ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που είχε διακοπεί. Θα παρακαλέσω να είμαστε λίγο ήπιοι. Εδώ δεν επιτρέπεται ούτε λάσπη να ρίχνουμε, εσείς είστε άνθρωποι οι οποίοι θέλετε, όσοι τέλος πάντων παραδέχεστε, να πάρετε ένα προφίλ άλλο εδώ μέσα. Πώς θα το πάρετε αυτό το προφίλ; Θα γράψουμε ένα σκεπτικό αύριο, τι πρέπει να γράψουμε εκεί μέσα; Κοιτάξτε όπως βλέπετε περισσότερο επικοινωνία έχω με τους κυρίους κατηγορουμένους, οι οποίοι με καταλαβαίνουν φαντάζομαι, θέλω να δείξουν ένα προφίλ εκεί δικό τους, όσοι θέλουν. Εκείνοι οι οποίοι λένε ότι είναι αθώοι εντάξει, εκείνοι οι οποίοι λένε ότι δεν είμαστε αθώοι, πάλι έχουν το τεκμήριο αθωότητος, αλλά εν πάση περιπτώσει λέει άμα μας δικάσετε, μη μας δικάσετε σαν κλεφτοκοτάδες, να δείχνουμε ένα άλλο προφίλ, σας παρακαλώ σε τούτη τη δίκη και να μπορούμε και εμείς να συμμαζεύουμε τα μυαλά μας, να δούμε τι θα γράψουμε στο τέλος. Έχετε το λόγο κ. Μαχά.
Π. ΜΑΧΑΣ: Διατυπώνουμε τα επιχειρήματά μας και νομίζω ότι κάποια οξύτητα μπορεί να υπάρξει, αλλά είναι η διαφορετική άποψη την οποία έχουμε. Και εν πάση περιπτώσει σ’ αυτή την αίθουσα μπορούμε να την διατυπώνουμε.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, απλά για να θυμίσω περίπου πού είμαστε, αναφέρθηκα για το τι ήταν περίπου η οργάνωση 17Ν, ποια τα χαρακτηριστικά της, ποια τα χαρακτηριστικά των ενεργειών της, θα ήθελα λίγο να μπω σε ένα άλλο θέμα, σχετικά με τα χαρακτηριστικά των μελών. Τα μέλη της 17Ν ήταν άτομα τα οποία είχαν, διατύπωναν, αυτό είναι κρίση την οποία αφήνω στο Δικαστήριό σας, μια ακροαριστερή ιδεολογική προσέγγιση των πραγμάτων, είχαν αυτό το οποίο πολύ εύστοχα επεσήμανε ο Αναπληρωτής κ. Εισαγγελέας κ. Μαρκής, ότι έπασχαν από ιδεοληψία, και πράγματι, βλέποντάς τους βλέπεις μια αδυναμία αντίληψης των μεταβολών, των πραγματικών μεταβολών και προσαρμογή σε αυτές. Η οποία και οδήγησε στην συμπεριφορά την οποία κρίνετε σήμερα και κρίνει το Δικαστήριό σας.
Το ζήτημα το οποίο πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού του Δικαστηρίου σας και αποτέλεσε και δικό μας αντικείμενο προβληματισμού και φυσικά των συγγενών των θυμάτων, είναι ποιος ήταν ο σκοπός όλων αυτών των ενεργειών. Είπαν οι κατηγορούμενοι ότι εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Έχουμε μια μαρξιστική προσέγγιση που λέει ότι πρέπει να είσαι ενεργός και αποφασιστικός, στην αλλαγή του κόσμου δεν πρέπει να κάθεσαι, σωστά. ¶λλοι βέβαια από το ’75 και μετά καθόντουσαν όπως λένε, αλλά αυτό είναι άλλη προσέγγιση θα την δούμε παρακάτω.
Εν πάση περιπτώσει είχαν μια προσέγγιση, αυτό διατυπώνουν και αυτό υποβάλλουν ως ισχυρισμό στο Δικαστήριό σας. Ποια όμως είναι μια δεύτερη ανάγνωση της συμπεριφοράς τους. Η άποψη την οποία ευπροσώπως υποβάλλουμε στο Δικαστήριό σας, είναι ότι, σκοπός τους ήταν η δημοσιοποίηση και η προβολή των θέσεών τους και των απόψεών τους, αυτός ήταν ο αντικειμενικός σκοπός, αυτός ήταν ο στόχος, αυτό ήταν το κίνητρο της δράσης τους.
Θα μου πει βέβαια το Δικαστήριό σας, ή κάποιος άλλος συνάδελφος από την υπεράσπιση και γι’ αυτό καθ’ υποφοράν το υποβάλω, ότι μα ξέρετε κάτι, θα μπορούσαν να πάνε σε μια εφημερίδα και να πουν γειά σας, θέλουμε να υποβάλουμε κάποιες σκέψεις. Θυμίζω εδώ παρενθετικά, ότι εάν δείτε την προκήρυξη για την υπόθεση Αγγελόπουλου είναι 11 σελίδες, εκ των οποίων οι 10 σελίδες είναι μια κριτική πολιτική, η οποία είναι, αν θέλετε κάποιοι μπορεί να διαφωνούμε, κάποιοι μπορεί να την δεχόμαστε και μια σελίδα αναφέρεται για κάποια αόριστα πράγματα για τον Αγγελόπουλο.
Θα ρωτήσει λοιπόν κανείς και θα διερωτηθεί το Δικαστήριό σας, μα καλά γιατί δεν τις υπέβαλαν σε κάποιο ανοιχτό forum; Γιατί δεν τις υπέβαλαν σε μια ανοιχτή συνομιλία; Γιατί δεν το έκαναν αυτό; Η απάντηση λοιπόν κατά την άποψή μου είναι ότι, αυτό έχει να κάνει με τον ψυχισμό, με την δομή την ψυχική, κυρίως του αρχηγού της, του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου.
Αυτός είχε τον συνωμοτισμό, αυτός είχε την κρυψίνοια, αυτός είχε την συμπεριφορά που επέδειξε στο Δικαστήριό σας. Και αυτό το ενεφόρισε και στα άλλα μέλη της οργάνωσης και καταλήξαμε εδώ που κατέληξε, να δικάζουμε σε ένα άδειο ακροατήριο και να μην είναι κανένας να τους ακούσει κανένας να τους σκεφθεί.
Ο στόχος λοιπόν ήταν η δημοσιοποίηση, ο τρόπος ήταν οι εντυπωσιακές ενέργειες. Δεν χτυπάμε τον μεγαλομανάβη, ή τον μεγαλομπακάλη ο οποίος μπορεί να έκανε μια απάτη πολύ μεγάλη, δεν χτυπάμε τον λαθρέμπορο ναρκωτικών, δεν χτυπάμε τον έναν ή τον άλλον, χτυπάμε όμως κάποιο πρόσωπο που έχει μια κοινωνική επιφάνεια. Γιατί, γιατί είναι το όχημα το μέσο, που μας δίνει τη δυνατότητα να βγούμε στο τύπο και να αποκτήσουμε αυτή την πολυπόθητη δημοσιότητα.
Το μέσο λοιπόν ήταν οι προκηρύξεις στον τύπο, οι οποίες και διατύπωναν τις απόψεις της οργάνωσης επί παντός επιστητού χωρίς να υπάρχει ο αντίλογος και αυτό ήταν το ζητούμενο και ο σκοπός.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, για να μπορεί κανείς να αναλύσει και να κάνει ένα διάγραμμα αυτής της οργάνωσης, κυρίως πρώτα πρέπει, όπως σας είπα και πριν, να αναζητήσει και να εμβαθύνει στον ψυχισμό του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Τι γνωρίζουμε για τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο;
Εδώ τον γνωρίσαμε από τα έγγραφα της δικογραφίας, από τις καταθέσεις των μαρτύρων. Και θα ήθελα να παρακολουθήσει το Δικαστήριό σας την σκέψη μου. Τρεις φάσεις είναι αυτές στις οποίες γνωρίζουμε τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο.
Η πρώτη είναι μέχρι το 1973. Η δεύτερη είναι μετά το ’73 ή το ’75 και η τρίτη είναι ενώπιόν σας στο Δικαστήριο. Στη πρώτη φάση, ποιος είναι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος και πώς σκιαγραφήθηκε κυρίως από τους μάρτυρες υπεράσπισης, οι οποίοι τον ξέρανε τότε, σήμερα δεν τον γνωρίζουν, μάλλον από το ’73 και μετά τον έχασαν δεν τον ξαναείδαν ποτέ.
Διατύπωσαν κάποιοι την άποψη ότι είναι μια γοητευτική αγωνιστική μορφή. Ίσως να είναι υπερβολική η άποψη. Όμως μέσα σ’ αυτή την υπερβολή ενδεχομένως θα υπάρχουν και σπέρματα αλήθειας.
Πράγματι, το παρουσιαστικό του, η στάση του, ο τρόπος εκφοράς του λόγου του, δείχνει ότι δεν ήταν ένα τυχαίο μέλος. Δείχνει ότι δεν ήταν ο πρώτος τυχών ο οποίος αποφάσισε κάποια στιγμή να ενταχθεί και να μπει σε μια οργάνωση.
Οι αγωνιστικές περγαμηνές του. Ο καθένας μας την ιστορία του την βλέπει όπως ο ίδιος θέλει. Τον τιμά τον ίδιο να πιστεύει ότι έχει αγωνιστικές περγαμηνές. Δεν θα ήθελα να πω, δεν θέλω να προσβάλω τον άνθρωπο, δεν θέλω να πω στοιχεία τα οποία έχουν ακουστεί. Τα οποία όμως δεν μπορώ και να αποδείξω και άρα να υποβάλω στο Δικαστήριό σας πρόσωπα.
Μετείχε στη ΛΕΑ, άλλοι λένε ότι είναι αρχηγός της ΛΕΑ, έκανε μια επίθεση στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, έκανε μια σειρά από ενέργειες οι οποίες καθαγιάζονται από ένα σκοπό, από την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Είναι μορφωμένος, χωρίς να έχει τελειώσει τις πανεπιστημιακές σπουδές, με γαλλική κουλτούρα όπως εύστοχα σημειώθηκε και εδώ υπάρχουν πλείστα σημεία στη δικογραφία από τα οποία προκύπτει ένας γαλλικός εμποτισμός όλης της σκέψης και της ομιλίας αυτής της οργάνωσης. Σας θυμίζω την λέξη «λεζάντες› που λέει ότι θα χρησιμοποιείτε κάποιες λεζάντες αν σας πιάνει η αστυνομία, αυτό κανένας έλληνας δεν θα το έλεγε, το ξέρετε αυτό, δεν το χρησιμοποιούμε. Το «λεζάν› ξέρει πολύ καλά το Δικαστήριό σας ότι είναι ο μύθος, είναι ο θρύλος, κάτι άλλο που είναι φτιαχτό που χρησιμοποιείς για να ξεφύγεις από μια δύσκολη περίπτωση. Είναι άλλες λέξεις για τον ρεφορμισμό, όλες οι άλλες λέξεις που χρησιμοποιούνται στις προκηρύξεις κατά κόρον.
Είναι άλλες λέξεις επίσης οι οποίες εμφορούνται από γαλλική παιδεία εν πάση περιπτώσει, αν και δεν είναι γαλλικές στη βάση τους. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου είναι ότι, είναι έτοιμος να φθάσει στο έγκλημα, αυτό δεν μπορείτε να το αμφισβητήσετε. Ήρθε ο ίδιος και είπε, ξέρω να φτιάχνω βόμβες, έχω κάνει ενέργειες εγκληματικές, οι οποίες όπως σας είπα πάλι πριν, καθαγιάζονται γιατί είχαν σκοπό για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και εδώ κανείς μας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Αλλά ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του δεν μπορείτε να μην το λάβετε υπόψη.
Από το ’75 και μετά τι στοιχεία έχουμε; Είναι ο άνθρωπος – φάντασμα. Το λέμε εμείς; Όχι. Το λένε οι φίλοι του, οι πιο στενοί του φίλοι οι οποίοι έρχονται και καταθέτουν εδώ, 4 στον αριθμό, οι οποίοι ερωτώμενοι από το Δικαστήριό σας με ιδιαίτερη επιμέλεια, μα τον κ. Γιωτόπουλο εσείς δεν τον ξαναείδατε τόσα χρόνια; Δεν τον ξαναείδατε, δεν μιλήσατε ξανά όλα αυτά τα χρόνια; Η απάντηση λοιπόν ποια ήταν; Ότι ξέρετε κάτι – λέει ο κ. Καβουριάρης- εγώ δεν τον ξαναείδα ποτέ τον κ. Γιωτόπουλο από το ’74 και μετά που συναντήθηκα τελευταία φορά. Ο κ. Σκαρπαλέζος το ίδιο, ο κ. Αναγνωστόπουλος το ίδιο, ο κ. Ζουράρις το ίδιο. Χωρίς να θέλω να μπω σε άλλες λεπτομέρειες, γιατί νομίζω ότι θα συνέτεινα στην κόπωση του Δικαστηρίου σας αν διάβαζα και τις περικοπές των καταθέσεων αυτών όπως έχουν δημοσιευθεί στα πρακτικά.
Κανένας λοιπόν δεν τον γνωρίζει τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, έχει χαθεί είναι ο άνθρωπος – φάντασμα. Έχει πλαστή ταυτότητα, έχει πλαστό δίπλωμα οδήγησης , η γυναίκα του όπως ο ίδιος λέει τον ξέρει με ένα όνομα άγνωστο το Μιχάλης Οικονόμου, το οποίο δεν είναι το πραγματικό του όνομα χωρίς να μας εξηγήσει για ποιο λόγο.
Λέει βέβαια ότι ξέρετε κάτι, όταν ήμουν εγώ στην Γαλλία και γνώρισα την γυναίκα μου είχα μια αντιστασιακή δράση και κινδύνευε η ζωή μου. Ελάτε όμως που ο κ. Καβουριάρης το διαψεύδει. Και διαβάζω απόσπασμα των πρακτικών κ. Πρόεδρε είναι πολύ σύντομο, όπου ρωτάει ο καθηγητής συνάδελφος κ. Γιαννίδης.
«Κύριε μάρτυς στο Παρίσι περίπου 9 χρόνια που είχατε επαφή με τον κ. Γιωτόπουλο, είχατε ακούσει ποτέ να χρησιμοποιεί το όνομα Μιχάλης Οικονόμου; Όχι. «Έχετε ακούσει ποτέ να χρησιμοποιεί άλλο όνομα;› Όχι. «Εσείς χρησιμοποιήσατε ψεύτικο όνομα›; Ακόμα πιο σημαντικό. Ναι, εγώ εκείνη την περίοδο χρησιμοποιούσα ψεύτικο όνομα.
Καταρρίπτεται λοιπόν το επιχείρημα του κ. Γιωτόπουλου που μας έλεγε μέχρι εδώ ότι ξέρετε, επειδή με κυνηγάει όλες οι μυστικές δυνάμεις του κόσμου εγώ χρησιμοποιούσα ψεύτικο όνομα, ακόμα και στη γυναίκα μου δεν το είπα. Στην γυναίκα του δεν θα το έλεγε, και θα το έλεγε στον κ. Καβουριάρη ότι λέγομαι Αλέξανδρος Γιωτόπουλος και σε όλους τους άλλους της παρέας του;
Καταρρίπτεται λοιπόν και αυτό το επιχείρημα του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Ένα άλλο στοιχείο της προσωπικότητας που βλέπουμε από τα στοιχεία πλέον της δικογραφίας από το ’75 και μετά, κρατάει σημειώσεις για την ζωή υποψηφίων θυμάτων. Κόβει εφημερίδες, συγκεντρώνει στοιχεία, αυτοκίνητα, νούμερα, διευθύνσεις. Και το λέμε εμείς έτσι αυθαίρετα; Όχι είναι στο υλικό της Πάρνηθας που βρέθηκε που είναι το υλικό του ’75 και δεν το αμφισβήτησε ο κ. Γιωτόπουλος και λέει, μπορεί να το έγραψα στο Παρίσι, μπορεί να έκανα, μπορεί οτιδήποτε άλλο.
Σ’ αυτό το υλικό στο οποίο δεν αμφισβητεί υπάρχουν στοιχεία για συγκεκριμένους ανθρώπους. Υπάρχει δε και στοιχείο για τον Σταμούλη ο οποίος υπήρξε θύμα της οργάνωσης μετά. Κάθεται λοιπόν και ασχολείται με την ζωή των άλλων, συγκεντρώνει στοιχεία, μια ευαγής δραστηριότητα για τον ίδιο, όμως καμιά άλλη δραστηριότητα. Ρωτήθηκε από την έδρα σας και ιδιαίτερα νομίζω από τον κ. Κουρκάκη, εσείς κύριε εργαστήκατε ποτέ; Κόψατε μια απόδειξη, πήγατε με την τσάντα σας στο γραφείο μια μέρα; Είδατε έναν άνθρωπο; Σας φώναξε κάποιος προμηθευτής, πελάτης, κάτι να έχετε μια συμμετοχή στη κοινωνική αυτή διαδικασία; Απάντηση: Όχι. Είχατε κάποιο άλλο στοιχείο που να δείχνει τη συμμετοχή σας σ’ αυτή τη κοινωνία; Απάντηση: Όχι. Το σπίτι μου ήταν στο όνομα της γυναίκας μου, εγώ δεν εμφανιζόμουν, είχα το όνομα Μιχάλης Οικονόμου, δεν είχα γνήσια ταυτότητα και όλα αυτά τα στοιχεία.
Σημαντικό είναι βέβαια ότι σ’ όλη αυτή τη διαδρομή δεν τον γνωρίζει κανένας. Δεν ήρθε ένας να μας πει ότι ξέρετε, εγώ που ήμουν παλιά φίλος τον γνώρισα αυτά τα χρόνια και σας διαβεβαιώ ότι αυτά τα χρόνια δεν μπορεί αυτός ο άνθρωπος να έκανε, αφού μιλούσαμε, αφού κάναμε παρέα, αφού πηγαίναμε και τρώγαμε, κανένας δεν βρέθηκε να το πει.
Κρύβεται λοιπόν πίσω από τη σκιά του, όπως προσφυώς ανέφερε, απολογούμενος και αναφερόμενος στον κ. Γιωτόπουλο, ο κατηγορούμενος Τσελέντης. Πράγματι λοιπόν κρύβεται από τη σκιά του.
Εδώ λοιπόν θα με ρωτήσετε κ. Πρόεδρε και κύριοι Δικαστές, είναι επαρκή αυτά τα στοιχεία για να καταδικάσουν αυτό τον άνθρωπο; Είναι επαρκή που προτείνετε εσείς σε πρόσωπα, στο Δικαστήριο, ότι ξέρετε, ναι, επειδή δεν εμφανιζόταν πολύ, επειδή είχε πλαστό διαβατήριο, επειδή δεν είχε πει στη γυναίκα του το όνομα, επειδή οι φίλοι του δεν τον ήξεραν, ότι ναι, πράγματι αυτό τον άνθρωπο πρέπει να τον καταδικάσω; Η απάντηση είναι πως όχι.
Είναι βέβαια ενδείξεις, είναι κάποια στοιχεία, δεν είναι όμως αποδείξεις και δεν μπορώ να εισηγηθώ κάτι τέτοιο στο Δικαστήριο. Θα έρθω όμως σε αποδείξεις οι οποίες είναι ατράνταχτες και οι οποίες οδηγούν μόνο στην ενοχή του χωρίς καμία αμφιβολία.
Σήμερα λοιπόν ποια είναι η εικόνα την οποία μας δημιούργησε ο κ. Αλέξανδρος Γιωτόπουλος; Ο κ. Αλέξανδρος Γιωτόπουλος αυτή τη στιγμή αρνείται ότι ξέρει τον καθένα. Αρνείται ότι ξέρει τους συγκατηγορουμένους, ιδίως όταν και οι ίδιοι του μιλάνε, θυμίζω την συνομιλία με τον Χριστόδουλο Ξηρό ενώπιον του αρχηγού της αστυνομίας, όπου του λέει ο Ξηρός, «Λάμπρο τελείωσαν όλα› και λέει, «δεν σας γνωρίζω κύριε ποιος είστε›, σας το θυμίζω αυτό προέκυψε από τη διαδικασία. Σας θυμίζω ότι εδώ στο ακροατήριο είπε ότι δεν ξέρει κανέναν από τους συγκατηγορουμένους. Σας θυμίζω ότι, από τη διαδικασία αρνήθηκε τα πάντα. Αρνήθηκε ότι ακόμα είχε δράση πολιτική που πολύ εύστοχα ρωτήθηκε από το Δικαστήριό σας και από σας κ. Πρόεδρε.
Τον ρωτήσατε, καλά βρε άνθρωπε του Θεού, εσύ είσαι μαρξιστής τόσα χρόνια, θέλεις να ανατρέψεις την κοινωνία, θέλεις να ανατρέψεις τον κόσμο, άποψή σου, την σέβομαι, από το ’75 και μετά τι κάνεις, αγκυλώνεσαι; Εξαφανίζεσαι; Δεν κάνεις τίποτα; Και απάντησε: Ιδιωτεύω. Προφανώς θεωρώντας ότι και εμείς ιδιώτες είμαστε ή κάτι αντίστοιχο.
Ε, λοιπόν δεν ιδιώτευε ο κ. Γιωτόπουλος και είναι πλείστα τα στοιχεία τα οποία προκύπτουν από την ακροαματική διαδικασία και αναγνώστηκαν από το Δικαστήριό σας, που θα σας δώσουν την βεβαιότητα για να τον οδηγήσετε στη καταδίκη κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές.
¶λλο στοιχείο, διαφωνώ λέει, αλλά δεν καταδικάζω. ¶λλο αυτό εύρημα. Δηλαδή κύριε τι θα πει διαφωνώ και τι θα πει καταδικάζω; Ότι ξέρετε, δεν μου αρέσει η οργάνωση. Μάλιστα σε ερώτηση που του έγινε από την έδρα, είπε ότι διαφωνώ με όλες τις ενέργειες της οργάνωσης – πολύ ωραία διαφωνώ – αλλά δεν τις καταδικάζω. Τι σημαίνει αυτό; Ποια είναι δηλαδή η ψυχική του στάση απέναντι στη συμπεριφορά της οργάνωσης αυτής; Τι είναι; Είναι εγκληματίες ή δεν είναι; Γιατί όταν διαφωνώ, δεν αποδέχομαι αυτό το πράγμα. Είναι έγκλημα, το αναγνωρίζω και σας το λέω. Πώς μπορείς την ίδια στιγμή να έρχεσαι και να λες ότι δεν το καταδικάζω; Τη συνείδηση λάστιχο είναι αυτή την οποία έχει ο κ. Γιωτόπουλος και θέλει να πείσει το Δικαστήριό σας;
Το τελευταίο το οποίο είναι το πιο εντυπωσιακό, επικαλείται το τεκμήριο αθωότητας. Λες και το τεκμήριο αθωότητας φτιάχτηκε για να μην δικάζουν τα δικαστήρια. Εγώ κύριε είμαι αθώος, ψάξτε, βρέστε. Μα εδώ δεν παίζουμε ούτε την τυφλόμυγα, ούτε το κρυφτό, εδώ προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε την αλήθεια. Και τα όργανα που σας δίνει ο νόμος είναι το 177 κατά βάση του Κ.Ποιν.Δ. που συγκεντρώνοντας όλα τα στοιχεία τα οποία έχουν προκύψει και εκτιμώντας και την στάση του κατηγορουμένου, είτε σιωπηρή είτε μη, αυτή η στάση πρέπει να εκτιμηθεί.
Δεν μπορεί λοιπόν να έρχεται και να λέει, δεν έκανα τίποτα, άρα είμαι αθώος. Ας μας πει λοιπόν γιατί δεν ήθελε να μιλήσει με τον κ. Τσελέντη; Μήπως είναι στοιχείου του χαρακτήρα του ότι φοβάται το διάλογο; Ίσως. Γιατί λοιπόν δεν θέλησε να απαντήσει ουσιωδώς στον κ. Τσελέντη, από το να λέει την ιστορία την γνωστή και στους άλλους οι οποίοι αναφέρθηκαν στο όνομά του, από το να λέει την γνωστή ιστορία, ότι ξέρετε, με κυνηγούν οι ξένες δυνάμεις; Ε, αυτά δεν είναι σοβαρά και δεν μπορούν σοβαρά να γίνουν δεκτά από το Δικαστήριό σας.
Ποια είναι τα άλλα στοιχεία τα οποία εμπλέκουν και είναι αδιαμφισβήτητα και ατράνταχτα, για τα οποία και θα εισηγηθώ την ενοχή του κατηγορουμένου; Οι γραφολογικές εκθέσεις. Έγινε θέμα ολόκληρο, ο Εισαγγελέας κ. Λάμπρου παρενέβη κάποια στιγμή και του είπε, να σου πληρώσουμε εμείς τον γραφολόγο κ. Γιωτόπουλε, αφού δεν έχεις τη δυνατότητα να τον πληρώσει η πολιτεία, αρκεί να έρθεις και ευπρόσωπα να μας πεις ότι ξέρετε κάτι, υπάρχει και αντίθετη άποψη. Βρήκε έστω και ένα; Βρήκε έναν άνθρωπο να έρθει εκτός από τους 7 που ήρθαν και ανεγνώσθησαν και τα έγγραφά τους από το Δικαστήριό σας, που με βεβαιότητα και τους γνωρίζετε από την εμπειρία σας ως ανακριτές κάποιοι εξ υμών, τους γνωρίζετε πολύ καλά ποιοι είναι και ότι είναι σοβαροί και έγκριτοι στη δουλειά τους. Να πούνε ότι ξέρεις κάτι, εδώ κάτι άλλο μυρίζομαι. Εδώ είναι φτιαχτό αυτό το χαρτί. Αυτό το χαρτί δεν υπήρχε.
Τι απήντησαν όλοι αυτοί; Ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την γραφή του κ. Γιωτόπουλου. Ποια ήταν αυτά τα έγγραφα; Ήταν τίποτα αθώα έγγραφα, έγραφε τίποτε ποιήματα, έγραφε τίποτε άλλα πράγματα τα οποία δεν θα προκαλούσαν υπόνοια, ή αν θέλετε, κατά την άποψή μας, την απόδειξη της εμπλοκής του σ’ αυτή την οργάνωση;
Όχι βέβαια. Εδώ είναι σοβαρότατα τα στοιχεία τα οποία υπάρχουν. Όταν έρχεσαι κύριε και διορθώνεις μια προκήρυξη για την δολοφονία ενός ανθρώπου, δεν μπορείς να είσαι αμέτοχος. Όταν διορθώνεις μια προκήρυξη το ’86 για το χτύπημα στα MAC DONALD’S πάλι δεν μπορεί να είναι αυτό ανύπαρκτο στοιχείο. Κάτι σημαίνει. Όταν έρχεσαι κύριε και γράφεις, παρακολουθήσεις προσώπων, εγώ στη ζωή μου δεν έχει τύχει να γράψω για κάποιο πρόσωπο, να παρακολουθήσω τι νούμερο αυτοκίνητο έχει, τι ώρα βγαίνει από το σπίτι του, τι ώρα μπαίνει, με ποιους συνοδεύεται, και αν συνοδεύεται;
Φαντάζομαι και κανείς εξ ημών. Ας μας εξηγήσει λοιπόν, ας έρθει, γιατί δεν ήθελε να τον ρωτήσουμε και εμείς και εμείς οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής, θα τον ρωτήσουμε, πείτε μας κ. Γιωτόπουλε, τι τα θέλετε όλα αυτά; Γιατί έγραψε τον κανονισμό ασφαλείας της οργάνωσης; Γιατί έγραψε το καταστατικό που λέει ο κ. Τσελέντης ότι έγραψε και μετά το μετέγραψε με τα δικά του γράμματα γιατί ήταν δυσανάγνωστα του κ. Γιωτόπουλου. Ας μας τα πει λοιπόν αυτά. Και αυτά δεν είναι στοιχεία;
Στοιχείο δεύτερο. Τα αποτυπώματα. 12 διαφορετικά αποτυπώματα. Είναι τυχαία και αυτά; Δικό σας ή δικό μου δεν βρέθηκε σίγουρα. Να μας εξηγήσει το λόγο. Δεν μπορείς πλέον να κρύβεσαι πίσω από το τεκμήριο αθωότητας και να λες, ξέρετε κάτι κύριε; Υπάρχουν τα αποτυπώματα αλλά εγώ όμως δεν έχω σχέση. Μα πες μας ποιος τα έβαλε και για ποιο λόγο; Και κάτι άλλο και πού τα βρήκε αυτά τα αποτυπώματα και τα έβαλε;
Διότι εδώ υπάρχει ένα θέμα το οποίο πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο της προσοχής του Δικαστηρίου σας. Τα στοιχεία αυτά ανευρέθησαν πριν ο Γιωτόπουλος προσαχθεί στην αστυνομία. Συγκεντρώθηκαν στοιχεία και μετά έγινε η ταύτιση, πού βρέθηκαν λοιπόν αυτά;
Φανταζόντουσαν, είχαν προετοιμάσει, είχαν βρει τον κ. Γιωτόπουλο, όταν ακόμα και η ίδια του η ταυτότητα είχε πλαστό αποτύπωμα χειρός; Δεν μπορούμε λοιπόν να δεχθούμε κάτι τέτοιο.
Τα κλειδιά τα οποία βρέθηκαν. ¶λλο στοιχείο. Βρέθηκαν κλειδιά της Δαμάρεως στα κλειδιά του κ. Γιωτόπουλου, ούτε στα δικά μου, ούτε στα δικά σας. Και αυτό τυχαίο είναι; Και αυτό τυχαίο μπορεί να ήταν παλιός ένοικος του διαμερίσματος ή περαστικός από εκεί, γιατί μπορούμε να φανταστούμε και αυτό. Η μάρτυρας που τον είδε; Και αυτή είχε πρόβλημα με τα μάτια της; Οι μάρτυρες που τον είδανε σε άλλες τρομοκρατικές ενέργειες της οργάνωσης και αυτοί είχαν πρόβλημα; Και αυτοί δεν τον αναγνώρισαν; Μα τόσο μεγάλη σκευωρία έγινε για τον κ. Γιωτόπουλο;
Και αν έγινε, ερωτώ το Δικαστήριό σας ρητορικά βέβαια, ας μας πει ο κ. Γιωτόπουλος, αφού ήθελαν τόσο πολύ να τον κάψουν, αφού το όνειρο της ζωής όλων αυτών των μυστικών υπηρεσιών ανά την γη, ήταν να πιάσουν τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο ωσάν να ήταν ο σύγχρονος Μπιν Λάντεν, για ποιο λόγο δεν έκαναν πιο καλή δουλειά από την αρχή, να τους βάλουν όλους να πουν στοιχεία, να τα επιβεβαιώνει ο ένας με τον άλλον, να συγκεντρώσουν ατράνταχτα στοιχεία, σε όχι κινητά, αλλά σε ακίνητα σημεία στο σπίτι στα δυο κρησφύγετα τα οποία βρέθηκαν, ώστε να μην έχει να πει τίποτα ο κ. Γιωτόπουλος. Εδώ τι δεν τους έκοψε; Δεν ήταν τόσο οργανωμένοι; Μα είχαν τόσο μένος και εκεί κόλλησαν; Δεν μπορεί λοιπόν αυτό να αποτελέσει σοβαρό στοιχείο αξιολόγησης για το Δικαστήριό σας.
Το κορυφαίο όμως κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές απ’ όλα, κατά την άποψη την οποία υποβάλω στο Δικαστήριό σας, είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν μαρτυρίες των συγκατηγορουμένων. Θα μου πείτε τώρα, μα εδώ έχει γίνει θέμα ολόκληρο για τις μαρτυρίες των συγκατηγορουμένων, ποιος είπε τι, και γιατί και υπό ποιες συνθήκες και με ποια σκοπιμότητα; Για να δούμε λοιπόν τι είπε κάποιος, εκτός αυτής της αιθούσης, εκτός της ανακριτικής διαδικασίας, σε κάποιον άνθρωπο που εν πάση περιπτώσει δεν πιστεύω ότι ήθελε να του κάνει κακό. Και διαβάζω εδώ ένα κομμάτι της συνέντευξης στον δημοσιογράφο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, του κ. Ξηρού, την οποία πότε την έκανε; Όταν ήδη τα έχει ανακαλέσει όλα, όταν ήδη τα είχε πει, όταν ήδη έχει αλλάξει, τι λέει λοιπόν: Τον ρωτάει ο κ. Τριανταφυλλόπουλος, «άλλο ένα εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι δεν γνώριζες το πραγματικό όνομα του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου›. Θεωρεί δηλαδή δεδομένο, ότι ήξερε ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι στην οργάνωση. Και λέει, «αυτό είναι αλήθεια μέχρι την τελευταία στιγμή. Ναι το έμαθα τώρα, όταν συνελήφθη.› Γνωρίζεις ότι είναι ο Μισέλ Οικονόμου και του ετοίμαζες πλαστή ταυτότητα κλπ. κλπ?
Αυτό λοιπόν δεν είναι στοιχείο το οποίο πρέπει να αξιολογηθεί από το Δικαστήριό σας; ¶λλο. Μεταξύ σας – λέει ο κ. Τριανταφυλλόπουλος στη σελίδα 13 – μιλάγατε ως Λάμπρος, Λουκάς, κλπ; Ναι, και Μιχάλης, ναι βέβαια. Δεν χρησιμοποιούσατε ποτέ τα ονόματά σας; Όχι, όχι, ποτέ. Μάλιστα, ένα άλλο στοιχείο. Εγώ πιστεύω ότι εάν γίνονταν εκλογές και πάλι ο Λάμπρος θα είχε τη δυνατότητα, άλλωστε αυτός ήταν που μας έμαθε – και αναφέρεται προφανώς στον κ. Γιωτόπουλο – άλλωστε αυτός ήταν που μας έμαθε όλους να στεκόμαστε στο δρόμο, να βγάζουμε πληροφορίες, τα πάντα τα μάθαμε απ’ αυτόν.
Πάλι σκευωρία των μυστικών υπηρεσιών; Τώρα ποιος είναι συνεργάτης των μυστικών υπηρεσιών, ο κ. Τριανταφυλλόπουλος ή ο κ. Ξηρός; Ας μας πουν λοιπόν, για να αρχίσουμε να μαθαίνουμε και τι συμβαίνει; Είναι η μόνη συνέντευξη που έδωσε; Όχι. Έδωσε και σε μηνιαίο περιοδικό και εκεί έδωσε συνέντευξη και τα ίδια είπε. Και αυτά ήταν αποκυήματα νοσηρής φαντασίας; Και αυτά ήταν σχέδιο νοσηρό εγκληματικών οργανώσεων οι οποίες λειτουργούν με την μορφή των μυστικών υπηρεσιών;
Δεν μπορεί κανείς να το δεχθεί αυτό γιατί εν πάση περιπτώσει γρονθοκοπεί και τη λογική μας, γιατί σ’ αυτή την αίθουσα δεν δικάζετε κ. Πρόεδρε και κ. Δικασταί με το συναίσθημα, με τη λογική καλείστε να δικάσετε. Και με τη λογική πρέπει να αποδώσετε το δίκιο.
Αυτά τα στοιχεία λοιπόν, κατά την άποψη του ομιλούντος είναι επαρκέστατα, για να κρίνετε ότι, ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος ήταν μέλος σ’ αυτή την οργάνωση. Θα μου πείτε τώρα, ήταν και αρχηγός αυτής της οργάνωσης; Εδώ είναι ένα βήμα παραπάνω. Ότι καλά, μέλος μπορεί να ήταν. Μέλος ήταν και ο κ. Κουφοντίνας, μέλος ήταν και ο κ. Ξηρός και ο οποιοσδήποτε άλλος. Ήταν και ο αρχηγός; Έχετε στοιχείο αυτό για να μας το πείτε στο Δικαστήριό σας;
Και όμως κ. Πρόεδρε, υπάρχουν στοιχεία στη δικογραφία από τα οποία προκύπτει ότι ήταν αρχηγός. Ποια είναι αυτά; Οι ίδιες οι καταθέσεις, οι απολογίες των συγκατηγορουμένων του, οι οποίες μιλάνε για αρχηγό. Ρωτήστε τον κ. Τζωρτζάτο τι έχει πει. Βέβαια τώρα τα ανακαλεί και διατυπώνει την άποψη ότι αυτά ειπώθηκαν υπό άλλες συνθήκες. Αυτό το αξιολόγησε το Δικαστήριό σας και θα το κρίνει και στην πορεία. Όμως δεν τα λέμε χωρίς έρεισμα, δεν είναι ότι σαν να ήρθε από τον ουρανό και δεν το φανταζότανε κανένας ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να είναι και ο αρχηγός.
Η περιγραφή της προσωπικότητας που έγινε από τους μάρτυρες υπεράσπισης. Σας έδειξαν ότι πρόκειται για έναν τυχαίο άνθρωπο; Για κάποιον που θα μπορούσε να ήταν μέλος και να άγεται και να φέρεται από τις αποφάσεις του κ. Χριστόδουλου ή του κ. Σάββα Ξηρού; Ε, όχι., ε, όχι, δεν μπορεί να το δεχθεί κανείς αυτό.
Η ηγετική μορφή και ο ρόλος που έπαιξε στον αντιδικτατορικό αγώνα, τον οποίο δεν θα ήθελα να τον αμφισβητήσω και δεν έχω λόγο να τον αμφισβητήσω στο Δικαστήριό σας. Η βόμβα την οποία έβαλε στην Αμερικάνικη Πρεσβεία. Τα χαρτιά στην Πάρνηθα. Η δολοφονία του Γουέλς, που είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι.
Θυμηθείτε ότι, στο καταστατικό της οργάνωσης κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές που αναγνώσατε, πρέπει όποιος μπαίνει στην οργάνωση να αποδέχεται τις 4 ή 5 αν δεν κάνω λάθος πρώτες ενέργειες της οργάνωσης. Θέτουν σε τόσο μεγάλη σημασία το χτύπημα κατά του Γουέλς. Αυτός λοιπόν ο οποίος έκανε κάνει αυτό το χτύπημα, είναι αν θέλετε, μια βαθμίδα παραπάνω. Έχει την διαφορά ηλικίας, έχει την εμπειρία, έχει τον τρόπο με τον οποίο στέκεται και ομιλεί και στο Δικαστήριό σας ακόμα που δείχνει μια σιγουριά και μια πίστη σ’ αυτό που είναι. ¶λλο αν συμφωνούμε, άλλο αν διαφωνούμε. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος δεν έχουμε στοιχεία, ότι καλά μας λέει ο κ. Τζωρτζάτος ότι είναι ο αρχηγός; Δεν μπορούμε λοιπόν να το δεχθούμε αυτό;
Και θα έρθω στο 2.11Α και πώς πρέπει κατά την άποψή μας να το αξιολογήσετε. Έρχομαι στην δεύτερη προσωπικότητα την οποία θα ήθελα να σχολιάσω, τον Σάββα Ξηρό και θα αναφερθώ μόνο στα πρόσωπα για τα οποία παρίσταμαι ως πολιτική αγωγή για τις τρεις υποθέσεις για τις οποίες εισηγούμαι στο Δικαστήριό σας.
Ο Σάββας Ξηρός είναι ένα τραγικό πρόσωπο, το είπαν πολύ εύστοχα οι κ.κ. Εισαγγελείς. Πράγματι είναι τραγικό πρόσωπο. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος αποφάσισε και το ξετύλιξε το κουβάρι, με δική του συναίσθηση, γιατί τώρα έρχεται ο κ. Σάββας Ξηρός και μας λέει ξέρετε κάτι, εδώ μιλάμε για έγκλημα στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, τι μου λέτε εσείς παραμύθια ότι εγώ ήμουν σε καλή κατάσταση και τα έλεγα και αυτά. Μόνο ένα κομμάτι θα σας διαβάσω, σελίδα 2 της συνεντεύξεως.
Ακούστε τι λέει: «Όταν ξύπνησα άρχισα να συλλέγω πληροφορίες για διάφορα θέματα – δείτε τον τρόπο που λειτουργεί η λογική του κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές- όπως ας πούμε από τις κόρνες των αυτοκινήτων, κατάλαβα ότι είμαι ακόμα στην Ελλάδα για παράδειγμα, από τα μηχανάκια που κατέβαιναν την κατηφόρα στη Μαρασλή με το φρένο της μηχανής κατάλαβα ότι δεν είμαι στο Τζάνειο αλλά είμαι στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ›. Επίσης κατάλαβα ότι είμαι διασωληνωμένος επειδή έχω κάποια βλάβη στους κοπτήρες, που δεν υπήρχε πριν στα δόντια μου. Κατάλαβα λοιπόν ότι ήμουν τουλάχιστον δύο μέρες με το σίδερο στο στόμα και έτσι άρχισα να υπολογίζω τις μέρες›.
Σας δείχνει αυτό κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές, άνθρωπο ο οποίος τα έχει χαμένα; ¶νθρωπο ο οποίος δεν συναισθάνεται πού βρίσκεται άνθρωπο που τον βρήκαν εκείνη την ώρα σε μια κατάσταση που δεν μπορούσε να σταθεί μόνος του και τον πίεσαν, τον εξανάγκασαν, τον εξώθησαν να πει αυτά τα φοβερά και τρομερά που είπε; Όχι βέβαια. Αν με βάζατε εμένα να πάω στο ΤΖΑΝΝΕΙΟ και να έχω κλειστά τα μάτια δε θα μου έκοβε ότι δεν είναι ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ κι ότι είναι το ΤΖΑΝΝΕΙΟ επειδή τα μηχανάκι κατεβαίνουν με φρένο.
Είναι πράγματα τα οποία δε μπορείς να τα φανταστείς, δείχνουν όμως μια πολύ δομημένη και αδιαμφισβήτητη λογική. Αυτή τη λειτουργία, τη λογική, πώς την παρέκαμψε όταν επρόκειτο να μιλήσει για την Οργάνωση; Εκείνη την ώρα δηλαδή είπε πράγματα τα οποία δεν συνέβαιναν; Είπε πράγματα τα οποία ήταν ψεύτικα; Είπα πράγματα τα οποία ήταν αποκυήματα της φαντασίας;
Ειπώθηκε στο Δικαστήριό σας ότι δεν μπορεί να είναι κάτι τέτοιο αφού το περιεχόμενο των καταθέσεων αυτών δείχνει και την ιδιοτυπία του λόγου του, δείχνει και τη σκέψη του, όταν λέει ότι «ήταν κάποιος άλλος›, υπονοώντας τον αδερφό του, «αλλά έχω λόγους και δε θέλω να σας πω ποιος είναι›, αυτό δείχνει ότι τον πίεσε εκείνη την ώρα η αστυνομία;
Λέει κάποια στιγμή ότι «κουράστηκα και δε θέλω να συνεχίσω τώρα›. Έχετε ακούσει εσείς από την εμπειρία σας πολλές φορές να σταματάει κάποιος κατηγορούμενος και να λέει «κουράστηκα τώρα θα έρθω σε δυο ώρες να σας τα ξαναπώ, ή σε δυο μέρες›; Το ξέρετε πλέον, είναι βίωμα για εσάς τόσα χρόνια, δεν γίνεται αυτό.
¶λλο στοιχείο για τον κ. Σάββα Ξηρό. Ο κ. Ξηρός έχει μια διαρκώς μεταβαλλόμενη στάση. Στην αρχή είναι το καλό παιδί που αποφάσισε να μιλήσει, να ανοίξει την καρδιά του. Πολύ εύστοχα επεσήμανε ο κ. Εισαγγελέας τη σκηνή στην οποία κι εγώ διαισθητικά περισσότερο αν θέλετε, συντάσσομαι και θεωρώ ότι είναι σωστή, ότι κάποια στιγμή βρίσκεται ένα βήμα πριν το θάνατο, θεωρεί ότι πρέπει να ξαλαφρώσει, κι ότι πρέπει να πει αυτά τα οποία τουλάχιστον είχε ως βάρος στην ψυχή του και κρίνει ότι πρέπει να μιλήσει. Και τα λέει. Αυτή είναι η απόφασή του και όχι για μαντζούνια, για φάρμακα και αυτά τα οποία ειπώθηκαν και για τα οποία θα έρθω αναλυτικότερα παρακάτω.
Έρχεται λοιπόν και λέει αυτά τα οποία λέει αβίαστα. Πάει στη συνέχεια στον Ανακριτή και επιβεβαιώνει τα ίδια, δίνει στοιχεία, τα λέει κανονικότατα. Οκτώβριο μήνα, μήνες μετά, έρχεται και λέει «ξέρετε κάτι, όλα αυτά που σας είπα είναι ψέματα. Γιατί; Γιατί με εξανάγκασαν›. «Και πότε το συνειδητοποιήσατε αυτό;› «Μόλις ήρθα στη φυλακή›.
Ακούστε λοιπόν τί είπε στον κ. Τριανταφυλλόπουλο ο κ. Ξηρός γιατί πιστεύω ότι η αποκαθήλωση και η απογύμνωση του ιδίου από όλα του τα επιχειρήματα έρχεται από την ίδια του αυτή τη συνέντευξη. Λέει λοιπόν: «Δηλαδή η έρευνα σταμάτησε εκεί που αντιλήφθηκα εγώ τί είχα κάνει. Γιατί όταν εγώ το κατάλαβα ότι όταν είχα τελειώσει και την είχα δώσει την απολογία στον ανακριτή και μου επέτρεψαν ραδιόφωνο κι όταν άνοιξα το ραδιόφωνο το πρώτο που άκουσα ότι εξαρθρώθηκε η 17Ν εκεί μου έκατσε ένας βράχος και άρχισα να καταλαβαίνω τί έχει γίνει›.
Αυτή είναι η ιστορία κ. Πρόεδρε κι όχι τα άλλα τα γλαφυρά, συμπαθή, κατανοητά για τη θέση του, αλλά όχι σοβαρά για το Δικαστήριό σας. Σε μένα τουλάχιστον δεν καταλείπεται καμία απολύτως αμφιβολία ότι ο Σάββας Ξηρός καταρχήν ήταν ουσιώδες μέλος της 17Ν, εκτελεστής της 17Ν όπως έχει χαρακτηρισθεί, αλλά πέραν αυτών, όσα έχει καταθέσει στις προανακριτικές του καταθέσεις και εν συνεχεία στην πρώτη του κατάθεση στον Ανακριτή, ανταποκρίνονται σε αυτά τα οποία ο ίδιος γνώριζε, ο ίδιος πίστευε και ο ίδιος ήθελε να εκθέσει ελεύθερα στις Αρχές.
Γιατί άλλαξε, υπό ποίες συνθήκες άλλαξε και ποιοι του άλλαξαν τα μυαλά, τα λέει η ίδια η συνέντευξη για τη δήλωση στο ραδιόφωνο. Ούτε κατάλαβε ότι του είχαν βάλει φάρμακα ούτε οτιδήποτε άλλο.
Έρχομαι στον κ. Χριστόδουλο Ξηρό, άλλη μορφή η οποία έχει την εξής ιδιαιτερότητα, είναι και ο πλακατζής της παρέας, είναι ο άνθρωπος ο οποίος είπε τα περίφημα για τον Εισαγγελέα τον πριονισμένο, είπε για την μελιτζανοσαλάτα και για τα θύματα των ΜΑΤ, είπε ενδιαφέροντα και ωραία πράγματα. Επί της ουσίας είπε τίποτα; Όχι.
Λέει: «Εγώ, το θηρίο των δύο μέτρων, ο εύσωμος, ο δυνατός, που έμπαινα πρώτος σε όλες τις ενέργειες, που δε φοβόμουν κανέναν, ξέρετε, μου έβαλαν μια πορτοκαλάδα και δεν με άφησαν και να κοιμηθώ και πήγα εκεί πέρα και τα είπα όλα. Δεν είπα αυτά τα οποία ήταν αλήθεια, τα είπα υπό αυτές τις συνθήκες›. Πιστεύετε εσείς τώρα με την εμπειρία που έχετε, δικαστές ουσίας τόσα χρόνια, ότι ένας άνθρωπος ο οποίος δε θέλει να μιλήσει δε μιλάει;
