτου-Ρουσέτη. Αφού λοιπόν περιγράφετε αυτά συνεχίζετε και θέλω να σας ρωτήσω εδώ.
Μετά τον Μομφεράτο λέτε «εγώ τα καλοκαίρια πήγαινα στο χωριό μου και στο υπόλοιπο χρονικό διάστημα διατηρούσα αραιές σχέσεις κυρίως με τον Λουκά› και πάτε κατευθείαν από 21/2/85 στο ΄86 και λέτε «σε μια συνάντηση που είχαμε εγώ και ο Λουκάς 10-15 μέρες περίπου πριν την δολοφονία του Αγγελόπουλου ο Λουκάς μου είπε με βάση την επικαιρότητα της εποχής ότι υπάρχει ένας βιομήχανος ο Αγγελόπουλος που πηγαίνει με τα πόδια στην δουλειά του και θα κάνουμε αυτόν›. Απαντάτε «εγώ συμφώνησα›.
Σας ερωτώ, στην ενέργεια κατά Αγγελόπουλου γιατί δεν περιγράψατε από την αρχή εάν είχε συμμετοχή ο κ. Γιωτόπουλος την όποια συμμετοχή του;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Γιατί εκείνη την ώρα αυτό ήρθε στο μυαλό μου κι έτσι το είπα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Να σας ρωτήσω διαφορετικά. Θεωρούσατε τον κ. Γιωτόπουλο έτσι τουλάχιστον όπως τον περιγράφετε σήμερα, τον είχατε ξεχάσει στα 14 χρόνια που είχαν περάσει από το ΄88 μέχρι το 2002 που δώσατε την κατάθεσή σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τον θυμόμαστε, δεν είναι λογικό να υποθέσω με αυτά; Επομένως γιατί δεν καταθέτετε για τον Γιωτόπουλο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Γιατί κατέθετα για την δική μου δράση. Εκεί απαντούσα για τα δικά μου περιστατικά, αυτά που έκανα εγώ δηλαδή στις κατηγορίες. Δηλαδή με ρωτούσαν τότε έγινε αυτό, συμμετείχες; Αν συμμετείχα και τι έκανα. Δεν με ρωτούσαν περισσότερο για τα υπόλοιπα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή εσείς μου λέτε αν καταλαβαίνω καλά με την απάντησή σας ότι αυτά τα οποία λέτε εδώ είναι γιατί εσείς τα κάνατε με δική σας απόφαση και δεν σας έβαλε κανένας άλλος να τα κάνετε. Καταθέτατε ότι είχατε κάνει εσείς με δική σας απόφαση.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ποτέ δεν είπα ότι με έβαλε κάποιος.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σας έπεισε κάποιος;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ότι συμφώνησα. Ότι κάποιος μπορεί να είχε την δυνατότητα να πείθει κάποιους άλλους ναι, αλλά ποτέ δεν είπα ότι μου είπε «πήγαινε εκεί› και πήγα, ότι με έβαλε.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Να συνεχίσω στο ίδιο μήκος ερωτήσεων και θα πάμε και σε αυτό παρακάτω. Αφού περιγράφετε επίσης την ενέργεια κατά Αγγελόπουλου μετά λέτε «μετά το προαναφερόμενο περιστατικό κάθε 10-15 ημέρες συναντιόμασταν με τον Λουκά και τον Σταμάτη σε καφετέριες κλπ. Σε μια από αυτές τις συναντήσεις ο Λουκάς μου είπε να χτυπήσουμε στα πόδια και να τραυματίσουμε έναν γιατρό›. Πάλι αναφέρεστε στον Λουκά. Για Γιωτόπουλο δεν αναφέρετε τίποτα γιατί γι αυτόν με ενδιαφέρει και γι αυτόν ρωτώ.
«Το ίδιο συνεχίζω σε όλες τις ενέργειες› Αναφέρετε ότι είχατε μία συζήτηση με τον Λουκά και συμφωνούσατε, για να μην τις πάρω μία-μία και κουράσω αν και θα πρέπει να θεωρηθούν αναγνωστέα η προανακριτική κατάθεση σε αυτά τα σημεία. Κύριε μάρτυς, αφού αυτή ήταν η τόσο μεγάλη συμμετοχή όπως τώρα την περιγράφεται του κ. Γιωτόπουλου σε όλες αυτές τις ενέργειες γιατί δεν αναφέρατε συγκεκριμένες ενέργειες του κ. Γιωτόπουλου σε όλα αυτά που σας διάβασα στην πρώτη σας κατάθεση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Απάντησα ότι εκείνη την εποχή απαντούσα για τις πράξεις τις οποίες είχα πάρει μέρος εγώ και έτσι το σκεφτόμουν κι έτσι απαντούσα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, προτού συνεχίσω στις άλλες ερωτήσεις για να μην συνεχίσω να διαβάζω τα ίδια συνεχώς να θεωρηθούν αναγνωστέα τα τμήματα της κατάθεσης όπου λέει κάθε φορά ότι με τον Λουκά συζητούσα, συμφωνήσαμε. Αναφέρεται σε όλες τις ενέργειες. Στην ενέργεια κατά του Κάρος – να το διευκρινίσουμε – συμμετείχε ο κ. Κουφοντίνας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είπα ότι δεν συμμετείχε στο αυτοκίνητο και στο σημείο που πήγαμε.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν συμμετείχε ο κ. Κουφοντίνας και λέτε «η επόμενη ενέργεια που συμμετείχα ήταν απόπειρα δολοφονίας σε βάρος του Κάρος στην Φιλοθέη Αττικής›. Πάλι δεν λέτε τίποτα για Γιωτόπουλο. «Επίσης η αμέσως ενέργεια ήταν Νορντίν. Στην περίπτωση αυτή λίγες μέρες πριν με στείλανε στην Κηφισιά›. Τίποτα δεν λέτε για Γιωτόπουλο. Φτάνετε χωρίς να πείτε για την ληστεία 13/7/88 ούτε για ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ βέβαια «το καλοκαίρι του ΄88 δεν πήγα στο χωριό μου. Κάποια μέρα του Αυγούστου αυτού του έτους ΄88 ο Λουκάς μου είπε ότι υπάρχει ένα Αστυνομικό Τμήμα› και αναφέρεστε στην ληστεία στο ΙΘ΄ την τελευταία ενέργεια που κατά τα λεγόμενά σας εδώ συμμετέχετε. Πάλι ο Λουκάς μου είπε χωρίς να πείτε τίποτε άλλο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Για ληστείες νομίζω την πρώτη φορά δεν με ρώταγαν. Έψαχναν για ανθρωποκτονίες.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μήπως γνωρίζετε στο διάστημα που ήσασταν εσείς από το 1984 έως το 1988 πόσες προκηρύξεις εξέδωσε η 17Ν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θυμάμαι.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε το θέτω εγώ ως στοιχείο γιατί είναι το βιβλίο το οποίο έχετε αναγνώσει και είναι όλες οι προκηρύξεις είναι 22 προκηρύξεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει μας φτάνουν οι 22.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αν θέλετε να τις αναφέρω μία – μία τις έχω εδώ με τη σειρά από το βιβλίο. Είναι 22 προκηρύξεις τον αριθμό τις έχω μετρήσει. Έχει εκδώσει κατά το διάστημα που ήσασταν εσείς 22 προκηρύξεις η Οργάνωση. Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής επειδή έχει σχέση με όσα είπατε μέχρι τώρα στις καταθέσεις σας.
Εμφανιζόμενος στον κ. Ζερβομπεάκο στις 30/7 ρωτάσθε για τις προκηρύξεις (που δεν είναι λίγες είναι 22 τον αριθμό): «Ποιος ήταν ο συντάκτης των προκηρύξεων› διαβάζω κ. Πρόεδρε τμήμα από την απολογία του στη σελ. 43 στο μέσο περίπου: «Δεν γνωρίζω ποιος ήταν ο συντάκτης των προκηρύξεων της 17Ν. Σίγουρα όμως αυτός ή κάποιοι δεν ήταν ο Μανόλης ή ο Σταμάτης, αλλά κάποιοι ανώτερου μορφωτικού επιπέδου› εννοώντας με αυτό ότι είχε αριστερή κουλτούρα.
Ερώτημα δικό μου: γιατί δεν είπατε στον κ. ανακριτή στον κ. Ζερβομπεάκο όσα μας περιγράψατε εδώ σε σχέση με τις προκηρύξεις και τη σχέση τους με τον κ. Γιωτόπουλο, ότι τις έφερνε γραμμένες στα καφενεία, ότι κάνατε όλα αυτά τα οποία είπατε. Γιατί δεν το καταθέσατε στις 30/7/2002;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θυμάμαι ακριβώς γιατί το είπα έτσι. Ετσι έκρινα εκείνη τη στιγμή.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: ¶ρα καταθέτετε όπως κρίνετε κάθε στιγμή, εγώ αυτό αντιλαμβάνομαι από αυτό που μου λέτε. Πάντως κρίνατε να μην καταθέσετε εκείνη τη στιγμή.
Κύριε μάρτυς πέστε μου το εξής: έχετε πει στην απολογία σας στον κ. ανακριτή επίσης διαβάζω από τη σελ. 32 στο μέσο ότι «Μου άρεσαν διάφορες ιδέες πολιτικές ανθρώπων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, γιατί μέσα είχα πειστεί με είχαν πείσει ότι τα μεγάλα Κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕ Εσωτερικού δεν ήταν ικανά ή δεν ήθελαν να βοηθήσουν στην κατεύθυνση να αλλάξει η κοινωνία σαν αυτό που εγώ είχα φτιάξει μέσα στο μυαλό μου. Θυμάμαι ότι μου άρεσαν οι ρήτορες μιας παράταξης στο Πανεπιστήμιο που λεγόταν Β’ Πανελλαδική όταν όμως με προσκάλεσαν μια φορά στο σπίτι τους σ’ ένα πάρτι είδα ότι οι γονείς τους ήταν στρατιωτικοί, τα σπίτια τους μεγάλα και είχαν μέσα πράγματα και απολαύσεις που εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ›.
Στη διάρκεια της ζωής σας και τότε είχατε συναντήσει ανθρώπους που είχαν ανώτερο μορφωτικό επίπεδο –αυτά τα πράγματα είναι και σχετικά- ήταν άνθρωποι με χαρίσματα, με ευφυία που τους ακούγατε να μιλάνε; Είχατε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βέβαια.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σας είχαν πείσει γι’ αυτά που έλεγαν; Επειδή τους ακούγατε να μιλούν σας έπειθαν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Διάφορες ιδέες με έπειθαν. Αυτό που δεν με έπειθε ήταν ότι κάποια άτομα που ανήκαν σε μικρές εξωκοινοβουλευτικές ομάδες που αυτά τα άτομα είχαν έντονη ηγετική παρουσία σε αυτές τις ομάδες, όταν γνώριζα πιο πολύ τη ζωή τους εκεί ήταν μεγάλη αντίθεση τα λόγια τους με αυτό που ζούσαν.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ακριβώς. Δηλαδή δεν σας έπειθαν τα λόγια κάποιου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Τσελέντη ακούστε, ο σκοπός ήταν να ανεβάσουν και τον υπόλοιπο λαό εκεί που είναι εκείνοι, όχι να κατεβάσουμε τον κόσμο. Γιατί κι αυτοί δεν έχουν δίκιο; Οι επαναστάσεις γίνονται στα σαλόνια κ. Τσελέντη! Δεν γίνονται στο δρόμο. Διαβάστε ιστορία! Στα σαλόνια!
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Οι ρήτορες αυτοί όπως ο ίδιος καταθέτει στην απολογία του δεν τον έπειθαν σε σχέση με αυτό που ο ίδιος πίστευε, αλλά τον έπειθαν άλλα πράγματα ή ο τρόπος ζωής.
Αναγνώστηκε εδώ το έγγραφο το οποίο είναι γραμμένο με τα δικά σας γράμματα κι έχετε πει ότι ήταν αντιγραφή από άλλο γραπτό κείμενο. Αν θυμάμαι καλά –δεν το έχω βρει στα πρακτικά- όταν για πρώτη φορά αναγνώστηκε αυτό το έγγραφο ερωτηθήκατε από την Έδρα δεν θυμάμαι από ποιον και είπατε ότι «Δεν θυμάμαι ποιανού ήταν τα γράμματα από το άλλο έγγραφο που αντέγραψα› και το είπατε σε ερώτηση του κ. Ζαϊρη.
Μεταγενέστερα πως θυμηθήκατε ότι ήταν τα γράμματα του κ. Γιωτόπουλου και καταθέσατε χτες ότι τα γράμματα από τα οποία αντέγραψε ένα χειρόγραφο ήταν του Γιωτόπουλου;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στη διάρκεια της διαδικασίας του Δικαστηρίου κάποιος από τους κυρίους Δικαστές, μου έδειξε ένα χειρόγραφο κείμενο και μου είπε να το δω και το πήρα στα χέρια μου να δω αν είναι δικά μου γράμματα. Τότε είδα ότι αυτά τα γράμματα μοιάζουν με το χειρόγραφο το οποίο αντέγραψα κι έγραψα αυτό που κρατάτε στα χέρια σας.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή θέλετε να μου πείτε κ. μάρτυς ότι η μνήμη σας τώρα είναι σε θέση να θυμάται το γραφικό χαρακτήρα του κ. Γιωτόπουλου τον οποίο κατά τη διήγησή σας τον έχετε δει πριν από τουλάχιστον 13 χρόνια; Θυμάστε το γραφικό χαρακτήρα των εγγράφων που σας έδωσαν τότε να γράψετε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν βεβαιώνω ότι είναι ο ίδιος. Είπα ότι μοιάζουν και το έχω πει από την πρώτη στιγμή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέει μοιάζουν.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σε αυτό το έγγραφο το οποίο αντιγράψατε –το αντιγράψατε όπως λέτε, εγώ δεν θα σκιαμαχήσω σε αυτό αυτή τη στιγμή- το κατανοήσατε τι λέει. Μπορεί να το αντιγράψατε αλλά το διαβάσατε, καταλάβατε τι λέει. Δεν το αντιγράψατε χωρίς να καταλαβαίνετε τι λέει.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Το διάβασα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Καταλάβατε τι λέει;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σε αυτό το έγγραφο ξεκινά την 1η παρ. ως εξής: «Μέλη της Οργάνωσης είναι όσοι αποδέχονται πρώτον την αναγκαιότητα της ένοπλης λαϊκής βίας για την κατάκτηση του στόχου του σοσιαλισμού και της λαϊκής εξουσίας›. Μπορείτε να μου εξηγήσετε τι εννοείτε εσείς όταν λέτε ότι αποδέχεστε την αναγκαιότητα της ένοπλης λαϊκής βίας; Τι θα έκανε δηλαδή ένα μέλος που αποδέχεται την αναγκαιότητα της ένοπλης λαϊκής βίας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Θα συμμετείχε σε ένοπλες ενέργειες.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θα έκανε δηλαδή;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Τη δραστηριότητα της Οργάνωσης.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Το οποιοδήποτε μέλος θα το έκανε αυτό.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όποιος ήταν μέλος θα έπρεπε να ήταν αποφασισμένος να κάνει αυτό το πράγμα. Έτσι δεν είναι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν χρειαζόταν κανένα άλλον να τον πείσει να το κάνει; Χρειαζόταν κανένας άλλος να πειστεί;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι. Αυτή ήταν η κοινή συμφωνία για να είναι μέλος κάποιος.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Επίσης λέτε στην ίδια παράγραφο ότι «? και σύμφωνα με την πολιτική στρατηγική της Οργάνωσης όπως αυτή εκφράστηκε στα κύρια σώματα τόσων κειμένων του ’76 που δημοσιεύτηκε στον Τύπο όσο κι αυτή του ’83 ενάντια στους εμπρησμούς και στις 4 πρώτες ενέργειες της Οργάνωσης και δέχονται να δουλέψουν για την πραγματοποίηση των στόχων της Οργάνωσης μέσα σε συγκεκριμένη οργανωτική δουλειά›. Το μέλος θα δεχόταν να δουλέψει μέσα σε μια συγκεκριμένη οργανωτική δουλειά.
Σε αυτό το σημείο θα σας θέσω κάτι άλλο. Σε αυτό το ίδιο έγγραφο προβλέπονται ποινές, επειδή έχουμε ακούσει πολλά για ποινές εδώ και για απολύσεις, θα ήθελα να σας το θυμίσω. Λέει «Η κριτική και η έμφαση δεν πρέπει να δίνεται σε σύντροφο που έκανε το λάθος?› και αφού εξηγεί πως πρέπει να φερόμαστε σ’ ένα σύντροφο που έκανε λάθος περιγράφει ποιες είναι οι ποινές και λέει: «Αυτές οι ποινές έχουν ηθικό χαρακτήρα και είναι πρώτον ελαφρά επίπληξη, δεύτερον αυστηρή επίπληξη ή μομφή, τρίτον κόψιμο από τη δουλειά στην Οργάνωση για ορισμένο χρονικό διάστημα› αν κάποιος δηλαδή δεν έκανε καλά στην Οργάνωση ή δεν εκτελούσε το καθήκον του η ποινή ήταν το κόψιμο «και τέταρτον ανάκληση υπεύθυνου πυρήνα ή μέλους της γραμματείας μετά από σοβαρό λάθος ή παραμέληση του καθήκοντος›.
Σας ερωτώ η ποινή για το αν κάποιος δεν έκανε αυτά που έπρεπε στην Οργάνωση ήταν να τον διώχνουν να μην συμμετέχει στις ενέργειες; Αυτή ήταν η ποινή;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν κατάλαβα τέτοιο πράγμα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν το γράφατε αυτό καταλαβαίνατε τι λέει;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βεβαίως. Μα δεν είπα ότι αυτό δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην πράξη;
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τι εφαρμόστηκε στην πράξη;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ένα μέρος από αυτό και κάποια άλλα απλά πράγματα σε σχέση με το να προχωράει η δράση.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εφαρμόστηκε κανένα ποινολόγιο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι. Μόνο επίπληξη γιατί έγινε έτσι και ότι δεν πρέπει να ξαναγίνει. Μέχρι αυτό.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έφτασε ποτέ παρακάτω.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αν εφαρμοζόταν μάλλον θα αποχωρούσα πιο γρήγορα εγώ. Γιατί είχαμε πάει μια φορά να κλέψουμε ένα VW ένα αυτοκίνητο και ήταν ο Χριστόδουλος και ο Κουφοντίνας εγώ ήμουν ο τσιλιαδόρος ήταν μέρα μεσημέρι, ήταν κάπου κοντά στην Αχαρνών, ήρθε ξαφνικά ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου μαζί με έναν άλλον, πήγε εκεί στο αυτοκίνητο και τους είπε «Τι κάνετε εσείς› συνεπλάκη με τον Χριστόδουλο, τελικά και οι τρεις φύγαμε πιο πήραμε ένα ΤΑΞΙ και μου έγινε αυστηρή επίπληξη γιατί εγώ έπρεπε να επέμβω με το πιστόλι, όχι βέβαια να χτυπήσω τους ανθρώπους αλλά να πυροβολήσω στον αέρα για να αποτρέψω να πλησιάσουν τους άλλους δύο που ήταν μέσα, γιατί αυτοί που ήταν μέσα ήταν δύσκολο να αμυνθούν, ενώ εγώ ήμουν απ’ έξω γι’ αυτό τον λόγο. Έγινε επίπληξη σε εμένα. Αν υπήρχε κάποια άλλη ποινή θα έπρεπε να είχα φύγει και από το ότι έκανα λάθος σε σχέση με το καταστατικό, αλλά και γιατί εγώ δεν θα αποδεχόμουν να φύγει κάποιος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας επέβαλλαν ποινή;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Επίπληξη ο Κουφοντίνας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έκαναν παρακράτηση αποδοχών!;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αλίμονο.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε αυτό το ερωτώ για λόγο τον οποίο νομίζω ότι έχω καταστήσει σαφή και θα αντιληφθεί το Δικαστήριό σας, διότι εδώ σε μια Οργάνωση εθελοντικής βάσης διότι δικάζουμε 17Ν δικάζουμε μια συγκεκριμένη δραστηριότητα?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εθελοντική βάση;
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως. Τι δικάζουμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πρέπει να πάτε εθελοντές για το 2004!
(Διαλογικές συζητήσεις)
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορείτε να γελάτε όταν η πραγματικότητα δεν σας συμφέρει και να γελοιοποιείστε. Αυτό είναι δικό σας θέμα. Εγώ είμαι όμως υποχρεωμένος να υπερασπιστώ αυτό το οποίο πιστεύω ότι προκύπτει από τη διαδικασία και από τη διαδικασία είναι ότι σε αυτή την Οργάνωση όποιος ήθελε έμπαινε, όποιος έμπαινε ήταν αποφασισμένος να μείνει και να κάνει αυτό που ο ίδιος είχε αποφασίσει και όποιος ήθελε αποχωρούσε, όπως είναι και το παράδειγμα του κ. Τσελέντη κατ’ εξοχήν με αυτά που έχει εκθέσει μέχρι σήμερα και δεν είχε ανάγκη κανενός να τον πείσει για τίποτα. Εγώ το υποστηρίζω αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα το είπε ο άνθρωπος. Το λέει συνέχεια. Δηλαδή αν εστιάζεστε στην ηθική αυτουργία βοηθιέστε από αυτά που λέει.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό προσπαθώ να κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είπε ο άνθρωπος ότι «Εμένα θα μου το επέβαλλε›. Είπε για πρόταση, έφερναν την πρόταση κλπ. Δεν είπε ότι «Ξέρεις, με πειθώ, φορτικότητα, όχι θα κάνεις ή αν δεν το κάνεις θα σε σκοτώσουμε και έφυγα χωρίς έλεγχο›. Τα είπε αυτά ο άνθρωπος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως δεν ήταν και το Tennis Club βέβαια!
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε νομίζω ότι κάποια στιγμή θα αναπτύξουμε και την έννοια της ηθικής αυτουργίας και ποια είναι τα στοιχεία τα οποία πρέπει να συντρέχουν για να στοιχειοθετεί σε σχέση με τις κατηγορίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά ήδη σας τα έχει δώσει ο κατηγορούμενος. Δεν είναι σώνει και καλά ότι «Εμείς δεν είχαμε σκοπό και αυτός μας έπεισε με πειθώ ή φορτικότητα› όπως λέει η πάγια νομολογία. Υπέρ σας καταθέτει σε αυτό το σημείο. Τα άλλα εντάξει πολύ κάνετε και τα αντικρούετε. Σε αυτό ειδικά δεν υπάρχει λόγος να παραβιάζεται ανοιχτή θύρα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ δεν θα συνεχίσω σε αυτή τη γραμμή με βάση το διάλογο που διεξάγεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν σας επιβάρυνε αυτός ο μάρτυς – κατηγορούμενος σε αυτό το σημείο καθόλου.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θέλω να μου πει ένα τελευταίο σε αυτή την κατεύθυνση. Χτες καταθέτοντας σε κάποιο σημείο είπατε ότι «κάποιο διάστημα δεν είχα βρει τον Κουφοντίνα και πήγα να τον βρω σ’ ένα νησί›.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στην Κρήτη.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μήπως θυμάστε ποιο χρονικά διάστημα ήταν αυτό;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θυμάμαι δυστυχώς.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορείτε να μου πείτε γιατί πήγατε να τον δείτε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Γιατί είχε αργήσει να έρθει στα ραντεβού που έπρεπε να είχε έρθει.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είχε αργήσει να έρθει ο κ. Κουφοντίνας. ¶λλες κοινωνικές σχέσεις είχατε με τον κ. Κουφοντίνα, δηλαδή βρισκόσασταν σπίτια σας; Έχετε καταθέσει ότι τα μέλη της Οργάνωσης δεν είχαν κοινωνικές σχέσεις δεν βρίσκονταν στα σπίτια.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Τα μέλη της Οργάνωσης δεν είχαν κοινωνικές σχέσεις. Εγώ με τον κ. Κουφοντίνα είχα πριν. Από τη στιγμή όμως που ο Κουφοντίνας ήταν παράνομος και κρυβόταν οι σχέσεις μου ήταν στα πλαίσια της Οργάνωσης, δηλαδή επειδή τον έψαχναν έπρεπε να προσέχω να μην κυκλοφορώ πολύ μαζί μου, μόνο στα πλαίσια της Οργάνωσης. Δεν μπορούσα να πάω στο σπίτι του.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό που εντυπωσιάζει και αυτό θέλω να καταστήσω σαφές στο Δικαστήριο με την ερώτηση την οποία κάνω, είναι ότι ενώ έχετε καταθέσει σε προηγούμενη κατάθεση ότι «Ξέρετε, εγώ έχω κάποιες αμφιβολίες› σε μια στιγμή είπατε «από τον Αγγελόπουλο μετά από το ’86 κάποιες αμφιβολίες και το σκεφτόμουν και ήθελα να φύγω και έφυγα τελικά το ‘88› έχετε δώσει ένα τέτοιο στίγμα στην κατάθεσή σας, την ίδια στιγμή καταθέτετε ότι «κάποια στιγμή που έχασα τον κ. Κουφοντίνα πήρα το καράβι και πήγα στην Κρήτη για να τον βρω›.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι σαν άτομο, που έχασα το φίλο μου που έχω καιρό να τον δω, αλλά στα πλαίσια της Οργάνωσης.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Να κάνετε τι; Να κουβεντιάσετε τι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Να έρθει στην Αθήνα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Να κάνετε τι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Για κάποια δραστηριότητα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή είχατε χάσει τον κ. Κουφοντίνα και πήγατε να τον βρείτε να έρθει για κάποια δραστηριότητα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μια τελευταία ερώτηση έχω να κάνω και αν θέλετε να μου απαντήσετε σε αυτή. Εάν αποχωρούσε ο κ. Κουφοντίνας από την Οργάνωση εσείς θα μένατε στην Οργάνωση; Επειδή καταθέτετε για τον κ. Κουφοντίνα σας ρωτάω.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εξαρτάται από τους λόγους. Εάν αποχωρούσε για προσωπικούς λόγους γιατί ήθελε να πάει να ζήσει στην Κρήτη που του άρεσε, μάλλον όχι. Είναι το «εάν›. Εάν αποχωρούσε για πολιτικές διαφωνίες ή γιατί κατάλαβε ότι η δράση αυτή δεν έχει σκοπό, μπορεί να αποχωρούσα μαζί του. Επειδή ήταν ένα άτομο που το σεβόμουν.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έχει αξία η απάντησή σας. Εξαρτάται τον λόγο για τον οποίο θα αποχωρούσε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Προφανώς.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε όμως ότι πολιτικά δεν θα αποχωρούσατε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όλα όμως είναι υποθετικά.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Αλλά ρωτώ να δω πως σκεφτόσασταν κατά τη διάρκεια που ήσασταν στην Οργάνωση και μου απαντάτε ότι ανάλογα με το λόγο για τον οποίο θα αποχωρούσε, ανάλογα με αυτή την κατάσταση θα κρίνατε και θα αποφασίζατε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι. Δεν θέλω τίποτα άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εννοείτε ότι έχετε τεθεί το αίτημά μου συγκεκριμένα για την κλήση αυτών των τριών μαρτύρων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει τεθεί. Θα προτείνει ο κ. Εισαγγελέας, θα δούμε και τις καταθέσεις. Πρέπει τώρα αμέσως να τα πούμε;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν είπα να πάρετε απόφαση τώρα, αλλά το θέτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα μελετώνται, όλα ψάχνονται.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε κατηγορούμενε, ήθελα να μου διευκρινίσετε κάτι που μου έχει αφήσει μια απορία, εάν μπορείτε. Κοιτάζοντας τις καταθέσεις σας και ειδικά την απολογία σας μετά την πρώτη σας εξέταση που δώσατε στις 30/7 στον κ. Ζερβομπεάκο, μου κάνει εντύπωση ότι πάρα πολλές φορές, επανειλημμένα, χρησιμοποιείτε τις λέξεις «μνήμη›, «ενθύμηση›, «θυμάμαι›. «Ενώ έδιωχνα από τη μνήμη μου› λέτε. Με τον τρόπο που τα εκθέσατε εδώ είναι λογικό να υποθέσει κάποιος ότι δυσάρεστα πράγματα πολλές φορές τα απωθούμε από τη μνήμη μας αλλά είναι ένα το θέμα το σε ποιον βαθμό.
Λέτε «με ένα οργανόγραμμα η αστυνομία με βοήθησε να ξαναφέρω στη μνήμη μου?.›, στην επόμενη σελίδα λέτε «διευκρινίζω ότι αυτά τα θυμάμαι μετά την απολογία μου στην αστυνομία›, στην επόμενη σελίδα αναφέρετε «χωρίς να ενθυμούμαι›, στη επόμενη σελίδα «με τη βοήθεια της αστυνομίας θυμήθηκα ότι συμμετείχα στη δολοφονία του εκδότη της εφημερίδας ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ Νίκου Μομφεράτου›. Δυο σελίδες παρακάτω «την επίθεση κατά του Κάρος δεν τη θυμόμουν καθόλου αλλά μου τη θύμισαν στην αστυνομία›. Στην ίδια σελίδα λίγο παρακάτω «στην επίθεση κατά του Α.Τ. Βύρωνα, θυμάμαι τώρα ότι τις επόμενες μέρες έγινε έντονη κριτική› κτλ. Σε άλλη σελίδα «θέλω να δηλώσω ότι τις ημέρες που ήμουν στα κρατητήρια της αστυνομίας είδα να κρατείται μαζί με εμένα κι ένα άλλο άτομο το οποίο θυμήθηκα ότι το είχα δει λίγες φορές στην αρχή της δραστηριότητάς μου›.
Εν πάση περιπτώσει, είναι εντυπωσιακό πόσα πράγματα σιγά-σιγά επανήλθαν στη μνήμη σας. Εγώ ήθελα να μου πείτε, επικαλούμενος την ειλικρίνεια με την οποία ήρθατε να καταθέσετε, αυτή η διεισδυτικότητα στη μνήμη, στη σκέψη σας προφανώς, είναι προϊόν καθαρά δικής σας πνευματικής διεργασίας ή πολλά απ’ αυτά τα στοιχεία τα οποία ενθυμηθήκατε, σ’ αυτά υποβοηθηθήκατε με υποδείξεις;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Η μόνη υποβοήθηση που είχα στην αστυνομία ήταν ένα χαρτί που έγραφε χρονολογικά πότε γινόταν κάθε ενέργεια. Όλα τα άλλα που είπατε, δείχνουν την πραγματική κατάσταση που βρισκόμουν τότε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μου κάνει εντύπωση διαβάζοντας τις καταθέσεις σας, ότι την πρώτη φορά που εξεταστήκατε, στις 25/7/2002, αναφέρεστε στην κλοπή όπλων από το Α.Τ. Βύρωνα και αναφέρετε μία εκδοχή η οποία περιέχει πολύ λιγότερες λεπτομέρειες από αυτές τις οποίες καταθέσατε προχθές εδώ απολογούμενος. Δεν αναφέρατε καν για τον μεταμφιεσμένο αστυνομικό που συνόδευε τον υποτιθέμενο, αν πράγματι ήταν αυτός, Χριστόδουλο Ξηρό μέχρι το τμήμα. Όλα αυτά δεν υποβοηθηθήκατε καθόλου από τη δημοσιότητα της υπόθεσης ή από κάποια άλλη πηγή για να τα θυμηθείτε; Μόνος σας ξαφνικά θυμηθήκατε όλες τις λεπτομέρειες τις οποίες πράγματι όλα αυτά τα χρόνια αγνοούσατε ή τουλάχιστον είχατε απωθήσει από τη μνήμη σας σ’ αυτό το βαθμό;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Από τη δημοσιότητα, τη διαδικασία της Δίκης και από τον Τύπο, και βοηθήθηκα στη μνήμη μου αλλά και μπερδεύτηκα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πόσα χρόνια φοράτε γυαλιά κ. κατηγορούμενε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Από 14 χρονών.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Έχετε μυωπία;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αρκετά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αρκετά μεγάλη; Πόσο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: 7 και 4.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Χωρίς γυαλιά μπορείτε να δείτε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Γιατί όμως λέτε στη συμπληρωματική απολογία σας στις 16/10 ότι «στην επιχείρηση Αγγελόπουλου εγώ δεν φορούσα τα γυαλιά μου, αλλά φορούσα περούκα›;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σε καμία δραστηριότητα δεν φορούσα τα γυαλιά μου.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Και πώς βλέπατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ένας απλός οφθαλμίατρος μπορεί να σας πει την ύπαρξη των φακών επαφής. Είναι πολύ λογικό, τα γυαλιά μου θα με προσδιόριζαν σε οποιονδήποτε μάρτυρα. Όποιος έχει λίγη μυωπία και δει εμένα στο πρόσωπο καταλαβαίνει ότι έχω πολλή μυωπία.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Το δέχομαι. Αναφερθήκατε εδώ, θα ήθελα να σας το διαβάσω επί λέξει γιατί πιστεύω ότι είναι αρκετά καλοδιατυπωμένο, για τους μάρτυρες οι οποίοι κατέθεσαν στην ακροαματική διαδικασία και λέτε : «εδώ πέρασαν μάρτυρες οι οποίοι έλεγαν με ειλικρίνεια την αλήθεια, όπως τα βλέπω εγώ, πέραν μάρτυρες που είπαν πράγματα τρελά και από τη φαντασία τους›.
Αυτοί οι μάρτυρες είπαν πράγματα επιβαρυντικά για κάποιους από τους κατηγορουμένους;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, βέβαια.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τα οποία δεν ίσχυαν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βέβαια, μπορώ να πω χαρακτηριστικά σαν αξιοπρεπέστατο τον υπεύθυνο της διμοιρίας στη Χαριλάου Τρικούπη, ήταν ένας αξιοπρεπέστατος μάρτυρας. Και μπορώ να πω, παρ’ όλο τον πόνο, την αδελφή του αστυνόμου που σκοτώθηκε στο ΚΑΡΑΒΕΛ, η οποία περιγράφει μια ιστορία τρελή. Η κυρία αυτή, παρά τον πόνο της που τον κατανοώ, περιγράφει ότι πήγε κάποιος γιατρός που ήταν ο Σάββας, που ήθελε να σκοτώσει τον αδερφό της κτλ. Βεβαιώνω ότι εκείνη την εποχή ο Σάββας δεν ήταν καν μέλος. Αλλά και μέλος να ήταν, κανένα μέλος δεν έχει λόγο κανέναν να πάει σε ένα νοσοκομείο για να αποτελειώσει κάποιον.
Επίσης από την ίδια επίθεση εκεί στο ΚΑΡΑΒΕΛ ένας αστυνομικός περιέγραφε ότι τον παρακολουθούσε ο Κουφοντίνας από το Περιστέρι με ένα VW και άλλα τέτοια τραγικά. Αλλά υπήρξαν και άνθρωποι που ήταν αξιοπρεπέστατοι και φαινόταν αυτό από όλα αυτά που είπαν και από αυτά που εγώ γνώριζα και τα συνδύαζα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κατά την κρίση σας ήταν εύκολο σε κάποιον τρίτο, γιατί εσείς έχετε άμεση εμπειρία των πραγμάτων περί των οποίων κατέθεσαν οι μάρτυρες, να διακρίνει κανείς, ένας τρίτος στο Δικαστήριο ή κάποιος που ακούει, ποιος από αυτούς τους μάρτυρες ήταν αξιόπιστος ή όχι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Επειδή είναι μια υπόθεση με πολλούς μύθους, κάποιος που θέλει και καθίσει με προσοχή και εξετάσει με προσοχή όλα τα στοιχεία, μπορεί να καταλάβει τους μάρτυρες, ποιοι είναι κοντά στην πραγματικότητα και ποιοι όχι. Μπορεί επειδή είναι τόσο μεγάλη υπόθεση και τόσες πολλές υποθέσεις, μπορεί να κάνει και μερικά λάθη, αλλά κάποιος που θέλει και καθίσει με νηφαλιότητα, μπορεί να καταλάβει, πιστεύω εγώ.
