«Εχει κανείς την αίσθηση ότι η βία έχει γίνει αυτοσκοπός (...) Είναι άραγε κατανοητό κάποιος ανάμεσά μας να έχει αποφασίσει πως ολόκληρη η παλαιστινιακή κοινωνία αποτελεί στόχο; Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε δεν υπάρχουν πια όρια και εμείς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα πόλεμο για τον πόλεμο, με σκοτωμούς που έχουν μοναδικό στόχο τους σκοτωμούς», γράφει ο γνωστός αρθρογράφος της Γιεντιότ Αχαρόνοτ, Αλεξ Φίσμαν.

Πώς θα σταματήσει η αιματοχυσία; Χθες εισβολή στη Ραμάλα, προχθές στη Γάζα, αύριο στη Χεβρώνα, τη μία επίθεση καμικάζι σε λεωφορείο, την άλλη σε εστιατόριο...

Ο εξόριστος παλαιστίνιος διανοούμενος E. Σαΐντ, που χάθηκε πρόσφατα, υποστήριζε ότι ο παλαιστινιακός αγώνας πρέπει να στοχεύει σε μια συμβίωση με τους Ισραηλινούς, βασισμένη «στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ένα διακανονισμό που θα αιχμαλωτίσει τη φαντασία της υφηλίου».

Για την ώρα, η υφήλιος είναι θεατής ενός «οικογενειακού δράματος»: ένα σφιχταγκαλιασμένο ζευγάρι παραπαίει, καθώς τα μέλη του αλληλομαχαιρώνονται, αλλά αρνούνται πεισματικά να χωρίσουν. Οι μεν δεν είναι αρκετά γενναιόδωροι, οι δε αρκετά τολμηροί.