ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλημέρα σε όλους. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, θέλω να σας ανακοινώσω ότι ο Σύλλογός μας έχει κηρύξει 3μερη απεργία, σήμερα, αύριο και μεθαύριο. Εγώ είμαι προσωπικό ασφαλείας. Τα καθήκοντά μου προσδιορίζονται μόνο για την υπόθεση αν είναι χαρακτηρισμένη επείγουσα ή αν λήγει το 18μηνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Σας γνωρίζουμε ότι με την υπ’ αριθμό 48/2003 απόφαση του Τριμελούς Συμβουλίου του Εφετείου Αθηνών οριστήκατε προσωπικό ασφαλείας για την Τετάρτη 15/10, Πέμπτη 16/10, Παρασκευή 17/10, ημέρες τριήμερης απεργίας που έχει αποφασιστεί από την ΑΔΕΔΥ›. Είστε λοιπόν προσωπικό ασφαλείας. Τι λέτε κ. Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου) Βεβαίως κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η υπόθεση πράγματι είναι κατεπείγουσα και το 18μηνο ήγγικεν. Ελπίζουμε ο κ. Παπαδάκης να βοηθήσει να μην το ξεπεράσουμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου) Φως στο τούνελ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φως στο τούνελ. Είπε ότι σήμερα θα τελειώνει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, ήδη το ακουμπάμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, άλλος έλεγε τους ακουμπάμε αλλά τελικά είχε νυχτώσει μακριά.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Θα λέγαμε ότι ακούμπησε αυτός αλλά να μην το χαλάσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα νομίζω έχουμε φτάσεις στις υποθέσεις. Επαναλάβαμε του κ. Μυλωνά μερικές. Ελπίζω ότι θα πούμε για τις καινούριες.
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο κρατούμενος Τέλιος Κωνσταντίνος αδυνατεί να παραστεί στην αίθουσα του Δικαστηρίου σήμερα. Οι δε Γεωργιάδης Διονύσιος, Ξηρός Χριστόδουλος, Ξηρός Βασίλειος θα έρθουν αργότερα στην αίθουσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προσωρινά εκπροσωπούνται από τον κ. Αγιοστρατίτη ο οποίος είναι παρών και ελπίζουμε ότι θα μας τιμήσει όλη την ημέρα σήμερα. Τον έχουμε εγκλωβίσει και αυτόν. Μας εγκατέλειψε λίγες μέρες και δεν μας είχε συνηθίσει. Σύνδρομο στέρησης θα πάθουμε.
Κύριε Παπαδάκη, έχετε το λόγο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καλή σας ημέρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και σε σας κ. Παπαδάκη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Έχω πράγματι υποσχεθεί να τελειώσω σήμερα αλλά φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάντε μου τη χάρη διότι τελικά υποκείμεθα κι εμείς σε βασάνους εδώ μέσα. 10 ημέρες αγόρευση από ενός συνηγόρου όχι πάει πολύ απλώς, αρχίζει κανένας και λέει «χρειάζονται άραγε όλα αυτά›;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Χρειάζονται όλα αυτά και πολλά περισσότερα. Να συνυπολογίσετε καταρχήν και του κ. Παρασκευόπουλου την βραχύτατη αγόρευση διότι είμαστε τρεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Παρασκευόπουλος είχε κάποια αίσθηση της πραγματικότητας βέβαια και ελπίζω θα την συμμεριστείτε κι εσείς.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πάντα την συμμεριζόμαστε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απόλυτα όχι βέβαια αλλά δικαίωμά σας είναι. Η άσκηση των δικαιωμάτων είναι καλή. Η κατάχρηση δεν είναι καλή κι εδώ την βλέπω ότι έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν υπάρχει καμία κατάχρηση. Θα σας πω δύο μέτρα σύγκρισης. Το ένα είναι ότι ο μέσος όρος των αγορητών της πολιτικής αγωγής ήταν 2 ώρες για ένα αδίκημα που παρίσταντο οι περισσότεροι και από το 2ωρο η 1,5 ώρα περίπου ήταν επί μη νομικών θεμάτων και επί πολιτικών ζητημάτων κλπ και επί πολιτικών κρίσεων για την 17Ν. Το δεύτερο είναι ότι σε μία συνήθη κακουργηματική Δίκη με μία κατηγορία αγορεύσεις συνηγόρων υπεράσπισης είναι 2 ώρες χωρίς να έχει προηγηθεί 8μηνη διαδικασία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφού δεν θέλετε να με καταλάβετε τι να κάνω; Δεν έχω κανένα μέσο να μεταφυτεύω σκέψεις. Ο καθένας έχει τη φυσική ευφυΐα, τη φυσική του αντίληψη των πραγμάτων κλπ. Διαφέρουμε, είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι. Δεν πειράζει, κάντε την δουλειά σας όπως την ξέρετε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τη δουλειά μου κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όπως την ξέρετε την δουλειά σας.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Όπως την ξέρω ξέρετε είναι σχετικό διότι τέτοιες Δίκες δεν έχουμε κάθε μέρα με τέτοια μεγέθη δικογραφιών και τέτοιους όγκους?..
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την ξέρετε, θα την κάνετε εσείς την δουλειά σας.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: ? για να μπορούμε να κάνουμε σχετικές εκτιμήσεις συγκριτικές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρω ότι δεν τα λέτε για τους Δικαστές τα περισσότερο. Τέλος πάντων, πέστε τα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Χθες είχαμε αναπτύξει τις τρεις πρώτες υποθέσεις για τις οποίες κατηγορείται ο Βασίλης Τζωρτζάτος. Σήμερα είναι η σειρά της υπόθεσης 3Α, της υπόθεσης Καψαλάκη στην οποία θα αναφερθώ πάρα πολύ συνοπτικά επειδή ο κ. Μυλωνάς το θέμα το εξάντλησε.
Στην υπόθεση Καψαλάκη τα σημαντικότερα δεδομένα είναι τα εξής: πρώτον, ότι όπως προκύπτει και από την πρόταση του Εισαγγελέα κ. Καρούτσου προς το Συμβούλιο Εφετών στην υπόθεση αυτή η αρχική δίωξη η οποία είχε ασκηθεί αφορούσε το αδίκημα της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης το οποίο είχε παραγραφεί διότι είχε συμπληρωθεί 15ετία από τον χρόνο τέλεσής του δηλαδή από τον Απρίλιο του 1987 μέχρι την στιγμή που έγινε επαναληπτική ποινική δίωξη. Πολύ δε περισσότερο τη στιγμή που έγινε αναβάθμιση και συνεπώς πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη ότι είναι απαράδεκτη η αναβάθμιση της ποινικής δίωξης μετά από την παραγραφή.
Το δεύτερο σημείο το οποίο μας ενδιαφέρει είναι εάν υπήρξε ή δεν υπήρξε ανθρωποκτόνος δόλος στην υπόθεση αυτή. Πάλι υπενθυμίζω συνοπτικά τα σημαντικότερα δεδομένα που προκύπτουν τόσο από την κατάθεση του θανόντος που ανεγνώσθη, θανόντος βεβαίως από φυσικά αίτια και μετά πάροδο 6ετίας από το συμβάν και όχι βεβαίως κατά το συμβάν αλλά και της συζύγου, χήρας του η οποία κατέθεσε στο ακροατήριο και από την προανακριτική της κατάθεση είναι τα εξής:
Εκείνος ο οποίος τον πυροβόλησε, τον πυροβόλησε από πάρα πολύ κοντινή απόσταση. Το θύμα επεχείρησε να αμυνθεί με το χέρι του το οποίο άγγιξε όπως λέει την κάνη του όπλου. Είναι προφανές όμως ότι η άμυνα αυτή δεν απέδωσε αποτέλεσμα διότι ο δράστης μπόρεσε, έκανε ένα βήμα πίσω και εξακολούθησε να πυροβολεί. Παρά το γεγονός αυτό και παρά το γεγονός ότι η άμυνα κανένα αποτέλεσμα δεν επέφερε, ο δράστης πυροβόλησε και σημάδεψε στα πόδια.
Προκύπτει αυτό και από την ιατροδικαστική έκθεση ότι οι σφαίρες είναι από πάνω προς τα κάτω και από πάρα πολύ κοντινή απόσταση και βεβαίως υπάρχει και η μαρτυρία της χήρας Καψαλάκη, μίας μάρτυρος που πραγματικά καμία πλευρά στη Δίκη δεν αμφισβήτησε την αξιοπιστία και την εγκυρότητά της η οποία κατηγορηματικά είπε ότι είναι προφανές ότι δεν ήθελαν να τον σκοτώσουν «διότι αν ήθελαν θα μπορούσαν να μας σκοτώσουν και τους δύο›.
Το τρίτο στοιχείο το οποίο υπάρχει και είναι ενδιαφέρον εδώ πέρα είναι η περιγραφή του δράστη που πυροβόλησε από τη σύζυγο Καψαλάκη. Εδώ πραγματικά να επισημάνω το άτοπο της Εισαγγελική πρότασης η οποία θεωρεί ότι η χήρα Καψαλάκη αναγνώρισε τον Βασίλη Τζωρτζάτο στο πρόσωπο του δράστη. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Κλήθηκε να αναγνωρίσει τον Τζωρτζάτο στο ακροατήριο, δεν τον αναγνώρισε.
Το γεγονός ότι αναγνώρισε τον Κουφοντίνα ως τον έτερο, όχι βεβαίως αυτόν που πυροβόλησε αλλά τον έτερο των δύο δραστών που παρίσταντο στον τόπο του εγκλήματος δεν συνάγει συμπέρασμα ότι αυτός που πυροβόλησε ήταν ο Τζωρτζάτος, πολύ δε περισσότερο όταν τόσο από την περιγραφή του ιδίου του θανόντος του Καψαλάκη όσο και από την προανακριτική κατάθεση της συζύγου του την οποία την επιβεβαίωσε εδώ.
Εκείνος ο οποίος πυροβόλησε ήταν 1,60 με 1,65 αναστήματος και σε κάθε περίπτωση πιο κοντός από τον δεύτερο δράστη στο πρόσωπο του οποίου αναγνώρισε τον Κουφοντίνα. Είναι καταφανές λοιπόν ότι η περιγραφή δεν ταιριάζει. Δεν υπάρχει κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο από το οποίο να προκύπτει ότι ο Τζωρτζάτος πυροβόλησε τον Καψαλάκη. Η απολογία του Τσελέντη φτάνει στο σημείο που αποβιβάστηκαν οι δύο από το αυτοκίνητο. Σε επανειλημμένα σημεία της απολογίας του και των προηγουμένων απολογιών εν προκειμένω λέει ότι δεν είδε ποιος ήταν εκείνος ο οποίος πυροβόλησε.
Ακόμα θα πρέπει να πούμε σε ότι αφορά τα υπόλοιπα αποδεικτικά στοιχεία ότι η μεν φερομένη κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού ο οποίος λέει ότι «εγώ δεν συμμετέχω στην απόπειρα δολοφονίας κατά του γιατρού Καψαλάκη πλην όμως γνωρίζω ότι πήραν μέρος ο Λουκάς με τον Σταμάτη και η ενέργεια έγινε απλώς για να φοβίσουν τον Καψαλάκη›, δύο επισημάνσεις που φαίνεται πόσο είναι φτιαχτή και αυτή η απολογία του.
Ένα είναι ότι την ονομάζει απόπειρα δολοφονίας. Το άλλο είναι ότι αμέσως μετά αυτό αντικρούεται λέγοντας ότι η ενέργεια έγινε απλώς για να φοβίσουν τον Καψαλάκη. Βεβαίως κατά τα λοιπά ισχύει πέρα από το άρθρο 3 παράγραφος 6δ και η ερμηνεία του 211α και βεβαίως το άρθρο 224 παράγραφος 2 διότι δεν κατονομάζει από πού γνωρίζει, δεν κατονόμαζε δηλαδή και τότε που είχε δώσει την προανακριτική απολογία και δεν θα μπορούσε και εξ αυτού του λόγου να ληφθεί υπόψη, πολύ δεν μάλλον εφόσον έχει ανακληθεί και δεν ισχύει.
Επισημαίνω και πάλι το αυτοαναιρούμενο της κατάθεσής του που δείχνει πόσο είναι φτιαχτό. Απόπειρα δολοφονίας από την άλλη και η ενέργεια έγινε απλώς για να τον φοβίσουν, δύο γραμμές πιο κάτω. Σε ότι αφορά την φερομένη ως απολογία του Βασίλη Τζωρτζάτου ισχύουν όσα γενικά η υπεράσπισή του έχει πει για τις προανακριτικές του ομολογίες πλέον του γεγονότος ότι και αυτή η συγκεκριμένη δεν ομιλεί περί ανθρωποκτόνου σκοπού αλλά με σκοπό απλώς να τον πυροβολήσουν στα πόδια για να τον φοβίσουν.
Κατά συνέπεια δεν υπάρχει κανένα θέμα ενοχής σε ότι αφορά την υπόθεση του Καψαλάκη. Πρόκειται για μία υπόθεση της οποίας ο χαρακτηρισμός που είχε δοθεί αρχικά ήταν ορθός. Η αναβάθμιση έγινε υπό το κράτος των σκοπιμοτήτων της νέας φάσης της αντιτρομοκρατικής πολιτικής και νομίζω ότι δεν πρέπει να απασχολήσει σοβαρά το Δικαστήριο. Επί της ουσίας ισχύουν αυτά τα οποία προείπα συμπληρωματικά με εκείνα που είχε πει ο κ. Ιπποκράτης Μυλωνάς.
Είναι μία απόπειρα ανθρωποκτονίας, αρκετά σοβαρό αδίκημα η οποία μάλιστα εδώ στο ακροατήριο προέκυψε από την Εισαγγελική πρόταση πιο επιβαρημένη για τον Τζωρτζάτο. Δεν θα μπορούσα να μην πω δύο λέξεις γι αυτό.
Έρχομαι στο τέταρτο αδίκημα το οποίο είναι η έκρηξη στον Ρέντη. Σε ότι αφορά την έκρηξη στον Ρέντη τα δεδομένα τα οποία υπάρχουν είναι τα εξής σε ότι αφορά πάντα τον Τζωρτζάτο. Καταρχήν να δούμε ποιες αναφορές υπάρχουν από συγκατηγορουμένους του. Στην από 17/7/2002 απολογία του Χριστόδουλου Ξηρού αναφέρεται μεταξύ άλλων το εξής: «Στη συνέχεια συμμετέχω στην έκρηξη βόμβας κατά λεωφορείου που επέβαιναν Αμερικανοί στρατιώτες στην Λεωφόρο Κηφισού στον Ρέντη το έτος 1987. μαζί μου ήταν ο αδελφός μου Σάββας που συμμετέχει για πρώτη φορά, ο Λουκάς και ο Σταμάτης. Πιθανόν να ήταν και ο Αλέκος. Την βόμβα την τοποθετήσαμε εγώ και ο Σάββας μέσα σε ένα σιδερένιο βαρέλι που το αφήσαμε στην αριστερή πλευρά του ρεύματος κυκλοφορίας προς Πειραιά. Μετά συνδέσαμε την βόμβα με ένα καλώδιο που το είχαμε βάλει από το βράδυ της προηγούμενης ημέρας και πέρναγε το ποτάμι και έβγαινε στο απέναντι ρεύμα κυκλοφορίας. Το μπουτόν για την πυροδότηση της βόμβας το πάτησα εγώ. Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε όλοι μαζί σε Ι.Χ φορτηγό μάρκας VW τύπου βαν και απομακρυνθήκαμε από το σημείο προς την πλευρά του Ρέντη όπου το εγκαταλείψαμε, δεν θυμάμαι πού ακριβώς κλπ› και τελειώνει εδώ πέρα.
Το μόνο που υπάρχει είναι μία αόριστη αναφορά για τον Σταμάτη ο οποίος συμμετείχε. Το τι έκανε ο Σταμάτης, εάν δηλαδή έκανε αυτό ή εκείνο ή το άλλο δεν προκύπτει από πουθενά. Ο ίδιος ο Βασίλης Τζωρτζάτος λέει ότι «Εγώ είχα αναλάβει να κινηθώ με την μηχανή μου και να προπορεύομαι του λεωφορείου για να δώσω σήμα ότι έρχεται. Η δουλειά έγινε μία βδομάδα αργότερα στον ¶γιο Ιωάννη Ρέντη στον Κηφισό. Απ’ ότι έμαθα εκ των υστέρων είχε τοποθετηθεί βόμβα εκεί που θα περνούσε το λεωφορείο. Δεν ξέρω ποιος την έφτιαξε, ποιος την τοποθέτηση, πώς πυροδοτήθηκε. Η βόμβα θα έσκαγε την στιγμή που το λεωφορείο? κλπ›.
Εδώ υπάρχει τα στοιχείο ότι εν πάση περιπτώσει λέει ο Τζωρτζάτος ότι είχε αναλάβει να κινηθεί με την μηχανή και να προπορεύεται για να δώσει σήμα ότι έρχεται. Και αυτή η κατάθεση έχει αοριστία διότι δεν μας λέει σε ποιος θα έδινε το σήμα, αν πέρασε τελικά, πότε ακριβώς και βέβαια όλα αυτά σε συνδυασμό ότι γεννούνται δύο σοβαρές απορίες. Για το αν αυτός ο ρόλος πραγματικά είναι ένα εφεύρημα αυτών που συνέταξαν την προανακριτική απολογία ή ήταν μία ανάγκη επιχειρησιακή για την συγκεκριμένη ενέργεια που απέρρεε από την πραγματικότητα.
Έχουμε δύο δεδομένα εδώ. Το ένα είναι ότι ορατότητα υπήρχε πλήρης και άπλετη στον δρόμο αυτό. Ήταν μέρα μεσημέρι. Το είχα πει και το είχα πει μάλιστα διαρκούσης της απολογίας του κ. Τσελέντη ο οποίος κ. Τσελέντης ελαφρώς το αμφισβήτησε. Ήρθε όμως η αγόρευση της πολιτικής αγωγής δια του κ. Γεωργουλέα και το επιβεβαίωσε. Ήταν ένα από τα σοβαρότητα επιχειρήματά του, η άριστη ορατότητα που υπήρχε εκεί.
Κατά συνέπεια σε τι χρειαζόταν ο προπομπός για να ειδοποιήσει; Σε τι χρειαζόταν περαιτέρω (δεύτερο στοιχείο, ήδη το είπα χθες μιλώντας για την υπόθεση των ΜΑΤ Καισαριανής) όταν σε προηγούμενη έκρηξη παρόμοιας μεθόδευσης και τεχνογνωσίας, στα ΜΑΤ Καισαριανής, βράδυ, μήνα Νοέμβριο στις 21:00 και σε περιοχή κατοικημένη που η ορατότητα από το σημείο εκκίνησης και διέλευσης του λεωφορείου έως το σημείο πυροδότησης του μηχανισμού είναι πολύ πιο περιορισμένη. Όχι μόνο αυτό αλλά αφαιρέθηκε και η ασφάλεια από την κολώνα της ΔΕΗ, πράγμα το οποίο μάλιστα φορτώνεται στον Τζωρτζάτο ότι επειδή είναι ηλεκτρολόγος ήξερε ότι έχουν ασφάλειες οι κολώνες και την έβγαλε. Εκεί δεν χρειάστηκε κανένα προπομπός που εκεί υπήρχε ο κίνδυνος επειδή ήταν νύχτα να μην γίνει αντιληπτό το λεωφορείο, να μην γίνει έγκαιρα η πυροδότηση και να γίνουν άλλα πράγματα από εκείνα τα οποία είχαν προγραμματιστεί. Δεν στέκει λοιπόν εδώ πέρα αυτή η εκδοχή.
Οι άλλοι κατηγορούμενοι, γιατί βεβαίως ούτε μαρτυρικές καταθέσεις υπάρχουν, ούτε άλλα στοιχεία αποδεικτικά νόμιμα τα οποία βαρύνουν ή ενοχοποιούν τον κ. Τζωρτζάτο, οι άλλοι κατηγορούμενοι τώρα λένε τα εξής: ο μεν κ. Τσελέντης στις 25/7 λέει σε ότι αφορά το τμήμα που ενδιαφέρει τον Τζωρτζάτο «Δεν ξέρω ποιος πυροδότησε την βόμβα και σε αυτή την περίπτωση κάποιος είχε το ρόλο να ειδοποιήσει κινούμενος με μοτοσικλέτα, προπορευόμενος του λεωφορείου›.
«Κάποιος›, το λέει βέβαια αορίστως, το λέει αφού αυτός ο ρόλος είναι ίδιος κάδρο, διατυπωμένος στην προηγούμενη ομολογία του Τζωρτζάτου πλην όμως δεν το συσχετίζει με οποιοδήποτε πρόσωπο. Εδώ θυμίζω ότι ο κ. Τσελέντης έχει αναλάβει αυτοβούλως το ρόλο του οδηγού διότι έως τότε όπως λέει ρητά σε διάφορα σημεία της απολογίας του και με κάθε ευκαιρία έχει μάθει πλέον να οδηγεί, ενώ αντίθετα στον Μομφεράτο δεν ήξερε.
Στις 30/7 ο κ. Τσελέντης δεν προσθέτει κάτι σε ότι αφορά την συγκεκριμένη έκρηξη. Εκείνο το οποίο έχει πιο πολύ σημασία είναι ότι δεν αναφέρεται ούτε στην προανακριτική απολογία του Σάββα Ξηρού που έχει την εξής σημασία για μένα αν θεωρηθεί ότι αυτή η απολογία είναι αληθής και εκφράζει εν πάση περιπτώσει αυτά που ήθελε να πει και όχι αυτά τα οποία τον έβαλαν να πει.
Λέει και ο Σάββας, λέει και ο Χριστόδουλος ότι ήταν η πρώτη ενέργεια του Σάββα στην Οργάνωση η έκρηξη στον Ρέντη. Η πρώτη ενέργεια είναι λογικό να του έχει μείνει στο μυαλό χαρακτηριστικά, να την θυμάται, να θυμάται τα πρόσωπα τα οποία συμμετείχαν και να είναι κατηγορηματικός γι’ αυτά. Και όμως εδώ πέρα λέει το εξής, η πιο χαρακτηριστική είναι η από 9/8/2002 απολογία στον Εφέτη Ανακριτή. «Το πρόσωπο το οποίο γνώρισα με τον ψευδώνυμο Αλέκος και που ήταν οδηγός στο φορτηγάκι στην υπόθεση του Ρέντη είναι ο Πάτροκλος Τσελέντης κλπ. Την βόμβα την πυροδότηση ο Μανώλης δηλαδή ο αδελφός μου Χριστόδουλος. Ήταν η πρώτη μου συμμετοχή στην δραστηριότητα της 17Ν. Δεν θυμάμαι, ούτε αντιλήφθηκα αν συμμετείχε και κάποιος άλλος πλην των τριών αναφερομένων από την πείρα μου όμως πιστεύω ότι υπήρχε κάποιος άλλος από την πείρα μου πιστεύω για την υλοποίηση ή για την προετοιμασία της έκρηξης. Σκοπός της τοποθέτησης βόμβας στο λεωφορείο του Ρέντη ήταν ο τραυματισμός των επιβαινόντων στο λεωφορείο και ο εκφοβισμός αυτών, κυρίως ο εκφοβισμός›.
Εδώ θα σας διαβάσω κι ένα επιχείρημα στο οποίο είχε προεξαγγελτικά αναφερθεί μιλώντας για την υπόθεση των ΜΑΤ Καισαριανής. Προσέξτε, δεν έχει σχέση με τον Τζωρτζάτο. Έχει σχέση γενικά με το νομικό χαρακτηρισμό και το κατά πόσο το Δικαστήριο είναι πεπεισμένο και έχει ή δεν έχει εξαντλήσει τις απαιτούμενες για τον σκοπό αυτό ειδικές γνώσεις προκειμένου να καταλήξει σε ένα ασφαλές συμπέρασμα.
«Ο σκοπός αυτός προκύπτει από το ότι η βόμβα είχε τοποθετηθεί στον πάτο του κάδου και από πάνω είχαμε βάλει την άμμο ώστε να απλωθεί χαμηλά η έκρηξη. Επίσης το σχέδιο προέβλεπε η πυροδότηση της βόμβας να γίνει αφού περάσει τουλάχιστον το μισό λεωφορείο›. Αυτά κ. Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές είναι κάποια επιχειρήματα τα οποία εγώ δεν είμαι σε θέση παρά μόνο να τα επισημάνω. Δεν μπορώ να τα ξέρω εγώ εάν η έκρηξη πάει ψηλά ή χαμηλά, αν βάλει άμμο κανείς τι γίνεται και όλα αυτά τα πράγματα. Είναι όμως ανθρώπινες ζωές εδώ πέρα. Είναι απόπειρες ανθρωποκτονίας αρκετές τον αριθμό έστω δια μιας πράξεως τελεσθείσες όπως χαρακτηρίζονται και νομίζω ότι θα όφειλε το Δικαστήριο, θα όφειλε πριν από το Δικαστήριο και ο Ανακριτής αυτούς τους ισχυρισμούς όταν μάλιστα θεωρεί αυτή την κατάθεση νόμιμη και καλώς γενομένη και ότι πρέπει να την λάβει υπόψη ως αποδεικτικό στοιχείο, να μην την λάβει μόνο κατά το μέρος το οποίο ενοχοποιεί ή επιβαρύνει άλλους αλλά να την λάβει υπόψη στο σύνολό της.
Συνεπώς θέτω το ερώτημα εάν το Δικαστήριο είναι πεπεισμένο χωρίς να έχει καλέσει άνθρωπο έχοντα προς τούτο ειδικές γνώσεις, όταν για παράδειγμα για τα δακτυλικά αποτυπώματα που σας έφερα σχεδιάγραμμα και σας είπα «πάρτε τον μεγεθυντικό φακό και κάντε μόνοι σας αντιπαραβολή› είπατε «δεν μπορούμε›. Εδώ που είναι ένα θέμα πολύ σοβαρότερο νομίζω ότι έχριζε κάποιας περισσότερης προσοχής.
Κατά τα λοιπά θα ήθελα να πω ότι είπα και στην ανάπτυξη των ΜΑΤ Καισαριανής όσον αφορά τις ηλεκτρολογικές γνώσεις του Τζωρτζάτου ότι καμία σημασία δεν έχουν εν προκειμένω εδώ πέρα. Είναι το σημείο στο οποίο άλλωστε είχε μιλήσει και ο κ. Τσελέντης όταν απελογείτο και συνεπώς δεν υπάρχει τίποτα κι εδώ επιβαρυντικό δεδομένου ότι το μόνο στοιχείο που υπάρχει εις βάρος του Τζωρτζάτου είναι αφενός μεν η αόριστη απολογία του Χριστόδουλου Ξηρού την οποία σχολίασα πριν αφετέρου, η μη νόμιμη δική του απολογία και κατά συνέπεια πρέπει να αθωωθεί και για την πράξη αυτή.
Η επόμενη έκρηξη είναι η έκρηξη στο Καβούρι στις 10/8/1987. Εδώ θα ξεκινήσω από την εισαγγελική πρόταση η οποία έχει μία αξία σχολιασμού όχι διότι δεν είναι εμπεριστατωμένη αλλά η οποία έχει ενδιαφέρον η εκδοχή την οποία επιλέγει ως προς την ενοχοποίηση του εντολέα μου.
Λέει μεταξύ άλλων ο Αναπληρωτής Εισαγγελέας κ. Μαρκής ο οποίος και έχει αναλάβει στον καταμερισμό μεταξύ τους την συγκεκριμένη έκρηξη τα εξής: «Οι κατηγορούμενοι στην περίπτωση αυτή είναι αντιφατικοί. Είναι αντιφατικοί τόσο που ένα επιπλέον επιχείρημα που αποδεικνύει ότι όσα κατέθεταν στην Αντιτρομοκρατική ήταν πράγματα που αυτοί ήθελαν να καταθέσουν›. Γιατί αν η Αντιτρομοκρατική είχε ένα σχέδιο για να επανέλθουμε πάλι στα γενικά ζητήματα να ενοχοποιήσει κάποιους ανθρώπους δεν θα τους άφηνε να λένε εντελώς αντιφατικά μεταξύ τους πράγματα. Θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να πει «Παπαδάκη, αυτό γιατί δεν αποσκεπάζεις, δεν σε συμφέρει›. Κάθε άλλο, θα το αντικρούσω αυτό. Είναι σοβαρό επιχείρημα πράγματι το εάν η ταύτιση των απολογιών των κατηγορουμένων δείχνει, δεν δείχνει σχέδιο κλπ.
Εδώ προσωπικά χαίρομαι όταν η αντίδικη πλευρά από μένα είναι ο Εισαγγελέας, είτε η πολιτική αγωγή συνεισφέρει στην Δίκη με σοβαρά επιχειρήματα που με φέρνουν σε δύσκολη θέση διότι δεν βοηθάει μόνο την άποψη. Βοηθάει και εσάς και βοηθάει κι εμένα ακόμα να μπορέσω να δω τα όρια της δικής μου και να δω κατά πόσο εν πάση περιπτώσει στέκει ή όχι.
Συνεχίζει ο κ. Εισαγγελέας: Ο Χριστόδουλος Ξηρός λέει ότι ο ίδιος μαζί με τον Κουφοντίνα πήγαν με μία μοτοσικλέτα από τον ¶λιμο αφού παρακολουθούσαν και πυροδότηση ο ίδιος με εκρηκτικά. Την προετοιμασία την είχαν κάνει ο Λάμπρος, ο Σταμάτης και ο Σάββας. Ο Τζωρτζάτος στην υπόθεση αυτή παραδέχεται την συμμετοχή του αλλά λέει ότι εγώ απλώς τους περίμενα στην Γλυφάδα με ένα αυτοκίνητο και τους πήρα και έφυγαν όταν ήρθε ο Λουκάς με τον Χριστόδουλο.
Έχω την εντύπωση ότι αυτή η εκδοχή που πρέπει να γίνει δεκτή είναι η εκδοχή του Χριστόδουλου. Στηρίζω την άποψή μου αυτή στο ότι ο Χριστόδουλος λέει ότι ο Τζωρτζάτος ασχολήθηκε με το να φτιαχτεί το αυτοκίνητο αυτό, ο εκρηκτικός μηχανισμός δηλαδή να παγιδευτεί το αυτοκίνητο, πράγμα το οποίο θα ήταν θα έλεγα (τι άλλο) εντελώς λογικό και σχετικό με τις ειδικές γνώσεις του Τζωρτζάτου αφού είναι ηλεκτρολόγος. Η σκέψη μου αυτή σε συνδυασμό με αυτά που έχει καταθέσει ο Χριστόδουλος με κάνει να πιστέψω ότι τα πράγματα είναι έτσι. Όχι γιατί θα είχε μεγάλη σημασία κ.κ. Δικαστές και προσέξτε εδώ πέρα τον ελιγμό του κ. Εισαγγελέα ο οποίος πράγματι είναι πανούργος.
Και στη μία περίπτωση δηλαδή να είχε παγιδεύσει το αυτοκίνητο, δηλαδή να είχε συνεργήσει στην παγίδευση του αυτοκινήτου και απλώς να μετέβη εκεί και να παραλάβει τους δράστες να φύγουν πάλι απλή συνέργια θα ήταν. Το θέμα είναι ότι η πρόταση την οποία σας κάνω και η απόφαση που πρέπει να βγει είναι να έχει μία λογική συνέχεια.
Το πρώτο μου σχόλιο και ερωτηματικό είναι γιατί ο κ. Εισαγγελέας επιλέγει, μπαίνει καταρχήν στην λογική να επιλέξει ποια εκδοχή θα ακολουθήσει εφόσον και οι εκδοχές έχουν το ίδιο νομικό αποτέλεσμα της απλής συνέργιας. Πρέπει βέβαια να μπει στην λογική διότι πρέπει να κάνει μία αιτιολογημένη πρόταση και η οποία αιτιολογημένη πρόταση περιέχει υποχρεωτικά την αξιολόγηση των πραγματικών περιστατικών.
Το κάνει γι αυτό όμως; Είναι τόσο αθώα τα πράγματα ή είναι κάτι άλλο; Είναι κάτι άλλο και το άλλο είναι το εξής: ότι αν στην περίπτωση του Αγγελόπουλου είχαμε μία φορά αμφιβολία καθώς και στην περίπτωση του Μπακογιάννη στην οποία εγώ δεν έχω αναφερθεί ακόμα, αμφιβολία για το εάν η από μέρους του φερομένου ως απλού συνεργού παραλαβή και φυγάδευση των δραστών με δεύτερο όχημα διαφυγής συνιστά απλή συνέργια ή απλή υπόθαλψη εγκληματία, εδώ αυτό το θέμα το αντιμετωπίζουμε σε μεγέθυνση δεδομένου ότι εάν κανένας συσχετίσει τον τόπο που έγινε η έκρηξη, δηλαδή το Καβούρι στην οδό Ακτής 9 εν σχέσει με τον τόπο στον οποίο φέρεται ο Τζωρτζάτος ότι κατά την ομολογία την δική του παρέλαβε τους δράστες της έκρηξης για να φύγουν με το δεύτερο αυτοκίνητο διαφυγής και ο τόπος αυτός προκύπτει από την έκθεση αυτοψίας και ανεύρεσης της μοτοσικλέτας με την οποία φέρονται ότι διέφυγε ο Χριστόδουλος Ξηρός και ο Κουφοντίνας από το Καβούρι, η έκθεση αυτή λέει ότι αυτή η μηχανή βρέθηκε στην Γλυφάδα επί των οδών Μεταξά και Πανώπης.
Η χιλιομετρική απόσταση -θα μου πει βέβαια ο κ. Πρόεδρος «δεν το ξέρω› – εγώ θα αντιτάξω. Όπως και στο Κολωνάκι έτσι κι εδώ πέρα ότι ορισμένα γεγονότα κατά την κρίση μου είναι πασίδηλα και τέτοια πασίδηλα γεγονότα μη χρίζοντα ειδικής απόδειξης είναι οι χιλιομετρικές, γεωγραφικές αποστάσεις μέσα στο χώρο της περιφέρειας του Δικαστηρίου το οποίο δικάζει.
Ο τόπος ανεύρεσης της μηχανής εν σχέσει με τον τόπο διάπραξης του αδικήματος απέχει κατά τον δικό μου υπολογισμό τουλάχιστον 3 χιλιόμετρα, το Καβούρι από την Γλυφάδα. Τι έχει γίνει εκεί; Έχουν φύγει οι φερόμενοι ως δράστες με την μοτοσικλέτα, ακαταδίωκτοι βέβαια και τρία χιλιόμετρα μετά αφήνουν την μοτοσικλέτα και κάποιος εκεί πέρα βεβαίως υποτίθεται ότι τους παρέλαβε και έφυγαν.
Εδώ λοιπόν δεν έχουμε καν φυγάδευση διότι και η υπόθαλψη εγκληματία σε τί συνίσταται σύμφωνα με τον κ. Μανωλεδάκη «Ερμηνεία του Ποινικού Κώδικα›, σελίδα 69: «Ματαίωση της δίωξης σημαίνει αποτροπή, σημαίνει ότι κάποιος καθιστά ανέφικτη την καταδίωξη, δηλαδή τον εντοπισμό, τη σύλληψη, τη θέση υπό την εξουσία της Αρχής αλλά και απαιτείται η γνώση του προσώπου του δράστη κτλ. και τελείται με την απόκρυψη, μεταμφίεση, φυγάδευση του δράστη, παραπλάνηση των διωκτικών αρχών, παρεμπόδισή τους από την καταδίωξη, εξαφάνιση του σώματος του εγκλήματος› κτλ.
Αυτά είναι στοιχεία της υπόθαλψης εγκληματίου η οποία είναι πλημμέλημα, προς την κατεύθυνση της οποίας πράγματι η μεταβολή κατηγορίας πράγματι δεν μπορεί να γίνει –βεβαίως και να μπορούσε να γίνει είναι πλημμεληματική αλλά εδώ δε στοιχειοθετείται ούτε η υπόθαλψη εγκληματίου διότι και αυτή όπως προείπα προϋποθέτει ματαίωση καταδίωξης, φυγάδευση, εξαφάνιση των δραστών από τον τόπο του εγκλήματος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είναι παραγεγραμμένη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ασφαλώς είναι παραγεγραμμένη αλλά λέω άλλο, ότι δε μπορεί να μεταβληθεί διότι βλάπτεται άλλο έννομο αγαθό. Το λέει και ο Ποινικός Κώδικας κάποιου κ. Μιχαήλ Μαργαρίτη που έχει βγει τελευταία, είναι καλός αυτός, τα πιάνει αυτά τα ζητήματα να το πάρετε να ρίξετε καμιά ματιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αυτό είναι το πρώτο στοιχείο. ¶ρα λοιπόν ο κ. Εισαγγελέας επιλέγει την εκδοχή της προετοιμασίας όχι διότι είναι το ίδιο με την εκδοχή ότι τους παρέλαβε μετά, αλλά απλούστατα διότι η δεύτερη εκδοχή δεν είναι καν αξιόποινη συμπεριφορά για τον Τζωρτζάτο ενώ η πρώτη είναι.
Καταρχήν θα πρέπει να θυμίσω εδώ πέρα το εξής: Ότι όπως και στην περίπτωση του Μομφεράτου έχουμε και εδώ ένα θέμα ερμηνευτικό του 211α το οποίο συνίσταται στο ότι έχουμε: Από πού αντλεί τις αποδείξεις, για παράδειγμα ο κ. Εισαγγελέας ότι ο Τζωρτζάτος συμμετείχε στην προετοιμασία, την πυροδότηση του αυτοκινήτου κτλ.; Από τί άλλο; Από μία απολογία συγκατηγορουμένου και εν προκειμένω του Χριστόδουλου Ξηρού την οποία επικαλείται. Συνδυάζεται αυτή η απολογία, ασχέτως της αξιολόγησής του διότι είναι, είπαμε, παράβαση του άρθρου 3 παρ. 6δ της ΕΣΔΑ κτλ. στα πλαίσια του 211α.
Συνδυάζεται με άλλο νόμιμο αποδεικτικό μέσο; Δε συνδυάζεται, δεν έχουμε ούτε μαρτυρίες, ούτε ενδείξεις ούτε ομολογίες πλην της ομολογίας του Τζωρτζάτου η οποία όμως ομολογία του Τζωρτζάτου δεν ταυτίζεται διότι ο Τζωρτζάτος φέρεται να λέει: «Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου σε μια άλλη συνάντηση αποφασίσαμε μαζί με τον Λουκά και τον Μανόλη να γίνει ενέργεια σε αμερικανικό λεωφορείο σε Αμερικανούς Αξιωματικούς. Η ενέργεια θα γινόταν στο Καβούρι και σε εμένα ο Λουκάς ανέθεσε να τους περιμένω σε κάποια πλατεία στη Γλυφάδα με ‘απαλλοτριωμένο’ αυτοκίνητο για τη διαφυγή μας. Λίγο αργότερα εγώ περίμενα το αυτοκίνητο, άκουσα μία έκρηξη και μετά από 5 λεπτά ήρθαν στο αυτοκίνητο ο Λουκάς και ο Μανόλης και απομακρυνθήκαμε αμέσως περνώντας την παραλιακή. Το αυτοκίνητο εγκαταλείψαμε σε περιοχή Καλλιθεάς ή Μοσχάτου, δε θυμάμαι καλά, και χωρίσαμε›.
Πρώτα απ’ όλα η απολογία αυτή είναι σαφέστατα φτιαχτή και τούτο διότι το σημείο στο οποίο λέει ο Τζωρτζάτος ότι άκουσαν την έκρηξη, είναι αδύνατο να είναι το σημείο στο οποίο αφέθηκε η μηχανή. Διότι το σημείο στο οποίο κατηγορείται ότι τους παρέλαβε είναι στο σημείο το οποίο αφέθηκε η μηχανή που είναι 3 χλμ. από την έκρηξη. Εδώ λοιπόν είναι προφανές ότι έγραφαν ό,τι ήθελαν, μπουρδουκλωμένα και χωρίς καμία σχέση με τα πραγματικά περιστατικά.
Το δεύτερο είναι ότι ο ίδιος δίνει στον εαυτό του, αν θεωρήσουμε ότι είναι αβίαστη αυτή η ομολογία και ξεπεράσουμε και την αντίφασή της με την πραγματικότητα, που αυτό δεν είναι μία απλή αντίφαση, είναι μια αντίφαση κραυγαλέα, να λέει ότι άκουσε και την έκρηξη στα 5 λεπτά τη στιγμή που αποδεδειγμένα ο τόπος που ήταν το αυτοκίνητο, δηλαδή ο τόπος στον οποίο εγκαταλείφθηκε η μηχανή απείχε 3 χλμ. Δίνει στον εαυτό του ένα ρόλο οδηγού που είναι αυτός τον οποίο περιέγραψα πριν, ένα ρόλο ο οποίος δεν βγάζει ούτε απλή συνέργια.
Βεβαίως ο ρόλος της απλής συνέργιας μένει μόνο να απορρέει από την φερομένη ως απολογία του Χριστόδουλου Ξηρού. Για να δούμε και τις αντιφάσεις για τις οποίες μίλησε ο Εισαγγελέας που κατά τη γνώμη του επιβεβαιώνουν όλα αυτά τα πράγματα.
Φέρεται λοιπόν να λέει ο Χριστόδουλος: «Ακολουθεί η έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου κατά λεωφορείου με Αμερικανούς στρατιώτες και πάλι στην περιοχή της Βούλας το έτος ’87. Πριν γίνει η έκρηξη εγώ με τον Λουκά βρισκόμαστε στη στάση του λεωφορείου Βουλιαγμένης πλησίον του Αλίμου και περιμέναμε να περάσει το συγκεκριμένο λεωφορείο με τους Αμερικανούς στρατιώτες. Όταν περνά εμείς επιβιβαζόμαστε σε δίκυκλη μοτοσικλέτα μάρκας KAWASAKI που είχαμε κλέψει από την περιοχή Παγκρατίου, προσπερνάμε το λεωφορείο και πηγαίνουμε κοντά στο σημείο που άλλα μέλη της ομάδας είχαν τοποθετήσει το αυτοκίνητο παγιδευμένο με εκρηκτικά. Μπαίνουμε σε ένα διπλανό γιαπί και τη στιγμή που περνάει από δίπλα το λεωφορείο εγώ πυροδοτώ τα εκρηκτικά με τηλεχειρισμό, η χρήση του οποίου γίνεται για πρώτη φορά. Το παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο είχαν τοποθετήσει και προετοιμάσει ο Λάμπρος, ο Σταμάτης και ο αδερφός μου Σάββας ο οποίος έχει το ψευδώνυμο ‘Μιχάλης’. Μετά την τοποθέτηση του αυτοκινήτου τα εν λόγω άτομα μας περίμεναν στο προκαθορισμένο σημείο επί της παραλιακής με κάποιο κλεμμένο αυτοκίνητο›.
Επόμενο κομμάτι της απολογίας του Χριστόδουλου Ξηρού είναι από πού βρήκαν το σύστημα τηλεχειρισμού κτλ. τα οποία είναι άλλα θέματα. Αντίφαση σημαίνει ότι ο ένας λέει ανατολή και ο άλλος λέει δύση, δε σημαίνει ότι ο ένας λέει κάποια περιστατικά στα οποία δεν αναφέρεται ο άλλος και αντίστροφα. Αντίφαση εγώ δεν βλέπω καμία μεταξύ του ενός και του άλλου. Βλέπω αντιθέτως μία σαφέστερη φαινομενικά, πολύ σαφέστερη περιγραφή πραγματικών περιστατικών στην απολογία του Χριστόδουλου Ξηρού, όχι όμως τόσο σαφή που να είναι αναμφίβολα καταφανές ότι είναι πράγματα που τα ξέρει ο ίδιος και όχι πράγματα που έχουν προκύψει από τη δικογραφία που του τα έχουν πει, δεδομένου ότι και η KAWASAKI προκύπτει από τη δικογραφία που βρέθηκε και ότι πρώτη φορά έγινε χρήση τηλεχειρισμού προκύπτει από τη δικογραφία γιατί είναι γνωστό από τις ενέργειες της 17Ν η σειρά τους και με ποιον τρόπο την προετοίμαζαν.
Εκεί δε που πρέπει να είναι συγκεκριμένος, γιατί η αξιοπιστία της συγκεκριμενοποίησης θα κριθεί, είναι το προκαθορισμένο σημείο στο οποίο τον ανέμενε ο Σταμάτης για να τον παραλάβει και να φύγουν, αλλά εδώ ο συντάξας την προανακριτική κατάθεση ποιεί την νήσσαν και καλά κάνει, διότι δεν γίνεται και να προσδιορίσουμε το προκαθορισμένο σημείο και ταυτόχρονα αυτό το σημείο να είναι 5 λεπτά, τόσο κοντά ώστε να ακούσει ο άλλος την έκρηξη. Στο κάτω-κάτω άμα είναι τόσο κοντά που ο άλλος να ακούσει την έκρηξη, προς τί τα δύο οχήματα διαφυγής; Μέχρι να φτάσει το πρώτο σε τόσο κοντινή απόσταση, ακόμα είναι καταδιωγμένο, θα κάψει και το δεύτερο.
