Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή οι συζητήσεις σας περιστρέφονταν μόνο περί το ενδεχόμενο ενός πραξικοπήματος;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Οι συζητήσεις αφορούσαν το ΠΑΣΟΚ και τί ρόλο παίζει το ΠΑΣΟΚ, αν τελικά θα σταθεί το ΠΑΣΟΚ και τέτοια πράγματα.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και τί ρόλο έλεγαν οι άλλοι ότι παίζει το ΠΑΣΟΚ στις συζητήσεις σας;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αμφέβαλλαν ότι μπορεί να σταθεί, τίποτε άλλο.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή να το ρίξει ποιος;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Το εξήγησα, ο στρατός.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί το ΠΑΣΟΚ ήταν αντίθετο στα συμφέροντα που θα εξυπηρετούσε ο στρατός.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Έτσι επαγγελόταν.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶λλη συζήτηση εκτός από αυτή, υπήρξε; Μιλήσατε για έξι-επτά συναντήσεις ορισμένων ωρών. Αν τα βάλουμε κάτω μας δίνει ένα άθροισμα πολύ σοβαρό. Τίποτε άλλο συζητήσατε εκτός από το ενδεχόμενο πτώσης του ΠΑΣΟΚ;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Σίγουρα δεν συζητήσαμε να μπω εγώ στην Οργάνωση 17Ν, αν αυτό θέλετε. Τίποτε άλλο.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ σας κάνω μια ερώτηση απλή. Λέω, όλες αυτές τις ώρες, τί συζητήσατε; Πείτε μου «μόνο αυτό συζητήσαμε›.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν συζητήσαμε τίποτε άλλο, καφενείου κουβέντες.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η Οργάνωση αυτή, είναι δεδομένο από τη διαδικασία και εν το αρνούνται και όσοι αποδέχονται τη συμμετοχή τους, ότι ήταν μια Οργάνωση κλειστή η οποία λειτουργούσε με έναν συνωμοτικό τρόπο και τους ανθρώπους τους οποίους πλησίαζε και με τους οποίους συζητούσε για να είναι αυτοί τα πιθανά υποψήφια μέλη, ήταν πάρα πολύ προσεκτικοί.
Εκτός από τα πρόσωπα τα οποία κατηγορούνται εδώ ότι ήταν μέλη αυτής της Οργάνωσης και αναφέρετε κι εσείς και θυμάστε, άλλο πρόσωπο σε αυτές τις συζητήσεις που να μην κατηγορείται σήμερα ως μέλος της 17Ν, θυμάστε να μας πείτε;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, με όνομα και επώνυμο δεν θυμάμαι κανέναν.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ούτε γυναίκα, ούτε άντρα, κανέναν.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πόσα άτομα ήταν σε αυτές τις συζητήσεις συνήθως;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Έξι-επτά άτομα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπε αυτά κ. Αναγνωστόπουλε....
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να εξηγήσω γιατί ρωτώ: Ο άνθρωπος λέει «εγώ ήμουν αδαής›. Η ερώτησή μου είναι: Ο μόνος αδαής με τον οποίο κουβέντιασε η 17Ν ήταν ο Παπαναστασίου και δεν υπάρχει άλλος να μας τον ονομάσει; Να έρθει εδώ να πει «ξέρετε, κι εγώ κουβέντιαζα μ’ αυτούς›.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν ήταν δυνατόν να έρθει κάποιος και να πει «κουβέντιαζα με τη 17Ν›.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα γι αυτό ρωτώ αν θυμάστε εσείς.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δηλαδή θα θέλατε να περάσει ό,τι πέρασα κι εγώ;
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ δε θέλω τίποτα, ρωτώ κ. Παπαναστασίου.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Σας εξήγησα.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θυμάστε κανένα άλλο πρόσωπο το οποίο να ήταν σε αυτές τις συναντήσεις, πλην των προσώπων που αναγνωρίζετε εδώ.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δε θυμάμαι.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στην υπόθεση Ρόμπερτ Τσαντ στην οποία αρνείστε τη συμμετοχή σας, θα σας θυμίσω, μπορεί να το ξέρετε κιόλας από τη δικογραφία, ότι η απόπειρα εναντίον του Τσαντ έγινε ώρα 16:25. Επίσης ότι το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Ρόμπερτ Τσαντ ξεκίνησε από το Σύνταγμα στις 16:10. Εσείς σχολάγατε από τη δουλειά σας στις 15:00. Βλέπετε ότι είναι δύσκολο κάποιος που σχολάει, το’84 μιλάμε, από τη δουλειά του στο Μαρούσι να είναι σε ένα λογικό χρόνο, 20 λεπτά-μισή ώρα στο Σύνταγμα;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ δε θα μπορούσα να είμαι.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Γιατί χρησιμοποιούσα το τρένο και μόνο για να φτάσω στην Ομόνοια ήθελα σχεδόν 50 λεπτά.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το τί χρησιμοποιήσατε είναι το ζητούμενο. Το ερώτημα μου είναι άλλο, εάν εξ αντικειμένου, για κάποιον ο οποίος σχολάει στις 15:00 από τη δουλειά του στο Μαρούσι, είναι δύσκολο την εποχή εκείνη να είναι σε 20 λεπτά, ή αν θέλετε σε μισή ώρα, με κάποιο μέσον, είτε ταξί είναι αυτό ή οτιδήποτε άλλο, να φτάσει και να είναι στο Σύνταγμα. Ναι ή όχι;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν γίνονται έτσι αυτόματα τα πράγματα, μπορεί να έχετε δίκιο, αλλά φαντάζομαι ότι θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας θέτω επίσης υπόψη ότι το δρομολόγιο Τσαντ όπως περιγράφει ο Χριστόδουλος Ξηρός στην απολογία του, ήταν στάνταρντ, πολύ συγκεκριμένο, έτσι άλλωστε τον εντόπισαν. Δηλαδή ο άνθρωπος αυτός ξεκινούσε συγκεκριμένη ώρα από το Σύνταγμα και περνούσε σε ένα περιθώριο εκείνη την εποχή 5 λεπτών περίπου, από συγκεκριμένο σημείο στη λεωφόρο Βουλιαγμένης.
Υπήρχε λοιπόν μετά την παρατήρηση όπως την περιγράφει, λέει «στάδιο παρατήρησης, επιλογής στόχου, δοκιμές› κτλ., ήταν γνωστό το χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο θα γινόταν η κίνηση αυτού του αυτοκινήτου. Επομένως θέλω να σας πω το ότι κάποιος δούλευε με το ωράριο που δουλεύατε εσείς, θεωρείτε ότι αποκλείει εξ αντικειμένου και λογικώς να έχει τον ρόλο που σας αποδίδει με μία επιφύλαξη ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός; Ερευνώ τυχόν άλλοθί σας, δεν έχω τίποτε εναντίον σας.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Το ωράριό μου το απαγόρευε αλλά και μόνος σας είπατε ότι αυτός ο άνθρωπος θα περνούσε σε ένα διάστημα 5 λεπτώ. Προς τί τότε ο τσιλιαδόρος;
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε ότι παίρνατε το τρένο. ¶λλο μεταφορικό μέσο χρησιμοποιούσατε;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, δεν είχα τίποτε άλλο.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οδηγούσατε μήπως δίκυκλο;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Είχα άδεια δικύκλου αλλά δεν είχα δίκυκλο.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶δεια δικύκλου είχατε από πότε;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Από το ’79.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δίκυκλο αποκτήσατε ποτέ;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Απέκτησα γύρω στο ’86.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τί δίκυκλο ήταν αυτό;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ένα SUZUKI.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κ. Παύλος Σερίφης στην απολογία του αυτή στην κα ανακρίτρια, λέει ότι εσείς πρέπει να ήσαστε στην Ομάδα το διάστημα ’80-’85 και αμέσως πριν από αυτή τη φράση του αναφέρει ότι περί το έτος 1985 είχατε προσαχθεί ως ύποπτος για κάποια πράξη, -δε μ’ ενδιαφέρει αυτό καθαυτό το γεγονός τόσο- στην Ασφάλεια. Το έχετε πει κι εσείς αργότερα στον κ. Εφέτη ανακριτή.
Βλέπετε κάποια πιθανή σχέση εδώ; Η Ασφάλεια σας προσάγει, σας δακτυλοσκοπήσανε εκεί; Ήσαστε καταχωρημένος πλέον ως ύποπτος;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Βεβαίως.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο χρόνος από τον οποίο σταματήσατε να βλέπετε τους άλλους κυρίους κατηγορουμένους είπατε ήταν εκεί περίπου, στο ’85; Τότε σταματήσατε να τους βλέπετε;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Το ’84.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τον Χριστόδουλο όμως και στη διάρκεια του ’85;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ο Χριστόδουλος πέρασε, αν θυμάμαι καλά, μία φορά όπως είπα, όταν είχα κατάστημα το ’85 ή στις αρχές του ’86.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶ρα οι επαφές σας με οποιοδήποτε από τους σήμερα κατηγορουμένους ως μέλη της Οργάνωσης, σταματάνε και αυτές το ’85. Δεν βλέπετε όμως κάποια σχέση του ενός γεγονότος με το άλλο, ενόψει του ότι εσείς είπατε ότι οι άνθρωποι αυτοί σας είχαν πει «πρέπει να χρησιμοποιούμε ψεύτικα ονόματα›. Το γιατί κάποιος χρησιμοποιεί ψεύτικο όνομα είναι προφανές ότι αν οι Αρχές έρθουν σε επαφή για να πληροφορηθούν από κάποιον ποιον είδε, με ποιον μίλησε, με ποιον συναντήθηκε, θα τους πει ένα όνομα μέσω του οποίου δε θα μπορέσουν να τον βρούνε.
Εσείς προσαγόμενος στην Ασφάλεια, ταυτοποιείστε και είστε πρόσωπο γνωστό ως Νίκος Παπαναστασίου με τα δακτυλικά σας αποτυπώματα και όλα τα συναφή. Τί λέτε λοιπόν, τα πρόσωπα τα οποία κρύβουν την ταυτότητά τους και από εσάς κατά τις συναντήσεις τους, δεν έχουν λόγο να αποφύγουν οποιαδήποτε συνάντηση μαζί σας εφεξής;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν είναι γιατί είχαν σχέση και με τον Σκανδάλη, ο οποίος απ’ ότι έμαθα εδώ, είχε συλληφθεί και είχε κάτσει και φυλακή. Και αν εγώ μ’ αυτό τον τρόπο ήμουν ύποπτος για την Αστυνομία, ο Σκανδάλης τι ήταν; Θα ήταν δέκα φορές πιο ύποπτος.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ακούσατε όμως εδώ που διαβάστηκε το λεγόμενο καταστατικό για τους «καμένους› της Οργάνωσης, το ακούσατε; Ακούσατε την περίπτωση του κ. Τζωρτζάτου την περίοδο ’92 – ’93 που η αποχώρησή του όπως λέει ο ίδιος από την ομάδα όποια και αν νόμιζε ότι ήταν αυτή, χρονικά συνδυάζεται με την προσαγωγή του και εκείνου ως υπόπτου; Τα ακούσατε αυτά;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Βεβαίως, αλλά σας έβαλα ένα παράδειγμα. Το παράδειγμα του Σκανδάλη, ο οποίος ήταν, όχι για ποινικό θέμα, αλλά για πολιτικά ζητήματα και ο οποίος ήταν στην 17Ν απ’ ότι έμαθα από την δικογραφία και λειτουργούσε.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση ευχαριστώ.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Κύριε κατηγορούμενε είπατε ότι, γύρω στο 1984 συμμετείχατε σε συγκεντρώσεις με 6 –7 άτομα και μια φορά συμμετείχε και ο κ. Γιωτόπουλος.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πιθανόν.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Και συζητούσατε όπως τα επαναλάβατε και σήμερα, το είπατε και στην απολογία σας, το επισήμανε και ο κ. Εισαγγελέας, συζητούσατε για το ΠΑΣΟΚ, για την ένοπλη πάλη, αφού περιμένατε κάποιο πραξικόπημα κλπ. Εγώ το πιθανόν, το θεωρώ ότι μπορεί να υπήρχε ο κ. Γιωτόπουλος. Στη συζήτηση αυτή που έλαβε μέρος ο κ. Γιωτόπουλος, αναγνωρίζονταν από όλους τους συμμετέχοντες ένα άτυπο ιεραρχικό προβάδισμα υπέρ του Γιωτόπουλου;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Με κανένα τρόπο, ήταν μια συζήτηση που είχε και άλλους μορφωμένους ανθρώπους σαν τον Γιωτόπουλο.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Δεν εκτιμάτε εσείς?
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν μπορώ μια φορά είδα έναν άνθρωπο δεν μπορώ να εκτιμήσω έναν άνθρωπο αν ήταν πανεπιστημιακός ή οτιδήποτε.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Σας ρώτησε ο κ. Ζερβομπεάκος κατά την διάρκεια της απολογίας σας, πράγμα που επανέλαβε και ο κ. Ζαϊρης, για το πώς εξηγείται το γεγονός, ότι ο Παύλος Σερίφης και ο Χριστόδουλος Ξηρός, σας αποδίδουν συμμετοχή σε ορισμένες μόνο εγκληματικές πράξεις που έχουν διαπραχθεί μέχρι 21.2.1985 και δεν σας καταμαρτυρούν τίποτα άλλο, για το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα. Στον κ. Ζερβομπεάκο είπατε, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Σήμερα είπατε, ότι είναι εύκολο για τον Παύλο Σερίφη να φτιάξει μια τέτοια ιστορία για σας. Αναγνωρίζετε ευθέως ότι είστε θύμα των συγκατηγορουμένων σας που σας ανέπλεξαν;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν υπάρχουν άλλες απολογίες που να με εμπλέκουν. Είναι οι δυο του Παύλου Σερίφη και του Χριστόδουλου Ξηρού. Αυτοί τώρα λένε κάποια πράγματα τα οποία εγώ σέβομαι, όμως υπάρχουν και άλλες εκδοχές.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Γιατί κατέφυγαν στην χρησιμοποίηση του δικού σας ονόματος, ενώ είχαν ενοχοποιήσει ήδη τόσους άλλους;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Υπάρχει θέμα και αλληλοσυγκάλυψης ή συγκάλυψης κύριε συνήγορε. Υπάρχει ένα περίεργο πράγμα σ’ αυτή την ?.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Αλληλοσυγκαλύπτεσθε ευχαριστώ.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι εγώ, με συγχωρείτε, εγώ αλληλοσυγκαλύπτομαι με κάποιους;
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Όχι σας είπα, γιατί κατέφυγαν στην χρησιμοποίηση του δικού σας ονόματος, ενώ είχαν ήδη ενοχοποιήσει τόσους άλλους;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Να σας απαντήσω. Δυο άνθρωποι με κατηγορούν και γι’ αυτή την αιτία είμαι εδώ. Οι δυο αυτοί, μόνο αυτοί με λένε Νικήτα, ο Χριστόδουλος Ξηρός δεν γνωρίζει άλλον Νικήτα πλην ενός, δεν γνωρίζει κανέναν άλλον πλην από έναν Νικήτα, σας είπα ότι υπάρχουν πέντε εκδοχές Νικήτα, έτσι τουλάχιστον διάβασα. Ο δε Παύλος Σερίφης είχε κάθε λόγο να πει ότι ο Νικήτας ήταν κάποιος άλλος, αν ήταν μέλος, για να μοιραστεί τις ευθύνες. Δηλαδή καταλάβατε; Για μένα υπάρχουν δυο εκδοχές. Μια αυτή που λένε και οι δυο, ή και μια άλλη, που να λέγεται συγκάλυψη, ή αλληλοσυγκάλυψη ή δεν ξέρω τι άλλο.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Μάλιστα ευχαριστώ.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ήθελα να ρωτήσω κύριε Πρόεδρε, πριν το ’74 κ. Παπαναστασίου που πάτε στην Γερμανία ποια είναι η δραστηριότητά σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ήμουν πολύ νεαρό άτομο, μόλις είχα περάσει στην Βιομηχανική και δεν έκανα άλλη δουλειά από το να τρέχω στις διαδηλώσεις όλη ημέρα. Συμμετείχα σ’ όλα αυτά που γίνονταν το ’74 είχα ξεχάσει τα βιβλία.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Το ρωτάω αυτό επειδή είπατε σε ένα βιβλίο που βρέθηκαν τα δακτυλικά σας αποτυπώματα, ή φέρονται ότι έχουν βρεθεί ότι μπορεί λέει από την Νομική Σχολή του ’92.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Και βέβαια, δεν λέω ότι είναι αυτό έτσι, αλλά είναι μια πιθανότητα. Ήμουν στη Νομική, ήμουν στο Πολυτεχνείο, όταν λεηλατούσαν του Κυβερνητικού Επιτρόπου το γραφείο, ήμουν και εγώ εκεί, πάρθηκαν πράγματα, μπορεί να ήταν αυτό το βιβλίο εκεί, χίλιες πιθανότητες υπάρχουν.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Τώρα παρατηρώ ότι στο διάστημα ’83 με ’86, το ’86 αν καταλαβαίνω καλά, είναι η εποχή που αρχίζετε την βιοτεχνία σας.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μάλιστα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Σας ρώτησε και ο κ. Πρόεδρος, αλλά είναι λίγο διαφορετική η ερώτησή μου. Παρατηρώ ότι στο διάστημα αυτό ’83 με ’86 έχετε αλλάξει 4 εργασίες. Μια απ’ αυτές ήταν και στην AEG.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Τρεις νομίζω, δεν πειράζει, δεν είναι θέμα αυτό, δεν είναι αυτό το πρόβλημα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Έχω σημειώσεις τέσσερις εδώ, Στάϊκος ένα, Δημά δυο, AEG στο Ρέντη τρία και INFOCARTA 4, αλλά δεν έχει σημασία αυτό. Αυτή η κινητικότητα έτσι;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Απέβλεπε στην καλύτερη δουλειά. Εύρισκα εύκολα δουλειά, ήξερα δυο γλώσσες, είχα τελειώσει την Βιομηχανική και πάντοτε κοιτούσα να βρω μια καλύτερη δουλειά. Η τελευταία στην AEG ήμουν δίπλα στον γερμανό υποδιευθυντή.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ναι , μα γι’ αυτό βλέπω όμως ότι φεύγετε από την AEG και πηγαίνετε σε κάποια άλλη εταιρεία.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Έφυγα ναι?
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Δεν βλέπω το λόγο γιατί υπάρχει τόση ανησυχία από αυτές τις αθώες ερωτήσεις, γιατί ενοχλείστε δηλαδή δεν το καταλαβαίνω? αναγκάζομαι να τα πω αυτά γιατί είμαι ανυπεράσπιστος, γιατί δεν παρεμβαίνετε κύριε Πρόεδρε να πείτε, αφήστε τον άνθρωπο να ρωτήσει γι αυτό. Να σας παρακαλέσω τώρα, αφήνετε την AEG και πηγαίνετε αλλού.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Θέλετε να σας πω γιατί έφυγα και από την AEG; Όταν είδα μια φορά τον υποδιευθυντή να βάζει στο καλάθι των αχρήστων κομμένη την προσφορά της SIEMENS με Hellenic Secret σιχάθηκα και έφυγα, αυτό ήταν η αιτία.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Στην AEG σας είχε συστήσει ο κ. Γιάννης Σερίφης; Πώς είχατε πιάσει δουλειά;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αυτός ήταν απ’ ότι ξέρω το εβδομήντα τόσο, εγώ ήμουν το ’88, καμιά σχέση.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Καλώς. Ας πάμε τώρα σε ένα άλλο κεφάλαιο σας παρακαλώ. Αν κατάλαβα καλά, εκείνο που σας έκανε να θυμηθείτε τον κ. Γιωτόπουλο, ότι ήταν ένας εκ των οποίων μετείχαν και μάλιστα μια φορά μόνο σ’ αυτές τις συζητήσεις τις οποίες είπαμε, ήταν η ηλικία. Αυτό ήταν από την ηλικία και μόνο;
Οι συναντήσεις αυτές γίνανε το ’84, εσείς ερωτάστε το 2002. Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε. Η ηλικία ήταν που σας έκανε να συγκρατήσετε την φυσιογνωμία του κ. Γιωτόπουλου ή και τίποτα άλλο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Η ηλικία και η γνώση ότι σε μια συγκεκριμένη περίπτωση είπαμε αν, ότι ήταν από τους ανθρώπους που είχαν μια μόρφωση, ένα επίπεδο, αλλά δεν ήταν ο μόνος.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Σύμφωνοι. Αλλά εδώ τώρα είπατε σε ερώτηση συναδέλφου μου, ότι ήταν και άλλοι μορφωμένοι άνθρωποι σαν τον Γιωτόπουλο και ίσως είπατε και παραπάνω.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι αυτό είπα και τώρα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: ¶ρα, δηλαδή μόνο από την ηλικία; Δηλαδή μετά από 16 χρόνια, βλέπετε έναν άνθρωπο μια φορά στην ζωή σας και τον θυμάστε μετά από 14 χρόνια;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Να σας πω γιατί; Όταν βρέθηκα μέσα στην Ασφάλεια, μ’ αυτό τον κεραυνό που με έπληξε, γιατί έτσι το βλέπω εγώ, προσπαθούσα να καταλάβω τι έχει γίνει; Περάσανε δυο από μπροστά μου και λέγανε να, αυτός είναι ο Νικήτας. Έπρεπε να κάνω κάποιους συνδυασμούς, σκεφτόμουν τι μπορεί να έχει συμβεί. Έτσι κατέθεσα και στον κ. Ανακριτή αυτά που κατέθεσα και έτσι σκέφθηκα και την περίπτωση Γιωτόπουλου.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Συγνώμη πως συνδέεται η αναγνώρισή σας, εντός ή εκτός εισαγωγικών, από δυο άλλους συγκατηγορουμένους σας, με την αναφορά σας στον κ. Γιωτόπουλο; Δεν το κατάλαβα αυτό.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Περάσανε δυο άνθρωποι ,αφού με συνέλαβε η Αστυνομία?
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ναι, δεν είπε ο Γιωτόπουλος όμως για σας τίποτα.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, όχι, αλλιώς το λέω. Περάσανε από μπροστά μου και δεν με συνέλαβε μόνο η αστυνομία, αλλά μου λένε, εσύ και εσύ, αυτοί οι δυο, είσαι ο τάδε. Εγώ εκεί τι άλλο από κεραυνόπληκτος μπορούσα να είμαι; Σκέφθηκα όλα τα πράγματα, σκέφθηκα πού βρέθηκα με τον Χριστόδουλο και σκέφθηκα και αυτή την περίπτωση.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Τώρα θυμάστε καθόλου, εάν σας δείχναμε εδώ, δυο – τρεις ανθρώπους και σας λέγαμε ότι αυτοί ήσαν τότε στις συναντήσεις αυτές του ’84, νομίζετε ότι θα ήσαστε σε θέση να τους αναγνωρίσετε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν ήμουν βέβαιος θα το έλεγα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Δηλαδή έχετε στο βάθος του μυαλού σας, γιατί αλλιώς πώς θα κάνετε την αναγνώριση, έχετε στο βάθος της σκέψεώς σας κάποια χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι μπορώ να πω ότι ήταν και ένας χοντρός 1.85 ένας πολύ χοντρός άνθρωπος, αλλά τι πάει να πει αυτό; Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος εδώ.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Μάλιστα. Τώρα ο κ. Γιωτόπουλος τι λέει; Γιατί τον είδατε μετά; Ήταν σ’ αυτή την συνάντηση στην οποία νομίζετε ότι τον είδατε ή δεν ήταν;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ρωτήθηκε στο Δικαστήριο και λέει ότι βρέθηκα σε πάρα πολλές συζητήσεις, δεν είπε ότι μπορεί να μην ήταν και αυτός δεν ξέρει?
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Δεν το αποκλείει δηλαδή.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι νομίζω, ρωτήστε τον.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Όχι λέω τι σας είπε εσάς. Γιατί με συγχωρείτε, εγώ δεν ρωτάω τι είπε εδώ ο κ. Γιωτόπουλος. Εγώ ρωτάω την πρώτη φορά που βρεθήκατε σας είπε, κύριε Παπαναστασίου τι είναι αυτά τα πράγματα που με ανακατεύεις εμένα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι μου έλεγε. Μου έλεγε δεν βρέθηκα ποτέ, πουθενά σε κάποια τέτοια κουβέντα.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Μου προξενεί κάτι εντύπωση, η πρώτη συνάντηση όπως είπατε ήταν εντελώς αυθόρμητη, προέκυψε μετά από κάποια διαδήλωση στην οποία συμμετείχατε, τυχαία, πάντως σε κάποιο καφενείο, μακριά στο Γουδί, κανένας δεν λέει τα ονόματά τους, το δικαιολογείτε αυτή τη στιγμή, λέτε ότι ήταν ένα πράγμα σύνηθες και συζητάτε για πράγματα που ξεπηδούν από την πολιτική σκηνή επίκαιρα θέματα εκείνης της στιγμής. Θα ήταν όλα ωραία και καλά, αν δεν υπήρχαν επόμενες συζητήσεις, αν δεν υπήρχε προσδιορισμός συγκεκριμένου τόπου που θα συναντιόσαστε, πράγμα που σημαίνει και προσδιορισμό των συγκεκριμένων ομιλητών, για να συνεχίσουμε μια συζήτηση.
Ομοίως το θέμα το οποίο μας εισφέρετε αυτή τη στιγμή, ότι αποτελούσε θέμα και αντικείμενο της συζητήσεως της πρώτης και των υπολοίπων, δηλαδή το θέμα της επιβιώσεως του ΠΑΣΟΚ, σ’ αυτό το νέο πολιτικό περιβάλλον, καταλαβαίνετε ότι είναι ένα θέμα, το οποίο μπορεί να αποτελεί συζήτηση καφενείου, αλλά εξαντλείται σε μια κουβέντα. Μια κουβέντα, το πολύ δυο. Ο προβληματισμός μου και η ερώτησή μου είναι η εξής, για να υπάρχει έτσι μια κοινώς αποδεκτή ανάγκη, επανευρέσεως και συζητήσεως. Πρέπει να υπήρχε κάποιο κεντρικό θέμα τόσο μεγάλο και βαρύ σε ένταση, που αν παρέμενε ανοιχτό και ανεξάντλητο. Και αυτό- επιτρέψτε μου να εικάσω – ότι μόνο στην περίπτωση εξετάσεως της δικής σας της ιδίας ως ομάδος, δεν σας ομαδοποιώ αυτή τη στιγμή, των έξι συζητητών, της δικής σας τάσεως μπορεί να συνδέεται.
Για να γίνονται δηλαδή επτά συναντήσεις και να συνεχίζονται στο ίδιο πράγμα..
Σ.ΦΥΤΡΑΚΗΣ: (Εκτός μικροφώνου αρχικά)?υπήρχε επαγρύπνηση τότε, γιατί ο εχθρός καραδοκεί, δεν τα ξέρει ο συνάδελφος?
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Να σας απαντήσω.
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Η απορία μου είναι, ποιο ήταν το μείζον θέμα, που να δικαιολογεί συγκεκριμένο εκ των προτέρων προσδιορισμό, του τόπου, της ώρας και των προσώπων των συμμετεχόντων; Για να συνεχίζεται η συζήτηση.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πρώτα απ’ όλα μιλάτε για βαρύτητα, βλέποντας εδώ, με τι έχετε να κάνετε, με μια τέτοια δίκη και με μια οργάνωση σαν αυτή. Εγώ που να ξέρω, ότι ήταν αυτό για το οποίο μπορεί να ήμουν εκεί;
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Βλέπετε ότι το βαρύτατο θέμα της ενοχής ενός κατηγορουμένου αυτή τη στιγμή, μπορούμε να το εξαντλήσουμε και κανείς δεν έχει παράπονο, σε μια ώρα συζητήσεως. Δεν χρειάζονται επτά διαδοχικές συναντήσεις, σε καφενεία με τους ίδιους έτσι ανθρώπους.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Κοιτάξτε να δείτε, όταν πάει κανείς στο καφενείο δεν κάθεται σε μια τράπεζα στρογγυλή και κουβεντιάζει?
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Καλώς, ένα θέμα που μου προξένησε ομοίως εντύπωση είναι ότι, σε κάποια σημεία στην κατάθεσή σας, όπως και σε κάποιες αποστροφές σας σήμερα, αναφερθήκατε στις συζητήσεις των προσώπων στο τρίτο πληθυντικό, είπατε δηλαδή « μιλούσανε›, μπορεί να ήταν παραδρομή, εγώ όμως το συγκράτησα και το σημείωσα αρκετές φορές. Αυτή τη στιγμή συνδυάζοντάς το με αυτά τα οποία είπε ο κ. Τσελέντης, ότι υπήρχαν συζητήσεις των μελών της οργανώσεως τότε, για επέκταση σε πολιτικά κόμματα ή σε συνδικαλισμό. Μπορώ να εικάσω ότι συμπεραίνετε ότι ήταν ομάδα, ομαδοποιούσατε τους υπόλοιπους συμμετέχοντες;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν ήταν ομάδα;
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Ομαδοποιείτε τους υπόλοιπους συμμετέχοντες δηλαδή εκείνη τη στιγμή;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μπορεί να ήταν ομάδα, ή να ήταν 2-3 άνθρωποι δεν ξέρω ακριβώς οι οποίοι θέλανε να επεκταθούν σε ανθρώπους αριστερούς, να ανοιχτούν, δεν ξέρω.
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Κάποια άλλη σύνδεση δεν υπήρχε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Μπορείτε να δείτε εσείς κάποια άλλη σύνδεση έστω εκ των υστέρων;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, πέρα από την σύνδεση που έκανε εδώ ο Πάτροκλος Τσελέντης και είπα αυτά, εγώ δεν μπορώ.
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Τρίτο σημείο που μου προξενεί μεγάλη εντύπωση. Έχετε πάρει – προς τιμήν σας – ένα πτυχίο ανώτατης σχολής και καλό πτυχίο κιόλας. Έχετε δουλέψει σε πολύ καλές δουλειές, είστε ο ιδιαίτερος του Γερμανού Διευθυντή στην AEG?
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι ακριβώς ιδιαίτερος, άλλοι τρεις άνθρωποι ήμασταν.
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Μαζί με άλλους τρεις, δεν πάει κάποιος τυχαίος σ’ αυτές τις δουλειές. Και παρόλα αυτά, όταν ετέθη από το Δικαστήριο θέμα συγκρίσεώς σας με τον κ. Γιωτόπουλο, που εξ όσων γνωρίζω δεν έχει κανένα πτυχίο, γίνεται μια γενική αναγωγή στην μόρφωση και την κουλτούρα την οποία δεν αμφισβητούμε, καταφεύγετε σε ένα παραλληλισμό του συσχετισμού σας, συγχωρήστε μου το σημείωσα, «στους κύκλους της αριστεράς μπορεί να συνδιαλέγεται ατομικός επιστήμων με έναν εργάτη›, τόσο έντονη αναγνώριση κάποιας υπεροχής και κάποιας αποστάσεως, εγώ δεν έχω ξαναδεί. Είχατε τόσο έντονη απόσταση;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αυτό που είπα ήταν ουσία για τα χρόνια εκείνα, από το ’74 ?.
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Εν προκειμένω, υπήρχε αυτή η απόσταση μεταξύ σας με τον κ. Γιωτόπουλο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Η δική μου με τον κ. Γιωτόπουλο; Πώς να ξέρω; Καταρχήν εγώ ξέρω ότι δεν είμαι ιδιαίτερα μορφωμένος.
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Μια τελευταία ερώτηση. Πέμπτη απόγευμα 21/2/1985, επειδή δεν υπάρχει συγκεκριμένος προσδιορισμός, ήταν Πέμπτη απόγευμα, 21/2 μήπως θυμάστε που είστε; Αν είστε κάπου συγκεκριμένα; Και συν τοις άλλοις, πού εργαζόσαστε εκείνη την περίοδο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πώς μπορούσα να ξέρω; Για την περίπτωση Μομφεράτου δεν μιλάτε;
Γ.ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Ναι, ναι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Έχει προσαχθεί έγγραφο για εκείνη την ημέρα κύριε συνήγορε, που φαίνεται ότι ήταν εργαζόμενος.
Γ. ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Μέχρι τι ώρα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δούλευα στην AEG μέχρι τις 3.30.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μου λέτε κάτι, εκεί σ’ αυτές τις συναντήσεις δεν σας πέρασε από το μυαλό, μήπως παρεισφρήσει κανένας προβοκάτορας και πάει και σας καρφώσει; Αφού αρχίσατε και μιλάγατε, ότι ξέρεις τι θα γίνει και ξέρετε τώρα, υπάρχουν πολλά πόδια, πολλά σύρματα?.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Κοιτάξτε δεν ήταν συζητήσεις του είδους που να σκεφθώ κάτι τέτοιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήταν επικίνδυνες συζητήσεις ,εντάξει, αρκετά. Δεν έχουμε άλλη ερώτηση, σας ευχαριστούμε.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ο κ. Γιωτόπουλος θέλει κάτι.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σε σχέση μ’ αυτό που ειπώθηκε, επειδή είχα πει εγώ ότι είχα πάρει μέρος σε συζητήσεις, επειδή έγινε μεγάλη συζήτηση θέλω να πω επειδή είχα πει εγώ ότι είχα πάρει μέρος σε συζητήσεις, θέλω να πω το εξής. Ότι εγώ σ’ αυτή τη συζήτηση και το ’84 δεν είχα πάρει μέρος και σε τέτοιου τύπου συζητήσεις που λέει για το ΠΑΣΟΚ. Εγώ έπαιρνα μέρος σε συζητήσεις το ’78, ’79, ’80, το πολύ ’81. Αλλά το ’84 και για το ΠΑΣΟΚ και για πραξικοπήματα, δεν είχα πάρει μέρος. Αυτό είναι σίγουρο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είχατε συναντηθεί καθόλου με τον κ. Παπαναστασίου;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι όχι καθόλου. Είχα πάρει μέρος σε συζητήσεις αλλά όχι βέβαια στο Γουδί, ήταν στα Εξάρχεια αυτές οι συζητήσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς δεν πειράζει, ο άνθρωπος αυτό λέει.
Κύριε Κονδύλη έχετε τον λόγο.
Σ. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, γεννήθηκα σ’ ένα χωριό του νομού Ευρυτανίας τη Βαλαώρα, όπου και μεγάλωσα. Στο Προυσσό Ευρυτανίας τελείωσα το Λύκειο και μετά κατέβηκα στην Αθήνα όπου εργάστηκα σαν οικοδόμος τέλος του ’80 όπου πήγα φαντάρος.
Αυτά τα δυόμισι - τρία χρόνια που ήμουν εδώ σαν νέος οικοδόμος, μπήκα κι εγώ στη διαδικασία του συνδικαλιστικού και πολιτικού Κινήματος τότε της Νεολαίας όχι ενταγμένος σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο αλλά στην Αριστερά. Μετείχα σε πολλές διαδηλώσεις, αυτή που με σημάδεψε στα νεανικά μου χρόνια ήταν η συγκέντρωση του Πολυτεχνείου το ’80 που σκοτώθηκε ο Κουμής και η Κανελλοπούλου και επειδή έτυχε να ‘μαι και λίγο κοντά πιστεύω ότι δεν σκοτώθηκε από τα ΜΑΤ, σκοτώθηκε από ανθρώπους με πολιτικά από ότι είχα δει εγώ οι οποίοι ήταν της Ασφάλειας και βγήκαν από μια καφετέρια στην Πατησίων.
Πήγα φαντάρος, υπηρέτησα όλη τη θητεία μου στον Έβρο, στις Σέρρες υπηρέτησα ένα χρόνο επειδή ήμουν πολύτεκνος και 6 Απριλίου το ’82 απολύθηκα στις 10 Μαϊου έπιασα δουλειά στο εργοστάσιο της AMSTEL σαν εργάτης στην παραγωγή όπου δούλευα μέχρι το 2002 που συνελήφθηκα.
Όταν έπιασα δουλειά στο εργοστάσιο ασχολήθηκα με το συνδικαλισμό στο χώρο της δουλειάς μου και του κλάδου και παράλληλα εντάχθηκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα και, στην ΚΝΕ περισσότερο όπου συν τα χρόνια έγινα στέλεχος της ΚΝΕ μέχρι το ’89 που ήμουν στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ και Γραμματέας στην περιοχή του Αιγάλεω, Χαϊδάρι, Αγία Βαρβάρα, όπου το ’89 μας καθαίρεσαν με απόφαση της ηγεσίας τότε του ΚΚΕ, επειδή διαφωνήσαμε με την πολιτική επιλογή για τη συγκυβέρνηση.
Η διαφωνία μας δεν ήταν τόσο σε σχέση με τα πρόσωπα της συγκυβέρνησης, εμείς προτείναμε και πιστεύαμε ότι το ζήτημα της διαφθοράς είναι ένα ζήτημα πολιτικό και πολιτικά έπρεπε να λυθεί και όχι με τα Δικαστήρια. Η ηγεσία είχε άλλη άποψη, πιστεύαμε ότι πρέπει να απευθυνθούμε στον κόσμο, στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, στον κόσμο της Αριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ ήταν σε θέση εκείνη τη στιγμή να διαπραγματευτεί και για την απλή αναλογική και για πολλά άλλα. Δεν έγινε τίποτε. Και μας καθαίρεσαν στο Κεντρικό Συμβούλιο και μας διέγραψαν μετά.
Αυτοί που φύγαμε βέβαια από εκεί φτιάξαμε μια καινούρια πολιτική κίνηση, πολιτική Οργάνωση το Νέο Αριστερό Ρεύμα όπου εντάχθηκα κι εγώ και συμπτυχθήκαμε όλες οι Οργανώσεις που έμειναν Αιγάλεω, Περιστέρι, Χαϊδάρι όλες μαζί, εκεί δρούσα για ένα διάστημα και μετά πιο κεντρικά.
Στις εκλογές του ’90 κατέβηκα υποψήφιος Βουλευτής με αυτή την κίνηση στο νομό Ευρυτανίας και μετά το ’90 υπήρξαν κι εκεί πολιτικές διαφωνίες, βρισκόμασταν σε μια κατάσταση πλέον που και ο κρατικός καπιταλισμός για εμένα, στην Ανατολική Ευρώπη κατέρρευσε, πολλά έγιναν κι εδώ, η Αριστερά από 15% πήγε στο 5% , εμείς στο 0,05% σαν καινούρια κίνηση. Υπήρχαν αμφιβολίες, υπήρχαν διαφωνίες με το Νέο Αριστερό Ρεύμα και ιδιαίτερα εγώ δηλαδή, η προσωπική μου διαφωνία ήταν ο επικεφαλής μας όταν βγήκε και χαιρέτισε τους φασίστες –ας το πω έτσι- του Πεκίνου που έσφαξαν τους φοιτητές στην πλατεία Tiam’anmen και πήρε θέση υπέρ τους, ήταν η βασική μου διαφωνία να απομακρυνθώ από το Νέο Αριστερό Ρεύμα οργανωτικά.
Υπήρχε παράλληλα και μια κίνηση με πολλούς ανθρώπους που είχαν φύγει από την ΚΝΕ πριν και με άλλους ότι έπρεπε κάτι να γίνει, κάτι να κάνουν σ’ έναν κάποιο άλλο πολιτικό φορέα, μια πολιτικό-συνδικαλιστική αν θέλετε Οργάνωση που θα αμφισβητήσει και του υπάρχον γραφειοκρατικό σύστημα του συνδικαλισμού που δεν μας βόλευε και να μπορέσει να αποκτήσει και επαφές αυτή η κίνηση και στους χώρους δουλειάς, στους χώρους του Πανεπιστημίου με μια κάπως ανοχή και στην άλλη άποψη να μπορεί δηλαδή στον ίδιο πολιτικό φορέα να υπάρχουν οι απόψεις γιατί μέχρι τότε ζήσαμε ότι η μία άποψη υπήρχε, αυτή που είχε η ηγεσία και κανένας άλλος.
Σε όλη αυτή την προσπάθεια μην ξεχνάμε ότι η εποχή του ’90 είναι κρίσιμη, έχουμε αλλαγή της Κυβέρνησης, έχουμε ένταση του αυταρχισμού έτσι τον εκλάβαμε εμείς, ιδιωτικοποιήσεις βίαιες (Olympic Catering και ΕΑΣ) με τα γνωστά γεγονότα, μαθητικές κινητοποιήσεις. Γύρω μας ο εμφύλιος στη Γιουγκοσλαβία, στην Τουρκία όξυνση με το κουρδικό ζήτημα κι έχουμε ένα χρόνο μετά, μετά από 40 χρόνια κράτη ολόκληρα να επιτίθονται σε μια άλλη χώρα με το πρόσχημα της εισβολής του Ιράκ στο Κουβέιτ.
Όλη αυτή την κατάσταση εγώ προσωπικά την εξέλαβα ότι τα πράγματα δεν προχωρούν μπροστά, ότι γυρνάμε πάλι πίσω σε άλλες εποχές. Σε αυτή τη διαδικασία, σε αυτή τη συζήτηση με τη συμμετοχή μας στις συγκεντρώσεις εκεί γνώρισα κάποιους ανθρώπους, ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Χριστόδουλος Ξηρός που ήταν μπροστά στις συγκεντρώσεις, ήταν συνέχεια στις συγκεντρώσεις στις διαδηλώσεις, στις συγκρούσεις τότε με τα ΜΑΤ, ήταν πρωτοπόρος εκεί τον γνώρισα μαζί με άλλους τους έχω αναφέρει και δεν ξέρω αν χρειάζονται τα ονόματα. Και τον Κώστα που έχω αναφέρει και υπάρχει μια ανάκριση νομίζω σε εξέλιξη και παράλληλα αυτοί μου γνώρισαν και τον Δημήτρη Κουφοντίνα.
Οι συζητήσεις μας ήταν γενικές. Γίνονταν σε χώρους ανοιχτούς, με τα παιδιά που είχα πιο πολύ επαφή και συζητούσαμε, συνήθως μαζευόμασταν στη Νομική, ήταν ανοιχτές δηλαδή οι συζητήσεις μας, είχαμε βγάλει προκηρύξεις, είχαμε απευθυνθεί σε εργάτες, οικοδόμους τότε στα μεγάλα έργα που γίνονταν στην πλατεία Αττικής στα εργοτάξια, στο Ολυμπιακό στάδιο κλπ., μας αντιμετώπισε και η ηγεσία του Συνδικάτου άσχημα.
Εκεί με γνώρισαν με τον Κουφοντίνα και αρχίσαμε πιο στενές συζητήσεις, ότι είναι διατεθειμένοι -από ό,τι κατάλαβα από ό,τι μου έλεγαν- να δράσουν πιο βίαια. Φυσικά βίαια για εμένα ήταν και οι συγκρούσεις με τα ΜΑΤ γιατί όσο ήμασταν στην ΚΝΕ με τα ΜΑΤ είχαμε σπρωξίματα, μας χτυπούσαν καμιά φορά και υποχωρούσαμε, αλλά δεν είχαμε σύγκρουση με πέτρες ή με μολότοφ ή τέτοια πράγματα. Για εμένα βία και αυτό.
Σιγά – σιγά κατάλαβα ότι όταν εννοούσαμε βία φυσικά δεν εννοούσαμε βία να πάρουμε τα όπλα, όχι για να κάνουμε επανάσταση εκείνη τη στιγμή εμείς, αλλά να αντιδράσουμε σε αυτή όλη την κατάσταση που περιέγραψα και πριν. Έτσι συνεχίστηκε η συζήτηση.
Μου εμφανίστηκαν σε εμένα με το όνομα Μανόλης ο Χριστόδουλος, είπα ότι τον Χριστόδουλο τον γνώριζα και πριν, κάποιο παρατσούκλι ήξερα δεν τον γνώριζα με το πραγματικό του όνομα το Χριστόδουλο ούτε μέχρι τώρα που συνελήφθηκε γνώριζα ότι ήταν και αδελφός του Σάββα.
Φυσικά συμφώνησα, δεν είναι ότι δεν ήξερα όταν έγινε η συζήτηση ότι πρέπει να δράσουμε βίαια, εντάξει βία ασκούσαμε ήδη στις διαδηλώσεις με το Χριστόδουλο, έφτασε το μυαλό μου και κατάλαβα μέχρι εκρήξεις και τέτοια πράγματα, είτε γκαζάκια, δεν πήγαινε το μυαλό μου και μάλλον το ξεκαθάρισα δηλαδή αν έχουν σχέση με κάποια Οργάνωση που προϋπήρχε, το συζήτησα και μου είπαν όχι, είναι καινούρια άτομα δηλαδή που γνωρίζουν από τέτοια πράγματα γιατί εγώ δεν γνώριζα αλλά δεν είχαν σχέσεις με κάποια Οργάνωση που υπήρχε, που δρούσε, φυσικά δεν πήγαινε καθόλου το μυαλό μου στη 17Ν περισσότερο πήγαινε σε διάφορες Οργανώσεις στο χώρο των Εξαρχείων παρά τη 17Ν.
Και συμφώνησα κι εγώ για τέτοιες ενέργειες μέχρι που έγινε το συμβάν τέλος του ’91 στα Σεπόλια. Εκεί είχαμε συναντηθεί νωρίς σε κάποιο καφενείο στα Κάτω Πατήσια, συζητήσαμε μέχρι αργά 12:30 – 01:00 η ώρα και είπαν είναι ευκαιρία κι εγώ είχα διαβάσει και ήξερα πως γίνονται αυτές οι δουλειές, ότι δεν γίνονται ούτε με το δικό σου αυτοκίνητο, δεν ήμουν άσχετος.
Και λέω ότι θα πάμε από τα Σεπόλια στο τάδε σημείο θα πάρουμε ένα αυτοκίνητο, στην αρχή νόμισα ότι το αυτοκίνητο είναι κλεμμένο και θα το παίρναμε να το πάμε αλλού. Ξεκινήσαμε αργά 12:30 – 01:00 η ώρα, η πρόθεσή μου είναι ότι θα πήγαινα εκεί και μετά θα κατέβαινα πιο πάνω όταν θα φεύγαμε με το αυτοκίνητο, γιατί το σπίτι μου ήταν εκεί κοντά στα Σεπόλια, τότε έμενα εκεί, στον ¶γιο Νικόλαο.
Πριν πλησιάσουμε στο σημείο μας έδωσε ο Κουφοντίνας τα όπλα, δεν θυμάμαι αν είχα γάντια γιατί νομίζω ότι δεν φορούσα γάντια σε αυτή την περίπτωση κι εκεί κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι κάπως σοβαρά, γιατί για να πάρουμε ένα αυτοκίνητο στο μυαλό μου ήρθε ότι δεν χρειάζονταν τα όπλα και όταν ρώτησα μου είπαν «Για να μην γίνει τίποτα. Έχουμε το όπλο για να μην συμβεί τίποτα. Δεν είναι να σκοτώσουμε κάποιον, απλά να εκφοβήσουμε να μην μας πιάσουν›.
Θέλω να πω σε αυτό το σημείο σαν παρένθεση ότι επειδή αργότερα συζητήσαμε με τον Κουφοντίνα γι’ αυτό πιο αναλυτικά, ότι δεν πάμε να πάρουμε ένα αυτοκίνητο με όπλα, τι χρειάζονται τα όπλα δηλαδή γι’ αυτό, και μου έδειξε –και το είδα στην πραγματικότητα- και το είδα κι εδώ και στην έκθεση ότι τα 38ντάρια που εγώ είχα πιάσει στα χέρια μου -γιατί 45ντάρι δεν είχα πιάσει- ότι πράγματι μου είχε πει τότε, ή λίγο αργότερα ότι «Η μία θαλάμη ήταν άδεια› δηλαδή θα μπορούσες να ρίξεις από το φόβο σου και να μην χτυπήσεις κανέναν και το είδα ότι όταν βρέθηκε το όπλο του Σάββα Ξηρού στην έκθεση, πράγματι είχε 5 σφαίρες, αν δεν κάνω λάθος.
Πείστηκα με αυτό και προχωρώντας ο Κουφοντίνας με τον Σάββα Ξηρό ήταν μπροστά, εγώ με τον Χριστόδουλο ήμουν πιο πίσω, φτάσαμε στη διασταύρωση Αυλώνος και Ρόδου. Την περιοχή την ήξερα γιατί σας λέω ότι ήταν το σπίτι μου 500 μ. σε ευθεία γραμμή από το σημείο εκείνο και από εκεί περνούσα για τη δουλειά μου.
Εγώ με το Χριστόδουλο έμεινα πιο πίσω στη γωνία επί της Ρόδου, ο Κουφοντίνας είχε περάσει απέναντι στο πεζοδρόμιο της Αυλώνος και ο Σάββας Ξηρός μπήκε στο συγκεκριμένο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο ανάποδα στην οδό Αυλώνος. Εγώ με το Χριστόδουλο περιμέναμε να βγει προς τα πίσω με το αυτοκίνητο ο Σάββας Ξηρός για να μπούμε μέσα κι εμείς να φύγουμε, γιατί δεν μπορούσε να πάει ευθεία όπως ήταν το αυτοκίνητο, έπρεπε να γυρίσει πίσω, να κάνει όπισθεν για να φύγουμε στη ροή της Ρόδου.
Εκείνη τη στιγμή ξαφνικά εμφανίστηκε το περιπολικό της Αστυνομίας, ήρθε ανάποδα τη Ρόδου και στρίβοντας στην Αυλώνος σταμάτησε, κατέβηκε ένας αστυνομικός κάτω ο οποίος πυροβόλησε στον αέρα και νομίζω ότι κρατούσε κι ένα φακό στο χέρι και ήρθε πλησίασε τον Χριστόδουλο, δεν είχε δει άλλους, δεν ξέρω.
Μας λέει «Στον τοίχο› υπακούσαμε, δεν αντιδράσαμε. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένας πυροβολισμός πίσω από το αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο από εμάς, ο αστυνομικός μας άφησε και πήγε προς να δει τι γίνεται γιατί ο πυροβολισμός ακούστηκε από τη μεριά που είχε μείνει το περιπολικό.
Φυσιολογικό ήταν να κινηθούμε προς την Αυλώνος, ο Χριστόδουλος μπροστά εγώ πίσω, εκείνη τη στιγμή άρχισαν οι ανταλλαγές πυροβολισμών είτε από το Σάββα –δεν ξέρω ποιος ξεκίνησε- ο Χριστόδουλος πήγε προς το μέρος αυτό, εγώ έμεινα ενδιάμεσα στο αυτοκίνητο που υποτίθεται ότι θα κλέβαμε. Μπροστά μου νομίζω ότι ήταν κάποιο δέντρο, εκεί έκατσα και ήταν η ώρα που γινόταν η ανταλλαγή πυροβολισμών.
Κάποια στιγμή τελείωσαν, ήταν νύχτα, ήταν σκοτάδι, ο φωτισμός δεν ήταν έντονος, τις φλόγες έβλεπα. Ο αστυνομικός κάποια στιγμή έφυγε προς την οδό Ρόδου, τελείωσαν οι σφαίρες του δεν ξέρω και σηκώθηκα για να δω τι θα γίνει, πως θα φύγουμε, γιατί αυτό ήταν στο μυαλό μου δεν ήταν τίποτα άλλο.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκαν ξανά δυο αστυνομικοί, μαζί με αυτόν τον αστυνομικό νομίζω ότι ήταν κι άλλος ένας αστυνομικός, που πριν προλάβω εγώ να βγω να δω που είναι οι άλλοι, τους είδα πάλι να τρέχουν προς τα πίσω ανάποδα τη Ρόδου, να φεύγουν στη Ρόδου. Βγαίνοντας στο δρόμο είδα τον Σάββα Ξηρό που ήταν κοντά στο περιπολικό το οποίο ήταν σταματημένο στην οδό Αυλώνος, κοντά στην πόρτα του οδηγού νομίζω δεν είδα να κάνει τίποτε, ήταν εκεί μπροστά μας φώναξε ο Κουφοντίνας να μπούμε στο ΤΑΞΙ που είχε σταματήσει. Δεν είδα ούτε τον οδηγό, ούτε το συνοδηγό του ΤΑΞΙ τους άκουσα που μίλησαν, αλλά δεν τους είδα και λέει να μπούμε μέσα.
Πλησιάζοντας το ΤΑΞΙ μπήκα, έπεσαν κάποιοι πυροβολισμοί και έσπασε το πίσω τζάμι του ΤΑΞΙ. Μπήκαμε στο ΤΑΞΙ τελευταίος μπήκε ο Σάββας και φύγαμε την Αυλώνος αμέσως την οδό Ρόδου. ¶κουσα από πολλούς αστυνομικούς που έλεγαν ότι φύγαμε από ένα δρόμο. Νομίζω ότι ήταν από την Ρόδου δεν υπήρχαν οι αστυνομικοί εκεί, οι αστυνομικοί σας είπα πριν ότι είχαν φύγει και φύγαμε από την οδό Ρόδου.
Ξεκινώντας εκεί άκουσα τον Κουφοντίνα που είπε στον Σάββα Ξηρό ότι δεν έπρεπε να πυροβολήσει τον αστυνομικό που ήταν στο αυτοκίνητο γιατί δεν αντιδρούσε. Ο Κουφοντίνας έκανε παρατήρηση στον Σάββα Ξηρό ότι δεν έπρεπε να πυροβολήσει κι εγώ όταν φεύγαμε κοιτούσα πίσω να δω αν μας ακολουθεί κανένας. Η διαδρομή ήταν Ρόδου, στρίψαμε πάλι αριστερά Δυρραχίου, στην εκκλησία Αγίου Μελετίου και ανεβήκαμε την Αγίου Μελετίου μέχρι εκεί –επειδή κοιτούσα πίσω- δεν μας ακολουθούσε κανείς, ανεβήκαμε την Αγίου Μελετίου.
Η Αγίου Μελετίου έχει μέχρι σ’ ένα σημείο πριν περάσουμε τις γραμμές του ηλεκτρικού είναι διπλής κατεύθυνσης μετά γίνεται μονόδρομος. Αυτή τη στιγμή ακούστηκε η σειρήνα του περιπολικού που ερχόταν με τα φώτα αναμμένα επειδή ήμουν πίσω τους κοιτούσα και ερχόταν με υπερβολική ταχύτητα το περιπολικό. Ήμασταν σχεδόν στη γέφυρα του ηλεκτρικού εκεί η Αγίου Μελετίου γίνεται μονόδρομος.
