Αυτό το λέω κ.κ. Δικαστές και επιτρέψτε μου να έχω την ταπεινή άποψη να το προεκτείνω και να ισχυριστώ το εξής: Ο Θωμάς συμμετέχοντας στο Συκούριο και στο Πολεμικό Μουσείο απ’ όπου πάρθηκε πράγματι οπλισμός, πλην όμως οπλισμός άχρηστος, τουλάχιστον κατά την άποψη του Θωμά Σερίφη, συμμετείχε στην παράνομη πράξη της αφαίρεσης στο Συκούριο, συμμετείχε στην παράνομη πράξη της ληστείας του Πολεμικού Μουσείου, όπως δεν συμμετείχε βουλητικά και με δόλο την προμήθεια όπλων στην Οργάνωση.
Εδώ θα πρέπει να γίνει μία σαφής διάκριση. Δεν μπορεί δηλαδή με μία και την αυτή πράξη να διαπράξει ένα δεύτερο αδίκημα, το αδίκημα του άρθρου 15 του νόμου περί όπλων. Και αυτό διότι ο ίδιος, το επαναλαμβάνω και το τονίζω αυτό, πίστευε ότι η παράνομη πράξη βίας που ενεργεί εκείνη τη στιγμή, την ενεργεί για έναν και μόνο στόχο: Να πλήξει την κρατική εξουσία, να αναδείξει την ανικανότητα του κράτους. Και αυτό τότε, είναι γεγονός, όλοι το ζήσαμε και όλοι το σχολιάζουμε.
Συνεπώς νομίζω πως θα πρέπει μέσα στη σκέψη σας να λάβετε υπόψη σας αυτό και να μη θεωρηθεί ότι ο Θωμάς Σερίφης έχει τελέσει το αδίκημα της προμήθειας όπλων κατά παράβαση του άρθρου 15 του νόμου περί όπλων, διότι απαιτείται αναμφίβολα άμεσος δόλος α’ βαθμού για την τέλεση του αδικήματος της προμήθειας όπλων. Και όχι μόνο τούτο, πρέπει να λειτουργήσει και το βουλητικό στοιχείο στην επιδίωξη και στο να επιφέρει το αποτέλεσμα το επιδιωκόμενο.
Όλα αυτά που είπα κ.κ. Δικαστές, θα μπορούσα να σας πω ότι είναι ισχυρισμοί που βγαίνουν από την απλή κατάρτιση του Θωμά Σερίφη από την αρχή μέχρι εδώ ενώπιόν σας. Δεν είναι κάτι που το λέω εγώ, βγαίνει άμεσα και σαφέστατα από τις ίδιες του τις καταθέσεις. Και ως προς τα κίνητρά του αλλά και ως προς τη συμμετοχή του συγκεκριμένα σε κάθε ενέργεια.
Ο ίδιος ο Θωμάς Σερίφης από την πρώτη στιγμή ομολόγησε τη συμμετοχή του και ό,τι του αναλογούσε. Αυτή την τακτική τήρησε μέχρι και ενώπιόν σας και είμαι βέβαιος ότι θα αναρωτιέστε και εσείς γιατί ο Θωμάς δεν συμμετείχε σε καμία πράξη βίας που στόχευε στην ανθρώπινη ζωή ή ακόμα και στη διακινδύνευση της ζωής. Πιστεύω την απάντηση θα την πάρετε μέσα από αυτά που προέκυψαν σε αυτή την 8μηνη διαδικασία εδώ μέσα αλλά κυρίως από την προσωπικότητα που είδατε εδώ μέσα, του Θωμά Σερίφη.
Είναι γεγονός ότι υπήρξε κατά την απολογία του μία προσπάθεια και εύλογα βέβαια, και από την πλευρά της Έδρας και από την πλευρά άλλων παραγόντων γιατί ο Θωμάς δεν ανέφερε εδώ ονόματα, γιατί εκεί ήταν το θέμα. Νομίζω ότι οφείλουμε να σεβαστούμε αυτή τη δική του ηθική αξία και το δικό του ψυχολογικό μέρος διότι τί σας είπε; «Εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη των όσων έκανα, δε θέλω να αναφερθώ σε ονόματα›.
Μπορεί να ήταν λίγο οξύμωρο, όμως κ.κ. Δικαστές οφείλουμε να το σεβαστούμε. Ελάτε στη θέση του. Βρισκόμαστε σε μία αίθουσα όπου υπάρχουμε όσοι υπάρχουμε εδώ μέσα και τί ζητά ο Θωμάς τελικά από εσάς; Ζητά να σεβαστείτε αυτό. Δεν ασκεί το δικαίωμα της σιωπής. Απλά δε θέλει να αναφερθεί σε ονόματα. Αυτό όμως δεν του αφαιρεί την ιδιότητα του ανθρώπου που ομολόγησε και συνεχίζει να ομολογεί. Απλά είναι μια θέση που αφορά τις δικές του ηθικές αξίες και οφείλουμε να τις σεβαστούμε.
Παρά το γεγονός βέβαια ότι μετά το Πολεμικό Μουσείο αντιλαμβάνεται και συνειδητοποιεί πλέον ότι βρίσκεται στην Οργάνωση 17Ν συμμετέχει σαν τελευταία πράξη πλέον συμμετοχής του στην Οργάνωση, στη ληστεία του Περιστερίου, η οποία βέβαια αποτέλεσε και την αφετηρία –και γι αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πιστεύω- να αποστασιοποιηθεί και σιγά-σιγά να απομακρυνθεί τελείως από την Οργάνωση. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθώ ιδιαίτερα σε κάποια στοιχεία.
Σε ό,τι εμπλέκεται ο Θωμάς με τη υπόθεση της 17Ν εμπλέκεται αποκλειστικά και μόνο από την ομολογία του. Μία μόνο κατάθεση προανακριτική κάποιου συγκατηγορουμένου αναφέρει τον Θωμά στο Πολεμικό Μουσείο. Πουθενά αλλού. Αυτό λοιπόν θα πρέπει να εκτιμηθεί στην ψυχή όλων μας μέσα, ότι μόνος του ο Θωμάς είπε «εγώ αυτά έκανα›, από πουθενά αλλού δεν προκύπτουν. Κατά συνέπεια θα πρέπει να δεχθούμε την ομολογία του Θωμά καθ’ ολοκληρίαν και δεν θα ξεχωρίσουμε τί είναι αυτό που τείνει στην ενοχή του ή ενδεχομένως και στην ενοχή άλλων και τα άλλα θα τα παραμερίσουμε.
Έχετε υποχρέωση να δεχτείτε την ομολογία του όπως ακριβώς έχει τεθεί και πιστεύω ότι θα το κάνετε κ.κ. Δικαστές. Γι αυτή του τη θέση ενώπιόν σας κ.κ. Δικαστές θα αντιπαρέλθω τους όποιους σχολιασμούς έχουν γίνει, κυρίως θετικοί σχολιασμοί, αλλά έχουν γίνει και αρνητικοί. Θα επισημάνω όμως δύο πράγματα.
Ένα πράγμα που θέλω να επισημάνω είναι από τη Εισαγγελική Έδρα τον χαρακτηρισμό της γενναίας στάσης του Θωμά ενώπιόν σας κ.κ. Δικαστές για να καταλήξω ότι στην κατάλληλη στιγμή σας καλεί να το εκτιμήσετε αυτό. Να εκτιμήσετε τη γενναία στάση του Θωμά. Κάτι άλλο που θα ήθελα πάνω σ’ αυτούς τους σχολιασμούς που πράγματι αντιπαρέρχομαι κ.κ. Δικαστές, είναι ότι υπήρξε υπαινιγμός από κάποια πλευρά μέσα σε αυτή την αίθουσα, ότι ο Θωμάς ούτε λίγο ούτε πολύ διαπραγματεύτηκε την ελευθερία του και κάτι τέτοια.
Πάνω σε αυτό μόνο θα κάνω μία απλή παρατήρηση. Πρώτα απ’ όλα ο Θωμάς δεν ζήτησε καμία προνομιακή μεταχείριση. Δεύτερον, δεν ζήτησε να υπαχθεί στις ευεργετικές διατάξεις του 2928. Δεν ζήτησε καν ελαφρυντικά κ.κ. Δικαστές. Και να σας εκμυστηρευθώ κάτι προσωπικό, όταν είχα αυτές τις επαφές με αυτό το παιδί τις πρώτες εκείνες ημέρες, εκείνο που γύρισε και είπε σε εμάς τους δικηγόρους του ήταν: «Δεν θέλω ενστάσεις, δε θέλω τίποτα. Θέλω να πάω σε μια δίκη, θέλω να δικαστώ δίκαια, θέλω να δικαστώ γι αυτά που έκανα, δε θέλω να δικαστώ γι αυτά που δεν έκανα›.
Αυτό ήταν απόλυτα εναρμονισμένο κ.κ. Δικαστές και με τη φράση του Προέδρου της Δημοκρατίας που αμέσως μετά βγήκε και είπε «να γίνει μια δίκαιη δίκη›. Αυτό περίμενε ο Θωμάς, αυτό περιμένει και αυτή τη στιγμή. Και λέω ότι δεν ζήτησε ούτε ελαφρυντικά, γιατί ο Θωμάς δεν ήρθε εδώ να εκλιπαρήσει και να πει «κύριοι, σας ζητώ συγνώμη› και όλα αυτά. Αυτό δεν το έκανε ο Θωμάς και λόγω χαρακτήρα και λόγω των αξιών που κουβαλάει ο ίδιος. Έχει το δικό του αξιακό σύστημα και εσείς θα το αξιολογήσετε, εσείς θα το κρίνετε.
Όμως το να λάβετε υπόψη και να δώσετε ελαφρυντικά στον Θωμά Σερίφη κατά την αντικειμενική θεωρία θα πρέπει να τα δώσετε. Δηλαδή εκτιμώντας την όλη του στάση, ποια ήταν η στάση του πριν ενταχθεί σε αυτή την Οργάνωση, ποιοι ήταν οι λόγοι που τον οδήγησαν στην ένταξη αυτή, δε θα αναφερθώ πολύ γιατί αναφέρθηκαν και οι συνάδελφοί μου και αυτό το θέμα έχει εξαντληθεί πάρα πολύ εδώ μέσα, πρέπει όμως τα κίνητρα που τον οδήγησαν στην ένταξη σίγουρα να ληφθούν υπόψη και να προβληματίσουν εσάς, ακόμα όμως και αυτοί οι λόγοι, και αυτά τα κίνητρα που τον έκαναν να αποχωρήσει από την Οργάνωση θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας και τη ζωή του Θωμά από κει και μέχρι σήμερα.
Δυο λόγια θα πω σχετικά με την πράξη που κατηγορείται, για την έκρηξη των Βριλησσίων, για την παράβαση του άρθρου 270 που τον πάει στην παράγραφο 2 με κίνδυνο ανθρώπων. Νομίζω πως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, το μόνο στοιχείο που έχετε γι αυτή την υπόθεση είναι την ομολογία του Θωμά και την κατάθεση του ανθρώπου που ήταν ιδιοκτήτης του σπιτιού αν δεν κάνω λάθος. Εκείνος λέει ότι έγινε αυτή η έκρηξη, έγιναν κάποιες ζημιές πράγματι, αλλά δεν υπήρχε καμία περίπτωση να κινδυνεύσει άνθρωπος.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει η ομολογία του Θωμά που λέει ότι «ήμουν παρών στην έκρηξη αυτή, επόπτευα το χώρο να μην περάσει κανείς›. Αυτή ήταν όλη η συμμετοχή του Θωμά στην έκρηξη αυτή. Με αυτά τα δεδομένα κ.κ. Δικαστές, δε νομίζω ότι μπορεί να εφαρμοστεί σε αυτή την περίπτωση, όπως τα αφηγείται ο ίδιος ο Θωμάς, η παράγραφος β’ του άρθρου 270, δηλαδή η επιβαρυντικότερη περίπτωση της έκρηξης, παρά μόνο η περίπτωση του 270α.
Διότι αναμφίβολα, όχι μόνο εκ του αποτελέσματος, ότι δεν είχαμε θύματα, δεν υπήρχε περίπτωση να υπήρξαν θύματα διότι είχαν ληφθεί τα μέτρα, ήταν ακατοίκητο το σπίτι, η περιοχή ήταν έρημη και εποπτεύονταν από τον ίδιο τον Θωμά. Αλλά και σε αυτήν ακόμα την περίπτωση κ.κ. Δικαστές θα ήθελα επίσης να επισημάνω ότι η συγκεκριμένη συμμετοχή του Θωμά σε αυτή την πράξη δεν μπορεί να πάει παραπέρα από την απλή συνέργια, διότι είναι παρών, εποπτεύει το χώρο.
Δεν κάνει κάτι άλλο, δεν δίνει κάποια άλλη συνδρομή ούτε ψυχική ούτε οποιαδήποτε υλική συνδρομή στον αυτουργό ο οποίος και χωρίς την παρουσία του Θωμά ήταν βέβαιο ότι θα μπορούσε να τελέσει την πράξη αυτή. Κατά συνέπεια νομίζω ότι έχουμε καθαρά περίπτωση απλής συνέργιας.
Σχετικά με την κατοχή των όπλων δε θα σας κουράσω καθόλου, αναφέρθηκε ο κ. Αναπληρωτής Εισαγγελέας επαρκέστατα και νομίζω ότι δεν θα προσθέσω τίποτα, ει μη μόνον δύο λόγια, ότι από όλο το υλικό που υπάρχει σε αυτή την υπόθεση και ό,τι ακούστηκε εδώ μέσα, δεν προέκυψε η παραμικρή πιθανολόγηση ότι θα μπορούσε ο Θωμάς να είχε στη φυσική του εξουσία οποιοδήποτε όπλο. Δε χρειάζεται να αναφερθώ και σε καταθέσεις και απολογίες άλλων πώς γίνονταν αυτά, νομίζω ότι είναι γνωστά και δε θα σας κουράσω. Απλά σε ενίσχυση και μόνο των όσων τόσο πολύ εμπεριστατωμένα ο κ. Μαρκής εξέθεσε.
Το ίδιο θα κάνω και για την περίπτωση της παράβασης του άρθρου 374 παρ. ε’ που κατηγορείται ο Θωμάς και για την οποία πράξη και γι αυτήν έχει προταθεί απαλλαγή. Δεν θα αναφερθώ πολύ, θα πω μόνο ότι σε μία περίπτωση ο Θωμάς κατηγορείται πράγματι και έχει ομολογήσει ότι βρέθηκε κάποια στιγμή στην κλοπή ενός αυτοκινήτου. Αυτό όμως δεν είναι δυνατόν σε καμία περίπτωση να στοιχειοθετήσει το αδίκημα του 374 παρ. ε’ ιδιαίτερα.
Δηλαδή τί ήταν τότε ο Θωμάς; Ήταν κατ’ επάγγελμα ληστής για να παίρνει αυτοκίνητα και να έχει πορισμό εισοδήματος; Προς Θεού. Απλά προς ενίσχυση των όσων ο κ. Μαρκής είπε και τίποτα περισσότερο. Επειδή δεν θα σας κουράσω πραγματικά πολύ κ.κ. Δικαστές απλά θα επιμείνω πάλι στην περίπτωση της προμήθειας για την οποία κατηγορείται και ο Θωμάς, προμήθειας όπλων λόγω του ότι ήταν αυτός που συμμετείχε όπως σας είπα στο Συκούριο και στο Πολεμικό Μουσείο.
Δε νομίζω κ.κ. Δικαστές ότι υπάρχει περιθώριο ώστε να καταλήξετε σε μια καταδικαστική απόφαση για την προμήθεια διότι επαναλαμβάνω η συμμετοχή του σε αυτές τις θεαματικές πράξεις, γιατί για θεαματικές πράξεις επρόκειτο, δεν συνδέεται άμεσα και με έναν περαιτέρω δόλο και με ένα περαιτέρω βουλητικό στοιχείο για την πραγμάτωση του αδικήματος του άρθρου 15 του νόμου περί όπλων.
Απαιτείται σίγουρα την συνδρομή του δόλου αυτού πέραν της συμμετοχής του στη ληστεία, πέραν της συμμετοχής του στην κλοπή. Θα ήθελα αυτά να το δείτε κι εσείς από την πλευρά σας και να καταλήξετε σε ασφαλή συμπεράσματα. Φυσικά ο Θωμάς Σερίφης είναι αυτός που σας έδωσε όλη τη δυνατότητα, όλο το υλικό όσον αφορά τις δικές του πράξεις κ.κ. Δικαστές για να βγάλετε ασφαλή συμπεράσματα και είμαι βέβαιος ότι θα τα βγάλετε τα ασφαλή συμπεράσματα και θα αναρωτηθείτε όπως είπα προηγουμένως γιατί ο Θωμάς Σερίφης δεν συμμετείχε σε μία πράξη κατά της ανθρώπινης ζωής, δεν συμμετείχε σε καμία πράξη διακινδύνευσης της ανθρώπινης ζωής.
Θα τα βγάλετε τα συμπεράσματά σας κ.κ. Δικαστές εκτιμώντας κυρίως την ίδια του την απολογία γιατί δεν υπάρχουν και άλλα στοιχεία άλλωστε αλλά συνεκτιμώντας μαζί με αυτά και κάποια άλλα πράγματα που έχουν ενδεχομένως σχέση με όλη την δράση και του Θωμά αλλά και όλης της Οργάνωσης.
Κύριοι Δικαστές, η στάση του Θωμά Σερίφη και αναφέρομαι στη στάση που τήρησε ενώπιόν σας και ενώπιον γενικά των ανακριτικών αρχών ήταν πράγματι γενναία όπως την χαρακτήρισε και ο κ. Εισαγγελέας, ήταν αξιοπρεπής όπως την χαρακτήρισαν άλλοι. Ήταν εναρμονισμένη με το ήθος του, με τις αρχές του και με την ιδεολογία του κ. κ. Δικαστές. Να αναφερθώ σε κάτι που είχε πει ο κ. Μαρκής, είναι αυτός που σαν άνθρωπος της Αριστεράς υπερασπίστηκε τις απόψεις του και ενώπιόν σας και δεν κρύφτηκε πίσω από τον ίσκιο του, πίσω από το δάχτυλό του. Έτσι πρέπει να τον αξιολογήσετε, έτσι πρέπει να εκτιμήσετε όλη την συμπεριφορά του.
Ότι η στάση του Θωμά ήταν γενναία σε όλη αυτή τη διαδικασία κ.κ. Δικαστές δεν την είπε μόνο ο κ. Μαρκής αλλά κατ’ επέκταση την είπε όλη η κοινωνία. Την κοινωνία κ.κ. Δικαστές είμαι βέβαιος οφείλετε αλλά και είμαι και βέβαιος ότι την αφουγκράζεστε. Αφουγκράζεστε τι λέει η κοινωνία και μεταφέρετε εδώ μέσα και μεταφέρετε και στην αίθουσα που θα συνεδριάσετε για να βγάλετε την απόφαση.
Η κοινωνία θέλει μία δίκαιη Δίκη, θέλει ο Θωμάς να αντιμετωπιστεί γι αυτό που έκανε όχι όμως γι αυτό που έκανε και όχι γι αυτό που σκεφτόταν βέβαια σε καμία περίπτωση. Για να καταλήξετε κ.κ. Δικαστές στην αναγνώριση ελαφρυντικών στον Θωμά, είμαι βέβαιος ότι θα το κάνετε, θα πρέπει να ανιχνεύσετε την συμπεριφορά του Θωμά με αντικειμενικά κριτήρια, να ανιχνεύσετε και τα κίνητρα που τον οδήγησαν στην ένταξη αλλά και τα κίνητρα που τον οδήγησαν στην απομάκρυνσή του από την Οργάνωση, να ανιχνεύσετε την συμπεριφορά του μετά την αποχώρησή του και κύρια κ.κ. Δικαστές να ανιχνεύσετε την συμπεριφορά του που τήρησε εδώ και 1,5 χρόνο που βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης.
Η στάση του ότι ομολογώ ότι έκανα αυτά τα πράγματα, ότι συμμετείχα σε αυτά, ότι μπήκα γι αυτούς τους λόγους, βγήκα για τους ίδιους λόγους είναι κάποια πραγματικά γεγονότα που οφείλετε να τα ερμηνεύσετε πάρα πολύ απλά. Δηλαδή κατά πόσο αυτή η στάση του Θωμά Σερίφη μπορεί να θεωρηθεί ειλικρινής μεταμέλεια ή όχι. Μα δε νομίζω πως υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η στάση του Θωμά, αυτή ακριβώς όπως καταδείχθηκε ενώπιόν σας δεν μπορεί να θεωρηθεί ειλικρινής μεταμέλεια. Δηλαδή θα έπρεπε να πει φραστικά «ναι, μεταμελήθηκα›; Η στάση του δεν λέει αυτό;
Εντάσσεται στην Οργάνωση γιατί έτσι πίστευε, γιατί αυτά αναζητούσε, αντιλαμβάνεται ότι έχει τεράστια διαφορά με την ιδεολογική θέση της Οργάνωσης, διαφωνεί με τον τρόπο δράσης, διαφωνεί με συγκεκριμένες δράσεις, αποστασιοποιείται και αποχωρεί. Αυτή η αποχώρησή του δεν είναι πράξη αποδοκιμασίας; Τι άλλο μπορεί να είναι; Αν ήταν διαφορετικά θα ήταν ακόμα εκεί.
Για το γεγονός ότι ο Θωμάς Σερίφης έχει απομακρυνθεί από το ΄93 δεν νομίζω πως υπάρχει καμία αμφιβολία κ.κ. Δικαστές. Κανένα, το παραμικρό στοιχείο δεν μας δίνει αυτή την πιθανολόγηση έστω. Και για να μην νομίζετε ότι εθελοτυφλώ θα αναφερθώ και σε αυτό το περιβόητο «τεφτέρι› που στην καλύτερη περίπτωση κανείς δεν ξέρει καταρχήν πότε συντάχθηκε αλλά κατά μία άποψη που εξέφρασε ο κ. Μαρκής και ο κ. Εισαγγελέας είναι ότι μπορεί να φτάνει και μέχρι το ΄95. Και σε αυτήν την περίπτωση και αν ακόμα είναι μέχρι το ΄95 οποιαδήποτε επαφή με την Οργάνωση πάλι έχει απομακρυνθεί από τότε, πάλι δεν μπορεί να έχει εφαρμογή του 187 όπως ισχύει σήμερα αλλά πρέπει να ισχύσει το 187 που ίσχυε τότε που ήταν πλημμέλημα. Ο Μανωλεδάκης είναι σαφής σε αυτή την περίπτωση ότι για την ένταξη είναι μεν διαρκές το έγκλημα της ένταξης πλην όμως έχει σημασία πόσο διήρκησε η ένταξη.
Εγώ θα αναφερθώ και στην άποψη του κ. Μανωλεδάκη που λέει ότι και σε αυτή την περίπτωση ακόμα που το έγκλημα είναι διαρκές θα πρέπει να έχουμε κατά την ορθοτέρα δική του άποψη κατ’ εφαρμογή του άρθρου 7 του Συντάγματος διότι δεν μπορεί να έχουμε αυστηρότερη ποινή. Αλλά και χωρίς αυτή την επίκληση αξιότιμοι κ.κ. Δικαστές με μόνο τη βασική διάταξη αν ήταν ενταγμένος. Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε τέτοιο πράγμα.
Στη χειρότερη περίπτωση να φτάνει? Το λέω αυτό στην «χειρότερη περίπτωση› επειδή έγινε η επίκληση του τεφτεριού και που πιθανολογείται ίσως να αναφέρεται και στο ΄95. Το αληθές είναι ότι το ΄93 είχε αποχωρήσει οριστικά ο Θωμάς Σερίφης. Σχετικά με την συμμετοχή του στο Πολεμικό Μουσείο κ.κ. Δικαστές ας μου επιτρέψετε αρκετά ταπεινά να πω μήπως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ενδεχομένως η συμμετοχή του στην προκειμένη περίπτωση και ως απλή συνέργια υπό την εξής έννοια το λέω: ενώ όλοι αναφέρουν ότι πρόκειται για την παρουσία 4 ατόμων της Οργάνωσης στη συγκεκριμένη δράση ο 5ος είναι ο Θωμάς τον οποίο δεν αναφέρει κανείς. Ο ίδιος προσφέρεται και γίνεται 5ος και το ξέρετε αυτό.
Επίσης αναμφίβολα βρίσκονταν στην πόρτα υπό την μορφή τσιλιαδόρου. Είπα ευθύς εξαρχής ότι με πολύ ταπεινοφροσύνη προβάλλω αυτή την άποψη και θα παρακαλούσα να την δείτε. Αν δηλαδή η συμμετοχή του που εξαντλείται στο να κάθεται στην πόρτα για να εποπτεύει -κάτι τέτοιοι ειπώθηκε και μάλιστα ειπώθηκε από κάποιον μάρτυρα- το χώρο νομίζω ότι μπορεί να στοιχειοθετηθεί απλή συνέργια όσο κι αν υπερβολική ακούγεται από σας κ.κ. Δικαστές.
Κύριοι Δικαστές, στα χέρια σας έχετε όπως είπε και η κα Μπουλιέρη πάρα πολύ εύστοχα, ένα εργαλεία που λέγεται απολογία του Θωμά Σερίφη η οποία σας δίνει άνετα τη δυνατότητα να λειτουργήσετε, να σκεφτείτε και να καταλήξετε σε συμπεράσματα διότι αποδέχεται πράξεις για τις οποίες μόνον εκείνος έχει αναφερθεί, γιατί λέει αλήθειες που είναι απόλυτα εναρμονισμένες και με αυτό που παρουσιάστηκε ενώπιόν σας και με όλο το βίο του, γιατί είναι ο άνθρωπος που συνελήφθη, ομολόγησε όπως ομολόγησε για να μην επαναλαμβάνονται πράγματα ίδια και πρέπει να τονίσω ότι είναι ο άνθρωπος που δεν έδωσε κανέναν, δεν πήγε κανένας από τον Θωμά μέσα.
Πολλά ειπώθηκαν για τον Θωμά και αυτό πρέπει να τονιστεί εδώ μέσα κ.κ. Δικαστές. Ο Θωμάς ο μόνος που περίμενε επαναλαμβάνω από την αρχή που συνελήφθη μέχρι και σήμερα μια δίκαιη Δίκη και πιστεύει σε αυτήν πιστεύω. Μια δίκαιη Δίκη κ.κ. Δικαστές που αυτοί που είναι αθώοι να αθωωθούν από σας, αυτοί που είναι ένοχοι και όσοι είναι ένοχοι να κριθούν ένοχοι πάντα όμως στα πλαίσια των όποιων διατάξεων, επιμέρους διατάξεων λαμβάνοντας υπόψη όλες τις θεμελιώδεις διατάξεις και του άρθρου 84 και του άρθρου 83.
Αξιολογώντας κ.κ. Δικαστές αυτά τα λίγα που σας είπα γιατί δε νομίζω ότι η υπεράσπιση του Θωμά Σερίφη χρειάζεται πολύ περισσότερο κ.κ. Δικαστές γιατί του Θωμά Σερίφη η στάση του, η θέση του σαν κατηγορουμένου και όλος αυτός ο φάκελος που τον αφορά είναι πολύ ξεκάθαρος. Η υπεράσπιση περιορίζεται στο να ζητήσει από το Δικαστήριό σας να τον δικάσει δίκαια με βάση αυτά τα οποία έκανε και ομολόγησε, όχι βέβαια με βάση το κατηγορητήριο που του αποδίδονται οι κατηγορίες οι οποίες δεν ευσταθούν όπως ακριβώς σας είπα προηγούμενα.
Φυσικά κ.κ. Δικαστές θα πρέπει να εφαρμοστούν οι διατάξεις του άρθρου 83 και του άρθρου 84 κατά περίπτωση στην περίπτωση του Θωμά διότι μόνον έτσι πιστεύω ότι θα οδηγηθείτε σε ένα δίκαιο συμπέρασμα, σε ένα συμπέρασμα που θα ικανοποιήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και θα ικανοποιήσει και την κοινωνία που εσείς είμαι βέβαιος ότι αφουγκράζεστε. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστούμε κ. Ράπτη. Σειρά έχει ο κ. Πρωτέκδικος. Ο κ. Τέλιος είναι εδώ επίσης. Σε αυτό το σημείο θα διακόψουμε για 5 λεπτά.
ΔΙΑΚΟΠΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Έχει τον λόγο ο κ. Πρωτέκδικος που εκπροσωπεί τον κ. Τέλιο.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Κύριοι Δικαστές, το 1997 ένας πρωτοεμφανιζόμενος ποιητής, ο Κωνσταντίνος Τέλιος, προκαλεί το ενδιαφέρον των λογοτεχνών με την ποιητική του συλλογή «Το σώμα των γεγονότων› και ιδιαίτερα με το ποίημα που περιλαμβάνεται σε αυτήν και ονομάζεται «Απών›.
«Ήταν όμως πάντα παρών κάποιος άλλος,
κάποιος που μου έμοιαζε και μάλιστα πολύ.
εξόν από ένα βήμα που δεν έκανε ποτές του.
όμως εγώ δεν ήμουν,
γιατί οι ομιλίες, οι πράξεις και οι καθημερινές του ασχολίες
κατά τί διέφεραν από εμέ, κατά τί δε με χώραγαν
και με λιγόστευαν κατά τι›.
Το έργο του Κων/νου Τέλιου χαρακτηρίζεται ως «ποίηση των καταραμένων ποιητών› από τους υπόλοιπους λογοτέχνες. Στο Δημήτρη Μπαγιέρη, λογοτέχνη, γράφει πως στην τάξη του σχολείου του έχει αναρτήσει μία φράση από τις Τρωάδες: «Μωρός δε θνητών όστις εκπορθεί πόλεις›. Του στέλνει κείμενά του τα οποία συνοδεύει με τη φράση «σου στέλνω κι εγώ μία επιλογή από τα κείμενά μου στα οποία προφανώς κατοικώ, μιλώντας για τους άλλους περισσότερο απ’ το αν μιλούσα ευθέως για τον εαυτό μου›.
Ο Νάσος Βαγενάς, καθηγητής της Κριτικής της Λογοτεχνίας, σχεδόν οργίζεται από την βιβλιοκριτική που υπογράφει ο Κων/νος Τέλιος για την ποιητική του συλλογή, διότι από αυτήν απομονώνει ένα ποίημα και μόνο και αυτό που παρουσιάζεται είναι ένα αυτοβιογραφικό κείμενο στο οποίο επικρατεί μία έντονη τάση μίας διαρκούς πτώσεως. Στη βιβλιοκριτική επικρατεί το ρήμα «εκτείω› και η φράση «αναπόδραστη κατάσταση›.
Ο εκδότης Ηλίας Μέλλιος περιγράφει έναν άνθρωπο με πολύ έντονο το αίσθημα της καταδίωξης και του κινδύνου της ζωής του. Η οικογένειά του ζει από κοντά αυτό το αίσθημα καταδίωξης αλλά και τις έντονες κρίσεις άγχους και πανικού που ξαφνικά παρουσιάζονται χωρίς να μπορούν να τις εξηγήσουν. Οι κρίσεις αυτές τον οδηγούν στο νοσοκομείο και τελικά σε αναρρωτική άδεια από την υπηρεσία του πλέον του ενός έτους.
Την 23η Ιουλίου ο Κων/νος Τέλιος προσέρχεται αυθορμήτως στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης δηλώνοντας ότι είναι ο «Μάρκος›. Η παράδοσή του αυτή απετέλεσε έκπληξη. Έκπληξη για τους μαθητές και τους γονείς τους, γιατί έχουν μόνο καλά λόγια να πουν γι αυτόν. Για τους συναδέλφους του, που δεν διστάζουν να δηλώσουν πως δεν έπρεπε να λέγεται Τέλιος αλλά «Τέλειος› και πως στα 34 χρόνια της σταδιοδρομίας του, κάποιος απ’ αυτούς, είπε ότι «δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοιον εκπαιδευτικό›.
Για τους γνωστούς λογοτέχνες που επιτέλους βρήκαν το κλειδί των γρίφων που δέσποζαν στο λογοτεχνικό έργο και την αιτία του συναισθήματος ενοχής που κυριαρχούσε στον υπερευαίσθητο ποιητή και για την οικογένειά ου που έμαθε με τον πλέον τραγικό τρόπο ποιο ήταν ακριβώς το πρόβλημα που μεταμόρφωσε το παιδί τους.
Πριν από την παράδοσή του ο Κων/νος Τέλιος έδωσε μία και μοναδική συνέντευξη στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, μία συνέντευξη που δε σας κρύβω ότι εμένα προσωπικά μου προκάλεσε μία απορία, αφού ο ίδιος στη συνέχεια αρνήθηκε πεισματικά να παραχωρήσει την οποιαδήποτε συνέντευξη, αν και αυτό ζητήθηκε επίμονα και πολλές φορές.
Τί είπε ο Κων/νος Τέλιος στην Αστυνομία: Μίλησε για τη γνωριμία του με τον Χριστόδουλο Ξηρό και στη συνέχεια για τις επαφές του με τους Λουκά, Μιχάλη και Σταμάτη, για την αποκάλυψη που έγινε το 1988 τον Δεκέμβριο, όταν δηλαδή πλέον αυτοί οι άνθρωποι του παρουσιάστηκαν ως μέλη της 17Ν, την άρνησή του να συμμετάσχει στην Οργάνωση και ανέφερε ότι απειλήθηκε με «απόλυση› στην περίπτωση που δεν συμμετείχε ο ίδιος ή μέλη της οικογένειάς του.
Στο σημείο αυτό νομίζω ότι πρέπει να διευκρινίσω στο Δικαστήριό σας ποιο είναι αυτό ακριβώς το περιεχόμενο της «απόλυσης› όπως το έθεσε από την αρχή ο Κων/νος Τέλιος και κυρίως σε σχέση με τους υπόλοιπους που δέχονται ότι ήταν μέλη της Οργάνωσης, αποχώρησαν και δεν άκουσαν ποτέ τη λέξη «απόλυση› ή φυσικά δεν απειλήθηκαν με απόλυση.
Είναι ευνόητο πως όσοι συνειδητά εντάχθηκαν στη 17Ν ακολουθώντας τον σκοπό της, το καταστατικό της και την παράδοσή της και πήραν μέρος σε ενέργειες, όταν εξέφρασαν την επιθυμία δεν αποτελούσαν κίνδυνο για τα υπόλοιπα μέλη της Οργάνωσης. Τί θα έκαναν; Θα πήγαιναν στην Αστυνομία να παραδοθούν και να πουν ότι συμμετείχαν σε βαρύτατα κακουργήματα;
Όταν αποκαλύπτεται στον Κων/νο Τέλιο ότι οι συνομιλητές του είναι πράγματι μέλη της 17Ν και όταν ο ίδιος το εξακριβώνει με τον τρόπο που το εξακρίβωσε και η αποκάλυψη αυτή όπως αντιλαμβάνεστε προφανώς γίνεται από μία λανθασμένη εκτίμηση της Οργάνωσης προς το πρόσωπο του Κων/νου Τέλιου, τί θα μπορούσε να τον κρατήσει εκείνο το βράδυ από το να απευθυνθεί στις Αρχές; Θα μπορούσε να πάει να πει «γνωρίζω αυτούς›, δεν είχε τίποτα κάνει, δεν είχε συμμετάσχει σε τίποτα, άρα ήταν ένας ζωντανός κίνδυνος για την Οργάνωση.
Αυτό λοιπόν που του ζητήθηκε ήταν να συμμετέχει σε κάποια ενέργεια ώστε καταρχήν να ενοχοποιηθεί και με αυτόν τρόπο να μην αποτελεί πλέον κίνδυνο για την Οργάνωση και να μην έχει τη δυνατότητα να πάει στην Αστυνομία. Αρνήθηκε να πυροβολήσει κάποιον στα πόδια όπου, όπως αποκαλύπτεται στη συνέχεια αυτός ήταν ο Εισαγγελέας Κων/νος Ανδρουλιδάκης και τότε η διέξοδος ήταν αυτό που προτάθηκε, να είναι απλώς παρών σε αυτή την ενέργεια ώστε να ενοχοποιεί με αυτόν τον τρόπο. Ως έσχατο μέσον προστασίας της Οργάνωσης, επακολουθούσε φυσικά η «απόλυση›.
Στη συνέχεια της απολογίας του ο Κω/νος Τέλιος αυτοενοχοποιείται και τοποθετεί τον εαυτό του στις ενέργειες εναντίον του Ανδρουλιδάκη και εναντίον του Παλαιοκρασσά, όπως επανέλαβε και ενώπιον σας, στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ και σε κάποια στρατόπεδα πριν από τη νύχτα του Συκουρίου. Αρνείται ότι εκείνο το βράδυ ήταν στο Συκούριο. Πρέπει να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι ούτε στην αστυνομία, ούτε στους Ανακριτές ούτε ενώπιόν σας ζήτησε να εφαρμοστούν οι ευεργετικές διατάξεις του νόμου.
Ο Κώστας Τέλιος θεωρήθηκε ειλικρινής σε όσα είπε. Υπήρξαν όμως και αντίθετες φωνές που αμφισβήτησαν και αμφισβητούν πως όσα είπε ή μέρος όσων είπε, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αυτό φυσικά νομίζω ότι μας οδηγεί στο κρισιμότερο σημείο και στο κρισιμότερο ερώτημα για την υπεράσπιση του Κώστα Τέλιου. Είναι ειλικρινής ο Κώστας Τέλιος;
Μετά την παράδοσή του ο Κώστας Τέλιος επισκέφθηκε δικηγόρο της Θεσσαλονίκης και φυσικά έμαθε τα δικαιώματα που είχε και σε αυτή τη διαδικασία. Ήδη τα ΜΜΕ είχαν τις απολογίες του Χριστόδουλου Ξηρού και του Βασίλη Τζωρτζάτου και ανακοίνωναν το περιεχόμενό τους. Σπεύδω εδώ για να είμαι εντάξει και προς τους υπόλοιπους συγκατηγορουμένους να πω ότι οι ισχυρισμοί των συγκατηγορουμένων για το θέμα της νομιμότητας των απολογιών είναι απολύτως σεβαστό, απλώς επειδή αναγνώστηκαν στο ακροατήριό σας, εγώ θα κάνω χρήση στα σημεία εκείνα που πρέπει με την αυτονόητη βέβαια παρατήρηση ότι έτσι κι αλλιώς το περιεχόμενό τους είναι υπό την κρίση σας, όσον αφορά την ουσιαστική βασιμότητά του.
Έτσι λοιπόν ο Κων/νος Τέλιος γνωρίζει από τις απολογίες ότι ο Μάρκος τοποθετείται και από τους δύο προαναφερόμενους στο Συκούριο ενώ τοποθετείται μόνο από τον Χριστόδουλο Ξηρό στη ληστεία της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Υπάρχουν σε όλες τις απολογίες λεπτομερείς αναφορές και για την υπόθεση Ανδρουλιδάκη και για την υπόθεση Παλαιοκρασσά χωρίς σε καμία απ’ αυτές να αναφέρεται ο Μάρκος. Μεταγενέστερες αναφορές του Σάββα Ξηρού υπάρχουν βεβαίως αλλά αυτές έχουν γίνει πολύ αργότερα και μετά ήδη την εμφάνιση και την απολογία του Κων/νου Τέλιου.
Με αυτά τα δεδομένα κ.κ. Δικαστές ο Κώστας Τέλιος είχε τις ακόλουθες επιλογές: Η πρώτη επιλογή του θα ήταν να περιμένει τη σύλληψή του και να ασκήσει το δικαίωμα σιωπής ή να επικαλεστεί κάποιο από τα σενάρια τα οποία θα σας αναπτύξω στη συνέχεια. Η δεύτερη επιλογή του ήταν να εμφανιστεί με συνήγορο. Ήδη είχε απευθυνθεί σε νομικό σύμβουλο, κατά συνέπεια θα μπορούσε να πάει με συνήγορο και νομίζω ότι θα ήταν λίγο δύσκολο να μην ακολουθήσει απολογία παρουσία συνηγόρου εφόσον θα είχε γίνει έτσι η διαδικασία της αυθόρμητης προσέλευσής του.
Θα μπορούσε λοιπόν να εμφανιστεί με συνήγορο και να πει ένα από τα δύο σενάρια τα οποία θα σας παραθέσω: Πρώτο σενάριο: «Είχα σχέσεις με τον αντιεξουσιαστικό χώρο και γνωρίζω τον Χριστόδουλο Ξηρό από τις διακοπές μου στην Ικαρία και γενικότερα από το χώρο. Έκτοτε για κάποιο διάστημα είχαμε επαφές, δεν έχω καμία σχέση με τη 17Ν, ο Χριστόδουλος Ξηρός ταυτοποίησε τον Μάρκο με εμένα ίσως γιατί ο Μάρκος μένει πράγματι στη Θεσσαλονίκη και ο Χριστόδουλος Ξηρός ήθελε τα ευεργετήματα του νόμου πιθανώς, χωρίς να αποκαλύψει τον πραγματικό Μάρκο›.
Θα ήταν ένα σενάριο το οποίο θα έστεκε στην πραγματικότητα ή θα ήταν αληθοφανές για να είμαι πιο ακριβής. Θα υπήρχε δεύτερο σενάριο: «Γνώρισα τον Χριστόδουλο Ξηρό και αργότερα τους Λουκά, Σταμάτη και Μιχάλη. Νόμιζα ότι πρόκειται για μια αντιεξουσιαστική Οργάνωση. Το καλοκαίρι του ’89 μου ζήτησαν να βοηθήσω σε μια δουλειά της Οργάνωσης. Πήγα από περιέργεια και λίγο πριν μπούμε στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ μου αποκάλυψαν ότι πρόκειται να κάνουν μια ληστεία για να έχουν χρήματα για περιοδικά και αφίσες. Μου ζήτησαν απλώς να κλείσω τα κουρτινάκια στην Τράπεζα, κάτι που δεν κατάφερα να κάνω. Τον Δεκέμβριο ήρθαν στη Θεσσαλονίκη, για ένα δύο βράδια πήγαμε σε στρατόπεδα κοντά στη Λάρισα. Σκοπός ήταν να αφαιρέσουμε κανένα κιβώτιο με χρήσιμα υλικά και να αφήσουμε προκήρυξη για να φανεί η αδυναμία του συστήματος. Μετά τα Χριστούγεννα με οδήγησαν σε υπόγειο στη Θεσσαλονίκη και μου έδειξαν τα όπλα αποκαλύπτοντάς μου ότι είναι η 17Ν. Δήλωσα πως δε θέλω να έχω σχέση με την Οργάνωση, μου ζητήθηκε να μη μιλήσω σε κανέναν, δεν με ενόχλησαν ποτέ από τότε›.
Αληθοφανές και αυτό το σενάριο κ.κ. Δικαστές. Τί κάνει όμως ο Κων/νος Τέλιος: Προσέρχεται στις Αρχές χωρίς συνήγορο και καταθέτει όλη την αλήθεια. Δε χρειαζόταν άλλωστε φαντάζομαι και συνήγορο γι αυτό. Ούτε ζήτησε εκεί, τοποθετώντας τον εαυτό του σε δύο από τις πιο τραγικές στιγμές τής Οργάνωσης: στον Εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη και στην υπόθεση Παλαιοκρασσά.
Αφού λοιπόν είχε τη δυνατότητα επιλογής και ίσως ήταν ο μοναδικός ο οποίος είχε και χρόνο να επιλέξει την υπεράσπισή του, για ποιο λόγο άραγε προτίμησε να βαρύνει τον εαυτό του με βαρύτατες κατηγορίες και να κατασκευάσει ένα φανταστικό σενάριο για δήθεν απειλές από την Οργάνωση, ένα σενάριο που δε χρειαζόταν και μάλιστα για το έλασσον στην προκειμένη περίπτωση που θα ήταν η συμμετοχή στην Οργάνωση;
Μήπως ο Κώστας Τέλιος όμως τα βρήκε με την αστυνομία; Αν πράγματι τα βρήκε με την αστυνομία και συνεργάζεται μαζί της, για ποιο λόγο δεν είπε όσα θέλει η αστυνομία; Γιατί δεν αναγνώρισε όλους τους συγκατηγορουμένους; Γιατί στο περιστατικό που επικαλείται με το υπόγειο και τις κουκούλες δεν πρόσθεσε και άλλα άτομα; Γιατί δεν αφαίρεσε τις κουκούλες; Δόξα τω θεώ, η αστυνομία θα ήθελε βεβαίως φαντάζομαι άτομα τα οποία τοποθετεί στην ιστορική ηγεσία να τα ενοχοποιήσει με κάθε τρόπο. Γιατί ο Κώστας Τέλιος δεν το έκανε αυτό;
Και αν πράγματι τα βρήκε με την αστυνομία γιατί δεν είναι στο σπίτι του; Γιατί όλες οι αιτήσεις να αντικατασταθεί η προσωρινή κράτηση με περιοριστικούς όρους ώστε να μπορεί να επικοινωνεί με ψυχοθεραπευτή απερρίφθησαν; Ενώ ειδικά αυτός θα μπορούσε να αποτελέσει και άλλοθι της δίκαιης δίκης αλλά και ως παράδειγμα εφαρμογής του 2928, θεωρήθηκε αντιθέτως ο μόνος που προσήλθε αυθορμήτως, ύποπτος φυγής και ύποπτος τέλεσης νέων αδικημάτων. Η απάντηση λοιπόν και σε αυτό το ερώτημα, θεωρώ ότι είναι προφανής.
Όμως πράγματι απειλήθηκε ο Κων/νος Τέλιος; Από την ακροαματική διαδικασία προέκυψαν φρονώ όλα εκείνα τα στοιχεία που πείθουν για τον ισχυρισμό του: Τα προβλήματα υγείας, αίσθημα καταδίωξης, φόβος για τη ζωή του, κρίσεις πανικού που χρονικά ακολούθησαν την παρουσία του στις ενέργειες της Οργάνωσης, το περιεχόμενο του λογοτεχνικού του έργου όπως ο καθηγητής Κριτικής της Λογοτεχνίας και πλέον ειδικός σας ανέλυσε, η απέχθειά του για τα όπλα και ο ανεξήγητος πανικός του στη θέα του αίματος όπως ο διευθυντής του σχολείου του Χατζόπουλος πάλι σας είπε και η εξήγηση που έδωσε για τη συνέντευξή του στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ σας είπε ότι δεν ήξερε τί θα ακολουθήσει και πως ήθελε να γνωρίζει ο κόσμος τί έκανε και πού βρίσκεται. Τέλος, η ίδια η φύση της συνωμοτικής Οργάνωσης.
Υπήρξε ένα ερώτημα το οποίο με απασχόλησε, έγινε από περισσότερους από έναν από την Έδρα: Γιατί δεν ενημέρωσε μετά την αποχώρησή του από την Οργάνωση τις Αρχές; Μετά την ενέργεια του Παλαιοκρασσά και την τραγική κατάληξη, δήλωσε πως δεν τον απασχολεί ούτε η δική του ασφάλεια ούτε η ασφάλεια της οικογένειάς του και κατάφερε να μην έχει καμία επαφή με τα μέλη της Οργάνωσης μετά το 1992.
Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία κανονικά και στη συνέχεια διορίστηκε ως δάσκαλος με έργο καλού δασκάλου όπως σας είπαν οι μάρτυρες. Για την περίοδο της ζωής του τόσο οι μαθητές όσο και οι γονείς θα σας πουν τα καλύτερα λόγια. Προσπάθησε να βρει λύτρωση μέσα απ’ την ποίηση. Τη λύτρωση που δεν μπορούσε να βρει μέσα από την ιατρική υποβοήθηση καθώς θα ήταν αδύνατο να μοιραστεί το μυστικό του με τον οποιονδήποτε ψυχίατρο θα τον έθετε αυτομάτως σε μεγάλο κίνδυνο.
Υπήρξε η ένσταση: Αφού λες ότι έπαψες να έχεις την οποιαδήποτε σχέση γιατί δεν πήγες στις Αρχές; Γατί δεν έκανες ένα ανώνυμο τηλεφώνημα; Η απάντηση που σας έδωσε ο ίδιος ο Κώστας Τέλιος ήταν πως δεν ήξερε ποιος ήταν πίσω από τις κουκούλες, κάτι που τον οδήγησε να δώσει και τη συνέντευξη στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ πριν την παράδοσή του, λύνοντας έτσι και τη σχετική μου απορία.
Αλλά περαιτέρω κ.κ. Δικαστές, τί θα έλεγε στις Αρχές; Το μόνο που γνώριζε ήταν ο Χριστόδουλος Ξηρός όπως δήλωσε. Σε ποιον θα το έλεγε; Σε ποιον θα μπορούσε να έχει εμπιστοσύνη όταν για τη συγκεκριμένη Οργάνωση υπήρχε πάντα η σκιά ότι έχει σχέση με τις μυστικές υπηρεσίες ή ότι είχε εσωτερική ενημέρωση από την αστυνομία; Να σας θυμίσω στο σημείο αυτό το περιστατικό με το λεωφορείο στο Θησείο, όταν οι αυτόπτες μάρτυρες εκείνης της έκρηξης κατήγγειλαν ότι αυθημερόν δέχθηκαν απειλές όταν οι μάρτυρες αυτοί ήταν γνωστοί αποκλειστικά και μόνο στην αστυνομία;
