Υπάρχει πλειάδα αποδεικτικών στοιχείων με κορυφαία αποδεικτικά στοιχεία βέβαια τα επιστημονικά ευρήματα, αλλά και τις ίδιες τις απολογίες των κατηγορούμενων. Δεν θα σας απασχολήσω για το αν οι απολογίες αυτές, ούτε για την ισχύ του άρθρου 211α διότι ο εξαίρετος συνάδελφός μας ο Καθηγητής ο κ. Ηλίας Αναγνωστόπουλος συνεισέφερε σε αυτό και το ανέλυσε και μάλιστα παρέπεμψε και σε νομολογία το Δικαστήριό σας εγώ έχω την άποψη ότι δεν παρέπεμψε ότι υπενθύμισε απλώς στο Δικαστήριό σας τη νομολογία, γιατί είμαι σε θέση να γνωρίζω την ευχέρεια πρόσβασης σε αυτά τα κείμενα ειδικά από εσάς κ. Πρόεδρε, εν πάση περιπτώσει είναι λυμένο το θέμα αυτό και δεν νομίζω να σας απασχολήσω.
Θα ήθελα να πω μόνο συμπληρωματικά ότι υπάρχει η άποψη την οποία υποστηρίζει ο επίσης εξαίρετος Καθηγητής ο κ. Κατσαντώνης ότι ο νόμος 2329 έχει καταργήσει σιωπηρός αυτή τη διάταξη, η οποία δεν περιέχει κανένα απαγορευτικό κανόνα αλλά είναι μια απλή οδηγία πως θα γίνεται η απόδειξη και αναγορεύει ο ίδιος αυτός ο νόμος την απολογία σ’ ένα σοβαρό αποδεικτικό μέσο, το οποίο πρέπει να συνεκτιμάται. Εδώ θα εξηγήσω ποια είναι τα στοιχεία με τα οποία πρέπει να γίνει η συνεκτίμηση αυτή για να αναγορευτούν πλέον στην κορωνίδα των αποδείξεων αυτές οι απολογίες.
Προτού όμως σας πω αυτά, θα ήθελα να αναφερθώ και σε άλλα αποδεικτικά μέσα είναι οι ίδιες οι προκηρύξεις που λένε «Πήγαμε να σκοτώσουμε τον Πέτσο›, οι οποίες βέβαια μ’ αυτό το γενικόλογο, υβριστικό και χλευαστικό έναν πρώην Υπουργό Δημόσιας Τάξης περιεχόμενο, όταν στην κατακλείδα της γράφει τη φράση «Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει›. Οι ίδιες οι προκηρύξεις είναι αποδεικτικά μέσα. Είναι αποδεικτικά μέσα οι γραφολογικές εξετάσεις και η ταυτοποίηση των δαχτυλικών αποτυπωμάτων.
Εκεί δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία γιατί δεν πρόκειται για μια έστω τυχαία, αλλά πρόκειται για πλειάδα. Συγκεκριμένα τα δαχτυλικά αποτυπώματα του κ. Κουφοντίνα, του κ. Γιωτόπουλου έχουν πιστοποιηθεί σε 7 γραφολογικές εκθέσεις, στις οποίες μόνο αυτός αρνείται –ενώ οι άλλοι δεν αρνούνται τα επιστημονικά ευρήματα δεν τα αρνείται κανείς άλλος μόνο αυτός τα αρνείται, με βέβαια έωλα επιχειρήματα, τα οποία δεν αντέχουν ούτε στην απλή λογική π.χ. ότι δεν έχει λεφτά να μας πουν τα ίδια κλπ. Ενώ όπως παρατηρήθηκε μόνο ένα μικρό κλάσμα των δαπανών θα έφτανε για να εξασφαλίσουν τους καλύτερους γραφολόγους της Ευρώπης.
Επίσης ειδικά για τον κ. Γιωτόπουλο πρέπει να επισημάνω ότι υπάρχουν κείμενα πολυσέλιδα όπου υπάρχουν αποτυπώματά του και όπου έγινε σύγκριση με την αληθινή γραφή του. Καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Έπειτα υπάρχει ο πίνακας το περίφημο τεφτέρι του Κουφοντίνα με τα αποτυπώματα. Τι άλλο χρειαζόμαστε;
Εν πάση περιπτώσει από τις απολογίες των αδελφών Ξηρών στις οποίες θα παρακαλέσω να μου επιτρέψετε ν’ αναφερθώ σε ορισμένα αποσπάσματα. Γιατί ξέρετε τι συμβαίνει; Ακούει ο κόσμος ότι ανακάλεσαν τις απολογίες και δεν ξέρει ο κόσμος τι λένε αυτές οι απολογίες για να μπορέσει να κρίνει και η κοινή γνώμη, η οποία μας κρίνει όλους. Το Δικαστήριό σας δεν έχει ανάγκη από αυτά γιατί γνωρίζει, πρέπει να ακουστεί και σε αυτή την αίθουσα όμως που είναι δημόσια συνεδρίαση. Και πως είναι διατυπωμένες αυτές οι απολογίες και τι είναι αυτές οι απολογίες; Διοικητικές πράξεις και τις ανακαλούμε όποτε θέλουμε;
Αναφέρομαι πρώτα – πρώτα στις απολογίες του Σάββα Ξηρού που έχει δώσει τρεις στις 11/7, στις 20/7 και στις 27/7. Δεν θ’ αναφερθώ σε αυτές τις προανακριτικές για να αντιπαρέλθω αυτούς τους ισχυρισμούς να ξαναμασάμε τα ίδια για τις οποίες άλλωστε υπάρχει απόφαση του Δικαστηρίου σας πως λήφθηκαν και ότι είναι έγκυρες, δεν θα το ξανασυζητήσω αυτό. θ’ αναφερθώ μόνο στην ανακριτική απολογία την οποία έδωσε στις 11/8 παρισταμένου του κ. Αγιοστρατίτη ενώπιον του κ. Ζερβομπεάκο. Αναφέρομαι στον κ. Αγιοστρατίτη γιατί ο κ. Αγιοστρατίτης δεν αποτελεί άμαχο πληθυσμό, είναι εγκρατέστατος, ευπρεπέστατος, μαχητικός και πολύ αποφασιστικός δικηγόρος, με μακρά και άριστη θητεία στα έδρανα και της Υπεράσπισης και της Πολιτικής Αγωγής, βέβαια το ίδιο ισχύει και για τους άλλους συναδέλφους της Υπεράσπισης τους οποίους δεν θέλω να υποτιμήσω κανέναν.
Μπροστά στον κ. Αγιοστρατίτη στο συνήγορό του λέει μεταξύ άλλων τα εξής ο Σάββας Ξηρός: «Στη ληστεία του αστυνομικού τμήματος Βύρωνα ο Λάμπρος (ο κ. Γιωτόπουλος δηλαδή) φορούσε κουκούλα για να μην αναγνωρίζεται από εμάς διότι στην ενέργεια αυτή πήραμε μέρος πολλά άτομα›. Παρακάτω πάλι μπροστά στον κ. Ζερβομπεάκο χωρίς βέβαια να τον πίεσε ο κ. Ζερβομπεάκος γιατί ο κ. Ζερβομπεάκος εκτός του ότι είναι ένας εξαίρετος δικαστής έχει τύχει της επιδοκιμασίας όλων των κατηγορούμενων. Μην ξεχνάτε ότι δεν προφυλάκισε την Σωτηροπούλου, γιατί έτσι έπρεπε να κάνει τότε, γιατί τότε δεν υπήρχαν στοιχεία, δεν υπήρχαν τα αποτυπώματα, μετά όμως την προφυλάκισε. Κανείς δεν μπορεί να πει για τον κ. Ζερβομπεάκο ότι άσκησε πιέσεις κλπ. Κανείς μα κανείς απολύτως.
Λέει μπροστά στον κ. Ζερβομπεάκο και στον συνήγορό του: «Στην υπόθεση Πέτσου οι λόγοι που προέβαλε ο Λάμπρος (Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Λάμπρος είναι ο ερμηνευτής και ο υποδείξας το στόχο, είναι εκείνος ο οποίος αντιστέκεται στην άποψη που είπε ο Σάββας Ξηρός ότι δεν πρέπει να γίνει αυτή η απόπειρα στη δολοφονία γιατί περί δολοφονίας πρόκειται, απλώς τυχαίο γεγονός) για τη δολοφονία ήταν κάποιες παραβάσεις που ήταν αστείες κατά τη γνώμη μου για να δικαιολογήσουν την ενέργεια κατά του Πέτσου. Στην υπόθεση αυτή επέμενα να είμαι εγώ αυτός που θα πυροδοτούσε τη βόμβα για να μην πάει κάποιος άλλος και έχουμε άλλα βαρύτερα αποτελέσματα›. Βέβαια τα λέω αυτά γιατί βέβαια θα τα αξιολογήσετε εσείς κι αυτό είναι ένα κομμάτι της απολογίας και νομίζω ότι δεν μπορούμε επιλεκτικά να διαλέγουμε όπου μας συμφέρει και όπου δεν μας συμφέρει. Ή είναι αξιόπιστη η απολογία ή δεν είναι.
Βέβαια αυτό δεν τον απαλλάσσει αυτό είναι άλλο θέμα. Δεν είναι ελαφρυντικό πως θα το εκτιμήσετε στη γενικότερη κατάσταση, είναι δικό σας θέμα και δεν θα πάω εκεί, είναι θέμα ποινής αυτό, δεν θα μπω εγώ σε αυτό. Επιμένω όμως ότι από αυτή την περικοπή της απολογίας ότι ο Λάμπρος ήταν εκείνος που σχεδίαζε, που έδινε τις εντολές κι εκείνος που μαχόταν τις αντιρρήσεις του Σάββα. Έχει αξία αυτό το κομμάτι.
Παρακάτω λέει: «Στη ληστεία του ΟΤΕ στον Πειραιά στις 2 Μαϊου πυροβόλησα τον έναν από τους υπαλλήλους. Στη ληστεία ο Λουκάς έλεγχε το χώρο, αυτής της συγκεκριμένης χρηματαποστολής για να εξασφαλιστεί συγκεκριμένη πορεία που είχαμε λάβει μέρος τόσο εγώ με τον Λουκά, όσο και ο Λάμπρος›. Πάλι ο Λάμπρος είναι στη ληστεία του Πειραιά.
Παρακάτω: «Στη ληστεία του Απριλίου του 2002 σε βάρος χρηματαποστολής του ΟΤΕ στα Πατήσια πήγαμε και πήραμε τις θέσεις σύμφωνα με το σχέδιο που είχε καταστρώσει ο Λάμπρος. Εγώ το μόνο που έχω ακούσει ως ιδρυτή της Οργάνωσης είναι ο Λάμπρος. Οι επιλογές των στόχων γίνονταν πάντα από τον Λάμπρο› στον κ. Ζερβομπεάκο αυτά. «Ακόμη κι αν κάποιος έλεγε μια ιδέα ο Λάμπρος έλεγε θα το σκεφτώ και στη συνέχεια αποσιωπούσε›. Εδώ είναι η αποθέωση της κωμωδίας αυτής –γιατί περί κωμωδίας πρόκειται- του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού: Συζητάμε, αλλά εγώ αποφασίζω και αποφασίζω είτε δια της σιωπής και σας αντιπαρέρχομαι με σιγή είτε με την αντίρρησή μου όπως στην προηγούμενη περίπτωση›.
«Ο Λάμπρος είχε τον τρόπο και την ικανότητα να πείθει κι εμείς είχαμε την ανάλογη εμπιστοσύνη διότι δεν ξέραμε για τον Λάμπρο ούτε ποιος ήταν, ούτε από πού προερχόταν. Δεν υπήρχε καμιά σύνδεση του Λάμπρου ή άλλου μέλους της Οργάνωσης με ελληνικές και ξένες υπηρεσίες›.
Παρακάτω: «Είχα αγκιστρωθεί μέσα στον τρόπο δράσης της 17Ν και ως ένα βαθμό ήμουν και υποχρεωμένος να νικήσω σύμφωνα με τα σχέδια της Οργάνωσης τα οποία έκανε ο Λάμπρος. Ο Λάμπρος ήταν ο αρχηγός της 17Ν (εδώ είναι ευθεία αναφορά) ο Κουφοντίνας ήταν κυρίως το μυαλό στις επιχειρήσεις γι αυτό και δεν γινόταν καμία επιχείρηση χωρίς να συμμετάσχει ο ίδιος. Εδώ έχετε πλήρη απόδειξη ότι υπήρξε δίδυμο, αλλά ο Κουφοντίνας ήταν πάντοτε παρόν όχι ως ηθικός αυτουργός, αλλά ως συνεργός, ή απλός με την επιτήρηση. Δεν θέλω να κουράσω, σας λέω αυτά που λέει ο Σάββας για να καταχωρηθούν στα πρακτικά και για να μάθει ο ελληνικός λαός τι έλεγαν αυτές οι περίφημες απολογίες, τις οποίες αγνοούμε το περιεχόμενό τους και πάμε στην ανάκληση και στα βασανιστήρια, στα φάρμακα και στα άλλα ανάλογα «επιχειρήματα›.
Λέει ο Σάββας «Κατά καιρούς αναρωτιόμουν αν ο Λάμπρος αποφασίζει μόνος του, ή αν υπήρχε κοινή αρχηγία, αλλά βλέποντας το χαρακτήρα του πίστεψα ότι δεν δεχόταν εντολές ούτε ιδίως από κάποιον άλλον. Ο συντάκτης των προκηρύξεων ήταν πάντοτε ο Λάμπρος. Τα γράμματα του Λάμπρου τα έχω δει αρκετές φορές›.
Παρακάτω: «Το βιβλίο που βρέθηκε στο κρησφύγετο (και αναφέρει για τις διάφορες παροχές που έχουν ταυτοποιηθεί τα δαχτυλικά αποτυπώματα του κ. Κουφοντίνα) τα ποσά τα έδινε πάντα ο Λουκάς που ήταν ο ταμίας. Αν τα ποσά ήταν σοβαρά αποφασιζόταν από κοινού από τον Λουκά και το Λάμπρο. Εδώ έχουμε ένα δυϊσμό αλλά είναι σε πρακτικά θέματα. Η επιλογή των στόχων και ποιος γράφει τις προκηρύξεις και ποιος διορθώνει είναι ο Γιωτόπουλος. Αν ήταν κανένα μεγάλο ποσό, πάντως μεγάλα ποσά ήταν κ. Πρόεδρε γιατί μόνο από τη ληστεία του ΟΤΕ πήραν 290 εκ. δεν ήταν τα οικονομικά ζητήματα που έδιναν σ’ ένα μέλος της Οργάνωσης όπως λέει λεπτομερώς όταν είχε ανάγκες του έδιναν με το σταγονόμετρο τα οποία τα έδινε ο Κουφοντίνας για στήριξη. Για να έχουν καταστεί ακόμη αντικείμενο διαχείρισης, δεν γνωρίζω αλλά πρόκειται για μεγάλα χρηματικά ποσά. Εκεί φαίνεται ότι ήταν το πρόχειρο τεφτέρι με τα ταυτοποιημένα αποτυπώματα.
Παρακάτω: «Ο αδελφός μου ο Χριστόδουλος μου είχε πει ότι σε κάποιο αμφιθέατρο μετά από κάποια ομιλία τον πλησίασε ο Γιάννης Σερίφης?.› εδώ θα κάνω μια αναφορά στον κατηγορούμενο κ. Σερίφη δεν είναι γιατί θέλω να τον ενοχοποιήσω γιατί κι εγώ πιστεύω ότι είναι ευφυή η εισαγγελική πρόταση ό,τι ακουστεί δεν έχει να κάνει με τον εαυτό του, αλλά είναι αναγκαίο λογικό να το πω για να συνδεθεί αυτό που πρέπει να πω που αφορά τους άλλους κατηγορούμενους. Θα μου το επιτρέψετε κ. Σερίφη χωρίς κανένα ίχνος νύξης εις βάρος σας.
«?.Τον πλησίασε σε κάποιο αμφιθέατρο ο Σερίφης και του πρότεινε ευθέως αν θα ήθελε να γίνει μέλος της Οργάνωσης. Τότε έγινε πανικός στην Οργάνωση διότι απευθύνθηκε ο Σερίφης σ’ ένα άγνωστο πρόσωπο, δηλαδή στον αδελφό μου και μάλιστα τότε ο Λάμπρος διαμαρτυρόμενος για τη συμπεριφορά του Γιάννη Σερίφη του είπε: «Πως τον πρότεινες να γίνει μέλος; Τον ξέρεις; Και ο Γιάννης Σερίφης του απάντησε «Ξέρω τον θείο του τον Τσακαλία›.
Κύριοι Δικαστές από το περιεχόμενο διανοητικό και τον τρόπο διατύπωσης αυτών των αποσπασμάτων, προκύπτει ότι αυτά δεν τα ξέρει ο κ. Διώτης και δεν τα ξέρουν στην Αντιτρομοκρατική για να τους τα βάλουν στο στόμα, αυτές οι λεπτομέρειες κι άλλες παρακάτω, μόνο οι ίδιοι θα μπορούσαν να τις ξέρουν. Επειδή είπαν γενικώς τα ανακαλώ όπως ανακαλούμε τα πληρεξούσια.
Τελικά είναι η 12η αναφορά του Σάββα Ξηρού στον κ. Γιωτόπουλο, λέει: «Δεν έχω την εντύπωση ότι ο Κουφοντίνας με πρόδωσε στην έκρηξη στις 19/7/2002 αλλά ήταν λάθος κατασκευαστικό δικό μου. Εκ των υστέρων θεωρώ ότι είναι πιθανό ο Λάμπρος να μας εκμεταλλεύτηκε ιδεολογικά και οικονομικά› ο Σάββας τα λέει αυτά νηφάλιος, με Υπεράσπιση μπροστά σε ανακριτή που κανείς δεν τόλμησε ποτέ ν’ αμφισβητήσει την εντιμότητά του. Έναν ανακριτή, ο οποίος λάμπρυνε και το δικαστικό Σώμα με τον τρόπο που λειτούργησε και κατέδειξε και την ηθική ανωτερότητα της ελληνικής πολιτείας με τη στάση του με μια θρησκευτική προσήλωση στο κράτος Δικαίου και στο νομικό μας πολιτισμό.
Μπροστά ήταν και τα άκουγε αυτά. Αμφισβητεί, αναρωτιέται αν έγινε την οικονομική και ιδεολογική εκμετάλλευση. «Αλλά τότε εμείς του είχαμε τυφλή εμπιστοσύνη, αν, και κατά καιρούς αναρωτιόμουν για τα οικονομικά της Οργάνωσης διότι πίστευα ότι τα χρήματα ξοδεύονταν σε ανάγκες περισσότερες από αυτές που εγώ μπορούσα να υπολογίσω›. Νομίζω αξιότιμοι κ.κ.Εφέτες ότι μόνο από αυτά που σας διάβασα είναι αρκετά για να οδηγηθείτε, για να κραταιωθεί μέσα σας η δικανική πεποίθηση για την συμμετοχή και για την αρχηγική θέση του κατηγορουμένου κ. Γιωτόπουλου.
Για να πάμε όμως παρακάτω να δούμε τί είπε και ο Χριστόδουλος. Ο Χριστόδουλος έδωσε δύο προανακριτικές καταθέσεις. Τη μία ως μάρτυρας 3 Ιουλίου όπου μας λέει και μας εξηγεί πού έμενε, σε ποιο σπίτι, χίλιες λεπτομέρειες, για την «ταμπακέρα› τίποτα γιατί ακόμα δεν έχει ξετυλιχθεί το κουβάρι στις 3 Ιουλίου.
Περιφέρεται μαζί με την Ρομέρο και τους άλλους και καλά έκανε, ο αδελφός του ήταν μέσα σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση της ζωής του, ο πατέρας του. Θυμάστε αυτές τις εικόνες όλες μαζί. Έρχεται όμως στις 18/7 στην ανακριτική του κατάθεση στην 4η κα Τακτική Ανακρίτρια και μεταξύ άλλων λέει τα εξής: στις αρχές του 1984 μου συνέστησαν – του συνέστησε ο Κουφοντίνας και ο Σκανδάλης, δηλαδή ο Κόμης και ο Λουκάς, δεν λέει Κουφοντίνας, Κόμης και Λουκάς λέει – ένα άτομο με το όνομα Λάμπρος το ΄84 ή ψηλός. Βέβαια εδώ φωτογραφίζει τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο.
Την περίοδο εκείνη, Φεβρουάριο 1984 ο Λάμπρος και ο Λουκάς, το δίδυμο, πρότειναν σε μας τους υπόλοιπους να χτυπήσουμε -γενικώς και αφηρημένως- έναν ανθρώπινο αμερικάνικο στόχο. Τον Ιανουάριο 1985 ο Λάμπρος πρότεινε σε άλλα μέλη της ομάδος ως επόμενο στόχο τον τότε εκδότης της εφημερίδας «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ› Μομφεράτο πράγμα το οποίο το δεχθήκαμε όλοι.
Στην επίθεση αυτή κατά Μομφεράτου και είναι αξιότιμοι κ.κ. Δικαστές άλλες 9 περιπτώσεις που κατονομάζεται από πλειάδα κατηγορουμένων ως συμμέτοχος πλέον, φυσικός συμμέτοχος όχι ηθικός με την παρουσία του στον τόπο του εγκλήματος ο Λάμπρος-Γιωτόπουλος. Στην επίθεση αυτή ο Λάμπρος είχε το ρόλο για την ειδοποίηση όταν ο στόχος ξεκίνησε από το σπίτι του.
Στην έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου κατά του λεωφορείου με Αμερικανούς Στρατιώτες πάλι στην περιοχή της Βούλας το ίδιο έτος, το ΄87 δηλαδή το παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο το είχαν τοποθετήσει και προετοιμάσει ο Λάμπρος και ο Σταμάτης και ο αδελφός μου Σάββας. Το σύστημα του τηλεχειρισμού πομπός και δέκτης το αγοράσαμε χωρίς να θυμάμαι ποιος το αγόρασε από το κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών ΒΕΝΙΕΡΗ στο Περιστέρι.
Εδώ αναρωτιέται κανείς, μήπως ήξερε ο κ. Διώτης και οι άλλοι κύριοι της Αντιτρομοκρατικής ότι υπάρχει ένας ΒΕΝΙΕΡΗΣ και πουλάει εκρηκτικούς μηχανισμούς και τέτοια πράγματα στο Περιστέρι; Έτσι δηλαδή για να μην τρελαθούμε στο τέλος γιατί μας λένε ότι ήταν έτοιμες οι καταθέσεις και τις έδωσαν και τις υπέγραψαν.
Πέμπτον, στην εισβολή στο Αστυνομικό Τμήμα του Βύρωνα – εδώ είναι που μας ενδιαφέρει, εμένα προσωπικά περισσότερο η υπόθεση – πήραν μέρος εκτός από μένα ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Αλέκος, ο Λάμπρος, ο Λουκάς, ο Σταμάτης, ο Στέλιος και ο Χάρης. Υπεύθυνος αυτής της εισβολής – περί αυτού επρόκειτο «εισβολής› – ήταν ο Λουκάς, ο Κουφοντίνας και ο Λάμπρος παρέμεινε εκτός του Τμήματος εβρισκόμενος οπλισμένος προς υποστήριξη εντός φορτηγού κλεμμένου αυτοκινήτου. Αληθή αναφορά για την παρουσία του στον τόπο του εγκλήματος.
Παρακάτω: στην δολοφονία Μπακογιάννη εγώ δεν συμμετείχα. Όπως άκουσα στην Οργάνωση την ομάδα την αποτελούσαν ο Σταμάτης, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Λουκάς, ο Χάρης και ο Λάμπρος. Πάλι εδώ ο Λάμπρος. Στην ληστεία του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου Αιγάλεω συμμετείχα κι εγώ μαζί με τους Λουκά, Σταμάτη, Αποστόλη, Φώτη, Λάμπρο και τον αδελφό μου Σάββα. Πάλι ο Λάμπρος.
Για το άτομο με το ψευδώνυμο «Λάμπρος ή Ψηλός› θέλω να τονίσω τον αρχηγικό του ρόλο σε όλες τις ενέργειες που εγώ τουλάχιστον έχω συμμετάσχει καθώς επίσης ήταν γνωστό σε όλα τα μέλη ότι αυτός ήταν ο συντάχτης των προκηρύξεων και αυτός που πρότεινε στα μέλη τον εκάστοτε στόχο. Ανεπιφύλακτα αναγνωρίζω το πρόσωπό του που εικονίζεται στην φωτογραφία που μου δείχνετε κλπ. Είναι μέσα στην δικογραφία. Είναι ο Λάμπρος ή Ψηλός που σας προανέφερα παραπάνω.
Όλα αυτά τα είπε στην προανακριτική του κατάθεση την οποία έρχεται μετά στον Ανακριτή και λέει: επιβεβαιώνω την από τάδε κατάθεσή μου. Μετανιώνει για τις πράξεις του και προσθέτει και τα εξής: για την ιεραρχική δομή Οργάνωσης μπορώ να πω ότι στην κορυφή φαινόταν να είναι ο Λάμπρος τον οποίο έχω ήδη αναγνωρίσει στην φωτογραφία που μου επιδείχθηκε αλλά και στην κατ’ αντιπαράσταση εξέτασή μας προανακριτικά.
Διότι ο κ. Γιωτόπουλος ο οποίος κατά τα άλλα είναι ο Αριστερός, οι Αριστεροί δεν κρύβονται κ. Γιωτόπουλε. Οι Αριστεροί πεθαίνουν για την ιδεολογία τους και μπροστά στα στρατοδικεία και έχετε παραδείγματα στην ιστορία του Αριστερού Κινήματος. Έχετε τον Πλουμπίδη, τον Μπελογιάννη και ένα σωρό ανθρώπους που σπείρανε με τα κόκαλά τους όλες τις ρεματιές της Ελλάδας.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Αφήστε τις μπαρούφες. Αφήστε τα αυτά τώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε συνήγορε, έχω παρακαλέσει δεν απευθύνονται προς τους κατηγορουμένους. Δεν ξέρω αν είναι πολιτικός λόγος. Να μην μαλώνουμε εδώ μέσα. Επιχειρήματα τώρα θα βγάλουμε ή λόγο επικοινωνιακό; Διακόπτουμε 5 λεπτά.
ΔΙΑΚΟΠΗ
Β΄ ΜΕΡΟΣ
11:15 – 12:30
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
Ο κ. Πανταζής έχει το λόγο.
Δ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζητώ συγγνώμη για τους υψηλούς τόνους. Δεν ήταν στις προθέσεις μου αλλά έτσι μου βγήκε. Εγώ είμαι άλλωστε χαμηλών τόνων. Η παρουσία ήταν πολύ χαλαρή μέχρι τώρα. Ποτέ δεν ανέβασα τους τόνους. Ζητώ συγγνώμη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν λέω ότι έγινε εκ προθέσεως.
Δ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ: Έλεγα κ. Πρόεδρε ότι και από την τελευταία ενώπιον της Ανακρίτριας κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού προκύπτει ότι 12 φορές επίσης αναφέρεται ο κ. Γιωτόπουλος ως ο ιθύνον νους, ο αρχηγός της Οργάνωσης, ο συντάκτης των προκηρύξεων, ο διορθωτής των προκηρύξεων αλλά και ο συμμέτοχος σε συγκεκριμένες 9 εγκληματικές πράξεις από αυτές που περιέχονται στο παραπεμπτικό βούλευμα.
Νομίζω κ.κ. Δικαστές ότι η αποδεικτική αξία αυτών των απολογιών και των άλλων συγκατηγορουμένων παρά την ανάκλησή τους απ’ όποιους κατηγορούμενους έγινε άφησε ανέπαφη την αξία τους την αποδεικτική. Εξήγησε ο κ. Αναγνωστόπουλος για ποιους λόγους με παραπομπές κλπ. Εγώ εκείνο που θα ήθελα να προσθέσω όσον αφορά το θέμα της ηθικής αυτουργίας όπου κατηγορείτε στη μία πράξη ο κ. Γιωτόπουλος ότι για να υπάρχει ηθική αυτουργία δεν χρειάζεται να αποδεικνύεται. Αν αποδεικνύεται ότι είναι ο αρχηγός της Οργάνωσης που έχει δομή και καταστατικά και έχει καταστατικά τα οποία μάλιστα είναι αντίγραφα δια χειρός Τσελέντη, χειρογράφου δια χειρός Γιωτόπουλου του καταστατικού της ΛΕΑ, της αντιστασιακής Οργάνωσης για την οποία βέβαια δικαιούται ευλόγως, εύσημα ο κ. Γιωτόπουλος για κείνες τις πράξεις τους τότε. ¶λλο τότε, άλλο τώρα.
Από την ώρα που αποδεικνύεται και απεδείχθη περίτρανα ότι είναι ο αρχηγός και ο συντάκτης των προκηρύξεων δεν χρειάζεται κάθε φορά να αποδεικνύεται ότι σε κάθε μία από τις κατηγορούμενες πράξεις έδινε και την ειδική εντολή και τις ειδικές οδηγίες στη συγκεκριμένη ομάδα που αναλάμβανε στην οποία είχε αναθέσει το συγκεκριμένο έργο για το πώς, πότε και με ποιες διαδικασίες και με ποια ειδικότερα σχέδια θα γίνει η εκτέλεση αυτών των πράξεων που ο ίδιος υποδείκνυε και υπέβαλλε στους άλλους.
Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τον κ. Τζωρτζάτο αναφορικά με το στοιχείο της δικογραφίας, το σχεδιάγραμμα, το σχέδιο δηλαδή πώς γίνονται οι διασυνδέσεις κλπ, το οποίο μπορεί να μην έχει πληρότητα μόνο με την έκταση, είναι όμως το γενικό πλάνο, είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο με τις ειδικές εκάστοτε προφορικές εντολές που έδινε ή ο ίδιος εφάρμοζε το καταστούσε ικανό και πράγματι το κατέστησε ικανό να προκαλέσει τις εκρήξεις με την υπερχειλή ηθική απαξία που έχει μια έκρηξη, τυφλή ιδιαίτερα όταν σκοτώνεται από τις εκρήξεις αυτές ύπουλα και άνανδρα ένας ανύποπτος πελάτης ή ένας έντιμος πολίτης ή όργανο της Τάξης ή και απλός περαστικός, ιδιωτικός φρουρός, ένας Μάτης την ώρα που προσπαθεί να επιβιώσει εκτελώντας την υπηρεσία του.
Δεν χρειάζεται λοιπόν ειδική απόδειξη ειδικής εντολής. ¶ρα η ηθική αυτουργία του κ. κατηγορουμένου του συγκεκριμένου είναι πλέον αυταπόδεικτη μετά την περίτρανη απόδειξη της αρχηγικής θέσης που είχε μέσα σε αυτή την Οργάνωση.
Αναφέρομαι στις καταθέσεις του κ. Πέτσου, του κ. Καραχάλιου, του κ. Σαββάκη, της κας Βεργή, του κ. Ζερβογιαννάκη, για τον Βύρωνα μιλάω τώρα, αναφέρομαι στις προκηρύξεις αυτές στα οποία στοιχεία σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα δεν μπορεί να αφήσουν καμία μα καμία αμφιβολία περί της συμμετοχής των συγκεκριμένων κατηγορουμένων καθώς παραπέμπονται από τα παραπεμπτικό βούλευμα περί της ενοχής τους.
Θα ήθελα τελειώνοντας να μου επιτρέψετε κ. Πρόεδρε να αναφερθώ λίγο στις προκηρύξεις. Πρέπει να αναφερθώ λίγο στις προκηρύξεις γιατί πρέπει να δοθεί μια απάντηση από τη θέση αυτή στα θέματα που μπήκαν και κατά την διάρκεια της διαδικασίας, περί της ιδεολογίας αυτής της Οργάνωσης και των μελών κλπ.
Κύριοι Δικαστές, όπως προκύπτει από το κείμενο των προκηρύξεων όπου στις προκηρύξεις αυτές περισσεύουν πρώτον, γενικόλογες αναφορές για έναν νεφελώδη και δήθεν αντιδημοκρατικό σοσιαλισμό. Περισσεύει ακόμα το μίσος για τους αντιπάλους αλλά και η χλεύη για τα θύματα. Περίπτωση Πέτσου «κακό σκυλί ψόφο δεν έχει›. Πουθενά όμως μέσα σε 1.000 σελίδες δεν γίνεται και η παραμικρή αναφορά στα μαζικά Κινήματα. Εκτός από συνθήματα και λαϊκίστικους βερμπαλισμούς πουθενά δεν υπάρχει ούτε σχέδιο, ούτε όραμα αυτής της Οργάνωσης για το πώς θα μεταβούμε από τη σημερινή κατάσταση ή από την κατάσταση τότε που έγραφαν την κάθε περίπτωση σε μια ανώτερη μορφή κοινωνικής οργάνωσης.
Πρέπει να σας πω και κάτι άλλο ακόμα, ότι κατά την άποψή μου ούτε η 17Ν, ούτε και γενικότερα η ατομική τρομοκρατία στην ελληνική της τουλάχιστον εκδοχή γιατί υπάρχει τρομοκρατία στον προηγούμενο αιώνα είναι γνωστά, δεν έχει ιδεολογία. Και ναι μεν δεν μπορεί να αμφισβητηθεί σοβαρά από έναν σοβαρό ομιλητή και από έναν απλό άνθρωπο το αναμφισβήτητα υπάρχον ιδεολογική υπόβαθρο. Υπήρξε. Βρέθηκαν να αποτελέσουν μια συμμορία, βρήκαν φως και μαζεύτηκαν όλοι να σκοτώνουν ανθρώπους. Στην αρχή στο μυαλό τους είχαν κάποια κίνητρα για τα οποία όμως παγερά αδιαφορεί η έννομη τάξη διότι η έννομη τάξη δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά. Ενδιαφέρεται για την ζωή που είναι το απόλυτο αγαθό του ανθρώπου την οποία δεν μπορεί να αφαιρέσει ούτε το κράτος. Εφόσον καταργήθηκαν οι συνταγματικές ποινές για τους ....... του εγκλήματος σε όλα τα πολιτισμένα μέρη του κόσμου.
Εξελίχθηκε αυτή η Οργάνωση ενώ αυτά τα κίνητρα υπήρξαν πολιτικά στην αρχή, δεν μπορούν ούτε τον χαρακτήρα πολιτικού εγκλήματος να προσδώσουν για τους λόγους που έχουμε εξηγήσει και έχετε αποφασίσει ότι δεν είναι πολιτικό έγκλημα αλλά και για τον πρόσθετο λόγο ότι στα 27-28 χρόνια της δράσης αυτής της Οργάνωσης δεν κατάφεραν αυτοί που ήθελαν να αλλάξουν την κοινωνία να προκαλέσουν ούτε την παραμικρή αμυχή στο σύστημα.
Το μόνο που προκάλεσαν ήταν ρυάκια από αίματα και δάκρυα σκοτώνοντας αθώους, ανυπεράσπιστους και ανυποψίαστους ανθρώπους, σακατεύοντας μεροκαματιάρηδες τίμιους ανθρώπους και αστυνομικούς και λοιπούς ανθρώπους και βέβαια επιδιώκοντας το θάνατο του εντολέα μου, του πρώην Υπουργού Δημόσιας Τάξης και λοιπών άλλων Υπουργείων ο οποίος έχει λαμπρύνει με την παρουσία του τον πολιτικό κόσμο όσο διάστημα ήταν στην ενεργό πολιτική, του κ. Πέτσου ο οποίος από τυχαίο γεγονός – ειλικρινά το λέω αυτό – σήμερα ζει.
Όμως τελειώνοντας θέλω να βάλω στο Δικαστήριό σας αυτό το θέμα, αυτή την αποστροφή, να σας φέρω στη μνήμη σας αυτή την αντιδικία μεταξύ Λάμπρου και Σάββα Ξηρού, Γιωτόπουλου και Ξηρού όσον αφορά τη δολοφονία του Πέτσου. Ο Ξηρός καταρχήν είναι δικαίωμά του να υπερασπίζει τον εαυτό του με όποιον τρόπο νομίζει και πρέπει να το σεβαστούμε όλο αυτό όλοι. Κι εσείς κ.κ. Δικαστές, το Δικαστήριό σας έχει αποδείξει έμπρακτα ότι σέβεται και διαφυλάσσει με θρησκευτική προσήλωση όλα τα δικαιώματα των κατηγορουμένων και όταν ακόμα ξεπερνάνε και τα όρια.
Αυτό δεν τιμά μόνο το Δικαστήριό σας, τιμά ολόκληρη την πολιτεία γιατί θα γίνει γνωστό και με την απόφασή σας αυτή για άλλη μια φορά στα πέρατα του κόσμου, θα γίνει γνωστό ότι εδώ στην Ελλάδα υπάρχει Δημοκρατία και είναι μία χώρα που έχει ηθική ανωτερότητα σε σχέση με τις χώρες που είναι αποσταθεροποιημένες. Υπάρχει έννομη τάξη και υπάρχει κράτος δικαίου και υπάρχουν Δικαστές και Εισαγγελείς οι οποίοι δεν καταδιώκουν ενόχους, ούτε κατασκευάζουν ενόχους ούτε στις προανακρίσεις, ούτε στις τακτικές ανακρίσεις αλλά ζητάνε την αλήθεια. Η αλήθεια αξιότιμοι κ.κ. Δικαστές είναι ότι οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι για τις δύο συγκεκριμένες πράξεις τις οποίες ετέλεσαν απεδείχθη ότι είναι ένοχοι και γι’ αυτό ζητάω την ενοχή τους. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε τί αναφέρεται αυτή η δήλωση να ξέρουμε; Δυο κουβέντες να πείτε, να ακουστεί και προς έξω. Έχετε δίκιο, αν κάτι έχετε μέσα σας να το πείτε να ακουστεί.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Έχουν αναφερθεί αρκετά πράγματα έτσι κι αλλιώς και για τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ και για όλα αυτά. Θέλω να κάνω μία δήλωση πάνω σε αυτά που έχουν ακουστεί. ¶λλωστε είναι κάτι που θέλω να καταχωρηθεί και στα πρακτικά.
Μετά την αναφορά της γιατρού Διονυσίας Βαλιανάτου στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Αθηνών την οποία σας καταθέτω για την ενημέρωσή σας και δημοσιεύεται ολόκληρη σήμερα στο «ΠΟΝΤΙΚΙ› αποκαλύπτεται το έγκλημα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ καθώς και πολλές άγνωστες πτυχές του. Η βαρβαρότητα με τα σκοινιά, ο πλήρης έλεγχος της εντατικής από πάνοπλους αστυνομικούς και επίορκους γιατρούς, ανακρίσεις συνδυασμένες με ψυχοφάρμακα, ναρκαναλύσεις από ομάδα ψυχιάτρων με εμπλοκή και Υπουργού και το αποκορύφωμα, πειράματα σε ανυποψίαστο νομοταγή πολίτη γιατρό των ίδιων μεθόδων που μου εφάρμοσαν ώστε σήμερα ένα χρόνο μετά να βρίσκεται αυτός ο γιατρός κατάκοιτος και νοητικά ανάπηρος.
Η αναφορά αυτή της γιατρού Βαλιανάτου μαζί με την μήνυσή μου βρίσκονται ήδη στον Εισαγγελέα Ποινικής Δίωξης, οδεύουν δε προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και προς το Πειθαρχικό του Ιατρικού Συλλόγου. Η αλήθεια που δεν θέλετε να ακούσετε βγήκε στο φως. Αισθάνομαι δικαιωμένος και διακόπτω την απεργία της πείνας. Όσο για το Δικαστήριό σας κι εσάς προσωπικά κ. Πρόεδρε είστε αναγκασμένος ακόμα και με αυτά τα δεδομένα, ακόμα και με άκυρη, ανύπαρκτη προδικασία να μας καταδικάσετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, δεν είμαστε υποχρεωμένοι. Από κανέναν δεν είμαστε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Σαν δέσμιος της μοίρας σας θα το δούμε αυτό στο τέλος και του αναπόφευκτου της καταρράκωσης της αξιοπιστίας, του κύρους και της αξιοπρέπειας έχετε όλα τα στοιχεία εκείνα που σας καθιστούν το πραγματικό, τραγικό πρόσωπο αυτής της δίκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ κ. Σάββα. Αφού με βλέπετε και τραγικό ήρωα, δεν πειράζει. Δεν θέλω εγώ να σας αντιλέγω σε τίποτα.
Το λόγο έχει η κα Ανδρουλιδάκη.
κα ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές θα προσπαθήσω με ανάμεικτα συναισθήματα να αρχίσω την αγόρευσή μου μια και βρίσκομαι εδώ να παρίσταμαι ως πολιτική αγωγή ενός θύματος όμως συμβαίνει να είναι ο ίδιος μου ο πατέρας, ο Εισαγγελέας Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης. 14 ολόκληρα χρόνια ζούσαμε στην απελπισία ενός αναπάντητου «γιατί›, τί είδους άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι αυτοί που αιφνίδια μας βύθισαν σε αιώνιο πένθος. Πώς ήταν δυνατόν να επιλέξουν έναν άνθρωπο τόσο απλοϊκό και ήσυχο που δεν είχε στην ψυχή του κακία για απολύτως κανέναν, που τον αγαπούσαν όλοι και σίγουρα αν ζούσε ίσως ίσως να μην τους μισούσε καν για να ήθελε να τους εκδικηθεί.
14 χρόνια πόνου και θλίψης, η απουσία εντονότατη, παραμιλητό καθημερινό στο νεκροταφείο, στιγμές απύθμενου μίσους και οργής για εκδίκηση μα και έντονης απορίας για το ποιοι τέλος πάντως ήταν αυτοί. Να που τώρα βρίσκομαι μπροστά σε αυτούς τους θρασύδειλους και άνανδρους που δεν έχουν το στοιχειώδη ανδρισμό να ομολογήσουν αλλά κρύβονται σαν τα σκουλήκια την ημέρα μη και τα κάψει ο ήλιος.
Λένε ότι είναι Αριστεροί αλλά μάλλον σίγουρα ντροπιάζουν τους αληθινούς Αριστερούς που αυτοί όντως κάποτε κυνηγημένοι είχαν τα κότσια να μην αποποιηθούν τα πιστεύω τους. Δεν είδα κανέναν Αριστερό όμως να έχει γίνει δολοφόνος που ίσως μετά από τόσα βασανιστήρια και εξορίες θα είχε έστω και κάποιο λόγο στην απόγνωσή του. Αυτοί όμως; Ποιος τους κυνήγησε για να γίνουν κυνηγοί; Πότε εξορίστηκαν; Πότε υπηρέτησαν στρατό; Για ποια Ελλάδα κουράστηκαν και ήθελαν να προστατεύσουν; Έκαναν φορολογικές δηλώσεις; Ψήφισαν ποτέ τους; Είχαν όμως έξοδα, είχαν ευαισθησίες, ζούσαν πλουσιοπάροχα με τόσα χρήματα που απέκτησαν με τόσο κόπο από τις ληστείες. Είχαν και βίλες.
27 χρόνια και ενώ τα θύματά τους γίνονταν κόκαλα σε 3 μέτρα βάθος, ενώ οι συγγενείς τους πονούσαν, ενώ τα ορφανά παιδιά τους ζούσαν υπό καθεστώς πόνου και ανασφάλειας εκείνοι έκαναν διακοπές ανέμελα με τις οικογένειές τους, πήγαιναν σε ταβέρνες, έκαναν Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαιρινές διακοπές. Διάλεξαν τον πατέρα μου χωρίς καν να τον ξέρουν, έτσι χωρίς κάποιο λόγο. Μόνο και μόνο γιατί δεν είχε συνοδεία, ούτε θωρακισμένο αυτοκίνητο, γιατί ήταν άνθρωπος απλός άρα και πανεύκολος στόχος.
Όταν τον Αύγουστο του ΄88 έμαθα τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου ότι ήμουν επιτυχούσα στη Νομική δεν φανταστήκαμε ότι αυτή την χαρά θα την επισκίαζε λίγο αργότερα ο πόνος και η θλίψη που μας επέβαλλαν οι κατηγορούμενοι με το έτσι θέλω. Δεν πίστευα ποτέ ούτε στα χειρότερά μου όνειρα ότι την δικηγορική μου καριέρα θα την στιγμάτιζε η δίκη αυτή.
Θα αναφερθώ λίγο στα κίνητρα της Οργάνωσης που μέλη τους φέρονται να είναι οι κατηγορούμενοι. Από την αρχή ειπώθηκε στη διαδικασία με αποκορύφωση τη γραπτή απολογία-δήλωση του Κουφοντίνα ότι τα εγκλήματα που διέπραξαν είναι πολιτικά. Έχει βγάλει βέβαια απόφαση το Δικαστήριό σας όμως θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις έπ’ αυτού.
Πώς μπορεί να θεωρηθεί πολιτικό έγκλημα η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής ενός ανθρώπου, ενός Δικαστικού Λειτουργού, ενός δίκαιου, έντιμου και ηθικού Νομικού που απλά σηκώθηκε το πρωί της 10ης Ιανουαρίου 1989 να πάει στη δουλειά του για να την κάνει σωστά όπως άλλωστε σωστά και τίμια υπηρετούσε το λειτούργημά του για 25 χρόνια κι έφτασε εκεί που έφτασε με την αξία του. Πολιτικό έγκλημα είναι αυτό και μόνο αυτό που τείνει στην ανατροπή του καθεστώτος.
Το Σύνταγμά μας, η έννομη τάξη και όχι η παράνομη των τρομοκρατών δεν περιέχει ορισμό για το πολιτικό έγκλημα αλλά το θεωρεί ως μια αόριστη έννοια που καθορίζεται από τη νομολογία των Δικαστηρίων. Έχει γίνει δεκτό όπως είναι γνωστό η μικτή θεωρία ως επικρατούσα. Δηλαδή πολιτικό κίνητρο και δράση που κατατείνει στην ανατροπή του καθεστώτος αντικειμενικά. Επομένως το έγκλημά τους δεν είναι πολιτικό.
Ποιοι ήταν λοιπόν αυτοί που πήραν το νόμο στα χέρια τους, δίκαζαν και αποφάσιζαν τη θανατική καταδίκη στα θύματά τους για τις όποιες δήθεν αντίθετες στα πιστεύω τους πράξεις; Ποια ήταν αυτά τα πολιτικά κίνητρα που έκαναν τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο και τον Δημήτρη Κουφοντίνα να επιλέξουν τον Ανδρουλιδάκη ως θύμα τους και ώθησαν το χέρι του Βασίλη Τζωρτζάτου να πάρει το 38άρι και να χτυπήσει όχι 1 και 2 φορές αλλά 6 τον Ανδρουλιδάκη; Που δεν τον άφησαν να ζήσει την ήρεμη και απλή ζωή που ζούσε με την οικογένειά του, να μπορέσει να δει τα όνειρά του να πραγματοποιούνται και οι κόποι του να ανταμείβονται;
Ποια ήταν λοιπόν αυτά τα δήθεν πολιτικά κίνητρα που τους ώθησαν να αφαιρέσουν τόσες ανθρώπινες ζωές και να εξομοιώσουν τους εαυτούς τους με τους ήρωες του ΄21; Εκείνοι όμως πολεμούσαν εχθρούς και όχι πατριώτες τους γιατί κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές δυστυχώς οι κατηγορούμενοι είναι Έλληνες, δηλαδή συμπατριώτες μας που μάχονται δηλαδή για μια καλύτερη Ελλάδα την οποία όμως δεν υπηρέτησαν ποτέ, στην οποία δεν ζούσαν καν.
Οι ιδεολογικοί λόγοι και οι αναφορές τους δεν τους κάνουν λιγότερο εγκληματίες όταν μάλιστα είχαν αναγάγει το έγκλημα ως τρόπο ζωής. Όπως εύστοχα τόνισε ο κ. Μαρκής στην αγόρευσή του οι λαϊκοί αγωνιστές υπερασπίζονται την δράση τους και δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Ποιος ήταν όμως ο Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης;
Ο Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης ήταν κάθε άλλο παρά στυγνός, φαύλος και εξωνημένος Δικαστής. Προερχόταν από μια μεσαία οικογένεια της Κρήτης με τρία παιδιά, από λαϊκούς γονείς όπως και οι κατηγορούμενοι, που δούλευε για να σπουδάσει, που δανειζόταν τα συγγράμματα από τους συμφοιτητές του για να διαβάσει και να μπορέσει να γίνει ένας καταξιωμένος Δικαστικός Λειτουργός και όχι εγκληματίας και στυγνός φονιάς. Να δημιουργήσει μια σωστή οικογένεια με γερές βάσεις και αρχές που όμως τα χέρια των κατηγορουμένων δεν την άφησαν να χαρεί.
