Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Θα το δούμε και αυτό κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διαβάζετε τόσες μέρες τα ίδια και τα ίδια, ελάτε σας παρακαλώ.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Τόσες μέρες τα ίδια ακούσατε κ. Πρόεδρε; Ειδικά εσείς κ. Πρόεδρε είστε σιδερένιος, το έχετε πει, ξυπνάτε 6 η ώρα το πρωί, δουλεύετε και Σάββατο και Κυριακή, δεν έχετε κανένα πρόβλημα. Τέτοια δουλειά ούτε εγώ που είμαι νεότερος δεν μπορώ να την κάνω. ¶ρα εσείς δε έχετε κανένα πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ξέρετε πού με είχατε διακόψει; Όταν έλεγα ότι υπήρχε συγκεκριμένος αστυνομικός ο οποίος χτυπούσε τον κ. Τζωρτζάτο και τί του έλεγε; Τον απειλούσε με απαγωγή και βιασμό της κόρης του. Βλέπετε τί ευγενείς που είναι οι Έλληνες αστυνομικοί. Δε δίνουν μόνο ξύλο αλλά απειλούν και τον Βασίλειο Τζωρτζάτο. «Πρόσεξε καλά, γιατί θα βουτήξουμε την κόρη σου την 9χρονη και θα τη βιάσουμε›. Θα δείτε στη συνέχεια και τί λένε 8 άλλοι μάρτυρες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ τον κ. Μυλωνά δεν πρόκειται να τον κάνουμε να καταλάβει ποια είναι η διαδικασία. Όπως τη θέλει αυτός είναι, αφήστε τον να τα πει μήπως τελειώσει ποτέ.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αλίμονο κ. Πρόεδρε αν κάνετε υποδείξεις για τον τρόπο που θα αγορεύω στο τέλος....
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Παρακαλώ να αφεθεί ο συνάδελφος να συνεχίσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ, μη διαβάζετε τα ίδια και τα ίδια.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε με συγχωρείται αλλά αρχίζει να γίνεται αισθητή μία ενόχληση, πραγματικά αυτά τα πράγματα δεν αρέσουν.... Έχει δικαίωμα να αξιολογεί την αποδεικτική διαδικασία, επισημαίνει αποδεικτικά στοχεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπε μια φορά, τα ακούσαμε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Τα ακούσατε και τα αγνοήσατε, αυτό είναι το πρόβλημά μου κ. Πρόεδρε και βέβαια, όπως έχω πει επανειλημμένα, ειδικά εσείς είστε πανέξυπνος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι άλλοι δικαστές δεν είναι, αλλά το έχω διαπιστώσει, είστε ένας πανέξυπνος, ευφυέστατος, πνευματώδης άνθρωπος. Μην επαναλαμβάνω τους επαίνους που έκανα προχθές, θα γίνω ίσως κουραστικός, τότε θα γίνω κουραστικός.
Όμως, όπως σας έχω αναφέρει, μία από τις σοβαρές ενδείξεις ελλείψεως αμεροληψίας εκ μέρους του Δικαστηρίου σας ήταν ο τρόπος που αντιμετωπίσατε τα δεδομένα τα αποδεικτικά για τα βασανιστήρια του Τζωρτζάτου. Και επειδή τα αγνοήσατε και επειδή αυτή η αγνόηση συνιστά παραβίαση του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ όσον αφορά την αντικειμενική αμεροληψία, γι αυτό κρίνω σκόπιμο να επανέλθω και βεβαίως δε θα μου υποδείξετε εσείς πώς θα αναπτύξω τα νομικά μου επιχειρήματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου). Συνεχίστε, τί να κάνουμε;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αυτό ήταν ένδειξη πνεύματος, ήταν ειρωνεία, ήταν πρόσκληση να επεκτείνω τα λογοτεχνικά μου αναγνώσματα; Πώς να το εκλάβω αυτό κ. Πρόεδρε; Μάλλον ως ειρωνεία θα το εκλάβω αυτή τη φορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν ειρωνεύομαι όταν είμαι εκνευρισμένος, κανέναν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δυστυχώς όταν είστε εκνευρισμένος ειρωνεύεστε. Όταν ήσαστε εκνευρισμένος μου είπατε «μα ποιος; Ο μέγας και τρανός δικονομολόγος;› Δεν τα λέτε σε στιγμή ησυχίας. Δεν το είπατε; Το είπατε και το ανακαλέσατε μετά. Τα έχουν ακούσει όλοι, και οι δημοσιογράφοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε, πείτε ό,τι θέλετε να τελειώνουμε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δε σας παρεξηγώ κ. Πρόεδρε, υπάρχουν κάποιες στιγμές, άνθρωποι είμαστε, θα πούμε και μια κουβέντα παραπάνω. Δε σας παρεξηγώ, επισημαίνω όμως το ατόπημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάντε ό,τι θέλετε, αλλά τελειώνετε κάποτε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αν επί πέντε λεπτά δεν με διακόπτατε θα είχα προχωρήσει λιγάκι. Είδατε λοιπόν που και εσείς συντελείτε στο να καθυστερεί αυτή η διαδικασία;
Είχα μείνει λοιπόν στο σημείο όπου ένας ευγενής αστυνόμος απειλεί τον Βασίλειο Τζωρτζάτο «κάτσε καλά, θα απαγάγουμε και θα βιάσουμε την κόρη σας›. Να θυμίσω ότι οι μάρτυρες που ήρθαν εδώ στο ακροατήριο για τον Βασίλειο Τζωρτζάτο τόνισαν το ιδιαίτερο δέσιμο, την ιδιαίτερη αδυναμία, την υπερβολική αδυναμία θα έλεγα εγώ, που έχει ο Βασίλης Τζωρτζάτος, αυτός ο στυγνός δολοφόνος κατά την Πολιτική Αγωγή για την κόρη του.
Αυτός λοιπόν ο φοβερός και τρομερός εγκληματίας σύμφωνα με την Πολιτική Αγωγή, έχει κάποια αδύναμα σημεία και το σημαντικότερο από αυτά είναι η ξεχωριστή σχέση με την κόρη του. Και εκεί επάνω πάτησε η Αστυνομία ασκώντας και ψυχολογική βία εν προκειμένω, για να τον κάνει να υπογράψει αυτά που του έφεραν.
«Τελικά, κάποια στιγμή δεν άντεξα› μας είπε ο κ. Τζωρτζάτος, «μου έφεραν κάτι χαρτιά και υπέγραψα, πρέπει να ήταν η ώρα γύρω στις 4-5 το πρωί, γιατί μετά από λίγο ξημέρωσε. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι από κάποια στιγμή και μετά, με τα υγρά που μου έδωσαν, μάλιστα το έχετε διακωμωδήσει αυτό το θέμα όπως και πολλά άλλα, πίστεψα ότι περιείχαν κάποιες ουσίες μέσα από τις οποίες παρέλυσα. Κοιμόμουν σε ένα τραπέζι συνέχεια, έρχονταν και με χτυπούσαν και με κλώτσαγαν και ξύπναγα και κάποια στιγμή υπέγραψα κάποια χαρτιά›.
Εσείς βέβαια κ. Πρόεδρε, πολλές φορές έχετε ειρωνευτεί τον κ. Τζωρτζάτο «σας έδωσαν και πορτοκαλαδίτσα, ήταν εύγεστη η πορτοκαλαδίτσα...› Ναι κ. Πρόεδρε, υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο. Γιατί δεν τον άφησαν στη βρύση να πιει νερό; Ή γιατί ο κ. Κωστάρης αν θυμάμαι καλά, ό,τι του έφερναν δεν το έπινε και μπόρεσε, αυτός τουλάχιστον κάποια στιγμή να πάει στη βρύση και να πιει νερό; Ξέρουμε τί τρόπους χρησιμοποιεί η Αστυνομία όταν θέλει να ασκήσει ψυχολογική βία πέραν της σωματικής στους κατηγορουμένους.
Μην ξεχνάτε μια πολύ σημαντική ιδιαιτερότητα του Βασίλη Τζωρτζάτου, γιατί πράγματι αυτός που έχει φάει το πολύ ξύλο είναι ο Βασίλης Τζωρτζάτος. Στους άλλους κατηγορουμένους ασκήθηκε έντονη ψυχολογική βία. Το γιατί το έφαγε το ξύλο το διάβασα πριν από λίγο. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Τους ξέφυγε το ’93, ήρθε η σειρά του το 2002. Θα είχε την δέουσα περιποίηση. Μάλιστα, σας λέει ο ίδιος ότι «οι περισσότεροι από αυτούς που με υποδέχθηκαν με λουλούδια αλλά και με κλωτσιές και γροθιές στην Αντιτρομοκρατική, ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που είχα κουβεντιάσει μαζί τους 10 χρόνια πριν›.
Μην ξεχνάτε ότι κατά αγαθή τύχη, στις 21/3 αν θυμάμαι καλά, ανακάλυψε ο κ. Τζωρτζάτος έναν από τους βασανιστές του εδώ στο ακροατήριο παρόντα. Ζητήσαμε τα στοιχεία του, βεβαίως η Εισαγγελική Αρχή δεν ήθελε στην αρχή, επέμεινε ο κ. Παπαδάκης, κάποια στιγμή τα μάθαμε. Είναι ο κ. Γκρίζης, αν θυμάμαι καλά και μάλιστα στη συνέχεια ενημερώσαμε και την αρμόδια Πταισματοδίκη που διενεργεί προκαταρκτική εξέταση.
¶ρα λοιπόν έχουμε και συγκεκριμένη αναφορά, «αυτός ο κύριος είναι ένας από τους βασανιστές μου›. Θα δούμε τί θα πει ο αρμόδιος Εισαγγελέας που έχει χρεωθεί τη μήνυση, γιατί βέβαια αυτό που έλεγε ο κ. Εισαγγελέας στους άλλους κατηγορουμένους, «μα καλά, λέει τόσα εις βάρος σου ο χ, ο ψ συγκατηγορούμενος κύριε τάδε, εσύ δεν του έκανες και μία μήνυση για να αμυνθείς;› Αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό επιχείρημα. Να δούμε λοιπόν τώρα ποια θα είναι η πορεία της υπόθεσης του Βασίλη Τζωρτζάτου ο οποίος έκανε μήνυση.
Έκανε μήνυση για τα βασανιστήρια που υπέστη και βέβαια εδώ να δούμε κιόλας το πώς έπρεπε να αντιμετωπισθεί αυτή η καταγγελία του Βασίλη Τζωρτζάτου και πώς αντιμετωπίστηκε. Εδώ θα αναφερθώ πάλι όχι σε έναν θεωρητικό του Δικαίου συνήγορο Υπεράσπισης, σε έναν Εισαγγελέα. Σε έναν εκλεκτό Εισαγγελέα ο οποίος νομίζω έχει συνταξιοδοτηθεί ως Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Είναι ο κ. Παναγιώτης Ζαβολέας, ένας λαμπρός Εισαγγελικός λειτουργός, ο οποίος στο 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Εταιρείας Ποινικού Δικαίου το 1996 που είχε ως αντικείμενο την απόδειξη στην Ποινική Δίκη, είχε παρουσιάσει μια εισήγηση με θέμα «Η απόδειξη σε προβληματικές περιπτώσεις›. Τα πρακτικά αυτά έχουν δημοσιευθεί το 1998 σε ξεχωριστό τόμο. Η εισήγηση αυτή έχει δημοσιευθεί στις σελίδες 71-78.
Τί μας λέει λοιπόν εκεί ο εκλεκτός Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου: Στη σελ. 75: «¶λλος χώρος στον οποίον επίσης δοκιμάζεται η συνείδηση του Δικαστή στην προσπάθειά του να διακριβώσει το πραγματικό της υποθέσεως, είναι οι περιπτώσεις εγκλημάτων ασκήσεως βίας εκ μέρους αστυνομικών οργάνων σε βάρος κρατουμένων ή όχι πολιτών, μέσα στους χώρους του Αστυνομικού Καταστήματος. Τα εγκλήματα αυτά είναι δυνατόν να έχουν ως αφορμή είτε την εκδικητική διάθεση του αστυνομικού εναντίον του συλληφθέντος κακοποιού για την αντίσταση που τυχόν προέβαλλε κατά τη σύλληψή του, ή έστω για την ταλαιπωρία στην οποία υποβλήθηκε το αστυνομικό όργανο για την επίτευξη της σύλληψης› -σχόλιο δικό μου, είχε άραγε υπόψη του τα συμβάντα με τον κ. Τζωρτζάτο; Όχι βέβαια, γράφτηκε πιο πριν- «είτε ακόμη την απαράδεκτη αντίληψη ότι με την κακοποίηση επιτυγχάνεται ο σωφρονισμός του συλληφθέντος με τον εκφοβισμό του ότι τυχόν επανάληψη της εγκληματικής δράσης θα συνεπάγεται νέα κακοποίηση.
Ο δικαστής λοιπόν σ’ αυτές τις περιπτώσεις αντιμετωπίζει τεράστιες δυσχέρειες στην απόδειξη της αλήθειας της κατηγορίας. Μοναδική συνήθως απόδειξη της κατηγορίας είναι η κατάθεση του παθόντος, η οποία όμως δεν αποκλείεται να είναι ψευδής και να αποβλέπει σε εκδίκηση για τη σύλληψή του ή σε εκβιασμό των αστυνομικών οργάνων ή ακόμα στη δικαιολογία της ανακλήσεως της ομολογίας του. Από την άλλη μεριά, οι καταθέσεις των μαρτύρων αστυνομικών σχεδόν πάντοτε διαψεύδουν ότι έγινε κακοποίηση των κρατουμένων, είτε από κακώς εννοούμενο πνεύμα επαγγελματικής αλληλεγγύης, είτε διότι ενδομύχως επιδοκιμάζουν τη συμπεριφορά του. Είναι γνωστό λεγόμενο ως ανέκδοτο, ότι στη Αγγλία, χώρα με μακρά δημοκρατική παράδοση, τα Αστυνομικά Καταστήματα είναι διώροφα ώστε οι προκαλούμενες κατά την άσκηση βίας από τους αστυνομικούς στους κρατούμενους σωματικές κακώσεις, να δικαιολογούνται ότι προκλήθηκαν κατά την τυχαία πτώση από τις σκάλες›.
Βλέπουμε λοιπόν ότι και ένας εκλεκτός Εισαγγελέας, όχι μόνο δεν θεωρεί αδύνατο να το έχουν βασανιστεί κρατούμενοι σε αστυνομικά κρατητήρια, αλλά το θεωρεί ως μία από τις βασικές περιπτώσεις που έχει πρόβλημα αποδεικτικής δυσχέρειας ο δικαστής, όπως εσείς εν προκειμένω. Μάλιστα μας λέει ότι πολύ συχνά αυτό γίνεται και για λόγους εκδίκησης εκ μέρους της Αστυνομίας.
Συνεχίζει στη σελ. 76 ο κ. Ζαβολέας: «Σπουδαίο αποδεικτικό μέσο για τον σκοπό αυτό έχει ο δικαστής στην ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη, πλην όμως η χρησιμότητά της εξαρτάται από το αν η άσκηση της βίας άφησε σωματικά ίχνη που μπορούν να διαγνωσθούν ιατροδικαστικά›.
Λίγο πιο κάτω λέει: «Έτσι, για μία ακόμη φορά, καλείται ο δικαστής μέσα από θολά και αλληλοσυγκρουόμενα αποδεικτικά στοιχεία, να διακρίνει την αλήθεια και να αποδώσει δικαιοσύνη. Για να το επιτύχει, πρέπει να δείξει υπομονή, οξυδέρκεια, επινοητικότητα, να επισημάνει τις τυχόν αντιφάσεις μεταξύ των μαρτύρων, να προβεί σε κατ’ αντιπαράσταση εξέτασή τους και γενικά να αξιοποιήσει με επιμέλεια όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, τόσο υπέρ όσο και εναντίον του κατηγορουμένου αστυνομικού›.
Αυτά τα λέει ο κ. Ζαβολέας. Εσείς κ.κ. Δικαστές βγάλατε μια σχετική απόφαση. Αξιοποιήσατε με οξυδέρκεια, με υπομονή, με επιμέλεια, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που είχατε μπροστά σας; Όχι βέβαια. Γι αυτό είπα ότι μία περίπτωση που το Δικαστήριό σας με την απόφασή του την προπαρασκευαστική έδειξε έλλειψη αντικειμενικής αμεροληψίας ήταν αυτή. Γιατί, όχι μόνο ο κ. Τζωρτζάτος με λεπτομέρειες και παλαιότερα και στην απολογία του σας είπε τί ακριβώς έπαθε και πώς έγινε ό,τι έγινε εις βάρος του, αλλά έπραξε και αυτό που έπρεπε. Τί δηλαδή: Κατέθεσε τη μήνυση.
Βέβαια ήταν το επιχείρημα και από τον κ. Εισαγγελέα και από την Πολιτική Αγωγή «μα ξέρετε, το έκανε αργά, το έκανε τέλη Δεκεμβρίου›. Εδώ γιατί παραβλέπετε ότι από τη στιγμή που πάει στον Εφέτη Ανακριτή, γιατί μόνο τότε μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα ο κ. Τζωρτζάτος, -γιατί όταν πήγε στην ανακρίτρια την κα Μπούρη, οι αστυνομικοί οι ίδιοι που τον είχαν βασανίσει τον συνόδευαν και του έσφιγγαν τις χειροπέδες και στους ίδιους αστυνομικούς οι οποίοι ήταν μέσα με τα όπλα όταν απολογείτο, οι ίδιοι αυτοί τον περίμεναν για άλλες έξι μέρες να τον περιποιηθούν δεόντως στην Ασφάλεια-. ¶ρα η μόνη δυνατότητα που είχε να εκφραστεί ελεύθερα ο κ. Τζωρτζάτος ήταν όταν τον Οκτώβριο πια πήγε στον Εφέτη Ανακριτή για μια πρόσθετη απολογία.
Εκεί ξέχασε τα βασανιστήρια; Όχι βέβαια, αμέσως τα είπα αναλυτικά. Να μη σας κουράσω να διαβάσω τί είπε κι εκεί πέρα. Στη συνέχεια έκανε και δύο υπομνήματα στο Συμβούλιο Εφετών κατά τη διάρκεια της προδικασίας. Και στα δύο αυτά υπομνήματα καταγγέλλει τα βασανιστήρια που υπέστη. Για πείτε μου παρακαλώ, όταν ένας Εφέτης Ανακριτής ή τρεις Εφέτες αντίστοιχα σε συμβούλιο, διαβάζουν αυτές τις καταγγελίες, γιατί βέβαια δε θέλω να δεχθώ ότι δεν διάβασαν τα υπομνήματα των κατηγορουμένων, αυτό το αποκλείω προσωπικά, θεωρώ ότι τα διάβασαν και είδαν εκεί –άλλωστε το είχε καταγγείλει και στον Εφέτη Ανακριτή ο κ. Τζωρτζάτος, το είδαν όμως και γραπτό «ξέρετε κύριοι, με βασάνισαν με αυτόν και με τον άλλον τρόπο›, δεν είχαν υποχρέωση να ευαισθητοποιηθούν και να πουν αμέσως στον Εισαγγελέα με το άρθρο 38 του Κ.Ποιν.Δ. «πάρτε κ. Εισαγγελέα αυτά τα έγγραφα και διερευνήστε τις σοβαρές καταγγελίες για βασανιστήρια, για κακουργήματα του κ. Τζωρτζάτου›;
Δεν είχαν υποχρέωση να κάνουν κάτι τέτοιο; Φυσικά και είχαν. Τί έκαναν; Σιώπησαν, αγνόησαν το αίτημα και αν θέλετε, η μόνη μομφή που θα μπορούσε κανείς να επιρρίψει στον κ. Παπαδάκη που ήταν τότε συνήγορος, ότι παραήταν νόμιμος, ότι παραείχε εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη. Γιατί βέβαια είναι αλήθεια, δεν βγήκε στα κανάλια να καταγγείλει το ένα και το άλλο, θεώρησε αν θέλετε κακώς έδειξε υπερβολική εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη –να το πω έτσι-, θεώρησε όμως ο κ. Παπαδάκη εν τη αφελεία του αν θέλετε σε σχέση με τον τρόπο δράσης της ελληνικής δικαιοσύνης, εν τη καλοπιστία του καλύτερα, όχι αφέλεια, θεώρησε λοιπόν ότι οι Εφέτες θα πράξουν τα νόμιμα, θα πράξουν τα δέοντα, ότι θα στείλουν το έγγραφο στον Εισαγγελέα.
Όταν όμως είδε ότι κακώς είχε αυτή τη εξωραϊσμένη εικόνα για τη δράση της ελληνικής δικαιοσύνης, τότε βέβαια δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Και πάλι όμως ενήργησε στο πλαίσιο της νομιμότητας. Τί έκανε; Υπέβαλλε μήνυση. Και μάλιστα όχι μόνο υπέβαλλε μήνυση, ζήτησε συγκεκριμένα το αυτονόητο, να έρθει ιατροδικαστής. Ακούστηκε βέβαια εδώ «μα τώρα τί μας λέτε, έγιναν τα βασανιστήρια το καλοκαίρι και θα έρθει ο ιατροδικαστής τον Δεκέμβριο να κάνει τί;›
Όταν όμως ο ίδιος ο κατηγορούμενος λέει «ξέρετε, εγώ τον θέλω τον ιατροδικαστή, ακόμα και τώρα τον θέλω› και εννοεί βέβαια ότι «τα σημάδια τα έχω εδώ, στη μέση μου, γιατί ήταν τόσο σοβαρά που ακόμα και τώρα υπάρχουν, ακόμα και τώρα αν με δει γιατρός θα τα διαπιστώσει›. Υποβάλλει λοιπόν αυτό το αίτημα. Τί γίνεται; Τίποτα κ. Πρόεδρε, τίποτα κ.κ. Δικαστές. Βεβαίως, η μήνυση ακολούθησε την πορεία της. Ήρθε ποτέ ιατροδικαστής; Η μήνυση κατατέθηκε τέλη Δεκεμβρίου αν θυμάμαι καλά. Πήγε ιατροδικαστής την 1η Ιανουαρίου, στις 10, στις 15, την 1η Φεβρουαρίου; Όχι βέβαια, ποτέ δεν πήγε ιατροδικαστής.
Βέβαια ακούστηκαν αντεπιχειρήματα. Θα μπορούσε να φέρει τον προσωπικό του γιατρό. Ας μην κοροϊδευόμαστε, προσωπικός γιατρός δεν μπαίνει στη φυλακή. Θα μπορούσε να κάνει κάτι πιο πρακτικό, το είπε ο κ. Εισαγγελέας: «Δεν έβγαζε και μια φωτογραφία, χάθηκε ο κόσμος;› Εδώ θα γελούσα κ.κ. Δικαστές αν δεν ήταν τόσο τραγική η κατάσταση. Είναι δυνατόν να απαντά κανείς στις τεκμηριωμένες καταγγελίες για βασανιστήρια «μα κύριε, δεν έβγαλες και μια φωτογραφία, να έχουμε μια αναμνηστική πόζα;› Ο κ. Τζωρτζάτος στο κελί, πρώτη πόζα χαμογελάει και δεύτερη πόζα μας δείχνει και τα βασανιστήρια που έχει υποστεί και τα μελανώματα και τις μαυρίλες και τα προβλήματα που έχουν μείνει.
Αστεία είναι αυτά κ. Πρόεδρε, μόνο που γίνονται τραγικά όταν ακούγονται σ’ αυτή την αίθουσα. Λυπάμαι πραγματικά που ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής ο κ. Αναγνωστόπουλος αντί να γελάσει με αυτόν τον ισχυρισμό που ακούστηκε, έσπευσε να τον τεκμηριώσει θεωρητικά και να μας πει «μα φυσικά, και εσείς κ. συνήγορε δε θα μπορούσατε, το ξέρουμε, το κάνουμε όλοι, να πάμε και να βγάλουμε και μια φωτογραφία›.
Είναι δυνατόν τόσο πολύ να μεροληπτεί κανείς και τόσο πολύ να εγκαταλείπει αυτά που έχει πει προηγουμένως στο όνομα εξυπηρέτησης της σκοπιμότητας της υπεράσπισης των εντολέων του; Λυπάμαι πραγματικά γι αυτό. Γιατί φυσικά είναι αυτονόητο ότι σ’ αυτά τα κελιά τάφους που ήταν οι κατηγορούμενοι, οι κ. Τζωρτζάτος, ούτε μύγα δε μπορούσε να μπει με την επιθυμία των συνηγόρων. Οι τσάντες ελέγχονταν, τα κινητά φυσικά αφήνονταν απέξω, οι σημειώσεις δεν μπορούσαν καν να ανταλλαγούν μεταξύ δικηγόρου και υπερασπιστή, σιγά μη μας άφηναν να φέρουμε και φωτογραφική μηχανή.
Ο κ. Τζωρτζάτος λοιπόν έπραξε διά του συνηγόρου του ό,τι έπρεπε και ό,τι ήταν η επιταγή του δικαίου. Παρ’ όλα αυτά αποτελεί ντροπή για την ελληνική δικαιοσύνη ότι εκώφευσε, ότι αγνόησε τις σοβαρές του καταγγελίες. Πρέπει να προσθέσω ότι εδώ, ακόμα και οι Τούρκοι είναι καλύτεροι. Ξέρετε γιατί; Στις τρεις αποφάσεις που σας ανέφερα, να μην τις πω πάλι, τις έχετε σε φωτοτυπία κ. Πρόεδρε, η τουρκική αστυνομία βασάνιζε αγρίως τους κρατούμενους, αλλά όμως τους πήγαινε και σε έναν γιατρό.
Βέβαια τους πήγαινε σε γιατρό της επιλογής της, γιατί δυστυχώς υπάρχουν και επίορκοι γιατροί που καλύπτουν τα πάντα. Αλλά όμως όταν πιεζόταν στη συνέχεια, τους πήγαινε και σε ένα κρατικό νοσοκομείο. Βλέπουμε λοιπόν ότι στις υποθέσεις που έχει καταδικαστεί η Τουρκία για βασανιστήρια, υπάρχει εκεί μία ιατρική γνωμάτευση. Γιατί η τουρκική αστυνομία δεν τολμά να κάνει αυτό που έκανε η ελληνική δικαιοσύνη, δεν τολμά να μην πάει κάποια στιγμή τον κρατούμενο που παραπονείται σε έναν ιατροδικαστή.
Σωστά είπε το Δικαστήριό σας το αυτονόητο, ότι ένα αποδεικτικό μέσο, μια ομολογία είναι προϊόν βασανιστηρίων, δεν είναι νόμιμο αποδεικτικό μέσο. Όμως είπε ότι στην παρούσα υπόθεση δεν προέκυψε κάτι τέτοιο και αγνόησε πέραν των πραγματικών δεδομένων, τις επιταγές της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Γιατί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δε μας λέει μόνο ότι απαγορεύεται να βασανίζεις, μας λέει κι άλλα πράγματα για παράδειγμα στις αποφάσεις που σας έχω προσκομίσει, τις τελευταίες, τις τουρκικές.
Μας λέει ότι υπάρχει ένα τεκμήριο ενοχής του εμπλεκομένου κράτους. Μας λέει ότι πρώτον, όταν διαπιστωθεί ότι υπάρχει κάκωση, εκεί πρέπει η κυβέρνηση να εξηγήσει πώς προκλήθηκε η κάκωση, αν έπεσε μόνος του πάνω στα σίδερα ο κρατούμενος για παράδειγμα και αυτοτραυματίστηκε. Αλλά νομίζω ότι από μία αντικειμενική ανάγνωση της νομολογίας αυτής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, προκύπτει και κάτι διαφορετικό. Το έλασσον είναι ότι το εμπόδιο, η αποδεικτική δυσχέρεια του να εξετάσουμε πώς ακριβώς προήλθε μία κάκωση, ένα βασανιστήριο, ξεπερνιέται με το τεκμήριο ενοχής του κράτους.
Υπάρχει όμως και το μείζον. Το μείζον είναι ότι όταν η εμπλεκόμενη κυβέρνηση, οι εμπλεκόμενες αρχές αρνούνται καν να ικανοποιήσουν το στοιχειώδες, να τον δει ένας γιατρός, τότε έχουμε μία μεγαλύτερη παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ και νομίζω ότι το τεκμήριο ενοχής της κυβέρνησης, όχι δεν αποδυναμώνεται, αλλά γίνεται πολύ πιο ισχυρό.
Τί είχε να φοβηθεί κ.κ. Δικαστές ο Εισαγγελέας όταν μάλιστα έχουν περάσει 4 μήνες και να πει αμέσως «ναι, να πάει τώρα ιατροδικαστής, να δούμε αν μας πουλάει παραμύθια ο κ. Τζωρτζάτος›. Γιατί βέβαια, αν πήγαινε ιατροδικαστής τον Ιανουάριο και έλεγε «εγώ δε βλέπω τίποτε, μια χαρά είναι η μέση του κ. Τζωρτζάτου›, τί θα μπορούσαμε να πούμε; Τίποτα.
Ούτε αυτό το στοιχειώδες δεν έγινε κ. Πρόεδρε, κάτι που το κάνουν ακόμα και οι Τούρκοι. Εδώ λοιπόν βλέπουμε πως έχει παραβιαστεί το δίκαιο στην υπόθεση Τζωρτζάτου. Αλλά υπάρχει και μια πρόσθετη παραβίαση. Γιατί δεν μας τα λέει, έρχομαι τώρα σε επίπεδο πραγματικών περιστατικών, δεν μας λέει μόνο ο Βασίλης Τζωρτζάτος στην απολογία του έστω και με λεπτομέρειες το τι ακριβώς έγινε, μας το έχουν πει και πολλοί άλλοι. Μας το έχουν πει ένας, δυο, τρεις, τέσσερις, πέντε, επτά, οκτώ άλλοι άνθρωποι κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές. Όλοι αυτοί βέβαια κατά την άποψή σας ψεύδονται. Να δούμε όμως τις λεπτομέρειες.
Γιατί είπατε στην απόφασή σας ότι ξέρετε κύριοι, δεν προέκυψε ότι έχει βασανιστεί ο κ. Τζωρτζάτος δεν υπάρχουν ενδείξεις. Και μάλιστα είπε ο κ. Εισαγγελέας, μα αυτά τα λέει μόνο ο Τζωρτζάτος κανείς άλλος. Θα δούμε και τους άλλους επτά που τα είπανε.
Έρχεται πρώτα να καταθέσει ενώπιόν σας στις 20 Ιουνίου η αγαπημένη ανεψιά του κ. Τζωρτζάτου η κα Μήτσιου Μαρία και τι μας λέει στο Δικαστήριό σας, αφού τονίσει βέβαια το πόσο καλός άνθρωπος, το πόσο της έχει σταθεί ο Βασίλης Τζωρτζάτος, το πόσο την καταλάβαινε, μας λέει?
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκτός μικροφώνου
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Το ξέρω κ. Εισαγγελέα ότι εσείς ξεκινάτε με το τεκμήριο ενοχής, το έχω εμπεδώσει πια. Α, το «καλώς› με ωμέγα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκτός μικροφώνου
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε αν δεν με διακόψει ο κ. Εισαγγελέας κάθε μια ή δυο ώρες, κάτι δεν πάει καλά, τι να κάνουμε. Με φροντίζει λοιπόν ο κ. Εισαγγελέας. Ευχαριστώ κ. Εισαγγελέα για την φροντίδα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκτός μικροφώνου
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Και θα κλείσει και ο λαιμός μου όπως είχε κλείσει εσάς προχθές, έχετε δίκιο.
Για να δούμε λοιπόν πριν κλείσει η φωνή μου και πριν αρρωστήσω, τι είχε πει η δεσποινίς Μήτσιου τότε. Είχε πει στις 20 Ιουνίου σε ερώτημα του ομιλούντος. «Πείτε με λίγες λεπτομέρειες παραπάνω στο δικαστήριο, ποια ήταν η εντύπωση που αποκομίσατε εκεί που τον είδατε. Ότι είναι ένας άνθρωπος που περνάει καλά και που δεν έχει κανένα πρόβλημα; Μήτσιου: Δε μπορούσε να περπατήσει και ήταν συνέχεια σκυφτός. Δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του στην κυριολεξία.› Παραλείπω κάποια κομμάτια. Μυλωνάς: Στη συνέχεια πότε τον είδατε πάλι; «Τον Σεπτέμβριο, απαντά η δεσποινίς Μήτσιου, πιο πριν δεν μου επιτρεπόταν να τον δω.›
Και συνεχίζει η δεσποινίς Μήτσιου. «Εκεί άρχισε να λέει για το τι πέρασε στην Ασφάλεια.› Προσέξτε τον Σεπτέμβριο όχι τον Δεκέμβριο. «Τι έγινε, για τις απειλές που μου είπε ότι δέχθηκε, για την κόρη του την μικρή, για τον ξυλοδαρμό.› Μυλωνάς: Δηλαδή το ότι κακοποιήθηκε στην Ασφάλεια σας το είχε πει και εσάς; Μήτσιου: Ναι μου το είχε πει. Μυλωνάς: Τι σας είχε πει; Μήτσιου: Ότι τον χτύπησαν, ότι ήταν πολύ βίαιοι απέναντί του, είχε και κάποια σημάδια. Μυλωνάς: Είδατε εσείς κάποια σημάδια; Μήτσιου: Ναι, σήκωσε την μπλούζα του και μου τα έδειξε.› Σχόλιο δικό μου, τι κρίμα που δεν είχε φωτογραφική μηχανή μαζί της η κα Μήτσιου. «Μυλωνάς: Αρχές Σεπτεμβρίου μου είπατε ότι είχατε πάει; Μήτσιου: Ναι. Μυλωνάς: Περιγράψτε τα σημάδια αυτά. Μήτσιου: Δεν ξέρω ακριβώς, σαν μελανώματα μου φαίνονταν στα πλευρά.›
Πρώτος λοιπόν μάρτυρας καταθέτει ότι, «έχω δει τα σημάδια.› Στην συνέχεια έρχεται η αδελφή του, η μια αδελφή του, στην οποία όμως επειδή είναι πιο φοβιτσιάρα από τους άλλους δεν της είχε δείξει τα σημάδια. Και έρχεται η δεύτερη αδελφή, είναι η κα Ράπτη, την ίδια βέβαια ημερομηνία στις 20 Ιουνίου.
Και ρωτάει ο ομιλών: «Στο πρώτο διάστημα που είναι στις φυλακές Κορυδαλλού, δηλαδή τον Αύγουστο, σας είχε πει ότι τον είχαν κακομεταχειριστεί στην Ασφάλεια; Ράπτη: Στην Ασφάλεια βέβαια. Και μια μέρα, επειδή εγώ από τον καιρό που συνέβη αυτό με τον αδελφό μου, είμαι με ψυχολογική υποστήριξη από τον καιρό που τον είδα βέβαια στην Αντιτρομοκρατική και μετά ήταν κάτι βέβαια το φοβερό. Κάποια μέρα μου έκανε αυθόρμητα έτσι για να δω την πλάτη του και του λέω, κατέβασε την μπλούζα σου γιατί δεν μπορώ. Ήταν μελανοκόκκινα τα πλευρά του, εδώ σ’ αυτό το σημείο.› Και δείχνει η κα Ράπτη. Και διευκρινίζει στη συνέχεια ότι αυτό ήταν στις αρχές Σεπτεμβρίου.
«Μυλωνάς: Σας είπε αυτά από τι είναι; Ράπτη: Από ξύλο που είχε φάει στην Αντιτρομοκρατική.› Δεύτερος λοιπόν μάρτυρας, η αδελφή του κ. Τζωρτζάτου που λεπτομερώς μας λέει ότι όχι μόνο της είπε ο κ. Τζωρτζάτος για το ξύλο, αλλά είδε και η ίδια τα σημάδια, που ήταν μάλιστα τόσο έντονα που του είπε, κατέβασε την μπλούζα σου δεν μπορώ να τα βλέπω.
Στις 20 Ιουνίου ζητάει το λόγο ο κ. Βασίλης Ξηρός και λέει: «Έχω να πω κάτι για το ξύλο της αρκούδας που λέγαμε. Πρόεδρος: Όταν έρθει η ώρα σας θα σας ρωτήσουμε.› Σχόλιο του ομιλούντος: Μη τυχόν και ακουστούν και από άλλους κάποια πράγματα, όσο μπορούμε το αποφεύγουμε, αντί να πούμε, βεβαίως για πείτε μας και εσείς τι ξέρετε; Έτσι αναζητούμε την αλήθεια κ. Πρόεδρε, όταν έρθει η ώρα σας θα σας ρωτήσουμε. Επιμένει όμως ο κ. Βασίλης Ξηρός. «Θέλω να το πω τώρα. Όταν με πήγαν στην Ασφάλεια στις 17 του μηνός?› τον διακόπτει ο κ. Πρόεδρος: «Δεν ήρθε η ώρα σας να μου τα πείτε. Δεν με ενδιαφέρουν αυτά.› Έτσι κ. Πρόεδρε αναζητεί το Δικαστήριο αμερόληπτα την αλήθεια, για το εάν βασανίστηκε ή όχι ο κ. Τζωρτζάτος. «Δεν με ενδιαφέρουν αυτά› λέει ο κ. Πρόεδρος και συμπληρώνει ο ομιλών, τι με νοιάζει εμένα τώρα, είδες και εσύ κατηγορούμενε το ξύλο του Τζωρτζάτου. Μα με το ξύλο του Τζωρτζάτου θα ασχολούμαστε; Αυτά θα μας απασχολούν σ’ αυτή τη δίκη; Δεν μας ενδιαφέρουν τέτοια πράγματα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκτός μικροφώνου
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Εισαγγελέα είπαμε, διακοπή κάθε ώρα, όχι κάθε πέντε λεπτά. Να δούμε όμως και τη συνέχεια κ. Πρόεδρε. Είδατε τι έχει καταγγείλει στον Εφέτη Ανακριτή, ή δεν το διαβάσατε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για πείτε πότε έκανε τη μήνυση;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Σας είπα η μήνυση είναι τέλη Δεκεμβρίου?.τον Ιούλιο. Και παρόλα αυτά λέει έχω τα σημάδια, ας έρθει ιατροδικαστής τώρα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πότε βγήκε το βούλευμα; 30/12 βγήκε; Περίμενα εγώ με το βούλευμα να ασκηθεί ποινική δίωξη και ακόμα περιμένω;
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ακούστε κ. Εισαγγελέα, θα τα πω στην αγόρευσή μου, περίμενα από τον Ανακριτή με το άρθρο 38, δεν έκανε τίποτα. Περίμενα από το Συμβούλιο με το άρθρο 38 και είχα την μήνυση έτοιμη στον υπολογιστή μου, ακούστε λίγο και στις 30 Δεκεμβρίου όταν πλέον είδα από το βιβλίο δημοσιεύσεων του Εφετείου το διατακτικό του βουλεύματος, ότι δεν περιείχε διάταξη εφαρμογής στο άρθρο 38, τότε πια είδα ότι δεν έχω να περιμένω τίποτα από τη δικαιοσύνη και ήρθα εδώ πέρα και κάναμε την μήνυση. Θα τα πω και στην αγόρευση για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν με αφήνουν να συνεχίσω, ο κ. Εισαγγελέας κάθε πέντε λεπτά?
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, η απλή λογική του μέσου ανθρώπου λέει το εξής. Όταν γίνεται μια όψιμη αν το θέλετε μήνυση για βασανιστήρια και όταν ο εγκαλών ζητάει ιατροδικαστή, το πρώτο που πρέπει να κάνει ο Εισαγγελέας, είναι να σκεφθεί, τώρα θα σε πιάσω να δω εάν λες την αλήθεια, μου θες και ιατροδικαστή τέσσερις μήνες μετά; Στον στέλνω αύριο, για να δούμε λοιπόν τι θα βρει ο ιατροδικαστής. Αυτό λέει η απλή λογική η οποία βέβαια για άλλη μια φορά παραβιάστηκε.
Γυρνώ όμως στο τι είχε γίνει στις 20 Ιουνίου στο ακροατήριο του Δικαστηρίου. Ο κ. Βασίλης Ξηρός θέλει να πει κάτι. Πρώτη παρέμβαση του Προέδρου: «Όταν έρθει η ώρα σας θα σας ρωτήσουμε.› Επιμένει ο κ. Ξηρός. Ο Πρόεδρος: «Δεν ήρθε η ώρα σας να μου τα πείτε, δεν με ενδιαφέρουν αυτά.› Επιμένει ο κ. Ξηρός: «Είναι για τον Τζωρτζάτο και χρειάζεται.› Πρόεδρος: «Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. Καθήστε.› Το ξύλο της αρκούδας του Τζωρτζάτου, δεν ενδιαφέρει καθόλου τον πρόεδρο. Γιατί βέβαια εάν τον ενδιαφέρει, πώς θα πει μετά στην απόφασή του ότι δεν έχουμε αποδεικτικά στοιχεία; Επειδή δεν τον ενδιαφέρει, επειδή θέλει να πει ότι δεν έχουμε αποδεικτικά στοιχεία, γι’ αυτό δεν αφήνει τους κατηγορουμένους να πουν τι έχουν δει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως τέτοια διαστροφή δεν έχω ακούσει?.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Διαβάζω κατά λέξει τα πρακτικά. «Δεν ήρθε η ώρα σας να μου τα πείτε. Δεν με ενδιαφέρουν αυτά.›
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν με ενδιαφέρουν τώρα δα, να τα πει στην ώρα του. Αυτό εννοούσα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Θα το δούμε και αυτό κ. Πρόεδρε βεβαίως.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ούτε να απολογηθεί δεν αφέθηκε ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκτός μικροφώνου
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μας ακούει ο κόσμος και έχει φρίξει από τα τεκμηριωμένα που αναπτύσσομε όλες αυτές τις μέρες κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα έχουν υπομονή. Εμείς είμαστε εδώ Δικαστήριο κατεστημένο από τον Ελληνικό λαό, δεν μπορείτε να τον υβρίζετε συνέχεια τον Ελληνικό λαό. Έχουμε και όρια κύριοι, για όνομα του Θεού. Θα σας δώσαμε τα δικαιώματα να ακουστείτε προς τα έξω. Ακουστήκατε. Ας σας κρίνουν όλοι λοιπόν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αν ήταν υπό διαλυτική αίρεση, πάρτε τα πίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας είπα, ας σας κρίνουν όλοι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Φυσικά είναι ιστορικής σημασίας αυτή η δίκη. Και εσάς και εμένα θα μας κρίνει και η ιστορία κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κοινωνία θα σας κρίνει και θα μας κρίνει βεβαίως. Γι’ αυτό προσέχετε τι λέτε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Φυσικά τουλάχιστον συμφωνούμε σε ένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάντε μου την χάρη να είστε μετριοπαθής, δεν αφήσατε κανένα εδώ μέσα, άτομα, πρόσωπα, δεν αφήσατε κανέναν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μεγαλύτερη μετριοπάθεια από το να διαβάζω κατά λέξει τα πρακτικά πού θα δείτε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κύριε τώρα, εσείς ξέρετε πώς ελέχθησαν αυτά και καταλαβαίνετε. Ελάτε τώρα. Ήθελα να προωθηθεί η διαδικασία και είπα, θα τα πείτε στην ώρα σας. Δεν θα πετιέται όποιος θέλει, να πω και εγώ κάτι, να πω και εγώ κάτι, τι είναι εδώ πέρα;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μπορεί ανά πάσα στιγμή να ζητήσει το λόγο ο κατηγορούμενος με το 333 αν θυμάμαι καλά, για να κάνει δηλώσεις κατά τη διάρκεια της δίκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όποτε θέλει έτσι; Και να διακόψει εδώ πέρα την διαδικασία.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν διέκοψε, ο κ. Βασίλης Ξηρός ζήτησε το λόγο. Το θέμα που συζητείτο ήταν τα βασανιστήρια του Τζωρτζάτου, ζήτησε το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κύριε, η ασυδοσία έχει και όρια ελάτε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Τώρα αυτό αυτοκριτική είναι κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε σας παρακαλώ.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε μήπως να διακόψουμε πέντε λεπτά για να ηρεμήσουμε; Νομίζω ότι εσάς σας χρειάζεται, αλλά το είπα λίγο πιο κομψά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν παθαίνω τίποτα, μη με φοβάστε καθόλου, είμαι μια χαρά είμαι εκγυμνασμένος να ζω σε συνθήκες ζούγκλας και εδώ την είδα, ότι καλά μου χρειαζόταν όλη αυτή η εκγύμναση που είχα σ’ όλη μου την ζωή. Και η ζωή του να μην πίνω ποτέ, να μην καπνίζω ποτέ, έπρεπε για να αντέξω τούτα εδώ τα πράγματα, δεν ήξερα ότι θα έχω και μαρτύρια εδώ πέρα από σας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Η αλήθεια όταν ακούγεται και όταν βασίζεται σε νομικά επιχειρήματα, δύσκολα γίνεται αποδεκτή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε και κάντε μου την χάρη να περιορίζεστε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Καταλαβαίνω την ψυχολογική πίεση που υφίστασθε, όταν ακούτε νομική τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία?.και από ένα τρανό δικονομολόγο μη το ξεχνάτε, το έχετε πει και αυτό.
Λοιπόν ο κ. Βασίλης Ξηρός στις 20 Ιουνίου, παρά την παρεμπόδιση εκ μέρους του κ. Προέδρου δήλωσε τα εξής: «Την άλλη ημέρα το πρωί - δηλαδή στις 18 γιατί έχει πει στην αρχή για 17 – που ήμουν στο γραφείο αυτό, έπεφτε ξύλο στο διπλανό γραφείο και το άκουγα. ¶κουγα τις βρισιές, άκουγα κάποιον που φώναζε ωχ μάνα μου, φώναζε συνέχεια, ταρακουνιόταν η μεσοτοιχία γιατί ήταν γυψοσανίδα και άκουγα τι γινότανε δίπλα. Έμπαινε ένας τύπος, ένας σγουρομάλλης αγριεμένος κάθε τόσο και σκούπιζε τα χέρια του με κάτι χαρτιά και με ματωμένα χέρια. Πρόεδρος: Ματωμένα; Ξηρός: Ναι. Εκ των υστέρων, μετά από πολλές ώρες ξύλο, είχε μπει αυτός με τα ματωμένα χέρια και πήγαινε δίπλα μετά.› Αυτό έγινε στις 18 του μηνός το πρωί, όταν ο κ. Τζωρτζάτος έπινε το καφέ του στην Εύβοια, ή ήταν κάπου αλλού, γιατί φυσικά το βράδυ συνελήφθη.
Συνεχίζει όμως ο κ. Ξηρός: «Όταν γνώρισα τον Τζωρτζάτο εδώ και άκουσα την φωνή του και ήταν αυτός που φώναζε, ωχ μάνα μου, γιατί έχει πολύ χαρακτηριστική φωνή. Πρόεδρος: Εντάξει.›
Αυτός λοιπόν είναι ο τρίτος μάρτυρας που μας λέει για τα βασανιστήρια του Τζωρτζάτου και μάλιστα αυτός είναι ένας αυτήκοος μάρτυρας, όχι αυτόπτης, αυτήκοος που τα άκουγε όλα από το διπλανό γραφείο. Υπάρχει όμως και 4ος μάρτυρας. Πάλι στις 20 Ιουνίου. Και αυτή τη φορά είναι τυπικά συγκατηγορούμενος, αλλά είναι ένας άνθρωπος που ακόμα και για τον κ. Εισαγγελέα, δεν έχει σχέση με την οργάνωση. Είναι ο κ. Ιωάννης Σερίφης. Σημείωση προς τον αξιότιμο κ. Γραμματέα, κατά λάθος στα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά γράφει Π. Σερίφης, ενώ και από τις εφημερίδες προκύπτει ότι είναι ο Ι. Σερίφης, δεν ξέρω εάν εσείς το έχετε ως Ι ή ως Π, παρακαλώ πολύ για της 20 Ιουνίου η παρέμβαση προέρχεται από τον κ. Ιωάννη Σερίφη. Και έχει μια μεγάλη σημασία γιατί και η Εισαγγελική αρχή πρότεινε την απαλλαγή του κ. Σερίφη γιατί ήταν οφθαλμοφανέστατο ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με την δράση της 17Ν.
Τι μας λέει λοιπόν ο κ. Ιωάννης Σερίφης στις 20 Ιουνίου, μόλις τελειώνει η εξέταση της μάρτυρος κας Ράπτη λέει ο κ. Σερίφης: «Εγώ τον Νοέμβριο μήνα του 2002, είχα δει τον Τζωρτζάτο Βασίλη στη φυλακή και μου έδειξε τα σημάδια του και τα είδα τα σημάδια του τότε. Πρόεδρος: Θα ρωτηθείτε όταν θα έρθει η ώρα όλοι, ελάτε παρακαλώ.› Ενοχλήθηκε πάλι ο κ. Πρόεδρος. Βέβαια μας είπε ότι, όταν έρθει η σειρά σας θα ερωτηθείτε. Είμαστε λοιπόν, είναι η ανεψιά, είναι η αδελφή, είναι ο Βασίλης Ξηρός, είναι ο Ιωάννης Σερίφης 4 μάρτυρες λοιπόν. Υπάρχει και άλλος; Φυσικά.
Ερχόμαστε στην σύντροφο του Βασίλη Τζωρτζάτου, η οποία μάλιστα – πρέπει να το επισημάνω αυτό – αντιμετωπίστηκε με τα καλύτερα λόγια και από το δικαστήριο και όλοι εκτίμησαν την στάση της και την παρουσία της. Τι μας λέει λοιπόν η κα Τζοβλά, ότι βεβαίως και εγώ έχω δει αυτά τα βασανιστήρια. Το έχει πει και σε μένα, το έχει πει και σε άλλους. Κατ’ ακριβολογία όχι σύζυγος, γιατί δεν είναι παντρεμένοι, είναι η μητέρα του παιδιού του που το έχει αναγνωρίσει και από τότε ζούνε μαζί. Τι μας λέει λοιπόν η κα Τζοβλά, σχετικά με τα σημάδια που τα έχει δει και η ίδια, γιατί λέει ότι τα έχει δει και η ίδια. «Ήταν ένα σημάδι περίπου διαμέτρου δέκα επί δέκα εκατοστά, κάπου εκεί, που δεν μπορώ να καταλάβω βέβαια τι σημάδι ήταν. Έδινε την εντύπωση εκζέματος πιο πολύ.›
Και βέβαια απ’ αυτό πιάστηκε μια συνήγορος της πολιτικής αγωγής, νομίζω ότι ήταν η κα Τσόλκα, και είπε, μα τι μας είπε η γυναίκα του; Ένα έκζεμα είδε. Δεν είπε όμως αυτό, σας διάβασα ακριβώς τι είπε. Μας είπε ότι είναι ένα σημάδι δέκα επί δέκα κάπου εκεί, δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι είναι, έδινε την εντύπωση εκζέματος. Αυτό δεν υποβαθμίζει βέβαια την βαρύτητα του σημαδιού.
Πέμπτο άτομο λοιπόν που έχει δει αυτά τα σημάδια. Και βέβαια όταν στις 30/7 απολογείται ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός, προσέξτε, ο ομιλών, όχι ο κ. Πρόεδρος, όχι οι κ.κ. Εισαγγελείς, όχι τα μέλη του Δικαστηρίου, εγώ ρωτώ τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό –εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση, το καταλαβαίνω κ. Πρόεδρε θεωρητικά να πείτε ότι «δε θα δούμε τώρα αυτά τα θέματα, ναι κ. Βασίλη Ξηρέ, θα τα δούμε αργότερα, θα κάνουμε τις ερωτήσεις›. Κάνατε κ. Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές όταν ήρθε η ώρα των απολογιών αυτό που είχατε πει ότι θα κάνατε τότε; Υποβάλλατε εσείς την οποιαδήποτε ερώτηση για τα βασανιστήρια του κ. Τζωρτζάτου;
Όχι βέβαια, μόνο εμείς οι συνήγοροι Υπεράσπισης θέσαμε αυτό το ζήτημα. Εσείς, παρόλο που το είχατε πει τότε ότι «αυτά θα τα δούμε στην ώρα τους, θα κάνουμε τότε τις ερωτήσεις›, γιατί φυσικά, όταν γίνονται καταγγελίες για βασανιστήρια πρέπει να υπάρχει αυξημένη ευαισθησία εκ μέρους του Δικαστηρίου. Είχατε πει κ. Πρόεδρε, «ναι, όταν έρθει η ώρα τους θα κάνουμε ερωτήσεις›. Ήρθε η ώρα τους και ξεχάσατε να κάνετε τις ερωτήσεις. Είναι αυτός ο τρόπος της ελλείψεως αμεροληψίας με τον οποίον εξετάσατε το ζήτημα των βασανιστηρίων του Τζωρτζάτου.
Γιατί αν, ως οφείλατε, ρωτούσατε όλους τους συγκατηγορουμένους ειδικά, «κύριε τάδε, μήπως ξέρετε κάτι για τους βασανισμούς του Τζωρτζάτου;› θα είχατε άλλη αποδεικτική εικόνα γι αυτά τα δεδομένα. Βέβαια, όταν δεν κάνουμε ερωτήσεις, όταν –επιτρέψτε μου να πω- υποβαθμίζουμε το ζήτημα, όταν το αγνοούμε, εύκολα μετά μπορούμε να πούμε σε μια απόφαση «μα δεν προέκυψαν αποδεικτικά στοιχεία›.
Έρχομαι όμως τώρα στην έκτη μαρτυρία που μιλά για βασανιστήρια του Τζωρτζάτου. Στις 30/7: Μυλωνάς: «Κύριε Ξηρέ παρακαλώ πείτε στο Δικαστήριο αν είναι αλήθεια αυτό που θα πω και αν είναι αλήθεια, τί ακριβώς ξέρετε εσείς. Έχει πει ο κ. Τζωρτζάτος στον Επίκουρο Εφέτη Ανακριτή κ. Πετρόπουλο αναφερόμενος στο διάστημα που και οι δύο ήσαστε, και εσείς και ο κ. Τζωρτζάτος στην Αντιτρομοκρατική τα εξής: ‘Στο κελί που με χτυπούσαν πρέπει να το αντιλήφθηκαν και οι άλλοι κρατούμενοι, θυμάμαι όταν με χτυπούσαν, κάποια στιγμή με ανοιχτή την πόρτα με έβλεπε ο Χριστόδουλος Ξηρός από το παραθυράκι›.
Ακούστε ακριβώς τί λέει ο κ. Ξηρός, γιατί εγώ δεν θέλω να δημιουργώ εντυπώσεις. Παρουσιάζω ακριβώς τί έχει καταγραφεί στα πρακτικά: Χριστόδουλος Ξηρός: «Να σας πω κ. Μυλωνά, γιατί όπως καταλαβαίνετε κι εγώ δεν ήμουν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, φυσική εννοώ. Δεν είδα με τα ίδια μου τα μάτια να χτυπούν τον κ. Τζωρτζάτο μπροστά μου, ούτε μέσα στο κελί ούτε αλλού. Τον έβλεπα όταν τον έφερναν ή όταν τον πήγαιναν, που πήγαινε κουτσαίνοντας και κρατώντας τα πλευρά του και βογκούσε συνέχεια. Το διάστημα που ήταν μόνος του μέσα στο κελί ήταν συνέχεια ξαπλωμένος σε στρώμα σε εμβρυακή στάση. Αυτά τα έχω δε με τα μάτια μου›. Μυλωνάς: «Η εντύπωση που σας σχηματίστηκε ήταν ότι είχε κάποιο πόνο οποιασδήποτε φύσης ή ότι αυτά τα βογκητά ήταν από βασανιστήρια που είχαν προηγηθεί;› «Το δεύτερο, ότι τον είχαν νταουλιάσει πριν και έπεφτε κάτω›, είναι η απάντηση του κ. Ξηρού. Μυλωνάς: «Αυτό το είδατε μία μόνο φορά ή και άλλες;› Ξηρός: «Επανειλημμένως, ειδικά μέχρι να οδηγηθεί στον Ανακριτή γινόταν συνέχεια και μετά πιο αραιά›.
Προσέξτε ποια είναι η τοποθέτηση του κ. Προέδρου αμέσως μετά, γιατί ο Μυλωνάς λέει «δεν έχω άλλη ερώτηση, ευχαριστώ›. Ακριβώς στη συνέχεια μιλά ο κ. Πρόεδρος: «Θέλω να σας ρωτήσω κι εγώ επ’ αυτού› Να δούμε λοιπόν τί ερώτηση έκανε ο κ. Πρόεδρος στον κ. Χριστόδουλο Ξηρό: «Όταν έχουμε ωραίες πορτοκαλάδες οι οποίες δεν αφήνουν και ίχνη, δεν αφήνουν τίποτα, τί το θέλουμε το ξύλο;› Αυτή είναι η τοποθέτηση κ. Πρόεδρε στο πλαίσιο του πνεύματος που σας διακρίνει. Ή μάλλον, για να ακριβολογώ, η απάντηση του κ. Ξηρού ήταν «εσείς ο ίδιος είπατε κ. Πρόεδρε, ότι η ειρωνεία δεν αποδίδει›.
Έτσι κάνατε λοιπόν κ. Πρόεδρε την ερώτηση. Όχι «για πείτε μας κ. Χριστόδουλε λεπτομέρειες, αυτό που λέτε είναι σημαντικό, για διευκρινίστε το›. Τί βρήκατε να πείτε; «Έχουμε και ωραίες πορτοκαλάδες εκεί στην Ασφάλεια, οι οποίες δεν αφήνουν και ίχνη›.
Πάμε στον έβδομο μάρτυρα. Στις 20/8 ο κ. Ψαραδέλλης σε ερώτηση του κ. Παπαδάκη λέει: «Εγώ τον Τζωρτζάτο τον άκουσα το βράδυ στο κελί να κάνει ‘ωχ’ και ‘ωχ’, δεν ήμουν μπροστά στα βασανιστήρια και τον ξαναείδα μόνο μετά στη μεταγωγή μας στον Εισαγγελέα και στην κα Μπούρη. Ήταν και ένας που του έσφιγγε και τις χειροπέδες και του είπα ‘αμάν, θα του κόψεις τα χέρια’. Μετά διαπίστωσα όταν ήρθε εδώ στη φυλακή, ένα μεγάλο σημάδι και μου είπε ότι ήταν από τα βασανιστήρια›. Παπαδάκης: «Πότε είδατε το σημάδι κ. Ψαραδέλλη; Εδώ στη φυλακή από τον πρώτο καιρό που ήρθατε;›
Προσέξτε, είμαστε πια στις απολογίες, υποθέτω ότι έχει έρθει ο καιρός για να τα ρωτήσουμε αυτά. Παρεμβαίνει ο κ. Πρόεδρος. Υποθέτουμε ότι θα κάνει ερώτηση επ’ αυτού. Όχι βέβαια, τί λέει ο κ. Πρόεδρος: «Πάντως δεν έχετε δικαίωμα να τα ρωτάτε αυτά. Φεύγουμε από τη δικονομία›. Αντί ο ίδιος ο Πρόεδρος να μας πει «κύριε Ψαραδέλλη, σημαντικά είναι αυτά, βασανιστήρια, πήγαν να του κόψουν τα χέρια, τί είναι αυτά, για να τα δούμε λιγάκι....› εδώ δεν προσφεύγει στο esprit, προσφεύγει στην κρίση περί απαγόρευσης ερωτήσεως. «Δεν έχετε δικαίωμα να τα ρωτάτε αυτά, φεύγουμε από τη δικονομία, αλίμονο αν εξετάσουμε λεπτομερώς τις λεπτομέρειες των βασανιστηρίων του Τζωρτζάτου, τί θα γίνει;›
Μας μένει ο όγδοος μάρτυρας, υποθέτω θα υπήρχαν κι άλλοι αλλά δεν ερωτήθηκαν, γιατί και ο όγδοος μάρτυρας, είναι ο κ. Κωστάρης, από μόνος του τα είπε. Είναι στο στάδιο που του θέτει κάποιες ερωτήσεις ο κ. Αναγνωστόπουλος, όχι η Έδρα, συνήγορος Πολιτικής Αγωγής και μάλιστα του λέει «μα καλά, φαίνεται ότι ο Τζωρτζάτος σας έχει ενοχοποιήσει, εσείς δε αντιδράσατε καθόλου κ. Κωστάρη;›
Τί μας λέει ο κ. Κωστάρης στις 22/8: «Ο Τζωρτζάτος δε με γνώρισε, έδωσε την εξήγησή του εδώ στο Δικαστήριο. Εγώ όταν έμαθα ότι κατηγορούμαι και από τον Τζωρτζάτο του είπα σε κάποιον προαυλισμό: ‘Καλά ρε φίλε, πού με γνωρίζεις εμένα και λες αυτά τα πράγματα;’ Μου λέει ‘δεν τα είπα εγώ, εγώ έφαγα το ξύλο της αρκούδας’ και μου έδειξε ένα σημάδι που είχε και μου λέει ‘εγώ δεν έχω πει τίποτα για σένα, δε σε γνώριζα, αυτά δεν ξέρω από πού έχουν προέλθει’›.
Στη συνέχεια ρωτά ο κ. Αναγνωστόπουλος και καταλήγει ως εξής: «Εσείς λοιπόν, με το που σας είπε ο Τζωρτζάτος ότι έφαγε το ξύλο της αρκούδας σας καθησύχασε αυτό; Γιατί δεν κάνατε και τίποτα για τον κ. Τζωρτζάτο;› Κωστάρης: «Μου έδειξε ένα σημάδι εδώ πέρα, μου λέει ‘δε σε γνωρίζω, δεν είπα τίποτε, αυτά δεν είναι δικά μου λόγια’›. Αναγνωστόπουλος: «Κι εσείς τον πιστέψατε; Τόσο απλά;› Κωστάρης: «Δε μας άφηναν να μιλήσουμε και πολύ, δεν το ξανασυζητήσαμε›. Αναγνωστόπουλος: «Δεν είδα να κάνετε κάτι έκτοτε. Πότε έγινε αυτή η συνομιλία είπατε;› Κωστάρης: «Δε θυμάμαι, τέλος Αυγούστου πρέπει να έγινε›. Αναγνωστόπουλος: «Και είδατε και το σημάδι τότε;› Κωστάρης: «Όχι τέλος Αυγούστου, αρχές Αυγούστου›. Αναγνωστόπουλος: «Και είδατε και το σημάδι τότε;› Κωστάρης: «Ναι›.
Παρακάτω λέει ο κ. Κωστάρης: «Με τον κ. Τζωρτζάτο και με όλους τους άλλους κατηγορουμένους άρχισα να μιλώ από τον Φλεβάρη. Απ’ όταν μας έφεραν στις φυλακές βγαίναμε ανά δύο και ανά μισή ώρα. Τον Τζωρτζάτο τον είχα ρωτήσει αυτό το πράγμα από το παράθυρο όταν κάναμε προαυλισμό, το παράθυρο του Τζωρτζάτου έβλεπε στον προαυλισμό, αλλά μιλήσαμε πολύ γρήγορα και δε μας άφηναν να ερχόμαστε σε επικοινωνία›.
Βλέπουμε λοιπόν κ. Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές, ότι οκτώ άνθρωποι ενισχύουν την άποψη του κ. Τζωρτζάτου ότι υπέστη βασανιστήρια. Παρόλα αυτά, εσείς κρίνατε ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για τα βασανιστήρια του κ. Τζωρτζάτου. Σημειώνω ότι ο ένας από τους οκτώ, που μάλιστα από μόνος του ζήτησε τον λόγο και το είπε, είναι ο κ. Γιάννης Σερίφης, που δεν έχει καμία σχέση με αυτή την υπόθεση, σύμφωνα και με την άποψη της Εισαγγελικής Αρχής.
Όμως αυτά τα στοιχεία, προσέξτε, με δεδομένο ότι ο κ. Τζωρτζάτος έχει καταγγείλει ονομαστικά και έναν από τους βασανιστές του, εσείς καταλήξατε στο εσφαλμένο κατ’ εμέ συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις εις βάρος του κ. Τζωρτζάτου ως προς τα βασανιστήρια. Βέβαια εκκρεμεί η επεξεργασία της σχετικής μήνυσης. Ακόμα δεν ξέρω ποιο είναι το στάδιό της, ξέρω ότι έχουν ληφθεί κάποιες καταθέσεις από συγκατηγορουμένους, ακόμα όμως είναι προφανώς στα χέρια του Εισαγγελέα η υπόθεση και δεν έχει ασκήσει ακόμα ποινική δίωξη.
Να δούμε λοιπόν κ.κ. Δικαστές τί θα πει ο αρμόδιος Εισαγγελέας και βέβαια να δούμε τί θα πει και στη συνέχεια το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γιατί υπάρχει κι ένα ενδεχόμενο ο Εισαγγελέας να βάλει την υπόθεση στο Αρχείο και ο Εισαγγελέας Εφετών στη συνέχει να πει τα ίδια. Μετά θα πάμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και βέβαια με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, όπως σας την προσκόμισα και αποτυπώνεται για τελευταία φορά στις αποφάσεις τις τρεις τις τουρκικές του Ιουλίου του 2003, εγώ προσωπικά θεωρώ δεδομένο ότι θα δικαιωθεί ο κ. Τζωρτζάτος.
Θέλω να δω τότε μετά από 3, 5, 7 χρόνια, δεν είναι μόνο η εκδίκηση που έρχεται αργά, και η δικαίωση μερικές φορές έρχεται αργά κ. Πρόεδρε, θέλω να δω τότε τί θα πείτε εσείς όταν θα έχουμε μια απόφαση που θα δυσφημεί βέβαια τότε τη χώρα μας γιατί τότε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δε θα πει ότι το Τριμελές Εφετείο Αθηνών με τη σύνθεση αυτή έκανε λάθος, θα πει ότι «ξέρετε, η Ελλάδα καταδικάστηκα για βασανιστήρια›. Να δούμε τότε πώς θα αντιμετωπίσετε το θέμα και αν και τότε έστω καθυστερημένα θα αναγνωρίσετε ότι μάλλον κάνατε λάθος αξιολογώντας έτσι τα δεδομένα στη συγκεκριμένη υπόθεση.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Θα μου επιτρέψετε να διαβάσω μια ανακοίνωση κ. Πρόεδρε, παίζω το ρόλο που παίζει ο κ. Παπαδάκης συνήθως. Προέρχεται από τις πέντε Δικαστικές Ενώσεις:
«Τα Δ.Σ. των Δικαστικών Ενώσεων συνήλθαν εκτάκτως για να μελετήσουν τις ανακοινώσεις του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κ. Χριστοδουλάκη για τις αυξήσεις στο μισθολόγιο των Δικαστικών Λειτουργών από 1/1/2004. Διαπιστώθηκε ομόφωνα ότι οι αυξήσεις που ανακοινώθηκαν, όχι μόνο δεν κινούνται προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης της μισθολογικής μεταχείρισης των Δικαστών στο επίπεδο που επιβάλλει το σύνταγμα, αλλά ούτε καν αναπληρώνουν έστω και μερικά τις συνέπειες από την καθιέρωσή τους για μια 6ετία.
Για τους λόγους αυτούς αποφασίστηκαν σε πρώτη φάση τα εξής: α) Να ζητηθεί συνάντηση με τον Πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων, β) να διοργανωθεί πανδικαστική συγκέντρωση με διακοπή των συνεδριάσεων την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου, ώρα 12:30-14:30 στο κτίριο 9 του Πρωτοδικείου Αθηνών, στην πρώην Σχολή Ευελπίδων.
Στη συγκέντρωση θα προσκληθούν εκπρόσωποι των Κομμάτων, ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών με την ιδιότητά του ως Προεδρεύοντος, τα μέλη των Ενώσεων› κτλ.
Έχω λοιπόν την εντύπωση ότι θα πρέπει να διακόψουμε γι αυτό το δίωρο προκειμένου όσα από τα μέλη του Δικαστηρίου μας θέλουν, να παρευρεθούν σ’ αυτήν την συγκέντρωση και στις 14:30 να συνεχίσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μου ετέθη εκ μέρους των κ.κ. δημοσιογράφων ότι δεν το θεωρούν δίκαιη δίκη και γι αυτούς να καθίσουν εδώ δυο ώρες και να περιμένουν. Κύριε Μυλωνά εσείς για μισή ώρα θα μπορέσετε να συνεχίσετε;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, προκειμένου να διευκολύνω και εσάς και τους δημοσιογράφους, νομίζω ότι μετά από μιας τέτοιας διάρκειας αγόρευση που συνεχίζεται επί αρκετές μέρες, το να περιμένω άλλες δύο ώρες και να συνεχίσω για μισή ώρα, θα συνιστά μία κόπωση για μένα οπότε θα ζητήσω με τη σειρά μου τη διακοπή για το πρωί της επομένης, της αυριανής ημέρας. Μήπως θα ήθελε ο σεβαστός μας συνάδελφος κ. Οικονομίδης να παρεμβληθεί αύριο το πρωί γιατί έχει κάποιο κώλυμα; Δεν με πειράζει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορεί να διακόπτεται μία αγόρευση. Ας τον βάλουμε για λίγο αργότερα τον κ. Οικονομίδη, δεν πειράζει, ας μην είναι στην ημέρα του, ας πάει λίγο αργότερα, αλλά για να διακόψουμε μία αγόρευση νομίζω ότι και άκομψο είναι και μη πρέπον.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Εγώ το δέχομαι γιατί έχει επικαλεστεί συγκεκριμένο λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορεί να πάει αργότερα ο κ. Οικονομίδης, δε χάθηκε ο κόσμος.
Διακόπτουμε λοιπόν προς διευκόλυνση όλων για αύριο στις 9 το πρωί.
