Κύριοι Δικαστές μήπως αυτός ο λαλίστατος αποτόλμησε να κάνει καμιά ερώτηση στους συγκατηγορουμένους του, που τον υπέδειξαν ως αρχηγό της 17Ν και ως συνεργό όλων των εγκλημάτων της Οργάνωσης; Τον είδατε εδώ πέρα, παρεούλα, κουβεντούλα κι άλλα τινά.
Τον είχα ρωτήσει επανειλημμένα, όταν μάλιστα αρνούνταν όχι μόνο ότι είναι μέλος της 17Ν αλλά και καταδίκαζε σαν δηλωσίας, όπως ακριβώς οι δηλωσίες μιας άλλης εποχής, έτσι ακριβώς καταδίκαζε εν μέρει βέβαια. Ήταν ναι μεν αλλά. Δεν είχε το θάρρος. Ο Κουφοντίνας εν πάση περιπτώσει είπε αυτό που είπε. Βέβαια και του Κουφοντίνα στο πλαίσιο είναι αυτά που είπε, διότι η αμυντική, η υπερασπιστική δράση είναι κοινή. Μην νομίζετε ότι ξεχωρίζει ο ένας από τον άλλον. Κοινή είναι κύριοι Δικαστές.
Όπως κ. Πρόεδρε κατένειμαν τους ρόλους τους κατά την εγκληματική τους δράση, έτσι κι εδώ στην αίθουσα έχουν κατανείμει ρόλους για τη συμπεριφορά τους την υπερασπιστική και γενικότερα. Να είστε βέβαιος γι’ αυτό το πράγμα, άλλωστε αυτό είναι και ολοφάνερο.
Τον είχα ρωτήσει επανειλημμένα το μεγάλο αυτό «επαναστάτη›: «Γιατί κ. Γιωτόπουλε δεν τους καταμηνύσατε αυτούς τους –όπως λέτε- συκοφάντες; Τον Σάββα Ξηρό, που τον είχε τυλίξει με τρεις απολογίες; Γιατί δεν καταμηνύσατε αυτούς οι οποίοι όχι μόνο σας έφεραν ως μέλος εγκληματικής Οργάνωσης, αλλά και σας προφυλάκισαν;›.
Η προφυλάκιση του Γιωτόπουλου έγινε τυπικά, σύμφωνα με τον Κ.Ποιν.Δ. από τον ανακριτή και τον εισαγγελέα με τη σύμφωνη γνώμη τους. Κατ’ ουσίαν τα δύο αυτά θεσμικά όργανα της προδικασίας στηρίχθηκαν στα αποδεικτικά στοιχεία, στις απολογίες των κατηγορούμενων, δεν είχαν τίποτα άλλο, δεν υπερέβησαν τα αποδεικτικά στοιχεία. Δέσμιοι των αποδείξεων ήταν κ. Πρόεδρε και ο ανακριτής και ο εισαγγελέας όταν συμφώνησαν για την προφυλάκιση.
Δηλαδή, όπως λέει ο λαός, οι μάρτυρες τον έβαλαν μέσα τον κ. Γιωτόπουλο και του στέρησαν την ελευθερία. Μάλιστα, τον έφεραν στο σημείο να αντιμετωπίζει κατηγορία για πράξεις που επισύρουν ποινές ισόβια κάθειρξης. Όταν τον ρωτούσα δεν λάμβανα καμία απάντηση, αλλά αντιθέτως απέφευγε οποιαδήποτε συζήτηση και έτρεμε στη σκέψη ότι μπορεί να αποτολμήσει έστω και συμπεφωνημένη καταμήνυση των συγκατηγορουμένων του, δηλαδή σικέ μήνυση των συντρόφων του. Ούτε και σικέ μήνυση τόλμησε να κάνει.
Μου κάνει εντύπωση -εγώ βγάζω την ψυχή μου κ. Πρόεδρε, γιατί για εμένα η Δικαιοσύνη είναι ιδανικό- πως αυτός ο κατηγορούμενος με τη διαβολική σκέψη δεν σκέφτηκε να υποβάλλει καμία μήνυση κατά των συντρόφων του και να επιδιώξει να παραπλανήσει τη δικαιοσύνη για να δημιουργήσει κατά το φαινόμενο δικονομικές πράξεις, για να τις χρησιμοποιήσει μαζί με την μήνυση στην παρούσα δίκη.
Λέτε να μην το σκέφτηκε; Ούτε κι αυτό το τόλμησε. Μην μου πει υποκριτικά ότι τι μήνυση να κάνει εναντίον των συγκατηγορουμένων του, για συκοφαντική δυσφήμιση, ψευδορκία και ψευδή καταμήνυση όταν οι κατηγορούμενοι αυτοί είναι οι ίδιοι υπόδικοι για άλλα κακουργήματα; Απαντώ ναι, οι κατηγορούμενοι που είναι υπόδικοι για κακουργήματα, μπορεί να απαλλαγούν για τα κακουργήματα και να καταδικαστούν για τη συκοφαντική δυσφήμιση, την ψευδή καταμήνυση και την ψευδορκία, δηλαδή για πλημμελήματα που επισύρουν ποινές φυλάκισης μέχρι 10 ετών.
Η παρατήρηση αυτή οδηγεί στο ίδιο λογικό συμπέρασμα: την έμμεση ομολογία του Γιωτόπουλου για τη συμμετοχή του στη 17Ν και στα κακουργήματα των μελών της, ως ηθικού αυτουργού. Στη διάρκεια της δίκης δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στο γεγονός της λάθρα βιώσεώς του, στο ότι εμφανιζόταν με το ψεύτικο όνομα Μιχάλης Οικονόμου, με πλαστή ταυτότητα η οποία μάλιστα έφερε χρόνο έκδοσης το ΄76. Τον είχα ρωτήσει γι’ αυτήν την ταυτότητα. «Κάποιος –λέει- σύντροφος αν θυμάμαι καλά μου την είχε φτιάξει›.
Να όμως που έρχεται η συνέντευξη του Σάββα Ξηρού στον κ. Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Τον ρωτάει ο δημοσιογράφος «γνώριζες ότι είναι ο Μισέλ Οικονόμου και του ετοίμαζες πλαστή ταυτότητα, πιστεύοντας ότι θα περάσει στην παρανομία;› και απαντάει ο Σάββας «Τί; Όχι. Την ταυτότητα την είχα φτιάξει πριν από χρόνια και τον ρώτησα τί την θες την ταυτότητα, μια πλαστή ταυτότητα;›, μου λέει «νοικιάζω καμία φορά κανένα ξενοδοχείο και δεν θέλω να μάθουν ότι έχω πάει Θεσσαλονίκη, παράδειγμα. Είχε πει μία τέτοια δικαιολογία κι εγώ δεν πίστευα ότι είναι άνθρωπος που βρίσκεται στην παρανομία. Απλώς ήθελε που και που να είναι ιγκόγκνιτο σε κάποια μέρη. Δεν κατάλαβα τότε ίσως ότι πρόκειται για παρανομίες›. Ρωτάει ο δημοσιογράφος «ήξερες ότι το Μισέλ Οικονόμου δεν είναι το αληθινό;› Και απαντάει ο Σάββας Ξηρός «δεν το ήξερα, δεν το γνώριζα και ούτε ήξερα ότι είναι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος. Ο μόνος που το ήξερε είναι πολύ πιθανόν ο Κουφοντίνας›.
Κύριοι Δικαστές, θα σας διαβάσω αυτό το απόσπασμα από την συνέντευξη του κατηγορουμένου Σάββα Ξηρού στο δημοσιογράφο στις 8/9/2002. Λέει το εξής στη σελίδα 12 και 13 αυτός για τον Γιωτόπουλο: «Ο Κουφοντίνας είναι πολύ πιθανόν να ήξερε γιατί έκαναν συζητήσεις. Αυτό έλεγα όταν είχαν γράψει για τον Γιωτόπουλο, είχαν γράψει περίπου 1 – 2 μήνες, λίγο μετά το Πάσχα τέλος πάντων, η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› είχε ένα άρθρο και έγραφε κάτι γι αυτόν (τον Γιωτόπουλο) και τότε είχε γίνει κάτι ας πούμε με τα κλειδιά της Δαμάρεως. Μου τα έφερε ο Λάμπρος να τα συγκρίνει με τα δικά μου να δει μήπως έχει αλλάξει τις εξώπορτες. Του έδωσα το δικό μου και εγώ είχα μείνει για δυο βδομάδες χωρίς κλειδί της Δαμάρεως. Εγώ πιστεύω τότε ότι υπάρχει και πρόβλημα και ότι μάλλον θα βγει στην παρανομία, ότι μπήκε πρόβλημα με αυτό το δημοσίευμα γιατί είχαν βγει έξω και μίλησα μαζί τους›. Ο Γιωτόπουλος φαίνεται από το δημοσίευμα εκείνο της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ› ότι είχε ήδη αντιληφθεί το πρόβλημα της αποκαλύψεώς του και το συζήτησε με τον Κουφοντίνα.
Την ταυτότητα λοιπόν αυτή του την έδειξε ο Σάββας Ξηρός. Ερωτάται «πριν από αυτή την ταυτότητα ποια άλλη ταυτότητα είχε και με ποιο όνομα;›. Εγώ ερωτώ: τί διαβατήριο είχε ή ποια διαβατήρια είχε; Είχε ψεύτικο διαβατήριο και είχε αυτή την ψεύτικη ταυτότητα; Φαντάζεστε εσείς ότι ένας άνθρωπος σαν τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο θα τολμούσε να κάνει ταξίδι στις Ανατολικές χώρες με ταυτότητα ψεύτικη που εκεί όπως ξέρετε όσοι πήγατε στο Τελωνείο τί έλεγχος γίνεται; Θα κινδύνευε να αποκαλυφθεί με ψεύτικη ταυτότητα και να πάει μέσα; Πιστεύετε κύριοι Δικαστές ότι δεν είχε και δεν έχει και τώρα άλλη ταυτότητα γνήσια και άλλο διαβατήριο γνήσιο είτε με το όνομά του είτε και με άλλο όνομα;
Φαύλοι Πρόξενοι υπάρχουν κρατών. Δυστυχώς η φαυλότις υπάρχει ακόμη σε αυτόν τον πλανήτη. Γιατί να μην σκεφθεί κανείς ότι ο Γιωτόπουλος έχει άλλα διαβατήρια ή άλλες ταυτότητες ή ταυτότητα ή διαβατήριο είτε με το όνομά του, είτε με άλλο όνομα; Εξάλλου έχει ζήσει στην Γαλλία πάρα πολλά χρόνια και έχει γεννηθεί στην Γαλλία. Δεν το έχω ερευνήσει το θέμα αν δικαιούται να έχει ταυτότητα της Γαλλικής Δημοκρατίας ή και διαβατήριο της Γαλλικής Δημοκρατίας, δεν έχω μελετήσει το θέμα, ούτε η διπλή ιθαγένεια απαγορεύεται όπως είναι γνωστό στην Ελλάδα. Αυτά τα λέω σε απάντηση όλων όσων δεν απολογήθηκε ο κατηγορούμενος όταν ήταν η ώρα του κύριοι Δικαστές.
Η ταυτότητα αυτή η πλαστή ως Μιχάλης Οικονόμου αποδείχθηκε λοιπόν ότι κατασκευάστηκε από τον Σάββα και ότι κατασκευάστηκε μέσα εν μέρει τουλάχιστον στην γιάφκα της οδού Πάτμου. Του ζητήθηκε του κ. Γιωτόπουλου το διαβατήριό του που έχει κάθε Έλληνας. Γιατί κ. Πρόεδρε να μην προσκομίσει το διαβατήριο και να πει «να, αυτό είναι το διαβατήριό μου›; Γιατί; Τί λόγο είχε; Γιατί αυτό το μυστήριο; Φοβόταν μήπως έτσι ανακαλυφθούν τα ταξίδια του, πού πήγαινε στο εξωτερικό και πού γύριζε ο κ. Γιωτόπουλος;
Στη διάρκεια της διαδικασίας το ακούσατε -δεν αναφέρομαι στα ταξίδια του στην Πολωνία- αναφέρομαι για ταξίδι του στην Ανατολική Γερμανία. Μία εδώ κυρία μάρτυς φανατική του κ. Γιωτόπουλου, φανατική της αθωότητάς του, την οποία ρώτησα «τί ώρα είναι› νομίζω, η οποία είπε για την Ανατολική Γερμανία, ότι έκανα ταξίδια και ήταν ο Γιωτόπουλος όχι τώρα βέβαια, παλιά. Γιατί το διαβατήριο αυτό ή τα διαβατήρια ο κ. Γιωτόπουλος να τα έχει ως μυστικό μεγάλης σπουδαιότητας; Τι πολίτης είναι αυτός κ. Πρόεδρε; Ούτε εκλογικό βιβλιάριο έχει. Ποιος πολίτης δεν υπηρέτησε την πατρίδα; Ποιος είναι αυτός να δικαιούται να έχει άποψη; Αγάπησε ποτέ αυτός την Ελλάδα; Αγάπησε αυτός ποτέ τον λαό αυτής της χώρας;
Ούτε βιβλιάριο είχε, ούτε βιβλιάριο καταθέσεων αυτό δεν το έδειξε βέβαια, δεν το ξέρουμε, ούτε ΔΕΗ δεν έχει, ούτε τηλέφωνο στο όνομά του είχε. Τίποτα δεν είχε στο όνομά του. Λέει δεν ψήφιζε και είπε εδώ απολογούμενος ότι «Ποιοι είναι τώρα να ψηφίσουμε; Σε άλλες χώρες δεν ψηφίζουν, ψηφίζουν οι μισοί›. Αλίμονο αν νοείται ενεργός πολίτης ο οποίος να μην ασκεί το ιερό δικαίωμα και καθήκον να αποφασίζει για τη μοίρα του και για τη μοίρα του τόπου. Ο κ. Γιωτόπουλος ήξερε μόνο να σκοτώνει και να ρίχνει ρουκέτες, όχι να πάει και να ψηφίσει. Αυτό, το θεωρούσε εντελώς περιττό.
Ούτε και φορολογική δήλωση. Εδώ προσπάθησε να πει ότι έκανε μεταφράσεις. Μια απόδειξη να φέρει που να λέει ότι ναι, εισέπραξε τόσα. Προεκλήθη από την πλευρά της Πολιτικής Αγωγής από συνήγορο ότι αν έκανε μεταφράσεις τότε, θα είχε τόσα βιβλία. Ποια βιβλία; Τίποτα. Λέει: τις έκανε σε άλλο όνομα τις μεταφράσεις.
Τι άλλο μας είπε; Ότι ήταν στην παρανομία διότι διαρκούσης της Επταετίας είχε βάλει βόμβα στην Αμερικανική Πρεσβεία και φοβόταν την εκδίκηση των Αμερικανών. Αυτό είναι λόγος, αυτό αντέχει στη λογική; Αν βέβαια είχε βάλει βόμβα διότι όταν ρωτήθηκε πότε έβαλε την βόμβα, δεν θυμόταν.
Ακόμη και η άδεια οδήγησης αυτοκινήτου ήταν σε άλλο όνομα, σε ξένο πολίτη με το όνομα Χονς Κριστιάν και μάλιστα αυτό εδώ πέρα ήταν –λέει- γυναίκα. Τι να πει κανείς γι’ αυτό τον άνθρωπο; Κύριοι Δικαστές σύμφωνα με την απολογία του Παύλου Σερίφη στην ανακρίτρια ιδρυτικού μέλους της 17Ν στη δολοφονία του υπαλλήλου της Πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής το Δεκέμβριο του ’75 του Ρίτσαρντ Γουέλς φυσικός αυτουργός ήταν ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος και συμμετείχαν ο Γιάννης Σερίφης, ο Παύλος Σερίφης και μια γυναίκα ονόματι ¶ννα.
Ποια είναι αυτή η ¶ννα; Από πού είναι; Που τη βρήκε ο κ. Γιωτόπουλος και την εμπιστεύτηκε; Τι ρόλο έχει παίξει στην εγκληματική δράση της 17Ν αυτή η ¶ννα; Κύριοι Δικαστές η σχέση του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου με τη σύντροφό του κα Peynaud άρχισε -όπως μας είπε εδώ η ίδια στο Δικαστήριο- το 1973 στο Παρίσι. Νομίζω ότι είπε σε κάποιες διαδηλώσεις.
Αυτή η σχέση ήταν και είναι από ό,τι φαίνεται, πολύ δυνατή αφού ουσιαστικά αυτοί οι άνθρωποι έζησαν από τότε ενωμένοι. Αυτή η γυναίκα μας είπε ότι τον ήξερε με το όνομα Μισέλ Οικονόμου, ότι το πραγματικό του όνομα Αλέξανδρος Γιωτόπουλος το πρωτοάκουσε στις 18 Ιουλίου του 2002 μετά τη σύλληψή του από τους αστυνομικούς. Μας είπε ότι δεν της έκανε εντύπωση που ο άνδρας με τον οποίο ζούσε μια ζωή, την εξαπατούσε εμφανιζόμενος με ψεύτικο όνομα. Μας είπε ότι δεν της έκανε εντύπωση επίσης πως η άδεια οδήγησης αντιστοιχούσε σε άλλο πρόσωπο, σε ξένο πολίτη και όχι στον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο και ότι ήταν ψεύτικη.
Μελετώντας τα τετράδια δαπανών της 17Ν συντεταγμένα δια χειρός Δημήτρη Κουφοντίνα, έμεινα κατάπληκτος βλέποντας τα μεγάλα ποσά που λάμβανε ο μισθοδοτούμενος μαζί με άλλα μέλη Παύλος Σερίφης! Κάπου 11,5 εκ. αν τα μέτρησα καλά. Διερωτήθηκα πως και γιατί αφού το μέλος αυτό ο Παύλος Σερίφης όπως είναι αποδεδειγμένο και λόγω της αναπηρίας του δεν μπορούσε να έχει σοβαρό επιχειρησιακό ρόλο στη 17Ν. Ο Παύλος Σερίφης είχε εργασία το ίδιο και η σύζυγός του. Επομένως είχε εισοδήματα για τα προς το ζην. Γιατί η 17Ν να τον ενισχύει περισσότερο; Ποιος είναι αυτός ο τόσο σοβαρός λόγος; Τι περίμενε από αυτόν ή μήπως φοβούνταν για κάτι, τι φοβούνται από τον Παύλο Σερίφη και του δίνουν τα εκατομμύρια κύριοι Δικαστές;
Θου Κύριε φυλακή το στόματί μο! Κύριοι Δικαστές απλές σκέψεις και απλά επιχειρήματα αναπτύσσω, για την εγκληματική δράση της 17Ν και την προσωπικότητα του Γιωτόπουλου και του Παύλου Σερίφη.
Περαιτέρω μου έκανε εντύπωση ότι ο Γιάννης Σερίφης απέφυγε να πει οτιδήποτε για τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο. Σχεδόν οι περισσότεροι μάρτυρες Υπεράσπισης και των δύο, συνέπιπταν σε πολλά θέματα, δεν επιθυμώ να πω περισσότερα γι’ αυτό.
Ο Γιάννης Σερίφης διώχθηκε από τον Εισαγγελέα Εφετών με βάση τα στοιχεία της δικογραφίας που μέχρι τότε υπήρχαν. Είναι δυνατό κανείς να αμφιβάλλει ότι ένας τόσο έμπειρος Εισαγγελέας θα ασκούσε ποινική δίωξη εναντίον του Γιάννη Σερίφη αν τα αποδεικτικά στοιχεία δεν τον δέσμευαν να ασκήσει αυτή την ποινική δίωξη; Υποχρεώθηκε ο Εισαγγελέας Εφετών να ασκήσει ποινική δίωξη. Δεν μπορούσε να αντιπαρέλθει τα αποδεικτικά στοιχεία, τις ενδείξεις ενοχής του Γιάννη Σερίφη. Τις βρήκε πολύ σοβαρές ενδείξεις.
¶λλωστε τότε που διώχθηκε ο Γιάννης Σερίφης κανείς δεν εννοούσε τη μεγάλη δικαστηριακή εμπειρία του και το γεγονός της περιπέτειάς του στην υπόθεση της AEG. Τα στοιχεία εις βάρος του Γιάννη Σερίφη είναι η απολογία του Παύλου Σερίφη, έχουμε πει ότι ο Παύλος Σερίφης έχει ανακαλέσει την απολογία του κι αυτό βέβαια θα κριθεί ανάλογα από το Δικαστήριο.
Ο Παύλος Σερίφης είναι ξάδελφος του Γιάννη Σερίφη. Ο Γιάννης Σερίφης δεν ακούστηκε ποτέ να στραφεί εναντίον του ξαδέλφου του και να τον κατηγορήσει γιατί τον έφερε ως μέλος της 17Ν και παρόντα στη δολοφονία του Ρίτσαρντ Γουέλς. Δεν είπε επίσης ότι σαν ξαδέλφια είχαν διαφορές. Αντιθέτως.
Ο Χριστόδουλος και ο Σάββας Ξηρός στις απολογίες τους κατέθεσαν για τον ίδιο τον Γιάννη Σερίφη ότι αυτός ενέταξε τον Χριστόδουλο Ξηρό στη 17Ν, ο δε Σάββας ότι ο Γιάννης Σερίφης ήταν ο στρατολόγος της 17Ν ακριβώς εξ αιτίας και αυτών των μαρτυριών ο Γιάννης Σερίφης διώχθηκε. Είχε προφυλακιστεί και βεβαίως αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της καταδίκης για συμμετοχή στη 17Ν.
Διαμαρτύρεται έντονα και ισχυρίζεται ότι άδικα τον ενέπλεξαν στην Οργάνωση και ότι υπήρξε μέλος της Οργάνωσης 17Ν, ότι τούτο το θεωρεί ότι είναι ατιμωτικό το ότι του αποδίδουν την τέλεση αυτού του κακουργήματος. Και όμως ούτε κι αυτός αισθάνθηκε την ανάγκη να αντιδράσει εναντίον όσων των ενέπλεξαν, εναντίον του Παύλου Σερίφη, του Σάββα και του Χριστόδουλου Ξηρού. Γιατί; Τα ίδια ερωτήματα έκανα και στο Γιάννη Σερίφη. Τον ρώτησα: γιατί δεν καταμήνυσες τον Παύλο Σερίφη και τους αδελφούς Ξηρού; Δικαιολογήθηκε ότι αυτά που είχαν πει εις βάρος του δεν τους αντιπροσώπευαν και ότι κάτω από πίεση και απειλές της αστυνομικής Αρχής, τα είχαν πει. Ακριβώς αυτό. Με τις μηνύσεις τότε θα αποδείκνυε αυτή τη σκευωρία.
Όμως τούτο είναι πρόσχημα, αφού οι απολογίες είχαν δοθεί στους τακτικούς Ανακριτές και μάλιστα με την παρουσία συνηγόρων, αναφέρομαι στην απολογία του Σάββα Ξηρού ενώπιον του ανακριτού Λεωνίδα Ζερβομπεάκου. Αυτά τα γεγονότα συγκεντρωμένα με τη συμπεριφορά του κατηγορούμενου Αλέξανδρου Γιωτόπουλου, οδηγούν σε περαιτέρω σκέψεις που θα εκθέσω περαιτέρω.
Κύριε Πρόεδρε όμως να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να κάνουμε μια 5λεπτη διακοπή παρακαλώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ο κ. Εισαγγελεύς συνεχίζει την αγόρευσή του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Την προηγούμενη ημέρα από τη δολοφονία του Στήβεν Σόντερς, το απόγευμα νωρίς, στην οδό Στρέιτ, στο ύψος της λεωφόρου Κηφισίας, στο σημείο που δολοφονήθηκε την επομένη ημέρα ο Βρετανός Ταξίαρχος, ο Δημήτρης Κουφοντίνας με την Αγγελική Σωτηροπούλου συζητούσαν για τις λεπτομέρειες της δολοφονικής επίθεσης, αντήλλασσαν, προσέθεταν, αφαιρούσαν και διόρθωναν επιτόπου τις λεπτομέρειες του εγκλήματος που επρόκειτο να ακολουθήσει.
Η Αγγελική Σωτηροπούλου είναι γυναίκα έξυπνη και επιμελής. Ήταν η μία ακόμη άλλη σκέψη και βοήθεια τη χρονική εκείνη στιγμή. Θα ήταν λάθος να σκεφτεί κανείς ότι ο πεπειραμένος περί τις δολοφονίες Δημήτριος Κουφοντίνας δε χρειαζόταν τη βοήθεια της Αγγελικής Σωτηροπούλου στην εγκληματική αυτή δράση.
Το ότι η εγκληματική αυτή Οργάνωση κατάφερε να ξεφεύγει από το δόκανο του νόμου και της δικαιοσύνης, οφείλεται στη σχολαστική μελέτη και προετοιμασία των εγκλημάτων της που λεπτομερώς περιελάμβανε, εκτός των άλλων, το χρόνο δράσης και τον τρόπο διαφυγής μετά την τέλεση των εγκλημάτων καθώς και σχετικές εναλλακτικές λύσεις.
Αυτή ακριβώς η εργασία πριν από το έγκλημα ήθελε και δεύτερο άτομο, πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης που πέρα από τα προσόντα, εξασφάλιζε και τον κίνδυνο διαρροής του επικείμενου χτυπήματος. Από όλα τα μέλη της 17Ν, μόνο η Αγγελική Σωτηροπούλου είχε αυτές τις «αρετές›. Ήταν της απολύτου εμπιστοσύνης του. Όλοι οι άλλοι μπορούσαν να παραβούν το νόμο της σιωπής και να υποκύψουν στο δέλεαρ της επικήρυξης, να λάβουν τα χρήματα για τα οποία είχαν επικηρυχθεί οι εγκληματίες.
Η κα Αγγελική Σωτηροπούλου όμως ποτέ, γιατί η γυναίκα αυτή υπήρξε σύζυγος του κορυφαίου μέλους Σάββα Ξηρού και του πρωτοπαλίκαρου Δημητρίου Κουφοντίνα. Να γιατί στη δολοφονία του Στήβεν Σόντερς η Αγγελική Σωτηροπούλου έδρασε σαν απλός συνεργός πριν από την εκτέλεση αυτής της δολοφονίας.
Κύριοι Δικασταί, η δολοφονία του Στήβεν Σόντερς ετελέσθη ακριβώς όπως ετελέσθη, επειδή υπήρξε η συνέργια της Αγγελικής Σωτηροπούλου. Εάν δεν υπήρχε αυτή η συνέργια, δεν θα ετελείτο αυτή η δολοφονία εκείνο το χρόνο σ’ εκείνον τον τόπο. Αναφέρομαι στη συγκεριμένη πράξη. Δε γνωρίζω βέβαια εάν εδολοφονείτο με τη συμμετοχή άλλων έπειτα από ένα μήνα ή έπειτα από μερικές ημέρες, αλλά εκείνη τη χρονική στιγμή, εκείνη η πράξη, εκείνων των αυτουργών, των φυσικών αυτουργών, εχρειάζετο και είχε τη συνέργια της απλής αυτής συνεργού για να επιτευχθεί.
Εάν φανταστούμε δηλαδή να μην υπάρχει αυτή η δράση σε αυτή την πράξη, απολείπεται και η πράξη της επομένης ημέρας. Διότι αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του συνεργού, ο ρόλος του συνεργού αναφέρεται πάντοτε σε μία συγκεκριμένη πράξη, τόπο, χρόνο και όλα τα στοιχεία τα υπόλοιπα όπως διαγράφεται στον Ποινικό Κώδικα ή σε ειδικό ποινικό νόμο.
Η ίδια αυτή γυναίκα έχει κατατεθεί από πληθώρα μαρτύρων ότι την είχαν δει και σε άλλες δολοφονικές ενέργειες της 17Ν, όπως στη δολοφονική δράση εναντίον του λεωφορείου των ΜΑΤ στην Καισαριανή στις 26/11/1985 με τον Σάββα Ξηρό και στη Χαριλάου Τρικούπη στις 2/11/1991. Στην απόπειρα δολοφονίας του τότε Υπουργού Οικονομικών Ιωάννη Παλαιοκρασσά στις 14/7/1992, όπου δολοφονήθηκε ο άτυχος Θάνος Αξαρλιάν είχε διωχθεί για συνέργια στις πράξεις εκείνες και το Συμβούλιο την απήλλαξε επειδή τη βρήκε πιο ψηλή απ’ ότι είναι.
Τούτο δε αποδυνάμωσε τις ενδείξεις ενοχής της γυναίκας αυτής σε τέτοιο σημείο, ώστε το Συμβούλιο να κρίνει ότι δεν αρκούν αυτές οι ασθενείς ενδείξεις για τη στήριξη της κατηγορίας εις το ακροατήριο και έτσι είχε αποφασίσει να μη γίνει η κατηγορία για τις πράξεις που ετελέσθησαν στις 14/7/92 στην πλατεία Συντάγματος, όπως θα αναφέρω παρακάτω.
Η ίδια αυτή γυναίκα, τα μεσάνυχτα της 27/6/2002 και τις πρώτες ώρες της 28/6/2002 ευρέθη στο λιμάνι του Πειραιά, στον τόπο όπου την επομένη, 29/6/2002 το βράδυ, έγινε η έκρηξη της βόμβας στα χέρια του κατηγορουμένου Σάββα Ξηρού με τον κατηγορούμενο αυτόν να κρατεί με ευλάβεια αγκαλιά ένα μικρό δέμα. Η μάρτυρας κα Σαγρή είχε δει και παρατήρησε ότι μαζί του ήταν και η Αγγλική Σωτηροπούλου.
Κύριοι Δικασταί, στην περίπτωση της 29/6/2002, στην απόπειρα έκρηξης που αποδίδεται στον κατηγορούμενο Σάββα Ξηρό, στην περίπτωση αυτή, δεν υπάρχει συμμετοχή της Αγγελικής Σωτηροπούλου. Πιθανότατα το βράδυ εκείνο που τους είδε η κα Σαγρή, να επρόκειτο να δράσει η Αγγελική Σωτηροπούλου ως συνεργός σε τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού, βόμβας, από τον Σάββα Ξηρό.
Όμως λόγω της παρουσίας της κας Σαγρή, δεν πραγματοποιήθηκε το χτύπημα και έτσι διεκόπη η συμμετοχή της η οποία πραγματοποιήθηκε την επομένη ημέρα, όχι από την ίδια, αλλά από τον Σάββα Ξηρό και τον Δημήτριο Κουφοντίνα, οπότε πλέον έχουμε άλλη πράξη, εις την οποία όμως τώρα δεν μετέχει η Αγγελική Σωτηροπούλου. Επομένως το Δικαστήριο γι αυτή την πράξη οφείλει να την κηρύξει αθώα.
Η μάρτυρας κα Σαγρή μετά βεβαιότητος είχε δει την παρουσία της κας Αγγελικής Σωτηροπούλου. Ενθυμούμαι εδώ, σ’ αυτή την αίθουσα, όταν εξητάζετο αυτή η κυρία από τη Θεσσαλονίκη, τις αντιδράσεις της κατηγορουμένης, πόσο βίαια αντέδρασε. Ενθυμούμαι επίσης ότι εκείνη η γυναίκα απέδειξε γιατί ήταν το βράδυ εκείνο στο σημείο εκείνο του Πειραιώς. Γιατί παρέμεινε, γιατί την επομένη δεν πήγε κρουαζιέρα όπως της είχε υποσχεθεί κάποια εταιρεία.
Όντως, η κυρία εκείνη δεν έστειλε κάποια βεβαίωση ότι είχε πάρει αυτό το δώρο από την εταιρεία εκείνη. Κύριοι Δικασταί, αυτά τα κενά, ας το πούμε κενό, δείχνουν ακριβώς ότι δεν υπάρχει σχεδίαση. Εάν ήταν σχεδιασμένη η παρουσία της Σαγρή, θα ήταν όλα τέλεια. Αυτά τα κενά, ας τα πούμε κενά, δείχνουν ότι η Σαγρή ήταν μία μάρτυς αυθόρμητη η οποία είδε στην τηλεόραση την εγκληματική δράση της 17Ν, είδε ότι γνωρίζει ένα δραματικό περιστατικό και ενεργώντας σαν καλή πολίτης σκέφθηκε να προσφέρει τη μαρτυρία της στη δικαιοσύνη για να εκτιμηθεί μαζί με τα άλλα στοιχεία σχετικά με την ενοχή των κατηγορουμένων.
Κύριοι Δικασταί, το ότι η κα Αγγελική Σωτηροπούλου συμμετείχε στη δολοφονία του Στήβεν Σόντερς ως απλή συνεργός, αποδεικνύεται και από το ότι βρέθηκε αυτή εις τον τόπο του εγκλήματος μαζί με τον Δημήτριο Κουφοντίνα, τον φυσικό αυτουργό αυτού του εγκλήματος.
Το ότι ευρέθη την παραμονή στον τόπο του εγκλήματος η Αγγελική Σωτηροπούλου με τον Δημήτριο Κουφοντίνα, αυτό ήταν ένα γεγονός καταρχήν φυσιολογικό, αφού είχε μαζί του δεσμό και ζούσε μαζί του. Ήταν και είναι ο άνθρωπός της, επομένως δεν υπήρχε λόγος να αρνηθεί την παρουσία της στο σημείο εκείνο, το χρόνο εκείνο, με τον Δημήτρη Κουφοντίνα.
Αν το έκανε αυτό, τί μπορούσε κανείς να της πει; Σχεδόν τίποτε. Θα απαντούσε: «Ναι, βρισκόμουν εκεί με τον Δημήτρη Κουφοντίνα και μάλιστα όχι μόνον εκεί, αλλά και αλλού και είναι δικαίωμά μου, ελεύθερος άνθρωπος είμαι, όπου θέλω πάω και με όποιον θέλω εγώ πάω, λογαριασμό δεν δίνω σε κανέναν›. Ποιος θα μπορούσε να της πει πώς και γιατί;
Αντί όμως αυτής της απλής λογικής συμπεριφοράς, η ένοχη αυτή γυναίκα ακριβώς επειδή είναι ένοχη, όταν άκουσε τη μάρτυρα κα Μανιά να καταθέτει ότι στον τόπο της δολοφονίας του Στήβεν Σόντερς την είχε δει την προηγούμενη ημέρα από τη δολοφονία, όρμησε να της βγάλει τα μάτια. Την απείλησε ότι θα την χαστουκίσει και χρειάστηκε να τη συγκρατήσουν για να μην πραγματοποιήσουν την απειλή της.
Την ίδια αντίδραση ακριβώς είχε και για την μάρτυρα κα Σαγρή από τη Θεσσαλονίκη η οποία επίσης είχε βεβαιώσει την παρουσία της. Και σε αυτή την περίπτωση, την κα Σωτηροπούλου τί την φόβιζε να παραδεχτεί την παρουσία της μαζί με τον Σάββα Ξηρό στον τόπο εκείνο; Η παρουσία της αυτή καθαυτή, δεν ήταν κάτι το ένοχο, ο οιοσδήποτε πολίτης έχει δικαίωμα να βρίσκεται σε οποιοδήποτε σημείο της επικρατείας, οποιαδήποτε χρονική στιγμή και δεν έχει λόγο να το αποκρύψει. Μόνον ο ένοχος έχει λόγο να αποκρύψει την παρουσία του. Ο αθώος γιατί;
Κύριοι Δικασταί, η Αγγελική Σωτηροπούλου δεν είναι απλά ένα δραστήριο μέλος της 17Ν ούτε μόνο σύζυγος του Σάββα Ξηρού και του Δημητρίου Κουφοντίνα. Είναι συμμέτοχος και στη δολοφονία του Στήβεν Σόντερς και πιθανότατα ήταν λάθος του βουλεύματος που την απήλλαξε για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Ιωάννη Παλαιοκρασσά και της δολοφονίας του Θάνου Αξαρλιάν.
Δεν έχω τίποτα με κανέναν, ερευνώ με αγωνία πάντοτε να βρω στοιχεία υπέρ της αθωότητος όλων των κατηγορουμένων. Δεν δικαιούμαι όμως να καταστώ επίορκος και να μην θέσω υπόψη του Δικαστηρίου τα δεδομένα της ακροαματικής διαδικασίας καθώς επίσης και τα στοιχεία της προδικασίας.
Η κα Αγγελική Σωτηροπούλου είναι κι αυτή βουτηγμένη στην εγκληματική δράση της 17Ν και είναι πολύ τυχερή για το ότι η προανάκριση και η κυρία ανάκριση δεν κατάφεραν να έχουν στοιχεία και για την υπόλοιπη εγκληματική της δράση. Τώρα, το Δικαστήριο έχει όλα τα στοιχεία που σχηματίζουν την πλήρη δικανική πεποίθηση για την ενοχή της και για να εκφέρει κάποιος αντίθετη αθωωτική κρίση για την ένταξή της και αποτελεσματική συμμετοχή της στη 17Ν και δεύτερον, τη συμμετοχή της ως απλής αυτουργού στη δολοφονία του Σόντερς, πρέπει να απορρίψει το γεγονός της κοινής, πολύχρονης συμβίωσής της με τα δύο πρωτοκλασσάτα στελέχη της Οργάνωσης αυτής, τον Σάββα Ξηρό και τον Δημήτριο Κουφοντίνα.
Κύριοι Δικαστές, τα στοιχεία που υπάρχουν, που προέκυψαν δεν είναι απλά ότι η Αγγελική Σωτηροπούλου γνώριζε. Εάν γνώριζε απλά και απέκρυπτε καταρχήν δεν θα ήταν αξιόποινη πράξη. Ούτε είπε η ίδια ότι ξέρετε τί να έκανα εγώ, βρέθηκα προ διλήμματος, να καταδώσω τον σύζυγό μου; Δεν έλεγε ένα τέτοιο πράγμα κ.κ. Δικαστές. Σίγουρα και εγώ διαφορετικά θα αντιμετώπιζα την ποινική της συμπεριφορά και πιστεύω και το Δικαστήριο και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος.
Όμως στην περίπτωση εδώ πέρα δεν είναι απλά η γνώση. Κυρίως είναι η δράση, η εγκληματική δράση της κας Αγγελικής Σωτηροπούλου. Επίσης ένα ακόμη στοιχείο, ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας με εξαίρεση τα τρία τελευταία χρόνια που ήταν μελισσουργός, ήταν άνεργος και χωρίς πόρους ζωής και όμως ζούσε μαζί της καλή ζωή και τις προσέφερε διακοπές ενός μηνός στη Γαύδο, ότι αγόρασε οικόπεδο και κατασκεύασε μονοκατοικία στον Βαρνάβα Αττικής. Απουσίαζε πολλές νύχτες αδικαιολόγητα από την κοινή τους οικία. Ήταν εγκληματίας αποκλειστικής απασχόλησης.
Ζούσε στην παρανομία με τα επώνυμα Λαμπρόπουλος, νομίζω και Σωτηρόπουλος (με επιφύλαξη το λέω αυτό). Την δράση της τη βεβαίωσε ακόμα και ο μάρτυρας Κωνσταντίνος Μηλιώνης που την είχε αντιληφθεί τις προηγούμενες ημέρες της βομβιστικής επίθεσης των εγκληματιών της 17Ν να ερευνά και να παρακολουθεί με τον Σάββα Ξηρό τον χώρο στην Καισαριανή πλησίον του ξενοδοχείο ΚΑΡΑΒΕΛ.
Επίσης τη σφοδρή πιθανολόγηση που προκύπτει από την κατάθεση του μάρτυρα Φιωτάκη στην επίθεση κατά του λεωφορείου των ΜΑΤ στην οδό Χαριλάου Τρικούπη. Στην υπόθεση αυτή ο μάρτυρας περιγράφει ότι είδε μία γυναίκα μικροκαμωμένη με μακριά μαλλιά, φιγούρα που ανταποκρίνεται πλήρως στην εικόνα της Αγγελικής Σωτηροπούλου. Αυτό πρέπει το στοιχείο να το εκτιμήσετε. Βεβαίως δεν μπορούσε να την ονομάσει διότι αυτή η φιγούρα δεν αρκούσε. Όμως είναι ένα στοιχείο μαζί με τα άλλα.
Τέλος κ.κ. Δικαστές ποιος μπορεί να απορρίψει το γεγονός ότι ανευρέθησαν δακτυλικά αποτυπώματα της κας Αγγελικής Σωτηροπούλου στην γιάφκα της οδού Δαμάρεως; Είναι δυνατόν ποτέ ένας μη μέλος της 17Ν να ζει στα ιερά άνδρα της τρομοκρατίας; Εκτός βέβαια αν κανείς δεχθεί αυτές τις χυδαιότητες που ακούσαμε εδώ πέρα. Θυμάστε τί είπε; Ότι το σπίτι ήταν αλλουνού και ότι τα κλειδιά ήταν αλλουνού, ενός φίλου του και πήγε να αφήσει κάτι πράγματα και μπήκε αυτή μέσα κι έτσι άφησε τα αποτυπώματά της. Τότε είχε παρατηρηθεί από τον ομιλούντα. Σε αυτές τις γιάφκες υπήρχε τέτοια επιμέλεια από τα μέλη της 17Ν που έψαχνε η Σήμανση και δεν έβρισκε αποτυπώματα, ούτε τρίχες της κεφαλής μελών δεν βρέθηκαν για να γίνει το DNA. Τέτοια επιμέλεια υπήρχε από την εγκληματική Οργάνωση.
Είδατε κ.κ. Δικαστές ότι πόσα γάντια βρέθηκαν στις γιάφκες. Επανέρχομαι. Τί δουλειά είχε η κα Αγγελική Σωτηροπούλου στην γιάφκα; Θα πούμε τώρα ότι μπήκε όπως είπα προηγουμένως; Είναι αυτό λογική; Έτσι μου έρχεται στο μυαλό να πω κάτι που το είχα ακούσει προ ετών. Θα το πω όμως κ.κ. Δικαστές.
Δικαζόταν κάποια κυρία για μοιχεία τότε που ακόμα η μοιχεία ήταν πλημμέλημα και συνελήφθη υπό του συζύγου ο οποίος της είπε «τί κάνεις βρε γυναίκα εκεί;› -συνελήφθη μοιχευομένη- «μοιχεύεσαι;›. Και λέει εκείνη «όχι, δεν μοιχεύομαι›. «Μα σε βλέπω› και η απάντηση της μοιχευομένης «τα μάτια σου πιστεύεις άντρα;›.
Κύριοι Δικαστές, σε αυτή την περίπτωση με τα δακτυλικά αποτυπώματα είναι κάτι σχετικά με αυτό που είχα ακούσει προ πολλών ετών για το θέμα της αξίας της απόδειξης, της πλήρους απόδειξης η οποία προκύπτει όχι από μάρτυρες, διότι οι μάρτυρες μπορεί να πλανηθούν. Τα αποτυπώματα όμως ποτέ. Τα αποτυπώματα είναι αδιάψευστοι μάρτυρες, ψυχροί μάρτυρες.
Κύριοι Δικαστές, στις 3/4/1984 ο Αμερικανός Λοχίας Γιαντ κατευθυνόταν προς την Βάση και διήρχετο από τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης στο ύψος του Αγίου Δημητρίου. Εκεί οι δολοφόνοι της 17Ν εκτελώντας σχέδιο δολοφονίας του επετέθησαν εναντίον του. Συγκεκριμένα ο κατηγορούμενος Νικόλαος Παπαναστασίου από την Πλατεία Συντάγματος όπου ξεκίνησε το θύμα τηλεφώνησε σύμφωνα με το σχέδιο σε ένα καφενείο όπου εντός ήσαν ο αποθανών Γιάννης Σκανδάλης που δεν διώκεται λόγω του θανάτου του, ο Χριστόδουλος Ξηρός, ο Δημήτριος Κουφοντίνας και ο Πάτροκλος Τσελέντης.
Το τηλεφώνημα ήταν συνθηματικό διότι σύμφωνα με το σχέδιο έδωσε ένα όνομα, ο καφετζής το ανακοίνωσε και αυτοί αντελήφθησαν ότι έρχεται το υποψήφιο θύμα. Ξεκίνησαν με δύο μοτοσικλέτες. Η μία με οδηγό τον Χριστόδουλο Ξηρό και επιβαίνοντα τον Σκανδάλη. Η άλλη με τον Κουφοντίνα και τον Τσελέντη. Όταν το θύμα σταμάτησε στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης προ ερυθρού σηματοδότου εις το πλάγιο αριστερό σημείο του αυτοκινήτου έπεσε η μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο Χριστόδουλος Ξηρός και εκεί ο αυτουργός, ο φυσικός αυτουργός Ιωάννης Σκανδάλης άρχισε να πυροβολεί εναντίον του θύματος. Όμως λόγω του θορύβου της μηχανής το θύμα αντελήφθη ότι κάτι το κακό συνέβαινε και πρόλαβε και έφυγε, ξέφυγε από το πεδίο βολής και γλίτωσε τον βέβαιο θάνατό του. Τραυματισμένος έφτασε στην Μονάδα του, νοσηλεύθηκε και απεφεύχθη ο θάνατός του.
Με αυτά τα πραγματικά περιστατικά προκύπτει με βεβαιότητα η συμμετοχή του Χριστόδουλου Ξηρού ως αμέσου συνεργού εις την απόπειρα ανθρωποκτονίας και η συμμετοχή του Δημητρίου Κουφοντίνα, του Νικολάου Παπαναστασίου και του Πατρόκλου Τσελέντη ως απλών συνεργών. Επιφυλάσσομαι όταν αναφερθώ εις το θέμα των ελαφρυντικών να εισηγηθώ εις το Δικαστήριό σας για τον Πάτροκλο Τσελέντη το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μετανοίας.
Κύριοι Δικαστές, παραμονή Χριστουγέννων 1984 πρωί-πρωί οι αναμορφωτές της κοινωνίας όπως έλεγαν οι κατηγορούμενοι Δημήτριος Κουφοντίνας, Χριστόδουλος Ξηρός, Πάτροκλος Τσελέντης, Νικόλαος Παπαναστασίου, Γιάννης Σκανδάλης, ο Τούρκος Οζντούκ Γιανούζ αποφασίζουν να ληστέψουν την Εθνική Τράπεζα, υποκατάστημα Κάτω Πετραλώνων.
Σύμφωνα με το σχέδιο ο Κουφοντίνας με τον Χριστόδουλο Ξηρό μπήκαν μέσα εις το υποκατάστημα όταν άνοιξε, προχώρησαν προς το κάθισμα όπου καθόταν ο Αστυφύλακας, το θύμα και εκεί ο Δημήτριος Κουφοντίνας υποκριτικά είπε εις τον Χρήστο Μάτη-θύμα «Χρήστο, Χρόνια Πολλά›. Η επομένη ημέρα του θύματος ήταν η ημέρα της ονομαστικής του εορτής. Ήταν ημέρα Χριστουγέννων. Τα Χρόνια Πολλά έτσι τα μέτρησε ο κ. Δημήτριος Κουφοντίνας, με λίγα δευτερόλεπτα.
Έπεσε μαζί με τον Χριστόδουλο Ξηρό πάνω στο θύμα και εκεί με έναν πυροβολισμό εις το αριστερό τμήμα της κεφαλής στο ύψος του ματιού επέφερε με τον πυροβολισμό του το θάνατο αυτού του άτυχου νεαρού Αστυφύλακα. «Χρήστο, Χρόνια Πολλά›. Ακολούθως αφού δολοφόνησαν τον Αστυφύλακα έκαναν και τη ληστεία και μετά αναχώρησαν.
Σε αυτή την πράξη της δολοφονίας με τα στοιχεία τα οποία προκύπτουν από την ακροαματική διαδικασία αλλά και την προδικασία ο Κουφοντίνας έχει δράσει μαζί με τον Χριστόδουλο Ξηρό. Πράγματι με βασάνισε και εμένα, φρονώ και το Δικαστήριό σας ποιος εκ των δύο αφήρεσε την ζωή του Χρήστου Μάτη, εάν δηλαδή ο φυσικός αυτουργός είναι ο Κουφοντίνας ή ο Χριστόδουλος Ξηρός.
Βέβαια για την ποινική τους μεταχείριση δεν έχει ιδιαίτερη αξία αυτό το πράγμα. Όμως για τη νομική πληρότητα φαίνεται ότι επειδή υπάρχουν και στοιχεία ότι μπορεί να αφήρεσε την ζωή ο Χριστόδουλος Ξηρός, τα περισσότερα στοιχεία είναι ότι ο φυσικός αυτουργός είναι ο Δημήτριος Κουφοντίνας με άμεσο συνεργό τον Χριστόδουλο Ξηρό ο οποίος είχε καθηλώσει το θύμα, με απλό συνεργό τον Τσελέντη ο οποίος ήταν στην θύρα της Τραπέζης και επόπτευε, τον Νικόλαο Παπαναστασίου έξωθεν, τον Γιάννη Σκανδάλη ομοίως και τον Οζντούρκ Γιανούζ ήδη θανόντα ο οποίος είχε θέσει σε κίνηση ένα δίκυκλο, μια μηχανή και δημιούργησε θόρυβο για να εμποδίσει να ακουστούν οι κρότοι από τον πυροβολισμό.
Ο θόλος των κατηγορουμένων είναι δεδομένος. Ξεκίνησαν με όπλα για να ληστέψουν. Βεβαίως έβλεπαν ότι σκοτώνουν άνθρωπο και τον σκότωσαν. Έτσι λοιπόν πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι γι αυτήν την τετελεσμένη εκ προθέσεως ανθρωποκτονία όπως ακριβώς τους αποδίδετε με το παραπεμπτικό βούλευμα.
Ήθελα κ. Πρόεδρε να συμπληρώσω ότι και από τα στοιχεία που υπάρχουν στην υπόθεση Μάτη, αποκαλυπτικές είναι οι καταθέσεις του Παύλου Νικολαίδη, της Αγγελικής Γκιλιπάτη, του Κασιού, της Αγγελικής Δαβίλα η οποία μάλιστα εδώ πέρα – την θυμάμαι που ρωτήθηκε – και είπε για τα κινέζικα μάτια του κ. Κουφοντίνα. Μάλιστα μου κάνει εντύπωση ότι η κατάθεσή της εδόθη με δισταγμούς, δείγμα ότι είχε φόβο όταν κατέθετε η κυρία εκείνη.
Στις 21/2/85 ο Εκδότης και Διευθυντής της εφημερίδας «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ› Μομφεράτος επιβαίνων του αυτοκινήτου του και καθήμενος στο πίσω κάθισμα με οδηγό τον Ρουσέτη ξεκίνησε από την κατοικία του. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μέσα στο κέντρο των Αθηνών, στο Κολωνάκι θα αντιμετώπιζε δολοφονική επίθεση. Πράγματι οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας, Χριστόδουλος Ξηρός κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως και ο Πάτροκλος Τσελέντης αφού προηγουμένως ένα αυτοκίνητο οδηγούμενο από τον Βασίλειο Τζωρτζάτο παρενεβλήθη και απέκοψε την πορεία του αυτοκινήτου του Μομφεράτου, αυτοί οι κατηγορούμενοι λοιπόν Κουφοντίνας, Ξηρός και Τσελέντης επετέθησαν με πυροβόλα όπλα-πιστόλια και με πολλούς πυροβολισμούς επέφεραν τον θάνατο του Μομφεράτου και του οδηγού Ρουσέτη.
Όλα τα βλήματα του Ρουσέτη επετεύχθησαν με τα πυροβόλα όπλα και από την αριστερά πλευρά στη θέση που ήταν. Το ότι βέβαια η χήρα καταθέτει ότι επλήγη ο άντρας της και από δεξιά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα διότι υπέλαβε ότι επειδή τα τραύματα ήταν διαμπερή στο σώμα του ότι έχει πυροβοληθεί και από τα δεξιά του σώματός του. Όμως αυτή είναι η πραγματικότητα, μόνο αριστερά καίτοι βέβαια μικράν σημασία έχει.
Έτσι λοιπόν στην υπόθεση αυτή φυσικοί αυτουργοί είναι ο Κουφοντίνας, ο Χριστόδουλος Ξηρός και ο Πάτροκλος Τσελέντης. Θέλω να σημειώσω για τον Πάτροκλο Τσελέντη ότι απολογούμενος είπε ότι ο πυροβολισμός του ήταν ένας και ότι εδόθη όχι εναντίον του οδηγού Παναγιώτη Ρουσέτη αλλά απλά στην κατεύθυνση επειδή υπέλαβε ότι με την πτώση του λόγω των πληγμάτων του οδηγού ότι πάει να πάρει πιστόλι που υπάρχει στη θέση του συνοδηγού για να αμυνθεί.
Αυτό που είπε ο Πάτροκλος Τσελέντης νομίζω ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Απλά ο άνθρωπος αυτός επειδή έχει μετανιώσει για ότι έκανε δεν θέλει να δεχθεί αυτή την πράξη. Βέβαιο είναι ότι ο θάνατος των δύο, Μομφεράτου και Ρουσέτη δεν επήλθε από πυροβολισμό του Πάτροκλου Τσελέντη. Όμως και αυτός οπλισμένος σύμφωνα με το κοινό σχέδιο έδρασε εναντίον τους.
Ο Νικόλαος Παπαναστασίου είναι ο απλός συνεργός ο οποίος παρέμεινε στον τόπο εκεί για να βοηθήσει τους δράστες σε οποιοδήποτε πρόβλημα προέκυπτε κατά την δολοφονική τους δράση. Ο Τζωρτζάτος είναι άμεσος συνεργός όπως είπα προηγουμένως διότι αυτός παρενεβλήθη και εμπόδισε την εμπροσθοπορεία του αυτοκινήτου των θυμάτων.
Στην περίπτωση εδώ πέρα ηθικός αυτουργός είναι ο Γιωτόπουλος όπως επίσης ηθικός αυτουργός είναι και στις άλλες πράξεις, στην απόπειρα δολοφονίας του Τσάντ, στην δολοφονία του Χρήστου Μάτη ο οποίος αυτός προκάλεσε την απόφαση στους άλλους κατηγορουμένους να πράξουν και να δράσουν κατά τον εγκληματικό τρόπο που είπα προηγουμένως.
Στις 26/11/85 ήταν η σειρά της Αστυνομίας να πληρώσει την αφοσίωσή της στο καθήκον. Οι κατηγορούμενοι οι οποίοι μου θυμίζουν -στο σημείο αυτό θα το πω και παρακάτω αλλά και αυτή τη στιγμή θα το πω- τον Πάσαρη, ο οποίος θα δικαιολογήσει τη δολοφονική του μανία εναντίον των αστυνομικών επικαλείται ότι είχαν σκοτώσει έναν άλλο δολοφόνο Ρουμάνο. Έτσι για να δώσει ηθική χροιά στις δολοφονίες επικαλείται ακριβώς αυτό.
Το ίδιο και στην περίπτωση αυτή με τη δολοφονική επίθεση εναντίον του λεωφορείου των ΜΑΤ στην Καισαριανή οι κατηγορούμενοι. Έχουν διακηρύξει και προκηρύξει σε δυο προκηρύξεις ότι θα χτυπάμε τα ΜΑΤ έως ότου διαλυθούν. Αυτό έχουν πει κ. Πρόεδρε, αυτό έχουν διακηρύξει με τις προκηρύξεις ολοφάνερα το δόλο τους τον ανθρωποκτόνο. Θα χτυπάμε τα ΜΑΤ έως ότου διαλυθούν σε δύο προκηρύξεις. Δεν λέω τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτά που οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι έχουν πει σε ανύποπτο χρόνο. ¶λλωστε αναγνώσθησαν οι προκηρύξεις εδώ στο ακροατήριο του Δικαστηρίου.
Εγώ δεν επικαλούμαι στοιχεία έξω από τη διαδικασία, αλλά στοιχεία της διαδικασίας. Εάν τα στοιχειά αυτά είναι εις βάρος των κατηγορούμενων δεν φταίω εγώ. Εκείνοι για τους πράξεις τους και γι’ αυτό που είναι και μακάρι να μετανιώσουν. Μακάρι. Θα ήταν ευχής έργο.
Αλλά κύριοι Δικαστές οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν μετανιώσει. Αν έβγαιναν και μετανοούσαν και το Δικαστήριο και ο ομιλών αλλά και η κοινωνία ασφαλώς θα έκανε τις εκτιμήσεις της. Αλλά τους είδατε και εδώ οι περισσότεροι εμφανίστηκαν σαν ομάδα.
Εκεί κύριοι Δικαστές όταν ξεκίνησε το βράδυ το λεωφορείο οι κατηγορούμενοι Κουφοντίνας, Χριστόδουλος Ξηρός μαζί με το συνεργό τους τον Τζωρτζάτο είχαν ετοιμάσει μια βόμβα με σκοπό να δολοφονήσουν όλους τους επιβαίνοντες άνδρες αστυνομικούς στο λεωφορείο. Όλους ήθελαν να τους σκοτώσουν.
Είχαν ετοιμάσει μια βόμβα, την είχαν βάλει μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο το οποίο είχαν κλέψει, είχαν συνδέσει αυτή τη βόμβα με μηχανισμό μήκους μερικών δεκάδων μέτρων, αυτή τη σύνδεση την είχε κάνει ο Βασίλειος Τζωρτζάτος ο οποίος ήταν και είναι ηλεκτρολόγος κι έχει τις ανάλογες γνώσεις μαζί με τους άλλους κατηγορούμενους και όταν το λεωφορείο τους προσέγγισε στο σταθμευμένο αυτοκίνητο που ήταν παγιδευμένο με τη βόμβα, τότε οι δύο κατηγορούμενοι Κουφοντίνας και Ξηρός προκάλεσαν έκρηξη η οποία χτύπησε το λεωφορείο. Με αποτέλεσμα να προξενήσει το θάνατο του αστυνομικού Γεωργακόπουλου και το σοβαρό τραυματισμό των αστυφυλάκων μεταξύ των οποίων και του Νίκου Λουρίδα ο οποίος μάλιστα χρειάστηκε να πάει στην εντατική, όπου νοσηλεύτηκε πέρσι 29 Ιουλίου και ο κ. Σάββας Ξηρός.
Από την έκρηξη αυτή η οποία ήταν μεγάλης ισχύος κατά καλή τύχη των θυμάτων, λόγω ιδιορρυθμίας του εδάφους το ωστικό κύμα δεν κατευθύνθηκε εις τον κύριο όγκο του αυτοκινήτου στον κινητήρα και στην καμπίνα των επιβατών, αλλά κάτω στο έδαφος χαμηλά. Έτσι δεν επλήγη καίρια το αυτοκίνητο ούτε προεκλήθη περαιτέρω έκρηξη του κινητήρα και ανάφλεξη της βενζίνης. Πράγματα τα οποία θα επέφεραν το θάνατο όλων των επιβαινόντων. Έτσι κύριοι Δικαστές οι κατηγορούμενοι όπως επεδίωκαν σκότωσαν μόνο τον ένα αστυνομικό τον Γεωργακόπουλο και τραυμάτισαν άλλους νομίζω 11 ή 14.
Κύριοι Δικαστές μεταξύ των τραυματισθέντων βαρύτατα ήταν και ο Νίκος Λουρίδας. Καταθέτουσα η αδελφή του Μαρία Λουρίδα ενώπιον του Δικαστηρίου σας είπε τα εξής: «Την επομένη της εκρήξεως δηλαδή στις 27 του μηνός ήμουν στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ έξω από τη μονάδα εντατικής θεραπείας που νοσηλευόταν ο αδελφός μου σχεδόν κλινικά νεκρός. Όπως καθόμουν στην πόρτα της εντατικής με δύο αστυνομικούς που φρουρείτο ο αδελφός μου, στην είσοδο της εντατικής εκεί είδα μπροστά μου τον κ. Σάββα Ξηρό τον οποίο αναγνώρισα σε μια εκπομπή μετά την έκρηξη. Ο κ. Σάββας Ξηρός ήταν στο νοσοκομείο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ, τον αναγνώρισαν σε τρεις φωτογραφίες στην οθόνη, τον θυμόμουν όλα τα χρόνια αυτό το νεαρό, όμως δεν ήξερα τότε ποιος ήταν. Είχε έρθει εκεί, είπε στους αστυνομικούς ότι είναι φοιτητής της ιατρικής, στα χέρια κρατούσε μια ροζ κάρτα και ήθελε να μπει στην εντατική για να κάνει μια έρευνα για τον αδελφό μου. Εκείνο όμως που μας είχε κάνει εντύπωση ήταν ότι όταν ήρθε, ρωτούσε εάν είχε πεθάνει ο αδελφός μου. Γιατί την ημέρα εκείνη έγραφαν οι εφημερίδες ότι ο Νίκος Λουρίδας απεβίωσε και ο άλλος αστυνομικός είχε πεθάνει την προηγούμενη και ρωτούσε επίμονα εάν ζει. Τον ρώτησαν οι αστυνομικοί τι τον ενδιαφέρει και είπε: θέλω να κάνω μια έρευνα, είμαι φοιτητής της ιατρικής. Με ρώτησε αν τον γνωρίζω. Θυμάμαι τον Σάββα. Είμαι σίγουρη ότι ήταν ο Σάββας Ξηρός δεν δίνω εξήγηση αν κάτι ήθελε να κάνει στον αδελφό μου›.
