Ο Τζόρτζ Μπους οδήγησε την Αμερική στο σημερινό αδιέξοδο, και τώρα δεν μπορεί να φύγει με μια ήττα, λέει σε συνέντευξή του στη «La Stampa» ο Αρθουρ Σλέσινγκερ, που έχει εργαστεί στο Λευκό Οίκο στη διάρκεια κρίσεων.
«Ο πρόεδρος Μπους έχει αποδυναμωθεί, και μολονότι 14 μήνες είναι πολλοί για να κάνει κανείς προβλέψεις, οι Δημοκρατικοί έχουν αυτή τη στιγμή σημαντικές ελπίδες να επιστρέψουν στο Λευκό Οίκο το 2004». Ο πρώην σύμβουλος του προέδρου Κένεντι μιλά από το γραφείο του στη Νέα Υόρκη, σε ένα κλίμα φορτισμένο από τις μνήμες της 11ης Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με τον Μπους, ο πόλεμος στο Ιράκ αποτελούσε μέρος της απάντησης που πρέπει να δοθεί στους τρομοκράτες, αλλά πριν από λίγες ημέρες, ο αμερικανός πρόεδρος αναγκάστηκε να απευθυνθεί από την τηλεόραση στους συμπατριώτες του και να τους ζητήσει νέες οικονομικές και ανθρώπινες θυσίες. Ο λόγος αυτός, σχολιάζει ο Σλέσινγκερ, ήταν μια μεγάλη επιχείρηση cheerleading, όπως λένε στον αθλητικό κόσμο: τόσα λόγια από έναν πρόεδρο για να υπερασπιστεί μια πολιτική επιλογή που δεν φέρνει αποτελέσματα, και πολύ λίγη ουσία για να εξηγήσει πώς θα βγάλει τη χώρα του από αυτή την κατάσταση.
Η μοναδική πραγματική είδηση ήταν τα 87 δισεκατομμύρια δολάρια που ζήτησε ο Μπους από τους Αμερικανούς, κανείς δεν ξέρει όμως αν θα φτάσουν ή αν θα μπορέσουν να επιλύσουν τα προβλήματα. Ισως όμως θα αναγκάσουν εκείνους που ήθελαν τον πόλεμο πάση θυσία να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Η στροφή της αμερικανικής κυβέρνησης, που αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια του ΟΗΕ για τη διαχείριση της κατάστασης στο μεταπολεμικό Ιράκ, αποδεικνύει –σύμφωνα με τον Σλέσινγκερ– την ανικανότητά της.
Ο Μπους έπρεπε να έχει στραφεί στα Ηνωμένα Εθνη πριν τον πόλεμο, οικοδομώντας μια πραγματική διεθνή συμμαχία αναγνωρισμένη από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Επρεπε επίσης να το έχει κάνει αμέσως μετά τον πόλεμο, εκμεταλλευόμενος τη στρατιωτική νίκη για να αποσπάσει την υποστήριξη που δεν είχε λάβει νωρίτερα.
Θα δεχθούν άραγε οι Αμερικανοί να κάνουν τις θυσίες που τους ζήτησε ο πρόεδρος; «Δεν έχουμε άλλη επιλογή, εκτός από το να πληρώσουμε και να ελπίζουμε ότι η νέα γραμμή θα φέρει αποτελέσματα. Ο Μπους μας έμπλεξε, και τώρα ο ΟΗΕ πρέπει να μας ξεμπλέξει, γιατί η αποτυχία δεν είναι προς το συμφέρον κανενός υπεύθυνου μέλους της διεθνούς κοινότητας».
Η τεράστια αύξηση των στρατιωτικών δαπανών των Ηνωμένων Πολιτειών, συνεχίζει ο αμερικανός ιστορικός, σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πλέον χρήματα για την παιδεία, την υγεία, τις συντάξεις ή τα δημόσια έργα. Οι Αμερικανοί θα πρέπει να ξεχάσουν κάθε κοινωνικό πρόγραμμα, αν υποθέσει βέβαια κανείς ότι η κυβέρνηση αυτή είχε ποτέ την πρόθεση να εφαρμόσει κάποιο τέτοιο πρόγραμμα.
Οσο για τις εκλογές, είναι δύσκολο να κάνει κανείς αυτή τη στιγμή προβλέψεις. Οι 14 μήνες που απομένουν ισοδυναμούν στην πολιτική με την αιωνιότητα. Μπορεί να συλληφθεί ή να σκοτωθεί ο Σαντάμ, ή ο Λάντεν, μπορεί η οικονομική ανάκαμψη να έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην ανεργία. Αν εκπληρωθεί κάποια από αυτές τις προϋποθέσεις, η δημοτικότητα του προέδρου θα αυξηθεί και πάλι, και οι Δημοκρατικοί θα βρουν το δρόμο προς τον Λευκό Οίκο κλειστό. Οι τελευταίοι έχουν βέβαια και πρόβλημα επιλογής προσώπου.
Επιπλέον, πίσω από τα παρασκήνια εξακολουθούν να ελίσσονται πολιτικοί όπως η Χίλαρι Κλίντον, ακόμη και ο Αλ Γκορ. Τι στάση πρέπει να κρατήσουν οι Δημοκρατικοί για να έχουν πιθανότητες επιτυχίας; «Οποιος κι αν είναι ο υποψήφιος», απαντά ο Αρθουρ Σλέσινγκερ, «η στρατηγική είναι η ίδια: η αντιπολίτευση πρέπει να κάνει μια ολοκληρωμένη καταγγελία της πολιτικής του Μπους, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές μέτωπο».
Πηγές: La Stampa, ΑΠΕ
