ΔΙΚΗ 17Ν
ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:10
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας ημέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Να πάω από κει για να φαινόμαστε πολλοί κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να σας διορίσουμε πολιτική αγωγή; Δεν το βλέπω να στέκει.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είναι συνεπής η πολιτική αγωγή στη στάση της. Απουσιάζει όλες τις ημέρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από εδώ μέσα όποιος θα μπορούσε να λείπει και οι δημοσιογράφοι και όλοι θα έλειπε φυσικά, αρκεί να μπορούσε να λείπει. Νομίζετε ότι έρχονται με μεγάλη ευχαρίστηση; Πηγαίνετε εκεί πέρα για να σας κοιτάμε και να σας δίνουμε το λόγο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: ¶λλωστε θα με βλέπει και «φάτσα› οπότε θα με ενισχύει ψυχικά.
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, οι κρατούμενοι Ξηρός Βασίλειος και Γεωργιάδης Διονύσιος θα εισέλθουν στην αίθουσα του Δικαστηρίου αργότερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προσωρινά τους εκπροσωπεί ο κ. Παρασκευόπουλος.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είναι και ο κ. Παπαδάκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορεί να μιλήσει σήμερα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Θα μιλήσει σήμερα κ. Πρόεδρε. Σας δίνει και ευχάριστο νέο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι ορισμένα πράγματα που τα θεωρεί κανείς απίστευτα και έτσι δεν ξέρει αν πρέπει να χαρεί. Αφήνουμε τα αστεία τώρα. Μπορείτε να συνεχίσετε την αγόρευσή σας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε. Καλημέρα και εκ μέρους μου, καλή βδομάδα. Είχαμε μείνει σε κάποιες υποθέσεις για τις υποθέσεις για τις οποίες κατηγορείτε ο κ. Τζωρτζάτος και ειδικότερα είχαμε μείνει στην υπόθεση Μπακογιάννη. Εκεί είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό που είχα επισημάνει. Υπάρχουν δύο μάρτυρες, αυτόπτες μάρτυρες όσον αφορά την υποτιθέμενη συμμετοχή του κ. Τζωρτζάτου. Ήταν η κα Αγγελοπούλου και ο αείμνηστος Λέκκας και θα υπογραμμίσω και πάλι ότι ακόμα κι αν από την κατάθεση της κας Αγγελοπούλου υπάρχουν κάποιες αμφιβολίες, από την ανάγνωση της κατάθεσης του αυτόπτη μάρτυρα που την δίνει εκείνο το διάστημα λίγες μέρες μετά δεν προκύπτει καμία μα καμία αμφιβολία. Είναι σαφέστατος ο αείμνηστος Λέκκας. Μας λέει «ήρθαν οι τρεις δράστες, μπήκαν μέσα› και μάλιστα προσδιόρισε πώς μπήκε ο καθένας τους. Μας είπε ότι στο τέλος μπήκε και ένας στη θέση του οδηγού και έφυγαν.
Αυτή είναι μία μαρτυρική κατάθεση που δεν νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητηθεί. Έχει δοθεί σε ανύποπτο χρόνο και από έναν μάρτυρα που ήταν εκεί, που είδε το αυτοκίνητο. Εδώ επιτρέψτε μου να προσθέσω, όπως θα δούμε στη συνέχεια δεν ήταν καθόλου σπάνιο φαινόμενο να αφήνει η 17Ν αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε ένα σημείο ώστε να μπορέσουν να φύγουν στη συνέχεια. Μας το λέει και ο κ. Τσελέντης στην υπόθεση Μομφεράτου όπως θα δούμε στη συνέχεια. ¶ρα δεν ήταν υποχρεωτικό να υπάρχει ένας οδηγός μέσα στο αυτοκίνητο.
Και άλλες φορές η Οργάνωση έχει αφήσει από την προηγούμενη ημέρα προφανώς ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο λίγο πιο πέρα έτσι ώστε φεύγοντας οι δράστες της όποιας ενέργειας να μπουν στο αυτοκίνητο και να απομακρυνθούν. Δεν ανήκει δηλαδή στον τρόπο δράσης της Οργάνωσης υποχρεωτικά το δεδομένο ότι υπάρχει ένας οδηγός με αναμμένη τη μηχανή σε ένα αυτοκίνητο.
Να δούμε όμως τι έχουν πει και οι συγκατηγορούμενοι για την υπόθεση Μπακογιάννη γιατί νομίζω ότι σε κάθε υπόθεση πρέπει να δούμε όλα τα δεδομένα είτε μας ενισχύουν, είτε δεν μας ενισχύουν. Στην υπόθεση Μπακογιάννη έχει τοποθετηθεί, φέρεται να έχει τοποθετηθεί και ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός. Βέβαια ξέρετε πολύ καλά ότι έχει καταγγείλει την προανακριτική του κατάθεση, την έχει ανακαλέσει, έχει πει ότι είναι προϊόν ψυχολογικής βίας αλλά εγώ οφείλω να εξετάσω και το ενδεχόμενο να εμμείνετε στην απόφαση που έχετε βγάλει την προπαρασκευαστική και θα θεωρήσετε ότι είναι νόμιμο αποδεικτικό μέσο, οπότε με αυτό το σκεπτικό θα δούμε τι έχει πει ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός.
Διαβάζω: «Στη δολοφονία του Μπακογιάννη εγώ δεν συμμετείχα. Πλην όμως απ’ όσα άκουσα στην Οργάνωση την ομάδα αποτελούσαν ο Σταμάτης, ο αδελφός μου Σάββας, ο Λουκάς, ο Χάρης και ο Λάμπρος›. Τίποτε άλλο. Βέβαια να θεωρήσω και ως δεδομένο ότι έχει αποδειχθεί ότι ο Σταμάτης είναι ο Βασίλης Τζωρτζάτος. Να κάνω δύσκολο το ρόλο μου, να δυσκολέψω τον υπερασπιστικό μου λόγο.
Εδώ λοιπόν επισημαίνω την αοριστία αυτής της αναφοράς. Λέει «απ’ όσα άκουσα στην Οργάνωση και την ομάδα αποτελούσαν› έτσι γενικώς και αορίστως χωρίς να λέει τίποτα για το τι έκανε κάθε μέλος της ομάδας. Δεν μας λέει ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός ότι «ναι, ξέρω ότι ο Τζωρτζάτος ήταν οδηγός του αυτοκινήτου, γενικώς και αορίστως άκουσα ότι αποτελούσε την ομάδα›.
Εδώ από τώρα κ.κ. Δικαστές να επισημάνω λιγάκι και το άρθρο 224 παράγραφος 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που μας λέει ότι αν ο μάρτυρας δεν κατονομάζει την πηγή των πληροφοριών του η κατάθεσή του δεν λαμβάνεται υπόψη. Βέβαια ο κ. Χριστόδουλος δεν είναι μάρτυρας, είναι συγκατηγορούμενος. Νομίζω όμως ότι αναλογικά πρέπει να εφαρμοστεί και αυτό που μας λέει το άρθρο 224 παράγραφος 2 και βάση αυτής της ρύθμισης να μειωθεί στο ελάχιστο, αν θέλετε να εξαφανιστεί η βαρύτητα και η αξιοπιστία αυτής της δήλωσης του κ. Χριστόδουλου γιατί δεν είναι ο ίδιος αυτός που ήξερε, που ήταν μπροστά και είδε τον κ. Τζωρτζάτο να είναι ο οδηγός του αυτοκινήτου. Μας είπε ότι κάποτε άκουσα και μάλιστα από συζητήσεις στην Οργάνωση χωρίς να προσδιορίζει με ποιους τις έκανε.
Τις έκανε με τα μέλη που ήταν παρόντα σε αυτή την δραστηριότητα την εγκληματική; Είναι εντελώς αόριστη η αναφορά του. Είναι ένας μάρτυρας εξ ακοής κι εδώ να θυμίσω ότι οι μάρτυρες εξ ακοής στο αγγλοσαξονική Δίκαιο ούτε καν γίνονται δεκτοί. ¶ρα και από αυτόν το λόγο νομίζω ότι δεν μπορεί να βασιστεί το Δικαστήριό σας στην δήλωση του κ. Χριστόδουλου Ξηρού.
Φυσικά θυμάστε, να μην το λέω και πάλι, την ένσταση την γενικότερη που έχω αναπτύξει ότι σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο άρθρο 6 παράγραφος 3δ της ΕΣΔΑ υπάρχει αποδεικτική απαγόρευση, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ως αποδεικτικό μέσο μία δήλωση που έχει στην προδικασία χωρίς να μπορέσει ο κατηγορούμενος να ελέγξει τη σημασία αυτής, να ρωτήσει αυτόν που την έχει κάνει.
Όμως στην υπόθεση αυτή έχει πει κάποια πράγματα και ο κ. Σάββας Ξηρός και βεβαίως όχι στο ακροατήριο και πάλι στην προδικασία. Να δούμε τι έχει όμως ο κ. Σάββας Ξηρός, έχει μία γενικότερη σημασία νομίζω. Σε αυτή την συμπληρωματική εξέτασή του στις 20 Ιουλίου 2002, είναι αυτή η φοβερή εξέταση που απολογείται για κακούργημα σε Εισαγγελέα ένας κατηγορούμενος και όχι στον Ανακριτή. Και μόνο από αυτό δεν θα έπρεπε να γίνει αποδεκτή η κατάθεση, οι δηλώσεις του κ. Σάββα Ξηρού.
Τι μας λέει ή φέρεται να λέει ο κ. Σάββας Ξηρός; «Η επόμενη ενέργεια ήταν σε βάρος του Βουλευτή Μπακογιάννη. Στην ενέργεια αυτή πήραμε μέρος εγώ, ο Λουκάς και ο Χάρης, ίσως και τέταρτο άτομο που χρησιμοποιήθηκε ως οδηγός Ι.Χ αυτοκινήτου με δύο πόρτες›. Προσέξτε, σε αυτή την πρώτη του κατάθεση δεν λέει τίποτα για Τζωρτζάτο ο κ. Σάββας Ξηρός και μάλιστα μας λέει ότι ήμασταν εμείς οι τρεις και ίσως να υπήρχε και ένα τέταρτο άτομο, ίσως. Εκφράζει λοιπόν σαφώς εντονότατη αμφιβολία.
Όμως επανέρχεται ο κ. Σάββας Ξηρός και στον Ανακριτή. Στις 9 Αυγούστου είναι που πήγε με τον κ. Αγιοστρατίτη και σας είπε πάρα πολύ εύλογα και παραστατικά ο κ. Αγιοστρατίτης ότι είχα μπροστά μου ένα πεντάχρονο παιδί με σύνδρομο down. Τέτοια ήταν η κατάσταση του κ. Σάββα Ξηρού προφανώς από τα διάφορα φάρμακα που του είχαν δώσει.
Εκεί λοιπόν στον Ανακριτή τι λέει ο κ. Σάββας Ξηρός; «Στην ανθρωποκτονία του Βουλευτή Μπακογιάννη το τέταρτο πρόσωπο που συμμετείχε πρέπει να ήταν ο Τζωρτζάτος ο οποίος βρισκόταν στην παράλληλη οδό της Σόλωνος στην Σκουφά μέσα στο αυτοκίνητο. Αυτός δηλαδή ήταν ο οδηγός, είναι πιθανόν›. Ακόμα και τώρα λοιπόν είναι γεμάτη από αμφιβολίες η διατύπωση που επιλέγει ο κ. Σάββας Ξηρός.
Μας λέει ότι (προσθέτω εγώ) «δεν ξέρω ποιος ήταν, πρέπει όμως, μια κρίση υποθετική του κ. Σάββα Ξηρού, να ήταν και ο Τζωρτάτος. Στη συνέχεια τονίζει την αμφιβολία που έχει «είναι πιθανόν να ήταν αυτός›. Αυτά λοιπόν μας λένε οι συγκατηγορούμενοι για την υπόθεση Μπακογιάννη. Να δούμε όμως τι φέρεται να έχει πει και ο ίδιος ο κατηγορούμενος ο κ. Τζωρτζάτος σε αυτή την πρώτη την περίφημη προανακριτική του απολογία, το προϊόν των βασανιστηρίων.
«Για τον ίδιο λόγο σε συνάντηση που είχαμε στα μέσα Αυγούστου ΄89 εγώ, ο Λάμπρος, Λουκάς και ο Μιχάλης με πρόταση του Λουκά και του Λάμπρου αποφασίσαμε την εκτέλεση του Βουλευτή Μπακογιάννη. Μέχρι την ημέρα της εκτέλεσης δυο-τρεις φορές εγώ και ο Λουκάς κάναμε παρατήρηση στα γραφεία του Βουλευτή που βρίσκονταν στην οδό Σόλωνος και Ομήρου στο Κολωνάκι. Σύμφωνα με το σχέδιο εγώ την ημέρα της εκτέλεσης πήγα στην οδό Σκουφά σε προκαθορισμένο σημείο και περίμενα μέσα σε απαλλοτριωμένο αυτοκίνητο›. Λέει στη συνέχεια, υποτίθεται ότι λέει ο κ. Τζωρτζάτος «ήρθαν και οι τρεις στο αυτοκίνητο, αφού μπήκαν μέσα κινηθήκαμε δια μέσου του περιφερειακού, φτάσαμε στους Αμπελόκηπους›.
Πρώτη παρατήρηση: δεν λέει ότι ήταν ο οδηγός. Λέει ότι ήταν μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Προσέξτε κάτι άλλο, δεν μας λέει ότι πήγαμε μαζί, συνέχισαν οι δράστες και εγώ παρέμεινα στο αυτοκίνητο. ¶ρα ακόμα και σύμφωνα με την «ομολογία› του κ. Τζωρτζάτου αυτός κάποια στιγμή, το αφήνει αόριστο, πήγε σε προκαθορισμένο σημείο και μπήκε μέσα και περίμενε σε αυτοκίνητο της Οργάνωσης.
Εδώ ο νομικός μου προβληματισμός ακόμα και υπό αυτή την εκδοχή, έχουμε απλή συνέργια; Τι σημαίνει απλή συνέργια; Αν μας έλεγε ότι πήγαμε όλοι μαζί παρέα και ενίσχυε ο ένας τον άλλον και τελικά εγώ κατέληξα στο αυτοκίνητο και οι άλλοι πήγαν να τελέσουν την εγκληματική τους πράξη, ναι να πούμε ότι είναι απλή συνέργια. Εδώ ακόμα και σύμφωνα με την ομολογία του κ. Τζωρτζάτου μας λέει ότι κάποια στιγμή (χωρίς να το προσδιορίζει) εγώ πήγα σε ένα σημείο που δεν ήταν δίπλα στον τόπο του εγκλήματος, δεν ήταν ανοιχτή η πόρτα να βλέπει τους δράστες και έστω με την φυσική του παρουσία να τους ενισχύει. Ήταν 50-60-100 μέτρα πιο πάνω στη γωνία μέσα σε ένα αυτοκίνητο.
Ακόμα και αυτή η εκδοχή νομίζω ότι δεν συνιστά απλή συνέργια γιατί είναι γνωστό ότι απλή συνέργια μετά την τέλεση μιας εγκληματικής πράξης δεν νοείται. Ενδεχομένως είναι υπόθαλψη εγκληματία για την οποία δεν κατηγορείται εδώ ο κ. Τζωρτζάτος. ¶ρα λοιπόν ακόμα και με την εκδοχή που καταγράφεται στην ομολογία που φέρεται να έχει κάνει ο κ. Τζωρτζάτος δεν είναι αξιόποινη η πράξη του ή τουλάχιστον για να ακριβολογώ υπάρχουν σοβαρότατες αμφιβολίες γι’ αυτό. Δεν μας λέει ο κ. Τζωρτζάτος «πήγα μαζί τους, εγώ έμεινα στο αυτοκίνητο, οι άλλοι συνέχισαν›. Μας είπε ότι «εγώ όταν έγινε η ενέργεια πήγα και περίμενα εκεί στο αυτοκίνητο›. Δεν μας λέει ότι ξεκίνησαν όλοι μαζί.
Νομίζω εδώ ότι πρέπει να ακριβολογούμε. Έχει μια εντελώς διαφορετική απαξία, αν την έχει, το να πάει κανείς ανεξάρτητα από τους δράστες μιας ανθρωποκτονίας και να βρίσκεται κάποια στιγμή στο αυτοκίνητο με το οποίο θα φύγουν στη συνέχεια και το οποίο (προσέξτε) δεν είναι δίπλα στον τόπο του εγκλήματος, είναι παραπέρα. Δεν έχει καμία επίπτωση η παρουσία του κ. Τζωρτζάτου ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει αυτή η παρουσία, δεν ενισχύει με οποιονδήποτε τρόπο την τέλεση του εγκλήματος. Ακόμα και με την χειρότερη εκδοχή η οποία όπως έχω τονίσει αντικρούεται από τους αυτόπτες μάρτυρες, ακόμα όμως και υπό αυτή την εκδοχή δεν έχει συμμετάσχει ο κ. Τζωρτζάτος ως απλός συνεργός γιατί αυτή είναι η κατηγορία στην υπόθεση Μπακογιάννη.
Επειδή το θέμα της απλής συνέργιας επανέρχεται συχνά στην δράση, στη φερόμενη δράση του κ. Τζωρτζάτου θα μου επιτρέψετε να θυμίσω λίγο τι λέει και η θεωρία. Υπάρχει ένα πολύ σημαντικό σύγχρονο έργο ερμηνείας του Ποινικού Κώδικα, η συστηματική ερμηνεία του Ποινικού Κώδικα με ευθύνη και εποπτεία των καθηγητών Ανδρουλάκη, Μαγκάκη, Μανωλεδάκη, Σπινέλη, Σταμάτη και Ψαρούδα Μπενάκη, ότι καλύτερο γράφει η ελληνική θεωρία σε αυτή την συστηματική ερμηνεία και η συστηματική ερμηνεία έχει δημοσιεύσει και την ερμηνεία των άρθρων 45 έως 49 που μας ενδιαφέρουν.
Το 1998 ο σχολιαστής, είναι ο νέος Λέκτορας του Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ο κ. Αλέξανδρος Δημάκης. Ερμηνεύοντας το άρθρο 47 μας λέει στην σελίδα 114 και 115: «για τον ίδιο λόγο δεν υφίσταται ψυχική συνέργια στην περίπτωσης της απλής παρουσίας στον τόπο τελέσεως της πράξεως όταν αυτή η παρουσία δεν συνδέεται αιτιωδώς προς την πλήρωση της αντικειμενικής υποστάσεως όταν δηλαδή ουδεμία ενίσχυση του δράστη επήλθε›. Αυτά μας λέει η θεωρία και μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση υπό τη χειρότερη δυνατή εκδοχή δεν έχουμε ούτε καν αυτό.
Τι μας λέει ο κ. Δημάκης; Ότι όταν είναι κανείς παρών στον τόπο του εγκλήματος και δεν αποδεικνύεται όμως ότι η παρουσία του συνδέεται αιτιωδώς προς την πλήρωση της αντικειμενικής υποστάσεως, δεν καλύπτει τους δράστες, δεν τους ενισχύει έστω και ψυχικά με το να τους λέει «προχωρήστε ναι, εγώ είμαι εδώ› με το να τους δείχνει με την παρουσία του ότι και αυτός βοηθάει με κάποιον τρόπο την τέλεση του εγκλήματος.
Ακόμα λοιπόν και όταν παραμένει αδρανής στον τόπο τελέσεως της πράξεως μας λέει ο κ. Δημάκης δεν μπορούμε να μιλάμε για απλή συνέργια. Στην υπόθεση Μπακογιάννη έχουμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Ο τόπος της εγκληματικής ενέργειας είναι σαφής. Είναι η είσοδος της πολυκατοικίας στην οδό Ομήρου. Εκεί πηγαίνουν τρεις δράστες, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Προσέξτε όχι ένας, τρεις.
Στη συνέχεια αφού τελεστεί η εγκληματική πράξη ανεβαίνουν προς τα επάνω, προχωράνε και κάπου στα 50-60-70 μέτρα πιο πέρα σε μία γωνία είναι παρκαρισμένο ένα αυτοκίνητο όπου ίσως παρά την σαφή τοποθέτηση των αυτοπτών μαρτύρων ίσως να βρίσκεται ο κ. Τζωρτζάτος. Δεν νομίζω λοιπόν ότι με αυτά τα δεδομένα που δεν αμφισβητούνται σε επίπεδο πραγματικών περιστατικών γιατί αν υπάρχει κάποιος άνθρωπος δεν είναι μαζί με τους δράστες στα 2-3-5 μέτρα, είναι στο αυτοκίνητο το οποίο είναι σαφώς παρκαρισμένο στη γωνία Σκουφά, όχι Σόλωνος όπως λέγεται, και Ομήρου.
Μάλιστα θυμίζω ότι ο αείμνηστος Λέκκας αναγνωρίζει στην Ασφάλεια το αυτοκίνητο και λέει «ναι, αυτό είναι το αυτοκίνητο που είχα δει στο οποίο μπήκαν μέσα οι τρεις δράστες, οδηγούσε ο ένας και έφυγαν›. Αλλά ακόμα κι αν εσείς, δεν μπορώ να ξέρω βέβαια με ποιον τρόπο θα το κάνετε αυτό, αγνοήσετε πλήρως την κατάθεση και της κας Αγγελοπούλου και του μάρτυρα Λέκκα και πείτε ότι ναι, ήταν ο Τζωρτζάτος μέσα στο αυτοκίνητο επειδή μας το λέει ο ίδιος και επειδή θεωρούμε την ομολογία του πιο σημαντική, τι έχουμε ως δεδομένο; Ότι ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι τρεις δράστες της εγκληματικής ενέργειας υπάρχει ίσως και ένας άλλος άνθρωπος μέσα σε ένα αυτοκίνητο.
Βέβαια με αυτό το αυτοκίνητο υποτίθεται ότι φεύγουν μετά οι δράστες. Ναι, δεν νοείται όμως απλή συνέργια μετά την τέλεση της πράξης γιατί η εγκληματική ενέργεια έχει ολοκληρωθεί όταν οι τρεις δράστες ανεβαίνουν την Ομήρου. ¶ρα λοιπόν και στην υπόθεση Μπακογιάννη σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουν προκύψει από την ακροαματική διαδικασία οφείλετε να αθωώσετε τον κ. Τζωρτζάτο είτε το πιο σαφές κατά την άποψή μου επειδή δεν ήταν μέσα στο αυτοκίνητο με το οποίο διέφυγαν οι δράστες. Εδώ είναι σαφέστατη, κρυστάλλινη η κατάθεση του Λέκκα που συνδυάζεται και με την κατάθεση της κας Αγγελοπούλου, είτε ακόμα κι αν θεωρήσετε ότι η ομολογία του βαρύνει παραπάνω επειδή δεν προκύπτει ότι ήταν απλός συνεργός στην εν λόγω ανθρωποκτονία.
Εδώ θα μου επιτρέψετε να σημειώσω ότι έχουμε μία από τις περιπτώσεις όπου πολύ σωστά μας λέει και η θεωρία αλλά και η νομολογία του Αρείου Πάγου, σας είχα διαβάσει την απόφαση 1031 αν θυμάμαι καλά του Αρείου Πάγου που μιλάει για το πώς εκτιμάται μία ομολογία. Η ομολογία εκτιμάται ελεύθερα και προσθέτω εγώ, εφόσον συνδυάζεται και δεν αντικρούεται από τα άλλα αποδεικτικά μέσα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε μία σαφέστατη περίπτωση όπου η ομολογία από μόνη της έχει εντελώς μειωμένη αξιοπιστία εφόσον την έχει καταγγείλει ο κ. Τζωρτζάτος ότι αποτελεί προϊόν βασανιστηρίων και έχει τεκμηριώσει αυτή την άποψή του και 8 μάρτυρες έχουν επιβεβαιώσει τα βασανιστήρια αλλά πέρα από αυτό αυτή η μειωμένης αξιοπιστίας ομολογία αντικρούεται πλήρως από τα άλλα αποδεικτικά στοιχεία, τους αυτόπτες μάρτυρες που σε ανύποπτο χρόνο το 1989 είχαν πει ότι δεν υπήρχε οδηγός μέσα στο αυτοκίνητο, μπήκαν οι τρεις δράστες. Το αυτοκίνητο ήταν εκεί παρκαρισμένο, ο ένας από τους δράστες οδήγησε και έφυγαν.
Συνεπώς δε νομίζω ότι μπορείτε να αξιολογήσετε, να βασίσετε μία κρίση περί ενοχής στην ομολογία του κ. Τζωρτζάτου όταν έχουμε τέτοια δεδομένα που αντικρούουν το περιεχόμενό της. Βέβαια νομίζω ότι και ο νομικός προβληματισμός σχετικά με το τι σημαίνει απλή συνέργια σε μία ανθρωποκτονία και αυτός βαρύνει εξίσου.
Ας δούμε τώρα μία άλλη πολύ σημαντική περίπτωση. Πάλι πρόκειται για ανθρωποκτονία και βέβαια πάλι πρόκειται όχι για αυτουργία κατά το κατηγορητήριο αλλά για παροχή άμεσης ή απλής συνέργιας. Είναι η υπόθεση Μομφεράτου. Εδώ βέβαια έχουμε τον κ. Τσελέντη. Έχουμε έναν συγκατηγορούμενο που και στο ακροατήριο μας λέει κάποια πράγματα. Εδώ να δούμε τι έχει πει ο κ. Τσελέντης στις 4 Αυγούστου.
Είναι πολύ σημαντικό και ενδιαφέρει και την υπόθεση Μπακογιάννη που προανέφερα η ακόλουθη κρίση του κ. Τσελέντη. «Το σχέδιο ήταν να εγκλωβιστεί το αυτοκίνητο του Μομφεράτου σε μία διασταύρωση εκεί από την Τσακάλωφ που έκανε αριστερά προς τα κάτω. Υπήρχε ένα αυτοκίνητο δικό μας που ήταν κλεμμένο. Ήταν παρκαρισμένο δεξιά στην Τσακάλωφ λίγο πριν την διασταύρωση›.
Ο κ. Τσελέντης λοιπόν είναι σαφής στην δικιά του εκδοχή βέβαια γιατί (σημειώστε το από τώρα) εδώ η υπόθεση Μομφεράτου έχει μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιδιομορφία. Έχουμε 3 ή 4 εκδοχές περί του τι ακριβώς συνέβη. Ο κ. Τσελέντης λοιπόν μας λέει ότι η Οργάνωση είχε αφήσει εκεί ένα αυτοκίνητο το οποίο ήταν παρκαρισμένο. Στη συνέχεια μας λέει και διευκρινίζει ότι δεν υπήρχε από την αρχή μέσα ένας οδηγός που περίμενε. Υποτίθεται με αμφιβολίες βέβαια και αμφισβητήσεις ότι αναγνωρίζει ο κ. Τσελέντης τον κ. Τζωρτζάτο ως τον οδηγό.
Όπως θα δούμε δεν τον αναγνωρίζει, είναι ένα λογικό συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει. Εδώ επιτρέψτε μου να επισημάνω το εξής: ειδικά στην υπόθεση Μομφεράτου η αξιοπιστία του κ. Τσελέντη έχει αμφισβητηθεί έντονα και όχι από τους συνηγόρους υπεράσπισης, από τους συνηγόρους πολιτικής αγωγής. Ο συνήγορος πολιτικής αγωγής ο κ. Ποταμίτης που έχει κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ λεπτομερή προσέγγιση της υπόθεσης μας λέει ότι: «δεν θεωρώ δεδομένο ότι όσα λέει ο κ. Τσελέντης είναι αληθινά›. Θα έλεγα ο κ. Παπαλάμπρος προχωρά παραπέρα και ευθέως αμφισβητεί αυτά που είπε ο κ. Τσελέντης και απ’ ότι κατάλαβα θεωρεί ότι είναι πολύ πιθανό ο ένας από τους δράστες, από τους αυτουργούς της ανθρωποκτονίας να ήταν ο κ. Τσελέντης.
Βλέπουμε λοιπόν ειδικά σε αυτή την υπόθεση η αξιοπιστία της κατάθεσης του κ. Τσελέντη βάλλεται από παντού και από τους συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής και αν θέλετε, πλανάται σ’ αυτή την αίθουσα η εντύπωση ότι μπορεί ο κ. Τσελέντης να μη μας είπε την αλήθεια γιατί μπορεί η δράση του να μην ήταν αυτή όπως την περιορίζει, μπορεί για παράδειγμα να ήταν κι αυτός ένας από τους αυτουργούς ή μπορεί να ήταν και ο οδηγός του αυτοκινήτου.
Γιατί βέβαια, σύμφωνα με την εκδοχή που υιοθετεί και η Εισαγγελική Αρχή, όταν ένα αυτοκίνητο παρεμβαίνει και κόβει την πορεία της MERCEDES των άτυχων θυμάτων, ο οδηγός της είναι άμεσος συνεργός και δεν θα ήθελε βέβαια ο κ. Τσελέντης να καταδικαστεί ως άμεσος συνεργός γι αυτό όσο μπορεί υποβαθμίζει τη δική του συμμετοχή.
Εδώ παρενθετικά σημειώνω, υπάρχει ένα άλλο ζήτημα που δε θα το αναπτύξω εγώ, θα μιλήσει μάλλον ο κ. Παπαδάκης γι αυτό, ότι δεν πρέπει να είναι ούτε καν αυτονόητο ότι πράγματι υπήρξε ένα αυτοκίνητο που παρεμβλήθηκε, που έκοψε την πορεία της MERCEDES των θυμάτων. Ούτε αυτό λοιπόν είναι δεδομένο και θα πρέπει και αυτό να το διερευνήσετε. Δεν ξεκινάμε με δεδομένο ότι υπήρξε ένα αυτοκίνητο που διέκοψε, αλλά και αυτό είναι προς απόδειξη.
Κλείνω όμως αυτή την παρένθεση και επανέρχομαι στα όσα έχει πει ο κ. Τσελέντης. «Ήμαστε› λέει «εμείς λίγο πιο πάνω στο παρκάκι εκεί στην πλατεία της Δεξαμενής και ξεκινήσαμε με τα πόδια, περπατήσαμε την Τσακάλωφ, εκείνη την ημέρα παραδόξως ο δρόμος ήταν ήρεμος›. Αμέσως πιο κάτω επανέρχεται και επαναλαμβάνει: «Το αυτοκίνητο το δικό μας που ήταν παρκαρισμένο στο δεξιό μέρος της Τσακάλωφ...›.
Εδώ υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κενό σε αυτά που μας λέει ο κ. Τσελέντης, γιατί σύμφωνα με τη λογική της κατάθεσής του, έχουμε ως δεδομένο ότι υπήρχε ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο στην Τσακάλωφ. Έχουμε ως δεδομένο ότι ο οδηγός σύμφωνα με την εκδοχή του κ. Τσελέντη αυτού του αυτοκινήτου, δεν ήταν μέσα στο αυτοκίνητο, αλλά ήταν κάπου αλλού μαζί με τους άλλους τους δράστες. Εδώ έκανε μια πολύ εύστοχη παρατήρηση ο κ. Παρασκευόπουλος: «Μα πώς είναι δυνατόν, ξεκίνησαν όλοι οι δράστες μαζί αλλά κατάφερε ο οδηγός να τρέξει πρώτος, να βάλει μπρος το αυτοκίνητο, να το παρεμβάλλει, να κόψει τη όψει τη MERCEDES και στη συνέχεια οι άλλοι δράστες που ξεκίνησαν όλοι μαζί μπόρεσαν να πυροβολήσουν;›
Εδώ κάτι δεν πάει καλά. Και κάτι δεν πάει καλά γιατί ο ίδιος ο κ. Τσελέντης σε ερώτηση του κ. Παρασκευόπουλου, νομίζω στις 6/8 αυτή τη φορά, λέει το εξής: «Ήταν εκεί ο Μανόλης, καθόταν σε ένα παγκάκι....› Πρόεδρος: «Δε θέλω να διαβάσετε τίποτα, ερώτηση αν έχετε›. Παρασκευόπουλος: «Λέτε ότι ήταν εκεί και ο Σταμάτης›. Τσελέντης: «Δεν καθόταν σε παγκάκι ο Σταμάτης›. Παρασκευόπουλος: «Ήταν εκεί, μαζί σας;› Τσελέντης: «Στο παγκάκι καθόμουν εγώ και ο Χριστόδουλος μαζί και ο Κουφοντίνας σε ένα παγκάκι απέναντι. Πρέπει να ήταν εκεί ο Σταμάτης από κάτω στο δρόμο›.
Αυτό νομίζω ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία κ.κ. Δικαστές γιατί ακόμα και ο συγκατηγορούμενος που επιβαρύνει τον κ. Τζωρτζάτο, είναι σαφής: «Εκεί που περιμέναμε όλοι μαζί› -αυτή είναι η εκδοχή του κ. Τσελέντη, διευκρινίζει στον κ. Παρασκευόπουλο- «δεν ήταν μαζί μας στο παγκάκι ο κ. Τζωρτζάτος›. Και μάλιστα δεν ξέρει πού ήταν ο κ. Τζωρτζάτος και μας λέει ότι πρέπει να ήταν λίγο πιο κάτω. ¶ρα ούτε ο κ. Τσελέντης δηλώνει στο Δικαστήριό σας ότι μαζί μας, εκεί που περιμέναμε, ήταν ο κ. Τζωρτζάτος.
Στη συνέχεια λέει ο κ. Τσελέντης: «Ξεκίνησε το δικό μας αυτοκίνητο, δεν είμαι σίγουρος ποιος το οδηγούσε, αλλά νομίζω ότι το οδηγούσε ο Τζωρτζάτος, ο Σταμάτης›. Εδώ σημειώστε ότι ειδικά σ’ αυτή την υπόθεση, υπάρχει η εντύπωση, η τεκμηριωμένη θα έλεγα και από τα δεδομένα εντύπωση, ότι μπορεί ο κ. Τσελέντης να μη μας λέει όλη τη συμμετοχική του δράση σε αυτή την υπόθεση κι όταν μπορεί να ήταν πολύ ποιο αναβαθμισμένη από αυτήν που μας παρουσιάζει.
Μία μορφή αναβάθμισης θα ήταν να είναι ένας από τους αυτουργούς και αυτός. Κάτι τέτοιο νομίζω, μια τέτοια στάση υιοθέτησε η Πολιτική Αγωγή. Γιατί να μην ήταν λίγο διαφορετική η μορφή αναβάθμισης της δράσης του και γιατί να μην ήταν αυτός ο οδηγός του αυτοκινήτου, όταν μάλιστα, σύμφωνα με τη δική του εκδοχή, μας λέει ότι «καθόμαστε στο παγκάκι, ξεκινήσαμε, πήγαμε προς την Τσακάλωφ και κάποιος μπήκε στο αυτοκίνητο και προχώρησε›, όταν έχει πει ότι «δεν ήταν μαζί μας ο Τζωρτζάτος, πρέπει να ήταν κάπου πιο κάτω›. Γιατί λοιπόν να μην είναι ο κ. Τσελέντης αυτός που μπήκε στο αυτοκίνητο;
Προσέξτε εδώ και κάτι άλλο: Σ’ αυτήν την υπόθεση υπάρχουν διάφορες εκδοχές περί του τί ακριβώς συνέβη. Ας μην ξεχνάμε ότι σε αυτή την υπόθεση υπάρχει και η εκδοχή του κ. Χριστόδουλου Ξηρού στην απολογία του, που εσείς έχετε κρίνει νόμιμη. Να δούμε τί μας λέει και ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός ο οποίος σύμφωνα με το κατηγορητήριο ήταν και αυτός παρών και σύμφωνα με τον κ. Τσελέντη.
Ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός λοιπόν λέει: «Τον Ιανουάριο του ’85 ο επόμενος στόχος μας ήταν ο εκδότης της εφημερίδας κ. Μομφεράτος, πράγμα που το δεχθήκαμε όλοι. Στην επίθεση αυτή πήραμε μέρος εγώ ως οδηγός μοτοσικλέτας μάρκας HONDA και επιβάτη τον Λουκά, ακόμη ο Νικήτας ως οδηγός της άλλης μοτοσικλέτας τύπου vespa και συνεπιβάτη τον Αλέκο. Ο Λάμπρος είχε το ρόλο για την ειδοποίηση όταν ο στόχος ξεκίνησε από το σπίτι›.
Στη συνέχει μας λέει ο κ. Χριστόδουλος ότι πυροβόλησε εναντίον του Μομφεράτου και του οδηγού του ο Αλέκος και ο Λουκάς και θυμίζω ότι έχει παραδεχθεί ο κ. Τσελέντης ότι ήταν ο Αλέκος, και στη συνέχεια επιβιβάστηκαν στις μοτοσικλέτες και απομακρύνθηκαν εγκαταλείποντας τις κλεμμένες μοτοσικλέτες στην περιοχή Νεάπολης Εξαρχείων.
Τί είναι πάρα πολύ σημαντικό για τον εντολέα μου, τον κ. Τζωρτζάτο: Ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός, ο οποίο σε αυτή την προανακριτική φέρεται να ομολογεί τη συμμετοχή του, δίνει μία εντελώς άλλη εκδοχή και βέβαια δεν μιλά για αυτοκίνητο, μιλά για μοτοσικλέτες. Ενώ προσδιορίζει υποτίθεται, σύμφωνα με τα λεγόμενα σε αυτή την κατάθεση ότι οι δράστες ήταν τέσσερις, τους λέει, δεν λέει τίποτα για τον κ. Τζωρτζάτος.
Προσέξτε και το πιο σημαντικό: Στη συνέχεια αυτής της απολογίας, λέει ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός: ?Ακολούθησε η επίθεση εναντίον διερχόμενου λεωφορείου των ΜΑΤ κοντά στο ξενοδοχείο ΚΑΡΑΒΕΛ. Εκεί λάβαμε μέρος εγώ, ο Λουκάς και ο Σταμάτης τον οποίον συναντώ για πρώτη φορά σε ενέργεια›. Είναι σαφής ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός. Ξέρετε, κ.κ. Δικαστές, αν μπείτε στην εσφαλμένη κατ’ εμέ λογική του να θεωρήσετε νόμιμα αποδεικτικά μέσα όλες αυτές τις προανακριτικές καταθέσεις, δε νομίζω ότι μπορείτε να κάνετε επιλεκτική ανάγνωση και να πείτε «ό,τι επιβαρύνει τους κατηγορουμένους το λαμβάνουμε υπόψη μας, ό,τι όμως τους αθωώνει, αυτό το αγνοούμε›.
Έχουμε λοιπόν ως δεδομένο, σαφέστατο δεδομένο, ότι ένας από αυτούς που φέρονται να είναι ανάμεσα στους δράστες στην υπόθεση Μομφεράτου, είναι σαφέστατος. Όχι μόνο δεν λέει τίποτα για τον Τζωρτζάτο, αλλάς μας διευκρινίζει: «Εγώ τον Σταμάτη›, δηλαδή τον Τζωρτζάτο σύμφωνα με το κατηγορητήριο, «τον συναντώ για πρώτη φορά στη μεταγενέστερη ενέργεια της επίθεσης εναντίον του λεωφορείου των ΜΑΤ στο ξενοδοχείο ΚΑΡΑΒΕΛ. Γιατί δηλαδή αυτό δε θα πρέπει να το συνεκτιμήσετε;
Έχει και μία λογική αυτή η τοποθέτηση. Μην ξεχνάμε ότι με την ίδια την παραδοχή του κ. Τζωρτζάτου, το 1985 ξεκινά την όποια δράση του στο πλαίσιο της 17Ν. Η δολοφονία, η ανθρωποκτονία κατά των Μομφεράτου και Ρουσσέτη γίνεται λίγο χρονικό διάστημα μετά την ένταξη του κ. Τζωρτζάτου στην Οργάνωση. Νομίζω ότι αντιβαίνει τη λογική, ένα πολύ φρέσκο μέλος που προφανώς δεν έχει την επιχειρησιακή εμπειρία που έχουν τα άλλα μέλη, να έχει έναν τόσο καθοριστικό ρόλο.
Γιατί σύμφωνα με τη μία εκδοχή των γεγονότων ήταν οδηγός ο κ. Τζωρτζάτος αλλά όχι αυτή τη φορά ο οδηγός του αυτοκινήτου με το οποίο έφυγαν απλώς οι δράστες, είναι ο οδηγός που έχει τον πλέον καθοριστικό ρόλο σ’ αυτή την ενέργεια. Γιατί αν δεν μπορέσει αξιοποιώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το χρόνο να παρέμβει και να κλείσει το αυτοκίνητο του Μομφεράτου εκείνη τη χρονική στιγμή που θα ανακόψει την πορεία, ούτε πριν, ούτε μετά, πάει περίπατο, χάνεται όλη η ενέργεια.
¶ρα η κοινή λογική λέει ότι ειδικά σ’ αυτή την περίπτωση, ρόλος του οδηγού είναι καθοριστικός. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, αν υπήρχε αυτοκίνητο που παρεμβλήθηκε, γιατί σας είπα ότι και αυτό πρέπει να το ερευνήσετε, ο ρόλος του αυτοκινήτου ήταν ο πιο καθοριστικός γιατί μόνο επειδή μπήκε στην κατάλληλη στιγμή το αυτοκίνητο μπροστά και έκοψε την πορεία, μπόρεσαν να έρθουν οι δράστες και να πυροβολήσουν τα ατυχή θύματα.
Είναι δυνατόν αυτό τον καθοριστικό ρόλο που απαιτεί ψυχραιμία, που απαιτεί εμπειρία, που απαιτεί εξοικείωση με τη δράση της 17Ν να τον αναθέσουν σε ένα φρέσκο μέλος που δεν έχει συμμετάσχει σε καμία άλλη ενέργεια; Γιατί κανείς δεν αναφέρει τίποτα ότι συμμετείχε ο κ. Τζωρτζάτος σε προηγούμενη ενέργεια και μάλιστα ο κ. Χριστόδουλος μας είπε ότι ούτε και σε αυτή ήταν, αλλά σε επόμενη ενέργεια για πρώτη φορά.
Αν τυχόν αγνοήσετε όμως την κατάθεση, τη δήλωση του κ. Χριστόδουλου Ξηρού, θα πρέπει να δεχθείτε ότι η πρώτη φορά που συμμετέχει σε ενέργεια της 17Ν ο κ. Τζωρτζάτος είναι η υπόθεση Μομφεράτου. Είναι δυνατόν να παίρνει κανείς το βάπτισμα του πυρός σε μία Οργάνωση οδηγώντας το αυτοκίνητο που θα παρεμβληθεί και που θα κόψει την πορεία των θυμάτων; Δε νομίζω. Η κοινή λογική μας λέει άλλα πράγματα. Η κοινή λογική μας λέει ότι ένα μέλος που για πρώτη φορά συμμετέχει σε μία ενέργεια, θα έχει έναν πολύ δευτερεύοντα ή τριτεύοντα ρόλο, θα είναι όπως στην υπόθεση Μπακογιάννη, καίτοι μεταγενέστερη, αυτός που τυχόν περιμένει κάπου αλλού για να μπουν οι δράστες και να φύγουν ή θα είναι αυτό που φέρεται να έχει ομολογήσει ο κ. Τζωρτζάτος.
Εδώ υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή. Είναι η εκδοχή του κ. Τσελέντη και είδατε πόσο προβληματική είναι. Είναι προβληματική γιατί και είναι πολύ πιθανό να θέλει να καλύψει τον εαυτό του και να υποβαθμίσει την ενέργειά του αλλά είναι και προβληματική προπαντός γιατί και αυτά που ο ίδιος λέει δεν τα τεκμηριώνει. Λέει ότι «ήμαστε μαζί, περιμέναμε στα παγκάκια στην πλατεία της Δεξαμενής›, τον ρωτά ο κ. Παρασκευόπουλος, διευκρινίζει, «δεν ήταν όμως μαζί μας ο κ. Τζωρτζάτος, πρέπει να ήταν κάπου αλλού›.
Υπάρχει η εκδοχή του κ. Τσελέντη, υπάρχει η εκδοχή του κ. Χριστόδουλου Ξηρού που πανηγυρικά απαλλάσσει τον κ. Τζωρτζάτο και υπάρχει και η εκδοχή του ιδίου του κ. Τζωρτζάτου, σύμφωνα με όσα φέρεται να έχει ομολογήσει. Θα τη δούμε και αυτή. Εδώ φέρεται να έχει ομολογήσει ο κ. Τζωρτζάτος: «Κάποια μέρα αποφασίσαμε τον Μομφεράτο, εκδότη της εφημερίδας ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΚΝΗ. Στην ενέργεια αυτή ήταν ο Μανόλης, ο Λουκάς, ο Αλέκος, εγώ και πιθανόν και κάποιος άλλον τον οποίον εγώ δεν είδα γιατί εγώ έκανα τον παρατηρητή. Δηλαδή εμένα ο Λουκάς και ο Μανόλης με είχαν βάλει σε ένα δρόμο που δε θυμάμαι στο Κολωνάκι και όταν θα περνούσε από εκεί ο Μομφεράτος, θα σήκωνα ψηλά το χέρι μου για να καταλάβουν οι υπόλοιποι ότι έρχεται›.
Πιο κάτω μας λέει: «Όταν πέρασε το αυτοκίνητο του Μομφεράτου και βεβαιώθηκα ότι ήταν μέσα αυτός, σήκωσα το χέρι μου και μετά από λίγο άκουσα πυροβολισμούς. Το σημείο που ήταν οι σύντροφοι και αυτό που ήμουν εγώ, απείχε 100 μέτρα περίπου›. Εδώ γεννάται κι ένας προβληματισμός, όταν κανείς είναι 100 μέτρα μακριά από τον τόπο του εγκλήματος και όταν σύμφωνα με την εκδοχή της Εισαγγελικής Αρχής πρέπει να παρεμβληθεί και ένα αυτοκίνητο για να εξασφαλισθεί το σταμάτημα του αυτοκινήτου των θυμάτων, νοείται ότι είναι απλή συνέργια;
Ας θεωρήσω λοιπόν, παρότι δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι και αυτή θα τη θεωρήσουμε ως απλή συνέργια. Γιατί είναι πριν την τέλεση της πράξης και σε κάποιο βαθμό βοηθά, ας το πούμε, στην ολοκλήρωση της εγκληματικής ενέργειας και το σήκωμα του χεριού που ενημερώνει για το πέρασμα του αυτοκινήτου. Υπό αυτή την αυστηρή εκδοχή, νομίζω ότι μιλάμε μόνο για απλή συνέργια και όχι για άμεση συνέργια, σύμφωνα με όσα μας έχει πει ο κ. Τσελέντης.
Θέλω να υπογραμμίσω λοιπόν ότι ακόμα και αυτή η ομολογία του κ. Τζωρτζάτου, προσδίδει εντελώς διαφορετικό νομικό χαρακτηρισμό και έχω την άποψη ότι και στη χειρότερη δυνατή εκδοχή δεν μπορείτε να υπερβείτε αυτό το στάδιο. Όταν ο ίδιος ομολογεί, εντός ή εκτός εισαγωγικών ότι «εγώ ήμουν απλός συνεργός› και όταν υπάρχουν τόσες αντιφάσεις, τόσα κενά, τόσες αλληλοσυγκρουόμενες εκδοχές, δε νομίζω ότι μπορείτε να δεχθείτε ότι ήταν άμεσος συνεργός.
