Παρόλα αυτά, απτόητη, από την περιθωριοποίηση τη δική της και των συντρόφων που αγωνίζονταν στις τάξεις της και πασχίζοντας να αποδείξει ότι οι ιδέες της δεν ήταν καν αναχρονιστικές, ούτε ανεφάρμοστες, εναγκαλίστηκε την επανάσταση σαν ένα είδος magna carta πίστης και προσπάθησε να εξαναγκάσει τα γεγονότα, αντί να προσπαθήσει να επηρεάσει, να μην πω να ακολουθήσει, αλλά να επηρεάσει τα γεγονότα. Προσπάθησε αντίθετα, τα γεγονότα να συμβιβαστούν με ένα ψευδεπίγραφο Αριστερό όραμά της και γι αυτό και κατέληξε σε ένα δραματικό αξεπέραστο αδιέξοδο που την οδήγησε σε βέβαιο ναυάγιο και μαρασμό.
γ) Ατράνταχτα –κι επειδή μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ στοιχεία της δικογραφίας- στοιχεία μνημείο απόδειξης των παραπάνω φαινομένων μεταξύ πολλών άλλων αποτελούν και οι παρακάτω ομολογίες των Χριστόδουλου Ξηρού, Σάββα Ξηρού, Βασίλη Ξηρού, Βασίλη Τζωρτζάτου και του Διονύση Γεωργιάδη. Ενδεικτικά αναφέρω: Ο Χριστόδουλος Ξηρός, στην από 18/7/2002 απολογία του, στο τέλος της, ενώπιον της τακτικής Ανακρίτριας κας Μπούρη, τονίζει: «Τα τελευταία χρόνια η ομάδα είχε παρακμάσει και λειτουργούσε κυρίως με νέα άτομα› -προφανώς όπως ο Βασίλης Ξηρός και ο Διονύσης Γεωργιάδης- «τα οποία δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη ιδεολογική τοποθέτηση και οι παλιοί, οι περισσότεροι είχαμε αποσυρθεί και είχαν μείνει μόνο ο Λάμπρος, ο Κουφοντίνας και ο Φώτης (Ψαραδέλλης)›.
Ο Σάββας Ξηρός στην ίδια Ανακρίτρια, στην από 20/7/2002 συμπληρωματική απολογία του, στην προτελευταία σελίδα αναφέρει: «Πίστευα ότι είχα κάνει σωστή επιλογή και θα προσέφερα στην κοινωνία. Με την πάροδο όμως του χρόνου συνειδητοποίησα ότι με τις ενέργειες στις οποίες προβαίνουμε, δεν μπορούσαμε να ελπίζουμε σε καλά αποτελέσματα›.
Είναι ακριβώς η ίδια απολογία που τελειώνει με τη δραματική εκείνη εκ βαθέων αποστροφή του Σάββα Ξηρού: «Θεωρώ την απολογία μου αυτή δημόσια εξομολόγηση ενώπιον Θεού και ανθρώπων›. Ο Βασίλης Τζωρτζάτος επίσης στην από 18/7/2002 προανακριτική απολογία του καταλήγει ως εξής: «Μετανοώ για τις πράξεις μου και αποκηρύσσω τέτοιου είδους μορφή πάλης διότι δεν οδηγεί πουθενά, οδηγεί στην καταστολή του εργατικού κινήματος›. Τα ίδια επίσης τονίζει και στην από 19/7/2002 απολογία του στην ίδια τακτική Ανακρίτρια με την παρουσία δύο διακεκριμένων και μαχητικών συναδέλφων μου που αγωνίζονται και δίνουν δείγματα γραφής στο χώρο της ευρύτερης Αριστεράς, τον κ. Τεντολούρη και κ. Κούρκουλο. Ζητά να βοηθήσει το έργο της ανάκρισης και να τύχει της ευνοϊκής ρύθμισης του νόμου.
Επίσης ο Διονύσιος Γεωργιάδης, που μυήθηκε στην Οργάνωση από τους Βασίλη Ξηρό, παιδικό του φίλο και τον Σάββα Ξηρό που τον φιλοξένησε επανειλημμένα επί πολλούς μήνες, θυμάστε, στο σπίτι του στο Ηράκλειο Αττικής, στην από 17/7/2002 προανακριτική του απολογία τονίζει με ιδιαίτερη έμφαση, στο τέλος: «Για τίποτε στον κόσμο δεν θα επαναλάμβανα τα όσα έχω κάνει ως μέλος της Οργάνωσης. Σήμερα, μετά όσα είδαν τα μάτια μου καταδικάζω όλες τις ενέργειες της 17Ν διότι τις θεωρώ άδικες και οι λύσεις που προτείνουν δεν αρμόζουν σε πολιτισμένη κοινωνία›.
Ο Βασίλης Ξηρός αποκαλυπτικά, πριν πέσει αξιότιμοι κ.κ. Δικαστές η γνωστή γραμμή που άλλαξε την πορεία μερικών εκ των κατηγορουμένων κατά 180 μοίρες, μετά την καθ’ όλα θεαματική παράδοση του κ. Κουφοντίνα στις διωκτικές αρχές, τονίζει στην από 18/7/2002 απολογία του στην ίδια τακτική Ανακρίτρια: «Από το 2000, μετά το θάνατος της φίλης μου, βρήκα την ευκαιρία να αποσυρθώ και ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη, διότι δεν ήθελα πλέον να συμμετέχω στις παράνομες ενέργειες της ομάδας. Όμως ο Λουκάς, δηλαδή ο Κουφοντίνας, έβαζε τον αδερφό μου Σάββα να με πιέζει για να συνεχίσω›. Ο νοών νοείτο.
δ) Η εγκληματική οργάνωση 17Ν υπήρξε και έδρασε ως ένας εσμός κακοποιών που τα ιδεολογήματά τους παραπέμπουν στην ξεπερασμένη πια εποχή των ιδεολογικών παγετώνων της λεγόμενης δήθεν επαναστατικής αριστεράς. Υποστηρίζουν μονότονα ότι υπήρξε η επιτιθέμενη αριστερά, ύστερα από τους αγώνες της δοξασμένης αμυνόμενης αριστεράς. Η αντικειμενική αλήθεια είναι ότι, υπήρξαν και έδρασαν ως η εγκληματούσα ποικιλότροπα αριστερά, που άνανδρα, ύπουλα, εκ του ασφαλούς, πισώπλατα μέσα από το πυκνό σκοτάδι της Ομερτά, πλημμύρισε την Ελλάδα με πτώματα, άφθονο αίμα, θρήνο, οδυρμούς, τρόμο και ερείπια.
Υπήρξε πιστή και έδρασε αξιότιμοι κ. Δικαστές σύμφωνα με μια αρχή. Ο επαναστάτης, μια μόνον επιστήμη σπουδάζει, την καταστροφική. Και μια σκέψη έχει μέρα και νύχτα, την καταστροφή. Όπως στην διάρκεια της μακροχρόνιας δράσης τους, εκμεταλλεύθηκαν με πρωτοφανή κυνισμό τις στυγνές δολοφονίες, τους τραυματισμούς, τις εκρήξεις, τις ληστρικές επιθέσεις σε δημόσιους οργανισμούς και τράπεζες. Τις φοβερές εκρήξεις ακόμα και σε άκρως κοσμοβριθείς και πολυσύχναστες περιοχές της πρωτεύουσας, με σχεδόν βέβαιο το αποτέλεσμα, με σχεδόν βέβαια θύματα, για να δημοσιοποιήσουν αξιότιμοι κ. Δικαστές στο λαό τις προγραμματικές τους θέσεις.
Έτσι και στη διάρκεια της δίκης, τη ζήσαμε, την βιώσαμε, σπιθαμή προς σπιθαμή, προκλητικά και με βάση σχέδιο δικονομικής δράσης που θυμίζει τις οδηγίες του Λένιν από το Γενάρη του 1905 μέσα σε μια ανίερη προσπάθεια απαξίωσης της ελληνικής δημοκρατικής πολιτείας, ολόρθου του θεσμικού οικοδομήματός της και ρίχνοντας πάντα και κατά σύστημα το πάρθιον βέλος, ενάντια στην υπέρτατη λειτουργία της ελληνικής δικαιοσύνης, προσπάθησαν να μεταβάλλουν την αίθουσα αυτή, σε ένα ιδιόρρυθμο, ιδιότυπο forum, των θλιβερά ξεπερασμένων μουχλιασμένων ιδεοληψιών.
Αλλά κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο κ. δικαστές, θα αναφερθώ επιγραμματικά σε τρεις πηγές αποστομωτικών απαντήσεων που δίνονται στο καίριας σημασίας θέμα της ιδεολογικής ταυτότητας, των μεθόδων, επιδιώξεων και των μέσων και σκοπών της δράσης της 17Ν.
Γιατί πιστεύω πως δίνουν τις λύσεις σε διάφορες πλευρές και παραμέτρους, ορισμένων καίριας σημασίας – κατά την άποψή μου – νομικής σημασίας θεμάτων. Ακούστηκε από διακεκριμένο συνάδελφο της πολιτικής αγωγής, ότι οι κατηγορούμενοι είναι εκ πεποιθήσεως εγκληματίες. Θα μου επιτρέψετε να έχω διαφορετική άποψη.
Η άποψη αυτή νομίζω δεν είναι ορθή, δεν ξέρω, μπορεί και να πλανώμαι. Σε πολύ πρόσφατη μελέτη του ο εκλεκτός συνάδελφος και πολυγραφότατος διδάκτορας της νομικής Θρασύβουλος Κονταξής, στο έργο του με τίτλο «ο εκ πεποιθήσεως εγκληματίας› Νομική Βιβλιοθήκη έκδοση 2001, στο κεφάλαιο τα κίνητρα μεταξύ των άλλων τονίζει, γιατί να θεωρούνται αλτρουιστικά και όχι εγωιστικά τα κίνητρα του εκ πεποιθήσεως εγκληματία και ταπεινά τα κίνητρα του εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου; Δεν είναι εγωιστικά διερωτάται, τα κίνητρα του εκ πεποιθήσεως εγκληματία, παραδείγματος χάρη του τρομοκράτη, του αναρχικού, όταν διεκδικεί με εγκληματική δράση το αλάθητο των απόψεών του και την επιβολή της θεωρίας του;
Ένας άλλος διαπρεπής καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος πραγματικά με τις μελέτες του, με τις ομιλίες του, με την διδαχή του, δίνει πολλές φορές τον σφυγμό και μετράει τον σφυγμό αυτής της ελληνικής κοινωνίας και μάλιστα του χώρου των πλέον προοδευτικών ανθρώπων. Ο Γρηγόρης Καλφέκης, σε άρθρο του με τίτλο «Πολιτικό έγκλημα και αριστερή ρητορεία› γράφει στο συμπέρασμά του, επιτρέψατέ μου δυο λέξεις, γιατί για την προοδευτική σκέψη η πολιτική ήταν πάντοτε συνυφασμένη με τη συλλογική ανθρώπινη δράση. Τα συλλογικά υποκείμενα, κόμματα, οργανώσεις, συνδικάτα, δεν ήταν ποτέ συνυφασμένες με ατομικές πράξεις βίας.›
Τέλος ο εθνικός μας συνθέτης και βετεράνος αγωνιστής της αριστεράς, ο Μίκης Θεοδωράκης που ανήκει και αυτός σε εκείνους που η 17Ν με περισσή οίηση, αλαζονεία και περιφρόνηση όλους αυτούς μαζί τους αποκαλεί, ρεφορμιστές, ρεβιζιονιστές, οπορτουνιστές, ουσιαστικά προδότες των αγώνων του και των ιδεών του.
Αναφέρω μόνο και δεν θα ασχοληθώ με τις προκηρύξεις, ασχολήθηκαν άλλοι συνάδελφοι, η προλαλήσασα έκανε μια τόσο βαθιά μελέτη σε όλα τα θέματα που αναπηδούν οιονεί αυτομάτως, από το σύνολο των προκηρύξεων. Θα αναφερθώ μόνο σ’ αυτή τη περίφημη προκήρυξη ποταμό, αξιότιμοι κ. Δικαστές, της 17Ν με τον τίτλο «απάντηση στα κόμματα και τις οργανώσεις› Απρίλιο 1977, σε μνημειώδες άρθρο του λοιπόν ο Θεοδωράκης στην Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 5 Αυγούστου 2002, με τίτλο «αριστερά, ένοπλη πάλη και 17Ν› καταλήγει: «δεν είναι ντροπή να τους βάζουμε – εννοεί τους κατηγορουμένους – πλάι σ’ αυτούς που ακόμα και για μια δήλωσή τους έμειναν ανάπηροι στα μακρονήσια, να τους βάζουμε πλάι στους γίγαντες, που προτίμησαν ακόμα και τον θάνατο, παρά να προδώσουν τα ιδανικά τους;›
Και είναι πράγματι αξιότιμοι κ. Δικαστές, ένα από τα ιδιόρρυθμα φαινόμενα αυτής της οργάνωσης. Πραγματικά ζούνε στο κόσμο τους. Να συγκρίνουν και να τυμβωρυχούν ακόμα και στις ιερές μνήμες και στις σκιές που πλανώνται σ’ αυτή την αίθουσα, με τις μνήμες και τους αγώνες της Ελληνικής Επανάστασης, με τον Πλαπούτα, τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη. Ο αξιότιμος κ. Ζουράρις, όταν τον ρώτησα για τις ληστείες, μου ανέφερε ως παράδειγμα, λες και ανακάλυψε την πυρίτιδα ότι και ο τουρκοφάγος χρησιμοποιούσε τις ληστείες για να μπορέσει να επιβιώσει η οργάνωσή του.
Μα έχω την εντύπωση αξιότιμοι κ. Δικαστές ότι θα τρίζουν τα κόκαλα όλων εκείνων που έδωσαν το αίμα τους για να μπορείτε εσείς σήμερα και εμείς να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να κινούμαστε ελεύθερα, να γράφουμε τον πολιτισμό μας. Εσείς που αργότερα θα εκδώσετε μια απόφαση η οποία θα γράψει ιστορία και θα μετρήσει ακριβώς το επίπεδο του πολιτισμού και των αξιών αυτής της χώρας.
Δεν γλίτωσε από την απολογία του αξιότιμου κ. Χριστόδουλου Ξηρού, ούτε ο Σωκράτης, ούτε ο Γαλιλαίος, οι μεγάλοι αυτοί πράγματι αμφισβητίες πολλών ιδεών. Δεν γλίτωσαν ούτε οι ήρωες της εθνικής αντίστασης. Γιατί αξιότιμοι κ. Δικαστές, η Ελλάδα δεν είναι μόνον ο Παρθενώνας, δεν είναι μόνον τα πανεπιστήμιά της, η Ελλάδα είναι αξιότιμοι κ. Δικαστές και τα κάρα της δημαρχίας, που την εποχή της Κατοχής, παιδιά εμείς τότε μικρά, ακούγαμε την κραυγή «πεινάω!› και βλέπαμε ανθρώπους να πεθαίνουν.
Η Ελλάδα δεν είναι μόνον τα επιτεύγματά της τα σημερινά. Είναι βεβαίως και τα σημερινά, αλλά είναι όμως και η ιστορική της διαδρομή. Και δεν γλίτωσαν ακόμα, αξιότιμοι κ. Δικαστές, ούτε οι ήρωες της εθνικής αντίστασης, ούτε ο Βελουχιώτης, απάντησε σ’ αυτό ο αξιότιμος κ. Εισαγγελέας. Δεν γλίτωσαν ακόμα και εκείνοι οι ήρωες, τους έζησα φοιτητής, που δεν πρόδιδαν ποτέ τις ιδέες τους και δεν πρόδιδαν ποτέ τους συντρόφους τους, όπως εκείνοι που λογοδότησαν τότε κάτω από μια σκευωρία στη δίκη των αεροπόρων το 1952 τον Αύγουστο.
Αλλά ακόμα και ο Μπελογιάννη και ο Πλουμπίδης τη στιγμή που η ηγεσία τους, τους αναγόρευε και διέδιδε ότι ήσαν προδότες, αυτοί έμεναν πιστοί στους αγώνες, στις ιδέες της παράταξής τους. Εγώ δεν υπήρξα ποτέ μέλος, ή δεν εντάχθηκα σ’ αυτές τις οργανώσεις. Αλλά από νεαρότατης ηλικίας έζησα, βίωσα, το δράμα του ελληνικού λαού, έζησα από κοντά πολλές φορές και ακόμα πριν γίνω φοιτητής τις δίκες αυτές των αγωνιστών, όπως επίσης την δίκη του 1959 ήταν τα πρώτα μου βήματα στο Στρατοδικείο στην οδό Ακαδημίας στη δίκη του Γλέζου, εκεί τότε δικαζόταν όλη η ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος με επικεφαλής τον Τρικαλινό και παρίσταντο τότε οι πιο έμπειροι, οι πιο διαπρεπείς δικηγόροι. Τότε ήταν και τα πρώτα βήματα του αείμνηστου Νικηφόρου Μανδηλαρά.
Κανένας μα κανένας δεν κατέδωσε τον συνάδελφό του, τον σύντροφό του. Και έμειναν πιστοί μέχρι τέλους, υποστηρίζοντας σπιθαμή προς σπιθαμή, τις ιδέες για τις οποίες γενιές ολόκληρες θυσιάστηκαν. Ποιο είναι το συμπέρασμα;
Είναι λοιπόν και μια για πάντα, ότι η εγκληματική δράση της 17Ν που εξαντλείται σε μια τεράστια δέσμη εγκληματικών πράξεων, φόνων, ληστειών, εκρήξεων, πλαστογραφιών, απατών, κλοπών, δεν ήταν πολιτική, ήταν εγκληματική δράση του κοινού ποινικού δικαίου, με δράστες στο πρόσωπο των οποίων νομίζω αβίαστα αξιότιμοι κ. Δικαστές, βρίσκουν εφαρμογή οι περιπτώσεις στ΄ και ζ΄ του άρθρου 13 του Ποινικού μας Κώδικα.
Γιατί κ. Δικαστές, ο φόνος είναι φόνος και η ληστεία είναι ληστεία. Όπως επίσης, ειπώθηκε επανειλημμένα, αλλά θέλω να το υπογραμμίσω, η έννομη τάξη, οποιαδήποτε έννομη τάξη αδιαφορεί για το δήθεν ιδεολογικό υπόβαθρο που προβάλουν οι κατηγορούμενοι. Η έννομη τάξη και αυτή είναι μόνο το φυσικό δίκαιο και άλλο δίκαιο εκτός από το φυσικό, ακούστηκαν εδώ περί φυσικού δικαίου και άλλα τινά. Η έννομη τάξη δεν αναγνωρίζει τα κίνητρα, τα ελατήρια των ληστειών ως πολιτικά. Είναι αδιανόητο. Τα χαρακτηρίζει όπως ξέρετε, πάγια η νομολογία μας, ως χαμερπή, ως ταπεινά.
Οι κατηγορούμενοι λοιπόν υπήρξαν και έδρασαν, ως ιδιαίτερα επικίνδυνοι εγκληματίες, κατ’ επάγγελμα και κατά συνείδηση. Αισθάνομαι αξιότιμοι κ. Δικαστές, για να δώσω μια ανακεφαλαίωση, την ανάγκη, εσείς βεβαίως με την μακρά σας πείρα, που δίνετε τη στάθμη με τις αποφάσεις σας του πολιτισμού της χώρας μας, σεις που όπως βροντοφώναξε και ο Τετσέτης ασκείται μια εξουσία η οποία αποτελεί κατάκτηση της ανθρωπότητας, από μια σειρά διασταυρούμενων αναμφισβητήτων αποδεικτικών στοιχείων, όχι μόνο της σχετικής δικογραφίας, παραδείγματος χάρη μαρτυρικών καταθέσεων, ελέχθησαν τόσα πολλά που δεν θα σας απασχολήσω, εγγράφων και ιδιαίτερα των λεγόμενων επιστημονικών αποδείξεων, ομολογιών συγκατηγορουμένων, αλλά και των ίδιων των κατηγορουμένων, αλλά και από τον συνδυασμό των ακλόνητων στοιχείων, π.χ. τα δακτυλικά αποτυπώματα, π.χ. τα συμπεράσματα των γραφολογικών εξετάσεων, σε συνδυασμό πάντα με την αρχή της ειδικής απόδειξης που προανέφερα, ή της ελεύθερης εκτίμησης των αποδείξεων, που δεν αποτελεί αυτοσκοπό, αλλά μέσο δια την πραγματοποίηση του δικαίου.
Και την απαραίτητη για το σκοπό αυτό, διαπίστωση της αλήθειας, το ψυχοβιογράφημα και οι ρόλοι συμμετοχής επιγραμματικά των 9 κατηγορουμένων εναντίον των οποίων παρίσταται ο Οργανισμός του ΕΛΤΑ, με αυτούς μόνο θα ασχοληθώ επί τάχη.
Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, ψευδώνυμα πολλά. Λάμπρος, ή ψηλός, ή Νικήτας, ή Πέτρος και παλαιότερα και Θέμις, ο Μισέλ Οικονόμου. Είναι ένας αχθοφόρος ενός πραγματικά μεγάλου ονόματος της αριστεράς της εποχής εκείνης. Είναι όμως και ο αρχιερέας της 17Ν, είναι ο αυτουργός της ιδέας. Αλλά και αρκετές φορές ο μυστηριώδης επόπτης πάντα με την κουκούλα της ακριβούς εκτέλεσης των φρικτών εγκλημάτων των λοιπών συντρόφων.
Ο αδιαμφισβήτητος συγγραφέας μιας μακράς σειράς προκηρύξεων με ξύλινη γλώσσα που φέρει σε μνήμη τη δεκαετία του 1950, ή για να μην πω και την εποχή του μεσοπολέμου. Αθεράπευτα φανατικός. Ο αρχάγγελος της ένοπλης βίας. Ζει και κινείται πάντοτε με διαφορετικά ψευδώνυμα, δεκαετηρίδες ολόκληρες, πλαστά έγγραφα ταυτότητες κλπ.
Μέσα στο σκοτάδι της συνωμοτικής παρανομίας, σκορπίζοντας με τις διάφορες εγκληματικές εμπνεύσεις του και επινοήσεις του, το θάνατο ,τη συμφορά, το σκοτάδι του πένθους και τα ερείπια. Ο ίδιος προσωπικά αυτοαναγορεύεται ως ένας υπέρτατος κριτής, δικαστής. Αποφασίζει αξιότιμοι κ. Δικαστές ποιος θα πεθάνει και ποιος θα ζήσει. Και όποιος πεθάνει, πότε θα πεθάνει και πώς θα πεθάνει και αν θα πεθάνει με αργό θάνατο.
Ποιος του έδωσε αυτή την εξουσία; Από πού αντλεί αυτό το δικαίωμα; Ο λαθρόβιος αυτός καθοδηγητής της 17Ν με τις δημόσιες εμφανίσεις του, π.χ. – την έχετε αναγνώσει – την συνέντευξή του πέρσι τον Οκτώβριο 5 Οκτωβρίου θαρρώ στο Λαμιακό Τύπο και κυρίως με την θλιβερή απολογία του και τα τόσο αβάσιμα επιχειρήματά του, γιατί εγώ τουλάχιστον και πολλοί άλλοι όσοι προερχόμαστε από έναν ευρύτερο χώρο προοδευτικό, περιμέναμε ύστερα από όλα αυτά που διαδραματίστηκαν 27 ολόκληρα χρόνια, περιμέναμε να ακούσουμε μια απολογία, που θα ήταν ορόσημο και θα έγραφε ιστορία.
Αυτός ο ίδιος με την απολογία του, τα τόσο αβάσιμα επιχειρήματά του, μόνον δυστυχώς τα πικρόχολα σχόλια προκαλεί. Αυτοπαγιδεύτηκε και αυτοενοχοποιήθηκε. Έτσι πραγματικά, το έχω ξαναπεί, δυστυχώς, ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος δοξάστηκε κρυπτόμενος και εξετέθη εμφανιζόμενος.
Για τους μάρτυρες υπεράσπισης που ήρθαν να καταθέσουν για τον κ. Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, σας εμίλησε η διακεκριμένη συνάδελφός μου με την πραγματικά παροιμιώδη και ιστορική της προηγουμένως αγόρευσή της, τι να πω γι’ αυτούς; Να πω ότι είναι ανεπίτρεπτο, να έρχονται εδώ, ακαδημαϊκοί και να ρίχνουν τον σίελο τον δηλητηριώδη ενάντια στην πατρίδα τους, ενάντια στο ελληνικό κράτος, ενάντια στη τρίτη ελληνική δημοκρατία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το Δικαστήριο διακόπτει για μισή ώρα.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ο κ. Ευαγγελάτος έχει πάλι τον λόγο.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Και ως τελικό στοιχείο της περιγραφής της προσωπικότητας του κ. Αλέξανδρου Γιωτόπουλου αναφέρθηκε προηγούμενα, σας υπενθυμίζω την περίφημη συνέντευξη ενός διαπρεπούς θεατρικού συγγραφέα του Ανδρέα Στάικου στο «BHMAgazino› όπου από τη μελέτη προκύπτει το αυθεντικό μοντέλο του συνωμότη, αρχηγού και ταυτόχρονα επικεφαλή Οργάνωσης συνωμοτικής, ληστής, τρομοκράτης.
Επίσης δεύτερον ο Δημήτρης Κουφοντίνας με το ψευδώνυμο Λουκάς ή Λαμπρόπουλος αποτελεί ένα εκρηκτικό μίγμα κραυγαλέα φανατικού και συναισθηματικά ψυχρού ατόμου, σύμφωνα και με το γνωστό πίνακα του Κουρτσνάιντερ. Είναι συστηματικός πολέμιος της κοινωνίας. Ζει σ’ ένα δικό του κόσμο αυτό είναι αναμφισβήτητο και πιστεύει πως ως γνήσιος λαϊκός αγωνιστής όπως αυτοαναγορεύεται, η ιστορία του έχει προνομιακά αναθέσει τον ρόλο του σωτήρα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ο αρχηγός του εκτελεστικού βραχίονα της 17Ν. Ο διαβόητος «φαρμακοχέρης› αλλά και ο αρχιλογιστής της Οργάνωσης που κατ’ άλλους αυτό-μισθοδοτείται, κατ’ άλλους με τη γνωστή εκείνη φόρμουλα που ανευρέθη αυτοχρηματοδοτείται από τις ληστείες της. Ζει με τη μυρωδιά του αίματος των θυμάτων του και πάντοτε σύντροφοί του τα όπλα, τα πιστόλια, οι χειροβομβίδες.
Ο Σάββας Ξηρός με το ψευδώνυμο Μιχάλης, είναι ο μοιραίος και τραγικός άνθρωπος της 17Ν. Η κα Βόζεμπεργκ είπε ότι δεν είναι τραγικός, όταν ήταν τραγικές οι συνέπειες των πράξεών του. Είναι πράγματι τραγικός. Υπήρξε μοιραίος γιατί τη στιγμή εκείνη που προσπαθούσε να πραγματοποιήσει μια προγραμματισμένη ενέργεια της Οργάνωσης μια έκρηξη, από δικό του μοιραίο σφάλμα οδήγησε στην αρχή του τέλους της 17Ν. Αλλά και τραγικός γιατί με τις αυθόρμητες και εκ βαθέως ομολογίες του ποταμούς, κατέδωσε τους συντρόφους του, σαφέστατα για να τύχει της εφαρμογής του προνομιακού συνδυασμού των διατάξεων τόσο του νόμου 2928/2001 όσο και των άρθρων 83 και 84 του Ποινικού μας Κώδικα.
Από το φθινόπωρο του 1986 σε ηλικία 24 ετών μυήθηκε και εντάχθηκε στη 17Ν από τον αδελφό του Χριστόδουλο, μεταβάλλεται μόνος του σ’ έναν ολόκληρο στρατό, μεθοδικός, επίμονος, εφευρετικός στις διάφορες εγκληματικές πράξεις και μεθόδους, προάγεται σε πολύτιμο συνεργάτη του κ. Κουφοντίνα. Φανατικός οπαδός της μεθόδου της προπαγάνδισης με έργα δολοφονίες, εκρήξεις κλπ., αλάνθαστος πράγματι σκοπευτής και επικίνδυνος συνωμότης κατατάσσεται στην κατηγορία των συναισθηματικά ψυχρών ατόμων που διακρίνονται για την παγερότητα, την αμβλύτητα των συναισθημάτων.
Καταδιωκόμενος αυτό είναι αναμφισβήτητο από τις Ερινύες των τύψεων, μάταια προσπαθεί να περάσει το μύθο της δήθεν σκευωρίας των καταδιωκτικών Αρχών και της χορήγησης ψυχοτρόπων φαρμάκων στο νοσοκομείο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ και στις φυλακές. Νομίζω ότι το θέμα έχει τόσο εξαντληθεί, ώστε δεν θα τολμούσα ούτε καν να σκεφτώ να σας απασχολήσω.
Ο Χριστόδουλος Ξηρός με το ψευδώνυμο Μανόλης είναι ο μπαμπούλας της 17Ν ένα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του εκτελεστικού βραχίονα της Οργάνωσης. Αλλά έχει και κάποιες άλλες ιδιότητες και ικανότητες, είναι ένας θαυμάσιος στρατολόγος, έτσι έχουμε το παράδειγμα πρώτα – πρώτα του αδελφού του και δεύτερον του Σωτήρη Κονδύλη. Αφού αβίαστα στις 17 και 18 Ιουλίου 2002 κατέδωσε 14 συντρόφους του για 81 σοβαρά κακουργήματα, δεν παρέλειψε να δηλώσει μετάνοια και να ζητήσει την εφαρμογή των προνομιακών διατάξεων που προανέφερα και στο πρόσωπο του και στο πρόσωπο των αδελφών του, κατά τη γνωστή τακτική ο σώζων εαυτό σωθήτο.
Στο ακροατήριο ο ίδιος κατηγορούμενος θυμάστε σε μια ανίερη και μάταιη προσπάθεια χονδροειδούς μεθοδευμένων ψευδολογιών που μόνο τον καγχασμό προκαλούν αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες που τον βαρύνουν τα τελευταία χρόνια επιδόθηκε και στις –με ιδιαίτερη και εξαιρετική επίδοση και απόδοση- ληστείες της λεγόμενης διαβόητης αυτοχρηματοδότησης. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν δυο πλευρές της ψυχοδομής του: το χυδαίο γλωσσικό ιδίωμα που χρησιμοποιεί και η συστηματική του προσπάθεια να απαξιώσει συνολικά τους δημοκρατικούς θεσμούς της ελληνικής πολιτείας. Είναι κι αυτός ένας ανάλγητος, δυσήνιος, αβελτίωτος και αδίστακτος εγκληματίας που ανήκει σε εκείνους που με τη στάση ζωής τους –και από τον Κουρτσνάιντερ- να επιβάλλουν την αναγνώριση του προσωπικού κύρους.
Ο Βασίλης Τζωρτζάτος με το ψευδώνυμο Σταμάτης, ανήκει κι αυτός στον σκληρό πυρήνα της Οργάνωσης. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ο πολύπειρος εκείνος μεθοδικός και εφευρετικός ηλεκτρολόγος της 17Ν σε όλες τις εγκληματικές ενέργειες που συμμετέχει εμφανίζει και παίζει ουσιαστικό ρόλο και πάντοτε οπλισμένος. Ο ίδιος κατηγορούμενος συνιστά ένα επικίνδυνο συνδυασμό φανατικού και συναισθηματικά ψυχρού υποανθρώπου. Διακρίνεται για την υπουλότητα και εκδικητικότητα. Δίκαια μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο αδίστακτος και ανάλγητος εξολοθρευτής. Με τον κ. Θεολόγο Ψαραδέλλη είναι αχώριστοι φίλοι.
Ο Θεολόγος Ψαραδέλλης με το ψευδώνυμο Φώτης, είναι ο βετεράνος, ο τροτσκιστής και συνδικαλιστής –κανείς δεν το αρνείται- που ανήκει όπως αποκαλύπτει ο Χριστόδουλος Ξηρός στο ιδεολογικό επιτελείο της τρομοκρατικής Οργάνωσης 17Ν και ενεργοποιείται αγωνιστικά με το ψευδώνυμο Φώτης. Βλέπε τις προαναφερθείσες απολογίες των Σάββα και Χριστόδουλου Ξηρού. Καίτοι η ιδεολογία του αποκηρύσσει κάθε μορφής βίας συμμετέχει ένοπλος σε ληστεία Τράπεζας, την οποία ομολογεί και αποκαλεί τη δράση του απαλλοτρίωση, δηλαδή ένοπλη απαλλοτρίωση του ιερού χρήματος του ελληνικού λαού για τα συμφέροντα του οποίου –όπως ισχυρίζεται- αγωνίστηκε και αγωνίζεται και εγώ δεν έχω κανένα λόγο να το αρνηθώ.
Ο βιβλιόφιλος κατηγορούμενος προκλητικά όμως υποτιμά τη νοημοσύνη κάθε τρίτου αντικειμενικού κριτή και πάνω από όλα όλων των παραγόντων της δίκης και του Δικαστηρίου σας. Τι ισχυρίστηκε; Ισχυρίζεται με περισσή αφέλεια ότι πήρε μέρος στη ληστρική εκείνη επιχείρηση αυτοχρηματοδότησης για να εξασφαλίσει τότε. Πότε; Το 83; Το ’86; Στην απολογία του μιλά για το ’88 ή το ’91 το ποσό των 500 χιλιάδων δρχ. για να επανεκδώσει –όπως ισχυρίζεται- το εξαντλημένο από πολλά χρόνια έργο της ιστορικής φυσιογνωμίας του ελληνικού πράγματι τροτσκιστικού Κινήματος Παντελή Πουλιόπουλου. Αναμφισβήτητα ανήκει στην παλιά φρουρά της 17Ν που σύμφωνα με την παραπάνω απολογία του Χριστόδουλου Ξηρού αποτελούσε μέχρι και την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Σάββα Ξηρού στον Πειραιά 29/6/2002 την εναπομείνασα ομάδα, όπως σας προανέφερα.
Ακολουθεί πάντοτε τη μέθοδο να ψαρεύει στα θολά νερά. ¶κρως αποκαλυπτική είναι για τα έργα και τις ημέρες του αξιότιμου κ. Ψαραδέλλη από ιδεολογία, είναι ανένδοτα αντίθετος σε κάθε μορφή βίας, όπως τονίζει η από 26/7/2002 ανακριτική απολογία του Παύλου Σερίφη στην τακτική ανακρίτρια κα Θεώνη Μπούρα.
Ο Παύλος Σερίφης με το ψευδώνυμο Βαγγέλης ή Νικήτας ή πιτσιρικάς, που έλαβε μέρος –όπως ο ίδιος ομολογεί- στην 1η δολοφονία της 17Ν κατά του σταθμάρχη της CIA Γουέλς, αποκαλύπτει ότι ο Θεολόγος Ψαραδέλλης μαζί με τον Λάμπρο Γιωτόπουλο δολοφόνησαν τους αστυνομικούς Πέτρου και Σταμούλη. Κάθε άλλο σχόλιο έχω την εντύπωση ότι περιττεύει. Απλά θα ήθελα να τονίσω ότι η θέση του κ. Ψαραδέλλη στην από 20/7/2002 προανακριτική απολογία του στη σελ. 3 ότι δήθεν «η συμμετοχή του στη ληστεία έγινε για ιδεολογικούς λόγους›, μόνο μεγάλο προβληματισμό δημιουργεί. Κλείνω με την επισήμανση ότι ληστεία και ιδεολογία δεν συμβιβάζονται.
Ο Κων/νος Καρατσώλης με το ψευδώνυμο Στέλιος, μυήθηκε στη 17Ν το έτος 1988 από τον συμμαθητή του στο γυμνάσιο της Πάργα Ηρακλή Κωστάρη και αποτελεί με τον Κωστάρη ήδη κουμπάρο του, το δίδυμο που βρίσκεται πάντοτε και σε κάθε στιγμή σε εγκληματική ετοιμότητα. Δεν έχει και δεν διακρίνεται για αναστολές και ευαισθησίες. Ο Καρατσώλης επιδόθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία σε ληστείες κι άλλου είδους επιθέσεις, π.χ. θυμάστε το ΑΤ Βύρωνα, την επιχείρηση στο στρατόπεδο Συκουρίου λέγει –και δεν έχω κανένα λόγο να μην το δεχτώ, αφού δεν έχω κάποιο άλλο στοιχείο- ότι πήγε μόνο μια φορά για αναγνώριση, τη ληστεία του ταχυδρομικού γραφείου Βύρωνα, στον ΟΤΕ Πατησίων κλπ. Στο κρησφύγετο όμως της οδού Πάτμου ανευρέθησαν τρία αποτυπώματα του κ. Καρατσώλη και τα οποία ταυτοποιήθηκαν.
Ο Ηρακλής Κωστάρης με το ψευδώνυμο –και δεν υπάρχει πρόβλημα όταν θα έρθω στο θέμα της ληστείας- Τάκης ή Χάρης. Δεν επιδίδεται μόνο σε ληστείες. Η διαρκή ετοιμότητά του στην εγκληματική δράση τον αναβάθμισαν σε σημαντικό στέλεχος του εκτελεστικού βραχίονα της 17Ν, ώστε να κατηγορείται και για ανθρωποκτονίες, απόπειρες ανθρωποκτονιών, εκρήξεις κι άλλα σοβαρά ποινικά αδικήματα. Στις περισσότερες σε βάρος του κατηγορίες προβάλλει ένα άλλοθι, βεβαίως είναι σεβαστό. Αλλά το άλλοθί του δεν πείθει. Αντιφάσκει στην κοινή λογική. Και κάτι που επανειλημμένως επεσήμανε ο κ. Μαρκής: φαίνεται ότι από το ταμείο της Οργάνωσης έχει εισπράξει 18 φορές και αρκετά εκατομμύρια.
Ο Βασίλης Ξηρός με το ψευδώνυμο Παναής, είναι ο βενιαμίν της εγκληματικής Οργάνωσης 17Ν, που μετά το έτος 1995 – ’96 έρχεται στην Αθήνα μυείται από τον αδελφό του Σάββα στην Οργάνωση και αρχίζει τη δράση του ως νέο αίμα. Χρησιμοποιεί μάλιστα –όπως θυμάστε- και μια γλώσσα ιδιότυπη της νέας γενιάς και αποκαλεί τους Ευρωπαίους ότι είναι οι «φραγκάτοι που θα μας πιουν το αίμα›. Ο ίδιος μύησε από το 1998 τον παιδικό του φίλο τον Διονύση Γεωργιάδη.
Είναι ακριβώς η εποχή –το έχω υπογραμμίσει- που η 17Ν διέρχεται μια κρίση και βαθιά παρακμή. Συμμετέχει με διαρκή ετοιμότητα σε ευρύτατη γκάμα εγκληματικών πράξεων, όχι μόνο ληστειών δυστυχώς, αλλά και εκρήξεων και ανθρωποκτονιών, σας αναφέρω και σας υπενθυμίζω την αποκαλυπτική προανακριτική του απολογία 28 σελίδων από 17/7/2002. Αργότερα μετά τη θεαματική εμφάνιση του κ. Κουφοντίνα έχει δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά για κάθε λογικό παρατηρητή και σίγουρα έχουμε μια ανασύνταξη και αναδιοργάνωση της τρομοκρατικής Οργάνωσης μέσα στις φυλακές ο λαλίστατος Βασίλης Ξηρός αποφασίζει να αυτό-αναγορευτεί κι αυτός σε ήρωα που δήθεν βασανίστηκε από τις διωκτικές Αρχές.
Θα σας αναφέρω την από 23/10/2002 απολογία του στον ειδικό εφέτη ανακριτή κ. Ζερβομπεάκο που ανακρούει πρίμνα ακολουθώντας πιστά τη νέα υπερασπιστική γραμμή χωρίς να μπορεί κι αυτός να δώσει στοιχειωδώς μια απάντηση στο μεγάλο αυτό ερώτημα που αιωρείται σε αυτή την αίθουσα και στη διάρκεια αυτής της Δίκης: Πως ήταν δυνατό ορισμένες λεπτομέρειες αφοπλιστικές που διαλαμβάνονται στις απολογίες των διαφόρων κατηγορούμενων και της δικής του και ιδιαίτερα των ληστειών που καίνε και που αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα της Οργάνωσης και που γι’ αυτό τον λόγο δεν εμφανίζονται και δεν δημοσιοποιούνται σε καμία προκήρυξη, πως οι διωκτικές Αρχές γνώριζαν αυτές τις λεπτομέρειες τις οποίες διαλαμβάνει στην πρώτη του απολογία;
Είναι άτομο κι αυτό δυστυχώς με αμβλύτητα και ψυχρότητα συναισθημάτων, χωρίς αναστολές και ευαισθησίες και είναι δυστύχημα ένας τόσο νέος, τόσο πρώιμα να δείχνει μια τέτοια εγκληματική δράση και μια τέτοια πολλαπλότητα στην εγκληματική του δράση, είναι πράγματι να λες αυτό που ειπώθηκε και «Διηγώντας τα να κλαις›. Η περίπτωσή του μου θυμίζει εκείνα τα αμούστακα παιδιά τότε που το Βερολίνο σε λίγο έπεφτε που έχουμε δει επανειλημμένα που ο Χίτλερ περνάει από έναν σ’ ένα, τα αμούστακα εκείνα παιδιά που δεν ήξεραν όχι να πολεμήσουν, αλλά ούτε να πιάσουν όπλο στα χέρια τους. Είναι η εποχή που η 17Ν πασκίζει να βρει οπωσδήποτε νέο αίμα.
Δεν θ’ ασχοληθώ με το θέμα της ηθικής αυτουργίας δεν είναι δυνατό απευθυνόμενος στο Δικαστήριο της δικής σας συγκρότησης, της δικής σας εμπειρίας, ο αξιότιμος κ. Μαρκής το ανέπτυξε, όπως επίσης δεν κρίνω σκόπιμο ν’ αναφερθώ στη νομική ανάλυση του εγκλήματος της ληστείας. Θα ήθελα μόνο να σας αναφέρω σχετικά με τις ληστείες όπως αυτές περιγράφονται και αναπηδούν από την ακροαματική διαδικασία σε συνδυασμό με τη μελέτη του φακέλου της δικογραφίας, θα ήθελα να σας αναφέρω επιγραμματικά μόνο τα κοινά χαρακτηριστικά τα οποία παρουσιάζουν οι ληστείες αυτές οι οποίες εξετάζονται ενώπιον του Δικαστηρίου σας.
Τα βασικά τους χαρακτηριστικά των ληστειών της 17Ν είναι τα εξής:
1. Ο μελετημένος λεπτομερής και επιμελής σχεδιασμός της ληστείας.
2. Το ίδιο κατά βάση modus operanti.
3. Ο εφοδιασμός της ληστρικής ομάδας με όλα τα απαιτούμενα μέσα. Βλέπε και καταστατικό της οργάνωσης της εταιρείας όπως αποκαλείται και ιδιαιτέρως στο πυκνογραμμένο εκείνο κεφάλαιο των μέτρων ασφαλείας, μόνο το εγκόλπιο του επαναστάτη ληστή απουσιάζει.
4. Παρουσιάζουν οι ληστείες αυτές, ενδελεχή και σχολαστική εκπαίδευση. Κατατέθηκε μάλιστα από πολλούς μάρτυρες οι οποίοι πολλές φορές δέχθηκαν τα πυρά από ορισμένους κατηγορουμένους, κατατέθηκε και προκύπτει και από τις ΕΔΕ του ΕΛΤΑ για επαγγελματίες εκτελεστές του είδους.
5. Επιχειρησιακή εκτέλεση που θα την ζήλευαν επαγγελματίες του είδους διεθνούς εμβέλειας.
6. Παροιμιώδης ψυχραιμία και ακρίβεια εκτέλεσης και αποχώρησης.
7. Εφαρμογή των μέτρων κτηνώδους σκληρότητας.
8. Αιφνιδιασμός των θυμάτων.
9. Εκπληκτική ταχύτητα εφαρμογής του σχεδίου με οδηγίες αναπροσαρμογής, ανάλογα με τις κρατούσες συνθήκες.
10. Επαναλαμβανόμενον modus operanti.
Επίσης θα πρέπει να σας θυμίσω την χρήση διαφόρων μέσων μεταμφίεσης, βλέπετε και θυμηθείτε τις ομολογίες των κατηγορουμένων και τις καταθέσεις των μαρτύρων και περιγραφές και ιδιαιτέρως του Πάτροκλου Τσελέντη. Καθώς και η συνεχής και εξακολουθητική μεταμφίεση του κ. Δημήτρη Κουφοντίνα σε ψευτοαστυνομικό, ο οποίος είναι ο αρχηγός της εκτελεστικής ομάδας και του επιχειρησιακού βραχίονα της οργάνωσης, όπως και προανέφερα. Σας αναφέρω ενδεικτικά τα παραδείγματα της ληστείας, της ΕΤΕ Πετραλώνων με το ατυχές εκείνο θύμα τον Μάτη και επίσης του ΕΛΤΑ Αιγάλεω.
Ενδέκατη παρατήρηση, η παραμικρή υπόνοια κίνησης, αντίδρασης, παρεμπόδισης της ληστείας, σήμαινε θάνατο. Το ετόνισε με ιδιαίτερη έμφαση ο αξιότιμος κ. Εισαγγελέας κ. Μαρκής. Οποιοσδήποτε υπάλληλος, ταμίας, ή φρουρός, ή αστυνομικός, που θα έδινε την υποψία κάποιας αντίδρασης, γινότανε στόχος εκτέλεσης με πυροβόλο όπλο. Βλέπε περιπτώσεις του Ξηντάρα που μόλις επιτυχέστατα ανέλυσε η συνάδελφός μου κ. Τζούλυ, του Αλκιβιάδη Βεχλίδη του ταμία της ΕΤΕ Παγκρατίου στην οδό Χρεμωνίδου και αναφέρω και την παράγραφο από τα πρακτικά της δίκης της αγόρευσης του κ. Μαρκή. Λέει ο κ. Μαρκής: «να το πω ξεπεσμό; Αλλά πώς αλλιώς μπορεί να πει κανείς αυτή τη λογική που είχε αναπτυχθεί στα μέλη αυτής της οργάνωσης;› Πρακτικά 46-47 συνεδρίασης 12.9.2003.
Θα απαντούσα στο τόσο εύλογο και αγωνιώδες αυτό ερώτημα του αξιοτίμου κ. Εισαγγελέα κ. Μαρκή, για να είμαστε σύμφωνοι με τα πράγματα. Πρόκειται για εγκληματικές ενέργειες ιδιαίτερα επικίνδυνων, αδίστακτων δυσήνιων εγκληματιών, με όλα τα χαρακτηριστικά που προανέφερα του άρθρου 13.
Δωδέκατη παρατήρηση. Οι ληστείες, που αποτελούν την Αχίλλειο πτέρνα της 17Ν, δεν προσφέρονται επικοινωνικά, αντίθετα βλάπτουν. Και γι’ αυτό εξαφανίζονται, γίνονται λαθραία, ούτε μια δεν αναφέρεται στις διαβόητες προκηρύξεις.
Τέλος έχω να αναφέρω το γενικό ποσόν του προϊόντος των ληστειών συνολικά. Ανέρχεται σε 796.737.703 δραχμές, ή 2.338.118,42 Ευρώ. Και σ’ αυτό το σημείο για να είμαι δίκαιος, δεν ήταν ορθό αυτό που είχε λεχθεί, ότι ήταν το προϊόν ένα δις διακόσια. Μια απλή πρόσθεση δείχνει αυτό το ποσόν. Αλλά αξιότιμοι κ. Δικαστές, το πρόβλημά μας είναι εάν το ποσό είναι οκτακόσια εκατομμύρια ή ένα δισεκατομμύριο;
Το πρόβλημά μας είναι ποιοτικό, είναι ηθικό, είναι κοινωνικό. Το πρόβλημά μας είναι νομικό. Και αναπηδούν αυτομάτως τα εξής ερωτήματα. Πού βρίσκονται αξιότιμοι κ. Δικαστές αυτά τα χρήματα; Που έχουν τοποθετηθεί εδώ στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό; Έχουν μόλις τελείως δαπανηθεί στις αγροικίες και στις βίλες; Ή πόσα απ’ αυτά μετεβλήθηκαν σε προσοδοφόρους τοποθετήσεις π.χ. στο Χρηματιστήριο;
Και εν πάση περιπτώσει, εξαντλήθηκαν όλα; Πού έχουν άραγε αξιότιμοι κ. Δικαστές, διαβιβαστεί; Πού κρύβονται; Μήπως πρόκειται να αποτελέσουν την υλικοτεχνική υποδομή για νέα χτυπήματα κάποιων άλλων, όπως προαναφέρθηκε και εκεί σας θυμίζω τελευταίως τις δυο βόμβες που έσκασαν προ ημερών στην Σχολή Ευελπίδων στο δικαστήριο του Πρωτοδικείου και επίσης είναι αξιοσημείωτο και είναι σημαδιακό, ότι ο κ. Κουφοντίνας τελειώνοντας την απολογία του αναφέρθηκε και στον Κωστή Παλαμά, όπου μιλάει για καινούργια γέννα. Και ερωτάται, μήπως πρόκειται να έχουμε μετά από όλα αυτά τα οποία συνέβησαν και τα οποία ζήσαμε και βιώσαμε και όλα αυτά τα μηνύματα που παίρνουμε, να έχουμε μια αναβίωση, να έχουμε μια ανασύνταξη της 17Ν;
Θα ήθελα μόνον δι’ ολίγο να αναφερθώ στις ληστείες οι οποίες αποτελούν το αντικείμενο της παράστασης της πολιτικής αγωγής. Ο συνάδελφός μου ο οποίος θα ακολουθήσει, θα αναφερθεί φαντάζομαι με περισσότερες λεπτομέρειες, τόσο για την ληστεία του ΕΛΤΑ Βύρωνα, όσο και για την ληστεία του ΕΛΤΑ Αιγάλεω, υπογραμμίζοντας όμως, ότι και η προλαλήσασα συνάδελφός μου, αναφέρθηκε σ’ αυτή τη περίπτωση της απόπειρας ανθρωποκτονίας του Ξηντάρα, ώστε σε μένα δεν απομένει τίποτα άλλον, παρά να κάνω μόνον μερικές επιγραμματικές παρατηρήσεις.
Στη ληστεία του ΕΛΤΑ Βύρωνα, η οποία φέρεται ότι έγινε στις 27 Ιανουαρίου του ’97 γύρω στις 7.55 το ποσό της ληστείας, όπως ξέρουμε, είναι αναμφισβήτητα 95.000.000 δραχμές. Κατηγορούμενοι είναι οι κύριοι Κουφοντίνας Δημήτριος, Ξηρός Σάββας, Ξηρός Χριστόδουλος, Ξηρός Βασίλειος, Καρατσώλης Κων/νος, Κωστάρης Ηρακλής και Γιωτόπουλος Αλέξανδρος.
Υπάρχουν οι ομολογίες του Σάββα Ξηρού, του Χριστόδουλου Ξηρού, του Βασίλη Ξηρού και του Κωνσταντίνου Καρατσώλη. Ο κ. Κωστάρης προβάλει άλλοθι και ο κ. Καρατσώλης. Μάρτυρες εξετάστηκαν ο Κολιγιάννης Γεώργιος, υπάλληλος του ΕΛΤΑ τότε, ο Ιωάννης Λιασπιάς, υπάλληλος αναπληρωτής διευθυντής του ΕΛΤΑ, Ευάγγελος Κωλέτσης του Γεωργίου, υπάλληλος του ΕΛΤΑ, Ιωάννης Πιαδίτης του Γεωργίου, συνταξιούχος πλέον υπάλληλος.
Και θα ήθελα επίσης να τονίσω, όταν εξετάζονταν οι μάρτυρες αυτοί, εκείνο που υπογραμμίστηκε και από την έδρα, στην προσπάθεια της αναγνώρισης για την οποία σας μίλησε ο διαπρεπής συνάδελφός μου ο κ. Αναγνωστόπουλος και δεν θα επανέλθω, βεβαίως μόνον αυτό υπογραμμίσω, ότι η αναγνώριση δεν μπορεί να γίνεται, ούτε εκατό τοις εκατό, ούτε με ποσοστά εξήντα και εβδομήντα τοις εκατό.
Όπως λέει η σχετική επιστήμη, είναι κάτι που αναφέρεται και μάλιστα ύστερα από τόσα χρόνια, σε καταθέσεις μαρτύρων που έζησαν κάτω από το τρόμο του όπλου, μιας βάρβαρης ληστρικής επίθεσης. Είναι δυνατόν ύστερα από τόσα χρόνια να αξιώνουμε απ’ αυτούς τους μάρτυρες που περιδεείς ερχόντουσαν εδώ και δεν τολμούσαν να γυρίσουν για να αναγνωρίσουν;
Και όταν οι μάρτυρες αυτοί, όπως ο Πιαδίτης, του οποίου σφίγγω νοερά το χέρι, ετόλμησε να γυρίσει και να αναγνωρίσει δυο από τους κατηγορουμένους με εκατό τοις εκατό, τον Βασίλη Ξηρό και τον Δημήτρη Κουφοντίνα, τότε οι μάρτυρες αυτοί μεταβάλλονται σε εξωνημένα υποκείμενα. Και μάλιστα αναφέροντες την άλλη ληστεία ένας εξυβρίσθη ότι αποτελεί και ρουφιάνο.
Έχω την εντύπωση ότι εσείς που θα κρίνετε τα πράγματα, με τη λογική, με την επιστημοσύνη σας, με την μακρά σας πείρα και θα εκδώσετε μια απόφαση που θα είναι, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, νους άνευ ορέξεως, και θα βάλετε βεβαίως και ψυχή εις την απόφασή σας, διότι οι Δικαστές δεν είναι κομπιούτερ που παίρνουν κάποια data και εκδίδουν κάποια απόφαση. Είναι Δικαστές άνθρωποι, που βάζουν και στις αποφάσεις τους και λίγο ψυχή.
Εκεί θα πρέπει να αναφέρω σε αυτή τη περίπτωση ποια είναι τα στοιχεία, γιατί το ιστορικό είναι γνωστό. Τα στοιχεία τα οποία αναφέρθηκαν και από τον αξιότιμο κ. Μαρκή, είναι τα εξής: Στις 17 Ιουλίου 2002, λέει ο Χριστόδουλος; «έλαβα μέρος με τον Λουκά – δηλαδή τον Κουφοντίνα – τον Στέλιο, το Σάββα και τον αδελφό μου Βασίλη με το ψευδώνυμο Παναής στη ληστεία αυτή, με λεία γύρω στα 90 εκατομμύρια›.
