Λέει: από το αστυνομικίστικο ύφος που είναι γραμμένη η δήθεν απολογία μου κανένας Αριστερός δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ τον όρο αρχηγός-υπαρχηγός ή το καθοδηγητής ή υπεύθυνος πυρήνα. Κανένας Αριστερός δεν θα χρησιμοποιούσε τον όρο «στόχος› για άνθρωπο. Ξέρετε εσείς πολλούς εργάτες να χρησιμοποιούν στο λεξιλόγιό τους τα παρακάτω: επέβαινε μόνος ο οδηγός και διήρχετο σε καθημερινή βάση μια μοτοσικλέτα κα ένα Ι.Χ φορτηγό. Μάλιστα εύστοχα ερωτήθηκε από τον κ. σύνεδρο, τον κ. Πρόεδρο και του λέει «ναι, αλλά και η γλώσσα που χρησιμοποιείς δεν είναι μία γλώσσα η οποία μπορούμε να πούμε ότι δεν γνωρίζεις γραμματικά χρόνους, εκφράσεις τέτοιες.
Και εκεί πέρα έγινε μια συζήτηση πάνω στο τί είναι το συλλήβδην, όμως το νόημα ήταν ότι ο Σάββας Ξηρός μιλά για τη φρασεολογία την οποία έχει η αστυνομία και όχι αν αυτός ξέρει απλά ελληνικά της καθομιλουμένης.
Έχει τελειώσει και μια Ανωτέρα Σχολή Ηλεκτρονικών, έχει μια παιδεία που λέει ότι «ήταν δύσκολα τα χρόνια, το Γυμνάσιο για να το έχεις τελειώσει ήθελε διάβασμα, δεν ήταν όπως σήμερα, μπαίνεις, βγαίνεις κτλ. Πώς είναι δυνατόν ο κ. Τσελέντης να ομιλεί ότι ο αδερφός μου Σάββας ήταν καλύτερος στα ηλεκτρονικά ενώ εγώ είμαι εκείνος ο οποίος έχω τελειώσει Ανωτέρα Σχολή Ηλεκτρολόγων›; Μια λογική εξήγηση μόνο δίνει ο Χριστόδουλος Ξηρός εκεί, ότι «ο κ. Τσελέντης ποτέ δεν με γνώρισε και δεν με ήξερε›.
Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Σάββας είναι καλύτερος στα ηλεκτρονικά, ενώ αν ήξερε εμένα θα ήξερε ότι έχω τελειώσει μια Σχολή Ηλεκτρολόγων και το πρώτο που θα ερχόταν να πει θα ήταν ότι «αυτός είναι εκείνος ο οποίος ξέρει από ηλεκτρολογικά και πιάνει το χέρι του›, γιατί ηλεκτρολόγος χωρίς να πιάνει το χέρι του θα είναι του Πολυτεχνείου. Κανείς άλλος άμα δεν πιάνει το χέρι του δεν μπορεί να γίνει ηλεκτρολόγος. Καίγεται μια και καλή και ησυχάζει από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Έτσι λοιπόν, από πολλά στοιχεία μπορούν να βγουν αυτά τα θέματα. Πώς στήθηκε η υπόθεση, είναι περιττό να σας το πω. Ξέρετε και τα είπαμε. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όμως είναι το δημοσίευμα του ΒΗΜΑΤΟΣ στις 9/7 όπου ομιλεί πλέον πριν δημοσιοποιηθεί οτιδήποτε από την προανακριτική του απολογία για τη σύλληψη ενός Αριστερού ο οποίος συνελήφθη για τρομοκρατία και αφού συνελήφθη, αθωώθηκε.
Ο συνήθης ύποπτος της ελληνικής κοινωνίας, ο αίρων τις αμαρτίες μιας παρατάξεως την οποία ο ίδιος πάντοτε πίστευε, ο κ. Σερίφης ήταν αυτός στον οποίο έντεχνα του βάζουν και στόμα και τον οποίον μπορεί να έχει δει μια ή δύο φορές. Πώς έρχεται αυτή ακριβώς η λεπτομέρεια για να δημιουργήσει συνειρμούς, να δούμε τις αντιδράσεις, να δούμε τί θα πει ο κόσμος, να δούμε αυτή η περιβόητη Αριστερά η οποία έρχεται και αγκαλιάζει πολλούς, πώς θα αντιδράσει όταν βλέπει τέτοιες ενέργειες.
Η ενοχοποίηση μιας ηγετικής ομάδας η οποία υπήρχε και ήρθε το κερασάκι στην τούρτα, η έκρηξη, υπήρχε. Ούτως ή άλλως θα έπιαναν αθώους ανθρώπους που δεν είχαν καμία συμμετοχή για να κλείσει η ψαλίδα της πολιτικής τότε που επεδίωκαν να φανούμε καλοί στους υπερατλαντικούς μας συμμάχους. Αυτό ήταν δεδομένο, δε μας άφηναν άλλα όρια. Ακόμα και τώρα, το ίδιο το χρήμα του ελληνικού λαού πηγαίνει σε αγορές μηχανημάτων που μας επιβάλλουν για την ασφάλεια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μια εξαγορά η οποία γίνεται από το αίμα του ελληνικού λαού και που πραγματικά τη βλέπετε κι εσείς και δε χρειάζεται να σας την πω εγώ.
Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε αυτό το κατασκεύασμα το οποίο θα ήθελα να σας αναφέρω μία χαρακτηριστική περίπτωση γιατί πιστεύω ότι παρουσιάζει το τί έγινε στην Ασφάλεια. «Εμφανίζομαι επίσης να περιγράφω τον Γιωτόπουλο σαν Λάμπρο ψηλό και να λέω με σιγουριά ότι είναι πάνω από 1,87, πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν τον είχα δει ποτέ μου γιατί ουδέποτε θα αποκαλούσα ψηλό έναν κοντύτερο από μένα, 1,82 όπως είναι αυτός›. Τί άλλο να σας πει ο άνθρωπος;
Και ποια είναι η απάντηση, διά των χειλέων του κ. Προέδρου: «¶ντρες ήσαστε, γιατί ομολογούσατε;› ¶ντε και ομολογήσαμε, άντε και φοβηθήκαμε, άντε γιατί είχαμε τον αδερφό μας του οποίου δεν ξέραμε τί τύχη του επιτάσσουν και ποιες ήταν οι ύποπτες διαδρομές και τα τηλεφωνήματα που μας έκαναν, μέχρι που τον πήρε λέει τηλέφωνο ο Σάββας, εκεί να καταλάβετε πόσο καλά ήταν, που του λέει: «Εμείς δεν έχουμε φόνους›. Ασυναρτησίες δηλαδή. Τά’ χασε κι αυτός. «Δεν έχουμε φόνους, άρα πηγαίνουμε καλύτερα›. Μια τέτοια πλήρης σύγχυση.
Γιατί; Γιατί ο ψυχολογικός τομέας της αστυνομίας κατά την ανάκριση είναι γνωστός. Πολλές φορές ανοίγουν ένα δωματιάκι εκεί που κάθεσαι ώρες ολόκληρες, 24ωρα μπορεί να περάσουν, γιατί λέει «δεν σε πιάσαμε› και περνάει π.χ. ο Χριστόδουλος, τον βλέπει ο Σάββας, έρχεται ένας χαρούμενος αστυνομικός και λέει «πέστα Σάββα, ο Χριστόδουλος τελείωσε›. Αυτά δεν γίνονται; Γίνονται κατά κόρον.
Πώς είναι δυνατόν λέει εγώ, έναν άνθρωπο απ’ τον οποίο είμαι ψηλότερος, να τον αποκαλώ ψηλό; Ένα δείγμα ακριβώς της προσπάθειας της αστυνομίας κατά πλήρη περιφρόνηση των Αρχών και των δικονομικών εγγυήσεων, να στήσει ένα κατηγορητήριο, δυστυχώς όχι μόνο απέναντι στον Χριστόδουλο αλλά και σε άλλους αθώους, τους οποίους έντεχνα πλασάριζε υπό την έννοια της διττής μαρτυρικής κατάθεσης και μετά απολογίας. Έδωσε βέβαια τα στοιχεία του στη μαρτυρική του κατάθεση και τελείωσε η δουλειά.
«Τα ΝΕΑ της Τετάρτης 17/7, αναφερόμενα στη σύλληψή μου λένε χαρακτηριστικά ότι είμαι σημαντικότερος κι από τον Σάββα στην ιεραρχία της 17Ν›. Τα ΝΕΑ το έμαθαν αυτό. Έκαναν δική τους έρευνα τα ΝΕΑ στις 17/7 που δημοσιεύθηκαν. «Και ότι επίκειται σύλληψη Τροτσκιστή που είχε σχέση με κύκλους του Παρισιού κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Με δεδομένό ότι εγώ πρώτος φέρομαι να κατονομάζω υποτίθεται τον Ψαραδέλλη ως μέλος και ως υπαρχηγό μάλιστα της 17Ν, είναι φανερό ότι οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από διαρροή της απολογίας μου›.
Τώρα μη μας πείτε ότι δεν γίνονται και διαρροές. Επειδή ανησύχησε τότε πολύ η Ασφάλεια, ανησύχησε το Υπουργείο και έκαναν αμέσως διώξεις σε φουκαράδες Λιμενικούς επειδή είχε λέει διαρρεύσει και η φωτογραφία του πολυτραυματία κομματιασμένου συνανθρώπου μας Σάββα Ξηρού, και ασκήθηκαν αυθημερόν διώξεις, γιατί τους πείραξε ότι προσβλήθηκε η προσωπικότητα του Σάββα Ξηρού, αλλά δυστυχώς τους πείραξαν κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές ότι θα επαναστατούσε ο ελληνικός λαός γιατί έχει αισθήματα, να βλέπουν ότι γίνεται ανάκριση και κρατούν έναν άνθρωπο κλειδωμένο όντας στην κατάσταση που παρουσίαζαν οι φωτογραφίες τους.
Αυτό ήταν το ερυθρίαμα το οποίο πραγματικά πιστεύαμε ότι είχαν τότε και άσκησαν διώξεις οι οποίες μετά χάθηκαν, ποιοι πήγαν, ποιοι έδωσαν τις φωτογραφίες. Ανησύχησαν μήπως φανεί στον ελληνικό λαό ποιον έχουν κρυφά και ανακρίνουν, ποιον άνθρωπο έχουν βάλει στο κρεβάτι του πόνου και εξαντλούν την αδικία τους και τη σκληρότητά τους χωρίς καμία ευαισθησία, επίορκοι;
«Εγώ όμως σύμφωνα με το έγγραφο που έχετε στη δικογραφία σας, άρχισα να απολογούμαι το πρωί της Τετάρτης 17/7/ στις 5:50 το πρωί. Όταν δηλαδή οι εφημερίδες της ημέρας έχουν τυπωθεί. Είναι λοιπόν η υποτιθέμενη απολογία μου όχι μόνο προκατασκευασμένη, αλλά έχει ήδη να αρχίσει να διαχέεται στον Τύπο, πριν ακόμη αρχίσουν να καταθέτουν›.
Ποιος Δικαστής που έχει κάνει Ανακριτής δεν πετάει στο καλάθι των αχρήστων εκείνες τις μαρτυρικές καταθέσεις, αυθορμήτων προσελθόντων μαρτύρων στο μέγαρο της Ασφάλειας, 4:30 το πρωί, 5:30 το πρωί, έξι παρά είκοσι το πρωί, 6:10 το πρωί. Ποιος ανακριτής όταν βλέπει ότι παίρνουμε 10 καταθέσεις με την εποπτεία του κ. Εισαγγελέα, 4-5 που λένε τα πιο σοβαρά και αυτά που δήθεν δένουν τη υπόθεση, δεν έρχονται από αυθόρμητα προσελθόντες μάρτυρες πότε; Στις 6 και στις 4 το πρωί.
Πόσες φορές δεν τα είδατε; Πόσες φορές δεν αγανακτήσατε; Πόσες φορές τους τα γυρίσατε πίσω πετώντας και ακόμα σαν Ανακριτές και οι περισσότεροι επιτυχημένοι, ακόμα και αυτά τα διαβιβαστικά της αστυνομίας;
Πλησιάζοντας στην ολοκλήρωση της αναφοράς μου για τον Χριστόδουλο Ξηρό, πιστεύω ότι ένας άνθρωπος που συμμετείχε στη 17Ν, 1,87, 135 κιλά, ένας γίγας, δε θα περνούσε ποτέ απαρατήρητος από κάποια περιγραφή. Όλες λοιπόν οι αναγνωρίσεις τους έγιναν κατά τρόπο παράνομο. «Ψάξαμε όπως ο κυνηγός το θήραμα›, τί ωραία έκφραση που είχε ένας αστυνομικός.... ψάξαμε το θήραμα για να δέσουμε την υπόθεση.
Αλλά όσο και αν έψαξαν, όσο και αν προσπάθησαν, όσο και αν έβαζαν τον Σάββα Ξηρό τορπιλίζοντας το μυαλό του, αρρωσταίνοντας την ίδια την υπόσταση της ανθρώπινης φύσης, το καθ’ εικόνα και ομοίωση, γιατί από εκεί ξεκινά το καθ’ εικόνα και ομοίωση, ούτε αυτό σεβάστηκαν. Όσο και αν έβαζαν μέσα τον αδερφό του να το λέει ο Σάββας με τα παρατσούκλια και τα προσωνύμια της 17Ν δεν μπόρεσαν να δέσουν καμία κατηγορία έτσι όπως ευπρόσωπα να έρχεται κάτω από την Έδρα του Δικαστηρίου σας.
Αποτυπώματα σε όπλα; Αποτυπώματα σε βιβλία; Αποτυπώματα σε εικόνες; Αποτυπώματα παντού και ποτέ δεν υπάρχει τίποτα, πολύ ωραία το λέτε, αλλά να που η διάσκεψη καμιά φορά σας κάνει και αλλάζετε γνώμη γιατί είμαι βέβαιος ότι εσείς θα ψηφίσετε αθώους για τον Χριστόδουλο Ξηρό έτσι όπως τα βλέπετε κι όπως τα λέτε, αλλά να που και την άλλη φορά θέλατε να γκρεμίσετε το κράτος και κατά τη διάσκεψη δεν το γκρεμίσατε.
Καλά κάνετε και δεν το γκρεμίζετε, γιατί πρέπει να υπάρχει σαν έννοια, απλά όπως σας είπα τα χτυπήματα ήταν εκείνα που ήθελαν να κάνουν προσεκτικά την άσκηση της εξουσίας στο στάδιο αυτό του ένοπλου αγώνα που είχαν επιλέξει.
Υπάρχει κι ένα ανέκδοτο, ένα χαριτολόγημα που κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό, δεν αφορά την υπόστασή σας, δεν θα τολμούσα καν να το αναφέρω. Απλά είναι ένα ευφυολόγημα, ένα χαριτολόγημα με το «γκρέμισα το κράτος›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Θα ήθελα για μισό λεπτό να αναφέρω στο Δικαστήριό σας ότι η συνάδελφος δικηγόρος Νότα Ηλιοπούλου, γυναίκα του πρώην αρχηγού του Πολεμικού Ναυτικού, του Βασιλικόπουλου, όταν είχε συλληφθεί ο άντρας της και βρήκαν τον πολύγραφο στην κρεβατοκάμαρα, δεν ασκήθηκε καμία δίωξη. Μόνο εδώ βάζαμε τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή για να πιέζουμε τους ανθρώπους αυτούς.
Δεν ασκήθηκε καμία δίωξη κατά της δικηγόρου αυτής. Είχε περιτονίτιδα ο Βασιλικόπουλος τότε, τον έψαχναν για τον καπετάν-Νικήτα επί χούντας, ότι ανήκε σε μια Οργάνωση και ο κλινικάρχης τότε ιδιωτικής κλινικής πέταξε τους αστυνομικούς έξω που πήγαν να του πάρουν ανάκριση. Επί χούντας πέταξε τους αστυνομικούς έξω και τους είπε «φύγετε κύριοι, ο άνθρωπος έχει περιτονίτιδα, δεν ξέρουμε αν θα ζήσει, πάτε να του πάρετε κατάθεση; Φύγετε!› Έτσι δρούσαν τότε ακόμα κι επί χούντας. Τώρα ψηλώσαμε τον πήχη και δεν πιανόμαστε με τίποτα.
(διαλογικές συζητήσεις)
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: «Περιγράφει λοιπόν έναν άντρα› λέει ο κ. Αναγνωστόπουλος «αυτής της ηλικίας περίπου με τα αυτά χρώματα και χωρίς εξεζητημένες λεπτομέρειες› -ακριβώς δηλαδή ό,τι απαιτεί ο νόμος. Την ερώτηση την κάνει, εάν ο κ. Καισάριος στην υπόθεση της δολοφονίας Νορντίν είχε αναγνωρίσει τον Χριστόδουλο Ξηρό.
Προσέξτε λοιπόν πώς τίθεται η ερώτηση για να δείτε ότι και ο ίδιος ο ερωτών της Πολιτικής Αγωγής πέφτει μέσα στην παγίδα της ερωτήσεώς του, ότι δεν μπορεί να έχει γίνει αναγνώριση κατ’ αυτόν τον τρόπο τον οποίο επιβάλλει ο νόμος και άρα με γενικότητες πρέπει να μιλάμε και αν είναι δυνατό να έχουμε συμμετοχή σε δολοφονία και να μιλάμε με γενικότητες. Δηλαδή «κάπως ψηλός, γύρω στο μελαχρινό› κτλ., δηλαδή «κάποια εκατομμύρια›.
«Βλέποντάς τον θυμήθηκα ότι είναι ο άνθρωπος αυτός›. «Το ερώτημά μου είναι το εξής προς τον Χριστόδουλο Ξηρό: Ο κ. Καισάριος κατέθεσε καθ’ υπόδειξη τότε στη συνέχεια ή και στα δύο στάδια; Ποιος και πώς τον βρήκε και γιατί τον βρήκε να του υποδείξει να καταθέσει αυτά που κατέθεσε;› Εδώ δεν έχει εντοπισθεί από τον ίδιο τον υποβάλλοντα την ερώτηση τί σημαίνει «ποιος τον βρήκε;› Αυτόπτης ήταν; Πήγε εκεί πέρα; Τον κάλεσαν; Τον βρήκαν; Τί μας νοιάζει εμάς;
Το φέρνω γιατί είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πώς γίνονταν οι αναγνωρίσεις. Με τη σημείωση ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο σήμερα 72 ετών, έχει αποσυρθεί από τον επαγγελματικό χώρο, ήταν επιχειρηματίας και εν πάση περιπτώσει δεν εισεφέρθη εδώ κανένα στοιχείο ούτε από την πλευρά της Υπερασπίσεως που να αναδεικνύει ως κάποιον που θα είχε ιδιαίτερο λόγο να επιβαρύνει τον Χριστόδουλο Ξηρό.
Δηλαδή εγώ πρέπει να βρω έναν μάρτυρα άγνωστό μου τον οποίο βρήκε η αστυνομία ή ήταν αυτόπτης ή πήγε ή τον επέλεξε ή τον ήξερε; Εγώ είμαι το υποκείμενο της αποδείξεως σε μια τέτοια πράξη που θα πω γιατί είχε τον λόγο να τον επιβαρύνει; Δηλαδή αυτό που ρωτούν «γιατί σε κάρφωσε, γιατί πήγε σε σένα;› Μα αυτό το ρωτάμε κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές όταν εσείς ρωτάτε «ποιο λόγο είχε ο αστυνομικός κύριε να έρθει να σε συλλάβει εσένα; Έχει τίποτε μαζί σου;› Αλλά να λέμε «τί είχε ο μάρτυρας να σε επιβαρύνει›, πού να ξέρω κύριε; Μπορεί έτσι να νόμιζε, ότι με είδε. Έτσι να του καρφώθηκε ότι εγώ ήμουν.
Ελέγχθηκαν τα στοιχεία με βάση της καταθέσεις αυτές; Έδωσε περιγραφές τότε που να μοιάζουν με τώρα; Τώρα λέει με αναγνωρίζει. Αυτά είναι οι διαμαρτίες της αποδείξεως την οποία προσπάθησε να περάσει η Πολιτική Αγωγή και να θεωρήσει σαν δεδομένα ορισμένα από αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Είναι ωραίες στιγμές για μένα, αλλά όλα τα ωραία τελειώνουν, τί να κάνουμε; Είναι στιγμές ανεπανάληπτες, στιγμές που ακούμε τον Πρόεδρό μας να λέει ορισμένα πράγματα τα οποία είναι πάρα πολύ ωραία, πάρα πολύ χρήσιμα, αν θέλετε τονωτικά και κυρίως πράγματα τα οποία θα μας μείνουν γιατί θεωρώ ακόμα τον εαυτό μου ευτυχή που συμμετέχω σε αυτή την Δίκη.
Είναι πράγματα επίσης τα οποία θα μείνουν σε εμάς, όσους αγωνιζόμαστε από το οποιοδήποτε μετερίζι κι αν βρισκόμαστε, σαν νουθεσίες στους επόμενους, για το τί πρέπει να προασπίζουμε, το τί πρέπει να διαφυλάττουμε, ιστορία στον πρώτο βαθμό, ιστορία πραγματική που η δημοκρατία και η ποιότητα πιστεύουμε μέχρι την έκδοση της αποφάσεώς σας θα καταδείξει, γιατί τίποτα εγώ δε θεωρώ ειλημμένο.
Πάμε σε μια μορφή που πραγματικά οριοθετεί κατά τον καλύτερο τρόπο της δράση της αστυνομίας με ευλαβική προσήλωση της θεωρίας της οικογενειακής ευθύνης που θεσπίστηκε από τον Χίτλερ, «όποιος ξέρει και δε λέει, όποιος γνωρίζει, ή αφού είναι αρχηγός της οικογένειας, μέχρι και την πεθερά σου θα πιάνουν και θα τη βάζουν ότι έχει συμμετοχική δράση σε παράνομη εγκληματική Οργάνωση›.
Υπεισέρχομαι λοιπόν στην υπεράσπιση του Βασίλη Ξηρού, ενός ανθρώπου ο οποίος έφερε μια φρεσκάδα μέσα του, βιωμένος μέσα από κάποιες ανάγκες που προσπάθησε μέσα εδώ, κομψά πιστεύω, άκομψο θεώρησα το ότι του επιτέθηκαν οι άλλοι, με μια ζωντάνια, με τη ζωντάνια της ηλικίας του, με τη ζωντάνια των ονείρων του. Αυτός ο άνθρωπος δεν πίστεψε ποτέ ότι όλος ο κόσμος είναι δικός του. Ήταν τόσο σκληρή και επιτακτική η ζωή του, τόσο πολύ επιτακτικός ήταν ο βιοπορισμός, που βρέθηκε ξαφνικά να πιστεύει ότι η κοινωνική αδικία είναι ένα μέγεθος που παλεύεται έτσι όπως το πίστευε, έτσι όπως το άκουγε, έτσι όπως το έβλεπε από τον πατέρα του, έτσι όπως έβλεπε τον αδερφό του τον Χριστόδουλο.
Αυτό το οποίο ομολογεί ο Βασίλης Ξηρός, ξέρετε τί είναι; Μια εσώτερη σχέση και αδυναμία του αδερφού του με τον Σάββα. Έρχεται και μπλοκάρεται κάτω από τις διαδικασίες αυτές και τί λέει; Ήμουν με τον Σάββα, με άφηνε ο Σάββας και παρακολουθούσα εκεί το εργαστήριο. Ήμουν κοντά στο Σάββα, αγαπούσα τον Σάββα, θαύμαζα τον Σάββα.
Αυτόν τον άνθρωπο θα τον καταδικάσετε άραγε; Να ήξερε τα πάντα για τη 17Ν ή να υποπτευόταν κάποια πράγματα; Γιατί εδώ δεν είχει πει τίποτα στον Χριστόδουλο. Θα έλεγε σε έναν άνθρωπο που πίστευε, το αγαπημένο του το αδέρφι που το είχε μαζί του που και αυτός ένιωθε μια ιδιαίτερη αγάπη, γιατί όταν είναι πολλά τα αδέρφια σε μερικά υπάρχουν κάποιοι δεσμοί μεταξύ τους περισσότερο, δένουν οι ηλικίες, δένουν οι χαρακτήρες, δεν αισθάνονται όλα το ίδιο, με κάποιους αισθάνεσαι πιο κοντά.
Θαύμαζε τον Σάββα, άντε και ήξερε κάποιες παρυφές, άντε και πίστευε. Είχε το δικαίωμα αυτός να πάει να πει χωρίς να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα τί; Αυτά που δεν γνώριζε; Ήξερε αυτός πώς θα σταματούσε τη δράση της 17Ν; Αν υποπτευόταν κάτι ή αν κάτι του είχε πετάξει ποτέ μέσα στην περιέργεια που είχε ο μικρός, ο Σάββας; Ο άνθρωπος αυτός είναι ένα μνημείο κατασκευής κατηγορίας κατά τον πλέον χείριστο τρόπο.
Αν είναι να δένονται έτσι αυτές οι ιστορίες, να δένονται τέτοιες υποθέσεις, ποτέ μη θέλετε να σας φέρνουν τέτοιους ανθρώπους μπροστά σας κατ’ αυτόν τον τρόπο. Να τους αποδίδετε λευκούς στην κοινωνία με όσο το δυνατόν ελαφρότερη την ποινή. Γιατί ο Βασίλης Ξηρός είναι μια προσωπικότητα την οποία πρέπει να χαρακτηρίσουμε πάσχουσα από την αναλγησία των δυνάμεων καταστολής και της προδικασίας δυστυχώς της ανακρίσεως.
Ένας άνθρωπος ο οποίος πιστεύετε ποτέ ότι μπορεί να συμμετείχε σε κάποια Οργάνωση; Ίσως να είχε υποπτευθεί, γι αυτό δεν αμφιβάλλω, ίσως ήξερε δυο τρία πράγματα σκόρπια, ίσως να γνώριζε γενικώς για τον αδερφό του, αλλά ότι αυτός ο άνθρωπος συμμετείχε σε κάποιες τέτοιες πράξεις και θέσεις.... Ή θα μου πείτε ότι ο άνθρωπος αυτός των ετών αυτών, που δεν μπορεί πολλές φορές να παρακολουθήσει ορισμένα πράγματα, όχι από έλλειψη σεβασμού κι ότι κάθεται και ζωγραφίζει, για να μπορέσει να δώσει μέσα από το στοιχείο αυτό, όχι υπό την έννοια της περιφρονήσεως του Δικαστηρίου ότι «εγώ ζωγραφίζω και σε γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια›, όχι υπό την έννοια αυτή.
Να μπορέσει να σπάσει μέσα του όλη τη ζωντάνια που νιώθει, να ξεφύγει, να μην τρελαθεί. Γι αυτό το κάνει ο Βασίλης. Είναι έξω από το κλίμα, έξω από τη διαδικασία. Μέγεθος το οποίο δε μπορείτε και λόγω της ηλικίας του και λόγω της μορφώσεώς του και λόγω της ψυχοσυνθέσεως την οποία παρουσιάζει αλλά και αν δείτε το μέγεθος που λέγεται 17Ν, αν δείτε τον αδερφό του Σάββα, έτσι όπως είναι σκληρός στις θέσεις του, θα μπορούσε ποτέ να αφήσει τον αδερφό του να γνωρίζει να μπει σε τέτοιους κινδύνους, όταν μάλιστα γνώριζε ότι τα χτυπήματα αυτά πρέπει να δίνονται κατά τέτοιον τρόπο που να επιδιώκεται όσο το μεγαλύτερο ρεζίλεμα του κράτους και του κρατικού imperium και παράλληλα να έχει όσο το δυνατόν περισσότερη δημοσιότητα;
Ήταν ο Βασίλης αυτός ο οποίος θα έστεργε ποτέ; Και γιατί δεν είπαν ότι αυτός έκλεβε κτλ., παρά φθάσαμε να δεχόμαστε ότι υπάρχουν πράξεις στις οποίες συμμετέχει έστω και ποιοτικά; Και πραγματικά αισθανθήκαμε όλοι μια ανακούφιση, ότι στην πρώτη πρότασή τους, οι κ.κ. Εισαγγελείς διαφοροποιήθηκαν σ’ αυτό το θέμα. Ελπίζω στη δευτερολογία και μετά από τις αγορεύσεις, μέχρι και την τελευταία αγόρευση, να έρθουν και πάλι σε αυτό το σημείο. Έκκληση κάνουμε όλοι οι υπερασπιστές πάνω σ’ αυτό το νέο παιδί, μην ξεκινήσει με ταφόπετρες τις οποίες δεν επέλεξε, μην ξεκινήσει με μία σταύρωση την οποία δεν επέλεξε.
Ο άλλος αδερφός λέει «εδώ είμαι, ορίστε›. Αυτός όμως τί θα πληρώσει; Τη μανία των διωκτικών αρχών ότι πρέπει να έχουμε πλείονες των τριών ή τρεις για να συστήσουμε τον 2928 και να δώσουμε μια δράκα ανθρώπων εκεί πέρα, κατασκευάζοντας τη μία μαρτυρική κατάθεση δίκη σκυταλοδρομίας με την άλλη και η μαρτυρική κατάθεση να γίνει απολογία και η απολογία να ξαναγίνεται μαρτυρική κατάθεση.
Ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μέσα του μια γλυκύτητα, μία αγάπη προς την ζωή, μία αγάπη που πραγματικά δεν μπορείτε να την οριοθετήσετε σε πράξεις που τις δικάζετε. Δείτε τον γιατί αν εγώ τον βλέπω με τα μάτια του υπερασπιστού εσείς έχετε τεράστια πείρα, έχετε δει εκατοντάδες, έχετε δικάσει εκατοντάδες και όταν παρουσιάζεται μπροστά σας ξέρετε πού πάει το πράγμα.
Αλίμονο τώρα να χρειάζεται ένας σχηματισμός ιδιαίτερης δικανικής πεποίθησης για τον Βασίλη Ξηρό. Αλίμονο αν αυτό το παιδί μέσα σε μία μορφή κοινωνικής αδικίας που έζησε καθημερινά και την βίωσε και την αποδέχθηκε και έμεινε με το χαμόγελο και δεν πήγε ούτε σε εκδηλώσεις, ούτε σε παραταξιακούς αγώνες, ούτε μετείχε, λίγο έπαιρνε από τη ζωή ένα χαρούμενο γέλιο σαν αυτό που το έμενε για να μπορέσει να συμβάλλει στα έξοδα του πατέρα του, ήταν ο ψυχρός εκτελεστής έτσι όπως τον λένε; Ήταν εκείνος ο οποίος συμμετείχε σε εκτελέσεις; Είναι εκείνος ο οποίος συμμετείχε απλώς στην Οργάνωση;
Είναι δυνατόν άνθρωποι οι οποίοι ψήθηκαν μέσα από μια συνωμοτική δράση, άνθρωποι οι οποίοι 25 χρόνια δεν τους πλησίαζε κανένας και η αστυνομία μας καθόταν και κοιτούσε τις ανακοινώσεις για να δει σε ποιο χώρο αν είναι της Αριστεράς και της εξωκοινοβουλευτικής, αν είναι της άλλης, αν είναι παλαιοί, αν είναι οι παππούδες της Οργάνωσης να δεχθούν να βάλουν ένα νέο παιδί στην ηλικία του Βασίλη στην Οργάνωση; Είναι δυνατόν; Αντέχουν στη λογική του Δικαστή τέτοιες έννοιες; Μπορούν να περάσουν τέτοιες λογικές και μεθοδολογίες; Το λέω αυτό γιατί; Κύριο στοιχείο της ενοχής του είναι η μαρτυρική του κατάθεση. Αυτή που εδόθη επάνω στη Θεσσαλονίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Δόγμα, θου κύριε φυλακή τω στόματί μου εάν την αναφέρω εγώ. Είναι δυνατόν να περιμένω να την διαβάσετε; Έφυγε. Απέβαλε ότι έννομο αποτέλεσμα θα είχε στο νομικό κόσμο. Γιατί να μην την αποβάλλει; Τι πέτυχαν όμως με αυτό; Σκεφτείτε τώρα κ.κ. Δικαστές για να δείτε και όχι να γελάσετε, δεν το λέω υπό την έννοια αστειότητας, το μυαλό τους τόσο κόβει, τόσο φτάνει το μυαλό των περίφημων δυνάμεων καταστολής που διαχειρίζονται κρίσεις.
Πιάσανε το παιδάκι αυτό και του πήραν μία μαρτυρική κατάθεση, όπως έκαναν και στον Χριστόδουλο. Γνωστό το παιχνίδι, το είχαμε δει το έργο να γράφεται. Τι σημαίνει αυτό; Όταν σου παίρνουν μια μαρτυρική κατάθεση και μετά από μερικές ώρες ή μία ημέρα ή δύο ημέρες, όσο θέλετε είσαι κατηγορούμενος. Μα είναι αστεία πράγματα αυτά. Ποιος είναι ο κατηγορούμενος; Ο αναφερόμενος σε έγκληση, σε μήνυση ή όταν αναφέρεται σε έγγραφο ή όταν υπάρχουν υπόνοιες εδώ με τον 2928, υπόνοιες ένοχης δράσης. Σου παίρνουν DNA και δεν ξέρουν αν ο Βασίλης Ξηρός εκείνη την ώρα εμπλέκεται ή όχι.
Αλλά πώς θα την βγάλουμε αυτή έξω και πώς θα πει και το Δικαστήριο ότι αυτή δεν πρέπει καθόλου να την πιάσουμε; Τον παίρνουμε σαν μάρτυρα, του λέμε ότι σαν μάρτυρας παιδί μου εσύ δεν πρέπει να πεις τίποτα, ότι έχεις το δικαίωμα της αυτοενοχοποιήσεως και λες «όχι, γιατί να του το πω. Δεν του λέμε τώρα τέτοια πράγματα. Εδώ πάμε να δείξουμε πληθώρα ύλης, να πούμε ότι από την 17Ν πιάνουμε τον έναν μετά τον άλλον›. Μόλις τα γκάλοπ ανέβαιναν επάνω και έδειχναν προηγούμενο το ένα Κόμμα άλλους δυο πιάναμε. Την πλήρωσε και ο ΕΛΑ. Μόλις έπεσε εντελώς και δεν ασχολιόταν κανένας με το θέμα της τρομοκρατίας της 17Ν πιάσαμε τον ΕΛΑ. Θα δούμε τι θα κάνουν αργότερα.
Αλλά επικοινωνιακό παιχνίδι ήταν ο Βασίλης Ξηρός, τίποτε άλλο και καλείται σαν μάρτυρας. Δηλαδή, σου στερούμε το δικαίωμα εσένα που θα σε πιάσουμε μετά από 1-2 ημέρες σαν κατηγορούμενο και θα σε προφυλακίσουμε παιδί μου να μην πας ούτε με δικηγόρο γιατί ποιο σκοπό έχει να τον καλέσουν σαν μάρτυρα, τι είχε να πει δηλαδή και να μην υποστεί την διαδικασία μιας σκληρής ανάκρισης; Τον πήραμε με το καλό ή του υποβάλλαμε αυτά που θα πει επειδή ο αδελφός του ήταν άρρωστος και ψυχορραγούσε και άντε πες στα να βοηθήσουμε τον Σάββα ή να βοηθήσουμε τον έναν ή να βοηθήσουμε τον Χριστόδουλο ή θα πιάσουμε τον Χριστόδουλο ή πιάσαμε τον Χριστόδουλο εκεί που ήταν απομονωμένο το παιδί αυτό.
Και ω του θαύματος χωρίς να συνοδεύεται ο νέος αυτός που ήταν τρομοκράτης, χωρίς να συνοδεύεται από κανέναν ούτε καν δικηγόρο, όπως πολλές φορές καλούνται και λέει αφού καλούμαι ας πάω να δω τι γίνεται. Παίρνουν κι έναν δικηγόρο μαζί τους και καλά μας έρχεται κι εμάς, να είναι καλά οι άνθρωποι και πλησιάζουμε τα έδρανα αυτά της ασφάλειας. Σαν μάρτυρας αν είχε δικηγόρο μαζί του λέτε ποτέ να καθόταν να έγραφε αυτά τα πράγματα, αυτά τα κατεβατά των 20 σελίδων με λεπτομέρειες; Τα ήξερε ο Βασίλης Ξηρός όλα και τα γράφει. 20 σελίδες, τα άπαντα του Βασίλη Ξηρού. Τι άλλο θέλετε;
Εντυπώσεις μου από την συμμετοχή στη 17Ν σε συνέχειες. Τη συνέχεια την έγραψε στην απολογία του. Έξυπνο το κόλπο, πολύ έξυπνο. Του στέρησαν το νομικό του παραστάτη, του στέρησαν το δικαίωμα της σιωπής, το δικαίωμα της αρνήσεως, το δικαίωμα της προβολής οποιουδήποτε άλλοθι και τον έστησαν σαν μάρτυρα. Τι να πει; Ότι είπε και αργότερα σαν απολογία. Τώρα αυτό το παιδί της ηλικίας αυτής, το τρομοκράτης ο οποίος κοινωνικά έχει εκλεπτυνθεί στην έννοια του κινδύνου και το πώς λειτουργεί η αστυνομία ήταν δυνατόν ποτέ σαν μάρτυρας να κάτσει να πει αυτά τα πράγματα εάν δεν του τα υπαγόρευαν.
Τι έλεγε τότε; Αν είχε μία στάλα νομική μέσα του, μια στάλα κοινωνικής εμπειρίας δεν θα ήξερε ότι αυτά τον οδηγούσαν κατηγορούμενο; Γιατί τα είπε; Έτσι για να ξαλαφρώσει και ο μάρτυρας; Υπάρχει και αυτή η έννοια τώρα; Νιώθουμε ωραία σαν μάρτυρες και αποφασίζει η αστυνομία αν θα μας στείλει ύστερα κατηγορούμενους;
Έτσι λοιπόν στήθηκε η μαρτυρική κατάθεση του Βασίλη Ξηρού για να πάρουμε αυτά που θέλουμε να δούμε μέσα στη διαδικασία του παζλ πού θα τα κολλήσουμε. Θα προσθέσουμε τίποτα στον Σάββα, θα προσθέσουμε τίποτα σε κάποιον άλλο φουκαρά τον οποίο θα τον πιάναμε μετά από 2 ημέρες; Θα έπαιζε το παραμύθι της ηγεσίας; Τι περίπου θα βάζαμε; Ποιον θα δέναμε και τι; Θέλανε μία μαρτυρική κατάθεση δυστυχώς οι ανόητοι που πίστεψαν ότι εσείς θα τα πάρετε στα σοβαρά αυτά τα πράγματα και θα καθίσετε τώρα να δεχθείτε ότι ισχύει η απολογία του Βασίλη Ξηρού με την έννοια ότι είναι αντιγραφή μιας μαρτυρικής καταθέσεως και αφού την μαρτυρική κατάθεση την βγάλαμε στο πυρ το εξώτερο όχι γιατί το λέμε εμείς, γιατί το λέει ο νόμος και έχουμε και απόλυτη ακυρότητα, τότε σε αυτή την περίπτωση κάναμε το καθήκον μας.
Εάν δεν είναι ο Μαργαρίτης επάνω στην Έδρα, άμα δεν είναι ο κ. Ζαϊρης επάνω στην Έδρα ναι, κάναμε το καθήκον μας αλλά εγώ επειδή είστε εσείς ξέρετε καλύτερα από μένα ότι δεν έχει κάνει το καθήκον σας. Και γι αυτό το περιμένω αυτό με την απόφασή σας την οριστική. Ξέρετε πολύ καλύτερα από τον Ραγκούση πώς έδρασαν σε αυτή την περίπτωση, πώς παγίδευσαν έναν αθώο, πώς σπίλωσαν ότι ιερό έχει επιβάλλει η δικονομική μας τάξη για προστασία και εχέγγυο δικό σας. Γιατί το 273 σαφέστατα και δεν με ενδιαφέρει να το έχει πει ο κ. Μυλωνάς και ο κ. Παπαδάκης εδώ κολλάει γάντι το 273 τι λέει. Όταν γίνει η εξακρίβωσή του αρχίζει η ανάπλαση των δικαιωμάτων του με το 103. Και πάλι έρχεται το 273 παράγραφος 2 και του λέει πώς εξηγούνται οι κατηγορίες, όχι με γενικότητες, όχι με αοριστίες, όχι με νομικισμούς, όχι με έντυπα αλλά χειρόγραφα έλεγε μία από τις εγκυκλίους του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Για να πεισθώ κύριοι ότι του τα έχετε πει του κατηγορουμένου δεν μου αρκεί την έκθεση καταθέσεως να υπάρχει έντυπο. Θέλω να τα γράφετε, να τα ακούει και να τα διαβάζει ύστερα. Υπήρχε και εγκύκλιος τέτοια. Γιατί; Γιατί κατάλαβε η Εισαγγελική Αρχή τις παραβάσεις (επιτρέψατέ μου την έκφραση) τις χοντρές που γίνονται ως προς το δικαίωμα της σιωπής. 273, 103 και 273 παράγραφος 2 στα σκουπίδια των αχρήστων έτσι επειδή αποφάσισαν κάποιοι να στήσουν την ιστορία του Βασίλη Ξηρού με σύλληψη τιμωρητικού και εκβιαστικού χαρακτήρα και για τον Σάββα Ξηρό και για τον Χριστόδουλο Ξηρό. Και το μικρό σου το παιδί, το μικρό σου τον αδελφό που τον είχες σαν παιδί σου και αυτό θα σου το φυλακίσουμε έτσι για να δεις πόσο δυνατοί είμαστε.
Αυτό ήταν το προσωπείο που πήγε να περάσει ο ποινικός καταστολέας που λέγεται Αντιτρομοκρατική και που φυλάσσει εμάς δήθεν από τα χτυπήματα της 17Ν. Από ποιον κινδυνεύετε περισσότερο, από τις ρουκέτες ή από τις μεθοδεύσεις εσείς; Σιγά που περιμένατε τον Ραγκούση να σας το πει. Το ξέρετε πολύ καλύτερα από μένα ποιοι πυροδοτούν τα θεμέλια της δημοκρατίας και της έννομης τάξης και δεν ήταν η 17Ν. Είναι τέτοιες ενέργειες που υλοποιούνται στο πρόσωπο του Βασίλη Ξηρού.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε σε μία απολογία που στην ουσία είναι η μαρτυρική του κατάθεση. Και λοιπόν τι; Θα την δεχθείτε; Επειδή πετάξατε έξω στα σκουπίδια και έτσι έπρεπε να κάνετε γιατί έτσι λέει ο νόμος και δεν είναι επειδή είδατε τον Βασίλη και είδατε μία άλλη προσωπικότητα και είπατε «όχι, δεν την λαμβάνουμε υπόψη›. Εφαρμόσατε το νόμο όπως είστε υποχρεωμένοι σαν Δικαστές και χάρη δεν κάνατε σε κανέναν κι έτσι πρέπει να κάνετε.
Αλλά μήπως έχουμε εκ πλαγίου παράβαση; Μήπως το γεγονός ότι πιάσαμε την μαρτυρική του κατάθεση, την ξαναντιγράψαμε χωρίς να σηκώνεται η τρίχα μας και χωρίς να κοκκινίζουμε γιατί ο παχυδερμισμός είναι στοιχείο των ενεργειών μας. Να φτάσουμε στο σημείο να γράφουμε 20 σελίδες πάλι από την αρχή και να μην υπάρχει μία ερώτηση; Μία ερώτηση αξιότιμε κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές, εντιμότατοι κ.κ. Εισαγγελείς και κ.κ. Δικαστές, τίποτα, 20 σελίδες. Έτσι τέτοια έπαρση έχουμε και τέτοιες δυνατότητες έχουμε.
Το άρθρο 31 παράγραφος 2 και το 105 παράγραφος 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας έχουν μία ρητή και ιδιαίτερα αυστηρή αποδεικτική απαγόρευση. Θέλει δηλαδή για την αποτελεσματική άσκηση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου ο δικονομικός νομοθέτης επιδιώκει με κάθε τρόπο να μην υπάρχει καν η δυνατότητα να ληφθούν υπόψη και γι αυτό και τις διαβάσατε.
Σας το επιτάσσει πάρα πολύ αυστηρά το 105 με το 31 παράγραφος 2 και βέβαια δεν είναι όπως το 224 παράγραφος 2 που εάν ο μάρτυρας δεν θέλει να πει τις πηγές του εκεί αν θέλετε την λαμβάνεται υπόψη ή όχι. Είναι άλλο διαφορετικό, είναι πολύ πιο έντονη η δικονομική επιταγή από πλευράς εντάσεως (επιτρέψατέ μου την έκφραση γιατί δεν μπορεί να μιλάμε για ένταση σε δικονομική διάταξη) αλλά είναι περισσότερο το βάρος που δίνει στην ανάγνωση των καταθέσεων αυτών. Να αξιώνει δηλαδή επιπρόσθετα την ειδική αφαίρεση των συγκεκριμένων εγγράφων από την δικογραφία.
Τι σημαίνει απολογία; Ένα κατηγορητήριο το οποίο πραγματικά φτάνουμε σε σημείο να λέμε: μα, του εξηγήθηκε του ανθρώπου αυτού, του είπαν τι είναι αυτό το 2928, του είπαν πράξεις, του έγραψαν και μόλις του τα έγραψαν αυτά χωρίς καμία συνδρομή άλλη ξαναγράφει χωρίς μία λέξη, για το όνομα του Θεού πετάξτε τα, δείξτε τους ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη τέτοιες κατασκευές δεν τις δέχεται κ. Πρόεδρε.
Έγραψε άλλες 20 σελίδες και δεν έχετε εκ πλαγίου παράβαση των συγκεκριμένων διατάξεων του 273 με το 101 επειδή άλλαξαν την επικεφαλίδα και το δέχεται αυτό υπό την έννοια της καταχρήσεως του δικαιώματος, το δέχεται υπό την έννοια της παραβάσεως του καθήκοντος, το δέχεται υπό την έννοια της καταχρήσεως της εξουσίας και αντί να κάθονται και αυτοί να περιμένουν στη σειρά τους πότε θα δικαστούν φέρατε αυτόν τόσους μήνες μέσα εδώ πέρα να υποστεί στα καλύτερα χρόνια της ζωής του μία εγκληματική μόλυνση που θα μπορούσε να υπήρχε αν δεν ήταν όλα τα παιδιά μαζί του, τα αδέλφια του, η οικογένειά του να του συμπαραστέκεται επειδή είπε στην πρώτη κατάθεση όλα αυτά;
Δεν έχουμε εκ πλαγίου παράβαση; Πότε είναι αυτή η περίφημη περιγραφή του νόμου; Πότε είναι αυτή η περίφημη περιγραφή των διατάξεων; Αλλάξαμε την επικεφαλίδα και τελείωσαν όλα τόσο απλά, άρα αυτό εδώ ισχύει, άρα αυτό διαβάζετε από αυτή την μαρτυρική κατάθεση. Από τα πρακτικά (μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να διαβάσω μακροσκελή, δεν διαβάζω τίποτα)?..
