Το σύνταγμα, που τόσος λόγος γίνεται και σε αυτή την αίθουσα και τόσα πολλά ξοδεύονται κάθε φορά για την διαστρεβλωτική του προπαγάνδα, βαφτίζοντας τον συσκοτισμό «εκσυγχρονισμό›, κάνοντάς το κάθε φορά και πιο περίπλοκο και ακαταλαβίστικες τις όποιες απαραίτητες αναφορές περί κοινωνικών, πολιτικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, προκειμένου να καλυφθεί ο ταξικός του χαρακτήρας και να δημιουργηθεί και να εμπεδωθεί η ανάλογη ψευδαίσθηση ότι τελικά όλοι το ίδιο, ισότιμοι είμαστε σε αυτόν τον κόσμο.
¶ρα το σύστημα ανήκει σε όλους και έχουμε εξίσου ιερό καθήκον να το περιφρουρήσουμε και να το ενδυναμώσουμε ακόμα περισσότερο, υπακούοντας και πειθαρχώντας πάντα τυφλά στις εντολές των αφεντικών και υπηρετώντας τους γνωστούς εκάστοτε κυβερνώντες για ακόμη περισσότερη δουλειά και περισσότερα χρόνια σε αυτήν και ακόμα περισσότερο σφίξιμο του ζωναριού για τον εργατόκοσμο που οφείλει να είναι και να παραμείνει χαμηλά και φτωχός για να συσσωρευθούν περισσότερα πλούτη στους νοικοκυραίους της άρχουσας τάξης για «προκοπή, για να πάμε μπροστά› κτλ.
Γιατί όπως λέει και η εθνικόφρων φιλοσοφία και ιδεολογία, χωρίς πλούσιους δεν υπάρχει ζωή. Οι οποίοι, παρόλο που δε μας έχουν ανάγκη, αφού αυτοί έχουν το χρήμα, ό,τι κάνουν το κάνουν για μας, ενώ εμείς οι άμυαλοι και φτωχοί, τί άλλο εκτός από το να καλλιεργούμε, παράγουμε αγαθά, εφευρίσκουμε και ανακαλύπτουμε μέσα και τρόπους περισσότερης παραγωγής τους, τί άλλο μπορούμε να προσφέρουμε;
Με πολύ απλά και λίγα λόγια κύριοι Δικαστές, αυτός είναι ο κόσμος που θέλουν και αυτές είναι οι αξίες τους. Είναι ελεύθεροι όσοι τις προσκυνούν να τις ακολουθήσουν. Τα δικαιώματα αυτά λοιπόν που διατυπώνονται έτσι, που όχι μόνο είναι ακατόρθωτο για τον απλό πολίτη να τα συλλάβει και κατανοήσει και του γίνεται απαραίτητος ο ειδικός αναλυτής και σωτήρας, αλλά που και αυτός αχρηστεύεται σε περίπτωση που τα δικαιώματα αυτά έρθουν σε αντίθεση με τα συστηματικά συμφέροντα.
Σε τέτοια περίπτωση καταφθάνει ο ειδικός πια απορρίπτης με άλλα υλικά, παραγράφους και ειδικούς αριθμούς. Περίπου κάτι τέτοιο ζήσαμε και σε αυτή την υπόθεση, που ομολογώ ότι το μόνο που πολύ καλά κατάλαβα, ήταν το γενικώς «απορρίπτεται› των ενστάσεων της Υπεράσπισης από τους ανωτέρους ειδικούς της Έδρας. Αυτό όχι μόνο γιατί είναι τέτοιοι οι κατηγορούμενοι όπως πολλές φορές ακούστηκε εδώ μέσα, αλλά κυρίως επειδή αυτοί είναι οι νικημένοι.
Διαφορετικά, σε άλλες περιπτώσεις είναι γνωστή η συμπεριφορά και τα έργα των κρατικών μηχανισμών. Πέρα όμως από τα παραπάνω αστεία του αστικού συστήματος και τους υπηρετούντες του, καλό είναι να θυμόμαστε και την ιστορία αυτού του συντάγματος. Είναι γνωστό ότι όταν πρωτο-εγκαταστάθηκε και ψηφίστηκε η τότε αντιπολίτευση που ήταν το ΠΑΣΟΚ, αποχώρησε από τη Βουλή καταγγέλλοντάς το σαν αντιλαϊκό, αντιδημοκρατικό και απαράδεκτο.
Βέβαια, όταν έγινε κυβέρνηση ανακάλυψε ότι ήταν το ιδανικότερο, κάνοντας μια μικρή αλλαγή από Προεδρικό σε Πρωθυπουργικό, για να μας δώσουν ακόμα δείγμα των εξουσιαστικών τους αντιλήψεων, των λόγων τους και έργων τους και διαφορετικών τους ιδεολογιών και αξιών. Ό,τι είναι κακό σαν αντιπολίτευση, γίνεται αυτομάτως εξαιρετικά καλό σαν κυβέρνηση. Αυτές είναι οι αξίες τους, η αξιοπρέπειά τους.
Κύριε Πρόεδρε δεν γνωρίζω αν πράγματι εσείς πιστεύετε ότι εσείς δικάζετε στο όνομα του λαού και του συντάγματος όπως διατυμπανίζετε σε όλη τη διάρκεια αυτής της Δίκης, ή έτσι το απαιτεί ο ρόλος σας να πείτε και να πράξετε. Όταν τα ίδια τα γεγονότα και η ζωή καθορίζουν και καθημερινά αποδεικνύουν ότι όλα αυτά δεν ισχύουν και δεν έχουν πια κανένα νόημα, είναι αποδεδειγμένα μέρος του απροπροσανατολισμού και διαστρέβλωσης, είναι για δημιουργία εντυπώσεων και ψευδαισθήσεων, είναι εξουσιαστική υποκρισία και φθηνή δημαγωγία, εσείς τί δουλειά έχετε με αυτό;
Όλα αυτά βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση λόγου και πρακτικής, όπου από τη μια μιλάνε για δικαιώματα, για λαϊκή κυριαρχία, για συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων, για κατεστημένα και απαραβίαστα θεσμικά δικαιώματα κτλ., από την άλλη, ερήμην του λαού, υπογράφουν υποτακτικά κατοχικά συμβόλαια με τους εμπόρους του θανάτου, καταργούν με μια κονδυλιά ό,τι τυχόν έχει σχέση με στοιχειώδη παρουσία λαϊκού στοιχείου, όπως στην περίπτωσή μας με τα Μικτά Ορκωτά, κάνοντας φανερό ότι βαφτίζουν τα δεσμά «θεσμούς›.
Έτσι λοιπόν, ούτε εσείς ούτε καμία Οργάνωση 17Ν δικάζετε στο όνομα του λαού. Εσείς δικάζετε στο όνομα ενός συστήματος εκμετάλλευσης καταπίεσης και της εξουσίας του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δικάζετε κάτω από ένα ειδικό καθεστώς με τους παντός είδους ειδικούς, με έναν ειδικό χαφιεδο-τρομονόμο, ενώ οι της 17Ν δικάζουν στο όνομα της Οργάνωσής τους.
Ξεχάστε λοιπόν τον λαό και τα περί λαϊκού δικαίου. Ο λαός ανήκει στον εαυτό του και εκφράζεται και μπορεί μόνο να εκφραστεί μέσω των Κινημάτων του, ανένταχτων και ακηδεμόνευτων, όχι μόνο μέσω οποιωνδήποτε μηχανισμών. Η τρομοκρατία, το λέει και η λέξη, είναι εξουσιαστικών αντιλήψεων και έργων. Μπορώ όμως να πω ότι η 17Ν δεν έγινε ακόμα τρομοκρατική επίσημα, αφού πρώτα πρέπει να γίνει κρατική.
Ποιοι κρύβονται πίσω από αυτή την υπόθεση.
Πίσω και από αυτή την δίωξη μου βρίσκεται ένας μηχανισμός που λειτουργεί και δρα με ίδιες λογικές από την εποχή της χούντας έως σήμερα. Προσωπική μου διώκτες το ’67 με ’74 είναι η ομάδα Χατζηζήση στην οποία συγκαταλέγεται και ο Καραθανάσης, ο οποίος αντί να δώσει λόγο για τις υπηρεσίες του στους χουντικούς, τον προήγαγε στον Διευθυντή Ασφάλειας η μεταπολιτευτική κυβέρνηση.
Το 1977 στήνει την πρώτη σκευωρία σε βάρος μου, εμπλέκοντάς με στην συμπλοκή έξω από το εργοστάσιο της AEG όπου δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ο Χρήστος Κασσίμης. Στην AEG ήμουν εργαζόμενος και είχα απολυθεί μετά από 77 ημέρες απεργία. Του δόθηκε με αυτή την υπόθεση η ευκαιρία να ξεκαθαρίσει παλιούς λογαριασμούς με όσους δεν είχε καταφέρει να βάλει στο χέρι του από την 7ετία και επιπλέον να χτυπήσει ό,τι Κινηματικό άρχισε να γεννιέται στο συνδικαλιστικό Κίνημα.
Ο Καραθανάσης διέδιδε ότι θα με σαπίσει στη φυλακή όμως δεν τα κατάφερε και η σκευωρία του κατέρρευσε στο Δικαστήριο μετά από 15μηνη προφυλάκισή μου. Μιας και λόγο δεν δίνουν πουθενά, συνεχίζουν τις σκευωρίες τη μία μετά την άλλη με τους ονομαζόμενους «συνήθεις ύποπτους›. Δεν υπήρξε πολιτικό γεγονός που να μην προσπάθησα να με εμπλέξουν.
Η μεγάλη τους ευκαιρία ήρθε με την υπόθεση της 17Ν, όπου θεώρησαν ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να ικανοποιηθεί ο πόθος τους με το σάπισμά μου στη φυλακή, όπως και πάλι διαδίδουν. Παράλληλα δρούσε παρασκηνιακά και ομάδα δικαστών που αυτή τη φορά δε μπόρεσαν να μείνουν κρυφοί μετά την άρνηση της ομάδας Νασιάκου που δεν θέλησε να πάρει και την ευθύνη και αυτής της σκευωρίας και ανέλαβε να κάνουν οι ίδιοι τη δίωξη εναντίον μου με τους Ζερβομπεάκο, Καρούτσο και άλλους.
Επίσης, πίσω από τις σκευωρίες αυτές βρίσκονται όσοι ευθύνονται για το Απριλιανό καθεστώς. Η παράταξη που τους ανέθρεψε και τους στήριξε και όσοι δεν έκαναν τίποτε εναντίον τους, οι οποίοι όλοι μαζί τρέφουν μίσος προς όλους όσους αντιστάθηκαν και κυρίως προς αυτούς που δεν εξαργύρωσαν τους αγώνες τους.
Τρανό παράδειγμα ο αρχιερέας κάθε πολιτικής ανωμαλίας Μητσοτάκης. Αντί να καθίσει δίπλα στους Απριλιανού για εσχάτη προδοσία ρίχνοντας την κυβέρνηση του 73% της εποχής εκείνης που είχε μεγάλη σημασία την εποχή εκείνη, κατ’ εντολήν του παλατιού και των Αμερικάνων μας ζητά και τα ρέστα. Ο άνθρωπος που έμεινε στην πολιτική μας ιστορία ως «Εφιάλτης β’›, που δρούσε παρασκηνιακά με την τότε ΕΡΕ, που με την ψήφο του ανοικτά τον στήριξε στην κυβέρνηση αποστατών, σαν αντάλλαγμα του ρόλου του τον εντέταξαν στη μεταπολιτευτική μετονομαζόμενο Ν.Δ. κάνοντάς τον μάλιστα και Πρωθυπουργό.
Δείγμα της ομάδας και της λογικής Μητσοτάκη πέρασε και από δω και δήλωσαν με βεβαιότητα ότι όσοι βρίσκονται στο εδώλιο είναι όλοι σίγουρα ένοχοι και σας πρότειναν να προφυλακίσετε και πολλούς άλλους. Αν είναι δυνατόν όλο το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, του αντι-εξουσιαστικού και αναρχικού χώρου.
Δυστυχώς βρώμικο ρόλο έπαιξε και η δημοσιογραφία, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων από εφημερίδες και δημοσιογράφους. Έγιναν η μπροστοφυλακή της Ασφάλειας και του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, μας υποδείκνυαν και προετοίμαζαν την ελληνική κοινωνία βομβαρδίζοντάς την με ψέματα και λάσπη. Για 75 ημέρες ήμουν πολιορκημένος από δημοσιογράφους και κανάλια, απομονωμένος από γνωστούς, φίλους, συγγενείς, φωτογραφίζοντας τους πάντες και τα πάντα.
Καμιά αρχή προσωπικών δεδομένων ή άλλη δεν παρενέβη αυτεπάγγελτα γι αυτή την παραβίαση της οικογενειακής μου ζωής. Σε δόξα του συντάγματος που επικαλείστε κ. Πρόεδρε, γνωστά συγκροτήματα έγιναν εκκωλαπτήρια πρακτορίσκων, ταληροφονιάδες συγγραφείς ξεπετάχτηκαν κάνοντας αρπαχτή με βιβλία γραμμένα σε μία νύχτα από στοιχεία λαδωμένων Ασφαλιτών. Τα ψέματά τους είναι τόσο χοντρά και χυδαία που δεν αξίζει απάντηση. Τους αφήνω στην κρίση της ελληνικής κοινωνίας.
Ασπίδα ενάντια των παραπάνω ύπουλων και βρώμικων εξουσιαστικών κάθε φορά μεθοδεύσεων αλλά και στην παγκοσμιοκρατορική βαρβαρότητα, στους βρώμικους επιχειρησιακούς πολέμους των εμπόρων όπλων, βρίσκονται πάντα οι ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι. Είναι οι αγωνιζόμενοι παντού στον κόσμο που τους ζήσαμε στα συλλαλητήρια, στις πορείες, στις απεργίες. Είναι η εργατική τάξη που ανήκω, που δεν χαρίζει τα παιδιά της στα νύχια των εκμεταλλευτών, καταπιεστών και υπηρετών τους.
Είναι οι προλετάριοι όλου του κόσμου, που δεν θα επιτρέψουν να γίνουν οι ίδιοι τους και η ανθρωπότητα κρέας για τα κανόνια τους με δική τους ευθύνη για ένα κομμάτι ψωμί. Είναι τα κοινωνικά Κινήματα που αναπτύσσονται ενάντια στην παγκοσμιοποιημένη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Είναι τα αντι-εξουσιαστικά αναρχικά Κινήματα που αγωνίζονται για το γκρέμισμα της εξουσίας τους. Είμαστε όλοι εμείς που βροντοφωνάζουμε ότι από ό,τι φοβάται ο καπιταλισμός δε θα γλιτώσει, θα καταρρεύσει, θα καταστραφεί.
Κύριοι Δικαστές, στις 27/10/2002 δήλωνα: «Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια ώρα που ανοίγουν οι πύλες του Υπουργού Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, που ανοίγουν οι πύλες της FBI και της CIA, ανοίγει και η πόρτα του ανακριτή της φυλακής› και παραπομπής μου συμπληρώνω τώρα, για τον ασυμβίβαστο, πάνω από 40 χρόνια βιομηχανικό εργάτη.
Είναι λοιπόν φανερό ότι για 35 χρόνια παίζεται το ίδιο έργο. Φτάνει πια, τους βαρέθηκα. Γιατί εμένα περιληπτικά:
1. Θέλουν την προσωπική και οικογενειακή μου εξόντωση, λόγω της ανυπακοής μου στις εντολές των αφεντικών.
2. Θέλουν μέσα από το πρόσωπό μου να σπιλώσουν όλους όσους συμμετείχαν στην αντίσταση κατά της χούντας και αντί να εξαργυρώσουν την τιμή των αγώνων τους, συνεχίζουν ασυμβίβαστα να αντιστέκονται.
3. Θέλουν να χτυπήσουν τον αγώνα για τον ακηδεμόνευτο ταξικό συνδικαλισμό και το Κίνημά του.
4. Θέλουν να φιμώσουν και να χτυπήσουν την Επαναστατική Αριστερά και τον αντιεξουσιαστικό αναρχικό χώρο. Δε θα τους περάσει.
Στο σημείο αυτό και από το εδώλιο αυτό, θέλω να στείλω ένα φιλικό, συντροφικό χαιρετισμό προς όλους τους συμπαραστάτες μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με συγχωρείτε πάρα πολύ, εδώ δεν είναι βήμα για χαιρετισμούς. Δε σας επιτρέπω. Εγώ σας είπα να απολογηθείτε, όχι να απευθύνετε χαιρετισμό. Δεν είναι απολογία. Σας αφαιρώ τον λόγο. Όταν βγείτε έξω, κάθε μέρα που βγαίνετε, πηγαίνετε στα μικρόφωνα και απευθύνετε χαιρετισμό. Εδώ δεν θα επιτρέψω εγώ. Εκτός αν εννοείτε τους κυρίους κατηγορουμένους.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Δεν εννοώ τους κατηγορουμένους, εννοώ όσους μου συμπαραστέκονται, εννοώ τους δικηγόρους....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ είναι για απολογία, δεν είναι για χαιρετισμούς ούτε αγωνιστικούς ούτε τίποτα. Σας ακούσαμε απ’ ότι είδατε με μεγάλη προσοχή, έχετε ευαισθησίες οικολογικές, πολιτικές και στο μεγαλύτερο μέρος τις συμμερίζομαι κι εγώ, μπορούσα να τα υπογράψω κι εγώ αυτά. Αλλά όχι να κάνουμε διακηρύξεις όμως, σας παρακαλώ πολύ. Δεν επιτρέπω τέτοιο πράγμα.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Τους συνηγόρους μου;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τους ευχαριστήσετε, τους πληρώσατε και κάνουν το καθήκον τους. Όταν τελειώσετε να πάτε να τους ευχαριστήσετε. Κάθε μέρα τους βλέπετε.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Τους δημοσιογράφους;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε τους δημοσιογράφους, κανέναν.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Το αφήνω, δεν κάνετε καλά πάντως...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποτέ δεν κάνω καλά, αλλά συνήθως στο τέλος λένε όλοι ότι κάνω καλά.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Δεν κάνετε καλά κ. Πρόεδρε, έναν χαιρετισμό θέλω να στείλω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας συμπαθώ ιδιαίτερα και το ξέρετε, το έχετε καταλάβει. Δε θέλω όμως άλλα παραπέρα.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Κύριοι Δικαστές, από την πρώτη στιγμή της εμπλοκής του ονόματός μου σε αυτή την υπόθεση όπως και σε πολλές άλλες, κατήγγειλα μέσα από δηλώσεις και συνεντεύξεις ότι επρόκειτο για κακοστημένη σκευωρία. Ζητούσα συγκεκριμένα στοιχεία και αντ’ αυτού επικαλούνται κάποιες ομολογίες που δεν γνωρίζω εάν έγιναν, κάτω από ποιες συνθήκες έγιναν και γιατί έγιναν.
Οι άριστοι νομικοί κατά τη γνώμη του Προεδρεύοντα κ. Μαργαρίτη, οι ειδικοί Εισαγγελέας Καρούτσος και ο ανακριτής Ζερβομπεάκος με προφυλάκισαν σαν αδίστακτο και επικίνδυνο εγκληματία. Τους τα επιστρέφω. Από την πρώτη στιγμή της δίκης ζήτησα ξανά το ίδιο από το Δικαστήριό σας, να μου παρουσιάσετε δηλαδή τα στοιχεία και τον λόγο που βρίσκομαι εδώ και ακόμα περιμένω. Αντί για στοιχεία εισπράττω καθημερινά τα ειρωνικά και απαξιωτικά σχόλια της Έδρας.
Μα όλοι οι ντόπιοι και ξένοι συνωμοτούν και συνηγορούν σε βάρος του Σερίφη; Θα απορεί ο Εισαγγελέας κ. Μαρκής. Και τί βιομηχανικός εργάτης είναι ο Σερίφης αφού δούλευε σε ευρύτερο δημόσιο τομέα; Ξαναρωτά ειρωνικά ο κ. Μαρκής. Για να συνεχίσουν οι ατάκες του Προεδρεύοντος κ. Μαργαρίτη: «Ποιος είναι ο Σερίφης; Ο Καποδίστριας είναι; Ένας συνδικαλιστής είναι›
Αν και σε όλα αυτά τα ερωτήματα έχουν δοθεί απαντήσεις κατά καιρούς από εμένα αλλά και τα ίδια τα γεγονότα και τα ρωτήματα αυτά πρέπει να αντιστραφούν για ακόμη μια φορά η απάντησή μου είναι: Ναι κ. Εισαγγελέα, υπάρχει συνεχής και επίμονη προσπάθεια από το 1967 έως σήμερα, το 2003 από τους ίδιους μηχανισμούς, «ο Σερίφης θα σαπίσει πίσω από τα σίδερα όταν τον πιάσουμε›, έλεγαν από το 1967.
Το ίδιο έλεγαν και το 1977, ακριβώς το ίδιο έλεγαν και το καλοκαίρι του 2002 οι τρομοκρατικοί. Όσο για τους Αμερικανούς, όχι, εγώ δεν λέω ότι όλα τα κάνουν οι Αμερικάνοι, οι δικές σας διωκτικές αρχές μας υποδεικνύουν σε αυτούς και αυτοί λένε: «Αφού είναι έτσι, τί τους κρατάτε; Καταδικάστε τους, εξοντώστε τους και φέρτε τους σε εμάς›.
Στο δεύτερο, τί βιομηχανικός εργάτης είμαι: Μάλλον πολύ Πρετεντέρη και Δημητρίου διαβάζετε κ. Εισαγγελέα. Ξέρετε, αυτά τα παπαγαλάκια του Χρυσοχοϊδη που λασπολογούσαν όλο το καλοκαίρι. Εάν όμως διερευνούσατε πριν με ειρωνευτείτε και λασπολογήσετε και εσείς, θα γνωρίζατε ότι ένας άνθρωπος που ζει τίμια από τα δυο του χέρια και πουλάει την εργατική του δύναμη, δεν έχει δυνατότητες να επιλέγει εργοδότες.
Γνωρίζετε ότι μετά την απεργία της AEG και ιδιαίτερα μετά την αποφυλάκισή μου από το 1979 ήμουν στον μαύρο πίνακα της εργοδοσίας όλης της χώρας και κανείς δεν μου έδινε δουλειά; Γνωρίζετε ότι την ίδια περίοδο αναίτια και εκδικητικά απολύθηκε η σύζυγός μου, μητέρα δυο μικρών παιδιών τότε, από το Ναυτικό Νοσοκομείο με απόφαση του τότε Υπουργού ¶μυνας Αβέρωφ, με αποτέλεσμα να δουλεύω όπου βρω μεροκάματο χωρίς ένσημα, μετά από 5 χρόνια ανεργίας;
Σαν μέλος της Επιτροπής Συμπαράστασης στους τότε φυλακισμένους απεργούς πείνας, συναντήθηκα με τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, Υπουργό τότε Συγκοινωνιών και του έθεσα το ζήτημα «ποια κυβέρνηση θα μας δώσει εμάς δουλειά;› και μου πρότεινε να καταθέσω τα χαρτιά μου και έτσι βρέθηκα στον ΗΛΠΑΠ, στην Τεχνική Υπηρεσία. Εκεί δούλεψα τα τελευταία 18 χρόνια.
Και αυτό είναι ένα μικρό κομμάτι της συνολικής μου εργασίας 50 χρόνια. Έχω δουλέψει 50 χρόνια από τα 13 μου χρόνια, δεν ήταν λοιπόν όλα στο δημόσιο τομέα, που όμως οι συνθήκες και εκεί ήταν άθλιες και ανθυγιεινές. Ήταν κάποια ανθρακωρυχεία, χυτήρια, βαριά βιομηχανία, στη Γερμανία, Αυστραλία και Ελλάδα.
Εγώ κύριε Μαρκή δεν προσπαθώ να βρω κάποιες ενδείξεις για την ζωή μου. Η στάση της ζωής μου είναι έμπρακτη απόδειξη. Όσο για τις ατάκες σας κύριε Πρόεδρε, ότι δεν είμαι ο Καποδίστριας και ότι είμαι ένας συνδικαλιστής κλπ, κύριε Πρόεδρε, πρέπει να σας πληροφορήσω ότι ποτέ μου δεν αυτοπροβλήθηκα, δεν διεκδίκησα μεγαλεία και δόξες και ψηφοφόρους, χειροκροτητές. Αντίθετα, συμμετάσχω στα κοινωνικά κινήματα και τους αγώνες του και αυτός θα είμαι πάντα.
Ακόμα ποτέ μου δεν διεκδίκησα, δεν διανοήθηκα ότι είμαι κάποιος Καποδίστριας, με τον οποίον μάλιστα δεν έχουμε ίδιες αντιλήψεις και πεποιθήσεις. Εκείνος ανέλαβε εξουσίες, εγώ βρίσκομαι στον αντίποδα, χωρίς να αγνοώ τα όσα θετικά προσπάθησε να προσφέρει. Από την άλλη μεριά και όσον αφορά στον συνδικαλισμό που τόσο περιφρονητικά επικαλείσθε και αντιμετωπίζετε, έχω να πω, ότι μάλλον τον συγχέετε με τον υπάρχοντα κομματικό συνδικαλισμό και τις ανάλογες λογικές τους και τα διάφορα κομματόσκυλα που χρησιμοποιούν τον συνδικαλισμό σαν σκαλοπάτι αναρρίχησής τους στα κομματικά κρατικά γρανάζια και πόστα.
Μάλλον τον έχετε μπερδέψει μ’ αυτούς που έχουν ξεπουλήσει 120 χρόνων κατακτήσεις και εργατικά δικαιώματα. Όχι κύριε. Ο συνδικαλισμός δεν είναι αυτός, είναι η συνέχιση των αγώνων, των εργατών του Σικάγου, της Πρωτομαγιάς του 1886, που βάψανε τα πουκάμισά τους με το αίμα τους, δολοφονημένοι από τις δυνάμεις των εκμεταλλευτών.
Συνδικαλισμός είναι η ταξική και κινηματική πρωτοβουλία απελευθέρωσης των πιο εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων ανθρώπων. Της τάξης που παράγει τα πάντα και δεν κρατάει τίποτα ,μέσω ενός ληστρικού συστήματος που δίνει το δικαίωμα στους ολίγους που δεν προσφέρουν τίποτα να έχουν τα πάντα, αρπάζοντας τα πάντα. Είναι οι τάξεις που όχι μόνο έχουν το δικαίωμα να επαναστατήσουν ενάντια αυτού του καταπιεστικού συστήματος, αλλά είναι και καθήκον τους να το πράξουν.
Μπορεί κάποιοι ξένοι προς την εργατική τάξη να φιλοσοφούν και να καταλήγουν ότι για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, πρέπει να πάρει η ίδια την εξουσία, μέσω πεφωτισμένων ηγεσιών, αλλά το πραγματικό ταξικό και κινηματικό μας ζητούμενο, είναι η κοινωνική απελευθέρωση, με την κατάργηση της καταπίεσης και εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο, που σημαίνει ούτε θα πάρει, ούτε θα δώσει σε κάποιους άλλους?την εξουσία. Την κάθε μορφής εξουσία.
Διότι η εξουσία όποιο λόγο και να αποκαλείται, όποια στολή και να φοράει και σε όποιο χρώμα και να βάφεται είναι καταπιεστική, παράγει τάξεις, αλαζονεία, παράγει άδικο. Έτσι λοιπόν τι πιο ουμανιστικό, τι πιο ανθρώπινο από το ζητούμενο της κατάργησης της εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο; Και τι πιο σπουδαίο, πιο πραγματικό και πιο ειρηνικό;
Κύριοι δικαστές, επειδή διώκομαι επί πολλά χρόνια για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις που είναι και η μόνη μου περιουσία και με βάση αυτές συμμετέχω σ’ όλους τους κοινωνικούς αγώνες, φροντίζω πάντοτε να γίνονται προς πάσα κατεύθυνση, για να μην χωράει καμιά παρερμηνεία από κανέναν, δεν κουράζομαι να τις φωνάζω και να τις εξηγώ σε κάθε περίπτωση. Έτσι λοιπόν οι πεποιθήσεις μου και η δράση μου είναι ανοιχτές. Γίνονται με δημόσιο λόγο και δράση και δεν έχουν καμιά συγγένεια με εξουσιαστικές ιδεολογίες και αντιλήψεις.
Δεν κατατάσσονται ούτε μ’ αυτούς που έχουν την εξουσία και την κρατούν με όπλα και με βία, αλλά ούτε και μ’ αυτούς που θέλουν να την πάρουν και κρατήσουν με ίδια μέσα και μέτρα.
Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Αγωνιζόμαστε για το δίκαιο και την λευτεριά. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση κάθε μορφής εξουσίας. Με δυο λόγια αγωνιζόμαστε να αλλάξουμε τον κόσμο και όχι την εξουσία.
Κύριοι δικαστές, καταλαβαίνω την δυσκολία που έχετε να καλύψετε την γκάφα των δικαστών που αποφάσισαν την προφυλάκισή μου με ανύπαρκτα στοιχεία και αμφίβολες ομολογίες, στις οποίες προσπαθείτε να δώσετε ουσιαστικό περιεχόμενο. Βλέπετε μέχρι τώρα τις διώξεις εναντίον μου, τις οργάνωσαν και τις εκτελούσαν η Ασφάλεια. Αυτή τη φορά, ενώ τις οργάνωσε πάλι η ίδια, δεν ήθελε να αναλάβει την ευθύνη της σύλληψής μου και άφησε τους δικαστές να την υλοποιήσουν.
Κύριοι Δικαστές, εγώ δεν είμαι κατηγορούμενος, εσείς με εμπλέκετε με κατηγορίες. Φροντίστε να τις θεμελιώσετε με απτά και γνήσια στοιχεία και όχι με ομολογίες που έγιναν για την διευκόλυνση του χαφιεδοτρομονόμου.
Η προφυλάκισή μου και παραπομπή μου σε δίκη είναι άδικη, παράλογη και παράνομη. Το καλύτερο είναι να παραδεχθείτε ότι είναι λάθος μιας ομάδας δικαστών, πριν εξελιχθεί σε έγκλημα κατά της δικαιοσύνης. Δεν εκλιπαρώ για την ελευθερία μου, αλλά την δικαιούμαι και την διεκδικώ. Η συμμετοχή μου τους κοινωνικούς αγώνες θα συνεχίσει, όσο υπάρχω. Όσοι δεν το επιθυμούν, αν φροντίσουν να μην υπάρχω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Σερίφη, καταρχήν θέλω να σας πω και να σας δώσω την διευκρίνιση ότι εγώ δεν εκφράστηκα περιφρονητικά για το πρόσωπό σας, όταν είπα, τι συνδικαλιστής είστε εσείς τέλος πάντων τόσο μεγάλος, Καποδίστριας όπως είπατε εσείς, που θέλουν σώνει και καλά να σας εμπλέξουν; Απλώς ήθελα να ελέγξω, την αξία αυτού του επιχειρήματος, δηλαδή μια και είμαι εγώ συνδικαλιστής, μα συνδικαλιστές είναι εκατοντάδες, αυτό ήθελα να πω. Δεν ήθελα να σας υποτιμήσω, δεν υποτιμώ κανένα πλάσμα εγώ του Θεού εδώ.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Δεν το λέτε μόνο εσείς αυτό. Συνήθως η αντίληψη του συνδικαλιστή, όπως έχει γίνει και όπως έχει κομματικοποιηθεί και έχει υποβαθμιστεί έχει πάρει αυτό το χαρακτήρα, συνδικαλιστής δεν σημαίνει τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ θέλω να σας ρωτήσω ορισμένα πράγματα, πέρα απ’ αυτή την διευκρίνιση που έκανα. Εκείνα που έχετε πει εδώ εκφράζουν και τις ανησυχίες όλων των ελλήνων και πραγματικά δείχνουν αδυναμίες του συστήματος και του εδώ και του διεθνούς συστήματος οπωσδήποτε. Όμως θέλω να μου πείτε, η εναλλακτική λύση τώρα σ’ όλα αυτά ποια μπορεί να είναι; Καταργούμε το κράτος, καταργούμε την αστυνομία, τι γίνεται από εκεί και πέρα; Για να καταλάβουμε οι δυο μας τώρα που συζητάμε.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Κοιτάξτε να δείτε, θα ήταν καλό να κλείσουμε κάποιο ραντεβού να συζητάμε πολιτικά. Καθίστε τώρα για να εξηγήσω ορισμένα πράγματα, ενώ εγώ εδώ βρίσκομαι κατηγορούμενος, άλλωστε οι απόψεις μου είναι γνωστές, είμαι κατηγορούμενος εγώ επιμένω, τα στοιχεία που έχετε εδώ να τα δούμε. Γιατί τα στοιχεία αυτά που υποτίθεται ότι υπάρχουν εδώ πέρα, είναι παμπάλαια και μπορώ να σας εξηγήσω τα σενάρια που έχουν γίνει εδώ και 35 χρόνια. Τώρα στο συγκεκριμένο ερώτημα, όταν μιλάμε εμείς για να αλλάξουμε τον κόσμο, μιλάμε για μερικά?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μαρξ το κεφάλαιο 14ο βιβλίο.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Δεν ξέρω για τον Μαρξ, εγώ παίρνω απ’ όλους, παίρνω και από τον Μαρξ και από όσους με ενδιαφέρουν. Όταν μιλάμε εμείς ο αντιεξουσιαστικός και αναρχικός χώρος για να αλλάξομε το κόσμο, εννοούμε μερικά βασικά πράγματα. Ποια είναι αυτά. Πρώτα – πρώτα μας ενδιαφέρει, γιατί αυτό που είπε ο κ. Εισαγγελέας, ήρθατε με μας τους καλούς, εγώ δεν είμαι με το καλό κράτος, εγώ είμαι με την κακιά κοινωνία και με το κίνημά του, αν την θεωρείτε έτσι. Εμείς λέμε λοιπόν, είναι οι στόχοι μας αυτοί, η πλήρης πολιτικοποίηση συνειδητοποίηση, υπευθυνότητα και όλων των πολιτών, να καταλάβουν ότι επειδή η πολιτική, αυτό που λέμε πολιτική και πολιτισμός είναι θέμα του καθένα μας, είναι και υπόθεση του καθένα μας.
Δεν πιστεύουμε στον επαγγελματία πολιτικό ο οποίος μάλιστα σήμερα έχει καταλήξει έμπορας, εμπορευόμενος την πολιτική με όλα αυτά τα τεχνάσματα που κάνουμε. Γι’ αυτό δεν μιλάμε για οπαδούς. Εμείς είμαστε ένα κύτταρο αυτού του κόσμου. Θέλουμε να αποκτήσει συνείδηση, υπευθυνότητα, ότι είναι άνθρωπος, ότι είναι συνειδητός άνθρωπος να αποκτήσει αξίες, ότι ο διπλανός του είναι άνθρωπος, έχει το ίδιο στομάχι κι αυτός, μπορεί να μην έχει αντίληψη κάποιος να μην μπορεί να σκέφτεται, αλλά γι αυτό είναι ο διπλανός του να τον βοηθήσει.
Να κάνουμε με λίγα λόγια κύριε Πρόεδρε, επειδή το άκουσα αυτό και το είπατε και είναι και καλή απορία με μερικά 45άρια θα αλλάξουμε το κόσμο; Ή τώρα που τα σούπερ μάρκετ είναι γεμάτα το είπατε αυτό. Εγώ λέω το εξής τώρα, ότι τα σούπερ μάρκετ είναι γεμάτα, αλλά όλα τα νοικοκυριά και οι οικογένειες δεν είναι γεμάτες. Δεν μπορεί να ψωνίσει τα ίδια πράγματα αυτός που ψωνίζει με δέκα εκατομμύρια με αυτόν που ψωνίζει με 500 ευρώ.
Αλλά εμείς λέμε τι; Τέτοια συνείδηση ώστε να καταλάβουμε τέτοιες αξίες, θα μου πείτε ότι αυτό είναι ουτοπιστικό αλλά θα σας πω και για την ουτοπία. Τέτοιες αξίες που τελικά το σούπερ μάρκετ, θα είναι λαϊκή αποθήκη. Θα πηγαίνω εγώ θα παίρνω ένα γάλα γιατί ένα μου χρειάζεται, δεν μου χρειάζεται να κλέψω άλλα πέντε. Μπορεί και να μην πάρω και κανένα και να μην πάω να τα κλέψω.
Δηλαδή παλεύουμε για την απόκτηση της συνείδησης, δεν μας ενδιαφέρει να γίνουν ειδικοί. Να πούμε ότι ο πλανήτης αυτός μας ανήκει και εμείς είμαστε κύτταρά του, μας ανήκει αυτό το πράγμα και να τον προστατεύσουμε αυτόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα, αλλά πείτε μου όμως, με το να καταλύσουμε το κράτος προστατεύονται αυτά, ή να αλλάξουμε το κράτος και να γίνουμε εμείς εξουσία;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Όχι, αν είμαστε συνειδητοί άνθρωποι δεν θέλουμε κανέναν να μας κρατάει, γιατί να μας κρατάει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς νομίζετε ότι μπορεί να αυτολειτουργήσει η κοινωνία; Δεν χρειάζεται ούτε αστυνομία ούτε τίποτα;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Μπορεί να αυτολειτουργήσει η κοινωνία. Και γι’ αυτό και μιλάμε εμείς στους εργατικούς χώρους μιλάμε εκεί σαν εργατική κίνηση για την αυτοργάνωση και τον συντονισμό, γιατί πιστεύουμε ότι μέσα από την αυτοργάνωση της κοινωνίας και τον συντονισμό της δράσης της, αναπτύσσεται η πολιτικοποίηση, η συνείδηση, η πρωτοβουλία και η υπευθυνότητα, που είναι απαραίτητα στον άνθρωπο και πρωτοβουλία να έχει, να μην πει ότι τι με πειράζει εμένα, δηλαδή δεν είμαστε από τους ανθρώπους που σκεφτόμαστε κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουμε και τελείωσε η δουλειά.
Δεν είμαστε απ’ αυτούς που αφήνουμε την πολιτική απέξω, την έχουμε μέσα, γιατί μας ακολουθεί αυτή. Και κάνουμε κάθε μέρα εκλογή, κάθε μέρα κριτικάρουμε την κοινωνία, συμμετέχουμε μαζί μ’ αυτούς, συζητάμε, μιλάμε για τα προβλήματα, πώς θα γίνει καλύτερος ο κόσμος. Είναι καθημερινή η δράση μας. Δεν είναι κάθε τέσσερα χρόνια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θεωρείτε ότι ο λαός σήμερα δεν εκφράζεται σωστά; Δεν εκφράζεται μέσω της βουλής, της κυβέρνησης, των δικαστηρίων, του τύπου, της αυτοδιοίκησης, του συνδικαλισμού; Έχουμε διάφορους θεσμούς αντιπροσωπευτικούς, που σε μια προηγμένη μετεξέλιξη όπως λέγεται σήμερα του αστικού καθεστώτος, πείτε το φιλελεύθερο όπως θέλετε, πείτε το αστικό, καπιταλιστικό, όπως σας αρέσει εγώ δεν έχω αντίρρηση.
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να εκφραστεί ο λαός να ακουστεί; Να καταργηθούν όλα, να μην έχουμε βουλή ας πούμε;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Όχι δεν εκφράζεται κύριε Πρόεδρε. Μα βουλή θα είναι όλη η κοινωνία, θα συμμετέχει και αυτός τι βουλή; Η βουλή αυτή τη στιγμή είναι ξεκομμένη από το λαό. Αλλά εγώ δεν σας έβαλα τέτοιο ζήτημα αυτή τη στιγμή, γι’ αυτό και δεν είμαστε εκεί σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι θα πάρουν την εξουσία. Εμείς πιστεύουμε από κάτω. Δεν πιστεύουμε ότι θα πάμε μ’ αυτούς να αλλάξουμε την εξουσία. Λέμε να αλλάξουμε το κόσμο.
Είπατε για την δικαιοσύνη παραδείγματος χάρη. Στο ταξικό σύστημα που ζούμε σ’ αυτό, η δικαιοσύνη μπορώ να σας πω ότι είναι μια κατάκτηση ουσιαστικά των επαναστατών. Εσείς είστε δικοί μας κύριοι δικαστές, δεν είστε των άλλων με την ουσία. Αρκεί να το καταλάβετε ότι η δικαιοσύνη είναι κατάκτηση. ¶λλο όμως να το βλέπει ο άλλος επαγγελματικά. Επί της ουσίας είναι κατάκτηση στην κοινωνία που ζούμε. Αλλά θα είναι μια μεγαλύτερη κατάκτηση όταν αυτό καταργηθεί. Γιατί όταν καταργηθεί δεν θα χρειαζόμαστε να έχουμε δικαιοσύνη, θα έχουμε το δίκιο όλοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δυστυχώς δεν καταργούνται αυτά. Επιχειρήθηκε και κάπου αλλού και δημιουργήθηκε ένα γραφειοκρατικό σύστημα αν θυμάστε.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Και αυτό ήθελα να σας πω για την ουτοπία. Η δικαιοσύνη ήταν ουτοπία πριν γίνει, πριν αποκτηθεί, αλλά αποκτήθηκε, αλλιώς θα μας λιντσάρανε τα λιοντάρια. Γι’ αυτό σ’ αυτό το σύστημα φυσικά είναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μου κάτι, αυτό που λέτε μπορεί να επιτευχθεί παίρνοντας ένα πιστόλι, επιλέγοντας στόχους, ας το πούμε αντιπροσωπευτικούς του κεφαλαίου ,της πολιτικής, της δικαιοσύνης και του στρατού ενδεχομένως. Μπορεί αυτό το σύστημα;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Σας μίλησα εγώ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέω εσείς τι λέτε; Κάνατε μια νύξη και λέγατε ότι η 17Ν δεν εξέφραζε τον λαό, εξέφραζε τον εαυτό της.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Εγώ λέω ότι όταν δικάζει η 17Ν, αν λειτουργεί με βάση τα κείμενά της που είναι μια οργάνωση, γιατί εγώ δεν πιστεύω στην οργάνωση, εγώ είμαι κινηματικός. Είμαι κινηματικός, δεν πιστεύω στην μορφή της οργάνωσης. Η οργάνωση θεωρώ τώρα για την 17Ν ήδη που εγώ είμαι συγκατηγορούμενος αυτή τη στιγμή, εγώ δεν πιστεύω στην οργάνωση, όπως δεν πιστεύω στην εξουσία. Η οργάνωση θεωρώ ότι είναι ένας μηχανισμός και εγώ είμαι ενάντια στους μηχανισμούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μηχανισμός δηλαδή ο οποίος θέλει να καταλάβει εξουσία;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Πιθανόν, αν τελικά πάρει την εξουσία ένας μηχανισμός θα γίνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τέτοιο μηχανισμό τον θεωρείτε;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Ότι καταπίεση κάνετε εσείς, θα κάνουν και αυτοί δεν ξέρω. Τώρα πάντως εγώ ζω και καταπιέζομαι από το δικό σας το σύστημα τώρα. Γι’ αυτό λέμε να αλλάξουμε το κόσμο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε τα έχει πει ο Μαρξ στο 14ο βιβλίο αν θυμάμαι καλά γιατί νέος τα είχα διαβάσει αυτά, τώρα γιατί μου μένουν δεν ξέρω; Είναι κατάλοιπα φαίνεται έχουν περάσει στο υποσυνείδητο και κάπου – κάπου με την δίκη φουντώσανε πάλι. Μου έκανε λοιπόν εντύπωση που είπατε ότι η 17Ν δεν μιλούσε για τον λαό, αλλά για τον εαυτό της.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Δεν είπα δεν μιλούσε για τον λαό. Μπορεί να μιλούσε για τον λαό. Και οι κυβερνήσεις για το λαό μιλούσαν. Εγώ είπα, ότι είπατε εσείς ότι δικάζετε στο όνομα του λαού και λέω εγώ κανένας μηχανισμός δεν δικάζει στο όνομα του λαού, ούτε εσείς, ούτε και η 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πιστεύετε στο κοινωνικό συμβόλαιο καθόλου;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Κανένας δεν έχει δικαίωμα να μιλάει στο όνομα του λαού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πιστεύετε στο κοινωνικό συμβόλαιο ότι όλοι μαζί έχουν συνασπιστεί οι πολλοί και θέλουν να φτιάξουν ένα καθεστώς που να περιορίζουν τους ισχυρούς; Γιατί οι ισχυροί δεν έχουν ανάγκη να τους περιορίσει ο νόμος. Ο νόμος είναι δικός τους στο χέρι οι ισχυροί. Αλλά ο νόμος είναι εργαλείο στα χέρια των αδυνάτων για να προστατεύονται. Κατά την μια αντίληψη του Πλάτωνα, γιατί έχει και δεύτερη, νόμος εστί του ήσσονος συμφέροντος και του κρείττονος οι άλλοι?αλλά να μην τα λέμε τώρα. Επειδή βλέπω ότι είναι διανοητικά προηγμένος ο κ. Σερίφης, ας μην έχει πάει πανεπιστήμια λέει πράγματα σταράτα και καραμπινάτα εδώ πέρα.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, σας είπα πρωτύτερα ότι εμείς αυτή τη στιγμή οι νόμοι είναι νόμοι ενός συστήματος ταξικού, είναι ταξικό το σύστημα και οι νόμοι γίνονται με βάση τα συμφέροντα της τάξης που είναι η ανώτερη, η άρχουσα τάξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Σερίφη κατά την ιστορική θεωρία του δικαίου την οποία και εγώ θα μου επιτρέψετε να πιστεύω, πρώτα οι νόμοι δημιουργούνται στο λαό και μετά ψηφίζονται στην βουλή.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Όχι τους νόμους μας τους φέρνουν και τους ψηφίζει μια χούφτα ανθρώπων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς έχει το λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Σερίφη ιστορία έχετε διαβάσει;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Ότι μπόρεσα γιατί δεν είχα και πολύ χρόνο. Τι να την κάνω την ιστορία; Διαβάζω ότι με βοηθάει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς θα πορευτείτε εάν δεν ξέρετε τι έγινε χθες;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Ότι με βοηθάει το διαβάζω ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εδώ στις γειτονικές χώρες στους λαούς, έχετε ρίξει ματιές πώς είναι αυτές οι χώρες, πώς είναι αυτοί οι λαοί οι γύρω μας.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Τι εννοείτε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σε ποια κατάσταση είναι κύριε. Παραπλεύρως εδώ οι γείτονες.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Η κατάσταση είναι για όλους πολύ άθλια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Φτώχια έχουμε εδώ, εκμετάλλευση έχουμε, καταπίεση έχουμε, εμπόριο όπλων έχουμε, εμπόριο ναρκωτικών έχουμε, πολέμους έχουμε καθημερινούς και δεν ξέρω γιατί; Οι πόλεμοι αυτοί δεν είναι υπέρ των λαών.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Σερίφη να πάμε στην δυτική Ευρώπη τώρα; Για να δούμε εκεί πέρα πώς είναι τα πράγματα;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Πώς είναι τα πράγματα εκεί όπως είναι και εδώ. Εγώ δεν πάω με την σκέψη μου, εγώ ήμουν εκεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όπως είναι στην Αλβανία;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Μα σας είπα εγώ, ότι ζήτω η Αλβανία;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ δεν ξέρω, σας ερωτώ.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Εγώ δεν με καταλάβατε κύριε Εισαγγελέα. Πρέπει να καταλάβετε, να μελετήσετε λίγο. Όταν σας λέω ότι εμείς παλεύουμε να αλλάξουμε το κόσμο, δεν έχουμε καμία συγγένεια με εξουσιαστικές αυτές?οι χώρες αυτές είχαν εξουσία, είχαν κρατικό καπιταλισμό, το έχουμε πει αυτό χίλιες φορές.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτά που λέτε κάποτε στο κόσμο υπήρξαν σε εφαρμογή; Αυτά που λέτε στον κόσμο τούτο, στον πλανήτη ήταν σε εφαρμογή αυτά που λέτε;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Όχι ποτέ δεν ήταν, γι’ αυτό παλεύουμε για να γίνουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι η εξουσία παράγει άδικο, η εξουσία ξέρετε τι είναι. Η εξουσία του πιστολιού τι παράγει;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Είπα ότι η εξουσία παράγει άδικο. Τα πιστόλια δεν τα έχουν βγάλει η 17Ν, τα πιστόλια τα έχει βγάλει οι έμποροι και τα πουλάνε αυτοί. Τα πιστόλια όλοι πιστόλια κρατάνε εδώ. Οι μεν κρατάνε την εξουσία με πιστόλια και οι άλλοι μπορεί να θέλουν να την πάρουν με πιστόλια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Υπάρχει χειρότερη εξουσία από το πιστόλι;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Με συγχωρείτε να σας απαντήσω, εδώ πέρα η αστυνομία έχει πιστόλια, νομίζετε ότι είναι κακά παιδιά; Όχι παιδιά του λαού είναι αυτά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ ρωτώ και δεν μου απαντάτε τώρα. Χειρότερη εξουσία από το πιστόλι υπάρχει;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Ποιος τα έχει και ποιος τα χρησιμοποιεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το να πάρω ένα πιστόλι εγώ τώρα?μπορώ να σας εξουσιάζω ναι ή όχι;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Μας εξουσιάζεις ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποια είναι η χειρότερη εξουσία;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Η λογική της εξουσίας δεν είναι όποιος έχει ένα πιστόλι, έχουν εξουσία τα παιδιά αυτά; Δεν έχουν. Εντολές εκτελούν. Δεν έχουν εξουσία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτά είναι ξένα τα πιστόλια, η πολιτεία τους τα έδωσε. Δεν λέμε γι’ αυτούς για τους παράνομους λέμε.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Του λαού είναι; Ε , τότε γι’ αυτό τα είχε και η 17Ν γιατί είναι του λαού, τα πήρε και τα χρησιμοποίησε παράνομα. Όταν μου λες ότι είναι του λαού.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε γιατί βρεθήκατε κατηγορούμενος και ρωτάτε κλπ, υποθέτω ότι τα ερωτήματά σας είναι ρητορικά.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Δεν είναι ρητορικά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο Παύλος Σερίφης είναι ξάδερφός σας. Πρώτος είναι;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Όχι συγγενικό μου πρόσωπο, μακρινός, τέταρτος ξάδερφος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκείνος πήγε στον ανακριτή και είπε αυτά που ξέρετε, έτσι δεν είναι;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Δεν ξέρω. Εγώ το ακούω αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ σας ερωτώ τώρα, εάν αντί του κ. Καρούτσου και του κ. Ζερβομπεάκου ήσασταν εσείς και ο γιος σας στην θέση αυτών και είχατε αυτά τα στοιχεία, δηλαδή έλεγε ο Παύλος Σερίφης για σας ότι μετείχατε στη δολοφονία του Γουέλς, με δολοφόνο τον κ. Γιωτόπουλο και τον είπα και κύριο, εν πάση περιπτώσει τον κατηγορούμενο ήθελα να πω.
Με τις λεπτομέρειες αυτές που έδωσε για την δολοφονία του Γουέλς ο Παύλος Σερίφης, τι θα κάνατε εσείς; Όταν ερχότανε πάλι και ο κατηγορούμενος Σάββας Ξηρός και ο Χριστόδουλος και έλεγε ότι ο Γιάννης Σερίφης είναι ο στρατολόγος?.αυτά που θα τα διαβάζετε δεν θα σας δημιουργούσαν το καθήκον να κάνετε κάτι;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Όχι και θα σας πω γιατί. Γιατί ένας όπως βγαίνει κιόλας εδώ πέρα και ονομάζονται ειδικός ανακριτής και εισαγγελέας, πρέπει να έχει πολλές γνώσεις, πρέπει να μελετάει πολύ καλά τα πράγματα. Στοιχείο ότι κάποιος πήγε και είπε ότι ο Γιάννης Σερίφης, ή ο οποιοσδήποτε ή ο κ. Λάμπρου έκανε αυτό και αυτό θα πρέπει να το εξετάσει, ο ίδιος πριν με φωνάξει. Και ιδιαίτερα με μένα που υπάρχει ιστορικό, όχι τώρα, 35 χρόνια και το γνωρίζουν οι περισσότεροι αυτό.
Δεύτερο ζήτημα, η Ασφάλεια που το ήξερε το γεγονός ότι δεν έχω σχέση, αλλά διέδιδαν μόνοι τους ότι, όσους δεν μπορούμε να παρουσιάσουμε στοιχεία, θα τους διασύρουμε. Γιατί αυτό το σενάριο έχει ξαναγίνει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κ. Σάββας Ξηρός κ. Σερίφη.....
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Τί με νοιάζει εμένα κ. Εισαγγελέα; Να σας πω εγώ γιατί το είπατε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Παρουσία του συνηγόρου του κ. Αγιοστρατίτη τα είπε στον Ανακριτή ο κ. Σάββας Ξηρός.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Δεκάρα δεν δίνω αν το έλεγαν είτε όχι. Δεν δίνω δεκάρα. Πήγαν με ένα νόμο που τους λέει: «Πέστε τα γιατί θα βγείτε, θα υπογράψετε και θα πάτε στα σπίτια σας›. Τόσο τους έκοβε, τόσο έκαναν. Ο νόμος ήταν αυτός. Δεν ξέρω αν τους παρουσίασαν και κανέναν Αμερικάνο εκεί πέρα. Αλλά πέρα από κει εγώ δεν άκουσα τί είπε σε μία τρύπα ο άλλος. Με συγχωρείτε, να μην αντιστρέψω τώρα την ερώτηση.
Πέρα από κει, να σας πω γι αυτό. Κύριε Πρόεδρε, τα σενάρια αυτά περί αποδείξεων τέτοιων εγώ πριν 30 χρόνια στη διάρκεια της δικτατορίας είχε βγει στο χωριό ότι κάποιος με είδε -γιατί το σενάριο έτσι ήθελε- με μια κόκκινη MERCEDES και με μια ξανθιά Γερμανίδα. Εγώ καταζητούμουν τότε. Οπότε κλείνουν για 8 εβδομάδες όλη την περιοχή για να με πιάσουν εμένα, τα ΤΕΑ, η Χωροφυλακή και με περίμεναν με τα όπλα στο χέρι να με σκοτώσουν. Με περίμεναν εκεί.
Αφού πέρασε πολύς καιρός, εγώ δεν βρισκόμουν στην Ελλάδα, ήμουν Γερμανία. Έστελναν χαρτιά στην Γερμανία μετά και στην Γαλλία και δεν ξέρω πού αλλού και έλεγαν ότι καταζητούμαι, δεν έχω μόνιμη κατοικία, δεν έχω δουλειά, δεν έχω τίποτα, δεν ξέρουν πού βρίσκομαι. Οπότε η Γερμανική Ασφάλεια έκανε μία έρευνα εκεί, με βρήκε γιατί και νόμιμη δουλειά είχα και νόμιμο σπίτι είχα και στην Γερμανία ξέρετε ότι αν δεν είσαι δηλωμένος στην Δημαρχία κι αν δεν έχεις σπίτι δεν μπορείς να μείνεις.
Τα βρήκαν, ήρθαν μια μέρα εκεί πέρα πολύ διακριτικά οι άνθρωποι έξω από την δουλειά μου. Μου λένε «κύριε Σερίφη, σας παρακαλούμε, θέλουμε να σας ρωτήσουμε, έχουμε έτσι, έτσι, έτσι›. Μου έδειξαν το ένταλμα που είχαν. Λέω «εσείς το είδατε, εγώ είμαι βέβαια αυτός που είμαι, είμαι ενάντια στο καθεστώς στην Ελλάδα, είμαι αυτός› «το ξέρουμε, δεν μας πειράζει εμάς αλλά έχουμε αυτή την εντολή›.
Έστειλαν αυτοί απάντηση στην Ελλάδα. Τους λένε ότι είναι έτσι. Αυτοί ξαναέστελναν, επέμεναν 50 φορές μέχρι που βαρέθηκαν οι άλλοι και φώναξαν και μου το έδειξαν. Τους είπαν το εξής: «πάτε στο διάολο, μας έχετε σπάσει τα νεύρα. Σας έχουμε ειδοποιήσει τόσες φορές ότι ο άνθρωπος είναι εκεί›. Δεύτερη φορά, διαβάζοντας το βιβλίο, είχαν το βιβλίο του Παπαχελά τα παιδιά εδώ όταν ήμουν εδώ κρατούμενος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Σερίφη, επί του προηγουμένου θέματος που είπατε. Εδώ όλα όσα είπε ο Σάββας και ο Χριστόδουλος αποδείχθηκαν ότι είναι αληθινά.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Γιατί;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ότι είπαν.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Για μένα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν ξέρω για σας. Για όλα τα άλλα αποδείχθηκαν ότι είναι αληθινά, όλα τα άλλα.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Δεν ξέρω. Αν εσείς έχετε βγάλει μία....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ερευνάται το θέμα.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Έχετε βγάλει απόφαση τώρα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όχι, καμία απόφαση δεν έβγαλα.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Γιατί αν έχετε βγάλει απόφαση....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Σερίφη, τον Γουέλς πράγματι τον σκότωσαν και τον σκότωσε η 17Ν. Πράγματι όλοι λένε ότι ο Γιωτόπουλος είναι μέλος της 17Ν. Καταλάβατε;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Κύριε Εισαγγελέα, ειλικρινά δεν θυμάμαι εάν την εποχή εκείνη γιατί εγώ από το ΄74 μέχρι το ΄76 πηγαινοερχόμουν στην Γερμανία και δεν ξέρω πραγματικά... Έχω πει στους δικηγόρους μου να ψάξουν να βρουν αν εγώ μπορεί να βρισκόμουν και στην Γερμανία εκείνη την εποχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως έψαχναν για την ξανθιά και δεν έψαχναν για σας;
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Για την ξανθιά την Γερμανίδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλλον για εκείνη έψαχναν.
Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ: Δεν ξέρω αν βγήκαν αλήθεια ή όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι η ώρα να διακόψουμε. Καλό Σαββατοκύριακο.
