Η υπ’ αριθμ. 19 υπόθεση, εκρήξεις σε τουριστικά λεωφορεία στο Γαλάτσι. Αυτή είναι μια από τις προνομιούχες εκρήξεις οι οποίες δικάζονται εδώ, με το 270Α, έχει μόνο κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα, τον οποίο και δύσκολα θα μπορούσα να αμφισβητήσω εδώ πέρα, διότι πράγματι υπάρχουν ζημιές σε ξένα πράγματα εκτός από λεωφορεία, σε γειτονικά διαμερίσματα, σε πολυκατοικίες κλπ, και φαίνεται ότι υπάρχει κάποια έκταση. Δεν υπάρχει όμως εδώ πέρα, νόμιμη δυνατότητα καταδίκης του Τζωρτζάτου, διότι δεν έχει ομολογήσει τίποτα στη πράξη αυτή και διότι μόνον ο Σάββας Ξηρός, είναι εκείνος ο οποίος φέρεται να τον ενοχοποιεί με μια αόριστη ομολογία, η οποία εν πάση περιπτώσει μιλάει για τις εκρήξεις στο Γαλάτσι.
Λέει τα εξής: «Λίγο καιρό αργότερα και μέσα σε ένα βράδυ, εγώ με τον Λουκά και τον Τζωρτζάτο και τον Χριστόδουλο, στην περιοχή Γαλατσίου και Κυψέλης, τοποθετήσαμε ωρολογιακούς μηχανισμούς, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, σε πέντε τουριστικά λεωφορεία.› Ακόμα και αν θεωρηθεί η κατάθεση αυτή ορισμένη, είναι ανεπαρκής για να μπορέσει να θεμελιώσει ενοχή του Τζωρτζάτου.
Πάμε στην υπόθεση υπ’ αριθμ. 20, η οποία είναι η έκρηξη στο ξενοδοχείο Πεντελικό. Είναι άλλη μια περίπτωση η οποία κατά την γνώμη μου έχει μια υπερβολική διόγκωση των πραγματικών περιστατικών και των κινδύνων που υποτίθεται προέκυψαν από την εκτόξευση της ρουκέτας στο Πεντελικό. Πολύ επιγραμματικά θα αναφερθώ σε ότι αφορά τον Τζωρτζάτο περίπου ισχύουν τα ίδια με την προηγούμενη, θα αναφερθώ όμως μόνο και μόνο γιατί είναι ένα σημείο ενδεικτικό των υπερβολών, οι οποίες συνδέονται με την υπόθεση αυτή, από πέρσι μέχρι φέτος.
Από την πλευρά της πολιτικής αγωγής του Πεντελικού, καταβλήθηκε μια προσπάθεια να πειστεί το Δικαστήριο ότι, η 17Ν ειδοποίησε για την ρουκέτα αυτή, σε χρόνο ο οποίος ήταν ελάχιστος για την ασφαλή εκκένωση του ξενοδοχείου και μάλιστα ότι παραπλάνησε αυτούς τους οποίους τηλεφώνησε, με αποτέλεσμα να σταλούν αστυνομικοί και να ψάχνουν μέσα στο ξενοδοχείο για τοποθέτηση βόμβας ωρολογιακής, που δήθεν είχε τοποθετηθεί να εκραγεί, ενώ στην πραγματικότητα, ρίξανε ρουκέτα, με αποτέλεσμα να θέλουν να σκοτώσουν τους αστυνομικούς και όλα αυτά τα πράγματα.
Βέβαια έχω την εντύπωση ότι εάν αυτή η εκδοχή είχε υιοθετηθεί ακόμα και από το Συμβούλιο Εφετών, θα ήταν άλλη η εισαγωγική κατηγορία του βουλεύματος αυτού και βέβαια θεωρώ ότι αυτά τα οποία είπε εδώ και ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου ότι μέσα 16 λεπτά χρόνος μεσολάβησε χρόνος, από την στιγμή που πληροφορήθηκαν μέχρι που να γίνει η εκκένωση του ξενοδοχείου, νομίζω ότι αντικρούουν στην λογική και στην πραγματικότητα, ή εν πάση περιπτώσει, εάν απέμεναν 16 λεπτά από το χρόνο που ειδοποιήθηκε να εκκενώσει το ξενοδοχείο από την αστυνομία, μέχρι που το εκκένωσε, νομίζω ότι αυτό δεν χρεώνεται στους στόχους των δραστών.
Νομίζω συνεπώς ότι η διευκρίνιση Κουφοντίνα, σε κάποιο στάδιο της διαδικασίας ότι η προειδοποίηση έγινε πριν από μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ότι είναι μάλλον ορθή. Και νομίζω ότι από την όλη δράση της 17Ν, δεν προκύπτει ότι συνήθιζε να παγιδεύει και να εξαπατά κατ’ αυτό τον τρόπο, είτε αστυνομικούς, είτε άλλους, προκειμένου να τους οδηγήσει σε τέτοιου είδους κινδύνους. Όποτε το έκανε, το έκανε στα ίσια, όπως ήταν η περίπτωση των ΜΑΤ στην Καισαριανή κλπ. Και συνεπώς δεν είχε λόγο να το κάνει.
Θα πούμε και για το πεύκο. Αν δεν ήταν το πεύκο, θα πήγαινε λίγο πιο πέρα η ρουκέτα και θα χτυπούσε ένα άλλο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Έτσι κι αλλιώς κόσμος δεν υπήρχε, το πεύκο δεν έσωσε κανέναν άνθρωπο. Αυτά είναι υπερβολές, οι οποίες εν πάση περιπτώσει νομίζω ότι δεν προσδίδουν κανένα κύρος στα δικαστήρια και τις ανακριτικές αρχές, όταν δεν βγαίνουν από στοιχεία πραγματικά στη δικογραφία. Τι θα γινόταν δηλαδή αν δεν βρισκόταν το πεύκο; Βρέθηκε το πεύκο στη μέση και ήταν μικρότερο το χτύπημα.
Λοιπόν θα γινότανε μικρότερη ζημιά στο κτίριο, ή απετράπη η ζημιά και στο διπλανό δωμάτιο. Αυτό έκανε το πεύκο που βρέθηκε μέσα στην μέση που αστοχήσανε.
Από εκεί και πέρα, ούτε και μπορώ να δεχθώ την εκδοχή, ότι ειδοποίησαν ότι υπάρχει βόμβα μέσα στο ξενοδοχείο, για να τους στείλουν να πάνε να ψάχνουν μέσα, ενώ ήταν για να ρίξουν ρουκέτα. Εν πάση περιπτώσει σ’ ότι αφορά την εμπλοκή του Τζωρτζάτου, ούτε και εδώ έχει ομολογήσει ο Τζωρτζάτος οποιαδήποτε εμπλοκή. Πριν πω αυτό, να πω ότι και εδώ έχουμε φθορά ξένης ιδιοκτησίας της περίπτωσης του 382 παρ. 2γ, με μέσο το οποίο προβλέπεται στο 270.
Έχουμε συνεπώς πλημμεληματικής μορφής αδίκημα, το οποίο έχει παραγραφεί και όχι κακουργηματικής μορφής ή οτιδήποτε. Και η εμπλοκή του Τζωρτζάτου, απορρέει μόνο και μόνο από την κατάθεση του Σάββα Ξηρού στις 20/7 την ανακληθείσα πια, ότι η επόμενη ενέργεια έγινε στην Κηφισιά στο Πεντελικό. «Εκεί ήμουν εγώ , ο Τζωρτζάτος και ο Λουκάς. Η ρουκέτα πυροδοτήθηκε με ρολόι και αφού προηγουμένως είχαμε ειδοποιήσει κλπ?›. Αυτή η αόριστη ομολογία που δεν λέει το συγκεκριμένο πραγματικό περιστατικό και η οποία βεβαίως δεν μπορεί να αξιολογηθεί αποδεικτικά εις βάρος του Τζωρτζάτου μη συνοδευομένη από άλλα αποδεικτικά στοιχεία σύμφωνα με το 211α.
Πάμε στην επόμενη έκρηξη η οποία είναι στο ρυμουλκό ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ. Έχουμε κι εδώ προνομιούχα μορφή έκρηξης με το 270α όπως και στο Γαλάτσι πριν. Μιλάμε μόνο για κοινό κίνδυνο κατά πραγμάτων και τα πράγματα είναι τα παράπλευρα λιμενισμένα πλοία κλπ, δεν έχουν ανθρώπους. Δεν θα μπορούσα να την αμφισβητήσω την κατηγορία αυτή. Πράγματι υπήρξε κοινός κίνδυνος και υπήρξαν και ζημιές σε πλοία, κουνήθηκαν, έσπασαν κλπ όχι βέβαια της έκτασης την οποία ο κ. Καραπιπέρης εδώ πέρα που ήρθε μας είπε και είχε και παράπονο γιατί δεν πήγαν να χτυπήσουν τον Λάτση ή δεν ξέρω ποιον αλλά πήγαν σε αυτόν.
Τα στοιχεία τα οποία έχουν μία αξία από την πράξη αυτή είναι 1) η καταφανής ανάδειξη του χαρακτήρα του πολιτικού εγκλήματος διότι ο ίδιος ο Καραπιπέρης ήρθε εδώ και με περηφάνια είπε ότι έκανε δρομολόγια τα οποία έσπαγαν την απεργία που υπήρχαν τότε και επιβεβαίωσε τα κίνητρα των όποιων δραστών ήταν. Η προσπάθεια που έκανε να διογκώσει τα περιστατικά κλπ και με εκείνον τον ανιψιό που στις 12 παρά 10 θα πήγαινε με την λάντζα για να πάει φαγητό στο πλήρωμα που το πλήρωμα δεν ήταν στο καράβι αλλά το καράβι ήταν κλειδωμένο, είναι απλώς για να θυμόμαστε μερικά πράγματα από αυτή την Δίκη.
Σε ότι αφορά την εμπλοκή του Βασίλη Τζωρτζάτου εδώ αρχίζουμε να μπαίνουμε ως προς τον Τζωρτζάτο τουλάχιστον σε μία σειρά αορίστων ομολογιών. Λέει ο Τζωρτζάτος: «συμμετείχα στην έκρηξη βόμβας στο ρυμουλκό ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ που ήταν αραγμένο στην Σκάλα Περάματος τον Απρίλη του ΄91. Την βόμβα την βάλαμε εγώ, ο Μιχάλης και ο Λουκάς σε χώρο μέσα στο ρυμουλκό›.
Τι το συγκεκριμένο μας λέει αυτή η ομολογία; Βάλανε μία βόμβα, στο Πέραμα ήταν, στην Γερμανική Σκάλα ήταν, κάποιοι θα την έβαζαν την βόμβα. Ο Λουκάς πάει παντού. Σε κάποιο χώρο μέσα στο ρυμουλκό, ασφαλώς σε κάποιο χώρο θα την έβαζαν, όχι έξω από το χώρο. Τι λέει και ο Σάββας; «Ένα μήνα αργότερα εγώ, ο Λουκάς και ο Τζωρτζάτος στη Σκάλα Περάματος ανεβήκαμε στο ρυμουλκό ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ, κατεβήκαμε στα αμπάρια του και κοντά στο τοίχωμα βάλαμε βόμβα ωρολογιακή η οποία έσκασε κλπ›. Ισχύουν συνεπώς από άποψη αποδεικτικής αξιολόγησης ότι και σε προηγούμενες παρόμοιες περιπτώσεις τόσο σε ότι αφορά το 211α ως προς τον Σάββα ως και σε ότι αφορά την αοριστία της ομολογίας για τα πραγματικά περιστατικά ως προς τον Τζωρτζάτο.
Πάμε στην SIEMENS. SIEMENS 7/5/1991 υπ’ αριθμ. 22 κατηγορία του Τζωρτζάτου. Σε αυτήν εδώ πάλι λέει ότι προέκυψε και κίνδυνος για άνθρωπο και μάλιστα κατονομάζονται και οι άνθρωποι κατά των οποίων υποτίθεται ότι προέκυψε ο κίνδυνος, οι φύλακες του κτιρίου. «Για τους ευρισκομένους εντός των παραπάνω κτιρίων ανθρώπων μεταξύ των οποίων και οι φύλακες›.
Καταρχήν να πω ότι εδώ έχουμε ένα αντίστροφο ζήτημα του προσδιορισμού του κινδύνου κατά ανθρώπων γενικά. Είπα προηγουμένως ότι η νομολογία του Αρείου Πάγου και η θεωρία δέχονται ότι δεν απαιτείται εξατομικευμένος προσδιορισμός του κινδυνεύσαντος όταν έχουμε κοινό κίνδυνο και τούτο υπαγορεύεται από το γεγονός ότι ο κοινός κίνδυνος κατά βάση εκδηλώνεται σε κοινόχρηστους χώρους, σε χώρους διέλευσης απροσδιορίστου κοινού κλπ.
Εδώ έχουμε από το βούλευμα τον εντοπισμό του χώρου εκδήλωσης του κινδύνου όχι έξω από τα γραφεία της SIEMENS δηλαδή στον δρόμο, δηλαδή κάπου που θα μπορούσε να περνάει κόσμος αλλά μέσα στο ίδιο το κτίριο. Ο συντάκτης του βουλεύματος προς επιβεβαίωση του κινδύνου αυτού για να ενισχύσει δηλαδή αυτήν την εκδοχή αναφέρει και τα πρόσωπα τα οποία φέρονται ότι κινδύνευσαν τα οποία κατά τεκμήριο ποια άλλα θα ήταν βεβαίως, οι φύλακες που ήταν μέσα. Διότι άλλος δεν μπορούσε να είναι μέσα και εδώ πέρα έχουμε στις 11 η ώρα την νύχτα έκρηξη, άρα λοιπόν αυτοί είναι και μόνο.
Εδώ έλεγα ότι έχουμε το αντίστροφο, ότι δεν έχουμε στοιχειοθέτηση κινδύνου κατά ανθρώπων κοινού. Έχουμε στοιχειοθέτηση ενός συγκεκριμένου κινδύνου κατά συγκεκριμένων ανθρώπων οι οποίοι ονομάζονται. Στον άνθρωπο και ένας να κινδυνεύσει φτάνει και δεν είναι ανάγκη να κατονομάζεται. Ως εκεί καλά. Όταν κατονομάζεται, ο κίνδυνος δεν είναι αόριστος, είναι συγκεκριμένος. Αυτό μας πάει σε άλλου είδους ενδεχομένως μορφή νομικού χαρακτηρισμού. Αυτό ακριβώς λέω.
Εδώ πέρα αναφέρονται δύο άνθρωποι επειδή κατά τεκμήριο αυτοί ήταν μέσα στο κτίριο που ήταν φύλακες. Το έχουμε και πιο κάτω αυτό με τον ΧΑΛΥΨ. Θα το δούμε αυτό. Καμία αντίρρηση ότι είναι έγκλημα διακινδύνευσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αθήνα τέως Βηρυτός.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εγώ επωφελήθηκα να ρίξω μία ματιά στην απόφαση που έφερε ο κ. Παρασκευόπουλος. Αλλά πριν από αυτό να δούμε λίγο τι λέει η εισαγγελική πρόταση για την SIEMENS. «Ερχόμαστε τώρα σε μία έκρηξη που έγινε στα γραφεία της SIEMENS στον Παράδεισο Αμαρουσίου στις 11 το βράδυ 7/9/91, (7/5 είναι το σωστό) ημέρα Τρίτη. Από τον 5ο όροφο μιας νεοανεγειρόμενης οικοδομής που βρίσκεται σε απόσταση 230 μέτρα και από αυτοσχέδιους εκτοξευτήρες εκτοξεύτηκαν δύο ρουκέτες›.
Εδώ μπορεί να κάνω και λάθος. Θέλω να το δείτε μήπως δεν ήταν δύο αλλά ήταν μία. Οι σημειώσεις ίσως με αδικούν στο σημείο αυτό. Ο Σάββας πάντως έχει πει στις 20/7 «βάλαμε αυτοσχέδιους εκτοξευτήρες για ρουκέτες σε νεοανεγειρόμενη οικοδομή του 1ου ορόφου. Ο μηχανισμός ωρολογιακός στα γραφεία της SIEMENS, ήμασταν εγώ, ο Λουκάς, ο Τζωρτζάτος›.
Στην περίπτωση αυτή έχουμε ένα άλλο σημείο. Είναι η μόνη περίπτωση που στο χώρο που έγινε η εκτόξευση βρέθηκαν ζωγραφισμένα και τα αστέρια της 17Ν, φαίνεται κάποιος μαρκαδόρος υπήρχε μαζί τους το βράδυ εκείνο. Έχουμε την ανάληψη της ευθύνης κλπ. Η φράση «έμπορε κατάπλευσον› που την έχει σχολιάσει συχνά ο κ. Αναπληρωτής Εισαγγελέας. Ψάχνω να βρω κατηγορουμένους πλην του συγκεκριμένου που φέρεται κατά το κατηγορητήριο να έχει την ευθύνη για την σύνταξη και την επάρκεια προσέγγισης. Δεν το βρίσκει τέλος πάντων. Σας είπα πώς εμπλέκονται οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι. Εμπλέκονται με αυτά που είπε ο Σάββας Ξηρός. Έχουμε μία προκήρυξη που αναλαμβάνει.
Καταρχήν να δούμε αν οι σημειώσεις τον πρόδωσαν τον κ. Εισαγγελέα ή όχι σε ότι αφορά τις ρουκέτες. Είναι δύο οι ρουκέτες πράγματι, δεν τον πρόδωσαν οι σημειώσεις. Να δούμε ποιες είναι οι ζημιές από την έκθεση αυτοψίας: «Στο γραφείο του ισογείου έσπασαν τα τζάμια των παραθύρων, στρέβλωσαν τα σιδηρά κουφώματα, τα έπιπλα του γραφείου, ένα φωτοτυπικό μηχάνημα. Σε διπλανό γραφείο έσπασαν τα τζάμια των παραθύρων και έπεσε η ψευδοροφή αυτού πάνω στην οποία στηρίζονταν τα φωτιστικά, οι σωλήνες του καλοριφέρ και τα ηλεκτρικά καλώδια. Από τα κομμάτια της οροφής που έπεσαν προκλήθηκαν ζημιές και στα έπιπλα του γραφείο. Στο γραφείου του 1ου ορόφου υπέστη ζημιές η κολόνα που προσέκρουσε η ρουκέτα, αποκολλήθηκαν τα σιδηρά πλαίσια των παραθύρων, έσπασαν τα τζάμια των παραθύρων, τρία μικρά computer που ευρίσκονταν εντός αυτού υπέστησαν ζημιές καθώς και τα υπόλοιπα έπιπλα, επίσης τζάμια παραθύρων έσπασαν σε διπλανά γραφεία καθώς και στον 2ο όροφο. Εντός του χώρου των δύο γραφείων βρέθηκαν τα δύο βλήματα›.
Διευκρινίζω, τα διπλανά γραφεία αναφέρονται πάλι σε γραφεία της ίδιας εταιρείας της SIEMENS. Μετά λέει «κατευθυνθήκαμε απέναντι κλπ. Από την έκρηξη δεν προκλήθηκε τραυματισμός ατόμου›. Γίνεται μνεία ότι η αυτοψία άρχισε, διεκόπη κλπ, ο χώρος φρουρήθηκε. «Στην ανεγειρόμενη οικοδομή δεν προκλήθηκαν υλικές ζημιές από την έκρηξη. Η ανεγειρόμενη οικοδομή ήταν το σημείο εκτόξευσης›.
Έχουμε λοιπόν τα εξής στοιχεία εδώ πέρα: 1) οι ζημιές έχουν περιοριστεί στον κτίριο της SIEMENS και μόνο 2) δεν έχει προκύψει είτε από καταθέσεις μαρτύρων, είτε από οποιαδήποτε άλλα στοιχεία η δυνατότητα πρόκλησης κινδύνου κατά ανθρώπων και συγκεκριμένα κατά των φυλάκων. Δεν προσδιορίζεται από πουθενά δηλαδή εάν αυτοί οι δύο φύλακες ήταν μέσα στο κτίριο ή έξω από αυτό και αν στο σημείο που βρίσκονταν θα μπορούσαν να κινδυνεύσουν από ένα χτύπημα του οποίου το εύρος και η εμβέλεια περιορίστηκε στα γραφεία της SIEMENS και κατά κύριο λόγο σε ορόφους. Έγινε από απέναντι σημείο στο οποίο υπήρχε ορατότητα από αρκετά κοντινή απόσταση και συνεπώς δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο το οποίο να δείχνει τι είδους κίνδυνος θα μπορούσε να προκύψει για τους ανθρώπους αυτούς.
Είναι μία περίπτωση πλημμεληματικής μετατροπής κι εδώ στο αδίκημα του άρθρου 382 παράγραφος 2δ και σε ότι αφορά τον Τζωρτζάτο είναι μία παρόμοια περίπτωση διότι ο Τζωρτζάτος δεν έχει ομολογήσει, διότι το μόνο εις βάρος του ενοχοποιητικό στοιχείο είναι η απολογία του Σάββα Ξηρού και συνεπώς δεν μπορεί να καταδικαστεί με το άρθρο 211α.
Αυτή η υπόθεση SIEMENS κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι έχει ένα πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όχι στενά νομικό για μένα αλλά δυστυχώς δεν αναδείχθηκε στην δίκη αυτή εδώ πέρα, ίσως στο Εφετείο. Υπάρχουν δύο έγγραφα πάρα πολύ σημαντικά τα οποία είναι ένα ακόμα συντριπτικό αποδεικτικό στοιχείο στο πώς η Αντιτρομοκρατική έστηνε σκευωρίες. Δυστυχώς δεν έτυχε από διάφορους χειρισμούς εδώ πέρα να αναδειχθούν τα έγγραφα αυτά για να δείτε μέσα από την ίδια την δικογραφία πώς οι Εισαγγελείς και οι Ανακριτές έπαιρναν γραμμή από την Αντιτρομοκρατική, δεν την εφάρμοσαν εν προκειμένω για να στήνουν σκευωρίες και καταστάσεις. Ραντεβού στο Εφετείο γι’ αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Θα κάνει έφεση υπέρ του νόμου ο κ. Εισαγγελέας, γι’ αυτό.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: ΧΑΛΥΨ, Νο 23, 270 παράγραφος Β.
???.: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν το παραβίασα, είπα ότι ο κ. Εισαγγελέας θα ασκήσει έφεση και θα στείλει την υπόθεση εκεί.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είναι ένα τεκμήριο που συνάγεται από την γνωστή ρήση για όσους ξέχασα ένοχοι. Λογικό είναι να θέλει να κάνει έφεση υπέρ του νόμου αν υπάρξουν αθωώσεις διότι κι εκεί που ξέχασε κι εκεί που δεν ξέχασε είναι ένοχοι. Πάμε στον ΧΑΛΥΒΑ τώρα 270Β.
Εδώ πέρα πάλι εισάγεται η κατηγορία αυτή με κατηγορία κινδύνου κατά ανθρώπου. Ως άνθρωποι που κινδύνευσαν έχουν γραφεί στην τύχη δύο ονόματα εδώ πέρα, Παναγιώτης Νικήτας και Ευάγγελος Μεσίτης δύο από τους εργαζομένους που ήταν μέσα στο κτίριο. Βέβαια από την κατάθεση του Μεσίτη την προανακριτική ο οποίος δεν ήρθε εδώ πέρα δεν προκύπτει κανένας κίνδυνος. Την κατάθεση του Νικήτα θα την αξιολογήσουμε στη συνέχεια.
Η κατηγορία σε ότι αφορά τον Τζωρτζάτο είναι συναυτουργία με το σύνηθες πλέον team τον Σάββα και τον Κουφοντίνα στην έκρηξη αυτή. O κ. Τακτικός Εισαγγελέας στην αγόρευσή του στις 10/9/2003 στον ΧΑΛΥΒΑ είναι σχετικώς εκτεταμένη η κατάθεσή του και λέει το εξής: «Στο κεφάλαιο των εκρήξεων θέλω να σας εκθέσω την φρίκη μου›. Είδατε ότι είμαι δίκαιος, τα λέω αυτά που λέτε, δεν τα παραβλέπω ούτε τα προσπερνάω. «Φρίκιασα κατά την κατάθεση του μάρτυρα εργάτη στην υπόθεση του εργοστασίου ΧΑΛΥΨ στην Ελευσίνα. Κατέθεσε ο μάρτυρας εδώ ότι ευτυχώς με την ρουκέτα που δεν επλήγη το κάρβουνο. Εάν το κάρβουνο επλήγετο από την ρουκέτα η ανάφλεξη η οποία θα προκαλείτο θα ήταν τόσο μεγάλη αναγκαία λόγο της ποσότητας που θα μεταδίδονταν της παραπλεύρως υπάρχουσας αποθήκης βενζίνης και από εκεί περαιτέρω κ.κ. Δικαστές θα θρηνούσε η Αθήνα. Θα θρηνούσε η Αττική τα κατορθώματα του κ. Κουφοντίνα, του κ. Γιωτόπουλου, του κ. Σάββα και των λοιπών.
Κύριοι Δικαστές, νομίζουν οι κατηγορούμενοι ότι ο Εισαγγελέας έχει κάτι μαζί τους; Τόσο λίγο αντιλαμβάνονται τον ρόλο του Εισαγγελέα, τον ρόλο της πολιτείας, τόσο λίγο καταλαβαίνουν τι έκαναν και σε πόσο μεγάλη διακινδύνευση έθεσαν μεγάλα έννομα αγαθά; Τι να πω; Τα είπαν οι ίδιοι με τις πράξεις τους και την συμπεριφορά τους. Κι εδώ ακόμη και πριν από μία στιγμή ο Σάββας ο Ξηρός, αυτό το παπαδοπαίδι με τον άριστο πατέρα τον ιερέα ενώπιον του οποίου (του ιερέα δηλαδή) υποκλίνομαι (για τον πατέρα ομιλώ) σχολίασε και τώρα ακόμη.
Κύριοι Δικαστές, κόλαση θα γινόταν η Αττική. Περαιτέρω οι μεγάλες ζημιές στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις που επλήγησαν με ρουκέτες από την17Ν ποιον έβλαψαν; Είναι πρόδηλο. Τους εργαζόμενους έβλαψαν, τους εργάτες υπέρ των οποίων υποκριτικά και ανόητα λένε ότι.. τι να πω; Περαιτέρω με αυτές τις επιθέσεις τους εναντίον των βιομηχανιών και των εργοστασίων εμπόδισαν έτσι τις επενδύσεις και την αναπτυξιακή πορεία των βιομηχανιών αυτών και της χώρας κατ’ επέκταση. Ποιος θα έρθει να επενδύσει σε μία χώρα η οποία κυριαρχείται από ανθρώπους που χτυπούν με ρουκέτες τα εργοστάσια; Αυτό είναι λογική; Θα έρθει ο άλλος με τα κεφάλαιά του, με την τεχνογνωσία του να πάει σε μία χώρα η οποία αναρχοκρατείται ή ορθότερα βγάζει την εικόνα ότι αναρχοκρατείται; Διότι αν δείτε τον αριθμό των εκρήξεων θα δείτε ότι ήταν πάρα πολλές. Δεν θυμάμαι ακριβώς, στον Πειραιά είχαν ένα αυτοκίνητο? (ο Πειραιάς δεν κολλάει εδώ) αντίσταση έκαναν; Έτσι δυσκόλεψαν την παραγωγή, την αύξηση του εθνικού πλούτου και την τσέπη κάθε εργαζομένου. Να το καταλάβουν, να το ακούσουν οι κατηγορούμενοι αυτό.
Δεν έχει για τον ΧΑΛΥΒΑ μετά. Η μισή τοποθέτηση είναι πολιτική. Μπορώ να την συζητήσω στα πλαίσια της πολιτικότητάς της. Απλώς και μόνο σχολιάζω το γεγονός ότι σε μία μη πολιτική Δίκη με ένα πολιτικό έγκλημα ο κ. Εισαγγελέας καλά κάνει και έχει άποψη για τις επενδύσεις, για τον εθνικό πλούτο, για την βιομηχανική ανάπτυξη, για όλα αυτά. Εδώ μας απασχολεί τώρα πόσο δυσκόλεψε η εγχώρια παραγωγή και οι επενδύσεις από αυτό το συγκεκριμένο χτύπημα και ποιος κίνδυνος υπήρξε. Διότι η λέξη κλειδί η οποία βαρύνει στην κρίση του κ. Εισαγγελέα είναι το κάρβουνο και η αποθήκη με τα καύσιμα.
Εγώ δεν κατάλαβα διαβάζοντας την δικογραφία ούτε πού ήταν το κάρβουνο, ούτε πού ήταν η αποθήκη με τα κάρβουνα. Βεβαίως δεν φταίει ο κ. Εισαγγελέας γι αυτό διότι αυτά τα είπε ο μάρτυρας εδώ πέρα που ήρθε, αυτός ο Νικήτας στις 15/5. Εισαγγελέας «Ρουκέτα ήταν, τι ήταν, τι μάθατε;›. «Ρουκέτα ήταν γιατί ο Γάλλος που ήταν προϊστάμενος τότε στο εργοστάσιο την βρήκε λέει πάνω στην βάση του φούρνου, εγώ δεν την είδα›. Ακούστε τώρα μάρτυρας εδώ πέρα, την βρήκε λέει πάνω στην βάση του φούρνου. Ήταν καμία χαρτοπετσέτα που έχασε και την βρήκε στην βάση του φούρνου; «Εξερράγη αυτή;›. Νικήτας: «Εξερράγη αυτή, χτύπησε και εξερράγη και έπεσε γιατί ο όγκος που χτύπησε ήταν 1,20 πάχος και έπεσε πάνω στην βάση που γύριζε το μηχάνημα. Τώρα τι σκοπό είχαν, δεν ξέρω›. «Τι ζημιά μπορούσε να κάνει αυτή;›. «Μπορούσε να καιγόταν η μισή Ελλάδα. Είχε 400 τόνους κάρβουνο μέσα›. Εισαγγελέας: «Να το επαναλάβετε αυτό›. Νικήτας: «Αν βάραγε τον σωρό του κάρβουνου ή το χειριστήριο του φούρνου θα είχαμε ζημιά›. «Δηλαδή;›. «Μπορεί να καιγόταν ο μισός Ασπρόπυργος, δεν ξέρω›. «Πώς το εννοείτε αυτό; Αναλύστε το›. Νικήτας: «Ο άνθρωπος παίρνει φωτιά με το σπίρτο με το τσιγάρο. Το διυλιστήριο ήταν στα 300 μέτρα.. δεν είμαι σίγουρος.. από εμάς και λιγότερο. Δεξιά μας το διυλιστήριο όπως στεκόμαστε τώρα, αριστερά μας η ΤEXACO η SHELL η σημερινή έξω από το εργοστάσιο›.
Πριν σχολιάσω να διαβάσω μία άλλη κατάθεση η οποία αναγνώσθηκε εδώ πέρα στο ακροατήριο. Στην προανακριτική κατάθεση από 17 Μαίου του 1991 αυτού του Γάλλου προϊσταμένου του κ. Κερβίνεν ¶λεν, για να κάνουμε εδώ πέρα μία συγκριτική αξιολόγηση για τα κάρβουνα και όλα αυτά. «Τι γνωρίζεις;› «Είμαι ιδιοκτήτης της τσιμεντοβιομηχανίας σε εταιρεία τσιμέντων ΧΑΛΥΨ Α.Ε. Για την ακρίβεια θέλω να πω ότι διευθύνω την παραπάνω εταιρεία για λογαριασμό της ελληνικής εταιρείας ΜΣΚ της οποίας το μεγαλύτερο μέρος του μετοχικού κεφαλαίου ανήκει σε γαλλική εταιρεία και διατηρεί γραφεία στην Αθήνα και επί της οδού Μπενάκη 1. Διευθύνω την εταιρεία ΧΑΛΥΨ από τον Οκτώβριο του έτους 1990 και ήρθα στην Ελλάδά. Χθες το βράδυ 16/5/1991 και ώρα 23:45 δέχθηκα ένα τηλεφώνημα στην οικεία μου από τον υποδιευθυντή της εταιρείας Πανόπουλο Ηλία ο οποίος με πληροφόρησε ότι το εργοστάσιο τσιμέντων ΧΑΛΥΨ είχε δεχθεί επίθεση από τρομοκράτες. Αμέσως μετά πήγα στο εργοστάσιο μετά μισή ώρα περίπου όπου είδα να βρίσκεται έξω από το εργοστάσιο πολύς κόσμος και η αστυνομία.
Μπήκα μέσα στο χώρο του εργοστασίου όπου κάποιος υπεύθυνος της αστυνομίας με ενημέρωσε χονδρικά για το τί είχε συμβεί. Εγώ τότε ζήτησα μαζί με ορισμένους μηχανικούς της βιομηχανίας να προχωρήσουμε στο χώρο του εργοστασίου για να σταματήσουμε ορισμένα μηχανήματα τα οποία ακόμα δούλευαν χωρίς όμως προσωπικό, γιατί ο χώρος του εργοστασίου είχε εκκενωθεί από την αστυνομία.
Πράγματι μετά από αστυνομικούς προχωρήσαμε στο εσωτερικό του εργοστασίου ψάχνοντας να δούμε τί ακριβώς είχε συμβεί γιατί κανείς μέχρι τότε δε γνώριζε τί ακριβώς συνέβη. Όταν φτάσαμε μαζί με έναν μηχανικό του εργοστασίου κάτω από το κυλινδρικό σιλό όπου εντός αυτού βρίσκονται κονιορτοποιημένες πρώτες ύλες και κατάλληλες για την παραγωγή του τσιμέντου, είδαμε να είναι πεσμένος σε μια σιδερένια ράμπα ένας μεταλλικός σωλήνας χρώματος πρασίνου που αργότερα έμαθα από αστυνομικούς ότι ήταν υπόλειμμα αντιαρματικής ρουκέτας.
Τότε κοιτάξαμε προς τα πάνω, προς τον κύλινδρο σιλό και όταν τον φωτίσαμε με φακούς διαπίστωσα ότι η ρουκέτα είχε πλήξει τον κύλινδρο σιλό. Βέβαια πολύ αργότερα, το πρωί της 17/5/1991, όταν είδα το πλήγμα καλύτερα, διαπίστωσα ότι η ρουκέτα είχε επιφέρει ελαφρές υλικές ζημίες στον τσιμεντένιο κύλινδρο σιλό και δεν τον είχε τρυπήσει. Πάντως ακόμα και αν η ρουκέτα τον τρύπαγε και πέρναγε το εσωτερικό του, δε θα γινόταν τίποτε περισσότερο, γιατί οι πρώτες ύλες που περιέχονται σε αυτόν είναι εντελώς ακίνδυνες και δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος ανάφλεξης ή εκπυρσοκρότησης αυτών›.
Κύριε Εισαγγελέα να μην πιστεύετε τις Ευγενούλες ούτε τις θηλυκές ούτε τις αρσενικές εδώ πέρα. Πού είναι το κάρβουνο; Λέει κάποιος για κάρβουνο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ το είπα; Ο μάρτυρας το είπε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ο μάρτυρας το είπε, εσείς είστε καλόπιστος άνθρωπος, οφείλετε να μην παρασύρεστε παρορμητικά από οποιονδήποτε μάρτυρα. Πού είναι το κάρβουνο; Είπε αυτός στην προανακριτική του εξέταση για κάρβουνο; Εδώ είναι ο Διευθυντής της εταιρείας, μιας χώρας πολύ πιο προηγμένης στο κυνήγι της τρομοκρατίας από τη Ελλάδα.....
Ο άνθρωπος που ανήκει στην κατηγορία των ξένων επενδυτών υπέρ της οποίας αγωνιάτε πώς θα έρθουν στην Ελλάδα να επενδύσουν, που είναι ο Διευθυντής της εταιρείας τότε, έρχεται και καταθέτει και λέει: «Πάντως και αν η ρουκέτα τον τρύπαγε› -όχι το τρύπησε, με το «αν› πάμε τώρα- «και περνούσε στο εσωτερικό του, δε θα γινόταν τίποτε περισσότερο επειδή οι πρώτες ύλες που περιέχονται σε αυτόν είναι εντελώς ακίνδυνες›. Πού είναι τα κάρβουνα; Πού είναι ο κίνδυνος;
Με συγχωρείτε πολύ, ο κίνδυνος είναι συγκεκριμένο πράγμα. Δηλαδή φεύγει η ρουκέτα από δω και πάει εκεί. Εγώ δε σας είπα να μου συγκεκριμενοποιήσετε την ποσότητα του κάρβουνου, εγώ λέω το εξής: υπάρχει κάρβουνο στη διαδρομή της ρουκέτας; Υπάρχει κάρβουνο στο στόχο της ρουκέτας ή πλησίον αυτού που λέει ο κ. Νικήτας ο ευφάνταστος; Δεν υπάρχει κάρβουνο. Δεν το λέω εγώ, ο Διευθυντής του τον διαψεύδει, ο ξένος επενδυτής.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κίνδυνος είναι η δυνατότητα να επέλθει ένα επιβλαβές αποτέλεσμα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πού στοιχειοθετείται κ. Εισαγγελέα; Πού είναι η δυνατότητα αυτή; Στο κενό; Στο τσιμέντο; Καταλαβαίνετε τί λέω; Αν ήταν κάρβουνο εκεί που έπεσε η ρουκέτα...
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτός ο άνθρωπος που ζούσε την κατάσταση εκεί πέρα αυτό είδε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ο άλλος δε ζούσε την κατάσταση; Τα κεφάλαιά του δεν τα φοβόταν ο άλλος; Να δούμε την προανακριτική του αυτουνού άμα λέει για κάρβουνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πούμε κάτι: Ο μάρτυρας, για να είμαστε δίκαιοι, δεν είπε αν τρυπούσε ο τοίχος τί θα γινόταν. Αν λέει η ρουκέτα πήγαινε λιγάκι αριστερότερα, αυτό ειπε...
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε ήμουν παρών στην εξέταση του μάρτυρα......
(διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η ρουκέτα πάει εκεί που τη θέλουμε. Πάντως ρώτησα δεξιά αριστερά, η ρουκέτα άμα τη σημαδέψεις, θα φύγει πολύ λίγο, δε μπορεί να φύγει τόσο πολύ.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Επανέρχομαι στον κ. Κερδίνεν , τον Γάλλο, τον στρατηγικό επενδυτή, αυτόν ο οποίος έχει την εταιρεία ΧΑΛΥΨ και έχει επενδύσει τα κεφάλαιά του και υπέρ του οποίου ανησυχούμε όλοι όσοι αγαπάμε την εθνική οικονομία και θέλουμε να επενδύει ασφαλώς και ακινδύνως ο άνθρωπος αυτός και ακούστε εδώ τα στοιχεία τα οποία δείχνουν το αν ο μάρτυρας ο οποίο παρέσυρε και τον κ. Εισαγγελέα σε αυτές τις κρίσεις έχει την οποιαδήποτε αξιοπιστία.
Ζήτημα πρώτο; Τί μας λέει αυτός: Πήγε στο εργοστάσιο και το χώρο τον είχε εκκενώσει η αστυνομία. Τί σημαίνει αυτό; Ότι το προσωπικό δεν άκουσε καμία έκρηξη, να θορυβηθεί από μόνο του και να φύγει. Δούλευε μέχρι την ώρα που πήγε η αστυνομία και πήγε η αστυνομία και το έβγαλε έξω. ¶ρα λοιπόν η έκρηξη δεν είχε καμία σχέση με το χώρο του προσωπικού.
Δεύτερο: Ήταν τόσο μεγάλη η ανησυχία της αστυνομίας που μπήκε εκεί πέρα, που δεν είχαν βρει ούτε τη ρουκέτα. Τη βρήκε ο ίδιος όταν έφτασε εκεί πέρα, φώτιζαν με φακούς. Αυτή την οργάνωση είχε η αστυνομική επιχείρηση εν μέσω νυκτός που έγινε εκεί για να βρουν τις βόμβες και φώτιζαν με φακούς και βρήκε σε μία σιδερένια ράμπα έναν κύλινδρο τον οποίο του είπε η αστυνομία ότι ήταν ρουκέτα. Δηλαδή ήταν τόσο μεγάλη η επικινδυνότητα που διεχέετο στο χώρο, ώστε μπήκε ο Γάλλος αυτός ο επενδυτής, ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση βεβαίως με βόμβες και με ρουκέτες, έψαχνε μοναχός του, έπιασε κάτι και λέει «ρε παιδιά τί είναι αυτό που έπιασα;› και ήταν ρουκέτα. Αυτός ήταν ο κοινός κίνδυνος, η ανησυχία και η επικινδυνότητα της όλης σκηνής.
Τρίτο θέμα: Δεν είχαν βρει πού είχε πλήξει αυτή η ρουκέτα. Δηλαδή όλη αυτή η φασαρία είχε γίνει από το τηλεφώνημα. Τότε κοίταξαν προς τα πάνω λέει, προς τον κύλινδρο «και όταν τον φωτίσαμε τότε διαπίστωσα ότι η ρουκέτα είχε πλήξει τον κύλινδρο›. Τόσο σπουδαία ήταν η έκρηξη που θα κινδύνευε η Αθήνα, που έψαχναν με το φακό και τον βρήκε ο Διευθυντής και το επεσήμανε.
Τέταρτο: Διαπίστωσαν ότι είχε επιφέρει ελαφρές υλικές ζημιές στον τσιμεντένιο κύλινδρο που δεν τον είχε τρυπήσει, άρα λοιπόν δεν είχε διατρητική ικανότητα τέτοια που να μπορούσε ούτε στο εσωτερικό του σιλό να μπορέσει να μπει ό,τι και να υπήρχε εκεί.
Πέμπτο: Και να το τρύπαγε και να περνούσε στο εσωτερικό, δε θα γινόταν τίποτε περισσότερο γιατί οι πρώτες ύλες που περιέχονται σ’αυτόν είναι εντελώς ακίνδυνες και δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος ανάφλεξης ή εκπυρσοκρότησης αυτών.
«Στη συνέχεια βγήκαμε έξω από το χώρο του εργοστασίου› συνεχίζει ο κ. Κερβίνεν «καθ’ υπόδειξη της αστυνομίας, όπου και παρέμεινα μέχρι τις 2-3 η ώρα τη νύχτα στις 17/5 και πληροφορήθηκα ότι η αντιαρματική ρουκέτα που έπληξε το σιλό εκτοξεύτηκε από παλιό μη χρησιμοποιούμενο πλέον κτίριο κτλ. Απ’ όσο εγώ γνωρίζω, ο ακάλυπτος χώρος δεν χρησιμοποιείται από κανέναν και δεν υπάγονται σε αυτόν κτίρια είναι εγκαταλελειμμένα και δε χρησιμοποιούνται πλέον. Όπως έχω προαναφέρει, ο χώρος αυτό γειτνιάζει με το χώρο του εργοστασίου ΧΑΛΥΨ χωρίς να υπάρχει κάποιος τοίχος ή άλλου είδους χώρισμα ανάμεσα στους δύο χώρους, με συνέπεια να είναι εύκολη η πρόσβαση από τον ακάλυπτο χώρο στο χώρο του εργοστασίου και αντίστροφα›.
Και καταλήγει ο κ. επενδυτής: «Όσον αφορά τις υλικές ζημίες οι οποίες προκλήθηκαν στο τσιμεντένιο κύλινδρο σιλό του εργοστασίου από την πρόσκρουση σε αυτή της αντιαρματικής ρουκέτας, πέραν του ότι όπως έχω δει οι ζημιές ήταν μικρές, δεν μπορώ να υπολογίσω το ύψος του χρηματικού ποσού το οποίο είναι απαραίτητο για την επανόρθωση της ζημιάς›.
Εδώ δεν έχουμε απλώς φθορά ξένης περιουσίας με το 283, εδώ είναι και ευτελής. Είναι εντελώς ελαφριά. Είναι αμφίβολο αν έχουμε και παραδεκτό ποινικής δίωξης ελλείψει εγκλίσεως εδώ πέρα. Τώρα, πού τα βρήκε ο άλλος μάρτυρας τα κάρβουνα, πού τα βρήκε τα βενζινάδικα; Η Αττική έχει και κάρβουνα έχει και βενζινάδικα, αυτό είναι αναμφισβήτητο, και ο Ασπρόπυργος έχει από τέτοια πολλά. Το ποια δυνατότητα υπήρχε αυτά τα κάρβουνα ή αυτά βενζινάδικα να βρεθούν στο διάβα της ρουκέτας και να προκαλέσουν όλα αυτά τα οποία ο κ. Εισαγγελέας υπέλαβε από την επιπόλαιη κατάθεση αυτού του μάρτυρα, εγώ ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω και δε νομίζω ότι βγαίνει από καμία διαδικασία.
Έχουμε και την κατάθεση του μάρτυρα κ Κασιάπη εδώ, στις 30/5/2003 ο οποίος είναι ο Διευθύνων Σύμβουλος του οικοπέδου που είναι τα διαλυτήρια πλοίων δίπλα: «Πάθατε ζημιά εκεί;› «Όχι, μπήκαν και έριξαν τη ρουκέτα› «Ξέρετε αν υπήρχε κίνδυνος ανθρώπου;› «Όχι›.
Και βεβαίως ούτε κίνδυνος ανθρώπου υπήρξε ούτε τίποτε άλλο, δεν υπάρχει κάτι πιο χαρακτηριστικό από το γεγονός ότι όπως είπαμε η αστυνομία έβγαλε τον κόσμο έξω, η αστυνομία δεν ήξερε καν, δεν είχε βρει τη ρουκέτα, με τα φανάρια κοίταζαν και με τον φακό τί χτύπησε, πού χτύπησε, πού πήγε κτλ., είπαμε και για τα κάρβουνα και όλα και φυσικά δεν εσκοπείτο ούτε η πρόκληση κοινού κινδύνου σε εργαζομένους. Η 17Ν υποτίθεται ότι επεδίωξε αυτών τα συμφέροντα.
Σε επίπεδο υποκειμενικής εμπλοκής του καθενός, ο Βασίλης Τζωρτζάτος έχει μία από εκείνες τις ομολογίες-καρμπόν, «συμμετείχα στην εκτόξευση δύο ρουκετών κατά της εταιρείας ΧΑΛΥΨ που βρίσκεται στον Ασπρόπυργο, τον Μάιο του ’91. Μαζί με εμένα ήταν ο Μιχάλης και ο Λουκάς›.
Αυτά είναι αστεία πράγματα σε επίπεδο ομολογιών, μου θυμίζουν μια φορά που ήμουν στο Δημοτικό σχολείο και μας έβαλε η δασκάλα έκθεση «Γράψτε για μια εκδρομή› κι ένας συμμαθητής μου έγραψε «Το Σάββατο πήγα μια εκδρομή μαζί με τον μπαμπά και τη μαμά. Εκεί είχε γκρεμό, πεύκα και θάλασσα›. Δίνει το τετράδιό του και πάει έξω να παίξει. «Παιδί μου γράψε και τίποτε άλλο!› Το παίρνει, συνεχίζει να γράφει το ξαναδίνει μετά, είχε συμπληρώσει τη φράση: «Μετά γυρίσαμε στο σπίτι μας›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο σημείο αυτό να διακόψουμε τη συνεδρίαση για αύριο το πρωί στις 9.
