Η κυβέρνηση αποφάσισε χθες, έπειτα από αρκετές ημέρες ταλαιπωρίας των πολιτών του Λεκανοπεδίου, να προχωρήσει στο μέτρο της επίταξης ή πιο σωστά της πολιτικής επιστράτευσης.
Απόφαση αναμενόμενη, εάν αναλύσει κάποιος τη στάση που κρατούσαν από την πρώτη στιγμή και οι δύο πλευρές, που έκαναν λάθη και ό,τι μπορούσαν για να φτάσουν στα άκρα. Το λάθος των συνδικαλιστών είναι ότι δεν σεβάστηκαν την απόφαση της Δικαιοσύνης. Κανείς δεν είναι υπεράνω των νόμων και σίγουρα κανείς δεν μπορεί να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αποφάσεις των δικαστηρίων.
Το μέγα λάθος της κυβέρνησης είναι ότι καθυστέρησε. Δεν εφάρμοσε άμεσα την απόφαση της Δικαιοσύνης που έκρινε παράνομη και καταχρηστική την απεργία των εργαζομένων στο μετρό. Δεν κινήθηκε άμεσα για να διαφυλάξει το κοινωνικό σύνολο από το χάος. Και σίγουρα το μόνο που αναζητούν σήμερα οι πολίτες, μέσα στη μουντή οικονομική πραγματικότητά τους, είναι λιγότερη «ανομία» στην καθημερινότητα.
Η κυβέρνηση ξύπνησε, όμως, χθες. Τις επόμενες ημέρες θα γνωρίζουμε εάν η απόφαση ήρθε αργά. Διότι το ντόμινο των αντιδράσεων που προκάλεσε η απόφαση για επίταξη μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Χάθηκε χρόνος πολύτιμος και τώρα το... ποτάμι μπορεί να φουσκώσει. Ομως οι καλοί καπεταναίοι στη φουρτούνα φαίνονται. Γιατί τώρα φαίνεται ότι ξεκινά πράγματι η μεγάλη φουρτούνα.
Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση νομοθετούσε, τώρα πρέπει να εφαρμόσει. Μένει να αποδειχθεί εάν η «έκρηξη» που προέβλεπαν, εδώ και χρόνια βέβαια, αναλυτές και ειδικοί από κάθε γωνιά του πλανήτη, θα ξεκινήσει από τα... αμαξοστάσια. Κι αν το πρώτο λάθος δεν το απέφυγε η κυβέρνηση, καλό θα ήταν να αποφύγει το δεύτερο, που μπορεί να αποδειχθεί και μοιραίο. Να μη σαλπίσει υποχώρηση.
Ο δρόμος που επέλεξε είναι, δυστυχώς, χωρίς επιστροφή. Γιατί, πολύ απλά, εάν υποχωρήσει τώρα, είναι δεδομένο ότι κι άλλες επαγγελματικές ομάδες, οι οποίες πλήττονται από τις επικείμενες μεταρρυθμίσεις, θα ακολουθήσουν τη γραμμή της σύγκρουσης, γνωρίζοντας εκ των προτέρων το αποτέλεσμα. Και οι συγκρούσεις θα είναι πολλές, αφού οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο κράτος είναι πολλές και επώδυνες.
Αποκρατικοποιήσεις, συγχωνεύσεις οργανισμών και υπηρεσιών, αξιοποίηση περιουσίας. Δεσμεύσεις που πρέπει να υλοποιηθούν και θα κοστίσουν. Ομως, ή θα πάμε μπροστά ή θα μείνουμε κολλημένοι στο χθες, άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Η στασιμότητα θα είναι καταστροφική για όλους. Οπως καταστροφική μπορεί να αποδειχθεί και μια κυβέρνηση που αμφιταλαντεύεται. Από τη στιγμή που διάλεξε την πορεία της, πρέπει να προχωρήσει μπροστά.
Γ. ΚΟΥΡΟΣ - [email protected]
