ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:05 – 10:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας μέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Απουσιάζει σήμερα ο Βασίλης Ξηρός.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε θα ήθελα το λόγο για να συμπληρώσω μερικές παραλείψεις μου.
Στην υπόθεση της δολοφονίας του Κωστή Περατικού στον Πειραιά, όπου παρεμπιπτόντως οι κατηγορούμενοι κατηγορούνται και για απόπειρα ανθρωποκτονίας του αστυφύλακα Αβδούλου, από όλα τα στοιχεία της δικογραφίας αλλά κυρίως από τα στοιχεία της ακροαματικής διαδικασίας και ειδικότατα την κατάθεση του φερομένου ως παθόντος αστυφύλακα, δεν πείθομαι ότι το βλήμα που ερρίφθη εναντίον του φερομένου ως παθόντος ερρίφθη με ανθρωποκτόνο δόλο, αλλά ερρίφθη στην προσπάθεια των κατηγορουμένων να απομακρυνθούν από τον τόπο της εγκληματικής τους δραστηριότητος προηγουμένως.
Στην υπόθεση της ληστείας των ΕΛΤΑ Αιγάλεω στις 16/12/91: Σε αυτήν την υπόθεση κ.κ. Δικασταί, όπου, όπως έχω πει τα θύματα βάφτηκαν κόκκινα με το αίμα αυτών οι οποίοι ετόλμησαν να έχουν αντίθετη άποψη με τους κατηγορουμένους σχετικά με την ληστρική τους επίθεση, σε αυτήν λέγω την υπόθεση, ένας ηρωικός αστυφύλαξ, ο αστυφύλαξ τροχονόμος Ξηντάρας, εδέχθη την δολοφονική επίθεση του κατηγορουμένου Δημητρίου Κουφοντίνα ο οποίος με πυροβόλο όπλο έριξε εναντίον του με ανθρωποκτόνο σκοπό.
Σε αυτή την υπόθεση αυτουργός της πράξεως αποπείρας ανθρωποκτονίας η οποία απεφεύχθη διότι το θύμα μπόρεσε να αμυνθεί αποτελεσματικά και να αποκρούσει την επίθεση, σε αυτήν λέγω την υπόθεση, οι λοιποί συγκατηγορούμενοι βεβαίως είναι συνεργοί.
Κύριοι Δικασταί, υπάρχουν τα στοιχεία της πράξεως συνεργίας, απλής συνεργίας, δηλαδή και το αντικειμενικό, ο τραυματισμός εις βάρος του θύματος ο οποίος έγινε με τη ρίψη των βολίδων με ανθρωποκτόνο δόλο και το υποκειμενικό, ήτοι η συναπόφαση και η συνεκτέλεση όλων των κατηγορουμένων.
Το ότι όλοι οι κατηγορούμενοι που έδρασαν ως ληστές είχαν και δόλο ανθρωποκτόνο στην δράση του αυτουργού, προκύπτει από το γεγονός ότι όλοι ήσαν οπλισμένοι με πυροβόλα όπλα. Δεν χρειάζεται βέβαια να πει κάτι κάποιος περισσότερο. Όταν ξεκινά μια παρέα οπλισμένη με όπλα να ληστέψει μια τράπεζα και στην πορεία, λόγω της άμυνας κάποιου προσώπου, το πρόσωπο αυτό δέχεται επίθεση από τον έναν, και οι άλλοι βεβαίως μετέχουν αυτού του δόλου, του κοινού δόλου, δηλαδή έχουν συναπόφαση και συνεκτέλεση.
Ούτε βεβαίως προέκυψε ότι σε κάποιο σημείο, σε κάποιο στάδιο της δολοφονικής επίθεσης του κ. Κουφοντίνα, κάποιοι εξ αυτών διεχώρισαν τη θέση τους ή έστω να πουν ότι «εμείς είχαμε απλά δόλο ληστείας, δεν είχαμε δόλο αφαίρεσης ζωής, ανθρωποκτόνο δόλο›.
Στην υπόθεση της ληστείας του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στην οδό Πατησίων, ο κ. Κουφοντίνας –τί να πω; Να πω αυτό που είπε ένας μάρτυρας εδώ: «εάν ο Κουφοντίνας ακολουθούσε άλλον δρόμο θα ήταν Υπουργός›; Νομίζω το είπε ο κ. Κουρής. «Ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο που ακολούθησε, θα μείνει στην ιστορία ως ο Κουφοντίνας ο εγκληματίας›. Κρίμα!
Κύριε Πρόεδρε, ο ομιλών λυπάται, επιθυμεί κοινωνία αγγέλων αν αυτό είναι δυνατόν κάποια στιγμή σ’ αυτόν τον κόσμο να γίνει πραγματικότητα. Κοινωνία αγγέλων. Και θα ήταν ο πιο ευτυχής άνθρωπος του κόσμου, εάν κάποια μέρα στις φυλακές υψωνόταν λευκή σημαία. Δυστυχώς, ανθρώπινα πάθη και αδυναμίες ανθρώπινες αλλά και άλλα λάθη του νου και άλλοι πονηροί δόλιοι και εκμεταλλευτές των ανθρώπων, οδηγούν την ανθρωπότητα εκεί που την έχουν οδηγήσει.
Σε αυτήν λοιπόν την απόπειρα εναντίον του Παπαπάνου, αυτουργός είναι ο κ. Κουφοντίνας και βεβαίως ένοχοι είναι και οι λοιποί οι οποίοι πήγαν για τη ληστεία αλλά ήσαν οπλισμένοι και βεβαίως είχαν συναποφασίσει την τέλεση ανθρωποκτονίας εάν προεβάλλετο αντίσταση. Έτσι λοιπόν, πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι όπως κατηγορούνται, με εξαίρεση, όπως προείπα, την ενοχή για την απόπειρα ανθρωποκτονίας του Κουφοντίνα ως αυτουργού και οι λοιποί ως απλοί συνεργοί.
Κύριε Πρόεδρε, όπως και προχθές είπα, διαβάζω στο βούλευμα, μελετώντας τη δικογραφία και από τον πολύ συλλογισμό έχασα τον λογαριασμό. Αλήθεια σας λέω. Από τον πολύ συλλογισμό να βρω τον αριθμό των εγκλημάτων και τις λεπτομέρειες έχασα το λογαριασμό. Βλέπετε ότι αυτοί οι κατηγορούμενοι είχαν αναγάγει το έγκλημα σε τρόπο ζωής.
Επομένως κ. Πρόεδρε, να με συγχωρέσετε και εμένα και τον καλό συνάδελφό μου τον κ. Βασίλειο Μαρκή εάν ξεχάσουμε κάποια πράξη, κάποιο «κατόρθωμα› το οποίο να έχουν καταφέρει οι κ.κ. κατηγορούμενοι. Γι αυτά τα κατορθώματα, τις πράξεις δηλαδή τις αξιόποινες που θα παραλείψουμε, δε θα σας κουράσω, πρέπει να τους κηρύξετε ενόχους.
Ελπίζω ότι τελείωσα την αναφορά μου προς το Δικαστήριο και ο κ. συνάδελφός μου έχει τον λόγο για να ολοκληρώσει την αγόρευσή του στα λοιπά κεφάλαια της κατηγορίας όπως διαλαμβάνονται στο παραπεμπτικό βούλευμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Εισαγγελεύς κ. Μαρκής έχει τον λόγο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κύριοι Δικασταί, πριν ξαναπιάσω το νήμα της εξέλιξης της υπόθεσης, θέλω να επανέλθω στη χθεσινή μου πρόταση σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο. Αφορά την περίπτωση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ και αφορά την κατηγορία που αποδίδεται στον Χριστόδουλο Ξηρό ότι απεπειράθη να δολοφονήσει τον Κεφαλόπουλο, δηλαδή τον θυρωρό του κτιρίου αυτού, με την απλή συνέργια του Σάββα και του Κουφοντίνα.
Θέλω να διευκρινίσω ότι η πρότασή μου για την ενοχή γι αυτή την πράξη, δεν θα πρέπει να δεχθεί το Δικαστήριό σας αυτό που λέει το βούλευμα, ότι δηλαδή οι κατηγορούμενοι ενήργησαν με άμεσο δόλο, αλλά ενήργησαν με ενδεχόμενο δόλο. Αυτή τη διαφοροποίηση. Στο βούλευμα κατηγορούνται ότι με άμεσο δόλο ενήργησαν.
Ξαναπιάνω λίγο-λίγο το νήμα αρχίζοντας από την έκρηξη που έγινε στις 30/11/1992 και γύρω στις 22:10 στη ΔΟΥ της Νέας Φιλαδέλφειας. Για να βοηθήσω όσους παρακολουθούν την εξέλιξη των γεγονότων, επειδή η υπόθεση αυτή μου είχε ξεφύγει χθες και είναι εκτός σειράς, σας λέω ότι είναι η υπόθεση που έχει αριθμό 37 στο κατηγορητήριο του κ. Κουφοντίνα. Τα γεγονότα δε φέρονται να έχουν εξελιχθεί ως εξής:
Γύρω στις 22:30 της νύχτας εκείνης εκτοξεύθηκε ένα βλήμα των 2,36 από απόσταση 10 μ., συγκεκριμένα από την ταράτσα μιας ανεγειρόμενης οικοδομής που βρίσκεται στην Τατοϊου 51. Το βλήμα εισήλθε στις εγκαταστάσεις από το παράθυρο, εξερράγη εντός των γραφείων και προκάλεσε σοβαρότατες υλικές ζημιές.
Από την έρευνα συγκεκριμένα έσπασαν περίπου 30 υαλοπίνακες, καταστράφηκαν γραφεία, πολυθρόνες κτλ. Από την τεχνική έρευνα που επακολούθησε, απεδείχθη ότι το μεν βλήμα προερχόταν από το Συκούριο, η δε συνδεσμολογία και η λοιπή μέθοδος που είχε χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του αυτοσχέδιου αυτού πυροσωλήνος με τον οποίο έγινε η εκτόξευση, ήταν η ίδια τεχνική που είχε χρησιμοποιηθεί σε προηγούμενες ενέργειες της 17Ν.
Πέραν όμως αυτών των γεγονότων, αρκετούς μήνες αργότερα, 8 μήνες αργότερα και συγκεκριμένα όταν η Οργάνωση επιχείρησε να δολοφονήσει τον Βουλευτή Παπαδημητρίου, στην προκήρυξη που έγινε τότε, ανελήφθη και η ευθύνη για την ενέργεια σε βάρος της ΔΟΥ Νέας Φιλαδέλφειας.
Στην υπόθεση αυτή κατηγορούμενοι είναι ο Σάββας Ξηρός και ο Κουφοντίνας ως συναυτουργοί και στηρίζεται στο γεγονός ότι ο Σάββας Ξηρός στις 20/7 έχει καταθέσει ότι «στην ενέργεια κατά ΔΟΥ Νέας Φιλαδέλφειας είχα συμμετοχή αλλά δε θυμάμαι με ποιον άλλον›. Η εμπλοκή του κ. Κουφοντίνα στηρίζεται στο γεγονός ότι ο ίδιος ο Ξηρός στις 11/8 είχε πει ότι ο Κουφοντίνας ήταν κυρίως το μυαλό στις επιχειρήσεις και γι αυτό δε γινόταν καμία επιχείρηση χωρίς να συμμετέχει ο ίδιος και επιπλέον ο Βασίλης Ξηρός, στις 17/7 έχει πει το γνωστό, το έχω επικαλεστεί και σε άλλες υποθέσεις, «εγώ γνώριζα ότι ο αδερφός μου Σάββας, σε όσες ενέργειες της 17Ν συμμετείχε, ήταν πάντα με αυτόν τον Λουκά, ο οποίος φαινόταν να κάνει κουμάντο›.
Με αυτά τα στοιχεία λοιπόν, εισηγούμαι στο Δικαστήριό σας να κηρύξει ενόχους τους κατηγορουμένους όπως κατηγορούνται. Είναι μια ενέργεια η οποία συμπεριελήφθη σε προκήρυξη, είναι λοιπόν μια ενέργεια η οποία ελήφθη από την ηγεσία ή εν πάση περιπτώσει, δεν ήταν μια ενέργεια που αυτενέργησε ένα συγκεκριμένο τμήμα, ή ο κ. Κουφοντίνας ή ο κ. Ξηρός και ως εκ τούτου νομίζω ότι θα πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για ηθική αυτουργία και ο κ. Γιωτόπουλος.
Η επόμενη υπόθεση αφορά θα έλεγα δύο δίδυμες εκρήξεις και τις χαρακτηρίζει δίδυμες διότι έγιναν διαδοχικά, η μία στις 03:50 της 3/2/1998 και η άλλη στις 04:00 της ίδιας νύχτας. Η πρώτη εστρέφετο κατά του καταστήματος Mac DONALD’S στο Χαλάνδρι, στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, η δεύτερη κατά του καταστήματος της ίδιας εταιρείας στη λεωφόρο Πεντέλης 80 στα Βριλήσσια.
Στην πρώτη περίπτωση εξερράγη ο ωρολογιακός μηχανισμός ο οποίος προκάλεσε υλικές ζημιές, έσπασαν υαλοπίνακες, τα φωτιστικά, καταστράφηκε η παιδική χαρά του καταστήματος και προκλήθηκαν ζημιές σε πέντε διαμερίσματα γειτονικών οικοδομών. Αν θα αναζητήσετε τις οικείες εκθέσεις οι οποίες έχουν συνταχθεί, κατά την διάσκεψή σας, θα δείτε τις λεπτομέρειες των καταστροφών.
Λίγο αργότερα, εξερράγη ίδιος μηχανισμός στο κατάστημα στα Βριλήσσια, το οποίο προκάλεσε σημαντικές επίσης ζημιές, όχι μόνο στο ίδιο το κατάστημα αλλά και σε διαμερίσματα της παραπλεύρως οικοδομής, που βρισκόταν δηλαδή στην Πάρνηθος 3, αλλά και διακινδύνευση προφανώς, δεδομένου ότι πρόκειται όπως σας έχω πει περί ωρολογιακού μηχανισμού, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος και κυρίως ο δράστης όταν ενεργεί, ότι την ώρα που θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και θα γίνει η έκρηξη, δεν θα υπάρχει κάποιος περαστικός στο σημείο εκείνο.
Και για τις δύο αυτές εκρήξεις υπήρξε ανάληψη ευθύνης εκ μέρους της 17Ν. Θα ήθελα να σημειώσω ιδιαίτερα σ’ αυτή την υπόθεση ότι αυτές οι περιπτώσεις και αυτό το περιεχόμενο της συγκεκριμένης προκήρυξης, δικαιολογεί θα έλεγα αυτό που μας είπαν κάποιοι άνθρωποι, ότι από ένα σημείο και πέρα, η 17Ν βρισκόταν σε ένα αδιέξοδο. Κι όχι μόνο σε αδιέξοδο, αλλά κάποιοι άλλοι είπαν –δε θυμάμαι αν είναι η ακριβής λέξη- «σε κάποια κατάπτωση›.
Γιατί το λέω έτσι: Εγώ θα σας επισημάνω δυο-τρία συγκεκριμένα σημεία αλλά αξίζει τον κόπο να τη διαβάσετε ξανά κατά την διάσκεψή σας αυτή την προκήρυξη. Είναι μια προκήρυξη πολυσέλιδη, ασχολείται με όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής θα έλεγα.
Παραπέμπει σε δημοσιεύματα του «Monte Diplomatic›, χαρακτηρίζει κάποιους ως νενέκους ή προσκυνημένους, ασχολείται με τα Ίμια, ασκεί κριτική στη διακήρυξη της Μαδρίτης για τα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία, καταγγέλλει την Τουρκία για την ιμπεριαλιστική της πολιτική, αξιολογεί και επικαλείται στοιχεία από μελέτες που έγιναν στη Γαλλία, σας το τονίζω ιδιαίτερα, και στοιχειά που προέκυψαν από αυτές τις μελέτες για την επιρροή του ρατσισμού του Λεπέν στη Γαλλία, ασκείται κριτική στην αμερικανική και στη γαλλική αποικιοκρατία, για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν γενικά οι δυτικές χώρες τους λαθρομετανάστες.
Το είπα στη διάρκεια της διαδικασίας και θα το επαναλάβω τώρα, εγώ μετά από ένα τέτοιο σκεπτικό θα περίμενα ότι η Οργάνωση θα επιχειρούσε να βυθίσει αεροπλανοφόρο. Η Οργάνωση επέλεξε να χτυπήσει τα χάμπουργκερ.
Στην υπόθεση αυτή φαίνεται να έχουν εμπλοκή και γι αυτό ζητώ την ενοχή τους ο Κουφοντίνας, ο Σάββας Ξηρός και ο Βασίλης Ξηρός, όπως ο Βασίλης Ξηρός και ο Σάββας νομίζω έχουν παραδεχθεί. Για την ηθική αυτουργία, επαναλαμβάνω ότι το σκεπτικό μου είναι ίδιο, ότι εφόσον πρόκειται για ενέργεια επίσημη της Οργάνωσης, δεν θα μπορέσει να είχε γίνει χωρίς την παρέμβαση του Γιωτόπουλου ο οποίος θα είχε και την ευθύνη σύνταξης της προκήρυξης.
Η επόμενη έκρηξη –και έχω την εντύπωση ότι η ανάληψη της ευθύνης και γι αυτή την έκρηξη γίνεται με την ίδια προκήρυξη- είναι η έκρηξη που έγινε στην αντιπροσωπεία αμερικανικών αυτοκινήτων, στην DETROYT MOTORS στη λεωφόρο Κηφισίας 29-31.
Η έκρηξη έγινε ώρα 00:13 στις 29/2/98, εξερράγη ωρολογιακός εκρηκτικός μηχανισμός στην είσοδο του σέρβις των εγκαταστάσεων. Προκλήθηκαν ζημιές στις εγκαταστάσεις και σε διάφορα αυτοκίνητα, αλλά από τη διαδικασία προέκυψε και πρέπει να το επισημάνω στο Δικαστήριό σας, είναι μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις που έχουμε ξεκάθαρο το γεγονός ότι δεν προέκυψε κίνδυνος ανθρώπου.
Ο μάρτυρας ο οποίος εξετάστηκε για την υπόθεση αυτή, ο άνθρωπος δηλαδή που ουσιαστικά εκπροσωπούσε την εταιρεία, είπε ότι είναι έτσι οι εγκαταστάσεις διαμορφωμένες, μέσα σε ένα πάρα πολύ μεγάλο οικόπεδο με περίφραξη γύρω-γύρω, την ώρα εκείνη δεν είναι κανένας στις εγκαταστάσεις αυτές, ως εκ τούτου το Δικαστήριό σας θα πρέπει να δεχθεί ότι η πράξη αυτή της εκρήξεως προβλέπεται και τιμωρείται από το εδάφιο α του άρθρου 270, ότι δηλαδή από τη συγκεκριμένη αυτή έκρηξη δεν υπήρξε διακινδύνευση προσώπου.
Και σε αυτήν την υπόθεση είναι φανερό ότι η ομάδα αυτή ενεργοποιείται και προκάλεσε όλες αυτές τις εκρήξεις το χρονικό αυτό διάστημα, το χρονικό διάστημα είναι γύρω στο ’98, είναι ο Σάββας, ο Κουφοντίνας και ο Βασίλης Ξηρός. Θα πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι σύμφωνα με το κατηγορητήριο. ¶λλωστε είναι εκρήξεις τις οποίες παραδέχονται οι κατηγορούμενοι Σάββας και Βασίλης Ξηρός.
Οι επόμενες εκρήξεις αφορούν θα έλεγα ίδιους στόχους όπως και η προηγούμενη της DETROYT, μόνο που γίνεται άλλη νύχτα. Πρόκειται για την επίθεση που έγινε εναντίον της εταιρείας CHRYSLER, της αντιπροσωπείας μάλλον της εταιρείας, στο Νέο Ψυχικό, όπου γύρω στα μεσάνυχτα, δηλαδή 4’ μετά τα μεσάνυχτα, εξερράγη βόμβα, προκάλεσε σημαντικές ζημιές στο κτίριο, σε καταστήματα γειτονικών κτιρίων, σε διερχόμενα και σταθμευμένα αυτοκίνητα.
Ήταν ωρολογιακός μηχανισμός. Βρισκόταν κοντά σε δρόμο και σε πεζοδρόμιο. Η διακινδύνευση είναι θα έλεγα δεδομένη. Λίγο αργότερα, 4 λεπτά αργότερα, 5 για την ακρίβεια δηλαδή στις 00:09 ίδια έκρηξη στις εγκαταστάσεις της αντιπροσωπείας της OPEL στο Χολαργό στη Λεωφόρο Μεσογείων 335. Προκάλεσε ζημιές στις εγκαταστάσεις αλλά και στο γειτονικό κτίριο ιδιοκτησίας Παναγιώτη Ζωγραφάκη.
Δεν θα ήθελα να απασχολώ το Δικαστήριό σας για λεπτομέρειες των ζημιών που προκλήθηκαν αλλά σας επαναλαμβάνω οι ζημιές αυτές οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις είναι πάρα πολύ σημαντικές. Προκύπτουν από τις εκθέσεις κ. Πρόεδρε που έχουν συνταχθεί και τις οποίες ασφαλώς το Δικαστήριό σας θα λάβει υπόψη του.
Έχουμε ανάληψη ευθύνης, έχουμε την ανάμειξη και την παραδοχή του Σάββα. Λέει δηλαδή ο Σάββας στις 20/7 «με τον Λουκά τοποθετήσαμε εκρηκτικό μηχανισμό στην αντιπροσωπεία της CHRYSLER στην Κατεχάκη κάτω από ένα αυτοκίνητο. Το ίδιο βράδυ πάλι με τον Λουκά βάλαμε εκρηκτικό μηχανισμό στην Κατεχάκη της OPEL στον Χολαργό στα Μεσόγεια›. Ο Βασίλειος Ξηρός παραδέχεται την συμμετοχή του ως τσιλιαδόρος, ότι πρόσεχε δηλαδή γύρω να μην έρθει κάποιος ή οδηγούσε.
Έχω την εντύπωση ότι να δεχθεί αυτό το πράγμα κ. Πρόεδρε το Δικαστήριό σας. Δηλαδή να δεχθεί ότι συναυτουργοί σε αυτές τις δύο εκρήξεις είναι ο Κουφοντίνας και ο Σάββας και ότι ο Βασίλειος Ξηρός υπήρξε απλός συνεργός και όχι συναυτουργός όπως κατηγορείται. Για την ηθική αυτουργία επισημαίνοντας το γεγονός ότι και γι αυτές τις εκρήξεις έγινε ανάληψη ευθύνης από την Οργάνωση, ηθική αυτουργία του κ. Γιωτόπουλου.
Λίγο αργότερα η Οργάνωση αλλάζει στόχους. Σταματάει τις επιθέσεις εναντίον εταιρειών αυτοκινήτων και στρέφει πάλι την δραστηριότητά της εναντίον τραπεζών. Έτσι στις 7 Απριλίου 1998 και στις 23:55 εκτοξεύτηκε αντιαρματική ρουκέτα των 2,36 με αυτοσχέδιο πυροδοτικό μηχανισμό από απόσταση 20 μέτρων κατά του υποκαταστήματος της CITIBANK Κυψέλης στην οδό Ιωάννου Δροσοπούλου 54.
Θέλω να επισημάνω ότι ίσως η οδός Δροσοπούλου είναι η οδός που ακούστηκε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη οδό των Αθηνών σε αυτή την υπόθεση συνολικά. Πάρα πολλές ενέργειες της 17Ν έχουν γίνει στην οδό Δροσοπούλου, ληστείες, εκρήξεις. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι είναι ένας πολύ κεντρικός δρόμος και θα έλεγα και ένας πολύ μακρύς δρόμος.
Εκτοξεύτηκε μία ρουκέτα με έναν αυτοσχέδιο πυροδοτικό μηχανισμό από απόσταση 20 μέτρων. Προκλήθηκαν σοβαρές υλικές ζημιές στις εγκαταστάσεις της τράπεζας, σε γειτονικά διαμερίσματα που ανήκουν στον Νικόλαο και στην Ελένη Ζωγούλη καθώς και σε αυτοκίνητα σταθμευμένα αλλά και διερχόμενα. Διακινδύνευσαν εκτός από τους διερχόμενους και αυτοί οι οποίο βρισκόταν μέσα στα κτίρια μεταξύ των οποίων και ο Γεώργιος Θεοδωρίδης. Λεπτομέρειες των ζημιών μπορείτε να αναζητήσετε στις εκθέσεις. Ανέλαβε την ευθύνη η 17Ν. Στην πράξη αυτή φαίνεται να είναι αυτουργός ο Σάββας και συνεργοί ο Κουφοντίνας και ο Βασίλης Ξηρός.
Αυτά προκύπτουν από την από 20/7 απολογία του Σάββα που αποδέχεται, περιγράφει πώς ο ίδιος τοποθέτησε τον εκτοξευτήρα στον ουρανό σταθμευμένου αυτοκινήτου την στιγμή της πυροδότησης και αμέσως έφυγαν. Ο δε Βασίλης καταθέτει ότι πράγματι ο ίδιος παραδέχεται ότι ήταν οδηγός του αυτοκινήτου με το οποίο πήγαν και έφυγαν μετά την έκρηξη.
Νομίζω λοιπόν ότι το Δικαστήριό σας θα πρέπει να τους κηρύξει ενόχους όσους κατηγορούνται στην υπόθεση αυτή και για την ηθική αυτουργία η γνωστή σκέψη στηρίζει την πρότασή μου για την ενοχή του κ. Γιωτόπουλου.
Ερχόμαστε τώρα κ.κ. Δικαστές σε μια υπόθεση που αλλάζει λίγο τα πράγματα και αλλάζει τα πράγματα υπό την έννοια ότι για πρώτη φορά φαίνεται να εμπλέκεται ένα νέο πρόσωπο. Είναι η υπόθεση της έκρηξης στην ALPHA Πίστεως στην οδό Αχαρνών 364 και Παπαντωνίου που έγινε στις 22/6/98, ώρα 22:55. Στην προκειμένη περίπτωση ένας ωρολογιακός εκρηκτικός μηχανισμός είχε τοποθετηθεί σε τσιμεντένια ζαρντινιέρα δίπλα στην τράπεζα. Εξερράγη την ώρα εκείνη και προκάλεσε σημαντικότατες ζημιές και στην τράπεζα και σε γειτονικά κτίρια και σε αυτοκίνητα και είναι προφανές ότι διακινδύνευσαν διερχόμενοι όταν μιλάμε για μία έκρηξη που γίνεται σε έναν από τους δρόμους της Αθήνας που έχει κίνηση οποιαδήποτε ώρα του 24ωρου στις 22:55 το βράδυ.
Στην υπόθεση αυτή φέρεται να είναι αυτουργός ο Διονύσιος Γεωργιάδης και απλοί συνεργοί ο Κουφοντίνας, ο Σάββας και ο Βασίλης Ξηρός. Στη υπόθεση αυτή έχει αναφερθεί λεπτομερώς ο κατηγορούμενος Γεωργιάδης. Περιγράφει δηλαδή πώς μετά από τις συζητήσεις και τις επαφές που έγιναν με το Σάββα κατά την διάρκεια της παραμονής του στο σπίτι του Σάββα. Πείστηκε να βοηθήσει τον Σάββα στο έργο το οποίο εκτελούσε στα πλαίσια της Οργάνωσης και ότι η ενέργεια αυτή ήταν μία ενέργεια που ουσιαστικά αποτελούσε την δοκιμασία ένταξής του στην Οργάνωση.
Θέλω να σας επισημάνω ότι το ίδιο είχε πει ο Βασίλειος Ξηρός για την δική του δοκιμασία ότι πήγαν για να τοποθετήσουν τη βόμβα στο αυτοκίνητο του Ρούσσου. Εδώ λοιπόν όπως ο ίδιος περιγράφει, πήγαν εκεί. Την βόμβα την είχε μαζί του ο Σάββας, του την έδωσε και αυτός την τοποθέτησε. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος λέει ότι όταν το βράδυ είδε στην τηλεόραση ποια ήταν τα αποτελέσματα της έκρηξης που προκλήθηκαν τρόμαξε.
Έχει περιγράψει λεπτομερώς αυτά τα πράγματα. Τα επανέλαβε και τα αποδέχθηκε στην ανάκριση. Τα επιβεβαίωσε με απολογητικό υπόμνημα το οποίο κατέθεσε ο ίδιος και το οποίο υπογράφεται από τον δικηγόρο του. Σε κάποια φάση και όταν λέω «κάποια φάση› όταν δημιουργείται η γνωστή «στροφή› στην τακτική μερίδος των κατηγορουμένων ο Γεωργιάδης αποφασίζει να ακολουθήσει αυτήν την γραμμή, να ακολουθήσει τη στροφή της άρνησης των πάντων.
Η άρνησή του αυτή δεν είναι πειστική για μένα. Αυτά είναι γεγονότα τα οποία κανείς δεν θα μπορούσε να του τα έχει υποβάλλει για να κατατεθούν. Θέλω στο σημείο αυτό να πω ότι πραγματικά λυπάμαι για τη στροφή αυτού του ανθρώπου ο οποίος μάλιστα κ.κ. Δικαστές έφτασε στο εξής σημείο: όταν αποφάσισε την στροφή, ο δικηγόρος του που είχε συντάξει το αρχικό υπόμνημα που αποδεχόταν, ζητούσε συγγνώμη κλπ αποδέχθηκε την στροφή και συνέχισε να τον στηρίζει. Συνέταξε υπόμνημα με τη νέα γραμμή το οποίο εμφάνισε ενώπιον του Εφέτη Ανακριτή στις συμπληρωματικές απολογίες πια του Οκτωβρίου τις οποίες πια οι κατηγορούμενοι που έχουν αποφασίσει την αλλαγή πλεύσης έχουν αλλάξει οριστικά τις θέσεις τους.
Στο υπόμνημα που καταθέτει αρνείται τα πάντα αλλά δεν αρνείται ένα και μόνο περιστατικό. Ότι δηλαδή μετά την είσοδό του στην γιάφκα της Δαμάρεως κατά τις γνωστές συνθήκες την οποία δεν αρνείται και όταν αντελήφθη ότι το διαμέρισμα αυτό χρησιμοποιείται από την Οργάνωση γιατί είδε τις προκηρύξεις, είδε το αστέρι, διάβασε και του παραδέχθηκε ο Σάββας ότι είναι η 17Ν, είχε τολμήσει ο δικηγόρος να γράψει και να επαναλάβει στο υπόμνημα αυτό ότι από κει και πέρα δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτή την επιρροή γιατί τον απειλούσε ο Σάββας.
Αυτό και μόνο το γεγονός που τόλμησε ο δικηγόρος να γράψει στηρίζοντας κατά τα λοιπά την υπόλοιπη γραμμή αποτέλεσε αιτία απομακρύνσεως του δικηγόρου, απόλυσής του. Θέλω να επισημάνω στο σημείο αυτό γιατί για μένα δεν είναι χωρίς σημασία, εγώ θα έλεγα έχω πολύ συγκλονιστεί από την παρουσία των οικείων των κατηγορουμένων που ήρθαν εδώ, της μητέρας του, των συζύγων, των αδελφών που ήρθαν εδώ και κατέθεσαν για τους ανθρώπους τους που ξαφνικά ενεπλάκησαν σε μια τέτοια ιστορία.
Το παραδέχθηκε η μητέρα ότι διαμαρτυρόταν και φώναζε και από την τηλεόραση και κατήγγειλε το γεγονός ότι έκαναν λάθος οι Αρχές που ξαναέφεραν τον γιο τους κάτω από την επιρροή του Σάββα Ξηρού βάζοντάς τον μαζί στη φυλακή και ότι απομακρυνόταν από το περιβάλλον γιατί του άλλαξαν πάλι τα μυαλά του παιδιού μου. Τα ακούσαμε, τα είδαμε, τα επιβεβαίωσε και γι αυτό άλλωστε τα χρησιμοποιώ.
Δεν δέχομαι λοιπόν ότι αυτή είναι μία ιστορία κατασκευασμένη. Είναι μία έκρηξη η οποία έγινε αλλά αυτό το περιστατικό κ.κ. Δικαστές είναι ένα περιστατικό που από τώρα θέλω να σας θέσω ένα προβληματισμό μου. Κύριοι Δικαστές, σας λέω από τώρα ότι σε λίγες ώρες εγώ θα είμαι ένα σιωπηλό πρόσωπο. Δηλαδή όταν θα τελειώσει η εισήγησή μου προς το Δικαστήριό σας εγώ μεταβάλλομαι σε σιωπηλό πρόσωπο μέχρι το τέλος της διαδικασίας, μέχρι και την ημέρα δηλαδή που θα τελειώσουμε και θα φύγουμε.
Τις προτάσεις επί της ποινής για όσους από τους κατηγορουμένους και για όποιες πράξεις το Δικαστήριό σας του κηρύξει ενόχους θα τους κάνει ο τακτικός συνάδελφός μου. Δράττομαι όμως της ευκαιρίας αυτής της συγκεκριμένης για να θέσω υπόψη έναν προβληματισμό. Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: θα πρέπει αυτή η παγιωμένη διαφοροποίηση που γίνεται στην αντιμετώπιση του αυτουργού, του συνεργού του απλού, του ηθικού αυτουργού κλπ να λειτουργήσει σε αυτή την διαδικασία, σε αυτές τις υποθέσεις;
Όταν δηλαδή ο Σάββας Ξηρός φτιάχνει την βόμβα και αυτό το παιδί του την παραδίδει για να την βάλει, θα έχει την ευθύνη την βασική ο Γεωργιάδης και ο Κουφοντίνας και ο Ξηρός που παρακολουθούν εκεί το έργο τους να είναι απλοί συνεργοί που θα τιμωρηθούν ελαφρύτερα; Έχω την εντύπωση ότι υπάρχει διέξοδος και η διέξοδος είναι αυτή που αναφέρεται στην δεύτερη παράγραφο του άρθρου 47.
Η δεύτερη παράγραφο του άρθρου 47 παραπέμπει στην δεύτερη παράγραφο του άρθρου 42. Είναι δηλαδή η περίπτωση εκείνη που λέει ότι αν είτε στην απλή συνέργια, είτε στην απόπειρα το Δικαστήριο κρίνει ότι η ποινή του απλού συνεργού ή η ποινή της απόπειρας δεν είναι ικανή να συγκρατήσει τον κατηγορούμενο από την τέλεση νέων αξιοποίνων πράξεων επιβάλλεται η ποινή του αυτουργού.
Δεν μπορώ να δεχθώ κ.κ. Δικαστές ότι κατά την διάρκεια ενός εγκληματικού σχεδίου αποφασίζεται κάποιοι να παίξουν έναν ρόλο ελαφρότερο ή όχι και αυτός που του έτυχε ο ρόλος, γιατί κάποιος άλλος τον καθόρισε αυτόν τον ρόλο να πατήσει το κουμπί έχει περισσότερες ευθύνες από τους υπολοίπους. Για μένα οι ευθύνες ταυτίζονται. Αυτά είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που ασχολούμαι με θέματα ποινής.
Συνεχίζουμε το μπαράζ θα έλεγα των εκρήξεων. Χρησιμοποιώ και λέξη της νεοελληνικής πότε-πότε. Φτάνουμε στις εκρήξεις που έχουν γίνει κατά των γραφείων του ΠΑΣΟΚ. Οι εκρήξεις έγιναν μέσα σε 3 ή 4 ημέρες. Στην πρώτη περίπτωση στόχος ήταν τα κεντρικά γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη 50 (αν έχω σημειώσει καλά). Έχει γίνει γύρω στις 23:42 στις 31/3/1999.
Εκτοξεύτηκε μία αντιαρματική ρουκέτα των 2,36 που προέκυψε ότι προερχόταν από το Συκούριο από απόσταση 12 μέτρων. Το βλήμα χτύπησε στην μεσαία κολώνα του Β΄ ορόφου. Δημιούργησε ένα κυκλικό ρήγμα 13 Χ 5 εκατοστά, εξοστρακίστηκε, διέγραψε μία πορεία 10 μέτρων στο μπαλκόνι και βρέθηκε στο μπαλκόνι ενός διαμερίσματος που βρίσκεται στην οδό Διδότου 34.
Θα έλεγα ότι η ενέργεια αυτή δεν ήταν πετυχημένη. Δεν προκάλεσε αυτά που οι δράστες ήθελαν να προκαλέσουν. Χτύπησε κάπου αλλού, πήγε κάπου αλλού αλλά οι δράστες βέβαια εμμένουν «δεν θα σας αφήσουμε αχτύπητους› και επανέρχονται 3 μέρες αργότερα. Δεν χτυπάνε τον ίδιο χώρο διότι είναι φανερό ότι και ανόητες να ήταν οι Αρχές κάποια μέτρα θα είχαν λάβει αλλά πάνε σε άλλη περιοχή.
Πάνε λοιπόν στα γραφεία της Γ΄ Τοπικής Οργάνωσης Γαλατσίου στη Λεωφόρο Γαλατσίου 80 στις 3 Απριλίου και διαφοροποιούν και μέθοδο. Δεν θα σας αφήσουμε στην τύχη για το πού θα τύχει να χτυπήσει η ρουκέτα. Διαφοροποιούν λοιπόν μέθοδο, κατασκευάζουν έναν εκρηκτικό ωρολογιακό μηχανισμό, τον τοποθετούν. Εκρήγνυται γύρω στις 01:30 το πρωί της 3ης Απριλίου, προκαλεί ζημιές στις εγκαταστάσεις εκεί στα γραφεία, στα γειτονικά καταστήματα ιδιοκτησίας Μπόκου και στα διαμερίσματα του Γ΄ ορόφου ιδιοκτησίας Λεβέντη. Τις ζημιές τις ειδικότερες θα τις δείτε κ.κ. Δικαστές όταν θα έρθει η ώρα.
Υπήρξε ανάληψη της ευθύνης. Έχω την εντύπωση ότι η ανάληψη της ευθύνης γίνεται με την προκήρυξη που αφορά τον Σόντερς, πολύ μεταγενέστερα δηλαδή. Ο δε Σάββας παραδέχεται ότι πραγματικά «εγώ και ο Λουκάς με ρουκέτα που πυροδοτήθηκε, με ωρολογιακό μηχανισμό χτυπήσαμε τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Μερικές μέρες αργότερα με ωρολογιακή βόμβα με τον Λουκά χτυπήσαμε στο Γαλάτσι τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ›. Ο Βασίλης Ξηρός παραδέχεται την συμμετοχή του ως οδηγός του αυτοκινήτου.
Σε αυτή την υπόθεση κατηγορούνται ως συναυτουργοί όλοι. Πρέπει να γίνει ο διαχωρισμός, να δεχθεί δηλαδή το Δικαστήριό σας ότι ο Βασίλης Ξηρός έπαιξε το ρόλο που ο ίδιος περιγράφει, δηλαδή ήταν οδηγός του αυτοκινήτου και μόνο και ως εκ τούτου να κηρυχθεί ένοχος μόνο για απλή συνέργια. Για το θέμα της ηθικής αυτουργίας επανέρχομαι στο γνωστό σκεπτικό.
Η επόμενη ενέργεια της Οργάνωσης κ.κ. Δικαστές είναι μια από τις πιο πρωτότυπες θα έλεγα και θεαματικές ενέργειες. Τα αποτελέσματα δεν ήταν σημαντικά αλλά αυτό που πραγματικά είναι πρωτότυπο είναι ο τρόπος ενεργείας. Προσπάθησαν να μπω στο μυαλό τους και να πω «γιατί το έκαναν έτσι›. Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν θα ήθελαν κάθε βράδυ να πηγαίνουν στον Πειραιά για να χτυπάνε μία τράπεζα. Αποφάσισαν λοιπόν και ενήργησαν ως εξής: η Οργάνωση είχε «απαλλοτριώσει› κατά την γνώση έκφρασή τους κάποιο αυτοκίνητο και αφού έγιναν όλες οι προκαταρκτικές ενέργειές τους τοποθέτησαν στη σχάρα που υπήρχε στον ουρανό αυτού του αυτοκινήτου 3 πυροσωλήνες.
Σε κάθε πυροσωλήνα τοποθέτησαν μία αντιαρματική ρουκέτα των 2,36. Πήγαν στον Πειραιά. Βέβαια πιστεύω ότι πρέπει να τις τοποθέτησαν όταν πήγαν στον Πειραιά. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ξεκίνησαν από τα Πατήσια ή από οπουδήποτε αλλού με τους πυροσωλήνες πάνω για να πάνε στον Πειραιά. Όταν πήγαν κάπου εκεί κοντά στον Πειραιά τοποθέτησαν τους πυροσωλήνες και παρουσιάστηκε το εξής φαινόμενο, διαδοχικά και μέσα σε 15 δευτερόλεπτα η μία από την άλλη ο Σάββας Ξηρός μέσα από το αυτοκίνητο ενώ οδηγούσε ο Βασίλης νομίζω και ήταν και ο Κουφοντίνας καθώς βάδιζαν στο δρόμο εκτόξευαν και μία αντιαρματική ρουκέτα εναντίον μιας συγκεκριμένης τράπεζας κάθε φορά.
Έτσι χτυπήθηκε η MANHATTAN στην οδό Μιαούλη, προκλήθηκαν σοβαρές υλικές ζημιές. Θέλω να επισημάνω την κατάθεση της μάρτυρος Τσιπλή (αν έχω σημειώσει καλά). Λέει «χτύπησαν τα γραφεία μας που είναι στο Μέγαρο Χανδρή στην Μιαούλη 95. Ο θυρωρός και φύλακας γλίτωσε από θαύμα›. Αμέσως μετά από δευτερόλεπτα χτυπήθηκε με τον ίδιο τρόπο η MINDLANT BANK στον οδό Μιαούλη 93 με ίδιες ζημιές και ίδια διακινδύνευση και αμέσως μετά από 15 δευτερόλεπτα η BANK NATIONALE DE PARI στην οδό Μιαούλη 91-93-95.
Δεν ξέρω αν ήταν 95-93-91 αλλά εν πάση περιπτώσει είναι φανερό ότι διπλανά κτίρια από την ίδια πλευρά του δρόμου στα οποία στεγάζονταν τράπεζες. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι τρεις τράπεζες φαίνεται να είναι ξένων συμφερόντων.
Στην ενέργεια αυτή φαίνεται τα πράγματα να παραλλάσσουν. Δεν ξέρω αν είναι η σημείωσή μου σωστή αλλά ο Βασίλης Ξηρός λέει σε αυτήν την υπόθεση ότι αυτός ο οποίος πυροδοτούσε μέσα από το αυτοκίνητο με τα καλώδια που είχαν τραβήξει από μέσα ήταν ο Λουκάς. Δεν ξέρω αν κάνω λάθος κι αν είναι έτσι τα πράγματα. Είμαι έτοιμος να το δεχθώ ή να μην το δεχθώ αρκεί απλώς ένα κούνημα του κεφαλιού να γίνει.
Σύμφωνα με την κατηγορία εμφανίζεται ως αυτουργός ο Σάββας και οι άλλοι απλοί συνεργοί. Εγώ θα δεχθώ αυτό που λέει ο Βασίλης Ξηρός, ότι δηλαδή ο Λουκάς ήταν αυτός ο οποίος πυροδοτούσε και ας κάνει την αντίστοιχη αλλαγή το Δικαστήριό σας αν δεχθεί την εισήγησή μου. Σας επαναλαμβάνω ότι είναι μία ενέργεια πράγματι θεαματική. Δείχνει ότι το μυαλό αυτών των ανθρώπων δούλευε αλλά δούλευε δυστυχώς σε κατεύθυνση εντελώς αρνητική και για τους ίδιους και για την κοινωνία μας. Ως εκ τούτου δεδομένου μάλιστα ότι έχει γίνει ανάληψη της ευθύνης με προκήρυξη ως προς τον ηθικό αυτουργό είναι η γνωστή μου πρόταση.
Κύριοι Δικαστές, οι επόμενες ενέργειες της 17Ν αλλάζουν στόχους και στρέφονται πια κατά Διπλωματικών Αντιπροσωπειών στην Ελλάδα. Σε πρώτη φάση χτυπιέται το σπίτι του Ολλανδού Πρέσβη. Μάλλον θα έλεγα πρώτα χτυπιέται το σπίτι του Γερμανού Πρέσβη και θα σας πω κάτω από ποιες συνθήκες και λίγο αργότερα χτυπιέται το σπίτι του Ολλανδού Πρέσβη.
Εδώ τα πράγματα δεν είναι και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν θα έλεγα με τον τρόπο που αντιμετώπισα την προηγούμενη περίπτωση. Δεν είναι θεαματικά μόνο, είναι εξαιρετικά επικίνδυνα. Δείχνει ότι οι κατηγορούμενοι σε μερικές περιπτώσεις δείχνουν μια συμπεριφορά η οποία δεν μπορώ να την αντιληφθώ πράγματι ακόμα και για οποιονδήποτε άνθρωπο λειτουργεί έστω με τα δικά τους κίνητρα όπως αυτοί ισχυρίζονται.
Στην έκρηξη λοιπόν στην κατοικία του Ολλανδού Πρέσβη έχουμε τα εξής γεγονότα κ.κ. Δικαστές. Στις 7 Μαίου 1999 γύρω στις 23:30 το βράδυ εξερράγη ωρολογιακός μηχανισμός στο σπίτι, την κατοικία του που βρίσκεται σε τριώροφη οικοδομή και στην οποία μένει ο Πρεσβευτής, η γυναίκα του, δύο παιδιά και κάποια υπηρεσία. Προκλήθηκαν σημαντικότατες ζημιές όχι μόνο στην ίδια κατοικία αλλά και σε διαμερίσματα σε γειτονικές οικοδομές που βρίσκονται στην οδό Λυκείου και ανήκουν (αν έχω σημειώσει καλά τα ονόματα) στις οικογένειες Γερουλάνου, Τσαούση, Πριβιζά κλπ.
Είναι χαρακτηριστικό και προκύπτει τόσο από την ανάγνωση της κατάθεσης του Πρέσβη η οποία έγινε στο Δικαστήριό σας αλλά και από την κατάθεση της μάρτυρας Γερουλάνου ότι την ώρα της έκρηξης ο Πρεσβευτής και η σύζυγός του βρισκόταν σε επίσκεψη στο διαμέρισμα της Γερουλάνου. Όταν έγινε η έκρηξη βρισκόταν στο σπίτι μόνο τα παιδιά. Προκλήθηκε πανικός. Προκλήθηκαν ζημιές στο διαμέρισμα ακόμα στο οποίο βρισκόταν το παιδί αλλά και όπως η Γερουλάνου λέει ήταν θέμα τύχης το ότι το παιδί δεν τραυματίστηκε, το οποίο πανικόβλητο το μετέφεραν για το ηρεμήσουν σε γειτονική οικοδομή.
Δεν μπορώ να καταλάβω πραγματικά κάποιες ενέργειες. Ο Ολλανδός είναι ένας άνθρωπος ο οποίος όπως προκύπτει από την κατάθεσή του 6 μήνες πριν είχε έρθει να υπηρετήσει στην Ελλάδα με την γυναίκα του και τα παιδιά του. Όπως ο ίδιος περιγράφει ότι είχε καταστραφεί ακόμα και η εσωτερική πόρτα του δωματίου που κοιμόταν το παιδί του.
Θυμάμαι βέβαια ότι όταν εξεφράσθησαν κατά την διάρκεια της διαδικασίας κάποιες σκέψεις –δεν θυμάμαι να ήταν δικές μου ή κάποιου άλλου μέλους κ.κ. Δικαστές– «μας πώς είναι δυνατόν› εκεί έγινε μία παρέμβαση του κ. Κουφοντίνα ο οποίος μας είπε «ναι, αλλά δεν θυμάστε και τα παιδιά της Γιουγκοσλαβίας;›. Δεν μπορώ πράγματι να καταλάβω πώς συμψηφίζονται και πώς ισοφαρίζονται αυτά τα πράγματα.
Η ενέργεια αυτή αποδίδεται στους Κουφοντίνα και Σάββα Ξηρό. Έχει αναληφθεί ευθύνη με την προκήρυξη που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2000, ένα χρόνο περίπου μετά και αφορά την υπόθεση Σόντερς. Προτείνω να κηρυχθούν ένοχοι οι κατηγορούμενοι.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην δεύτερη περίπτωση που επακολούθησε χρησιμοποιήθηκε ωρολογιακός μηχανισμός. Λίγες μέρες πριν και συγκεκριμένα στις 2 Μαίου 1999 είχε επιχειρηθεί μια άλλη ενέργεια. Είναι η ενέργεια που είναι γνωστή με τον τίτλο «η έκρηξη στην κατοικία του Γερμανού Πρέσβη›. Φέρεται να έχει τελεστεί στις 2 Μαίου ΄99. Ίσως κάνω λάθος στη σημείωσή μου. 16/5 μερικές μέρες αργότερα και γι αυτό άλλωστε το είχα διαφορετικά. Είχε πει κάτι προηγουμένως ο συνάδελφό μου, ότι σκαλίζοντας τόσα χαρτιά φτάνεις μερικές φορές στο να χάνεις το λογαριασμό.
Την ημέρα λοιπόν εκείνη και ενώ ο Πρέσβης βρίσκεται στο γραφείο του και τα δωμάτια του σπιτιού ήταν φωτισμένα, πράγμα που δείχνει ότι άνθρωποι βρίσκονται μέσα, εναντίον της κατοικίας του εκτοξεύτηκε ένα βλήμα αντιαρματικό.
Θέλω να επισημάνω ότι πρόκειται για βλήμα των 3,5 και μόνο το γεγονός κύριοι Δικαστές για όσους έχουμε υπηρετήσει στο στρατό, ξέρουμε τη διαφορά ως προς τα αποτελέσματα ενός βλήματος των 2,36 σε σχέση με ένα βλήμα των 3,5.
Εκτοξεύτηκε εναντίον της κατοικίας ένα αντιαρματικό βλήμα των 3,5. Το βλήμα αυτό προσέκρουσε στη μετώπη της κεραμοσκεπούς διώροφης οικοδομής, προκάλεσε περίπου 15 χιλιάδων μάρκων ζημιές που περιγράφονται στις εκθέσεις, αλλά ευτυχώς αυτό που απεφεύχθη ήταν να μην χτυπήσει 10 εκ. πιο χαμηλά, γιατί αν χτυπούσε 10 εκ. πιο χαμηλά θα είχαμε είσοδο του βλήματος στο γραφείο του Πρέσβη και τώρα δεν θα μιλούσαμε για απόπειρα ή οτιδήποτε άλλο, αλλά θα είχαμε ένα τρομερό συμβάν.
