Μια μαύρη τρύπα στο γαλαξιακό σμήνος του Περσέα παίζει τη δική της συμφωνία, αν και μονότονη, ένα σταθερό σι, 57 οκτάβες κάτω από το μεσαίο ντο στο πιάνο, σύμφωνα με βρετανούς αστρονόμους.

Πρόκειται για τον πιο μπάσο ήχο που έχει ανιχνευθεί ποτέ στο Σύμπαν, προϊόν της εκτόνωσης ενέργειας από την ύλη που πέφτει μέσα στη μαύρη τρύπα.

Οι μαύρες τρύπες είναι οι μεγαλύτερες ενεργειακές πηγές του Σύμπαντος. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι εκπέμπουν ενέργεια ως φως και θερμότητα, τώρα διαπιστώνεται και ένας τρίτος τρόπος, ως ηχητικά κύματα.

Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν και άλλες οπές σε γαλαξιακά σμήνη να στροβιλίζονται στο ρυθμό των δικών τους μελωδιών.

Mαύρες τρύπες

Τα άστρα γίγαντες που διαθέτουν ύλη αρκετών ηλιακών μαζών συχνά εκρήγνυνται με τεράστια λαμπρότητα.

Αυτά είναι οι καινοφανείς αστέρες (supernova), που συχνά αφήνουν πίσω τους ένα πυκνό πυρήνα από νετρόνια που περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα.

Το σώμα αυτό λέγεται πάλσαρ. Ενα κυβικό εκατοστό της ύλης του θα ζύγιζε στη Γη εκατοντάδες εκατομμύρια τόνους.

Τα σώματα αυτά, διαμέτρου μερικών μόνο χιλιομέτρων, διαθέτουν μάζα περίπου όση αυτή του Ηλιου και εκπέμπουν από ραδιοκύματα μέχρι ακτίνες-Χ.

Κάποιοι παρόμοιοι πυρήνες με μεγάλη μάζα καταρρέουν βαρυτικά στο χώρο, ώστε δεν μπορεί πλέον ούτε το φως να διαφύγει από την επιφάνειά τους. Τα σώματα αυτά αποκαλούνται μαύρες τρύπες.

Γιγαντιαίες μαύρες τρύπες βρίσκονται και σε πυρήνες γαλαξιών, όπου καταβροχθίζουν εκατομμύρια ηλιακές μάζες άστρων και ύλης, εκπέμποντας ασύλληπτα ποσά ενέργειας.

Σημειώνεται ότι η συζήτηση για τις μαύρες τρύπες άνοιξε για πρώτη φορά το 1939 από τον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ και τον Χάρτλαντ Σνάιντερ. Τον όρο, ωστόσο, καθιέρωσε το 1967 ο Τζον Ουίλερ.