Πράγματι κ. Πρόεδρε και αλλού πάλι ο κ. Εισαγγελέας είπε επί λέξει ότι «εδώ δεν έχουμε το ρόλο των Θεών, δεν είμαστε Θεοί›. Πράγματι η Δικαιοσύνη δεν είναι ούτε βιογενής, ούτε βιοτραφής από αιώνες τώρα και πράγματι είναι δυσθύρατος η αλήθεια και πράγματι όπως και ο Απόστολος Παύλος είπε «πάντοτε βλέπουμε δι’ εσόπτρου εν αινίγματι›. Υπάρχει δυσκολία. Υπέρ ποιου όμως λειτουργεί; Υπέρ της κατηγορίας ή υπέρ του κατηγορουμένου; Υπάρχει βεβαίως η ηθική απόδειξη, υπάρχει η διάταξη του άρθρου 177. Δεν επείσθη είπε η Εισαγγελική Έδρα. Πράγματι ο Δικαστής είναι μεγάλη κατάκτηση, ακολουθεί με την απόφασή του τη φωνή της συνείδησής του.
Εκεί όμως κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές υπάρχει ο μέγας κίνδυνος, εκεί ελλοχεύει η παραπλάνηση. Ακολουθηθεί τη φωνή της συνείδησής του. Μπορεί όμως η συνείδησή του να του υπαγορεύσει ότι θέλει; Ο νόμος λέει όχι. Ο νόμος επιβάλλει να ακολουθεί τη συνείδησή του, αναφέρομαι στην διάταξη του 177, καθοδηγούμενος από τη γνήσια απροκατάληπτη κρίση του, αυτή είναι η διατύπωση, για ποια πράγματα; Για την αλήθεια των πραγματικών γεγονότων, για την αξιοπιστία των μαρτύρων και για την αξία των λοιπών αποδείξεων. Υπάρχει λοιπόν περιορισμός, υπάρχει αντίρροπη επιταγή προς την απελευθέρωση της δύναμης των αποδεικτικών μέσων που καθιερώνει η διάταξη του άρθρου 177;
Έχουμε στη συγκεκριμένη επαναλαμβάνω περίπτωση άλλη ένδειξη συγκλίνουσα προς την πράξη η οποία αποδίδεται, μιλώ για την έκρηξη στην ALPHA BANK στον συγκεκριμένο κατηγορούμενο; Υπάρχουν μαρτυρικές καταθέσεις;
Η δεύτερη πράξη για την οποία δίνει λόγο ο κατηγορούμενος είναι η ληστεία στο Παγκράτι για την οποία κατηγορείται ότι υπήρξε απλός συνεργός. Με το βούλευμα παραπέμπεται και του καταλογίζεται ότι παρίστατο κατά τη διάρκεια της ληστείας, ότι επιτηρούσε τον χώρο, ότι βοήθησε στη διαφυγή και ότι κρατούσε και όπλο, έτσι εισήχθη. Στο αρχικό δε κατηγορητήριο του είχε αποδοθεί και η απλή συνέργια στην απόπειρα ανθρωποκτονίας του συγκεκριμένου υπαλλήλου.
Η Εισαγγελική πρόταση ορθώς, όχι γιατί υπηρετεί την Υπεράσπιση αυτή η άποψη, δεν δέχθηκε και δεν μπορεί να δεχθεί κανείς ότι ο Γεωργιάδης ήταν παρών κατά τη διάρκεια της ληστείας. Δεν θα έπρεπε να το δεχτεί ούτε το βούλευμα. Διότι υπήρχε δικογραφία, υπήρχε αναφορά διαβιβαστικά έγγραφα της αστυνομίας, η οποία μιλούσε για τέσσερις δράσεις. Δεν χωρούσε λοιπόν πέμπτος εδώ.
Η συνέργια λοιπόν η οποία του αποδίδεται είναι ότι βρίσκεται εκεί παρών, ότι επιτηρεί, ότι διευκολύνει τη διαφυγή και ότι οπλοφορεί. Αυτό με το οποίο έχει πράγματι σχέση, αλλά αυτό πράγματι εξαρχής είναι πολύ αδύνατο, είναι θα έλεγα αμελητέο. Ποιο; Ότι μετακίνησε πριν από τη ληστεία ένα αυτοκίνητο LADA το οποίο ανήκει στον κ. Σάββα Ξηρό. Η μετακίνηση του αυτοκινήτου αυτού έγινε πριν από τη ληστεία και αυτό είναι δεδομένο. Μία φορά, όχι πολλές φορές όπως λέει στην απολογία του την προανακριτική.
Μία φορά μετακίνησε το LADA. Του το είπε ο Σάββας Ξηρός, ο άνθρωπος ο οποίος τον φιλοξενούσε. Θέλετε να μιλήσουμε, αν όχι για φιλία, για οιονεί εξάρτηση; Να το πούμε. Ο άνθρωπος ο οποίος εφιλοξενείτο από τον συγκεκριμένο, ο οποίος ενδιαφερόταν γι αυτόν, ο οποίος του βρήκε πράγματι δουλειά, ο οποίος είχε δυνατότητα πρόσβασης μέχρι και στις τσέπες του σακακιού του όπως σας είπε απολογούμενος ο Γεωργιάδης στο εργαστήριο. «Εγώ μπορούσα να βάλω τα χέρια μου στις τσέπες των ρούχων του. Έπαιρνα τα κλειδιά του εργαστηρίου, του σπιτιού, του αυτοκινήτου›. Είχαν σχέση φιλική, στενή, στενότατη κ. Πρόεδρε, αυτή είναι η αλήθεια και αυτή η αλήθεια δε μπορεί να πληρωθεί με ποινική απαξία.
Του είπε λοιπόν ο συγκεκριμένος: «Πήγαινε να πάρεις το αυτοκίνητό μου το οποίο βρίσκεται στην οδό Χρεμωνίδου, απέναντι από την Τράπεζα›. Τον κατατόπισε για να δει πού είναι. Πήγε λοιπόν και πήρε το αυτοκίνητο πριν από τη ληστεία. Υπάρχει συνδρομή; Πρέπει η συνδρομή να συνδέεται με την πλήρωση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος; Πρέπει να ελεγχθεί από το νόμο, τη θεωρία, την επιστήμη; Είναι δεδομένο, πρέπει να ελεγχθεί εάν συνέβαλλε ή αν χρησίμευσε έστω, στην πλήρωση της κύριας πράξης; Ερευνήθηκε αυτό; Συνέβαλλε σε κάτι η απομάκρυνση του αυτοκινήτου LADA όσον αφορά την τέλεση του εγκλήματος της ληστείας για την οποία κατηγορείται ως απλός συνεργός ο Γεωργιάδης; Όχι βέβαια.
Στην πρότασή του για την πράξη αυτή ο κ. Εισαγγελέας κάποια στιγμή προκάλεσε την αντίδραση του κ. Σάββα Ξηρού όταν είπε «ο Βασίλειος Ξηρός αποδέχεται τη συμμετοχή του στη ληστεία, περιγράφει μάλιστα την κλοπή του φορτηγού και του μοτοποδηλάτου που χρησιμοποιήθηκαν. Δεν αναφέρει τίποτα για τον Γεωργιάδη›. Ορθό, ο Βασίλης Ξηρός τίποτα για τον Γεωργιάδη. Ο Σάββας Ξηρός στις 20/7 λέει: «Εγώ, ο Λουκάς, ο Βασίλης, ο Χριστόδουλος και ο Γεωργιάδης λάβαμε μέρος στη ληστεία›.
Ετούτο δεν ξέρω αν το αντελήφθη μετά ο κ. Εισαγγελέας, δεν είναι ακριβές, δεν είναι αληθές. Έχω μπροστά μου την κατάθεση του Σάββα Ξηρού στις 20/7, την έχει και τη Δικαστήριό σας, αυτόν τον οποίο επικαλείται η Εισαγγελική Έδρα προκειμένου να αποδώσει εκ πρώτης όψεως την συμμετοχή του κατηγορουμένου Γεωργιάδη στη ληστεία της τράπεζας στην οδό Χρεμωνίδου.
Τί λέει στην κατάθεσή του στις 20/7 επί λέξει: «Το 1998 ο Λουκάς, ο Βασίλης και ο Χριστόδουλος, κάναμε τη ληστεία στην ΕΤΕ Παγκρατίου στην οδό Χρεμωνίδου. Εγώ με βαριοπούλα έσπασα την πόρτα...› κτλ. Πού αναφέρεται στις 20/7 ως συνεργός ο Διονύσης Γεωργιάδης; Παρακάτω βεβαίως παρακάμπτεται αυτό από τον κ. Εισαγγελέα, δεν δίνει σε αυτό αξία και λέει: «Αναφερόμενος δε στον Γεωργιάδη, λέει ότι αυτός απλώς παρέλαβε το αυτοκίνητο που είχε εγκαταλειφθεί από αυτόν κοντά στην Τράπεζα›.
Διευκρινίζει δηλαδή σε τί συνίσταται η συμμετοχή, ότι δηλαδή ο Γεωργιάδης δεν ήταν ο άνθρωπος ο οποίος μπήκε μέσα στην τράπεζα, δεν είχε σχέση με αυτή καθαυτή την ενέργεια της ληστείας, δεν είχε όπλο αλλά συνέβη αυτό που και ο Γεωργιάδης εν συνεχεία έχει παραδεχτεί, ότι δηλαδή προκειμένου να σταθμεύσει τα μοτοποδήλατα με τα οποία έγινε η τελική προσέγγιση στην Τράπεζα, για να μην πάνε και αναζητούν χώρο παρκαρίσματος, είχε παρκάρει το αυτοκίνητό του εκεί ο Σάββας.
Ο Γεωργιάδης είχε αναλάβει αυτόν τον ρόλο, να μεταφέρει το αυτοκίνητο, να δημιουργηθεί η κενή θέση, να τοποθετηθεί το van προκειμένου να γίνει όλη αυτή η ενέργεια. Αυτή είναι η Εισαγγελική πρόταση, η αξιολόγηση των πρακτικών περιστατικών, η οποία όμως κ. Πρόεδρε δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα και στα στοιχεία τα οποία υπάρχουν στη δικογραφία και τελικά στην αλήθεια.
Γιατί; Διότι σωστά παρατηρείται ότι οι δράστες προσεγγίζουν την τράπεζα με τα δύο μοτοποδήλατα, δεν έχουν ανάγκη χώρου παρκαρίσματος και δεν υπάρχει άλλο αυτοκίνητο εκεί, δεν υπάρχει το van στη Χρεμωνίδου. Στη Χρεμωνίδου βρίσκεται το LADA. Οι δράστες λοιπόν βρίσκονται στα μοτοποδήλατα, προσεγγίζουν με αυτά την Τράπεζα, τα αφήνουν εκεί, φεύγουν με αυτά –αυτά προκύπτουν από τις καταθέσεις των μαρτύρων- και πηγαίνουν πού να τα εγκαταλείψουν; Πηγαίνουν στην οδό Αρύββου και Αγίας Παρασκευής.
Αυτά λέει ο Μαλλιοτάκης, αυτόπτης μάρτυρας. Αλλά η οδός Αρύββου και Αγίας Παρασκευής, έχω ένα σχεδιάγραμμα εδώ, βρίσκεται πολύ μακράν. Επομένως είναι δυνατόν να συνεισέφερε, να χρησίμευσε ακόμα και αν είχε γνώση; Ακόμα και αν είχε γνώση κ. Πρόεδρε ότι επρόκειτο να γίνει ληστεία, πράγμα το οποίο δεν προκύπτει, «δεν πήρε μέρος ο Διονύσης Γεωργιάδης› λέει ο Σάββας, «το μόνο που έκανε ήταν ότι ήρθε και πήρε το δικό μου αυτοκίνητο που ήταν σταθμευμένο στην περιοχή που έγινε η ληστεία. Ήξερε βέβαια ότι θα γινόταν η ληστεία, δεν πήρε όμως μέρος σε αυτήν›.
Αυτό θα το εκτιμήσει το Δικαστήριο, εάν μπορεί η κατάθεση του Σάββα Ξηρού, αυτή καθαυτή, να καθορίσει τη συνέργια την απλή. Διότι θέλει γνώσεις ειδικές και οι γνώσεις οι ειδικές δεν είναι πολλές εδώ, είναι στο αν υπήρξε η πράξη αυτή μεταξύ της πράξης αυτής και του αποτελέσματος υπάρχει αιτιώδης αντικειμενικός σύνδεσμος και αν δεν υπάρχει, αν δεχθούμε άποψη παραπλήσια αυτής την οποία παραθέτει ο καθηγητής Ανδρουλάκης, θα πρέπει οπωσδήποτε να χρησιμεύει στην πλήρωση της κυρίας πράξεως.
Όταν λοιπόν εδώ το αυτοκίνητο αυτό το παίρνει από την οδό Χρεμωνίδου ο Γεωργιάδης την προηγουμένη της ληστείας, δεν χρησιμοποιείται για τη ληστεία η οποία γίνεται την επόμενη ημέρα, αλλά χρησιμοποιούνται μοτοποδήλατα το οποίο δεν είναι εκεί, δεν βρίσκεται σταθμευμένο εκεί από το οποίο πήρε το LADA ο Γεωργιάδης. Είναι δυνατό να ομιλούμε περί συνέργιας; Είναι δυνατό να δεχθούμε ότι συνέβαλε με τη συμπεριφορά του αυτή στο να γίνει ακριβώς η τέλεση της κύριας πράξης κι όταν δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο;
Ποιο είναι το στοιχείο; Αυτό το οποίο είπε ο άνθρωπος αυτός. Όταν βρέθηκε εκεί, στην Αντιτρομοκρατική εννοώ εξεταζόμενος τους είπε και αυτό. Αυτό που σας είπε στο Δικαστήριο όταν άκουγε μετά από το ραδιόφωνο, στο ξυλουργείο στο οποίο βρισκόταν και σας είπε και αστειεύτηκε μάλιστα με τον Σάββα Ξηρό λέγοντάς του «τί γίνεται εκεί; Όπου περνάς αδειάζουν τράπεζες;› Αυτό το γεγονός λοιπόν εμπλουτίστηκε ως κατηγόρημα από τους συντάξαντες την κατάθεσή του και παρουσιάστηκε έτσι. Αλλά δεν στέκει, δεν ευσταθεί νομικά. Δεν ευσταθεί ουσιαστικά ούτε αυτή η πράξη η οποία του αποδίδεται.
Υπάρχει η τρίτη πράξη για την οποία κατηγορείται: της συμμετοχή στην Οργάνωση. Πράξη όμως για την οποία η Εισαγγελική πρόταση ουδέν είπε. Τίποτε απολύτως. Προφανώς τα συνήγαγε από την ενοχή την οποία διέγνωσε και την οποία πρότεινε στο Δικαστήριό σας και τις δύο άλλες πράξεις, την πράξη της εκρήξεως στην οποία αναφέρθηκα και την πράξη της απλής συνέργιας στη ληστεία. Τίποτε άλλο δεν είπε.
Διερωτώμαι πού στηρίζεται; Στο κατηγορητήριο λέει τί ακριβώς; Πως προσδιορίζεται; Βαρυτάτη κατηγορία. Πώς προσδιορίζεται; Πώς –πολύ περισσότερο- αποδεικνύεται η συμμετοχή του συγκεκριμένου κατηγορουμένου στην Οργάνωση 17Ν; Από το γεγονός ότι φιλοξενήθηκε από τον Σάββα Ξηρό; Ότι υπήρξε φίλος του Βασίλη Ξηρού και ότι προξένησε την έκρηξη; Δε θέλω να επαναλάβω τί προκύπτει από τα στοιχεία.
Ένα είναι το στοιχείο το οποίο μπορεί να προβληματίσει κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές το Δικαστήριό σας και το έχει προβληματίσει και έχει γίνει λόγος και υπάρχουν μάρτυρες και υπάρχουν έγγραφα τα οποία αποδεικνύουν εάν και κατά πόσο είχε γνώση. Αλλά όχι μόνο γνώση, και βούληση και επιδίωξη. Τις προϋποθέσεις δηλαδή τις οποίες τάσσει ο νόμος. Ποιο είναι αυτό το πραγματικό γεγονός; Το γεγονός αυτό είναι η εμπλοκή του, είναι η παρουσία του, η εμφάνισή του την 1/2/2000 στην συνάντησή του με τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος της Δαμάρεως.
Ναι, αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο θα πρέπει να ελέγξει το Δικαστήριό σας. Ποιο είναι λοιπόν το γεγονός αυτό για το οποίο το αποδεικτικό συμπέρασμα πρέπει πάλι να καταφάσκει απολύτως στην περίπτωση που θεωρηθεί ότι πράγματι υπήρξε μέλος της συγκεκριμένης Οργάνωσης;
Πράγματι ο Γεωργιάδης την 1η Φεβρουαρίου συναντάται με τον κ. Βραχάτη ο οποίος κατέθεσε και ενώπιον του Δικαστηρίου σας, ήταν ο αντιπρόσωπος του διαμερίσματος το οποίο είχε νοικιάσει. Το λέει απ’ την πρώτη στιγμή. Λέει ότι «μου έδωσε την ταυτότητα κάποιου φίλου του, ονόματι Βασίλη Παπαδημητρίου› αυτή είναι η θέση του.
Στην κατάθεσή του την προανακριτική λέει: «Με την πάροδο του χρόνου και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προαναφερόμενα γεγονότα› -μιλά για την ενέργεια που συμμετείχε χωρίς να ξέρει τη ληστεία και την έκρηξη πιο πριν- «ήμουν σίγουρος πλέον ότι αποτελούσα μέλος της Οργάνωσης 17Ν›. Το λέω αυτό διότι ερωτήθηκε από το Δικαστήριό σας όταν απολογούμενος εδώ έλεγε ότι «εγώ δεν τα είπα αυτά, δεν είπα ότι ήμουν μέλος›, ερωτήθηκε επανειλημμένα και ευλόγως: «Κύριε, γιατί να μη γράψει η αστυνομία ότι ‘είμαι μέλος της 17Ν’›;
Το έχει γράψει κ. Πρόεδρε: «Με την πάροδο του χρόνου και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προαναφερόμενα γεγονότα ήμουν σίγουρος πλέον ότι αποτελούσα μέλος της Οργάνωσης 17Ν. Όταν ρώτησα τον Σάββα αν αυτή η Οργάνωση υφίσταται, αυτός μου απάντησε ‘ναι, τους ξέρω και είναι αρκετοί’. Έκτοτε και για χρονικό διάστημα 4 μηνών περίπου, λείπω στη Θεσσαλονίκη εξαιτίας τραυματισμού που είχα. Επιστρέφοντας στην Αθήνα αρχίζω να δουλεύω ως κινηματογραφιστής με εντατικό ρυθμό, έχοντας τακτοποιήσει τα χαρτιά μου, ΤΕΒΕ κτλ. Τότε ήταν που με πλησίασε εκ νέου ο Σάββας› -προσέξτε τις περιγραφές, είναι μαζί ακόμα- «Μου είπε ότι πρέπει να νοικιάσω για λογαριασμό της Οργάνωσης, επειδή ο ίδιος φαινόταν σε αρκετά διαμερίσματα ως ενοικιαστής, τη δουλειά αυτήν έπρεπε να τη κάνει κάποιος άλλος. Δέχτηκα χωρίς να το θέλω, επειδή ήθελα να ξεφύγω απ’ όλα αυτά›. Σε ποια λογική απευθύνεται αυτό κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές;
«Δέχτηκα χωρίς να το θέλω, επειδή ήθελα να ξεφύγω απ’ όλα αυτά›. Δέχτηκε δηλαδή να πάει να νοικιάσει ένα κρησφύγετο της 17Ν, επειδή ήθελε να ξεφύγει απ’ όλα αυτά. Σε ποια λογική απευθύνεται αυτό; Ποιους αναγνώστες έχει; Ποιους ελπίζει ότι μπορεί να έχει αυτό το έγγραφο; Σε ποια λογική των πραγμάτων;
Λέει παρακάτω: «Αφού μου ζήτησε και του έδωσα μια φωτογραφία μου για ταυτότητα μετά από 3-4 μέρες μου έφερε ένα δελτίο αστυνομικής ταυτότητας με τη φωτογραφία μου και στοιχεία «Παπαδημητρίου Βασίλειος›, στη συνέχεια μου έδωσε 180.000 δραχμές και μου είπε να πάω στην οδό Δαμάρεως 73 που θα συναντούσα τον πληρεξούσιο της ιδιοκτήτριας διαμερίσματος του 1ου ορόφου. Συνάντησα τον εν λόγω πληρεξούσιο, ένα άτομο γύρω στα 50, τα στοιχεία του ανθρώπου δεν τα θυμάμαι...... ούτε υπέγραψα μαζί του κάποιο συμβόλαιο γιατί δεν είχε έτοιμο. Του είπα να το ετοιμάσει, να το ρίξει κάτω από την πόρτα του διαμερίσματος κι εγώ θα περάσω να το υπογράψω και να του το δώσω›.
Αυτά λέει για την ενοικίαση. Δεν είναι η ακριβής αλήθεια κ. Πρόεδρε. Δεν δίνει φωτογραφία του ο Γεωργιάδης στον Σάββα για να τη βάλει πάνω στην ταυτότητα του Βασίλη Παπαδημητρίου. Αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο προστίθεται, είναι ένα γεγονός όπως και άλλα, στα οποία συνοπτικά αναφέρθηκα, τα οποία αλλοιώνουν την κατάθεση και την αλήθεια του γεγονότος. Ναι, είναι γεγονός ότι πήγε με μία ταυτότητα του Παπαδημητρίου να νοικιάσει.
Επιτρέψτε μου να πω τούτο, ότι είναι πολύ εύκολο να αλλοιώσεις ακόμα και αν χρησιμοποιείς ψέματα τον λόγο κάποιου όταν ξέρεις την τεχνική της αποσιώπησης και της ανέντιμης επιλογής. Αυτό είναι γεγονός και συμβαίνει παντού κι έχουμε όλοι πείρα για το πώς μπορεί να αλλοιωθούν τα λόγια κάποιου όταν αποσιωπάς ή όταν επιλέγεις κατά το δοκούν αυτά τα οποία έχουν λεχθεί.
Αυτό συνέβη συνολικά με την περίπτωση του Γεωργιάδη. Του έδωσε την ταυτότητα, πήγε πράγματι και συνάντησε τον κ. Βραχάτη, του έδωσε τα χρήματα, πήρε τα κλειδιά του διαμερίσματος και έφυγε. Αυτή είναι η άποψη του Γεωργιάδη, την οποία αμέσως μετά σε όλα του τα υπομνήματα τα απολογητικά και το πρώτο και το δεύτερο που είναι αναλυτικότερο, στις 22/10/2002, την υποστηρίζει από τότε μέχρι και σήμερα. Αλλά και στην αρχή φαίνεται ο τρόπος με τον οποίο ακριβώς έγιναν τα γεγονότα.
Υπάρχει προβληματισμός βέβαια. Από αρχής σας το είπα, αυτό αντιμετώπιζε ο Γεωργιάδης. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος πήρε την ταυτότητα του Παπαδημητρίου και πήγε και νοίκιασε ένα διαμέρισμα το οποίο μετά το βλέπαμε επί έναν ολόκληρο μήνα όλοι οι Έλληνες ως γιάφκα της 17Ν και στο οποίο δεν τολμούσες να περάσει δεν ξέρω από πόσα τετράγωνα, διότι ήταν κατειλημμένο. Αυτό αντιμετώπιζε ο νεαρός αυτός άνθρωπος και είπε αυτά τα οποία είπε. Ότι πήγε δηλαδή και έδωσε ταυτότητα.
Αυτά ενισχύθηκαν από κάποιο στοιχείο, ο ισχυρισμός του Γεωργιάδη, ότι πήγε δηλαδή με την ταυτότητα, την έδωσε, πήρε τα κλειδιά και έδωσε τα χρήματα που αφορούσαν το ενοίκιο; Ενισχύθηκε από κάποιο στοιχείο της δικογραφίας κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές; Επιβεβαιώθηκαν αυτά που λέει; Ή αντίθετα αντικρούονται από κάποιο στοιχείο; Τί λένε οι μάρτυρες κατηγορίας;
Ο κ. Βραχάτης, ο οποίος δίνει καταθέσεις και κατά τη διάρκεια της προανάκρισης της 6/7/2002 αλλά και εξετάστηκε και ενώπιον του Δικαστηρίου σας, τί υποστηρίζει –δε θα διαβάσω και δε θα κουράσω, υπάρχουν στη δικογραφία. Τί υποστηρίζει εν ολίγοις, με δυο λέξεις: Ότι «το αναφερόμενο διαμέρισμα ενοικιάστηκε την 1/2/2000 σε άτομο με στοιχεία ταυτότητας ‘Παπαδημητρίου Βασίλης’ κτλ.›.
Ένα δεδομένο, δεύτερο ότι συναντάται με τον Γεωργιάδη, πράγμα το οποίο δέχεται και αυτός, μια φορά. Λέει ο Βραχάτης ότι «μια φορά είδα τον συγκεκριμένο αυτό άνθρωπο›. Πού βρίσκεται η διαφορά, η ασυμφωνία; Ο μεν Βραχάτης ισχυρίστηκε εδώ ότι εκείνη την ώρα, αυτός ήταν που υπέγραψε. Ισχυρίστηκε όμως και κάτι άλλο κ. Πρόεδρε και επιβεβαίωσε.
Ότι ο μισθωτής του διαμερίσματος ήταν αυτός που είχε μιλήσει επανειλημμένως, 10 φορές λέει προανακριτικά, πέντε – έξι φορές είπε ενώπιόν σας τηλεφωνικά. Και ερωτήθηκε εδώ και καλέσατε εσείς τον κ. Γεωργιάδη και του είπατε, μιλήστε κ. Γεωργιάδη και ρωτήσατε τον κ. Βραχάτη, είναι αυτός; Είπε, όχι. Ο μισθωτής λοιπόν, επίσης ένα δεδομένο αναμφισβήτητο, ο μισθωτής, έχει σημασία, του διαμερίσματος, δεν είναι ο Γεωργιάδης. Ο μισθωτής του διαμερίσματος είναι ο Σάββας Ξηρός αυτό το οποίο λέει.
Οι υδραυλικές εργασίες οι οποίες έγιναν κατά τη διάρκεια της μισθώσεως, έχουν γίνει, όπως προκύπτει από τις μαρτυρικές καταθέσεις του κ. Μυσιρλή και του άλλου υδραυλικού, έγιναν και ενδιαφέρθηκε γι’ αυτές και επαφή με αυτούς είχε γι’ αυτές, αυτός δηλαδή ο οποίος φρόντιζε το σπίτι, ήταν αυτός ο οποίος ήταν. Δεν ξέρω στο βαθμό που αποδέχεται, πάντως όχι ο Γεωργιάδης. Και τούτο κ. Πρόεδρε είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (Εκτός μικροφώνου)
Γ. ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό το οποίο σας απασχόλησε και του είπατε, το εάν δηλαδή όπως ισχυρίζεται ο Βραχάτης, υπέγραψε ο Γεωργιάδης ή όχι, επιτρέψτε μου να πω με χαρά, ότι το έλυσε ο αναπληρωτής κ. Πρόεδρος ο κ. Γεωργαντόπουλος. Το έλυσε απευθυνόμενος και ρωτώντας τον κ. Βραχάτη κατά την εξέτασή του τα εξής: «Ποιος υπέγραψε πρώτος αν θυμάστε από τους δυο σας. Η δική σας άποψη, - λέει στο μάρτυρα – είναι ότι υπογράψατε ταυτόχρονα.› Βραχάτης: «Δεν θυμάμαι τώρα. Γράφοντας εγώ έβαλα την υπογραφή μου κάτω και μετά το γύρισα προς τα αριστερά. Γιατί καθόταν από εδώ ο κ. Γεωργιάδης και εγώ καθόμουν ακριβώς στο κέντρο του τραπεζιού, αριστερά ο κ. Γεωργιάδης με την ταυτότητα στο χέρι και έγραφα εγώ, συμπλήρωνα το δελτίο αυτό, αλλά αυτά που λέει να ρίξουμε κάτω από την πόρτα, αυτά δεν τα έχω ξανακούσει πάλι στη πορεία της διαδικασίας.› Απαντά ο μάρτυρας.
Και συνεχίζει ο κ. Γεωργαντόπουλος και λέει, «εξηγήστε μου λοιπόν, γιατί το μισθωτήριο στις θέσεις που ήταν να βάλει υπογραφή ο Βασίλης Παπαγεωργίου έχει σταυρό; Σε όλες τις μεριές έχει σταυρό.› Του λέει ο αξιότιμος αναπληρωτής κ. Πρόεδρος. Βραχάτης: «όπως το υπέγραψα εγώ γύρισα φύλλο.› «Τώρα μου είπατε άλλα.› Τον καθηλώνει – επιτρέψτε μου - «Το υπέγραψα εγώ δίπλα και αυτός υπέγραφε.› Τι δουλειά λοιπόν έχει ο σταυρός;
Πράγματι το μισθωτήριο το οποίο υπάρχει στη δικογραφία κ. Πρόεδρε φέρει ένα σταυρό, δίπλα στην υπογραφή του μισθωτή. Σε κάθε σελίδα. Είναι λοιπόν ολοφάνερο ότι δεν υπογράφει ο Γεωργιάδης εκείνη την ημέρα, 1η Φεβρουαρίου. Είναι ολοφάνερο ότι υποδεικνύει στο μισθωτή ο Βραχάτης με τον σταυρό που θέτει σε κάθε φύλλο του μισθωτηρίου εγγράφου, πού θα βάλει την υπογραφή του. Και εν πάση περιπτώσει η ?της υπόθεσης όλης αυτής είναι, όσον αφορά το πότε μπήκε αυτή η υπογραφή είναι ποιο αντικειμενικό στοιχείο. Πότε κατατέθηκε στην εφορία. 1η Φεβρουαρίου λέει ο Βραχάτης. Η εφορία όμως, η οποία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η σφραγίδα της εδώ, η βεβαίωσή της λέει 17.2.
Λέει λοιπόν αλήθεια ο Βραχάτης, όταν ισχυρίζεται αυτά τα οποία ισχυρίζεται; Τις οίδε γιατί τα ισχυρίζεται; Λέει αλήθεια; 17/2/2002 κατατίθεται. Που σημαίνει ακριβώς ότι η υπογραφή τέθηκε μετά. Που σημαίνει ακριβώς ότι υπήρχε ο σταυρός για να υποδείξει στην μεταγενέστερα τεθείσα υπογραφή από τον μισθωτή και ότι δεν τέθηκε από τον Γεωργιάδη η υπογραφή στο μισθωτήριο έγγραφο.
Είναι δυνατόν κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές να πανοραθούν έγγραφα στοιχεία, δημόσια έγγραφα; Βεβαίως είναι της εφορίας, της Δ.Ο.Υ. κατοίκων εξωτερικού. Υπάρχει άλλο στοιχείο από το οποίο να προκύπτει η συμμετοχή, η γνώση του Γεωργιάδη ότι αποτελεί μέλος της οργάνωσης 17Ν κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές;
Όχι. Αναντίρρητα όχι. Δεν το λέω εγώ, το λέει εμμέσως πλην σαφώς η ίδια η αστυνομία κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές. Και ας μην σας φανεί τούτο παράξενο που λέω, θα σας πω γιατί. Στην πρώτη του επανέρχομαι απολογία, στις 17 Ιουλίου 2002, και στην προανακριτική πιο πριν, δεν έχει πειστεί η ίδια η αστυνομία ότι γνωρίζει ο Γεωργιάδης ότι είναι μέλος, βρίσκεται ότι αποτελεί μέλος της 17Ν.
Όχι μόνο γιατί όπως κατέθεσε ο πατέρας του εδώ, ο αστυνόμος ο οποίος τον επισκέφθηκε στο σπίτι κατά την ημέρα της σύλληψής του και ο Υποδιευθυντής της Αντιτρομοκρατικής του είπε, αυτά τα οποία του είπε, ότι δηλαδή το παιδί σου δεν έχει σχέση με αυτούς, από άγνοια βρέθηκε. Και σας είπε και εδώ, εν τη αφελεία του ο καθένας ανάλογα με την γενικότερη παιδεία που έχει και την αγωνία που έχει εδώ ο συγκεκριμένος άνθρωπος, του οποίου ο γιος βρίσκεται στην φυλακή. Αν είναι από άγνοια, γιατί τότε το παιδί μου είναι εδώ; Γιατί δεν το γράψανε, σας είπε κ. Πρόεδρε αυτό, που μου είπαν εμένα προφορικά, το από άγνοια;
Και του είπατε βεβαίως, εάν γράφανε και αυτό δεν θα ήταν δυνατόν να βρίσκεται εδώ. Δεν γνωρίζει λοιπόν, δεν γνωρίζει. Γι’ αυτό και έχει ανάγκη κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές, να μιλήσει για την δεύτερη επίσκεψη την οποία κάνει ο Γεωργιάδης στο διαμέρισμα και την οποία δεν αποκρύπτει απ’ αρχής είπε ότι εγώ, την πρώτη επίσκεψη στο διαμέρισμα, γιατί την πρώτη φορά δεν επισκέφθηκε το διαμέρισμα, δεν το είδε, το βεβαιώνει και ο Βραχάτης. Επισκέπτεται λοιπόν πράγματι το διαμέρισμα, όπου εκεί, σύμφωνα με αυτά τα οποία αναφέρονται στις καταθέσεις του, στην πρώτη κατάθεση και στην απολογία του, βρίσκεται σε μια, επιτρέψτε μου να πω, ιδιαίτερης έντασης θεατρική σκηνή.
Στο διαμέρισμα αυτό λοιπόν βλέπει, όχι την προκήρυξη, βλέπει εκτός από την προκήρυξη, βλέπει τον κ. Κουφοντίνα, μπροστά σε ένα υπολογιστή καθισμένο και βλέπει και ένα πρακτικό, έτσι περιγράφεται εδώ, που περιέχει όλες τις ενέργειες, προσέξτε διατύπωση, όλες τις ενέργειες της οργάνωσης, με πρώτη την δολοφονία του Γουέλς, η οποία είναι και η εμβληματική πράξη της οργάνωσης της 17Ν. Δηλαδή βλέπει αυτά, για τα οποία αργότερα, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι εγώ κύριε, δεν ήξερα, δεν κατάλαβα. Αυτά βλέπει στην επίσκεψη που δίνεται, που κάνει στο σπίτι στη Δαμάρεως.
Και γιατί πηγαίνει εκεί; Γιατί τον κάλεσε ο Σάββας λέει, έτσι λέει στην κατάθεσή του. «Εκεί βρήκαμε τον Λουκά, ο οποίος χειριζότανε ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή. Απ’ ότι θυμάμαι ο λόγος που με κάλεσε – προσέξτε γιατί γνωρίζει η αστυνομία ποιες είναι οι καταθέσεις των υδραυλικών και οι υδραυλικοί ο Μησιρλής κι οι άλλοι λένε με ποιον συναλλάσσονται και δεν είναι ο Γεωργιάδης - απ’ ότι θυμάμαι ο λόγος που με κάλεσε ήταν ότι είχε πρόβλημα διαρροής των σωληνώσεων. Αποχέτευσης μάλλον στο σημείο του φωταγωγού.›
Η περιγραφή του υδραυλικού, δεν θα κουράσω το Δικαστήριό σας, υπάρχει και ο συνυπερασπιστής μου, η περιγραφή του υδραυλικού ο οποίος ασχολήθηκε του κ. Μησιρλή είναι εντελώς διαφορετική για το ποιος είναι και παραπέμπει ευθέως για το ποιος ήταν ο ιδιοκτήτης και ποιος μιλάει μαζί του για την επιδιόρθωση των βλαβών. «Όταν αποχώρησε ο Λουκάς, -συνεχίζει την κατάθεση – ο Σάββας χειριζόταν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή κάποιο πρακτικό της οργάνωσης που αφορούσε όλες τις ενέργειες μέχρι τότε. Το οποίο μάλιστα και τύπωσε.›
Τύπωσε λοιπόν ο Σάββας Ξηρός ένα πρακτικό που αφορούσε όλες τις ενέργειες, αυτό το βιβλίο από τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ που έχετε και εσείς. Αυτό τύπωνε λέει. Αυτό είδε ο Γεωργιάδης ότι τύπωνε εκείνη την ώρα ο Ξηρός.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Γ. ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ: Μα τις προκηρύξεις εννοεί γιατί λέει, αφορούσε όλες τις ενέργειες μέχρι τότε, το οποίο μάλιστα και τύπωσε. «Πρόλαβα να διαβάσω μια παλιά τυπωμένη προκήρυξη της οργάνωσης, - ξέρει ότι είναι παλιά – που αναφερόταν στην δολοφονία του Γουέλς. Ακόμα είδα ένα πιστόλι, ένα ταχυβόλο όπλο, δυο τρία σακ βουαγιάζ, με άγνωστο περιεχόμενο.›
Προσέξτε κ. Πρόεδρε τι ακριβώς λέει στην κατάθεσή του. Τι φέρεται ότι λέει. Ενώ το έχει παραπάνω ότι, κατάλαβα ότι βρίσκομαι στην 17Ν. «Εκεί ήταν που διαλύθηκαν και οι τελευταίες μου αμφιβολίες σχετικά με την οργάνωση, στην οποία δυστυχώς συμμετείχε.›
Εγώ δεν μπορώ να κατανοήσω τη λογική ούτε της γλώσσας, ούτε του νοήματος που περιγράφεται εδώ. Εκεί καταλαβαίνει ότι δυστυχώς συμμετείχε στην συγκεκριμένη οργάνωση. «Έκτοτε ουδέποτε επισκέφθηκα το διαμέρισμα, αλλά ούτε και άλλη δουλειά ανακατεύτηκα στην οργάνωση› και πήγε μετά στη Θεσσαλονίκη, αυτά λέει στη κατάθεσή του.
Η συμμετοχή κ. Πρόεδρε σε μια τέτοιου είδους οργάνωση, απαιτεί πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, έναν υψηλότατο θα έλεγα βαθμό εμπιστοσύνης. Αυτό είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι εκ των ουκ άνευ προκειμένου να συμμετέχει κάποιος σε μια τέτοια οργάνωση. Εάν λοιπόν συμβαίνει τούτο το αυτονόητο, πώς είναι δυνατόν και πώς εξηγείται αυτά τα οποία λέει ο Βασίλης ο Ξηρός, ο μόνος στον οποίον στηρίζεται; «Παραταύτα ο Σάββας δεν εμπιστευόταν και πολύ τον Γεωργιάδη›. Δεν λέει καμία ενέργεια, λέει αυτό.
Τι σημαίνει αυτό κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές; Τι σημαίνει ότι, ο συγκεκριμένος, ο κ. Σάββας Ξηρός, τι σημαίνει ότι δεν εμπιστευόταν; Σημαίνει τα πάντα. Σημαίνει ακριβώς και δείχνει, ποιος είναι ο βαθμός γνώσης και ποιος είναι ο βαθμός δόλου, ανύπαρκτος κυριολεκτικά και ο ένας και ο άλλος, από πλευράς του συγκεκριμένου κατηγορουμένου.
Δεν θα αναφερθώ σε άλλες αντιφάσεις οι οποίες υπάρχουν και δημιουργούν ερωτήματα και ενισχύουν αυτά τα οποία ανέφερα προηγουμένως στο Δικαστήριό σας. Δεν θα αναφερθώ δηλαδή στο γεγονός ότι, ο Βασίλης Ξηρός – έχει τούτο σημασία και για την πράξη της εκρήξεως και για την ληστεία – λέει το εξής, φέρεται ότι λέει, γιατί αρνείται την κατάθεση στην απολογία του, η οποία είναι αντιγραφή πράγματι λέξη προς λέξη, εδώ δεν έχουμε τέτοια περίπτωση στον Γεωργιάδη. «Ο Γεωργιάδης έρχεται στην Αθήνα 3 μέρες μετά την δολοφονία του Περατικού› έτσι φέρεται να λέει. Δηλαδή, τον Ιούνιο του ’97 μετά τον Ιούνιο του ’97 τρεις μήνες. Λέει αυτό που σας είπα ότι δεν εμπιστευόταν τον Γεωργιάδη ο Σάββας. Ότι έκανε κάποιες βοηθητικές δουλειές στην οργάνωση για ένα χρόνο περίπου. Και ουσιαστικά κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές τι λέγεται εδώ, σταμάτησε περί τα μέσα του έτους ’98, συνεχίζοντας όμως να συγκατοικεί μαζί μου. Αυτό λέει. Ότι στα μέσα του ’98, Ιούνιο δηλαδή του ’98 έχει σταματήσει. Ότι έρχεται το ’97 και μέσα του ’98 έχει σταματήσει οποιαδήποτε συνεργασία.
Ποια συνεργασία; Όπως την προσδιόρισε προηγουμένως, παραπάνω, αυτή της παροχής βοηθητικών εργασιών. Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, οι οποίες υπόνοιες δημιουργήθηκαν εξαιτίας του ιστορικού που είχε ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος, δηλαδή του ερχομού του και της φιλοξενίας του στην Αθήνα από τους φίλους του, για τους οποίους κρατώντας πραγματικά μια στάση ιδιαίτερα αξιοπρεπή και ταυτόχρονα αληθινή σας είπε στο Δικαστήριό σας, ότι εγώ θα μπορούσα να πω τα πάντα. Θα μπορούσα να πω διάφορα πράγματα. Θα μπορούσα να κάνω τον χαζό, έτσι επί λέξει σας είπε, ή να καταγγείλω, αλλά δεν μπορώ κ. Πρόεδρε. Δεν μπορώ να πω πράγματα, φανταστικά. Διαβάστε την απολογία του.
Και υπήρξε ο μόνος από τους κατηγορουμένους, ο μόνος ο οποίος είπε, απευθυνόμενος στο Δικαστήριό σας, ότι εναποθέτω, η ελπίδα μου είστε εσείς. Από την απόφασή σας κρίνεται και θα κριθεί ακριβώς, αν θα γκρεμιστούν όλα όσα έχω στο μυαλό μου. Υπήρξε μια απολογία, επαναλαμβάνω, ιδιαίτερα ζωντανή. Ιδιαίτερα αληθινή. Ιδιαίτερα παραστατική. Από την οποία μπορεί να σχηματίσετε, εκτός των άλλων τα οποία σας είπα και υπάρχουν στην δικογραφία και προσωπική βιωματική άποψη για το πρόσωπο του κατηγορουμένου, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την χάρτινη επαναλαμβάνω εικόνα, που παρουσιάζουν αυτά τα έγγραφα, τα οποία δόθηκαν, υπάρχουν στην δικογραφία, ως απολογίες του και σκέψεις και καταθέσεις του.
Κύριε Πρόεδρε, κ. Δικαστές, πραγματικά διερωτώμαι ότι εάν ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος βρισκόταν, όχι σε άλλο Δικαστήριο από πλευράς συνθέσεως, αλλά εάν δικαζόταν ως μέλος της 17Ν, με ότι αυτό από πλευράς σημασίας και συνεπειών συνεπάγεται, δεν ξέρω ειλικρινά αν θα είχε φθάσει καν ενώπιον του ακροατηρίου με βάση αυτά τα οποία υπάρχουν και αφορούν το πρόσωπό του.
Κύριε Πρόεδρε, κύριε Δικαστές, επιτρέψτε μου δεν θα καθυστερήσω θα αναλάβει και ο συνυπερασπιστής μου το υπόλοιπο, πράγματι η δίκη αυτή εγείρει προβλήματα τα οποία απασχόλησαν και απασχολούν και είναι συνδεδεμένα και γι’ αυτό εξακολουθούν και απασχολούν την ιστορική μοίρα του ανθρώπου.
Οι απαντήσεις οι οποίες επιχειρήθηκαν να δοθούν για τα αδικαίωτο της πορείας του ανθρώπου και των αιτημάτων του ιδιαίτερα αυτό της κοινωνικής δικαιοσύνης, για το αν όπως είπε ο ακριβός μας πρόγονος «ο πόλεμος είναι ο πατήρ πάντων›, για το ποια είναι η σχέση μεταξύ ιστορίας και βίας, για το ποια είναι η σχέση μεταξύ ηθικής και βίας κι αν η ηθική τελικά είναι η μητέρα της βίας.
Οι απαντήσεις που επιχειρήθηκαν να δοθούν δεν ευτύχησαν και δεν ξέρω αν πρόκειται να ευτυχήσουν ποτέ στην ευστοχία τους όπως κι αν είναι αυτή. Εκείνο το οποίο καταδεικνύουν, εκείνο το οποίο περιγράφουν είναι το πώς τα όνειρα των ανθρώπων μπορούν να γίνουν εφιάλτες. Καμία άλλη λυτρωτική βεβαιότητα.
Ένα όμως είναι βέβαιο κ.κ. Δικαστές, ότι η ιστορία που πράγματι γράφει το Δικαστήριό σας έτσι όπως αυτή θα αποκρυσταλλωθεί στην απόφασή του δεν μπορεί να γίνει και δεν πρέπει να γίνει ο εφιάλτης από τον οποίο θα προσπαθήσουμε να ξυπνήσουμε αργότερα.
Κύριε Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές, είναι εφιάλτης για τον παρόντα κατηγορούμενο η παραμονή του επί 1,5 χρόνο κρατουμένου στις φυλακές για πράξεις τις οποίες όχι μόνο δεν έκανε αλλά δεν διανοήθηκε, για πράξεις, συμπεριφορές και αντιλήψεις οι οποίες του είναι ξένο ρούχο.
Θα τελειώσω την αγόρευσή μου προς το Δικαστήριό σας κ. Πρόεδρε επισημαίνοντας το εξής, δεν ξέρω αν θα ακουστεί παράξενα, πάντως είναι γεγονός ότι ο δοκιμίτης λίθος της συγκεκριμένης αυτής της μεγάλης, των μεγάλων, των ιστορικών διαστάσεων Δίκης αποτελεί η κρίση σας για το πρόσωπο του συγκεκριμένου κατηγορουμένου, του Διονύση Γεωργιάδη. Αυτός είναι ο δοκιμίτης λίθος παρά την σοβαρότητα που έχει την γενικότερη όσον αφορά την ουσιαστική απονομή της δικαιοσύνης. Της δικαιοσύνης όχι τόσο ως κρατικής λειτουργίας και εξουσίας όσο ως ανθρώπινης αρετής κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές έτσι όπως αυτή υπάρχει, ενεργεί και δρώσας στη δικαστική σας συνείδηση και είναι θεμελιωμένη στη δογματική μας του Ποινικού μας Δικαίου.
Είναι εξοπλισμένη με τις μεγάλες αρχές και τα αξιώματα, πρώτο από τα οποία είναι η μεγάλη κατάκτηση του νομικού και όχι μόνο πολιτισμού μας, η αρχή in dubio pro reo έτσι όπως αυτή διατυπώνεται με τρόπο κρυστάλλινο στη ρήση του Αντιφώντα «ει δε αδικείν επί το δικάσαι οσιότερον τον ένοχο απολύσαι›. Κλασική περίπτωση για την εφαρμογή της οποίας αποτελεί η περίπτωση του συγκεκριμένου κατηγορουμένου του Διονύση Γεωργιάδη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε τον κ. συνήγορο. Μπορούμε να συνεχίσουμε.
Β. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα ζητούσα την διακοπή για τον εξής λόγο?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι.
Β. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ: Να αιτιολογήσω. Ότι ζημιωθεί το Δικαστήριό σας από το 20λεπτο αυτό θα το ωφεληθεί από την σύντμηση την οποία θα κάνω με βάση την αγόρευση του συναδέλφου μου. Νομίζω ότι είναι λογικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ πάρα πολύ. Τώρα με την αγόρευση του κ. Ζησιμόπουλου μου ήρθε στο μυαλό μόνο ο τίτλος βέβαια γιατί ο Μαρσέλ Προυστ όπως ξέρουμε είναι περιφραστικός πάρα πολύ, πολυλογάς θα λέγαμε εμείς οι δύο κ. Γιωτόπουλε. Μου ήρθε όμως ο τίτλος του βιβλίου «Ο ξανακερδισμένος χρόνος›.
Β. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ: Θα τον κερδίσουμε, θα κινηθούμε στα ίδια πλαίσια τα χρονικά και στο ίδιο πλαίσιο στον πυρήνα της κατηγορίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλες οι ημέρες είναι δικές μας αλλά δυστυχώς φεύγουν. Για ένα τέταρτο να μην σας βάλουμε λοιπόν.
Β. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ: Θα κερδιστεί κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συνεχίζουμε με σας αύριο, με τον κ. Ζώτο, την κα Καραμπλιάνη και στη συνέχεια θα είναι οι συνήγοροι των Θεσπρωτών. Να είναι όλοι εδώ συνέχεια. Διακόπτουμε για αύριο στις 09:00.
