Ούτε μπορώ να σκεφτώ ότι ο δράστης αυτής της πράξης ελπίζει ή πιστεύει ότι θα αποφύγει αυτό το ενδεχόμενο. ¶λλωστε έχετε δείγματα στη δράση των ανθρώπων αυτών που να σας δείχνουν ότι όταν ό,τι έκαναν έλπιζαν ή πίστευαν ότι το χειρότερο αποτέλεσμα δεν θα επέλθει από την πράξη τους; Ή έχετε σωρεία υποθέσεων είτε αυτός είναι ο Ανδρουλιδάκης είτε άλλοι ότι βεβαίως και προέβλεπαν ως ενδεχόμενο το θάνατο αλλά και γιατί να τους νοιάζει αν ερχόταν ο θάνατος, η ανθρώπινη ζωή δεν είχε αξία και επομένως γιατί να είχε στη συγκεκριμένη αυτή περίπτωση.
Όταν μάλιστα πρόκειται για την Πρεσβεία των ΗΠΑ το άνδρο του εχθρού κατά την Οργάνωση; Θα λυπόταν η Οργάνωση αυτή για τη ζωή των ιδιωτικών αστυνομικών που καλά να πάθουν γιατί ποιους τους είπε -αφού δεν είναι σκουπιδιάρηδες κι αυτοί ή καθαριστές της Πρεσβείας- να προσφέρουν υπηρεσίες και μάλιστα υπηρεσίες ασφαλείας, να εποπτεύουν τον υπαίθριο χώρο; Που ακούστηκε αυτό; Αν είναι κάποιον να τον πάρει ο Χάρος, ας τον πάρει, τι να κάνουμε, πόλεμο έχουμε είπε ο Δημήτρης Κουφοντίνας και επομένως ο πόλεμος έχει και θύματα.
Η γνώμη μου είναι ότι ορθώς ο κ. Εισαγγελεύς προτείνει ότι δεν στοιχειοθετείται απόπειρα ανθρωποκτονίας σε σχέση με αυτούς που κάθονταν στο μπαρ, διαφωνώ όμως όσον αφορά την απόπειρα ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο για εκείνους που περιπολούσαν στον υπαίθριο χώρο στάθμευσης της Πρεσβείας των ΗΠΑ και αυτό εισηγούμαι προς το Δικαστήριό σας. Όσον αφορά δε τον τρόπο συμμετοχής λέει ο Σάββας Ξηρός ότι «το σημείο σκόπευσης μου το υπέδειξε ο Λουκάς, ο οποίος με το Λάμπρο στο στάδιο της προετοιμασίας είχαν κάνει μετρήσεις και είχαν σχεδιάσει την επιχείρηση›.
Συνεπώς έχω τη γνώμη ότι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος είναι ηθικός αυτουργός του Δημήτρη Κουφοντίνα και ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι ηθικός αυτουργός του Σάββα Ξηρού, του Σωτήρη Κονδύλη και του Βασίλη Ξηρού, ο δε Αλέξανδρος Γιωτόπουλος αλυσιδωτός ηθικός αυτουργός σε σχέση με όλους αυτούς.
Η παρουσία του κ. Βασίλη Ξηρού παρ’ ότι δεν τον θυμάται ο κ. Κονδύλης επιβεβαιώνεται από τον Σάββα Ξηρό, αλλά και από το γεγονός ότι ουδέποτε η θέση του συνοδηγού ήταν κενή, ούτε θα πήγαινε η Οργάνωση αυτή με τρία άτομα να εκτελέσει αυτή την ενέργεια, δύο ήταν πίσω, άρα δύο ήταν και μπροστά. Το πιθανότερο είναι ότι ο Κονδύλης δεν είδε τον Βασίλη Ξηρό γιατί έμεινε αυτός μέσα στο αυτοκίνητο και γι’ αυτό τον λόγο δεν τον είδε.
Έρχομαι στην υπόθεση της δολοφονίας Τσάντες – Βελούτσου για να ολοκληρώσω τον κύκλο αυτό και στη συνέχεια ν’ αναφερθώ ως τελευταία υπόθεση, στην υπόθεση Σόντερς. Δυστυχώς για την υπόθεση αυτή οι φυσικοί αυτουργοί δεν έχουν εντοπιστεί, ύποπτοι υπάρχουν αλλά όχι σε βαθμό που να επέτρεπε την παραπομπή τους όπως αποφάνθηκε το Συμβούλιο Εφετών. ¶λλωστε οι υποψίες πιθανό να πρέπει να στραφούν και προς άλλα πρόσωπα, με δεδομένο όπως επισήμανα ότι δεν είναι απολύτως σαφές πότε ενετάχθη στην Οργάνωση ο κ. Δημήτρης Κουφοντίνας και είναι δεδομένο ότι ήδη το έτος 1984 (Νοέμβριο του ’83 τελείται αυτή η διπλή ανθρωποκτονία) είναι έμπειρο στέλεχος της Οργάνωσης με σημαντικές επιχειρησιακές αρμοδιότητες.
Στην υπόθεση αυτή η οποία εκτελείται από έμπειρους εκτελεστές, θυμίζω ότι χρησιμοποιείται ένα όπλο με το οποίο φονεύονται δύο άτομα (ο οδηγός που κάθεται μπροστά και ο επιβάτης που κάθεται στο πίσω κάθισμα και μάλιστα διαγωνίως), ο ατυχής Τσάντες δολοφονείται αφού πρώτα δεχόμενος την πρώτη σφαίρα στο στήθος στρέφεται και η επόμενη σφαίρα τον βρίσκει στην πλάτη και από τις 6 σφαίρες οι οποίες ρίχνονται, η μία είναι για να σπάσουν τα τζάμια και από τις άλλες 5 οι 3 είναι θανατηφόρες. Δυο για τον Τσάντες και μία για τον Βελούτσο.
Έχετε εμπειρότατους εκτελεστές οι οποίοι εδώ φονεύουν ανθρώπινους στόχους και η αγριότητα της πράξεως συμπίπτει με την πραγματική εξαγρίωση και των βαρβαρισμό της Οργάνωσης αυτής, η οποία ξεκίνησε? Εγώ δεν θα δεχτώ ότι ποτέ αυτή η Οργάνωση είχε το ρόλο του τιμωρού. Νομίζω ότι αυτή η αναφορά τους κολακεύει. Κανέναν δεν τιμώρησε ποτέ η Οργάνωση αυτή. Ήταν απ’ αρχής μια Οργάνωση φονέων. Ουδέποτε υπήρξαν τιμωροί. Η μόνη διαφορά είναι η εξής: όπως ήταν αναμενόμενο εκείνος που αρχίζει τους φόνους τους επεκτείνει και όσο πιο πολύ σκοτώνει, τόσο πιο άγρια σκοτώνει και όσο πιο πολύ σκοτώνει τόσο μεγαλώνει τον κύκλο των προσώπων που θεωρεί δικαίωμά του να τους σκοτώνει.
Γιατί δεν είναι τυχαίο ότι ενώ στην προκήρυξη Γουέλς η Οργάνωση λέει ότι «εμείς σκοτώσαμε τον φοβερό αυτό πράκτορα της CIA που ευθύνεται για όλα τα κακά της χώρας μας επί Δικτατορίας› είναι αυτό που είπατε κ. Πρόεδρε η αλά ελληνικά ερμηνεία της ιστορίας όπου «Οι μόνο που δεν φταίνε ποτέ για ό,τι κακό συμβαίνει στην Ελλάδα είμαστε εμείς. Ποτέ δεν φταίει κανείς Έλληνας, όλο κάποιοι άλλοι φταίνε›. Είμαστε λίγο σαν κακομαθημένα παιδιά που μας έπεισε η μητέρα μας ότι είμαστε σπουδαίοι δεν μπορεί να φταίμε εμείς για ό,τι κακό γίνεται. Κάποιος άλλος φταίει.
Έλεγα το ότι ενώ στη δολοφονία Γουέλς η Οργάνωση λέει ότι εμείς δεν χτυπάμε οδηγούς ή συζύγους, όταν φτάνουμε στην εποχή του Βελούτσου, ο Βελούτσος γίνεται γορίλας και δεν είναι μόνο αυτό. Μετά την απόπειρα δολοφονίας Τσαντ η Οργάνωση βγαίνει και λέει και γιατί να μην σκοτώνουμε και τους γορίλες και τους οδηγούς. Δεν θα σκοτώνουμε μόνο τους σκουπιδιάρηδες και τις καθαρίστριες. Γιατί; Αλέξανδρος Γιωτόπουλος 1991 πλέον «και οι μικροί φταίνε›.
Θέλω να πω ότι είναι αναπόφευκτο αυτός ο οποίος μπαίνει στη λογική του φόνου να θεωρεί όλο και περισσότερους υποψήφιους άξιους να τους σκοτώσει αφού με αυτό (τους φόνους δηλαδή) έχει ταυτίσει τη ζωή του. Δεν τιμωρεί κανέναν η Οργάνωση αυτή και θα πω το γιατί. Εμφανίζεται εδώ με τις προκηρύξεις της και εγείρει μια αξίωση αναπλήρωσης της ελλείπουσας κρατικής τιμωρίας. Μάλλιος, Μπάμπαλης (αν και ο Μπάμπαλης αποδίδεται σε άλλη Οργάνωση), Πέτρος Σταμούλης αφού –λέει- το κράτος δεν τους τιμωρεί, θα τους τιμωρήσουμε εμείς.
Η Οργάνωση όμως αυτή ξέρει πολύ καλά ποια ήταν η πορεία των υποθέσεων των κατηγορούμενων για βασανισμούς μετά τη μεταπολίτευση. Ξέρει πολύ καλά η Οργάνωση ότι οι μεν κατηγορούμενοι για βασανισμούς στο ΕΑΤ – ΕΣΑ δικάστηκαν και καταδικάστηκαν, ενώ ορισμένοι από τους κατηγορούμενους για βασανισμούς στην Ασφάλεια δεν δικάστηκαν, ή και όσοι δικάστηκαν απηλλάγησαν για δικονομικούς λόγους.
Εμείς θυμόμαστε και η Οργάνωση το γνώριζε ότι τότε το σχετικό ψήφισμα είχε τάξει τρίμηνη προθεσμία για να υποβληθούν εγκλίσεις αυτού του είδους και ότι ο δικηγόρος ο οποίος συνέλεγε αυτές τις εγκλίσεις, αείμνηστος πλέον, υπέβαλλε αυτές τις εγκλίσεις με μια μέρα καθυστέρηση. Γιατί δεν μέτρησε την ημέρα δημοσίευσης του ψηφίσματος, διότι η ημέρα τελέσεως της πράξεως προσμετράται στο τρίμηνο και τα Δικαστήρια ως όφειλαν στο κράτος Δικαίου που σέβεται τους κανόνες το οποίο το ίδιο θέτει, αποφάνθηκαν ότι ήταν εκπρόθεσμες οι εγκλίσεις αυτές και γι αυτό δεν μπορούσε να γίνει η δίκη και να υπάρξει τιμωρία για τους κατηγορούμενους.
Ξέρει η Οργάνωση ότι ο λόγος που η δημοκρατία και το κράτος Δικαίου δεν τιμώρησε αυτούς τους ανθρώπους είναι γιατί σέβεται τον εαυτό του, για τον ίδιο λόγο που σήμερα δεν τους κατηγορεί για τις παραγεγραμμένες δολοφονίες. Ενώ λοιπόν προβάλουν σ’ αυτή την αίθουσα και υπέρ εαυτών, την παραγραφή, τα δικαιώματα, το κράτος δικαίου, επικρίνουν και επιτίθενται σ’ εκείνους που οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι κάνουν εκπτώσεις στο κράτος δικαίου, όταν έρχεται το θέμα μιας κοινωνίας η οποία ως δημοκρατική και πολιτισμένη, δεν μπορεί να αυτοδικήσει εις βάρος ανθρώπων που νομίμως δεν διώκονται, εκείνοι παριστάνουν τους τιμωρούς. Μα δεν είναι τιμωροί, είναι φονείς οι οποίοι αναζητούν την δημοσιότητα, το κυνήγι αυτό των μέσων μαζικής ενημέρωσης και δυστυχώς υπήρξε ανταπόκριση στο κυνήγι αυτό της οργάνωσης και το ανέφερε και ο αναπληρωματικός κ. Εισαγγελεύς και είναι ένα θέμα πράγματι που πρέπει να μας απασχολήσει όλους.
Τότε έγινε τόσος λόγος για το εάν πρέπει να δημοσιεύονται ή όχι προκηρύξεις στις εφημερίδες. Ψηφίστηκε ένας νόμος που επικρίθηκε ως άστοχος, και ίσως έτσι ήταν, αλλά αντί να είναι το κύριο θέμα, τι κάνουμε εμείς η οργανωμένη κοινωνία, σε σχέση μ’ αυτές τις δολοφονίες, το θέμα πήγε σε ένα τελείως δευτερεύον, για το εάν ο νόμος αυτός, καλώς ή κακώς, και εμείς θα τις δημοσιεύσουμε γιατί αυτό απαιτεί ενημέρωση. Καμία αντίρρηση, ενημέρωση.
Αλλά εγώ θυμάμαι και το καταλογίζω και στον εαυτό μου, ότι εκτός από την προκήρυξη Γουέλς, δεν διάβασα καμιά από τις προκηρύξεις της οργάνωσης. Και δεν είδα ποτέ σε μια εφημερίδα, να αφιερώσει, όχι οκτώ και δέκα σελίδες, ή πέντε συνέχειες όπως η προκήρυξη απάντηση στα κόμματα και στις οργανώσεις, σε πέντε συνέχειες δημοσιεύθηκε το πόνημα αυτό των δεκάδων σελίδων. Δεν είδα να αφιερωθεί κ. Πρόεδρε, έστω μισή ή μια σελίδα στον Ρόναλτ Στιούαρτ, σ’ αυτή την αίθουσα κ. Πρόεδρε πληροφορηθήκαμε ποιος ήταν ο Στιούαρτ. Η ελληνική κοινωνία τότε, το 1991, στο όνομα της ενημέρωσης και τίποτα άλλο. Δεν βγήκε κάποιος να ψάξει να βρει και να πει, ο Ρόναλτ Στιούαρτ ήταν αυτός, ένας 18χρονος αμερικανός, που παντρεύτηκε μικρός, απέκτησε μια κόρη και πήγε στον αμερικάνικο στρατό, ότι ήταν λοχίας του υγειονομικού. Αλλά αφήνανε αυτή την οργάνωση με μέσα πολιτικής λωποδυσίας να παραπλανά τον κόσμο, ότι σκοτώνει ανθρώπους που τάχα ήταν βουτηγμένοι σε παρανομίες, σε πρακτορικές δραστηριότητες και άλλα ευφάνταστα τα οποία μόνοι τους επινοούσαν οι επικεφαλείς και έπειθαν περί αυτών και τους άλλους.
Όπως σας είπε ο κ. Κονδύλης εγώ δεν είχα κανένα λόγο να μην πιστεύω ότι, ο Τούρκος διπλωμάτης τον οποίον θα σκοτώνανε ήταν πράκτορας, γιατί έτσι έλεγε ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Ο οποίος ακόμα και όταν διαβαζότανε εδώ στο ακροατήριο η σπαρακτική επιστολή της μητέρας του, παρατήρησα κύριε Πρόεδρε τους κατηγορουμένους και είδα πολλούς εξ αυτών, ακόμα και αυτή την ώρα της αγόρευσης του Εισαγγελέως, της ανάγνωσης της επιστολής της μάνας του Τούρκου διπλωμάτη να μην συσπάται ούτε το πρόσωπό τους. Απαθείς, αδιάφοροι, ο κ. Γιωτόπουλος διάβαζε τα μαθηματικά του, ή παρίστανε ότι διάβαζε τα μαθηματικά του, απαθείς, ψυχροί, αδιάφοροι ακόμα και αυτή τη στιγμή. Ακούγοντας την φωνή της μητέρας, που περιέγραφε το πώς της πήραν το όμορφο παιδί της από τα χέρια της.
Αυτό λοιπόν παραλείψαμε τότε, να σκεφθούμε, όχι αν πρέπει να δημοσιεύονται οι προκηρύξεις, ας δημοσιεύονταν, αλλά να σκεφτούμε και να ασχοληθούμε και να σκύψουμε να δούμε ποιοι ήταν τα θύματα. Και να μην αφήνουμε τους πολιτικούς λωποδύτες να παραπλανούν τον ελληνικό λαό, ότι τάχα σκοτώνουν μεγάλους και τρανούς στο κακό.
Κύριε Πρόεδρε, για τον Τσάντες – Βελούτσο, η ηθική αυτουργία του Γιωτόπουλου είναι δεδομένη σε ένα χρονικό σημείο, όπου εκείνος βρίσκεται σε μια περίοδο ανασυγκρότησης της οργάνωσης, αναζητεί όπως είπα νέο αίμα, με την διπλή έννοια, νέα θύματα και νέους ανθρώπους στην οργάνωση και θέλει να τους εμπλέξει σε αιματηρές ενέργειες, γιατί το αίμα των θυμάτων ήταν το τσιμέντο της οργάνωσης, αυτό το οποίο έδενε με δεσμούς αίματος δολοφονημένων τα μέλη της οργάνωσης.
Και είναι βεβαίως επιτρεπτή η αναφορά σε αγνώστους δράστες, γιατί η προσωρινή παύση της ποινικής διώξεως για τους τρεις κυρίως κατηγορουμένους τους οποίους αφορά, δεν τους καθιστά γνωστούς υπό δικονομικήν έννοια δηλαδή παραπεμφθέντες στο ακροατήριο, αλλά αγνώστους, υπό την έννοια ότι δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία να δικαιολογούσαν κατά την κρίση του Συμβουλίου την παραπομπή τους.
Και έρχομαι κ. Πρόεδρε στην τελευταία υπόθεση που μου αναλογεί, την υπόθεση Στήβεν Σόντερς. Είναι μια υπόθεση σημαντική, όχι μόνο γιατί είναι η τελευταία πράξη της οργάνωσης, η τελευταία δολοφονία της οργάνωσης, αλλά και διότι φαίνεται ότι απετέλεσε την αφετηρία για τον εντοπισμό των μελών της και την εξάρθρωσή της.
Ο Στήβεν Σόντερς είχε την ατυχία να είναι Βρετανός και να υπηρετεί ως αμυντικός ακόλουθος την Βρετανική Πρεσβεία την περίοδο που είχαμε τα γεγονότα του Κοσσυφοπεδίου στη Γιουγκοσλαβία.
Αναζητούσαν λοιπόν ο κ. Γιωτόπουλος και οι περί αυτών, στόχο επίκαιρο, όπως πάντα. Σας θυμίζω ότι ο Σάββας Ξηρός λέει στην απολογία του ότι, αναφερόμενος στην έκρηξη του έτους 2002, ότι είπε ο Λάμπρος, προτού πάμε για διακοπές, έχει περάσει πολύς καιρός που δεν έχουμε κάνει καμιά ενέργεια, να κάνουμε κάτι. Μη μας ξεχάσει η κοινή γνώμη. Μη και πούνε ότι δεν είμαστε εδώ εμείς. Πάμε λοιπόν να γίνει καμιά έκρηξη και στη συνέχεια κατά τον Κωστή Παλαμά, φαγοπότι και ξαπλωταριό το καλοκαίρι, να πάμε στη συνέχεια να ασχοληθούμε με το φαγοπότι και το ξαπλωταριό, (Κωστής Παλαμάς).
Το κυνήγι λοιπόν της επικαιρότητας και η μανία της δημοσιότητας, τους οδηγεί το κ. Γιωτόπουλο στο να επιλέξει στόχο επίκαιρο κατά την άποψή του δηλαδή Βρετανό. Ακολουθεί πολύμηνη παρακολούθηση του ατυχούς Σόντερς και στην προκήρυξη η οποία εκδίδεται μετά την άγρια δολοφονία του, θυμίζω ότι το πρώτο βλήμα του έκοψε τα δάκτυλα, ο άνθρωπος προσπάθησε να κινηθεί προς την πόρτα του αυτοκινήτου του και επί τόπου ο Σάββας Ξηρός τον αποτελείωσε. Όταν δε βγήκε από το αυτοκίνητο, αιμόφυρτος και ακρωτηριασμένος, οι δράστες έφυγαν απαθείς, ακολουθώντας την ίδια διαδρομή διαφυγής που είχαν ακολουθήσει και σε δυο άλλες ενέργειες, από τη Λεωφόρο Κηφισίας δηλαδή προς τα δεξιά, προς κατεύθυνση της Καλογρέζας.
Και εκδόθηκε μια προκήρυξη η οποία τον ανέφερε ως πτέραρχο της Βρετανικής Αεροπορίας. Ούτε καν ξέρανε οι άνθρωποι αυτοί που υπηρετούσε ο Σόντερς. Και όταν έγινε συζήτηση και δηλώθηκε από τις Βρετανικές Αρχές ότι ο Σόντερς ήταν στην Αγγλία την εποχή του πολέμου του Κοσσυφοπεδίου και μάλιστα μάθαινε και ελληνικά για να έρθει στο πόστο του, το τελευταίο θα ήταν αυτό στην Ελλάδα, προτού την συνταξιοδότησή του, για να έχει τη δυνατότητα να συνεννοείται απευθείας στα ελληνικά.
Και όταν αυτό λοιπόν έγινε γνωστό, η οργάνωση επανήλθε και εξέδωσε μια δεύτερη προκήρυξη Σόντερς, στην οποία επιμένει για την ορθότητα της ενέργειας και μάλιστα ακούστε και αυτό μας επιστρέφει στην υπουλία των ενεργειών. Στην δεύτερη αυτή προκήρυξη, επαινούν την γενναιότητα των ιδίων. Ξέρετε λέει, πόσο δύσκολο πράγμα είναι και τι θάρρος απαιτεί, να πάμε σε ένα σημείο που είχε προεπιλεγεί λένε οι ίδιοι, που έχει μποτιλιάρισμα και μέσα σ’ αυτό το μποτιλιάρισμα, κουβαλώντας και ένα G3 το οποίο είναι ορατό, ενδεχομένως εύκολα από τον καθένα, να σκοτώσουμε κάποιον; Ξέρετε τι παλικαριά είναι αυτό; Και γι’ αυτό αυτή η ενέργειά μας, - μεγάλη παλικαριά πράγματι για έναν άοπλο και ανυποψίαστο άνθρωπο που κάθεται στο τιμόνι του αυτοκινήτου να τον γαζώνεις με το G3 κι στη συνέχεια να τον πυροβολείς με το πιστόλι, μεγάλη παλικαριά, ανδρισμός, γενναιότητα!
Όσον αφορά λέει, ορισμένους συμπλεγματικούς λιγούρηδες νοσταλγούς της αυτοκρατορίας, που θα μας αντιτάξουν ότι δεν μπορεί αυτοί οι πολιτισμένοι να χρησιμοποιούν τέτοια φτηνιάρικα ψεύτικα για το ρόλο του ταξίαρχου, και αρχίζει εδώ, διάφορα πράγματα, όταν λέει κάποιος από δαύτους εκτελείται δεν μας ενδιαφέρει. Και λέει, δικαίωμά μας είναι, να εκφράζουμε μ’ αυτό τον τρόπο την αλληλεγγύη μας στους λαούς που καταπιέζονται και εμείς με ασύγκριτα πιο θαρραλέο και παλικαρίσιο τρόπο, τον εκτελέσαμε. Ακούστε κομπασμός!
Γιατί; Από τον Γουέλς μέχρι τον Σόντερς, Γιωτόπουλος και Κουφοντίνας, είμαστε απλοί λαϊκοί αγωνιστές, τόσο πολύ λέει τους ενοχλεί; Τόσο πολύ τους πειράζει να ομολογήσουν ότι είμαστε απλοί λαϊκοί αγωνιστές; Γενναίοι και παλικάρια;
Και λέει, η τσιγκουνιά δεν είχαμε φανταστεί ότι η τσιγκουνιά και ο εκφυλισμός της βρετανικής ελίτ θα είχε φθάσει σε σημείο, που θα άφηναν ένα τόσο σημαντικό στρατιωτικό στέλεχός τους, χωρίς θωρακισμένο αυτοκίνητο. Και δεν ντρέπονται να πούνε ότι, μπας και κάναμε κανένα λάθος εδώ; Μήπως ο άνθρωπος δεν είχε προσωπικό ασφαλείας ,γιατί δεν ένιωθε να κινδυνεύει, γιατί τίποτα το παράνομο, ή περίεργο, ή αξιοκατάκριτο δεν έκανε; Ήταν ένας άνθρωπος που ξεκινούσε από τη δουλειά του, το σφάλμα του ήταν, ότι υπηρετούσε στο στρατό, είχε σύζυγο και δυο κόρες, από τις οποίες αποφάσισαν οι κύριοι αυτοί να τον στερήσουν;
Και δεν φθάνει αυτό κ. Πρόεδρε. Η αθλιότητα και η λωποδυσία φθάνει πλέον το ζενίθ, νομίζω ότι είναι η κορύφωση της λωποδυσίας στη δράση αυτής της οργάνωσης, ώστε έρχονται και χονδροειδώς ψευδόμενοι για να δικαιολογήσουν αυτή την ενέργειά τους, λένε ότι ο Σόντερς ήταν πρόσφατα στη Σιέρα Λεόνε, έχει πολεμήσει στις Μαλουίνες Φόκλαντ , έχει κάνει στο Ιράκ και στο Κουβέιτ, μόνο που στο Ιράκ ήταν μέλος της ειρηνευτικής αποστολής του ΟΗΕ, όπως κατέθεσε η σύζυγός του και από κανέναν αυτό δεν μπορούσε βεβαίως να αμφισβητηθεί.
Και πριν από την Αγγλία υπηρετούσε στην Αυστραλία. Τον είδε λοιπόν ο κ. Γιωτόπουλος και ο κ. Κουφοντίνας στα Φόκλαντ φαίνεται, τον είδαν στην Σιέρα Λεόνε. Εδώ κύριε Πρόεδρε βλέπετε την αχρειότητα στην δράση αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι δολοφονούν, πανηγυρίζουν για τον φόνο που έκαναν, κομπάζουν και επαινούν τους εαυτούς τους ότι είναι παλικάρια γιατί σκοτώνουν ύπουλα ανυποψίαστους ανθρώπους και επιπλέον σπιλώνουν την μνήμη τους – αυτό ονόματα στην αρχή της αγόρευσης ύβρη προς τους νεκρούς – καταλογίζοντάς τους ενέργειες και δραστηριότητες, που ξέρουν ότι ουδέποτε έχουν τελέσει.
Έρχεται δηλαδή η οργάνωση αυτή για να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό, ότι τάχα έχει πληροφορίες που ο ελληνικός λαός αγνοεί, ξέρει κάτι παραπάνω η οργάνωση αυτή και σκοτώνει ανθρώπους, οι οποίοι είναι ανεμεμιγμένοι σε βρώμικες υποθέσεις. Μη νομίζετε λοιπόν ότι εμείς είμαστε στυγνοί δολοφόνοι, είμαστε τιμωροί, τιμωρούμε αυτούς για τους οποίους αποφασίσαμε ότι αξίζει ο θάνατος.
Αυτά συνθέτουν κ. Πρόεδρε το πορτρέτο της υποθέσεως Σόντερς και την διαδικαστική της αντιμετώπιση, όχι βεβαίως από πλευράς Δικαστηρίου, δυστυχώς επαναλαμβάνω, λερώνουν για εκείνους που τα προέβαλαν οι ισχυρισμοί ότι η κα Σόντερς, σε συνεργασία με τις Αγγλικές Μυστικές Υπηρεσίες έστηνε μνημόσυνα του Στήβεν στην Ελλάδα, διότι δεν ερχότανε εδώ ως χήρα του εκλιπόντος, αλλά ως πρόσωπο το οποίο ασκούσε πολιτική, προσέξτε σκέφτηκε κανείς από τους κυρίους κατηγορουμένους που θεωρούν τον εαυτό τους πολιτικό εγκληματία, να ασκήσει πολιτική θυσιάζοντας κάποιο προσφιλές του πρόσωπο;
Κύριε Πρόεδρε εδώ, όσον αφορά την συμμετοχική δράση των κ. κατηγορουμένων, αναφέρει ο Σάββας Ξηρός ότι τον στόχο επέλεξε ο Λάμπρος όπως πάντα.
Επομένως, ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος είναι ο ηθικός αυτουργός του Δημήτρη Κουφοντίνα και του Σάββα Ξηρού ως συναυτουργών στην δολοφονία Σόντερς, ενώ για τον Βασίλη Ξηρό, νομίζω ότι ηθικός αυτουργός χωρίς βέβαια αυτό να ενδιαφέρει αυτοτελώς είναι ο Σάββας Ξηρός, γιατί λέει ότι ο Σάββας μου είπε να σκοτώσουμε τον μεγάλο τον Εγγλέζο από τη Περσία. Ο δε Αλέξανδρος Γιωτόπουλος έχει αλυσιδωτή ηθική αυτουργία εν σχέση με τον Σάββα Ξηρό, ως προς την ηθική αυτουργία του τελευταίου στον Βασίλη Ξηρό για την απλή συνέργια του Βασίλη Ξηρού στην δολοφονία Σόντερς.
Με αυτά κύριε Πρόεδρε, ολοκλήρωσα τις ενέργειες, τις πράξεις στις οποίες οι εντολείς μου παρίστανται ως πολιτικώς ενάγοντες και φθάνοντας στο τέλος της αγορεύσεως θα ήθελα, όχι ως τελευταίο, αλλά το άφησα τελευταίο επειδή είναι πρώτο, να πω στο Δικαστήριό σας και κατά τούτο πιστεύω ότι εκφράζω όλη την πολιτική αγωγή, ότι εμείς στην δίκη αυτή ως πολιτική αγωγή είχαμε και το εκτιμούμε ιδιαιτέρως αυτό, την άνεση και τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τις απόψεις μας, θέσαμε στο Δικαστήριό σας, τις σκέψεις μας και τα επιχειρήματά μας για την υπόθεση αυτή. Και πιστεύω ότι, μετά από μια τέτοια διαδικασία όπου η έδρα και η εισαγγελική αρχή, απεδείκνυε καθημερινά ότι, τιμά τους νόμους της πολιτείας μας, ότι σέβεται τα δικαιώματα των κατηγορουμένων και των παραγόντων της ποινικής διαδικασίας, ότι δεν αφήνει κανένα σημείο αυτής της υποθέσεως αδιευκρίνιστο, η απόφαση αυτή δεν μπορεί, παρά να είναι δίκαιη.
Να ολοκληρώσω δε, συγχωρήστε μου την παράλειψη, όσον αφορά την κα Σωτηροπούλου, γιατί απομένει ένα υπόλοιπο για την συνέργια στην υπόθεση Σόντερς, σας είπα προηγουμένως ότι η γνώση και η συμμετοχή της στην δράση του Δημητρίου Κουφοντίνα και της οργάνωσης, αποδεικνύεται από όσα είχα την τιμή να σας εκθέσω.
Τώρα η απλή συνέργια στην υπόθεση Σόντερς, συνίσταται κατά την κατηγορία, στο ότι την προηγουμένη της εκτελέσεως βρέθηκε εκεί, εθεάθη από την μάρτυρα Μανιά, με τον Δημήτρη Κουφοντίνα, στο σημείο που την επομένη έγινε η εκτέλεση του Στήβεν Σόντερς.
Νομικό θέμα πρώτο και στη συνέχεια θα έρθω στο αποδεικτικό θέμα. Είναι αυτό απλή συνέργια; Και αν δεχθούμε δηλαδή ότι η Σωτηροπούλου στεκότανε μαζί με τον Δημήτρη Κουφοντίνα και εκείνος έστω της έδειχνε το σημείο που θα εκτελεστεί ο Σόντερς, κατά το σχέδιο. Είναι αυτό απλή συνέργια; Έχει αυτό αιτιώδη συμβολή στην ανθρωποκτονία η οποία ακολούθησε την επόμενη ημέρα;
Νομίζω κύριε Πρόεδρε ότι έχει, ως απλή συνέργια αναγόμενη στο προ της τελέσεως της πράξεως χρονικό στάδιο για δυο λόγους. Ο σημαντικότερος είναι, ότι ο Κουφοντίνας βγαίνοντας στο σημείο αυτό την προηγουμένη της ενεργείας, είχε ανάγκη να έχει ένα δεύτερο άτομο μαζί του, για να μην χτυπάει εκεί η παρουσία του.
Όπως σας είπε, ένας άνδρας μόνος του ο οποίος θα καθότανε στην Λεωφόρο Κηφισίας, καθένας αναρωτιέται τι περιμένει, τι κάνει εκεί; Ένας άνδρας ο οποίος, μη γελάτε κ. Κουφοντίνα, είναι κλασική μέθοδος αυτών που διαπράττουν εγκληματικές πράξεις να έχουν για ξεκάρφωμα όπως λένε, μια γυναίκα από κοντά. Ένα ζεύγος το οποίο μάλιστα γνωρίζεται και επομένως έχει τη συνεννόηση και πέραν των λόγων και στα βλέμματα και οτιδήποτε άλλο, είναι η άριστη συνταγή για να μην προκαλεί κάποιος το ενδιαφέρον των υπολοίπων.
Αν θέλει κάποιος να μην προκαλεί το ενδιαφέρον των περαστικών, το καλύτερο που έχει να κάνει, είναι να έχει μια γυναίκα από κοντά και να εμφανίζονται ως ζευγάρι. Οι μεταφορείς ναρκωτικών ουσιών κ. Πρόεδρε, πάντοτε έχουν μια γυναίκα από κοντά που άλλοτε ξέρει και άλλοτε δεν ξέρει. Αλλά το άλλοθι που λέγεται κάλυψη έχοντας πρόσωπο η οποία του οποίου με βγάζει από το κίνδυνο του να προκαλέσω το ενδιαφέρον κάποιου, είναι υλική συνεισφορά, υλική συμμετοχή, υλική συμβολή στη διευκόλυνση της πράξης, η οποία λαμβάνει χώρα κατά το στάδιο του σχεδιασμού της πρόβας όπως λέει ο Χριστόδουλος Ξηρός και συμβάλει στην αποτελεσματικότερη εκτέλεση της πράξης.
Δεύτερο, είχε ανάγκη ο κ. Κουφοντίνας την κα Σωτηροπούλου, να του δώσει συμβουλές και οδηγίες για τον τρόπο εκτέλεσης; Πιθανόν όχι. Αλλά κ. Πρόεδρε, επιμένω ότι αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό, διότι η σημασία της παρουσίας της έγκειται αλλού. ¶λλα επιπλέον έχω την γνώμη ότι αυτό δεν ενδιαφέρει εφόσον υπάρχει υλική συμμετοχή στην εκτέλεση μιας πράξης, ότι υπάρχει και ψυχική συνέργια της κας Σωτηροπούλου, η οποία βεβαίως ως ασθενέστερη μορφή συνέργιας, υπερκεράνεται από την υλική συνέργια που είναι η φυσική παρουσία για τους λόγους που ανέφερα.
Σε κάθε όμως περίπτωση η ψυχική της συνδρομή είναι δεδομένη, πρόκειται για μια μεγάλη ενέργεια της οργάνωσης, την οποία ο ίδιος ο κ. Κουφοντίνας έχει εκτιμήσει ως γενναία πράξη και σπουδαία συμβολή στην ιστορία της. Μια πράξη η οποία κατά την οργάνωση είναι σημαντικότερη και απ’ αυτή την εκτέλεση του Γουέλς ή άλλων αμερικανών. Έχει λοιπόν ο Κουφοντίνας όραμα όσον αφορά την εκτέλεση αυτής της πράξης, την θεωρεί προαγωγή της δράσης της σε όλα τα επίπεδα και στο στρατιωτικό. Προετοιμάζεται – όπως ο ίδιος είπε – επί 3 μήνες παρακολουθείται ο ατυχής Στήβεν Σόντερς και επομένως, στη φάση αυτή της πολύμηνης παρακολούθησης του λεπτομερούς σχεδιασμού, η κα Σωτηροπούλου είναι εκεί, γνωρίζει και ενισχύει ψυχικά τον κ. Κουφοντίνα, με απώτατο χρονικό σημείο, την προηγουμένη της πράξεως όπου βρέθηκε εκεί μαζί του, στο τρόπο που εκτελέστηκε το έγκλημα.
Και το δεύτερο αποδεικτικό αυτό θέμα, το οποίο θέτει η υπεράσπιση της κας Σωτηροπούλου. Αναγνώριση από τη μάρτυρα Μανιά. Και επειδή λέει σας είπε μια μάρτυρας την οποία εγώ απείλησα ότι θα δείρω όταν εκλήθην από το Δικαστήριο να έρθω κοντά της για να πιστοποιήσει αν είμαι η γυναίκα που λέει ότι είδε στο σημείο αυτό. Επειδή σας είπε μια γυναίκα;
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Έπρεπε να την δείρει.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έπρεπε να την δείρει μάλιστα, αν μάλιστα είχαν δαρεί όλοι οι μάρτυρες προ της δίκης, δεν θα είχαμε καθόλου μάρτυρες κ. Πρόεδρε και αυτό θα ήταν ακόμα πιο ωραίο για τους κυρίους κατηγορουμένους, γιατί βέβαια θα είχαν εκλείψει τα αποδεικτικά στοιχεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ αφήστε τον συνήγορο να τελειώσει. Αυτά έτσι τα εκτιμά τα πράγματα.
Α. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: (Εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχει δικαίωμα ο συνήγορος της πολιτικής αγωγής να εκτιμήσει όπως νομίζει τα πράγματα, μήπως πρέπει να ζητήσει άδεια και από μας ή από μένα; Από κανέναν, σας παρακαλώ.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τίνος η φαντασία κ. Πρόεδρε έχει πληγεί σ’ αυτή την αίθουσα δεν ξέρω. Εν πάση περιπτώσει. Δεν είναι πάντως η δική μου. Έλεγα, σας λέει η κα Σωτηροπούλου και η υπεράσπισή της, επειδή σας είπε η μάρτυς Μανιά ότι με αναγνώρισε θα το πάρετε τοις μετρητοίς;
Κύριε Πρόεδρε, η αναγνώριση κάποιου προσώπου από έναν μάρτυρα, ανήκει σε ένα από τα μεγάλα θα έλεγα θέματα της ποινικής διαδικασίας, της ψυχολογίας της μαρτυρικής κατάθεσης και πολλά έχουν γραφτεί για το θέμα αυτό. Βέβαιον είναι ότι το Δικαστήριο, με όλη την προσοχή που απαιτεί η προσέγγιση μιας μαρτυρικής κατάθεσης εν γένει, όχι ειδικά της κας Μανιά, πρέπει να προσεγγίζει τις μαρτυρικές καταθέσεις και να αναζητεί στοιχεία που τις καθιστούν αξιόπιστες ή αναξιόπιστες, ώστε αντίστοιχα να τους αποδίδει την αποδεικτική σημασία την οποία πρέπει να έχουν.
Τι επιχείρησε η υπεράσπιση στην αίθουσα αυτή, όχι μόνο για την κα Μανιά, αλλά και για άλλους μάρτυρες που κατά περίπτωση αναγνώρισαν κάποιο κατηγορούμενο; Εισήγαγε επίτηδες το στοιχείον της ποσοστιαίας βεβαιότητας. Αυτό εμπεριέχει ένα τεράστιο λογικό και νομικό σφάλμα, διότι η πεποίθησις η δικανική δεν σχηματίζεται επί τη βάση στατιστικών πιθανοτήτων, αλλά επί τη βάση λογικών συμπερασμάτων που έπονται της αξιολογήσεως των αποδείξεων.
Ο δικαστής όταν εκδίδει μια απόφαση και λέει, κηρύσσω ένοχον τον κ. άλφα για την πράξη βήτα, δεν λέει ποτέ, διότι είμαι εκατό τοις εκατό βέβαιος ότι αυτός το ετέλεσε. Απλώς καταστρώνει έναν συλλογισμό που τον οδηγεί λογικά στο συμπέρασμα ότι η εκδοχή αυτή την οποία ανέδειξε η αποδεικτική διαδικασία, είναι ότι πέραν πάσης λογικής και όχι θεωρητικής αμφιβολίας, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, ο δράστης της πράξης είναι αυτός ο οποίος κατηγορείται.
Στη δίκη αυτή, στη ποινική δίκη γενικότερα, η βεβαιότης δεν είναι ούτε στατιστική, γιατί εάν ήταν, θα έπρεπε να αθωώνονται όλοι οι κατηγορούμενοι, ξέρετε γιατί κ. Πρόεδρε; Γιατί αφού αποδεικνύεται ότι υπήρξαν δικαστικά σφάλματα στην ιστορία, η στατιστική πιθανότητα λάθους στην κρίση του Δικαστηρίου υπάρχει πάντοτε. Αν λέγαμε λοιπόν ότι σε κάθε δικαστική κρίση υπάρχει μηδέν, μηδέν, μηδέν τόσο τοις εκατό να είναι εσφαλμένη, άρα στατιστικά, μηδέν, μηδέν, μηδέν τόσο τοις εκατό κάθε κατηγορούμενος μπορεί να είναι αθώος, θα έπρεπε να οδηγηθούμε σε αθώωση όλων των κατηγορουμένων.
Ιδού το λογικό της εισαγωγής μιας στατιστικής πιθανολόγησης της ενοχής, κατ’ αντιδιαστολή προς την λογική και αποδεικτική πιθανολόγηση της ενοχής, η οποία άγεται εις συμπέρασμα πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, η οποία χαρακτηρίζει την δικανική πεποίθηση. Είναι θα έλεγα εκτός δικονομικής θεωρίας και εκτός δικανικής πραγματικότητας όποιος εισάγει τέτοιου είδους επιχειρήματα σ’ αυτή την αίθουσα.
Και επίσης, για τον ίδιο λόγο το να ερωτάται ο μάρτυρας αν είναι εκατό τοις εκατό είναι λανθασμένη ερώτηση. Δεν υπάρχει βεβαιότητα εκατό, ενενήντα οκτώ, εξήντα ή εβδομήντα. Ο μάρτυρας καλείται να πει τι αναγνωρίζει, γιατί το αναγνωρίζει και από εκεί και πέρα ανάλογα με αυτά που μα λέει, ανάλογα με την προσωπικότητά του και αυτό που βλέπουμε να είναι ως προσωπικότητα, εκτιμάται ως περισσότερο ή λιγότερο αξιόπιστος.
Έρχεται λοιπόν εδώ η κα Μανιά, η οποία, διαθέτει όλα τα στοιχεία τα οποία κατά την δικαστική ψυχολογία και την δικονομική θεωρία, καθιστούν έναν μάρτυρα αξιόπιστο, διότι?
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τα στοιχεία τα οποία καθιστούν την κα Μανιά αξιόπιστη είναι κύριε Πρόεδρε πρώτον: Η έλλειψη οποιασδήποτε σχέσης, εχθρικής, φιλικής, σύνδεσης άμεσης ή έμμεσης, πολιτικής άλλης ιστορικής ή οποιουδήποτε είδους με οποιονδήποτε από τους κατηγορουμένους.
Η έλλειψη ομοίως οποιασδήποτε σχέσης εξάρτησης με οποιονδήποτε από τους κατηγορουμένους. Η έλλειψη ομοίως οποιασδήποτε σχέσης εξάρτησης με οποιοδήποτε κομμάτι του διωκτικού ή κρατικού μηχανισμού. Η ηλικία της?.
Α. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Πού το ξέρετε κύριε; Έχετε μιλήσει μαζί της;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρία Σωτηροπούλου σας παρακάλεσα πολύ, εμείς δεν θέλουμε να διώχνουμε κανέναν, προτιμούμε να τα ακούμε, ώστε να μπορέσετε και εσείς, η υπεράσπισή σας να τα αντικρούσει.
Α. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: (Εκτός μικροφώνου)
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, τα στοιχεία τα οποία προσδίδουν στην κα Μανιά αξιοπιστία, είναι είπα, η έλλειψη αυτών των σχέσεων, δεύτερον η ηλικία της δεν είναι ούτε μεγάλης ηλικίας ούτε πολύ μικρής ηλικίας, την εποχή εκείνη ήταν 27 χρονών κορίτσι, η συχνή παρουσία της στο τόπο αυτό γιατί είναι κοντά στη δουλειά της, άρα η διήγησή της ότι συμπτωματικά παρατηρεί το ζευγάρι αυτό έχει απόλυτη φυσικότητα διότι είναι στο σημείο που πηγαίνει να εργαστεί. Αλλά και η αναφορά λεπτομερειών, οι οποίες, αφενός μεν δεν είναι τόσο εξειδικευμένες και εξεζητημένες διότι τέτοιες λεπτομέρειες στη διοίκηση ενός μάρτυρα που αναγνωρίζει κ. Πρόεδρε, πολλές φορές μάλλον καθιστούν αναξιόπιστη ή ύποπτη την μαρτυρία του. Αυτό αν την αφορούσε ή όχι δεν το ξέρουμε αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί είναι εξ ορισμού να φορά κάποια γυναίκα φούστα με λουλουδάκια.
Έλεγα λοιπόν ότι η περιγραφή και μάλιστα η διευκρίνηση της μάρτυρος ότι είδε την κα Σωτηροπούλου προφίλ και όχι ανφάς, επιμένει και είναι προσεκτική σε αυτό το θέμα και είπε ότι «αν πρέπει να κρατήσω κάποια επιφύλαξη διότι για να πεις ότι αναγνωρίζεις κάποιον πρέπει να έχεις δει ανφάς, εγώ σας διευκρινίζω ότι λέω ανεγνώρισα, λέω ότι ανεγνώρισα το προφίλ αυτής της γυναίκας την οποία ταυτίζω με την κα Σωτηροπούλου›.
Έχετε λοιπόν μια περιγραφή ακριβή με χαρακτηριστικές λεπτομέρειες, όχι όμως εξεζητημένες, σε μία φυσική διήγηση του τρόπου που τη συνάντησε και του λόγου που της κίνησε το ζευγάρι αυτό την προσοχή. Επιπλέον κ. Πρόεδρε της κατελογίσθη το ότι πήγε στις αρχές από την Υπεράσπιση και τους κατηγορουμένους να πει αυτά τα οποία μαρτύρησε.
Μα κ. Πρόεδρε, έχετε εδώ τον Κονδύλη και τον Τέλιο, μέλη της Οργάνωσης οι οποίοι όχι απλώς είχαν δει ένα πρόσωπο, ήξεραν πρόσωπα και πράγματα, γνώριζαν δράστες δολοφονιών και σας λένε «πού να πηγαίναμε; Ποιος θα μας πίστευε πρώτον και πού θα καταλήγαμε;› Για ελάτε λοιπόν στη θέση της κας Μανιά, του κοριτσιού που πάει στη δουλειά της και φανταστείτε την να προστρέχει στις αρχές και να λέει «εγώ είδα μία γυναίκα η οποία ήταν κοντή, είχε ένα προφίλ με τα μαλλιά μέχρι εδώ›.
Και λοιπόν, τί θα γινόταν; Είχε πουθενά εμφανιστεί οποιαδήποτε ένδειξη για τη Σωτηροπούλου ώστε η γυναίκα αυτή να τη συνδέσει; Δεν είχε κανένα λόγο να πάει. Όταν όμως το θέμα αυτό ετέθη, πηγαίνει η κα Μανιά και λέγει αυτά τα οποία λέγει. Κύριε Πρόεδρε νομίζω ότι είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα αυτής της Δίκης, ότι οι μάρτυρες οι οποίοι εδώ κατέθεσαν, δέχτηκαν επιθέσεις φραστικές, δέχτηκαν απειλές από τους κ.κ. κατηγορουμένους και πολύ φοβούμαι ότι ορισμένοι από αυτούς να έχουν αρχίσει να μετανιώνουν που μαρτύρησαν τότε την προδικασία και μαρτύρησαν και εδώ με κυριολεκτική και μεταφορική έννοια.
Είναι χρέος της πολιτείας και από πλευράς δικαστηρίου κατεβλήθη βεβαίως αυτή η προσπάθεια και είναι ένα θέμα που σε όλο τον κόσμο είναι από τα δύσκολα θέματα, να προστατεύονται οι Έλληνες πολίτες οι οποίοι διαθέτουν τη γενναιότητα, το ήθος και την ακεραιότητα να προσέρχονται στο ακροατήριο όχι με την απαίτηση να τους πιστέψουν οπωσδήποτε, αλλά με την προσδοκία να αφεθούν να καταθέσουν αυτά τα οποία έχουν αντιληφθεί και από κει και πέρα να επαφεθούν στην κρίση του Δικαστηρίου για να εκτιμήσει εκείνο, το Δικαστήριο, εάν αυτά τα οποία καταθέτουν είναι αξιόπιστα και αν δένουν με τα υπόλοιπα.
Θα έλεγα λοιπόν κ. Πρόεδρε ολοκληρώνοντας το θέμα αυτό, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προσώπου της κας Μανιά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της καταθέσεως της κας Μανιά, συνδεόμενα με τον ρόλο της κας Σωτηροπούλου στην Οργάνωση, με τη συμμετοχή της σ’ αυτήν με τα επιχειρήματα που σας εξέθεσα, πιστοποιούν την παρουσία της στο χώρο την προηγούμενη της δολοφονίας του Στήβεν Σόντερς και επομένως αποδεικνύουν την κατηγορία της κατά το κεφάλαιο αυτό.
Ολοκλήρωσα κ. Πρόεδρε και θα ακούσουμε με προσοχή τα επιχειρήματα της Υπεράσπισης. Είμαστε βέβαιοι ότι το Δικαστήριό σας όλα θα τα βάλει στη ζυγαριά, θα εκδώσει μία απόφαση για την οποία θα είναι περήφανη η ελληνική κοινωνία, διότι θα πιστοποιήσει την ηθική ανωτερότητα του πολιτισμού της στην κορυφαία έκφρασή της που είναι η απονομή της ποινικής δικαιοσύνης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αύριο το πρωί θα αγορεύσει ο συνήγορος της υποθέσεως Μάτη, ο κ. Γεωργίου. Διακόπτουμε για αύριο στις 09:00.
