¶λλο ένα σημείο θα αναφέρω για την επικινδυνότητα των σχολίων, ιδίως όσον αφορά το πώς γίνονται αντιληπτά από τους τρίτους: Όταν στις 18/7 εξεταζόταν η κα Πεϊνώ, ο Πρόεδρος έκανε το εξής σχόλιο: «Επειδή πιστεύω ένας ο οποίος λέει είτε ότι ήταν στη 17Ν κάποτε μέχρι το ’92 θα έπρεπε να έχει ψυχούλα για να είναι εκεί, δε θα ήταν γυναικάκι με φουστανάκια›. Αντικειμενικά κ. Πρόεδρε, όταν αναφέρεστε στον κ. Τζωρτζάτο και του λέτε –γιατί φυσικά αυτός έχει πει ότι ήταν μέχρι το ’92 στη 17Ν- εν τη ρύμη του λόγου «δεν θα ήταν γυναικάκι με φουστανάκια›, καταλαβαίνετε, το σχόλιο γίνεται αντιληπτό όχι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Έρχομαι λοιπόν τώρα στο θέμα της ειρωνείας: Κάποια απ’ αυτά όντως πρέπει να το παραδεχτώ, ήταν έξυπνα, ήταν ευφυή και όπως έχετε και εσείς πει και πολύ σωστά, «καμιά φορά λέω και κάποια πράγματα για να αποφορτίζω την ένταση, να μη δημιουργείται ένταση›. Αυτό ήταν στα θετικά σας, πρέπει να το παραδεχτώ. Βέβαια, στα όρια μεταξύ αποδεκτού και μη αποδεκτού, ήταν αυτό που είχατε πει στις 7 Αυγούστου ότι «δεν με απασχολούν πολύ εμένα για το θέμα των χρημάτων, θα έδιναν όμως τα σουβλάκια και τις πίτσες σε συσκευασίες ρουκέτας και θα ήταν πρωτότυπο, θα είχαν εκρηκτικές γεύσεις με μπόλικο πιπέρι μέσα›.
Ευφυολόγημα, το αναγνωρίζω, ωραίο, αλλά τώρα σε μια τέτοια Δίκη, καμιά φορά ξέρετε παρεξηγείται. Στις 8/7 εξεταζόταν μία μάρτυρας, η κα Καρκαγιάννη, η οποία καλώς ή κακώς, τί να κάνουμε, θεωρούσε ότι ο Ν. 2928 είναι τρομονόμος, ήταν η άποψή της. Είχε πει η κα Καρκαγιάννη «εγώ τρομοκρατούμαι με αυτούς τους νόμους›. Λέει ο κ. Πρόεδρος, «είδα εδώ τρομοκρατήθηκαν οι δικηγόροι και δεν τους ανέλαβαν, τρομοκρατήθηκαν οι μάρτυρες και δεν ήρθαν›. Λέει η μάρτυρας: «Και εμένα την ίδια μου είπαν να μην έρθω›. Λέει όμως ο σεβαστός κ. Πρόεδρος: «Σας βλέπω πολύ τρομοκρατημένη και μην πέσετε κάτω από τον τρόμο›.
Κύριε Πρόεδρε καταλαβαίνετε, ο μάρτυρας λέει αυτά που λέει αλλά το να του μιλάει έτσι ο Πρόεδρος, καμιά φορά μας ξεφεύγουν, κι εμένα μου έχουν ξεφύγει πράγματα που δεν είναι σωστό να λέγονται. Τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα όταν η ειρωνεία έχει ως αποδέκτη δικηγόρους. Κι εσείς το έχετε πει, θεσμικός ο ρόλος των δικηγόρων, έχουν μια άλλη διάσταση. Εδώ θα αναφερθώ σε τέσσερις χαρακτηρισμούς, οι δύο αφορούν την εκλεκτή συνάδελφο την κα Κούρτοβικ.
Στις 2/5 ήταν ένας μάρτυρας, ο κ. Ασπραδάκης ο οποίος είχε ένα μαγαζί με ρούχα. Ο λόγος λοιπόν για το μαγαζί του «θα πάω να ψωνίσω και στο μαγαζί του και δεν θα με εξυπηρετήσει› έχει πει η κα Κούρτοβικ, λέει ο Πρόεδρός μας «τί πουλάει το μαγαζί;›, λέει ο μάρτυρας «ρούχα›. Και συνεχίζει ο κ. Πρόεδρος: «Κυρία Κούρτοβικ, κουπόνι εκπτώσεων εάν σταματήσετε θα σας πει, αλλά εσείς δεν πρόκειται ούτε για 50% να σταματήσετε, σας βλέπω δεν σταματάτε εσείς με τίποτα, προχωράτε λοιπόν μήπως τελειώσουμε›. Αυτό νομίζω είναι στα όρια όπως καταλαβαίνετε. Να λέει ο Πρόεδρος ότι «ούτε για 50% εκπτωτικό κουπόνι εσείς δεν πρόκειται να σταματήσετε....› είναι ένας χαρακτηρισμός που θα μπορούσε ίσως να έχει απαλειφθεί.
Ίσως εγώ να είμαι υπερβολικός και το συγκεκριμένο να είναι ανώδυνο. Είναι όμως και κάτι άλλο. Στις 7/5 λέει ο Πρόεδρος πάλι στην κα Κούρτοβικ που ξέρετε, είναι μια μαχητική δικηγόρος και πολύ καλά κάνει και επιμένει στις ερωτήσεις της, κατά λέξη: Πρόεδρος: «Κυρία Κούρτοβικ, ούτε σε νηπιαγωγείο δάσκαλος να ήμουν, δε θα μου λέγατε τέτοια πράγματα, σας παρακαλώ κάντε τον σχολιασμό σας›. Δηλαδή η κα Κούρτοβικ είναι το νήπιο και έχει εσάς ως δάσκαλο; Κι εδώ κάτι δε μου φαίνεται σωστό κ. Πρόεδρε.
Και βέβαια, για να έρθουμε λίγο και στους άντρες, στις 3/6 είναι ο κ. Ραχιώτης που έχει τον λόγο και λέει ο κ. Πρόεδρος: «Είπαμε κ. Ραχιώτη, πάνω από μια φορά την εβδομάδα να μην εξάπτεστε και κοκκινίζετε, κάνει κακό στην υγεία. Μια φορά την εβδομάδα καλά είναι να φωνάζουμε›. Θα τελειώσω εδώ τις αναφορές μου στους δικηγόρους με κάτι που είχε πει προς τον ομιλούντα ο κ. Πρόεδρος. Καταλαβαίνω, 8 μήνες διαδικασία είναι, δε σας παρεξηγώ, θα μας ξεφύγει μια κουβέντα παραπάνω, αλλά νομίζω πρέπει να το επισημάνω: Στις 28/8 έχετε πει κάτα λέξη απευθυνόμενος στον ομιλούντα: «Σε λίγο αν συνεχίσετε, θα αρχίσουμε να παίρνουμε και εμείς κατασταλτικά φάρμακα, διότι δεν μπορούμε αλλιώς να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση›. Ο λόγος βέβαια ήταν για την υγεία του κ. Τέλιου.
Κύριε Πρόεδρε, άμα μου λέτε ότι από την ομιλία μου θα αρχίσετε να παίρνετε ψυχοφάρμακα, δεν με τιμά και ιδιαίτερα αυτό όπως καταλαβαίνετε. Αρκετές φορές, άνθρωποι είμαστε, λέμε και μια κουβέντα παραπάνω, έχετε πει και πράγματα που δεν ήταν σωστά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Επιτρέψτε μου να πω ότι την ειρωνεία δεν την έχω χρησιμοποιήσει, μάλιστα κάποια φορά είχα πει ότι επειδή μικρός, εκεί στην εφηβεία είχα κι εγώ αυτή την τάση να ειρωνεύομαι, μου είχε εξηγήσει η μητέρα μου ότι με την ειρωνεία δεν καταφέρνεις και τίποτα και προσπαθώ από τότε να ακούω τα λόγια της μητέρας μου. Νομίζω ότι μπορεί να ήμουν μαχητικός αλλά δε νομίζω ότι ειρωνεύτηκα κανέναν.
Το βασικό όσον αφορά εμένα σε σχέση με τη δική σας στάση είναι ο έπαινος και η αναγνώριση της ιδιαίτερης αξίας σας. Αυτό είναι το βασικό, αλλά επειδή στη ζωή δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο νομίζω ότι πρέπει να επισημάνουμε και κάποια άλλα.
Και βέβαια κάτι που μου έκανε πολύ άσχημη εντύπωση, δεν ήμουν παρών όταν έγινε, το διάβασα στα πρακτικά και έχει νομίζω μία άλλη βαρύτητα γιατί στους δικηγόρους ο Πρόεδρος μπορεί να πει και μια κουβέντα παραπάνω, δε χάθηκε ο κόσμος, όταν όμως λέει κάτι παραπάνω για κατηγορούμενο, όταν ειρωνεύεται κατηγορούμενο, καταλαβαίνετε, εκεί τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Στις 5/9 λοιπόν, ήταν ο κ. Σάββας Ξηρός και ήρθε και απ’ ότι μου είπαν σας έδειξε κιόλας μία πολύ μεγάλη ουλή 30 εκατοστών που είχε στην κοιλιά του. Τί λένε τα πρακτικά, γιατί εγώ δεν ήμουν παρών: Σάββας Ξηρός: «Εγώ ήθελα να πω ότι υπάρχουν πάρα πολλά αναπάντητα ερωτήματα και έχει προστεθεί άλλο ένα που είναι αυτή η ουλή που βλέπετε εδώ, είναι σε μήκος 30 εκατοστά από τη μια άκρη μέχρι την άλλη, φαίνονται και τα ράμματα. Επίσης υπάρχουν δύο ουλές πιο πάνω›. Πρόεδρος: «Χαλάρωσε πολύ η κοιλιά σου βρε Σάββα, δεν κάνεις κανένα push ups εκεί;›
Θα μου επιτρέψετε να πω κ. Πρόεδρε, ήταν μια ατυχής στιγμή, να μην το πω διαφορετικά, γιατί αν το δω διαφορετικά μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν και μία ευθεία προσβολή ενός κατηγορουμένου που δε νομίζω ότι μπορεί να προέλθει κάτι τέτοιο από εσάς. Όμως ήταν κάτι, νομίζω, πολύ άσχημο γιατί ο οποιοσδήποτε κατηγορούμενος, εσείς το έχετε πει, τυγχάνει του σεβασμού όλων μας και όταν ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος έχει πάει στον άλλο κόσμο κι έχει γυρίσει, εκεί ως άνθρωποι νομίζω θα πρέπει να τον δούμε και από την ανθρώπινή του πλευρά και όταν μας δείχνει μια τεράστια ουλή, όταν μας δείχνει τα προβλήματα υγείας του, το να του λέμε ότι «έχει χαλαρώσει η κοιλιά σου, κάνε και λίγο γυμναστική›, είναι ειρωνεία εκτός τόπου.
Είπα κάποια αρνητικά για τον σεβαστό μας Πρόεδρο, δεν ήθελα να τον στεναχωρήσω αλλά πάντοτε μ’ αρέσει να λέω αυτό που πιστεύω, είτε είναι θετικό είτε αρνητικό. Θέλω να πω άλλο ένα θετικό και έχει νομίζω μεγάλη σημασία και αξίζει έναν πρόσθετο έπαινο και εκ μέρους μου και εκ μέρους όλων των συνηγόρων Υπεράσπισης, η στάση του κ. Πρόεδρου όσον αφορά τους δικηγόρους.
Από την αρχή της Δίκης και επανειλημμένα το δήλωσε ξεκάθαρα ότι «εγώ ο Πρόεδρος κ. Μαργαρίτης, δεν ταυτίζω τους δικηγόρους με τους εντολείς τους γιατί ακούστηκαν και ακόμα σ’ αυτή την αίθουσα από συνήγορο Πολιτικής Αγωγής κάτι για συνοδοιπορία και πολλοί δημοσιογράφοι οργίαζαν, επιτρέψτε μου την έκφραση, πέρυσι το καλοκαίρι και ταύτιζαν τους δικηγόρους με τους εντολείς τους›. Αυτό το ξεκαθάρισε ο κ. Πρόεδρος και αξίζει ένα ανεπιφύλακτο μπράβο από την αρχή.
Δεν πρέπει να ταυτίζουμε τους δικηγόρους με τους εντολείς τους. ¶λλο πράγμα ο κατηγορούμενος, άλλο πράγμα ο δικηγόρος, άλλο πράγμα η Υπεράσπιση, άλλο πράγμα η ταύτιση με τον κατηγορούμενο. Αυτό ήταν κάτι πολύ σημαντικό, ήταν κάτι που ομολογώ δεν περίμενα να το ακούσω έτσι με τέτοια σαφήνεια, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα και αξίζετε τον έπαινο κ. Πρόεδρε.
Να επισημάνω και την αγωνία του κ. Πρόεδρου, την ειλικρινή αγωνία όπως την εκτιμώ εγώ για το νομικό πολιτισμό. Από την αρχή έχει πει ο Πρόεδρός μας ότι «θα προσπαθήσουμε να ανεβάσουμε το νομικό πολιτικό, θα προσπαθήσουμε σ’ αυτή την αίθουσα να μη γίνουν αυτά που έγιναν στη Γερμανία και στην Ιταλία›. Ήταν νομίζω μία ειλικρινής αγωνία και μία προσπάθεια εκ μέρους του Προέδρου που τον τιμά. Βέβαια το αν το καταφέραμε αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, θα το δούμε στην πορεία, αλλά μετράνε οι προθέσεις και οι προθέσεις ήταν πάρα πολύ καλές εκ μέρους του Προέδρου.
Και βέβαια κατά μεγάλο βαθμό, χάρις στον τρόπο διεξαγωγής της Δίκης, της διευθύνσεως της συζήτησης σ’ αυτή την Δίκη από τον κ. Πρόεδρο, προχώρησε ομαλά η Δίκη. Βέβαια εδώ ας μου επιτραπεί να προσθέσω ότι χάρις και στους δικηγόρους και στους κατηγορούμενος, γιατί ξέρετε ίσως ότι στη Γερμανία για παράδειγμα και οι δικηγόροι είχαν μια εντελώς διαφορετική στάση, πολύ πιο επιθετική και προσβλητική στο Δικαστήριο, κάτι που δεν συνέβη βεβαίως σε αυτή την αίθουσα .
Επιτρέψτε μου να πω, όχι μόνο ο κατηγορούμενος τον οποίον εκπροσωπώ, ο κ. Τζωρτζάτος αλλά και όλοι οι κατηγορούμενοι ήταν πάρα πολύ ευγενείς, ήταν πάρα πολύ κόσμιοι, δεν επιτέθηκαν στο Δικαστήριο, δεν ήταν τα άγρια θηρία όπως παρουσιάζονταν από μερίδα του Τύπου πριν ξεκινήσει αυτή η Δίκη, τα οποία πρέπει να μαντρώσουμε στο κλουβί. Νομίζω ότι και η στάση των κατηγορουμένων βοήθησε πάρα πολύ στο να προχωρήσει αυτή η Δίκη και στο να φτάσουμε σε 8 μήνες διαδικασία.
Να πω λοιπόν και για το κλουβί, ήταν μια θετική απόφαση αυτή που έλαβε το Δικαστήριό σας, κατά πλειοψηφία βέβαια όσον αφορά ένα σημείο του, το να φύγει αυτό το κλουβί το οποίο βεβαίως δεν είχε κανένα μα κανένα νομικό έρεισμα η ύπαρξή του και εδώ επιτρέψτε μου να πω και η πλειονότητα των συνηγόρων Πολιτικής Αγωγής και αυτή ζήτησε να φύγει.
Πάντως, το θετικό παραμένει ότι ενώ θετικά βάσει εντολών, δεν ξέρω από ποιους, είχαμε ένα κλουβί εδώ μέσα, με απόφαση του Δικαστηρίου σας αυτό το κλουβί έφυγε. Βέβαια εδώ επιτρέψτε μου να πω, δε νομίζω σε άλλες δίκες να υπάρχει μία πλήρης σειρά αστυνόμων μεταξύ των κατηγορουμένων και του Δικαστηρίου. Απ’ όσο ξέρω από την όποια συμμετοχή μου στα Ποινικά ακροατήρια, ακόμα και στο Εφετείο, ακόμα και στα Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια, δεν παρεμβάλλονται αστυνομικοί μεταξύ των κατηγορουμένων και του Δικαστηρίου.
Προς τα πίσω ή προς τη μεριά της Πολιτικής Αγωγής είναι ένα άλλο ζήτημα. Εγώ συνειδητά αναφέρομαι στο μπροστινό τμήμα. Δε νομίζω σε κάποια άλλη δίκη, οι κατηγορούμενοι να βλέπουν πρώτα τα πρόσωπα των συμπαθών αστυνομικών που κάθονται εδώ συνέχεια και μετά τα πρόσωπα των Δικαστών τους.
Θα κάνω μια παρεμβολή γιατί πραγματικά με εντυπωσίασε η ποικιλία των ενδιαφερόντων του κ. Προέδρου. Μας έχει πει στις 8/4, «είμαι ειδικός και στη φωτογραφία›, μας έχει πει στις 21/7 «δεν έχω καμία αμφιβολία γι αυτό, στο σχολείο είχα 20 σε όλα, ακόμα και στην άλγεβρα›, άρα έχει και μαθηματικές γνώσεις. Μας έχει πει επίσης στις 20/6 ότι «ακόμα και το αυτοκίνητό μου μέχρι να έρθει η μοντέρνα τεχνολογία το έφτιαχνα μόνος μου›, μας έχει ότι «και το σπίτι μου ακόμα μέχρι τα 60 και το ταβάνι ακόμα το έβαφα μόνος μου›, αυτά στις 4/9 και μας έχει πει ακόμα ότι ξέρει και από πυγμαχία και ότι μάλιστα είχε πυγμαχήσει και με τον πρωταθλητή Ελλάδος, αυτά μας τα είπε στις 29/8.
Τα αναφέρω αυτά προς έπαινο, θέλουμε δικαστές όπως εσείς που θα είναι πολύ έξυπνοι, που θα ξέρουν τα νομικά και θα έχουν μία ευρύτερη θεωρητική κατάρτιση και που δε θα είναι κλεισμένοι στο καβούκι τους, που θα ασχολούνται με ιστορία, φιλοσοφία, λογοτεχνία και βεβαίως θα ξέρουν και από ζωή. Γιατί το να ασχολείσαι με φωτογραφία, να το φτιάχνεις το αυτοκίνητό σου, το να βάφεις, να το παίζεις μποξ, σημαίνει ότι είσαι ένας άνθρωπος που είσαι ανοιχτός στη ζωή, που λαμβάνεις τα μηνύματα της ζωής, που έχεις μία ευρύτητα οριζόντων. Νομίζω ότι αυτό είναι τελικά που χαρακτηρίζει τον κ. Πρόεδρο, μία ευρύτητα οριζόντων που πρέπει να την επαινέσουμε.
Με αυτά που είπα τελείωσα το πρώτο κομμάτι της αγόρευσης. Τώρα έρχομαι στη δεύτερη μεγάλη ενότητα που αφορά το θέμα της δίκαιης δίκης στην προδικασία. Μας έχει πει ο Τακτικός Εισαγγελέας ο κ. Λάμπρου στην αγόρευσή του στις 9/9, διαβάζω κατά λέξη: «Για να φτάσουμε κ.κ. Δικαστές σ’ αυτή τη στάση της ακροαματικής διαδικασίας, χρειάστηκε η υποδειγματική εκτέλεση των καθηκόντων τους από όλα τα πρόσωπα που ενήργησαν στην προδικασία. Επίσης η με θρησκευτική ευλάβεια τήρηση όλων των δικονομικών τύπων, όπως προσήκει στον υψηλό νομικό μας πολιτισμό από όλους τους παρόντες της προδικασίας›.
Ας μου επιτρέψει ο κ. Εισαγγελέας να έχω μια διαφορετική εντελώς άποψη. Θεωρώ λοιπόν ότι η προδικασία στην υπόθεση της 17Ν δεν ήταν δίκαιη, δεν υπήρξε δίκαιη δίκη στην προδικασία και όχι μόνο για έναν λόγο, για πάρα πολλούς λόγους. Εγώ θα αναφέρω τους δέκα πιο σημαντικούς:
Πρώτος λόγος για τον οποίον δεν υπήρξε δίκαιη δίκη στην προδικασία είναι οι συνθήκες σύλληψης και η ενημέρωση για τις κατηγορίες και βέβαια το αξιοσημείωτο φαινόμενο ότι όλοι, μα όλοι οι κατηγορούμενοι και βεβαίως ο εντολέας μου, ο κ. Τζωρτζάτος, αμέσως, με την πρώτη στιγμή, έσπευσαν να παραιτηθούν από δικηγόρο. Εδώ θα μου επιτρέψετε να αναφέρω ένα άρθρο του καθηγητή Ποινικής Δικονομίας του κ. Αργύρη Καρρά που έχει τίτλο «Παραίτηση εκείνων που συλλαμβάνονται στις περιπτώσεις αυτόφωρων εγκλημάτων από τα δικαιώματά τους›, έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ στο 6ο τεύχος του 2001, σελ. 2173-2174.
Είναι ένα σύντομο σχόλιο. Τί μας λέει ο πολύ γνωστός και πολύ καλός καθηγητής της Ποινικής Δικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο κ. Καρράς –διαβάζω κατά λέξη: «Δυστυχώς όμως η αστυνομική πρακτική ανεύρε μεθόδευση με την οποία ανέτως μπορεί να παρακάμπτει την άσκηση των δικαιωμάτων εκ μέρους εκείνων που συλλαμβάνονται στις περιπτώσεις αυτόφωρων εγκλημάτων. Αυτή συνίσταται στην «παραίτηση› των συλλαμβανομένων από τα δικαιώματά τους αμέσως μετά τη σύλληψή τους και στη διάρκεια της κράτησής τους στο Αστυνομικό Κατάστημα χωρίς μάλιστα να τους έχει δοθεί η δυνατότητα επικοινωνίας με οποιοδήποτε δικό τους πρόσωπο›.
Παρακάτω λέει ο καθηγητής, στην επόμενη σελίδα: «Με βάση λοιπόν όσα ανωτέρω εκτέθηκαν συνάγεται χωρίς ενδοιασμούς το συμπέρασμα ότι η «παραίτηση› εκ μέρους των κρατουμένων κατηγορουμένων από την άσκηση των δικαιωμάτων τους κατά τη διάρκεια των αστυνομικών προανακρίσεων, δεν ανταποκρίνεται κατά κανόνα στις προϋποθέσεις ελεύθερης και αβίαστης έκφρασης της βούλησής τους και επομένως δε θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι σχετικές «εξετάσεις› τους χωρίς την τήρηση των δικαιωμάτων τους ενόψει και της ρητής απαγγελίας της ακυρότητάς τους από το άρθρο 105 Κ.Ποιν.Δ.›.
Αυτά λέει ο καθηγητής ο κ. Καρράς και βέβαια επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι είναι σαφέστατη και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που ερμηνεύει το άρθρο 6 παρ. 3γ και λέει ότι το άρθρο 6-3γ εφαρμόζεται και στην προδικασία και ειδικά μάλιστα όταν κατά τη διάρκεια της αστυνομικής κράτησης δεν έχει πρόσβαση σε δικηγόρο ο κατηγορούμενος. Εκεί υπάρχει παραβίαση του άρθρου 6.
Να επισημάνω ότι εντελώς ιδιάζουσα και χαρακτηριστική για την παρανομία αυτή, είναι η περίπτωση του κ. Τζωρτζάτου. Ο κ. Τζωρτζάτος έχει μία φίλη δικηγόρο από παλιά, την κα Πολιτάκη και όταν και όταν πηγαίνει στην ανακρίτρια, εκεί ζητά προθεσμία και από μόνος του αναφέρει το όνομά της. Σημειώστε ότι προέκυψε από την ακροαματική διαδικασία ότι μέχρι τότε δεν είχε καμία επαφή με τους συγγενείς του, δεν ήταν δηλαδή οι συγγενείς που του θύμισαν τη δικηγόρο και του είπαν «ξέρεις, είναι κι αυτή η φίλη σου›, ο ίδιος από μόνος του είπε «βάζω δικηγόρο την κα Πολιτάκη›.
Βέβαια στη συνέχεια ανέλαβε άλλος δικηγόρος, αλλά έχουμε ως δεδομένο ότι ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος ήξερε, είχε γνωστή από παλιά μία δικηγόρο. Παρ’ όλα αυτά, φέρεται να έχει υπογράψει στην πρώτη του κατάθεση στην αστυνομία πανηγυρικά ότι δεν επιθυμεί δικηγόρο. Κάτι φυσικά που ο ίδιος αρνείται ότι έγινε.
Αυτό όμως ήταν κάτι σαν εισαγωγή. Οι συνθήκες σύλληψης και η ενημέρωση για τις κατηγορίες είναι ένα κεφάλαιο πολύ σημαντικό γιατί πρέπει ακόμα και γι αυτούς που αντιμετωπίζουν τις βαρύτατες κατηγορίες για κακουργήματα, να έχουν κάποια στοιχειώδη δικαιώματα, κάποιες στοιχειώδεις εγγυήσεις, μία στοιχειωδώς ανθρώπινη αντιμετώπιση από τις διωκτικές αρχές. Πρέπει όταν συλλαμβάνονται να μην κακοποιούνται, πρέπει όταν συλλαμβάνονται να τους λένε περί τίνος πρόκειται, «ξέρεις σε πιάνουμε γι αυτόν τον λόγο› και βέβαια πρέπει σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, το επιτάσσει και το άρθρο 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, να ενημερώνονται για τις κατηγορίες που αντιμετωπίζουν.
Δε θα αναφερθώ τώρα, θα αναφερθώ μεταγενέστερα στις κραυγαλέες παραβιάσεις αυτών των δικαιωμάτων που υπέστη ο κ. Τζωρτζάτος. Ενδεικτικά μόνο –και θα το αναπτύξω περαιτέρω- θα σας πω για τον χρόνο σύλληψής του. Προέκυψε από την αποδεικτική διαδικασία, το είπε και ο ίδιος ο κ. Τζωρτζάτος στην απολογία του και η σύντροφός του καταθέτοντας ενώπιόν σας, ότι η σύλληψή του έγινε χαράματα, στις 06:00 στις 18/7, κάπου στη βόρεια Εύβοια και ότι μεταφέρθηκε πανηγυρικά με αυτοκίνητα της αστυνομίας και με δεν ξέρω πόσους αστυνομικούς και με εξπρές ταχύτητα στην Ασφάλεια.
Μας είπε μάλιστα η σύντροφός του ότι «ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσο γρήγορα αυτή τη διαδρομή›. Αυτά είναι η πραγματικότητα. Βέβαια, η νομική πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Υπάρχει μία έκθεση σύλληψης στη δικογραφία με όλους τους τύπους και μας λέει τα εξής: «Στην Αθήνα σήμερα στις 18/7/2002, ημέρα Πέμπτη και ώρα 20:15, ενώπιον εμού του υπαστυνόμου.... κτλ., οδηγήθηκε στην ΔΑΕΒ Τμήμα Ερευνών, ο Τζωρτζάτος Βασίλειος του τάδε και της τάδε που γεννήθηκε τότε, κάτοικος κτλ.›, -όλα είναι λεπτομερέστατα- «οδηγήθηκε από τον αστυνομικό Κρομμύδα Ιωάννη που τον συνέλαβε σήμερα και ώρα 20:10› -πριν 5 λεπτά δηλαδή.
Νομότυποι και άψογοι οι αστυνόμοι. Έχουμε σύλληψη 20:10, στις 20:15 αμέσως συντάσσουμε το απαραίτητο νομικό έγγραφο, την έκθεση σύλληψης. Τον συνέλαβε λοιπόν σήμερα ώρα 20:10 «στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 173›. Για όποιον τυχόν δεν ξέρει, λεωφόρος Αλεξάνδρας 173, είναι ο χώρος όπου στεγάζεται η ΓΑΔΑ, η Ασφάλεια Αθηνών. Είχε πάει λοιπόν ο κ. Τζωρτζάτος, δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει, λέει ας πάω και μια επίσκεψη στην Ασφάλεια, άλλωστε έχω πάει και το ’93, τους ξέρω, με ξέρουν, ας πάω εκεί να με κεράσουν κανένα καφεδάκι, να πιω λίγη πορτοκαλάδα, όλο και κάτι μπορεί να προκύψει.
Πηγαίνει λοιπόν από μόνος του ο κ. Τζωρτζάτος, ανεβαίνει επάνω σ’ αυτό το μεγάλο κτίριο στις 20:10 και εκεί τον συλλαμβάνουν για παράβαση του άρθρου 187. Ποιος κοροϊδεύει ποιον κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές; Έχουμε αναμφισβήτητο δεδομένο ότι στο πλαίσιο εξάρθρωσης της Οργάνωσης 17Ν γίνονται κάποιες ενέργειες. Βεβαίως, να γίνουν αλλά να τηρηθούν οι τύποι οι δικονομικοί. Γι αυτό σας είπα πόσο μεγάλη σημασία έχει η τήρηση των δικονομικών τύπων.
Λένε οι τύποι ότι όταν κάποιος συλλαμβάνεται και του αποδίδεται κατηγορία για κακούργημα, γιατί κακούργημα είναι το 187 τώρα πια, πρέπει αμέσως να γίνεται και μία έκθεση σύλληψης. Δεν έγινε στη βόρειο Εύβοια τα χαράματα, έγινε στην Ασφάλεια στις 20:15. Ξέρετε γιατί; Μας τα είπα στην ακροαματική διαδικασία. Τα είπε ο κ. Τζωρτζάτος, τα είπαν οι σύντροφοί του, οι συγκατηγορούμενοί του από μόνοι τους το ανέφεραν: Γιατί όλο αυτό το κρίσιμο διάστημα –σημειώνω ότι έχει προκύψει από την αποδεικτική διαδικασία ότι στις 09:00 έχει φτάσει ο κ. Τζωρτζάτος και η γυναίκα του και το παιδί του στην Ασφάλεια- από τις 09:00 μέχρι τις 20:10 φιλοξενείται ο κ. Τζωρτζάτος στην Ασφάλεια.
Ο τρόπος φιλοξενίας βέβαια είναι λίγο πρωτότυπος. Είναι ανηλεής ξυλοδαρμός, είναι βασανιστήρια, είναι ψυχολογική βία, είναι οι απειλές ότι θα απαγάγουμε και θα βιάσουμε την κόρη σου. Αυτή ήταν η φιλοξενία του κ. Τζωρτζάτου που προηγήθηκε της σύλληψής του. Αυτή είναι η τήρηση των νόμων κ.κ. Δικαστές από την Ελληνική Αστυνομία και ειδικότερα την Αντιτρομοκρατική.
Σε αυτό το σημείο δεν θα αναφερθώ άλλο στον κ. Τζωρτζάτο γιατί θα μπορούσε κανείς να πει ότι ειδικά για τον κ. Τζωρτζάτο παρανόμησαν οι αστυνόμοι. Μήπως όλοι οι άλλοι παρόντες κατηγορούμενοι έτυχαν μίας διαφορετικής αντιμετώπισης; Γιατί βέβαια διαφορετικά αξιολογείται η προδικασία όταν μόνο ένας κατηγορούμενος έχει βασανιστεί και δεν έχουν τηρηθεί οι προβλεπόμενοι δικονομικοί τύποι όσον αφορά τις συνθήκες της σύλληψης και την ενημέρωση για τις κατηγορίες και διαφορετικά αν όλοι οι κατηγορούμενοι ή πάρα πολλοί κατηγορούμενοι έχουν υποστεί παρόμοια πράγματα. Όχι βασανιστήρια, γιατί το ξύλο ήταν προνόμιο του κ. Τζωρτζάτου. Η ψυχολογική βία βέβαια ήταν προνόμιο και άλλων συγκατηγορουμένων.
Να δούμε λοιπόν πώς έγινε η σύλληψη κάποιων άλλων κατηγορουμένων. Θα ξεκινήσω από κάτι πολύ απλό: Σ’ αυτή τη Δίκη κατηγορούμενος είναι και ο κ. Ανέστης Παπαναστασίου, και αυτός θεωρείται μέλος της 17Ν. Φυσικά ο ίδιος το αρνείται από την αρχή. Πώς ξεκίνησε η διαδικασία για τον κ. Ανέστη Παπαναστασίου; Μας τα έχει πει η σύζυγός του η οποία κατέθεσε στις 7/7.
Λέει: «Εγώ να σας απαντήσω σε αυτό το πράγμα που είπατε, το αν έβαζε τις φωνές ή οτιδήποτε. Καταρχήν αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Σαφώς όταν σε πιάνουν και ξαφνικά σε πάνε στη ΓΑΔΑ, στην Ασφάλεια, οι αντιδράσεις όπως καταλαβαίνετε..... Εμένα το πρώτο τηλέφωνο που μου έκανε ο Ανέστης, δεν ξέρω τί του είπαν συγκεκριμένα, μου είπε ότι θέλουν μία απλή κατάθεση για τον ξάδερφό μου. Αυτό μου είπε εμένα στο τηλέφωνο ο Ανέστης, δηλαδή όταν τον συνέλαβαν του είπαν αυτό το πράγμα. Τί φωνές να βάλει;›
Βλέπουμε λοιπόν ότι για τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο, τον κ. Ανέστη Παπαναστασίου, γίνεται κάποια στιγμή μία σύλληψη αλλά του λένε «έλα να μας πεις και πέντε πράγματα ως μάρτυρας για τον ξάδερφό σου›. Με απλά ελληνικά τον κοροϊδεύουν, τον εξαπατούν, δεν του λένε καν ότι κατηγορείται, του λένε κάτι χειρότερο. Του λένε ότι «είσαι ένας μάρτυρας, έλα να μας πεις πέντε πράγματα, αυτά που ξέρεις για τον ξάδερφό σου›. Αυτές ήταν οι συνθήκες σύλληψης του κ. Ανέστη Παπαναστασίου, ο οποίος βεβαίως στη συνέχεια κατηγορείται και δίνει κάποια απολογία. Για μάρτυρα τον φωνάζον, δεν του λένε τίποτα και βεβαίως στη συνέχεια απολογείται.
Με τον κ. Γιωτόπουλο τί έγινε; Μας τα έχει πει ο ίδιος στην απολογία του. Μας είπε ότι «στην αρχή, για δυο τρεις ώρες›, -δε θυμάμαι πόσο ακριβώς διάστημα-, «με κρατούσαν εκεί στους Λειψούς, ήταν φανερό ότι το όργανο της αστυνομίας δεν είχε ιδέα και μου έπιανε κουβέντα και μάλιστα› -είναι η κρίση του κ. Γιωτόπουλου- «από αυτά που μου έλεγε, καταλάβαινε ότι προσπαθούσε με τις ερωτήσεις που μου έκανε, να καταλάβει και αυτός ποιον έχουν πιάσει›.
Ας πούμε ότι αυτό ήταν ένα αναγκαίο σύντομο χρονικό διάστημα μέχρι να έρθουν οι υψηλά ιστάμενοι με το ελικόπτερο από την Αθήνα. Κάποια στιγμή, μετά από δυο τρεις ώρες ήρθαν και οι υψηλά ιστάμενοι, πήραν τον κ. Γιωτόπουλο στο ελικόπτερο και τον πήγαν στην Αθήνα. Του είπαν για ποιο λόγο τον πάνε; Όχι βέβαια. Δεν του είπαν τίποτα, δεν του είπαν ότι «ξέρετε, κατηγορείστε γι αυτό, εκείνο, το άλλο›. Αργότερα, όταν μετά από κάποιες ώρες απολογήθηκε, εκεί του είπαν περί τίνος πρόκειται.
Ακόμα και εδώ βλέπουμε ότι για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, όχι κάποιων λεπτών, κάποιων ωρών υπάρχει άλλος ένας κατηγορούμενος που τον συλλαμβάνουν χωρίς να ξέρει για ποιον λόγο. Να δούμε όμως τι έχει γίνει και με έναν άλλο κατηγορούμενο. Να δούμε τι έγινε με τον κ. Κωστάρη.
Λέει ο ίδιος στις 22 Αυγούστου: «Με συνέλαβαν στις 20 του μηνός. Ήμουν σε μία διαδρομή με τον γαμπρό μου και πηγαίναμε σε μια δουλειά. Είχε εκεί ένα αυτοκίνητο με τρεις ανθρώπους της Αντιτρομοκρατικής που κατάλαβα αργότερα. Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν κάποια έρευνα για Αλβανούς ή για ναρκωτικά που κάνουν διάφορες έρευνες εκεί επειδή πηγαίνουν καράβια σε διάφορες παραλίες. Μου λέει θα πάμε στην Πάργα στο Αστυνομικό Τμήμα. Με πήγαν εκεί και τους λέω: τι έγινε; Δεν μου έλεγαν τίποτα. Θα τα πούμε στην Αθήνα. Για ποιο λόγο; Θα τα μάθεις όλα εκεί.
Με μετέφεραν στο ¶κτιο που είδα και τον Καρατσώλη. Λέω: τι έγινε; Δεν μου έλεγαν, θα τα πούμε στην Αθήνα. Εγώ ζήτησα δικηγόρο. Λέω: να επικοινωνήσω με κάποιον από τους δικούς μου. Μου λένε: δεν γίνεται, άλλωστε να μην δοθεί δημοσιότητα γιατί μόνο σαν μάρτυρας θα έρθεις. Εντάξει, αλλά ούτε ήμουν ήρεμος. Είχα ταραχθεί πολύ. Ήρθαμε εδώ στην Αθήνα. Μας μετέφεραν στην ΓΑΔΑ, στην Ασφάλεια. Με πήγαν σε ένα δωμάτιο και ξαφνικά άρχισε μία φιλική συζήτηση όπως την έλεγαν στην αρχή. Έμπαιναν διάφοροι, έρχονταν ρωτούσαν γενικά όμως χωρίς να μου λένε τίποτα. Μου έλεγαν: πού γεννήθηκες, πότε γεννήθηκες, πού έζησες, πότε ήρθες στην Αθήνα. Τους είπα γενικά για όλη μου τη ζωή όπως σας είπα κι εσάς πριν.
Ξαφνικά άρχισαν να μου λένε: κοίτα να δεις, ξέχασέ τα όλα, ξέρουμε τα πάντα, ξέρουμε ότι είσαι στη 17Ν. Λέω: αν είναι δυνατόν, δεν έχω καμία σχέση. Μου έλεγαν: άσε αυτά που ξέρεις, πες μας γιατί έχουμε πολλά στοιχεία, έχουμε αποτυπώματα, έχουμε μάρτυρες. Λέω: αποκλείεται, την στιγμή που δεν έχω καμία σχέση δεν μπορεί να ισχύουν αυτά.
Στη συνέχεια μου έλεγαν: φιλαράκο σε έχουμε τυλίξει όπως έχουμε τυλίξει τον Γιάννη και αυτή την φορά δεν θα την γλιτώσει και δεν θα την γλιτώσεις κι εσύ μαζί του. Εγώ επέμενα να αρνούμαι. Τους ζητούσα δικηγόρο επίμονα. Μου έλεγαν: δικηγόρο δεν δικαιούσαι να πάρεις, υπάρχει καινούριος νόμος που έχουμε δικαίωμα να μην σου δώσουμε δικηγόρο για μία ή δύο ημέρες. Κάτι τέτοιο μου έλεγαν. Εγώ επέμενα, ζητούσα δικηγόρο›.
Μάλιστα έχει την ετοιμότητα ο κ. Κωστάρης και στη συνέχεια λέει «μου έδωσαν να γράψω κάποιο χαρτί να δουν τον γραφικό μου χαρακτήρα›. Τι έγραψε πάνω στο χαρτί; «Δεν δέχομαι να μιλήσω άλλο, θέλω μόνο να με φέρετε σε επικοινωνία με δικηγόρο›.
Είδατε κ.κ. Δικαστές τι όμορφα, τι αγγελικά, τι νόμιμα γίνεται η διαδικασία στην προδικασία και είμαστε ακόμα στο πρώτο στάδιο. Πώς συλλαμβάνονται οι κατηγορούμενοι, πώς αμέσως ενημερώνονται για τα πάντα, τους απαγγέλλονται οι κατηγορίες. Τι μας είπε ο κ. Κωστάρης; Έρχονται κάποιοι, δεν λένε καν ποιοι είναι, τον βάζουν μέσα, τον πηγαίνουν στην Πάργα. Τους ρωτάει «τι γίνεται, γιατί;›. «Δεν σου λέμε τίποτα, έλα μαζί μας, σε κρατάμε αλλά δεν σου λέμε τίποτα›. Μετά με πηγαίνουν και παραπέρα. «Εγώ ζητάω δικηγόρο› λέει ο κ. Κωστάρης. «Δικηγόρο τώρα; Τι είναι αυτά που λες›. Και μάλιστα του λένε και ψευδώς ότι υπάρχει νόμος που δεν δικαιούσαι να έρθεις σε επικοινωνία με δικηγόρο.
Έρχονται και στην Αθήνα. Ούτε τότε του λένε γιατί τον έχουν συλλάβει. Ξεκινάνε τις φιλικές συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων θα τις χαρακτηρίσω εγώ, πότε γεννήθηκες, τι έκανες, ποια είναι η ζωή σου. Κάποια στιγμή ξαφνικά του λένε «πες τα μας όλα, είναι η 17Ν›. Αυτός είναι ο τρόπος που απαγγέλλονται οι κατηγορίες, αυτός είναι ο τρόπος που ενημερώνονται λεπτομερώς όσον αφορά τα πραγματικά περιστατικά και τα νομικά ζητήματα οι συλληφθέντες για τις εις βάρος τους κατηγορίες.
Να ήταν μόνο ο Κωστάρης; Συνεχίζουμε. Για να δούμε τώρα τι έγινε με τον Καρατσώλη. Θα ξεκινήσω με την αναφορά του πατέρα του κ. Σ. Καρατσώλη. Είναι η κατάθεσή του στις 27 Ιουνίου 2003. Λέει ο πατέρας του: «Εκεί που ήταν στην ακρογιαλιά (για τον κ. Καρατσώλη) πήγαν δύο άτομα με πιστόλια κατά του Κώστα όπως μου είπε η γυναίκα του μπροστά στα δύο ανήλικα παιδιά του. Τον απήγαγαν και με βίαιο τρόπο τον πήραν και τον έφεραν εδώ στην Αστυνομία›.
Βέβαια για να δούμε από τώρα σιγά-σιγά και τις συνθήκες μεταχείρισης στην Ασφάλεια μας λέει ο πατέρα του: «όταν τον είδαμε κάποια στιγμή μετά από 2-3 μέρες ήταν σε άθλια κατάσταση, ήταν και οι Αστυνομικοί 6-7 άτομα και άλλα 2 στην πόρτα και κάθισα εγώ με την κόρη μου και την γυναίκα του, τον είδα σε άθλια κατάσταση και παρόλα αυτά φώναζαν οι Αστυνομικοί «μιλάτε δυνατά›. Να δούμε και το πώς ήταν η μεταχείρισή του στην Ασφάλεια στη συνέχεια.
Προχωράω όμως και παραμένω ακόμα στην ενημέρωση για τις κατηγορίες. Την ίδια ημέρα καταθέτει και η σύζυγος του κ. Καρατσώλη που ήταν και αυτή στην παραλία. Λέει στο Δικαστήριό σας κατά λέξη: «κάποια στιγμή αντιλαμβάνομαι ότι ξαφνικά σταματάει ένα αυτοκίνητο με φόρα λίγο πιο πίσω μας›. Στην παραλία είμαστε, προσέξτε. «Πετάγονται δύο άνθρωποι από μέσα κάπως αγριεμένοι›. Πρόεδρος: «με πολιτικά;›. Κα Καρατσώλη: «ναι, ατημέλητα ντυμένοι και πλησιάζουν τον σύζυγό μου. Η πρώτη μου σκέψη γιατί δεν ήξερα τι πρόκειται να συμβεί ήταν ότι κάποιοι φίλοι του από το χωριό του κάνουν κάποιου είδους πλάκα έτσι όπως έτρεχαν για να τον συναντήσουν. Την επόμενη στιγμή βλέπω ότι αρχίζουν και τον ψάχνουν και η αμέσως επόμενη σκέψη μου ήταν ότι τον ληστεύουν›.
Πρόεδρος: «νομίσατε ότι κάποιος τον ληστεύει;›. Κα Καρατσώλη: «ναι, τότε βλέπω κάποιο όπλο που κρατούσαν. Τότε ήμουν σίγουρη ότι ήταν κάποιοι κακοποιοί που επρόκειτο να μας κάνουν κακό. Θυμάμαι τους ρωτούσα ποιοι είναι και τι θέλουν από μας και δεν απαντούσαν. Δεν ξέρω, τον έψαχναν; Δεν ξέρω τι έκαναν. Κάποια στιγμή μου λένε: σταμάτα, μην μιλάς, κάτσε εκεί κυρά μου, πάρε τα παιδιά. Εδώ να σας πω ότι ενστικτωδώς δεν πλησίαζα τα παιδιά??›.
Πρόεδρος: «Αντιλαμβάνομαι ότι γυρίζοντας κανένας σε τέτοια περιστατικά είναι πιο ευσυγκίνητος. Κα Καραστώλη: «Ήθελα να σας πω ότι ενστικτωδώς δεν πλησίαζα τα παιδιά επειδή φοβόμουν ότι θα πήγαιναν να μας σκοτώσουν. Αν ήταν τα παιδιά λίγο πιο μακριά από μας θα γλίτωναν. Τελικά τον παίρνουν και στο τέλος επειδή συνεχώς τους ρωτούσα ποιοι είστε και τι θέλετε, μου λένε ότι είναι Ασφάλεια. Δεν το πίστεψα γιατί δεν περίμενα πως μπορούσαν να φερθούν έτσι με αυτόν τον τρόπο χωρίς να μας πουν τι συμβαίνει, τι γίνεται και να μας έχουν έτσι με όπλα μπροστά στα παιδιά. Τον παίρνουν και φεύγουν›.
Εδώ τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα κ. Πρόεδρε. Είμαστε στην παραλία, καλοκαίρι, ο κατηγορούμενος ο κ. Καρατσώλης είναι με την γυναίκα του και τα παιδιά του. Έρχονται δύο άγριοι με τα όπλα, ορμάνε επάνω τους και τι σκέφτεται η γυναίκα του; Αμάν μας ληστεύουν οι κακοποιοί. Μόνο που ήταν οι κακοποιοί από την Αντιτρομοκρατική. Της λένε «κάτσε κάτω κυρά μου, άσε μας, μην μιλάς› και κάποια στιγμή τους λένε ότι «είμαστε από την Ασφάλεια›. Φυσικά δεν τους είπαν, δεν καταδέχθηκαν οι κύριοι της Αντιτρομοκρατικής να πουν ότι σας συλλαμβάνουμε κ. Καρατσώλη γιατί κατηγορείστε γι’ αυτό, εκείνο, το άλλο.
Όταν φώναζε και ήταν έτοιμη να καταρρεύσει η γυναίκα του κάποια στιγμή της είπαν «είμαστε από την Ασφάλεια›. Ποιοι; Οι ληστές κατά την άποψή της με τα όπλα που πήγαν να ληστέψουν και φοβόταν για την ζωή των παιδιών τους. Έτσι δρα η Αντιτρομοκρατική κ. Πρόεδρε, έτσι έδρασε στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Βλέπετε λοιπόν ότι υπάρχουν και Αστυνομικοί, κάποιοι Αστυνομικοί, εγώ δεν γενικεύω. Οι Αστυνομικοί όμως που έχει δράσει στη συγκεκριμένη υπόθεση, που φέρονται σαν κακοποιοί, σαν ληστές πηγαίνουν στις παραλίες, ορμάνε μπροστά στα παιδιά και στη γυναίκα και βουτάνε έναν κατηγορούμενο. Το μόνο που λένε κάποια στιγμή «είμαστε από την Ασφάλεια›. Πού είναι η τήρηση των δικονομικών εγγυήσεων, πού είναι η αναφορά ότι ξέρετε κ. Καρατσώλη είναι αυτόφωρο το έγκλημα, κατηγορείστε για συμμετοχή στην 17Ν, ελάτε μαζί μας να πάμε στην Αθήνα. Οι ληστές με τα πιστόλια σύμφωνα με όσα μας είπε η κα Καρατσώλη. Αυτή είναι η νομιμότητα της Αντιτρομοκρατικής.
