Η βασική μου θέση είναι ότι από τη συνολική εκτίμηση των δεδομένων, από τον τρόπο που λέει όσα λέει ο κ. Τσελέντης, από τη σαφή τοποθέτηση του κ. Χριστόδουλου Ξηρού ο οποίος σύμφωνα με την Εισαγγελική Αρχή και με την κατάθεση του κ. Τσελέντη ήταν ένας από τους δράστες αυτής της ενέργειας, από την σαφή αυτή λοιπόν τοποθέτηση του κ. Χριστόδουλου που λέει ότι «δεν ήταν εκεί ο Τζωρτζάτος γιατί εγώ τον έχω δει για πρώτη φορά σε μεταγενέστερη ενέργεια› και με δεδομένο ότι δεν είναι δυνατόν σε μία πρώτη ενέργεια, εκεί που δίνεται το βάπτισμα του πυρός να έχει έναν τόσο καθοριστικό ρόλο εκεί ο Τζωρτζάτος που δεν ξέρω καν αν είχε και δίπλωμα οδήγησης εκείνο το διάστημα και αν μπορούσε να οδηγήσει, αλλά με δεδομένο ότι είναι, αν είναι, η πρώτη του ενέργεια αυτή, από το σύνολο των αποδείξεων, νομίζω ότι δημιουργούνται σοβαρότατες αμφιβολίες και εδώ θα πρέπει να αθωώσετε τον κ. Τζωρτζάτο.
Τελειώνοντας με αυτή την υπόθεση, να δούμε και μερικά άλλα σημεία από τις δηλώσεις του κ. Τσελέντη στο ακροατήριό σας. Έχει πολύ μεγάλη σημασία ιδίως για μια άλλη υπόθεση που θα δούμε, ότι ο κ. Τζωρτζάτος πανηγυρικά μας λέει και σαφέστατα ότι όσοι συμμετείχαν σε τέτοιες ενέργειες, είχαν πάντοτε δύο όπλα. Κατά λέξη: «Μετά έμαθα στο αυτοκίνητο ότι ο Χριστόδουλος πυροβόλησε και με ένα δεύτερο πιστόλι που είχε μαζί του. Σε όλες τις ενέργειες, αυτός που θα πυροβολούσε το θύμα, είχε πάντοτε δύο όπλα›. Λέει αμέσως πιο κάτω: «Σε όλες αυτές τις ενέργειες που είχαν σκοπό να σκοτώσουν κάποιον άνθρωπο, αυτός που θα πυροβολούσε είχε πάνω του δύο όπλα›. Θυμηθείτε το αυτό, έχει σημασία για την υπόθεση Παπαδημητρίου.
Να θυμίσω ότι ο κ. Τσελέντης είναι βεβαιότατος ότι στην υπόθεση Αγγελόπουλου υπήρχε κάπου μακριά ένα αυτοκίνητο που ήταν μέσα ο κ. Τζωρτζάτος, ενώ δεν είναι 100% βέβαιος παρά τις επανειλημμένες ερωτήσεις, ότι στην υπόθεση Μομφεράτου, που σας λέω, έχει κάθε λόγο να υποβαθμίσει ο κ. Τσελέντης τη δική του συμμετοχή, εκεί δεν είναι βέβαιος για το αν ήταν οδηγός ο κ. Τζωρτζάτος.
Σε ερώτηση του κ. Ποταμίτη, συνηγόρου Πολιτικής Αγωγής, ο κ. Ποταμίτης λέει: «Ο κ. Τζωρτζάτος αναφέρει στη δική του απολογία ότι έδωσε το νεύμα της άφιξης του αυτοκινήτου όπως είπατε κι εσείς, τώρα σαν πιθανότητα, αλλά μετά έφυγε χωρίς να αναφέρει ότι ήταν οδηγός του αυτοκινήτου. Είστε βέβαιος ότι οδηγούσε;› Τσελέντης: «Σχεδόν›. Ποταμίτης: «Τί θα πει αυτό;› «Θυμάμαι ότι αυτός ήταν στη θέση του οδηγού, αλλά, καμιά φορά, άνθρωπος είμαι, μπορεί να κάνω κάποιο λάθος. Αλλά σχεδόν είμαι βέβαιος ότι ήταν αυτός›. «Κάποιος το οδηγούσε, έτσι δεν είναι;› «Οπωσδήποτε εγώ δεν οδηγούσα›. Αυτό είναι που τον ενδιαφέρει, μη τυχόν θεωρηθεί ότι αυτός οδηγούσε το αυτοκίνητο.
Πιο κάτω ρωτά ο κ. Ποταμίτης: «Ειπώθηκε κάτι για δύο όπλα αν δεν κάνω λάθος› και πάλι ο κ. Τσελέντης το επιβεβαιώνει: «Αυτοί που συμμετείχαν είχαν δύο όπλα μαζί τους›. Ρωτά στις 6/8 και ο κ. Ραχιώτης τον κ. Τσελέντη: «Ο Τζωρτζάτος μας λέει ότι ‘πήγαμε 4 να σκοτώσουμε τον Μομφεράτο, εγώ που πήγα πέρα για να ειδοποιήσω ότι έρχεται το αυτοκίνητο και οι άλλοι τρεις που δεν ξέρω τί ακριβώς έκαναν ο καθένας’. Έρχεστε κι εσείς εδώ και μας λέτε ‘εγώ τότε δεν ήξερα να οδηγώ’. Είναι δεδομένο απ’ όλους τους μάρτυρες ότι στο αυτοκίνητο είχε μείνει ο οδηγός›.
Εδώ θα μου επιτρέψει ο κ. Ραχιώτης να διαφωνήσω, δεν είναι δεδομένο απ’ όλους τους μάρτυρες, είναι μία από τις εκδοχές. «¶ρα έμεινε ένας από τους δύο, άρα μία από τις δύο θέσεις είναι δική σας›. Τσελέντης: «Μα οι άλλοι δύο δεν ήταν οδηγοί›. Ραχιώτης: «Κανένας δεν το οδήγησε αυτό το αμάξι;› «Ο τέταρτος›. «Ποιος είναι ο τέταρτος;› «Ο Τζωρτζάτος›.
Βλέπουμε λοιπόν ότι όταν λέει χωρίς βεβαιότητα ο κ. Τσελέντης ότι ο οδηγός ήταν ο κ. Τζωρτζάτος, το κάνει στο πλαίσιο ερωτήσεων που κατατείνουν ως άλλη εκδοχή να θεωρηθεί ότι ο κ. Τσελέντης είναι ο οδηγός, γιατί μας έχει πει ότι «εγώ δεν ήμουν ο αυτουργός›, μας έχει πει ότι ήταν εκεί, μας έχει πει ότι υπήρχε αυτοκίνητο, άρα κάποιος πρέπει να το οδηγούσε αυτό το αυτοκίνητο. Προκειμένου να μη δεχθεί ότι ο ίδιος, δηλαδή ο κ. Τσελέντης το οδηγούσε, συμπεραίνει, ποιος άλλος μένει; Μένει ο κ. Τζωρτζάτος.
Δεν είναι λοιπόν οι δηλώσεις αυτές του κ. Τσελέντη βεβαιώσεις που προκύπτουν από γνώση των πραγματικών δεδομένων, είναι κάποιες συμπερασματικές κρίσεις που τον βοηθούν πρωτίστως να αποσείσει τη δική του πιθανή ευθύνη ως οδηγού του αυτοκινήτου.
Έχει πει και σε ερώτηση του κ. Παπαδάκη «Είστε βέβαιος ότι ο Τζωρτζάτος οδηγούσε το αυτοκίνητο ή αμφιβάλλετε;› Τσελέντης: «Στο Μομφεράτο, 95% πρέπει να ήταν ο Τζωρτζάτος›. Παπαδάκης: «Η δικανική βεβαιότητα 100% καί τις ποσοστώσεις τις έχετε ακούσει άπειρες φορές εδώ πέρα. Δεν είστε βέβαιος λοιπόν›. «Πρέπει να ήταν ο Τζωρτζάτος, αυτή είναι η απάντησή μου›. Το «πρέπει να είναι›, το είπα και πριν κ.κ. Δικαστές, συνιστά μία κρίση, ένα συμπέρασμα, μια εκτίμηση ενός συγκατηγορουμένου και δεν συνιστά ότι μια βεβαίωση ότι «ναι, είμαι σίγουρος, ο Τζωρτζάτος οδηγούσε›.
Έχουμε και το δεδομένο ότι ο ίδιος ο κ. Τσελέντης μας λέει «μα εν ήταν μαζί μας στα παγκάκια ο κ. Τζωρτζάτος, πρέπει να ήταν κάπου πιο κάτω. Βλέπετε λοιπόν πόσα πολλά «πρέπει› και «ίσως› και «συμπεραίνω› υπάρχουν σε αυτή την υπόθεση σύμφωνα με τη μία από τις εκδοχές.
Το συμπέρασμά μου είναι ότι υπάρχουν σοβαρότατες αμφιβολίες για τη συμμετοχή του κ. Τζωρτζάτου που σε κάθε περίπτωση δεν υπερβαίνει την απλή συνέργια σύμφωνα με την ομολογία του, αλλά οι αμφιβολίες είναι τόσες και δώστε και βαρύτητα στην άποψη του κ. Χριστόδουλου Ξηρού σε συνδυασμό με τις αντιφάσεις του κ. Τσελέντη και με το έννομο συμφέρον που έχει ο κ. Τσελέντης να υποβαθμίσει τη δική του συμμετοχή, το συμπέρασμά μου λοιπόν είναι ότι και γι αυτή την υπόθεση πρέπει να αθωωθεί ο κ. Τζωρτζάτος.
Θα αναφέρω τέσσερις ακόμα υποθέσεις. Οι τέσσερις αυτές υποθέσεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Υποτίθεται ότι είναι αυτές οι περιπτώσεις που πιάνει πιστόλι στα χέρια του ο κ. Τζωρτζάτος και πυροβολεί. Γιατί θυμάστε, η παρουσίαση, η διαστρεβλωμένη, η προκατειλημμένη παρουσίαση του κ. Τζωρτζάτοθ από τα ΜΜΕ την οποία δυστυχώς υιοθέτησε χωρίς στοιχεία και η Πολιτική Αγωγή εδώ μέσα, είναι ότι ο Τζωρτζάτος είναι το γρήγορο πιστόλι, είναι αυτός που βγάζει το περίστροφο και εκτελεί αδίστακτα, είναι ένας στυγνός δολοφόνος.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο τρεις μόνο φορές έχει πυροβολήσει ο κ. Τζωρτζάτος και εδώ στο ακροατήριο η Εισαγγελική Αρχή προσέθεσε και μία τέταρτη, αναβιβάζοντας την απλή συνέργια σε αυτουργία. Από τώρα να πούμε ότι και σε αυτές τις περιπτώσεις, μόνο ένας θάνατος έχει επέλθει, ο θάνατος του αείμνηστου Ανδρουλιδάκη που έχει επέλθει ένα μήνα μετά την εγκληματική ενέργεια και μετά την καταστροφική παρέμβαση των γιατρών που έκαναν το ένα ιατρικό λάθος πάνω στα άλλα.
Αλλά όπως θα δείτε ούτε αυτές οι κατηγορίες στέκουν εις βάρους του κ. Τζωρτζάτου. Θα ξεκινήσω με την πρώτη κατηγορία ότι πυροβόλησε η οποία ήταν οφθαλμοφανώς αστήρικτη και συνιστά ένα από τα πολύ σημαντικά νομικά λάθη του κατηγορητηρίου. αναφέρομαι στην απόπειρα ανθρωποκτονίας στην υπόθεση ΕΛΤΑ Αιγάλεω εις βάρους του αστυφύλακα του κ. Ξηντάρα αν θυμάμαι καλά.
Εδώ τι μας λέει το παραπεμπτικό βούλευμα, πώς διατυπώνει την κατηγορία; Στο ΕΛΤΑ Αιγάλεω όλοι μαζί μεταξύ των οποίων και ο κ. Τζωρτζάτος με πρόθεση, έχοντας αποφασίσει να σκοτώσουν τον αστυφύλακα της Τροχαίας Αιγάλεω Κωνσταντίνο Ξηντάρα ο οποίος είχε φτάσει με την δίκυκλη μοτοσικλέτα του στα ΕΛΤΑ, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία, ειδοποιηθείς προς τούτο για την ληστεία με πρόθεση να τον σκοτώσουν πυροβόλησαν εναντίον του με τα πιστόλια τους και τα περίστροφά τους με αποτέλεσμα να τον τραυματίσουν. Όμως απέτυχαν στην προσπάθειά τους να τον σκοτώσουν.
Έχουμε λοιπόν μία κατηγορία ότι και ο κ. Τζωρτζάτος (χρησιμοποιείται πληθυντικός αριθμός) πυροβόλησε και αυτός εις βάρος του αστυφύλακα του κ. Ξηντάρα, τον τραυμάτισε αλλά όμως είχε σκοπό να τον θανατώσει. Εδώ κ. Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές είναι μια περίπτωση όπου φαίνεται σαφώς το πόσο πρόχειρα και επιπόλαια έκαναν την δουλειά τους οι Εφέτες που συνέταξαν αυτό το παραπεμπτικό βούλευμα.
Βέβαια για να μην τους αδικώ όταν πρέπει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να αντιμετωπίσεις χίλιες τόσες κατηγορίες και όταν πάση θυσία προέχει η ταχύτητα εις βάρος της επιμελούς μελέτης των δικογραφιών, άνθρωπος είσαι, θα κάνει και κάποιο λάθος. Δεν μπορεί σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, σε χρόνο ρεκόρ εντός του οποίου συνετάγη το παραπεμπτικό βούλευμα να μην γίνουν και λάθη.
Έγιναν λοιπόν και χοντρά λάθη, ανεπίτρεπτα λάθη όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Γιατί; Στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε ξαναγίνει δικαστήριο. Αυτή η υπόθεση είχε δικαστεί από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο με άλλους κατηγορουμένους, αυτή όμως ακριβώς η υπόθεση. Διαβάστηκε στο ακροατήριό σας το σκεπτικό και το διατακτικό αυτής της απόφασης όπου αθωώνονται μεν οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι και δεν μας αφορά αυτό το σκέλος αλλά στην συγκεκριμένη υπόθεση αναφέρεται σαφέστατα ότι κρίνονται αθώοι και για τη ληστεία αλλά και για την απόπειρα ανθρωποκτονίας ειδικότερα για τους πυροβολισμούς που δέχθηκε από ένα άτομο ο κ. Ξηντάρας. Να μην σας διαβάζω πάλι στο κείμενο της απόφασης του ΜΟΔ. Το είχα διαβάσει τότε.
Είναι σαφές, ένας πυροβόλησε, έτσι έχει κριθεί αμετάκλητα από την Ελληνική Δικαιοσύνη. ¶λλωστε αυτό είχε πει τότε και το θύμα, ο αστυνομικός κ. Ξηντάρας, αυτό είπε και τώρα φυσικά στο ακροατήριό σας. Βέβαια είχα προβάλει τότε μία ένσταση δεδικασμένου, είχα αναφερθείς την έννοια του ουσιαστικού δεδικασμένου γιατί η θεωρία διαχωρίζει μεταξύ τυπικού και ουσιαστικού δεδικασμένου. Με δυο κουβέντες για να μην σας κουράζω είχα επικαλεστεί την άποψή του καθηγητή του κ. Καρρά. Οι Εφέτες που συνέταξαν το παραπεμπτικό βούλευμα μάλλον δεν ήταν πρωτοετείς φοιτητές. Δεν ήταν καν ούτε πρωτοετείς δικαστές, παρόλα αυτά έκαναν το λάθος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου) ?.. Τι δουλειά έχει το ένα με το άλλο; Όταν δεν υπάρχει ταυτότητα προσώπων;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δικαστές είστε, μπορείτε να αμφισβητήσετε το κύρος του, ότι θέλετε μπορείτε να πείτε. Μου το εξήγησε ο κ. Καρράς στο βιβλίο του και σας διάβασα το σχετικό χωρίο από το βιβλίο του που τα εξηγεί σε όλους πολύ καλά. Αν εσείς δεν θέλετε να ακολουθήσετε αυτά που λέει η θεωρία δικαίωμά σας, εσείς αποφασίζετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Προσπάθησα να πείσω το Δικαστήριό σας να καταλάβει αυτά που λέει η θεωρία αλλά δεν τα κατάφερα φαίνεται, τι να κάνουμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου) ?. Είναι δεδικασμένο χωρίς ταυτότητα προσώπου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Η ταυτότητα προσώπου αφορά το τυπικό δεδικασμένο. Το ουσιαστικό δεδικασμένο αφορά τις συνθήκες που έγινε η πράξη. Διαβάστε λίγο Καρρά κ. Πρόεδρε, καλό κάνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)?.. Σας παρακαλώ πολύ να τελειώνουμε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Όταν αγνοείτε τα δεδομένα της επιστημονικής θεωρίας και του βασικότερου μαζί με τον κ. Ανδρουλάκη εκφραστή της τι να πω; Προχωράω όμως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ πολύ τελειώνετε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Εκεί λοιπόν είχαμε ως δεδομένο και από το Δικαστήριο το ΜΟΔ που είχε ασχοληθεί με αυτή την υπόθεση ότι μόνο ένας πυροβόλησε. Κύριε Πρόεδρε, επειδή σας είπα έχω και κάποιες θεωρητικές ανησυχίες, ανοίγω και κανένα βιβλίο, βλέπω τι λένε οι θεωρητικοί για το ουσιαστικό δεδικασμένο. Αυτό νομίζω ότι είναι ένα δικαίωμα που έχω και προσπαθώ να παρουσιάσω στο Δικαστήριο ?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παραπέμπω στη γραφή «γιγνώσκεις αναγιγνώσκεις›.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αυτό το λέτε ως αυτοκριτική;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην μας τρελάνετε κιόλας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Γιατί όταν σας τα διάβαζα σαφώς από το εγχειρίδιο του κ. Καρρά εκεί δεν το ακούσατε. Βέβαια πολύ συχνά συνηθίζει η Δικαστική Αρχή να αγνοεί τα όσα λέει η θεωρία αλλά δεν είναι κάτι βέβαια που την τιμά και ιδιαίτερα. Έρχομαι λοιπόν στα πραγματικά περιστατικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, μήπως σας ενοχλεί ότι ασχολούμαι διεξοδικά με όλες τις λεπτομέρειες σε κάθε υπόθεση; Ποινική Δίκη δεν έχουμε; Σε μία ποινική Δίκη αυτό κάνουμε. Εξετάζουμε λεπτομερώς όλα τα στοιχεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν κάνουμε πρώτη φορά ποινική Δίκη.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κάνω εγώ αυτό που δεν έκανε η Εισαγγελική Αρχή, που δεν ασχολήθηκε με τα δεδομένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ τελειώνετε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Στις 13 Μαίου εμφανίστηκε στο ακροατήριό σας ο κ. Ξηντάρας και είπε βέβαια και πάλι το εξής, περιέγραψε το πώς εμφανίστηκε στον χώρο της ληστείας, ότι «κάποιος πολίτης με ενημέρωσε ότι γίνεται ληστεία, ενώ κινούμουν με μικρή ταχύτητα κοίταξα προς τα ΕΛΤΑ και είδα μπροστά μου στην κεντρική είσοδο των ΕΛΤΑ στην τζαμαρία να υπάρχει ένας ένστολος αστυνομικός με γυρισμένη την πλάτη προς τα εμένα. Εγώ πέρασα παραπέρα. Αφού είδα τον αστυνομικό πείστηκα ότι δεν γινόταν ληστεία και προχώρησα μερικά μέτρα πιο κάτω, περίπου 70-80 μέτρα. Εκεί έκανα αναστροφή και κοίταξα προς τα ΕΛΤΑ. Είδα τον αστυνομικό να τρέχει και να κρύβεται πίσω στο φορτηγάκι που ήταν σταματημένο σε διπλή σειρά›. Έχει σημασία αυτό, θα το δείτε.
«Αμέσως εκεί κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Φρενάρισα αλλά ταυτόχρονα δέχθηκα πυροβολισμούς, κατά ριπές από αυτόματο όπλο. Τραυματίστηκα και έπεσα κάτω›. Πρόεδρος: «Ήταν ένας που σας πυροβόλησε;›. Ξηντάρας: «Ναι, ένας ντυμένος αστυνομικός›. Στη συνέχεια επαναλαμβάνει ο κ. Ξηντάρας «ένας ναι ο αστυνομικός›. Στη συνέχεια σε ερωτήσεις του κ. Εισαγγελέα λέει ο κ. Ξηντάρας «Η ειδοποίηση πιθανόν να έγινε από κάποιον τσιλιαδόρο την ώρα που έκανα αναστροφή εγώ γι’ αυτό και βγήκε έξω ο δράστης που πυροβόλησε›.
Εισαγγελέας: «Βγαίνει λοιπόν έξω και;›. Ξηντάρας: «Κρύβεται πίσω από το φορτηγάκι›. Εισαγγελέας: «Εσείς διέρχεστε;›. Ξηντάρας: «Όχι, εγώ μόλις τον είδα που κρύφτηκε αμέσως φρενάρισα›. Εισαγγελέας: «Τον είδατε να βγαίνει από το Κατάστημα›. Ξηντάρας: «Από το Κατάστημα και να κρύβεται›. Αυτό έχει σημασία όπως θα δείτε αμέσως.
Στη συνέχεια ρωτάει και ο κ. Αναπληρωτής Εισαγγελέας: «Είστε απολύτως βέβαιος ότι δεχθήκατε πυροβολισμούς από ένα μόνο πρόσωπο;›. Ξηντάρας: «Ναι, σε αυτό είμαι σίγουρος›. Εδώ για να μην σας κουράζω με λεπτομέρειες έχουμε ως δεδομένο ότι ένας πυροβόλησε, αυτός που είχε την στολή του αστυνομικού. Προκύπτει από την ακροαματική διαδικασία ότι δεν γεννάται κανένα ζήτημα να είναι τυχόν ο αστυνομικός ο κ. Τζωρτζάτος. Έχω τις σχετικές περικοπές, τις παραλείπω για να κάνω πιο γρήγορα.
Εδώ λοιπόν έρχεται η Εισαγγελική Αρχή στο ακροατήριό σας και βελτιώνει κάπως την κατηγορία. Βέβαια δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς γιατί είναι δεδομένη η κατάσταση «ένας με πυροβόλησε› και λέει «ναι, πυροβόλησε ένας›. Νομίζω χρεώνει τον κ. Κουφοντίνα γι’ αυτή την ενέργεια αλλά οι υπόλοιποι δεν είναι λέει αθώοι για το θέμα της απόπειρας ανθρωποκτονίας. Γιατί; Είναι όλοι τους λέει απλοί συνεργοί σε αυτή την απόπειρα ανθρωποκτονίας. Ούτε αυτό ισχύει κ. Πρόεδρε και νομικά και σε επίπεδο πραγματικών περιστατικών.
Σε επίπεδο πραγματικών περιστατικών το οποίο θα αναφέρει ο κ. Παπαδάκης, δεν προκύπτει από πουθενά ότι συμμετείχε ο κ. Τζωρτζάτος στη ληστεία. Ακόμα και μία μάρτυρας που αρχικά φαίνεται να τον έχει αναγνωρίσει μας εξηγεί ότι λόγω του ύψους και βλέποντας τώρα πια ότι είναι 1,80 ο κ. Τζωρτζάτος δεν μπορεί να είναι αυτός. Το αφήνω αυτό, θα το θίξει ο κ. Παπαδάκης.
Ακόμη κι αν εσείς θεωρήσετε ότι ήταν ένας από τους ληστές ο κ. Τζωρτζάτος σημαίνει αυτό τίποτα για την κατηγορία της ανθρωποκτονίας; Όχι βέβαια γιατί καθοριστικό είναι το δεδομένο που προανέφερα. Ο δράστης της απόπειρας ανθρωποκτονίας σύμφωνα με το κατηγορητήριο αυτενέργησε, βγήκε έξω, κάποιος ίσως τον ειδοποίησε, είδε, έτρεξε, κρύφτηκε και έκανε αυτό που έκανε.
¶ρα λοιπόν δεν υπάρχει καμία σχέση, κανείς συσχετισμός μεταξύ της όποιας ενέργειας αυτού που πυροβόλησε που δεν είναι βέβαια ο κ. Τζωρτζάτος και των άλλων ληστών. Γιατί για να έχουμε απλή συνέργια ακόμα και των ληστών στην εγκληματική ενέργεια αυτού που πυροβόλησε δεν αρκεί να είναι παρόντες στον τόπο του εγκλήματος. Προσέξτε, δεν είναι παρόντες γιατί οι ληστές (όλοι το λένε) έμειναν μέσα στο Κατάστημα των ΕΛΤΑ ενώ αυτός που πυροβόλησε βγήκε έξω, κρύφτηκε, ήταν 50-60 μέτρα από την είσοδο των ΕΛΤΑ και από εκεί πυροβόλησε.
¶ρα ούτε στον τόπο είναι παρόντες και το πιο σημαντικό δεν έχουν καμία ιδέα για αυτό που κάνει ο δράστης των πυροβολισμών. Το σχέδιο στο οποίο από κοινού έχουν συνεννοηθεί και έχουν αποδεχθεί οι δράστες είναι σαφές, πηγαίνουμε να ληστέψουμε τα ΕΛΤΑ Αιγάλεω. Αυτό κάνουν, όποιοι το κάνουν που δεν είναι μεταξύ αυτών ο κ. Τζωρτζάτος, με αυτό ασχολούνται. Το ότι κάποιος αυτενεργεί, βγαίνει έξω, κρύβεται πίσω από ένα αμάξι και κάποια στιγμή πυροβολεί δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την συμμετοχική δράση των ληστών.
Οι ληστές και βέβαια και ο κ. Τζωρτζάτος αν τον θεωρήσετε ότι έχει τελέσει ληστεία, δεν γνωρίζουν τι ακριβώς κάνει ο άλλος ο οποίος βγαίνει έξω, δεν βλέπουν καν τι κάνει και βεβαίως δεν έχουν κανένα δόλο επί δοκιμασίας αυτού που κάνει. Βέβαια ξέρετε ότι στην απλή συνέργια έχουμε διπλό δόλο. Πρέπει και να ξέρεις και να αποδέχεσαι την βοήθεια που παρέχεις και πρέπει να ξέρεις και να αποδέχεσαι τι τελεί ο δράστης.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι ληστές ούτε βέβαια ήξεραν τι ακριβώς θα κάνει αυτός που πυροβολεί. Το είπα και πάλι, αυτενεργεί, βγαίνει έξω, κάνει ότι κάνει χωρίς να το γνωρίζουν οι ληστές και βέβαια δε νοείται απλή συνέργια σε κάτι που δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί. Ούτε καν ψυχική συνδρομή του παρέχουν. Είναι απασχολημένοι με την άλλη τους δράση που είναι η διενέργεια ληστείας στα ΕΛΤΑ Αιγάλεω. Παραμένουν μέσα, από πουθενά δεν προκύπτει ότι βγήκαν και αυτοί έξω έστω να πουν «ναι μπράβο, πυροβόλα τον›. Είναι μέσα, βγαίνει έξω κάποιος, δεν είναι ο κ. Τζωρτζάτος και αυτός πυροβολεί.
Δεν νοείται λοιπόν καν ζήτημα σε νομικό επίπεδο να έχει υπάρξει απλή συνέργια σε απόπειρες ανθρωποκτονίας και βέβαια ούτε και από τα πραγματικά περιστατικά προκύπτει τόσο η συμμετοχή στη ληστεία του κ. Τζωρτζάτου και πολύ περισσότερο αυτό που με ενδιαφέρει εμένα τώρα, δεν προκύπτει ότι ήταν παρών δίπλα στον δράστη που τέλεσε την απόπειρα ανθρωποκτονίας και δεν προκύπτει από πουθενά ότι τον ενίσχυσαν με οποιονδήποτε τρόπο. ¶ρα και γι αυτή την κατηγορία πρέπει να αθωώσετε τον κ. Τζωρτζάτο.
Εδώ θα μου επιτρέψετε παρενθετικά να σημειώσω ότι σε αυτή την υπόθεση έχουμε και το καταπληκτικό φαινόμενο του μάρτυρα, του Διευθυντή νομίζω του Καταστήματος του κ. Γρίβα ο οποίος σε όλες τις δίκες 100% είναι βέβαιος και αναγνωρίζει τους πάντες. Στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο 100% βεβαιότητα παρά τις επανειλημμένες ερωτήσεις του τότε Προέδρου, βεβαίως ο κ. Δαναλάτος και ο κύριος (δεν θυμάμαι το όνομά του) αυτοί είναι οι δράστες. 100% σίγουρος.
Έρχεται στο ακροατήριο και πάλι αναγνωρίζει, 100% σίγουρος, είναι ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός και ο κ. Σάββας αν θυμάμαι καλά. Τον ρωτάει ο Πρόεδρος «είστε βέβαιος, μήπως κάνετε λάθος;›. «Όχι, όχι 100% σίγουρος›. Πάντοτε. Είναι ένα μοναδικό φαινόμενο και για να δούμε και τα πράγματα στη σοβαρότητά τους είναι μια ακραία εκδήλωση του πόσο αναξιόπιστοι είναι οι μάρτυρες οι οποίοι ελαφρά τη καρδία αναγνωρίζουν τους πάντες με βεβαιότητα μετά από 10 και 20 χρόνια και 15 που έχει τελεστεί κάποιο έγκλημα.
Εδώ να σημειώσω, υπάρχει στα πρακτικά το σχετικό χωρίο που είχα αναγνώσει από την Εισαγγελική πρόταση του τότε Εισαγγελέα της Έδρας του κ. Μαρκογιαννάκη που με αφορμή ακριβώς τις καταθέσεις, τις δηλώσεις του κ. Γρίβα είχε πει το πόσο επισφαλές αποδεικτικό μέσο είναι η μαρτυρική κατάθεση και είχε από τότε στιγματίσει την πλήρη αναξιοπιστία του συγκεκριμένου μάρτυρα. Παρόλα αυτά ο κ. Γρίβας και στο ακροατήριό σας 100% βέβαιος, φυσικά και ήταν αυτοί οι δράστες.
Κλείνω όμως την παρένθεση και νομίζω ότι μπορούμε να προχωρήσουμε σε μία άλλη υπόθεση. Η επόμενή μας υπόθεση είναι η υπόθεση Ανδρουλιδάκη. Σε αυτή την υπόθεση κατηγορείται ο κ. Τζωρτζάτος. Να δούμε το παραπεμπτικό βούλευμα, σελίδα 426. «Ενεργώντας από κοινού με τον συγκατηγορούμενό του Δημήτριο Κουφοντίνα πυροβόλησαν επανειλημμένως εναντίον του Κωνσταντίνου Ανδρουλιδάκη με πιστόλια σε διάφορα μέρη του σώματός του με αποτέλεσμα να τον τραυματίσουν σοβαρά και εξαιτίας του τραυματισμού του αυτού ως μόνης ενεργού αιτίας να επέλθει ο θάνατός του τον οποίο είχαν αποδεχθεί›.
Συναυτουργία λοιπόν σύμφωνα με το κατηγορητήριο και ο ένας από τους δράστες φέρεται να είναι ο κ. Τζωρτζάτος. Βέβαια και εδώ δεν έχουν συμβεί έτσι τα πράγματα. Να δούμε πρώτα τι μας λέει ο ίδιος ο κ. Τζωρτζάτος σε αυτή την καταγγελθείσα ομολογία του. «Τον Ιανουάριο του 1989 συναντηθήκαμε εγώ, ο Λουκάς και ο Λάμπρος σε καφενείο της περιοχής Κυψέλης και ύστερα από πρότασή τους αποφασίσαμε να τραυματίσουμε στα πόδια τον Εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη γιατί ήταν στυγνός Εισαγγελέας και για παραδειγματισμό των υπολοίπων. Τον Εισαγγελέα πυροβόλησε στα πόδια ο Λουκάς 3-4 φορές τραυματίζοντάς τον κι εγώ βρισκόμουν λίγα μέτρα πίσω από τον Λουκά για κάλυψη›.
Εδώ λοιπόν εφόσον έχετε θεωρήσει ότι είναι νόμιμο αποδεικτικό μέσο αυτή η ομολογία- απολογία του κ. Τζωρτζάτου θα πρέπει να ξεκινήσετε ως αφετηρία από το δεδομένο ότι σφάλλει το παραπεμπτικό βούλευμα και ότι άλλος είναι ο δράστης του σοβαρού τραυματισμού του αείμνηστου Ανδρουλιδάκη που κατέληξε μετά από 1 μήνα στον θάνατό του γιατί ομολογεί εδώ ο κ. Τζωρτζάτος ότι «εγώ ήμουν παρών, ήμουν πιο πίσω για κάλυψη›. Με νομικούς όρους ομολογεί απλή συνέργια σε ανθρωποκτονία.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε άλλες περιπτώσεις οι ομολογίες των κ.κ. Χριστόδουλου, Σάββα Ξηρού ή όλων όσων έχουν καταθέσει προανακριτικά θα γίνουν δεκτές ενώ σε αυτή την περίπτωση επειδή τυχαίνει να ελαφρύνει την θέση του δεν θα γίνουν δεκτές. Έχουμε λοιπόν πρώτο δεδομένο ότι ο ίδιος ο κ. Τζωρτζάτος δεν δέχεται ότι ήταν συναυτουργός αλλά μας λέει ότι «εγώ ήμουν πιο πίσω για κάλυψη και δεν έχω καμία σχέση με τους πυροβολισμούς›.
Μας λέει και κάτι άλλο όμως. Μας λέει ποιος ήταν ο σκοπός της ενέργειας. Λέει «αποφασίσαμε να τραυματίσουμε στα πόδια του›. Εδώ κ. Πρόεδρε είναι ένα γενικότερο ζήτημα. Υπάρχουν κάποιες ενέργειες της 17Ν που έχουν έναν ειδικό σκοπό. Είναι η υπόθεση Ταρασουλέα, δεν αφορά τον κ. Τζωρτζάτο, είναι όμως η υπόθεση Ανδρουλιδάκη και είναι και η υπόθεση Καψαλάκη που αφορούν τον κ. Τζωρτζάτο γιατί κατηγορείται για συμμετοχή σε αυτές.
Εδώ στη μεν υπόθεση Ανδρουλιδάκη έχουμε τελικά έναν θάνατο ο οποίος κατά την άποψη της Εισαγγελικής Αρχής συνδέεται αιτιωδώς με την δράση της 17Ν γιατί βέβαια έχει αναλάβει την ευθύνη αυτής της ενέργειας η 17Ν αλλά στις άλλες δύο περιπτώσεις και ιδίως στην περίπτωση Καψαλάκη που με ενδιαφέρει έχουμε απλώς τραυματισμό. Η κατηγορία όμως είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας. Δηλαδή μας λέει ότι η υποκειμενική πλευρά του εγκλήματος δεν καλύπτει μόνο το αποτέλεσμα που επήλθε, τον τραυματισμό αλλά πηγαίνει πολύ παραπέρα.
Ξέρουμε όλοι ότι στην απόπειρα το καθοριστικό είναι η απόφαση που έχει λάβει ο δράστης, αυτό που έχει στο μυαλό του. Βέβαια η δυσκολία που σε όλες τις άλλες περιπτώσεις έχουμε είναι να διαγνώσουμε αυτή την απόφαση που έχει λάβει ο όποιος δράστης και να μπούμε μέσα στο μυαλό του και να δούμε τι ήθελε να κάνει.
Εδώ κ.κ. Δικαστές αυτό είναι το μόνο εύκολο. Γιατί; Αυτές οι υποθέσεις που εξετάζουμε δεν είναι ενέργειες κάποιων κοινών κακοποιών που θέλουν να σκοτώνουν ή να τραυματίζουν. Είναι ενέργειες στο πλαίσιο της δράσης της Οργάνωσης 17Ν η οποία μάλιστα έχει βγάλει και προκηρύξεις, έχουν αναγνωσθεί στο ακροατήριό σας και τόσο στην υπόθεση Ανδρουλιδάκη όσο και στην υπόθεση Καψαλάκη, νομίζω και στην υπόθεση Ταρασουλέα αλλά δεν ασχολούμαι γιατί δεν με αφορά, στις υποθέσεις λοιπόν Ανδρουλιδάκη και Καψαλάκη υπάρχει προκήρυξη που είναι σαφέστατη.
Μας λέει η προκήρυξη αυτό που λέει και στην υποτιθέμενη ομολογία του ο κ. Τζωρτζάτος «εμείς θέλαμε να τον χτυπήσουμε στα πόδια› ενώ σε άλλες περιπτώσεις η προκήρυξη είναι σαφής. Προκύπτει από τις άλλες προκηρύξεις ότι ο στόχος ήταν να πεθάνει ο ένας ή ο άλλος. Εδώ έχουμε σαφέστατη αναφορά στην προκήρυξη, ότι «ο στόχος μας, η βούληση αν θέλετε η εγκληματική της Οργάνωσης ήταν διαφορετικός, ήταν να τραυματίσουμε›. Αυτοί, όποιοι και να ήταν, που υλοποίησαν τους στόχους της Οργάνωσης, κινήθηκαν μέσα στο πλαίσιο της απόφασης της Οργάνωσης, ήταν τα μέλη της, τα οποία υλοποιούσαν την απόφαση που είχε ληφθεί.
¶ρα έχουμε ως δεδομένο που προκύπτει κυρίως από τις προκηρύξεις αλλά και από τις δηλώσεις του κ. Τζωρτζάτου και όχι μόνο, όπως θα δούμε, ότι αυτό που ήθελαν οι δράστες, όποιοι και να ήταν, και στον Καψαλάκη και στον αείμνηστο Ανδρουλιδάκη, ήταν απλώς να τον τραυματίσουν. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για να δούμε ποια είναι η υποκειμενική υπόσταση αυτού του εγκλήματος.
Εδώ θα μου επιτρέψετε να θυμίσω την εύστοχη παρατήρηση του εκλεκτού συναδέλφου του κ. Λίβου, συνηγόρου Πολιτικής Αγωγής, ο οποίος, πολύ σωστά, μελέτησε επιμελώς τις προκηρύξεις της 17Ν για να δει ακριβώς ποιο ήταν το σκεπτικό τους, τί ήθελαν να κάνουν, πώς δρούσαν αυτοί οι άνθρωποι. Μελετώντας λοιπόν τις προκηρύξεις στις οποίες αποτυπώνεται η βούληση της 17Ν, βλέπουμε ότι σ’ αυτές τις δύο υποθέσεις, Ανδρουλιδάκη και Καψαλάκη, ο στόχος ήταν σαφής: μόνο ο τραυματισμός. Αυτό θέλησαν να υλοποιήσουν οι δράστες, όποιοι και αν ήταν.
Δεν θα αναφερθώ πολύ στην υπόθεση Ανδρουλιδάκη, νομίζω θα με συμπληρώσει ο κ. Παπαδάκης, θέλω να επισημάνω από τώρα το εξής: Έχουμε δύο δεδομένα σ’ αυτή την υπόθεση: Έχουμε πυροβολισμούς στα πόδια και τραυματισμό του αείμνηστου Εισαγγελέα. Στη συνέχεια έχουμε νοσηλεία του σε νοσοκομείο επί ένα μήνα και, όπως έχει προκύψει από δικαστικές αποφάσεις, αλλεπάλληλα, απανωτά σοβαρά ιατρικά λάθη και τελικά, δυστυχώς, επέρχεται και ο θάνατος.
Πώς θα αξιολογηθεί από ποινικής πλευράς η δράση αυτών, όποιοι και να ήταν, ή αυτού που πυροβόλησε τον αείμνηστο Ανδρουλιδάκη; Νομίζω ότι ο σωστός νομικός χαρακτηρισμός, άλλο αν τα πραγματικά περιστατικά τον επιβεβαιώνουν όσον αφορά τον κ. Τζωρτζάτο, είναι αυτός του άρθρου 311 του Ποινικού Κώδικα. Έχουμε λοιπόν περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 311 και όχι του 299 περί ανθρωποκτονίας.
Θυμίζω ότι το άρθρο 311 επιγράφεται «Θανατηφόρα βλάβη› και μας λέει τα εξής: «Αν η σωματική βλάβη είχε επακόλουθο το θάνατο του παθόντος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι 10 ετών›. Νομίζω ότι το ορθό νομικό πλαίσιο για την αξιολόγηση της εγκληματικής ενέργειας εις βάρος του αείμνηστου Ανδρουλιδάκη είναι αυτό: έχουμε μια σωματική βλάβη που προκαλείται από πυροβολισμούς και έχουμε ως επακόλουθο μετά από ένα μήνα, το θάνατο του παθόντος. ¶ρα μιλάμε εδώ για θανατηφόρα βλάβη.
Δε θα εξετάσω εγώ το ζήτημα αν μπορεί να αποδοθεί και ο θάνατος του Ανδρουλιδάκη στη δράση της 17Ν. Θα σας τα πει αυτά ο κ. Παπαδάκης. Εγώ θα ξεκινήσω από τη χειρότερη δυνατή εκδοχή, ότι σύμφωνα και με την άποψη του αιτιώδους συνδέσμου της conditio sine qua non μία από τις αιτίες που οδήγησε στο θάνατο μπορεί να είναι και αυτή. Θεωρώ όμως ότι αμέλεια βαρύνει τους δράστες και όχι βεβαίως δόλος και ότι αυτό που θα πρέπει να εξετάσετε, είναι αν πληρούται η αντικειμενική υπόσταση του 311 του Ποινικού Κώδικα, που μιλά για θανατηφόρα βλάβη.
Να δούμε λίγο όμως τα δεδομένα αυτής της υπόθεσης: Ποιοι άλλοι έχουν μιλήσει για την υπόθεση Ανδρουλιδάκη; Κάτι έχει πει ο κ. Σάββας Ξηρός, να δούμε τί είναι αυτό: Στην κατάθεσή του της 20/7/2002, λέει τα εξής: «Στην επόμενη ενέργεια της 17Ν που έγινε σε βάρος του Εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη, εγώ δεν πήρα μέρος. Από συζητήσεις όμως στην Οργάνωση έμαθα ότι πήρε μέρος σίγουρα ο Λουκάς με άλλα δύο άτομα. Ποιος πυροβόλησε δεν το γνωρίζω›.
Δε μας λέει τίποτα για τον κ. Τζωρτζάτο. Μας λέει ότι «ξέρω ότι ήταν ο Λουκάς, κάποια άλλα άτομα, ποιος πυροβόλησε δεν το γνωρίζω›. Ο κ. Σάββας Ξηρός πηγαίνει στις 9/8 και στον Ανακριτή, εκεί που έχει τη συμπεριφορά του πεντάχρονου. Εκεί τί μας λέει ο κ. Σάββας Ξηρός: «Στην υπόθεση του Εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη, από συζητήσεις που είχαμε μεταξύ μας, πληροφορήθηκα ότι έλαβε μέρος και ο Μάρκος από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος έλαβε μέρος σαν συνοδός, σαν μαθητευόμενος και μάλιστα φοβήθηκε και δήλωσε μετά την ενέργεια ότι φοβήθηκε. Δεν μπορώ να προσδιορίσω ούτε ξέρω ποιος πυροβόλησε, ο Κουφοντίνας ή ο Τζωρτζάτος›.
Από τη διατύπωση αυτή εγώ συμπεραίνω τα εξής: Του κάνει ερωτήσεις ο κ. Ανακριτής και αφού επαναλαμβάνει αυτό που έχει πει και στις 20/7, ότι «εγώ δεν ήμουν παρών, άκουσα κάτι συζητήσεις αλλά δεν ξέρω τί έχει γίνει›, σε σχετική ερώτηση η οποία πολύ πιθανόν έχει ως περιεχόμενο το εξής –έχει προκύψει από το υλικό, γιατί είμαστε στις 9/8 ότι ήταν και ο Κουφοντίνας και ο Τζωρτζάτος στην ενέργεια, «μήπως ξέρεις ποιος πυροβόλησε από τους δύο;› και απαντά αυτά που απαντά ο κ. Σάββας Ξηρός, ότι «δε μπορώ να προσδιορίσω ούτε ξέρω ποιος πυροβόλησε, ο Κουφοντίνας ή ο Τζωρτζάτος›.
Η ερμηνεία λοιπόν που δίνω εγώ σε αυτό το χωρίο από την κατάθεση του κ. Σάββα Ξηρού, σε συνδυασμό με όσα έχει πει στις 20/7, είναι ότι ο κ. Σάββας Ξηρός που δεν ήταν παρών δεν ξέρει ποιος πυροβόλησε και σε διευκρινιστική ερώτηση επαναλαμβάνει και πάλι αυτό το δεδομένο, ότι «δεν ξέρω ποιος πυροβόλησε, δεν ξέρω αν ήταν είτε ο Κουφοντίνας είτε ο Τζωρτζάτος είτε οποιοσδήποτε άλλος›. Όλα αυτά τα ξέρει εκ διηγήσεως, θυμηθείτε το άρθρο 224 που αναφέρεται στη μειωμένη αξιοπιστία των διηγήσεων.
Στην υπόθεση Ανδρουλιδάκη δεν αναφέρεται στον κ. Τζωρτζάτο μόνο ο κ. Σάββας Ξηρός. Ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός δε λέει τίποτα, υπάρχει όμως ο κ. Τέλιος ο οποίος και στο ακροατήριο είπε κάποια πράγματα. «Η ενέργεια αυτή θα ήταν η ενέργεια εναντίον του Εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη› -είναι στην απολογία του στις 27/8- «Στην ενέργεια αυτή θα έπρεπε να πάρω μέρος εγώ πυροβολώντας τον Εισαγγελέα. Επαναστάτησα, του είπα ότι διαφωνώ με τις θανατικές καταδίκες, μου διευκρίνισε όμως ο Λουκάς ότι δεν πρόκειται για δολοφονία, αλλά ότι ήθελαν μόνο να τον πυροβολήσουν στα πόδια, να τον τραυματίσουν για παραδειγματισμό. Διαφώνησα και με αυτήν την προοπτική και είπα ότι εγώ δεν χειρίζομαι όπλα ούτε θέλω να μάθω να χειρίζομαι όπλα›.
Στο ακροατήριό σας λοιπόν κ.κ. Δικαστές έρχεται ο κ Τέλιος που έχει ομολογήσει ότι υπήρξε μέλος της 17Ν και μας λέει σαφέστατα για την υπόθεση Ανδρουλιδάκη ότι «εγώ κουβέντιασα με τον Λουκά› και εννοεί τον κ. Κουφοντίνα ο οποίος και αυτός έχει πει ότι είναι μέλος της 17Ν «και ο Λουκάς ήταν σαφέστατος, δεν θέλουμε να τον σκοτώσουμε, θέλουμε μόνο να τον πυροβολήσουμε στα πόδια, να τον τραυματίσουμε για παραδειγματισμό›.
Βλέπουμε λοιπόν εδώ ότι όχι μόνο από την προκήρυξη αλλά και από την δήλωση του κ. Τέλιου εδώ στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου, προκύπτει σαφώς ότι στη συγκεκριμένη ενέργεια, ο σκοπός ήταν ένας και μόνος: ο τραυματισμός στα πόδια για παραδειγματισμό.
