ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Όσο μπορείτε λίγα, δεν χρειάζονται τόσα πολλά. Αυτοσυγκράτηση και αυτοέλεγχος. Είστε πολύ πεπειραμένος δικηγόρος και δεν σας βλέπω πρώτη φορά, ούτε κι εσείς εμένα. Εκ των ολίγων είναι τα καλά.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Κύριε Παπαναστασίου, πέστε μου δια του κ. Προέδρου βεβαίως ....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι δια του Προέδρου, απευθείας. Εφόσον άφησε μία αιχμή κατά του πελάτη σας, απευθείας.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Ακόμα καλύτερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε πώς την τηρούμε την ΕΣΔΑ και κάμποσοι κάθεστε και λέτε ιστορίες εδώ μέσα;
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Ο Νίκος ήξερε ότι εσείς είχατε αυτό το σχεδιάγραμμα; Είχατε συζητήσει ποτέ μαζί του για τέτοιο πράγμα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι βέβαια.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Αυτό εάν το έβλεπε ήξερε τί σκοπούς εξυπηρετούσε, τί θα μπορούσε να εξυπηρετήσει; Εγώ σας λέω ότι το βρήκε, δεν το ήξερε, το βρήκε τυχαία. Ήξερε τί σκοπούς, τί μπορούσε να εξυπηρετήσει με αυτό το σχεδιάγραμμα, με αυτά που έχετε γράψει; Είναι αυτά που έχετε γράψει ικανά να βοηθήσουν ούτως ώστε να μπορεί κάποιος να μπει σε ένα στρατόπεδο; Είναι ικανά αυτά;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Κατά την γνώμη μου όχι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Έτσι είπε και ο Αξιωματικός. Αυτά εφόσον δεν ήταν ικανά θα ενδιέφεραν ακόμα κι ας υποθέσουμε ότι ήταν μέλος της 17Ν, θα τον ενδιέφερε τον Νίκο Παπαναστασίου να το πάρει αφού αυτά που λέτε δεν ήταν ικανά να το χρησιμοποιήσει γι αυτό που ήθελε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν κάποιος το έβλεπε με την πρώτη ματιά και τον ενδιέφερε κάτι τέτοιο θα το έπαιρνε για να το εξετάσει καλύτερα.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Θα το χρησιμοποιούσε; Μπορούσε να χρησιμοποιηθεί;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πιστεύω πως όχι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: ¶ρα λοιπόν θα το πήγαινε στην γιάφκα για να χρησιμοποιηθεί;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Σε αυτό το συγκεκριμένο σχεδιάγραμμα, πείτε ότι το πήρε, δεν υπάρχουν δακτυλικά αποτυπώματα του Νίκου Παπαναστασίου. Αυτό το γνωρίζετε. Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι δεν υπάρχουν δακτυλικά αποτυπώματα με δεδομένο το εξής: το πήρε, το πήγε σπίτι του, το άφησε εκεί, το ξαναπήρε, το μελέτησε, το ξαναπήρε, το έδωσε σε κάποιους άλλους. Γιατί αυτό λέμε αν λέμε ότι το πήρε και βρέθηκε στη γιάφκα. Αν λοιπόν ο Νίκος Παπαναστασίου πράγματι το πήρε γι αυτό το λόγο θα έπρεπε να γίνουν όλα αυτά, ότι το πήγε στην γιάφκα. Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι δακτυλικά αποτυπώματα δικά του δεν βρέθηκαν έπ’ ουδενί σε αυτό το συγκεκριμένο χαρτί;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ούτε και κανενός άλλου τουλάχιστον....
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Συμφωνούμε, ακόμα περισσότερο.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Σας είπα ότι, καταρχήν όταν πιάνεις το χαρτί απ’ όσα είπε ο κ. Γιαννακούρης δεν είναι απαραίτητο....
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Δεν είπε τέτοια πράγματα. Είπε ότι «εν τα βλέπαμε τα αποτυπώματα›.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Από την κατάθεση του κ. Γιαννακούρη θυμάμαι ότι είπε ότι όταν πιάνεις ένα χαρτί αν τα χέρια σου δεν είναι ιδρωμένα δεν μένει αποτύπωμα.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Είπε ότι μένουν αποτυπώματα με την διαφορά ότι μέχρι το 1997 αν θυμάμαι καλά, δεν μπορούσαμε να τα εντοπίσουμε. Αυτό είπε. Είπε όμως αυτό που λέτε εσείς αλλά το είπε αλλιώς. Είπε ότι «εάν είναι ιδρωμένα φαίνεται περισσότερο, είναι μεγαλύτερο το αποτύπωμα, είναι μικρότερο, έχει περισσότερα σημεία ταύτισης, έχει όλα αυτά›. Δεν είπε πουθενά ο κ. Γιαννακούρης ότι ....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλοι τα ξέρουμε αυτά κ. συνήγορε.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Διότι αν το πήρε ένας τρίτος και δεν το πήρε ο Νίκος είναι άγνωστα τα αποτυπώματα. Είναι έτσι; Θα μπορούσαν δηλαδή να υπάρχουν και να μην τα βρει κανείς. Σας το πήρε εσάς, σας το έκλεψε, το πήγε εκεί, είναι άγνωστα τα αποτυπώματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μην τα ταυτοποιήσει.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Δεν θα μπορούσε να τα ταυτοποιήσει αφού δεν ήξερε ποιοι είναι. Με δεδομένο λοιπόν ότι ο Νίκος για να κάνει αυτή τη μεταφορά πρέπει να το έπιασε τουλάχιστον 5-6-7 φορές και δεν βρέθηκαν τα αποτυπώματα δεν σας κάνει να αμφιβάλλετε ότι το πήρε ο Νίκος;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι αλλά θα μπορούσε και να τα....
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εγώ σας ρωτάω. Στη λογική σας απευθύνομαι, όχι στην γνώση σας.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Θα μπορούσε να το πιάσει με προφυλάξεις.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Στο σπίτι σας κύριε; Ήξερε στο σπίτι σας ότι θα βρει ένα σχεδιάγραμμα και θα το έπαιρνε; Φορούσε γάντια στο σπίτι σας; Ερχόταν και σας επισκεπτόταν με τα γάντια του;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Γιατί λέτε πράγματα που δεν αντέχουν στην λογική.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εσείς είπατε για 5 φορές.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εγώ ρωτάω. Το πήρε από το σπίτι σας. Ήξερε ότι θα έπαιρνε από το σπίτι σας κάτι που δεν ήξερε ότι υπήρχε για να το πάρει με γάντια;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Να απαντήσω;
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Ναι, να απαντήσετε.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εσείς είπατε ότι για να βρεθεί αυτό εκεί, αυτός που το πήγε το ακούμπησε τουλάχιστον 4-5 φορές.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Λογικό είναι.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ θα τον έβλεπα αν τον έβλεπα, μία. Δεν ξέρω αν τις υπόλοιπες φορές το έπιασε με γυμνά χέρια ή με μέτρα.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Την μία αυτή που δεν ήξερε τί είναι και το περιεργάστηκε, γιατί όταν πάρουμε κάτι δεν το πιάνουμε έτσι. Το κοιτάμε, το γυρίζουμε, το βλέπουμε και βλέπουμε ότι μας κάνει και το παίρνουμε. Έμεινε ποτέ μόνος του στο σπίτι σας ο Νίκος Παπαναστασίου χωρίς να είστε εσείς;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπατε αυτά. Είπε «όχι›.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όταν έρχεται κάποιος στο σπίτι μου και θέλω να πάω να πάρω τσιγάρα δεν θα του πω «βγες να ξανάρθω›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού να θυμάται; Μιλάμε για το ΄83.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εσείς έχετε δώσει την εξήγηση στην κατάθεσή σας. Είπατε δύο εκδοχές μέχρι τώρα. Την πρώτη όταν σας ρώτησε ή ο κ. Ζαϊρης ή ο κ. Παπαηλιού – δεν θυμάμαι – ότι πιθανότατα αυτά τα δύο να τα πιάσατε σε κάποια στέκια φοιτητικά τα οποία τότε κυκλοφορούσαν, είχαν σχέση κλπ. Έτσι είχατε πει.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μπορεί να είναι κι έτσι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Σήμερα είπατε ότι πρέπει να τα πιάσατε μάλλον – αυτό σας λέει η λογική σας πάλι – στο γραφείο, στο εργαστήριο ή στο σπίτι του Νίκου Παπαναστασίου. Είναι έτσι;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι, έτσι είναι. Αυτό όμως το είχα πει και στην αρχή και στη προανάκριση και στην ανάκριση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τελειώνουμε. Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά αλλά αφού τα θέλει ο συνήγορος αφήστε να τα ρωτήσει.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Θέλω να τα ρωτήσω κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα θέλει εγώ δεν μπορώ να του πω «όχι›. Έχει το δικαίωμα υποβολής ερωτήσεων. Αλλά κι εγώ εκτιμώ φυσικά σαν Δικαστής αυτά που ρωτάτε. Ρωτάτε τα λοιπόν αν νομίζετε ότι πρέπει να εξαντλείται και η υπομονή μας τελείως. Ρωτάτε μέχρι το βράδυ τα ίδια και τα ίδια.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εσείς ψάχνατε ποτέ τα χαρτιά του Νίκου Παπαναστασίου όταν πηγαίνατε σπίτι του;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Τα ψάχνατε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Βεβαίως.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Ψάχνατε.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν έβλεπα μια στοίβα με περιοδικά θα την κοίταζα.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Και στο εργαστήριο.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Και στο εργαστήριο.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πώς σας φαίνεται η εκδοχή ένα μέλος της 17Ν να έχει τους κανόνες τους συνωμοτικούς εκεί που έχει τα περιοδικά, εκεί που έχει τις εφημερίδες; Σας φαίνεται φυσιολογική αυτή η εκδοχή;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Από την στιγμή που δεν είχε επάνω κάτι που να το συνδέει απευθείας με μια παράνομη δραστηριότητα, να γράφει 17Ν....
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Γιατί οι συνωμοτικοί κανόνες, όταν βλέπουμε τους αστυφύλακες φεύγουμε σας φαίνεται ότι είναι λίγο; Στο εργαστήριό του πόσοι άνθρωποι έμπαιναν; Έμπαιναν εκατοντάδες άνθρωποι;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Υποθέτω πως ναι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Υποθέτετε. Όλοι λοιπόν θα είχαν πρόσβαση σε αυτά τα χαρτιά που είχατε κι εσείς, στα περιοδικά, στις εφημερίδες.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς είχαν πρόσβαση στο γραφείο του στο εργαστήριο.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πελάτες, βλέπατε κόσμο έμπαινε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ όσες φορές πήγα είδα μονάχα τους εργαζόμενους εκεί, κάποιους ανθρώπους που δούλευαν.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Αυτά τα χαρτιά θα τα είχε ο Νίκος Παπαναστασίου εκεί να τα βλέπουν οι εργαζόμενοι, να τα πιάνει ο οιοσδήποτε κλπ. Θα τα είχε ένα μέλος της συνωμοτικής Οργάνωσης της 17Ν. Σας φαίνεται λογικό;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι πολύ.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Συμφωνώ.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αλλά το εργαστήρι είναι το δεύτερο από τα δύο σημεία στο οποίο θα μπορούσα να τα δω.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Το δέχομαι εγώ αυτό. Ασφαλώς το εργαστήριο είναι το δεύτερο σημείο. Η προσωπικότητα του Νίκου όπως την ξέρετε, όπως τον γνωρίζετε σας πείθει που σας λέει ότι «εγώ δεν τα πήρα ποτέ›, σαν άτομο, όπως τον ξέρατε μέχρι σήμερα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν ταυτόχρονα μπορούσε να μου δώσει και μια πειστική εκδοχή για το ποιος άλλος θα μπορούσε να τα πάρει, σας είπα ότι θα ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος να την δεχθώ.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Αυτή την εκδοχή θα μπορούσε να την ξέρει ο Νίκος Παπαναστασίου ή θα μπορούσε να την ξέρει ένας τυχόν συγκάτοικός στο Σιδηρόκαστρο, ένας άλλος, ένας οποιοσδήποτε; Ρωτήσατε κατά κει;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Τί να ρωτήσω;
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Έναν φίλο σας πρώην που ήταν εκεί, που μπαινόβγαιναν στο σπίτι. Αυτή την εκδοχή θα μπορούσε να σας πει ο Νίκος Παπαναστασίου ποιος το πήρε από το σπίτι σας όταν δεν έχει έρθει ποτέ σε αυτό; Θα μπορούσε να έχει δηλαδή ποιο πειστική εκδοχή από αυτό που σας είπε ότι δεν έχει;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν ξέρω.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Σας φαίνεται ο Νίκος έτσι όπως τον ξέρετε τόσα χρόνια το άτομο εκείνο που η ηθική του θα του επέτρεπε να πει ότι «ξέρεις, αυτά είναι του Ανέστη, δεν βαριέσαι, άστα› εάν και εφόσον ο Νίκος είχε μία σχέση με αυτά τα πράγματα; Εσύ πώς τον ξέρετε μέχρι τώρα; Αφήστε που φτάσατε εδώ που φτάσατε. Θα του το επέτρεπε η ηθική του;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν μπορώ να το ξέρω. Δεν ξέρω δηλαδή αν το σκέφθηκε.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εσείς πώς τον ξέρετε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν ξέρω αν έγινε όντως έτσι, αν το σκέφτηκε τόσο πολύ και δεν έκανε μία κίνηση .....
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Όπως τον ξέρετε σήμερα, όπως τον ξέρατε μέχρι τότε που φυλακιστήκατε και οι δύο, ποια είναι η άποψή, θα μπορούσε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όλοι θα μπορούσαν να το κάνουν, να πάρουν κάτι χωρίς εκείνη την στιγμή να αναρωτηθούν τις συνέπειες της πράξης τους.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Θα μπορούσαν να πάρουν κάτι. Εδώ είπατε ότι σας είπε στην φυλακή ότι «εγώ δεν έχω καμία σχέση Ανέστη› και αυτό σας λέει και μέχρι τώρα και πρότινος κλπ. Θα μπορούσε λοιπόν – αυτό σας ρωτάω – με βάση αυτή την κατάθεσή του την τωρινή. Δεν λέω τότε τί έγινε. Εγώ φεύγω από το τότε που λέτε εσείς. Έρχομαι σήμερα και λέω, θα μπορούσε ο Νίκος να αφήσει να επιβαρυνθεί κάποιος άλλος ενόψει του γεγονότος ότι αυτός ο άλλος είσαστε εσείς; Ειδικότερα ακόμα, είναι τέτοιος ο χαρακτήρας του;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ δυσκολεύομαι να πιστέψω αυτή την εκδοχή γι αυτό ακριβώς και στην προανάκριση ήταν το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόμουν. Και πάλι οδηγήθηκα με την λογική των πραγμάτων.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Τίποτε άλλο δεν θέλω εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και επειδή έχουμε κι εμείς δική μας λογική θα τα δούμε και με τη δική μας. Εκτός αν μας απαγορεύετε εμάς τη λογική μας.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Να ρωτήσω κι εγώ παρά το ότι είμαι αντίθετος σε αυτή την πρακτική. Εγώ τεχνικά ποτέ δεν έχω ρωτήσει πολλά πράγματα συγκατηγορουμένους και σε άλλες δίκες διότι υπάρχει μια ελευθερία του κατηγορουμένου να πει την εκδοχή του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα δούμε, θα τα εκτιμήσουμε.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Αν βλέπατε αυτή την δικογραφία, δύο αποτυπώματα σε δυο διαφορετικά έγγραφα και ένα σχεδιάγραμμα ενός χώρου να βρεθούν μέσα σε ένα χώρο, ένα κρησφύγετο όπως λέει η δικογραφία κλπ, το θεωρείτε ότι μπορεί να είναι τόσο πολύ συμπτωματικό, απλό, τυχαίο ή δίδετε και άλλες εκδοχές; Τί θα πει ένας ο οποίος αντιμετωπίζει αυτό το συμβάν; Δηλαδή είναι δύο έγγραφα που τυχαίως έχουν τα αποτυπώματά σας τα οποία αφορούν αν δεν κάνω λάθος εσωτερικό κανονισμό κάποιας Οργανώσεως. Εδώ λένε ότι είναι της 17Ν αφού βρέθηκε εκεί πέρα. Δεν το γράφει απ’ ότι βλέπω.
Λέτε ότι σας έτυχε τώρα τόση διαβολική σύμπτωση εσάς να σας πάρει το σχεδιάγραμμα κάποιος ή ο συγκατηγορούμενός σας και συγγενής σας και να περάσετε και τυχαίως από το εργαστήριό του ή από άλλο χώρο και μέσα στα τυχαία έγγραφα ή χαρτιά που αγγίζετε πάλι να παραμείνουν τα αποτυπώματά σας σε δυο έγγραφα τα οποία αυτός τα μετέφερε μετά. Τα είχε στο χώρο αυτό και τα μετέφερε μετά. Πώς το βλέπετε, τόσο πολύ σύμπτωση;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν έχω κάτι να σχολιάσω.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Αυτό είναι το πρόβλημά μας γι αυτό το συζητούμε.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι, εγώ σας έδωσα την δικιά μου εκδοχή με βάση την λογική μου.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Η μία λογική λέει αυτό. Η άλλη λογική λέει άλλο βαρύτερο. Ας πάμε και σε έλεγχο μερικών λεπτομερειών. Αυτό το σχεδιάγραμμα που κάνετε για τις ανάγκες τις προσωπικές τις δικές σας όταν ήσασταν στην Μονάδα αυτή, πόσες φορές το χρησιμοποιήσατε; Αν θυμάστε το χρησιμοποιήσατε, σας έτυχε περίπτωση να πείτε «για να πάω να βγάλω το σχεδιάγραμμα από το ντοσιέ μου, από το γραφείο που είχα στη Μονάδα να το χρησιμοποιήσω›;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Κάθε φορά που πήγαινα εκεί.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Κάθε φορά εκεί το χρησιμοποιούσατε, το είχατε δηλαδή πολύ εις την μνήμη σας ως ένα βοηθητικό μέσο για χρήση.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι, μέχρι που σταδιακά άρχισα να αποκτώ την εμπειρία ώστε να μην το χρησιμοποιώ πια τόσο πολύ.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Ως τυπικός Στρατιωτικός και Αξιωματικός όπως είπε και ο Διοικητής σας, γιατί το πήρατε μετά να φύγετε και το ξεχάσατε και δεν το είδατε και ποτέ;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Έχω απαντήσει σε αυτό.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Αυτό το σχεδιάγραμμα το ξαναείδατε ποτέ εις τους χώρους του σπιτιού σας μετά την απόλυσή σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Δεν το ξανασυναντήσατε ποτέ.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, ποτέ.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Δεν ήταν δηλαδή στην πρώτη χρήση να το βρει κάποιος εύκολα κλπ;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ δεν έπεσα επάνω του. Αν το είχα δει μετά την απόλυσή μου θα το είχα καταστρέψει.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Δεν το είδατε. Αντιληφθήκατε να το έχετε χάσει πριν την απόλυσή σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Και να σκεφτείτε ότι δεν το έχω εις χείρας μου, τί έγινε αυτό το χαρτί;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, ακριβώς επειδή δεν αντιλήφθηκα την απώλειά του δεν μπορώ να προσδιορίσω και πότε έγινε ώστε να γίνω και πιο συγκεκριμένος στο μυαλό μου ποιος μπορεί να με επισκέφθηκε εκείνη την εποχή.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Θεωρείτε ότι αυτά τα δύο δεύτερα πειστήρια αυτά που βρέθηκαν εκεί πέρα ότι δεν σας τα έφερε κανείς στο σπίτι σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν άκουσα.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Βρέθηκαν δύο δεύτερα πειστήρια που έχουν την αποτύπωσή σας επάνω. Δεν αμφισβητείτε την αποτύπωση. Σας λέω, θεωρείτε ότι δεν μπορεί να σας τα έφερε κανείς σε χώρους δικούς σας.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αυτό πιστεύω.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Αυτό πιστεύετε. Καταρχήν να τα έφερε και να τα αφήσει εκεί και να τα βλέπατε, όχι. Θεωρείτε ότι δεν έχει γίνει τίποτα. Θεωρείτε ότι δεν μπορεί να έγινε αυτή η συζήτηση σε άλλους χώρους με τις ανησυχίες τις πολιτικές που είχατε προ την απόλυσή σας, μετά την απόλυσή σας και να είδατε κανένα τέτοιο σχέδιο και να συζητήσατε πουθενά; Το αποκλείετε ή μπορεί και να έγινε; Τί λέτε εσείς;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Είπα και πριν στον κ. Ρουμελιώτη ότι αν ήταν μόνο τα μεν ή τα δε χαρτιά θα προσχωρούσα πολύ εύκολα σε αυτή την άποψη. Ο συνδυασμός τους όμως με κάνει...
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Ο συνδυασμός τους είναι. Λέτε τώρα ότι ο τρίτος συνδυασμός ότι μόνο θα μπορούσατε να τα έχετε αγγίξει στο σπίτι του συγκατηγορουμένου σας συγγενούς σας του Παπαναστασίου τυχαίως. Λέτε ότι αυτή η σύμπτωση είναι πολύ πειστική.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Το αν είναι πειστική ή όχι .....
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Με τους κανόνες αυτών των πιθανοτήτων θα συνέβαινε κάτι τέτοιο; Το λέτε πολύ πειστικώς ότι θα γινόταν έτσι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα βρούμε εμείς αυτά. Τα είπε ο άνθρωπος.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μετά την απόλυσή σας από το στράτευμα τί δουλειές κάνατε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δούλεψα με μια 5μηνη σύμβαση στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων. Δούλεψα με μια 3μηνη σύμβαση στο Κεντρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, και το μεγαλύτερο διάστημα δούλεψα στην ΔΕΠΟΣ που έφτιαχνε τότε μια ανάπλαση της περιοχής της ¶νω Πόλης σαν οικοδόμος.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σε ποιο χώρο της Ελλάδας γινόταν αυτό;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Στη Θεσσαλονίκη, στην ¶νω Πόλη της Θεσσαλονίκης.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε ασφαλιστικές εισφορές εκείνης της εποχής;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Βέβαια.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω αν τα έχετε προσκομίσει, γι αυτό σας ρωτάω.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι δεν τα έχω φέρει αλλά μπορώ να τα φέρω άμεσα.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶λλους συγγενείς στην Αθήνα όμοιας συγγένειας, παραπλήσιας, λίγο παραπάνω, λίγο παρακάτω με τον κ. Νίκο Παπαναστασίου έχετε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Έχω συγγενείς από την πλευρά της μητέρας μου, ξαδέλφια πρώτα.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κάνατε παρόμοιες επισκέψεις στην δουλειά τους ή στο σπίτι τους;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, γιατί με αυτά τα ξαδέλφια μου δεν είχα τόσο στενές σχέσεις. Δηλαδή έχω πάει μία φορά στο σπίτι....
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λέω να είχατε παρόμοιες σχέσεις πάρα πολύ καλές έτσι όπως τις ονομάσατε με τον κ. Νίκο Παπαναστασίου.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, δεν είχαμε τόσο στενές σχέσεις.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶λλοι δικοί σας συγγενείς, της δική σας οικογένειας είχαν παρόμοιες σχέσεις με τον Νίκο; Δηλαδή ο αδελφός σας πέρασε από εδώ – παράδειγμα τον φέρνω – πήγαιναν δηλαδή στο εργαστήριο; Είχαν τέτοιες επαφές τα υπόλοιπα μέλη της στενής σας οικογένειας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Με τον αδελφό μου δεν είχαν τόσο πολλές σχέσεις εξαιτίας του ότι είναι και μικρότερος από μένα οπότε ηλικιακά δεν .....
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ταίριαζαν.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν πολυταίριαζαν , όχι.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, συμπληρωματικά μια ερώτηση στον κ. Ανέστη. Κύριε Ανέστη, ένας που δεν ξέρει και δει αυτό το σκαρίφημα, γιατί να ασχοληθεί;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ένας που δεν ξέρει τι;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν ξέρει αυτή την υπόθεση και το βλέπει στο σκαρίφημα.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν ενδιαφέρεται για τέτοια πράγματα θα το πάρει για να δει αν τον ενδιαφέρει ή όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί να ενδιαφερθεί για ένα πρόχειρο σκαρίφημα το οποίο καταρχήν φαίνεται άχρηστο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Προφανώς γιατί ενδιαφέρεται.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή δεν μου φτάνει το να είναι προσιτό. Πρέπει αυτός να έχει και ενδιαφέρον. Καταλάβατε πού είναι το θέμα το πιο σημαντικό ίσως; Εγώ ας πούμε αν το έβλεπα ή οποιοσδήποτε άλλος εδώ πέρα άσχετος με την 17Ν, το βλέπει και τί έγινε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Συμφωνούμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτός δηλαδή ξέρει την σημασία του και ξέρει γιατί μπορεί να χρησιμοποιήσει και χρειάζεται.....
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Είναι ένα έγγραφο που αν το δεις και σε ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα μπορεί να το πάρεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τρίτος λοιπόν ο οποίος το είδε το χαρτί, εάν δεν του έλεγες εσύ ότι αυτό αφορά το τάδε στρατόπεδο που φυλάσσονται πυρομαχικά πώς θα το καταλάβαινε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Είναι εμφανές.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς δηλαδή;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Γράφει «Αποθήκες Πυρομαχικών›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πού;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Στο σχεδιάγραμμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μέσα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Γράφει «Σιδηρόκαστρο-Σέρρες›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ένα μόνο έχει η Ελλάδα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Η επισήμανση του δρόμου είναι «Σιδηρόκαστρο-Σέρρες›. Από Σιδηρόκαστρο μέχρι Σέρρες δεν υπάρχει κανένα άλλο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επειδή δεν ονοματίζει, καταλάβατε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Φυσικά, εγώ δεν είχα ανάγκη να γράψω επάνω ότι είναι η τάδε ΠΑΠ. Ήξερα ποια είναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτός που πήρε όμως θα έπρεπε να το ξέρει.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι, αλλά σας λέω ότι από το Σιδηρόκαστρο μέχρι τις Σέρρες δεν υπάρχει κανένα άλλο ή τουλάχιστον τότε δεν υπήρχε κανένα άλλο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να σας πω τώρα ένα σενάριο. Σας το ζητάει ο ξάδελφός σας που ξέρει ότι εσείς είστε εκεί. Εσείς του το δίνετε. Το παίρνει η Οργάνωση, κάνει ότι κάνει και τελειώνει η ιστορία αυτή το 1984-1985.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Θα το έλεγα από την πρώτη στιγμή.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πώς το βλέπετε αυτό το σενάριο, προσέξτε με.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Θα σας πω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί δεν το είπατε αυτό το πράγμα; Να πείτε «ναι κ. Πρόεδρε, πράγματι μου το είπε.....›.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Γιατί δεν είναι αλήθεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: «Έκανα την κουταμάρα, το έδωσα, η ιστορία αυτή τελειώνει εκεί, εγώ πήγα στην δουλειά μου, παντρεύτηκα, έκανα οικογένεια κλπ› ενόψει και των απόψεών σας και αυτό το σενάριο δεν ενοχοποιεί ούτε τον ίδιο.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Να σας πω. Αν ήταν έτσι θα το έλεγα από την πρώτη στιγμή. Δεν είναι όμως αλήθεια. Θα το έλεγα από την πρώτη στιγμή και θα ήταν και πολύ πιο ορθό αν θέλετε υπερασπιστικά αν συνέβαινε κάτι τέτοιο να το πω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτά που λέτε τώρα έχουν ένα ρίσκο λογικό.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Έχουν, είναι όμως η αλήθεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δείχνουν σαν να κρύβετε κάτι.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ δεν κρύβω τίποτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούμε τώρα κατά αντιπαράσταση που ζήτησαν αν θέλουν κάτι να πουν ο ένας στον άλλον, ήταν, δεν ήταν έτσι, χωρίς εμείς να επέμβουμε καθόλου.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Μία μόνο ερώτηση: Ξέρετε αν υπηρέτησε ως υλικονόμος ο Νίκος στο στρατό;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ξέρω ότι υπηρέτησε στην Αεροπορία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μιλάμε για το 1984, μιλάμε για ένα σχεδιάγραμμα το οποίο το φτιάξατε εσείς και το δέχεστε αυτό το πράγμα. Επισκέψεις ο ένας στον άλλον, τον Νίκο τον μπλέκουν κάπως περισσότερο όσοι παρουσιάστηκαν εδώ μέσα, τέλος πάντων θα τα αξιολογήσουμε να δούμε αν αυτά είναι στοιχεία ικανά, αξιόπιστα κτλ. Τί έγινε εκεί πέρα; Πώς βρέθηκε στην Οργάνωση;
Τούτος εδώ λέει «εγώ με την Οργάνωση δεν είχα καμία σχέση, στο Νίκο πήγα, στο κατάστημά του στη Γ’ Σεπτεμβρίου, υπήρχαν χαρτιά, τα έπιασα, ενδεχομένως μερικά από αυτά να βρέθηκαν στη 17Ν. Όλα αυτά τα συνδέω ότι αν κάποιος πήρε το σχεδιάγραμμα, δεν θα τα πήρε κανένας άσχετος›. Αυτό είναι περίπου απ’ ότι κατάλαβα η συλλογιστικής της πιθανολόγησης, δεν είπε ο άνθρωπος ούτε ότι είναι έτσι ούτε ότι «είμαι βέβαιος› ούτε ότι «εγώ θέλω να δικαστεί, τον αγαπώ τον ξάδερφό μου, τον εκτιμώ› κτλ.
Δώστε μια πιθανολογική εξήγηση, πώς μπορούσαν όλα αυτά τα χαρτιά να βρεθούν εκεί στο κρησφύγετο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να πω ότι πιστεύω ακράδαντα ότι ο ξάδερφός μου δεν έχει καμία σχέση με την Οργάνωση, γιατί ξέρω τη ζωή του, δηλαδή είμαι απόλυτα βέβαιος ότι δεν έχει σχέση με την Οργάνωση. Η σκέψη του, γιατί όπως είδατε οτιδήποτε από αυτά τα στοιχεία αφορούν τον ίδιο, ήταν μια λογική σκέψη, ότι αφού ο Νίκος κατηγορείται, πιθανότατα είναι αυτός ο οποίος έχει κάποια σχέση με όλη αυτή την ιστορία.
Ίσως στη θέση του να έκανα κι εγώ το ίδιο αν βρισκόμουν στη δύσκολη θέση να εξηγήσω γιατί αυτά τα στοιχεία βρέθηκαν στη γιάφκα της 17Ν. Ίσως να έκανα κι εγώ το ίδιο. Δεν έχω εγώ ερμηνεία, από τη στιγμή που σας δηλώνω ότι δεν έχω σχέση με τη 17Ν, πώς βρέθηκαν στα κρησφύγετα, δε μπορώ να σας πω τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ούτε δηλαδή να πείτε ότι η σκέψη του είναι τελείως ανορθολογική, αλλά απλώς είναι μια πιθανολογική σκέψη. Είπε ο άνθρωπος «πιθανή εξήγηση δίνω›, δεν είμαι «είμαι βέβαιος› κτλ. Ξέρετε, είναι αυτό πο λέει η δικονομία ότι μεταξύ των αποδείξεων είναι και τα λεγόμενα «τεκμήρια›, οι αποδείξεις. Είναι μια ατελής απόδειξη η οποία λογικά οδηγεί κάπου, αλλά πρέπει να συνεκτιμηθεί και με άλλα στοιχεία για να το πούμε αν είναι έτσι ή όχι.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εσείς θα το πείτε, δε μπορώ εγώ να μπω στα χωράφια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το εργαστήριο πότε το κάνατε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Το φθινόπωρο του ’85 το ξεκίνησα σαν μαγαζί, εργαστήριο έγινε το ’86, κάπου στον Απρίλιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε, είναι κάτι σοβαρό κάποιος να υπηρετεί ως Έφεδρος Αξιωματικός στο στρατό και να παίρνει ένα σχεδιάγραμμα το οποίο, είτε το θέλει είτε δεν το θέλει, του διαφεύγει από τα χέρια του, να βρεθεί στα χέρια μιας Οργάνωσης η οποία βαρύνεται με σοβαρά εγκλήματα. Γι αυτό το ψάχνουμε και επιμένουμ.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αντιλαμβάνομαι, αλλά ξέρω τη ζωή του Ανέστη, το αποκλείω. Τίποτε άλλο δε μπορώ να πω εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και το έγκλημα βέβαια της Οργάνωσης δεν είναι ο σοσιαλισμός κτλ., αλλά είναι οι κατηγορίες τις οποίες έχουν. Θα έχετε καταλάβει ότι δεν δικάζουμε τον αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό με στοιχεία λαϊκής συμμετοχής, καθένας μπορεί να έχει τις ιδέες του. Όταν μπαίνω εδώ μέσα τη φαντασία μου –γιατί έχω μια δημιουργική φαντασία, έχω ασχοληθεί και με τέχνες κτλ.- την εγκαταλείπω. Θέλουμε καθαρά να μπούμε μέσα στα πράγματα και να βρούμε τον πυρήνα της αλήθειας, όσο μπορούμε. Αν δεν τον βρούμε, οι αμφιβολίες υπέρ όλων.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Σας είχα πει ότι θα συνεχίσω τις ερωτήσεις όταν θα ακούσω και την άλλη πλευρά. Προσπαθήστε να μου θυμίσετε την εξήγηση που δώσατε πώς τα αποτυπώματά σας βρέθηκαν σε ένα βιβλίο μαζί με τα αποτυπώματα του κ. Γιωτόπουλου;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Σας είπα ότι δεν μπορώ να ξέρω γιατί αυτό το βιβλίο έχει μια ζωή 32 χρόνων και αυτό που ξέρω είναι ότι δεν βρέθηκα στις γιάφκες της 17Ν ποτέ, θα μπορούσα να το έχω πιάσει σε άλλη περίπτωση, είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις. Ήμουν Αριστερός, είχα μια δραστηριότητα??
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Όταν δημιουργήθηκε η εμπλοκή σας στην υπόθεση με τις καταθέσεις των συγκατηγορουμένων σας, γιατί βέβαια με τις πληροφορίες που έδωσαν αυτοί η αστυνομία οδηγήθηκε σε εσάς, έγινε μια έρευνα στο σπίτι σας. Εκεί κατασχέθήκε το αντίγραφο της διατριβής αυτής και μία ατζέντα, ένας τηλεφωνικός κατάλογος. Τον τηλεφωνικό αυτόν κατάλογο ποιος τον τηρούσε, ποιος τον συμπλήρωνε, ποιος έγραφε σ’ αυτόν;΄
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ, στην αρχή όταν ξεκινήσαμε να έχουμε εργαστήριο γύρω στο ’86, τον τηρούσα τον κατάλογο. Στην αρχή βάζαμε του πελάτες, φορολογικά μητρώα, ταχυδρομικούς κώδικες κτλ. Μετά έγινε ένα πρόχειρο στο εργαστήριό μας?..
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εκτός από εσάς, αυτόν τον τηλεφωνικό κατάλογο τον τηρούσε, έγραφε κάποιος άλλος; Κι αν θέλετε να πείτε, ποιος ήταν αυτός;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν ξέρω ποιος έγραφε. Στο εργαστήριο, στο χώρο παραγωγής, πέρασαν 50-60 άτομα, δούλεψαν ως τροχατζήδες, κτλ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Για να αντιληφθούν όλοι και η Υπεράσπισή σας κάτι, που το έχει αντιληφθεί, είναι το εξής: Ότι από την εξέταση που έγινε των εγγράφων που βρέθηκαν στα χέρια σας, διαπιστώθηκαν τα εξής: ότι η μεν γραφή η οποία ήταν στη διατριβή και που έλεγε πάνω το όνομα «Παπαναστασίου Αναστάσιος› ταυτίστηκε γραφολογικά με τη γραφή πάνω στο πειστήριο 331 θ’ που είναι το αντίγραφο του σχεδιαγράμματος.
Διαπιστώθηκε όμως από την ατζέντα αυτή, τον τηλεφωνικό κατάλογο, υπήρχαν δύο ακόμα γραφές. Ως πρώτη γραφή έχει γράψει τα ονόματα «Βλαχοπούλου Λένα, Γαβρήλος› κτλ. Η δεύτερη γραφή έχει γράψει τα ονόματα «Βόλος, Γλυφάδα, δικηγόρος, Αναστασόπουλος› κτλ. Εξετάζοντας και κάνοντας συσχετισμούς οι ειδικοί είπαν: Η δεύτερη γραφή είναι δική σας, η πρώτη γραφή είναι κάποιου αγνώστου. Αλλά αυτή η πρώτη γραφή που είναι στην τηλεφωνική ατζέντα του σπιτιού σας?.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι του σπιτιού μας, του εργαστηρίου μας, βρέθηκε στο σπίτι μας.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αυτή λοιπόν η ατζέντα που βρέθηκε στο σπίτι σας και η μισή είναι γραμμένη από εσάς, μάλλον κάποια ονόματα, γιατί παρατηρώ ότι ένα όνομα που αρχίζει από «Β›, το «Βλαχοπούλου›, το έχει γράψει η πρώτη γραφή, του αγνώστου. Το «Αλεξίου Μαρία› που επίσης είναι γραμμένο στο «Β› το έχετε γράψει εσείς. Λένε λοιπόν οι ειδικοί ότι αυτή η πρώτη γραφή που υπάρχει στην ατζέντα που βρέθηκε στο σπίτι σας, βρέθηκε σε δύο χαρτιά που βρέθηκαν στη γιάφκα και να σας πω πιο συγκεκριμένα:
Είναι το πειστήριο Π-118στ κ. Πρόεδρε που περιγράφεται ως εξής: «Κομμάτι λευκό χαρτί διαστάσεων 12Χ10 εκατοστών που φέρει χειρόγραφη σημείωση: Λαιμός Παναγιώτης, Ρόδου και Πηλέως 4 – Κεφαλάρι, τηλέφωνο τάδε›. Σε ένα άλλο ακόμα, Π-331γ που περιγράφεται ως εξής: «Κομμάτι λευκού χαρτού με χειρόγραφη σημείωση , 2794157, Ν. Πλαστήρα - Μαρία, Νέα Ιωνία›. Θέλω μια εξήγηση: Καλά, τα αποτυπώματα, κάπου κυκλοφορούσαν στο Πανεπιστήμιο, μαζί και το βιβλίο αυτό και βρέθηκαν εκεί. Η γραφή που περιλαμβάνεται στον τηλεφωνικό κατάλογο που βρέθηκε στο σπίτι σας πώς τη συσχετίζετε με τα ευρήματα της 17Ν;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πρώτα απ’ όλα σας είπα δεν ξέρω ποιος έχει γράψει. Από μια πρόχειρη παρατήρηση που έκανα σ’ αυτή τη γραφολογική εξέταση, λέει ότι το 1/3 των γραμμάτων τα οποία είναι στα χαρτάκια αυτά τα οποία λέτε ότι βρέθηκαν στη γιάφκα, μοιάζει με αυτή τη γραφή της ατζέντας. Θα μπορούσε κατ’ εμέ να ξεκινά αυτή η εξέταση και να λέει ότι τα 2/3 των γραμμάτων δεν μοιάζουν.
Συνέκρινα εγώ αυτή την εξέταση γιατί υπάρχουν κι άλλες δύο γραφολογικές εξετάσεις, οι οποίες γράφουν κάποια συγκεκριμένα πράγματα και πόρω απέχει αυτή η σύγκριση.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δηλαδή σαν λογικός άνθρωπος βλέπετε ότι αυτό το στοιχείο είναι ένα επιπλέον στοιχείο που σας συνδέει με τη γιάφκα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν πραγματικά είναι στοιχείο θα έλεγα ναι. Σας εξήγησα και γιατί έκανα μια πρόχειρη εξέταση και δεν λέει «όλα τα γράμματα, όλοι οι αριθμοί›, εδώ μιλάμε για το 1/3 των γραμμάτων που μοιάζει και για το 1/3 των αριθμών. Δεν αρκεί κατά τη γνώμη μου.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Μετά από αυτά τα δεδομένα που σας έβαλα, επιμένετε στην άποψή σας ότι το σχεδιάγραμμα βρέθηκε στη γιάφκα με ενέργεια άλλου, τρίτου, αγνώστου προσώπου;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αφού δεν ήμουν εγώ, σίγουρα ξέρω ότι δεν ήταν ο Ανέστης, υπάρχει ένας άλλος τρόπος, εξήγησα και στην απολογία μου ότι υπάρχουν πολλοί Θεσσαλονικείς εδώ, είναι πιθανόν κάποιο από τα πρόσωπα που μπορεί να είναι και φίλος του Ανέστη, να μην το ξέρει.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Στα άλλα χαρτιά; Κάποιου άλλου επίσης συμπτωματικά;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Η διαδικασία που προανέφερε ο Ανέστης για μένα μπορεί κάλλιστα να αφορά άλλο πρόσωπο, αυτό λέω εγώ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δηλαδή η σύμπτωση η τραγική πραγματικά θα ήταν αυτή, δηλαδή ο Ανέστης Παπαναστασίου έχασε το σχεδιάγραμμα ή κάποιος Χ τρίτος το πήρε και το πήγε στη γιάφκα, σε κάποιον άλλο χώρο έπιασε αυτά τα πράγματα κάποιου άλλου και βρέθηκαν και εντελώς συμπτωματικά βρέθηκαν τα δικά σας αποτυπώματα εκεί και ακόμα πιο συμπτωματικά βρέθηκε η γραφή που βρίσκεται στην ατζέντα του σπιτιού σας.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Για τη γραφή σας απάντησα. Δεν το κρίνω σαν κάτι δεδομένο, ενώ για το αποτύπωμα σας είπα ότι μπορεί να είναι?.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δεν το αποκλείω ότι μπορεί να είναι έτσι, αλλά επισημαίνω απλώς το πόσες πολλές συμπτώσεις θα πρέπει να υπήρξαν.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν όμως το στοιχειό δεν επαρκεί, κακώς το φέρνετε, δηλαδή δεν αρκεί.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εγώ διαβάζω το εξής: «Γραφή του ατόμου που χάραξε τις χειρόγραφες ενδείξεις που αναφέρονται στο κεφάλαιο Ζι΄ της παρούσας και χαρακτηρίστηκε ως πρώτη γραφή, εντοπίστηκε: α) στο επισημανθέν διά των ενδείξεων Π-118 τεμάχιο?› κτλ.
Αυτό διαβάζω, δε λέω ότι είναι θέσφατο, δε λέω ότι είναι η σοφία του Θεού, είναι ένα επιπλέον στοιχείο το οποίο εγώ προσπαθώ να εκτιμήσω ψάχνοντας να βρω τί έχει γίνει.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι, αλλά ή είναι ή δεν είναι το συγκεκριμένο στοιχείο. Αν δεν είναι δεν πρέπει να το συνδέσετε με όλη αυτή την ιστορία.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δεν θέλω τίποτε άλλο.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Μια δήλωση μόνο: Θέλω να υπενθυμίσω στο Δικαστήριό σας κάτι το οποίο είναι έτσι όπως το ρώτησε πράγματι ο Αναπληρωτής κ. Εισαγγελεύς. Είναι γεγονός, δε θυμάται όμως ο Αναπληρωτής κ. Εισαγγελεύς το εξής γεγονός: Ότι αυτές οι γραμμές που βρέθηκαν με την άλλη γραφή η οποία δεν αποδίδεται στον συγκεκριμένο κατηγορούμενο, αποτελούνται από δυο-τρεις λέξεις.
Όταν λοιπόν ρωτήθηκε ειδικά από μένα ο κ. Μακρής, ο γραφολόγος –και παραπέμπω εδώ στα συγκεκριμένα πρακτικά-, είπε ότι δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί γραφή από δυό και τρεις λέξεις, γι αυτό και παίρνουμε δύο ή τρεις ή τέσσερις γραμμές για να μπορέσουμε να ταυτοποιήσουμε. Εδώ λοιπόν τέθηκε σαν δεδομένο ότι πράγματι έτσι ήταν. Έρχομαι όμως να πω ότι πρέπει να λάβετε υπόψη σας αυτό και πρέπει να λάβετε ακόμα και υπόψη σας κάτι άλλο: Κατηγορείται ότι είναι εκείνος ο μετακομιστής τριών εγγράφων, για τα οποία όλως τυχαία, δεν υπάρχουν δακτυλικά αποτυπώματα.
Θα πρέπει σοβαρά να το σκεφτεί κάποιο Δικαστήριο αν θα συνδέσει έναν άνθρωπο με αυτά τα έγγραφα χωρίς να υπάρχουν δακτυλικά αποτυπώματα. Γιατί είναι αυστηρό να λέμε ότι αυτά τα έγγραφα έχουν σχέση με το Νίκο όταν δεν υπάρχει κανένα αποτύπωμα και να στηριχθούμε στο γεγονός ότι όσες φορές τα έπιασε δεν ήταν ιδρωμένα τα χέρια του κι αφού δεν ήταν ιδρωμένα τα χέρια του δεν αφέθηκαν αποτυπώματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι ώρα να διακόψει το Δικαστήριο. Θα διαβάσουμε μετά το έγγραφο που μας φέρατε και ο κ. Σάββας Ξηρός νομίζω ότι θέλει να πει συμπληρωματικά σε αυτά που είπε.
Σχετικά με τους φωτορεπόρτερς που ζητούν να φωτογραφίσουν τους κατηγορουμένους, μερικοί απ’ ότι αντιλαμβάνομαι, έχουν δηλώσει εδώ ότι δε θέλουν να φωτογραφηθούν. Να μας πουν ποιοι δεν θέλουν και εκείνοι που θέλουν ας παραμείνουν λίγο να τους φωτογραφίσουν.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
