Λέει το βούλευμα για τον Νίκο Παπαναστασίου: «Μετέβη μαζί τους ένοπλος με το πιστόλι στον προκαθορισμένο τόπο και τους ενεθάρρυνε στην εκτέλεση αυτού παραμένοντας πλησίον τους μέχρι την αποπεράτωσή του και επιτηρώντας το χώρο για να τους παράσχει βοήθεια αν χρειαζόταν προς τούτο, για να αποτρέψει οποιαδήποτε ενδεχόμενη παρεμπόδισή τους και για να τους εξασφαλίσει την ασφαλή απομάκρυνσή του παρέχοντας έτσι σε αυτούς με τον τρόπο αυτό την σχετική συνδρομή›.
Καταλάβατε εσείς πού βρίσκεται στον τόπο γενικώς και αορίστως; Ποια ψυχική συνδρομή; Πού; Εκεί με ένα όπλο; Πού βρήκε το όπλο; Πάλι το βούλευμα φέρθηκε άσχημα στο συγκεκριμένο Παπαναστασίου. Έχω την απόλυτη πεποίθηση ότι δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση ούτε γι αυτήν την υπόθεση να έρχεται εδώ.
Για να δούμε εδώ τι αναφέρεται πάλι για τον Παπαναστασίου στη μοναδική κατάθεση η οποία τον εμπλέκει και στις δολοφονίες αυτών των δύο ατόμων. Λέει η συγκεκριμένη κατάθεση: «Στην επίθεση αυτή πήραμε μέρος εγώ ως οδηγός μοτοσικλέτας μάρκας HONDA και επιβάτη τον τάδε. Ακόμα ο Νικήτας ως οδηγός της άλλης μοτοσικλέτας τύπο βέσπα με συνεπιβάτη τον τάδε. Ο τάδε είχε τον ρόλο για την ειδοποίηση (άλλος, όχι ο Νικήτας) όταν ο στόχος ξεκίνησε από το σπίτι. Ο τάδε μας εφοδίασε με οπλισμό, γάντια κλπ και πυροβόλησε εναντίον του τάδε οι τάδε και οι τάδε. Στη συνέχεια (προσέξτε) επιβιβαστήκαμε στις μοτοσικλέτες και απομακρυνθήκαμε εγκαταλείποντας με κλεμμένες μοτοσικλέτες την περιοχή Νεάπολης Εξαρχείων›. Συνεχίζει, πράγματα που δεν μας ενδιαφέρουν.
Σκεφτείτε εδώ, λόγω της κατάθεσης αυτής ήρθε και το συγκεκριμένο βούλευμα το οποίο δεν είπε τίποτα. Πού να τον τοποθετήσει λοιπόν; Δεν είπε τίποτε άλλο. Είπε λοιπόν το βούλευμα προκειμένου να βρει έναν τρόπο να τον εισάγει και αυτόν σαν φερόμενο ιστορικό μέλος, δεν ξέρω από πού κυκλοφόρησε αυτό, αυτό που βγήκε στις εφημερίδες ως ιστορικό το οποίο το διάβαζα κι εγώ, δεν μπορώ να το καταλάβω πώς βρέθηκε ο Νίκος Παπαναστασίου ιστορικό μέλος αυτής της Οργάνωσης. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Θα σας πω και γιατί δεν μπορώ να το καταλάβω. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία.
Λέει όμως ότι κάπου έπρεπε να το βάλει. Τον έβαλε λοιπόν εδώ και είπε αυτά που είπε που σας διάβασα προηγουμένως στο βούλευμα. Κάνατε όμως μια ακροαματική διαδικασία κ.κ. Δικαστές ειδικά στην υπόθεση Μομφεράτου-Ρουσσέτη ενόψει και της κατάθεσης του κ. Μπακατσέλου η οποία κι εγώ δεν ξέρω πόσο κράτησε.
Ήταν θα έλεγα νομίζω η υπόθεση εκείνη η οποία κράτησε περισσότερο από κάθε άλλη υπόθεση, απασχόλησε το Δικαστήριό σας περισσότερο από κάθε άλλη υπόθεση. Ακούσατε πουθενά σ’ αυτή την υπόθεση ακούσατε τίποτα για μοτοσικλέτες; Είδατε κανέναν να φεύγει με μοτοσικλέτες; Ανακαλύφθηκαν τίποτα μοτοσικλέτες στην περιοχή εκείνη, κατηγγέλθη; Στην παλιά δικογραφία.
Εγώ δεν σας λέω τώρα, που εν πάση περιπτώσει έχουν χαθεί τα ίχνη και όλες αυτές. Έχει η παλιά δικογραφία καμιά κλοπή μοτοσικλετών από πουθενά; Αναφέρει πουθενά ότι ανευρέθησαν κάποιες μοτοσικλέτες, ή κατήγγειλε κανείς ότι εκείνο τον καιρό είχαν κλαπεί κάποιες μοτοσικλέτες, οι οποίες υποτίθεται ότι χρησιμοποιήθηκαν για να πάει ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος εκεί και να φύγει μάλιστα και από εκεί;
Τι είπαν όλοι οι κατηγορούμενοι; Όλοι οι παράγοντες της δίκης, δεν θα έλεγα κατηγορούμενοι, μίλησαν για ένα FIAT, αυτό είναι δεδομένο. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξη αυτού του FIAT, εν πάση περιπτώσει ένα αυτοκίνητο από το οποίο βγήκαν κάποιοι δράστες και οι οποίοι φύγανε και το οποίο αυτοκίνητο αυτό βρέθηκε μετά στην οδό Αναγνωστοπούλου. Μιλάει εδώ για Εξάρχεια; Έγινε τίποτα που να έχει σχέση με Εξάρχεια; Έγινε τίποτα με καμιά μοτοσικλέτα; Έγινε τίποτα που να έχει σχέση με τον Νίκο τον Παπαναστασίου για να έρθετε εσείς σήμερα να πείτε ότι ξέρετε, έχει συμμετοχή σ’ αυτή την ιστορία;
Ας φύγουμε όμως από εδώ. Υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο. Κάποιοι μίλησαν για ένα άλλο αυτοκίνητο. Εγώ δεν ξέρω εάν θα το δεχθείτε, ή δεν θα το δεχθείτε, αυτό είναι θέμα δικό σας. Δεν μπαίνω σ’ αυτή τη λογική. Σ’ αυτό το αυτοκίνητο κάποιοι μίλησαν για ένα άτομο που είδαν μέσα, κανέναν άλλον.
Τι θα κάνετε; Σ’ αυτό το αυτοκίνητο θα εντάξετε, έτσι κατά το δοκούν εσείς, επειδή κάπου πρέπει να μπει, γιατί ο Γιωτόπουλος είναι ηθικός αυτουργός και δεν πειράζει, τον έχουμε ούτως ή άλλως, θα πρέπει να μπει κάπου ο Παπαναστασίου; Είπε κανείς ότι τον αναγνώρισε; Μάλιστα κάποιος μάρτυρας είπε ότι το αμφισβητώ σφόδρα, αμφισβητήθηκε σφόδρα και ορθώς αμφισβητήθηκε σφόδρα, οφείλω να το πω, η κατάθεσή του εδώ στο ακροατήριό σας. Είδε λέει τον οδηγό, δεν σας είπε όμως ότι έμοιαζε καθόλου με τούτον εδώ τον φουκαρά, ο οποίος κάθεται ενώπιόν σας και περιμένει την δική σας κρίση.
Τι θα πούμε; Από πού βγαίνει; Θα σας πω όμως και κάποια άλλα, καταλυτικά για μένα επιχειρήματα της άποψης, ότι στη συγκεκριμένη ενέργεια δεν έλαβε μέρος. Κύριοι Δικαστές, επικαλούμαι πάλι τον Τσελέντη. Ο Τσελέντης πήρε μέρος σ’ αυτή την ιστορία, δέχεται ότι πήρε μέρος. Λέει ότι εγώ ήμουν. Είχε κάθε λόγο να πει για τον Νίκο Παπαναστασίου. Εφόσον είπε για κάποιους άλλους, δεν ήταν εκείνος ο οποίος ξέρετε, δεν θα μου πείτε για τον Κουφοντίνα, ο οποίος δεν σας είπε τίποτα. Δεν επικαλούμαι τέτοια επιχειρήματα ανθρώπων, να πω ότι δεν είπε κάποιος άλλος. Επικαλούμαι καταθέσεις ανθρώπων οι οποίοι τις υποστήριξαν και προανακριτικά και ανακριτικά και σήμερα.
Τι είπε λοιπόν; Είπε ότι, καμία σχέση με τον Νίκο Παπανστασίου μ’ αυτή την ιστορία, είπε ότι εγώ δεν τον είδα, σε καμία μα καμία ενέργεια, τελεία και παύλα. Και αν θέλετε και πριν σας το πει έτσι ξεκάθαρα κλπ, που είχε πει ότι τον είχε δει σ’ αυτή την συγκεκριμένη ενέργεια, αν διαβάσετε όλες τις καταθέσεις τους, εγώ δεν θέλω ν’ αναφερθώ, γιατί νομίζω ότι την ξέρετε την κατάθεση Τσελέντη, είναι πολύ γνωστή και νομίζω ότι την ξέρετε σαφώς εσείς. Δεν λέει πουθενά για Παπαναστασίου. Τοποθετεί κάποιους άλλους, ανεξάρτητα τι γίνεται κλπ, αν αυτοί είναι ή δεν είναι, εγώ δεν υπεισέρχομαι σ’ αυτά καθόλου, εκείνο που πρέπει να σας πω, είναι ότι πράγματι, λέει όχι.
Θα σας πω όμως και κάτι άλλο. Δείτε διαβάσαμε μια κατάθεση. Εγώ δέχομαι ότι αυτή η κατάθεση ήταν προϊόν αυτό που λέει ο Τζωρτζάτος. Και εδώ που τα λέμε εγώ είμαι υποχρεωμένος να δέχομαι όλες τις εκδοχές που λένε οι παρόντες κατηγορούμενοι. Γιατί είμαι υπερασπιστής κάποιου άλλου, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είμαι πολιτική αγωγή που να δέχομαι άλλα πράγματα, είμαι υποχρεωμένος να δέχομαι όλες αυτές τις καταθέσεις.
Λέει λοιπόν ο Τζωρτζάτος ότι όλες αυτές οι συγκεκριμένες πράξεις, η συγκεκριμένη κατάθεσή του δεν ήταν προϊόν δικής του έτσι θέλησης και δικής του βούλησης. Σε εκείνη όμως την κατάθεση την οποία εσείς διαβάσατε, που αναφέρεται στον Μομφεράτο κ. Δικαστές, αναφέρεται στην δολοφονία του Μομφεράτου και του Ρουσσέτη. Σ’ εκείνη την κατάθεση λοιπόν την οποία εσείς διαβάσατε και δεν ξέρω πώς θα την δεχθείτε, εσείς θα κρίνετε.
Εάν εν πάση περιπτώσει αυτή την κατάθεση την κρίνετε ότι είναι ικανή για να κριθεί από σας, νομίζω ότι την κρίνατε ικανή, αλλά εν πάση περιπτώσει και ξανά, εάν κρίνετε τα λέει, μιλάει ο Τζωρτζάτος καθόλου για Παπαναστασίου γι’ αυτή την ενέργεια; Έχουμε λοιπόν δυο κατηγορούμενους και σας λέω και κάτι άλλο. Ότι σ’ αυτή τη κατάθεση του Τζωρτζάτου, την οποία αρνείται ο Τζωρτζάτος και σ’ αυτή τη κατάθεση ακόμα, μιλάει για τον νόμο αυτό. ¶ρα λοιπόν δεν θα είχε κάθε λόγο ο Τζωρτζάτος, αν πράγματι απηχούσε την βούλησή του, αν πράγματι την δεχθείτε ότι πράγματι απηχεί την βούλησή του αυτή, δεν θα είχε τη δυνατότητα, δεν θα έπρεπε να πει και για εκείνον; Δεν θα τον έκανε μάλιστα πολύ περισσότερο που εάν κάνει κανείς χρήση αυτών των διατάξεων θέλει να βρει και καινούργιους.
Αυτοί όλοι που λέχθηκαν είχαν ίσως λεχθεί από Χριστόδουλο, είχαν ίσως λεχθεί από Σάββα στη κατάθεσή του. Γιατί; Έχομε λοιπόν δυο ανθρώπους, οι οποίοι ο μεν ένας λέει ότι ήταν, στη συνέχεια λέει ότι δεν ήταν και ο οποίος δεν αναφέρει τίποτα για τον Παπαναστασίου στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχουμε μια δεύτερη κατάθεση του Τσελέντη, ο οποίος έρχεται μέχρι σήμερα και λέει, ναι ξέρετε κύριοι, εγώ ήμουν σ’ αυτή τη συγκεκριμένη ενέργεια. Δεν ήταν όμως με τίποτα ο συγκεκριμένος ο Παπαναστασίου. Ουδέποτε τον είδα.
Και έχουμε και αυτή την κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού, αυτή την περίφημη κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού, ο οποίος περιγράφει τα πραγματικά γεγονότα, με ένα τρόπο ο οποίος τουλάχιστον δεν επιβεβαιώθηκε καθόλου από κανέναν. Κανείς δεν είπε ότι τα πραγματικά γεγονότα έγιναν έτσι όπως αναφέρονται στην κατάθεση αυτή. Τι θα πείτε λοιπόν; Θα πείτε ότι επιλεκτικά ξέρετε ναι, εγώ παίρνω τον Χριστόδουλο Ξηρό γιατί ήταν η κατάθεσή του εκείνη ήταν η πρώτη, τι θα πείτε;
Δεν είναι αποδείξεις μη συμμετοχής όλες οι άλλες κ. Δικαστές, όλες αυτές που σας είπα; Να δούμε όμως και κάτι ακόμα, πριν τελειώσουμε. Και δεν είναι μόνο αυτό, δεν είναι μόνο η κατάθεση, είναι και το αυτοκίνητο που βρέθηκε, είναι πραγματικά στοιχεία τα οποία πρέπει να τα δικαιολογήσετε αν θέλετε να πείτε. Δεν βρέθηκε καμία βέσπα. Αυτό είναι αντικειμενικό στοιχείο.
Δεν ξέρω τι σας είπε ο Τσελέντης, τι σας είπε ο Τζωρτζάτος, τι σας είπε ο Χριστόδουλος, δεν ξέρω τι σας είπε. Εγώ όμως στηρίζομαι σε κάποια αντικειμενικά στοιχεία, τα οποία υπάρχουν. Απ’ αυτά δεν μπορείτε να απομακρυνθείτε σε καμία περίπτωση.
Ας δούμε όμως και κάποιες άλλες εκδοχές σε σχέση με το τι είπαν οι μάρτυρες αυτοί. Μπορόβας. Είδε το αυτοκίνητο που πλεύρισε την Mercedes τρία άτομα στην προανακριτική. Σας είπα ποιοι ακριβώς προηγουμένως, γι’ αυτό σας είπα ποιοι ακριβώς κατηγορούνται. Τρία άτομα. Κουρνούτος. Μάλλον αυτός δεν εξετάστηκε στο Δικαστήριο και δεν ξέρω εάν δεν εξετάστηκε δεν σας λέω, γιατί πράγματι δεν μπορώ να σας πω.
Ανουσάκη. Μιλάει για ένα άτομο που πυροβολούσε, ανακριτική, αυτή μιλάει για ένα ημιφορτηγάκι χρώματος λευκού προανακριτική, τα ίδια είπε και στο ακροατήριο. Κοντογιώργης. Είδε δυο άτομα δίπλα στο αυτοκίνητο, προανακριτική. Και επίσης μιλάει για δυο άτομα. Στη συνέχεια στο ακροατήριο μιλάει για τρία άτομα που πυροβολούν. Αυξάνονται τα άτομα. Μάλιστα το ένα το τοποθετεί και δεξιά.
Είναι ο γνωστός αυτός μάρτυρας ο Κοντογιώργης επιτρέψτε μου να σας πω, ο οποίος σας είπε κάποια στιγμή, τόλμησε να σας πει εδώ ότι ξέρετε, αυτά τα οποία εγώ είπα στην προανάκριση, εγώ τους μίλησα για τρεις μάρτυρες και αυτοί μου γράψανε για δυο.
Και στη συνέχεια όταν τον ρωτήσαμε, καλά εσύ πήγες αυτά τα ίδια και τα είπες στον κ. Μπίρμπο. Γιατί ο κ. Μπίρμπος τον εξέτασε. Είχε το θράσος να σας πει ότι ξέρετε, ναι και στο κ. Μπίρμπο είπα για τρία, αλλά και εκείνος έγραψε δυο. Ήταν εκείνη η στιγμή που είπα, η μοναδική ίσως που είπα εγώ, κοιτάξτε δεν θέλω έτσι να θίγεται τόσο βάναυσα και η νοημοσύνη μου και του δικαστηρίου και δείχνει μια οίηση η οποία εκφράζεται από το ότι σ’ αυτή τη δίκη ήταν με την πλευρά της εξουσίας, ήταν με την μεριά των κρατούντων και γι’ αυτό είχε πολύ μεγάλη ευκολία στο να πει κάποια πράγματα, γιατί ήξερε ότι είναι στο απυρόβλητο.
Εν πάση περιπτώσει, το χρωστούσα αυτό να το πω, δεν έχει σχέση με τον Παπαναστασίου στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά νομίζω ότι πρέπει κάποια πράγματα να τα λέμε, για να έχουμε τη δυνατότητα να προφυλασσόμαστε αργότερα απ’ αυτά τα πράγματα. Είπε κάποτε ο κ. Ραχιώτης κάτι πολύ σωστό εδώ. Ότι εκείνος ο οποίος είναι πράγματι λεβέντης, είναι εκείνος ο οποίος μπορεί να πάει σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή κόντρα με το ρεύμα αυτός είναι. Εκείνος ο οποίος είναι με το ρεύμα, δεν είναι τόσο. Και είχε απόλυτο δίκιο και το σέβομαι αυτό. Ήταν πάρα πολύ σωστή η παρατήρησή του. Νομίζω ότι αυτό το είπε για τον Μπακατσέλο, αν θυμάμαι καλά.
Έρχεται ο Νικόλαος Παυλίδης, ο οποίος είδε δυο δράστες. Αυτός που κάθισε στη θέση του οδηγού και ο άλλος από πίσω στην προανακριτική, τα ίδια επιβεβαίωσε και στο ακροατήριο μετά από πρόταση του κ. Εισαγγελέως. Γιώργος Μπέλος. Δυο άτομα πυροβόλησαν και μπήκαν σε ένα αυτοκίνητο μάρκας FIAT, το οποίο οδηγούσε άλλο άτομο, προανακριτική. ¶ρα τρία πρόσωπα μαζί με τον οδηγό και το ίδιο είπε και στο ακροατήριο.
Δημήτρης Κουτρούμπας. Είδε ένα άτομο με πιστόλι, που μπήκε στην δεξιά πόρτα του αυτοκινήτου στην προανακριτική. Δεν εξετάστηκε με συγχωρείτε. Κωνσταντίνος Μπακατσέλος, ο γνωστός. Αυτός θα θυμάστε τι είπε και τι δεν είπε, εν πάση περιπτώσει είδε λέει έναν από τους δράστες, μπήκε στο πίσω δεξιό μέρος του FIAT. Ο δεύτερος που έριξε πυροβολισμούς μπήκε στο αριστερό, στο πίσω αριστερό κάθισμα. Ο οδηγός του DATSUN που προηγείτο κατέβηκε και έριξε μετά όταν είδε τον δεύτερο εκτελεστή να επιστρέφει στο FIAT, μπήκε στο αγροτικό και έφυγε ακολουθούμενος από το FIAT. Αυτά λέει στην προανακριτική.
Στην ανακριτική είδε τρεις εκτελεστές, αναγνωρίσεις, Γιωτόπουλου, Χριστόδουλου, εδώ τολμώ να πω και Σάββα, γιατί δεν ήξερε ότι ο Σάββας εκείνη την εποχή δεν ήταν εμπλεκόμενος σ’ αυτή την ιστορία, ανεγνώρισε και τον Σάββα, μετά είπε βέβαια, ότι ξέρετε ο Σάββας δεν ήταν, έμοιαζε με τον Σάββα. Σκεφθείτε κατάθεση για ανθρωποκτονία ανθρώπου, ο οποίος λέει ότι εγώ δεν ήθελα να εμπλέξω τον κ. Μαργαρίτη, αλλά αυτός ο οποίος ήταν εκεί στην ανθρωποκτονία εκεί ήταν ο κ. Μαργαρίτης. Αυτό τι λέει; Καταλαβαίνετε.
Εν πάση περιπτώσει, δεν θέλω να σχολιάσω περισσότερο. Λέω λοιπόν το εξής. Τη συνέχεια έτσι αφήνει να εννοηθεί στην αρχή ότι υπήρχαν 4 άτομα, τρία που είδε και ένα που βγήκε από το φορτηγάκι, μια και μιλάει για οδηγό, πουθενά δεν βγαίνουν πάνω από 4 άτομα, πουθενά δεν βγαίνουν, σε καμία περίπτωση.
Δεν σημαίνει μ’ αυτό ότι ξέρετε, αυτό δεν το λέω σαν επιχείρημα, ότι ήταν κάποιος άλλος ξέρετε και δεν ήταν ο Παπαναστασίου. Προς Θεού. Θα ήταν πολύ άσχημο και ανήθικο από την μεριά μου να επικαλεστώ ένα τέτοιο επιχείρημα. Βγάλτε κύριοι, αλλά βγάλτε πρώτα τον Παπαναστασίου, δεν θα ήθελα να σας πω κάτι τέτοιο.
Εκείνο όμως που λέω είναι ότι πράγματι, έτσι όπως βγαίνουν τα πράγματα και μ’ όλες αυτές τις καταθέσεις που έχουν γίνει, δεν έχει θέση ύπαρξης πουθενά ο Παπαναστασίου σ’ όλη αυτή την ιστορία. Δεν θα σας πω ακόμα, λέω και για την Σαπουντζάκη είδε ένα άτομο να πυροβολεί, εν πάση περιπτώσει δεν θα ασχοληθώ περισσότερο σ’ αυτά.
Έρχομαι όμως και σε κάτι άλλο, το οποίο σας το είπα και προηγουμένως. Μάλλον, πριν μπω στο τελευταίο το οποίο το θεωρώ και το πιο σημαντικό, θα σας πω ότι και οι εφημερίδες της εποχής εκείνης, τα ίδια πράγματα γράψανε, τις έχω εδώ και τις διαβάσατε. Δεν θέλω ξανά να ανοίγω εφημερίδες, δεν θέλω να σας κρατώ, πραγματικά, γιατί νομίζω ότι είναι ανιαρή αυτή η απαρίθμηση σε τέτοια πράγματα, γιατί δεν έχει την γλαφυρότητα της ιστορικής έτσι συμμετοχής αυτής της οργάνωσης, το γίγνεσθαι κλπ, αλλά κάποιος πρέπει να κάνει την λάντζα κάποιος πρέπει να τα πει. Κάποιος πρέπει να σας δώσει τα ερεθίσματα εκείνα που να σας κάνουν να καταλάβετε ότι αυτό που λέει ο Νίκος Παπαναστασίου είναι το πραγματικό και είναι το σωστό. Κάποιος πρέπει να τα πει αυτά.
Είμαι υποχρεωμένος λοιπόν να κάνω αυτή τη λάντζα και να μην αναφερθώ σε άλλα πράγματα που θα ήταν πολύ πιο ευχάριστα πολύ πιο ωραία και για μένα να τα λέω και για σας να τα ακούτε, γιατί ο καθένας μας έχει να πει κάποια πράγματα σε άλλους, που τυχόν μπορεί να μην τα έχουν ακούσει. Έχω όμως την άποψη ότι πρέπει , να εμμείνω εδώ στο συγκεκριμένο κατηγορητήριο, γιατί μ’ αυτό πιστεύω ότι εξυπηρετώ τα συμφέροντα του πελάτη μου.
Σας λέω μόνο για τις εφημερίδες της εποχής εκείνης. Δεν σας διαβάζω για τις εφημερίδες γιατί δεν θέλω. Σας λέω μια έκθεση αυτοψίας του αστυνόμου Σαγώνα ο οποίος μιλάει για δυο άτομα τουλάχιστον που πυροβόλησαν, για κανένα άλλο άτομο. Και έρχομαι σε εκείνα τα οποία σας είπα και την προηγούμενη φορά, στα οποία δίδω πάρα πολύ μεγάλη σημασία, γιατί σηματοδοτούν την έλλειψη οποιασδήποτε υπαιτιότητας στην συγκεκριμένη αυτή περίπτωση.
Έρχομαι λοιπόν στο τι είπε ο δικηγόρος της πολιτικής αγωγής ο κ. Ποταμίτης, στην αγόρευσή του για τον Νίκο Παπαναστασίου. Λέει, μια πρόταση είπε, «άρα σε σχέση με το κατηγορητήριο και την πρόταση του κ. Εισαγγελέα, διαφοροποιούμαστε στο ότι θεωρούμε ότι δεν προέκυψε κάποιο στοιχείο σε βάρος του Νίκου Παπαναστασίου.› Τι περισσότερο μπορώ να εισφέρω σ’ αυτή τη δίκη κ. Δικαστές, από πλευράς επιχειρημάτων, έξω απ’ αυτή την δήλωση του αρμόδια υπεύθυνου εκείνου ατόμου, το οποίο θέλει να πει εναντίον, το οποίο έχει κάθε δικαίωμα, κάθε προσπάθεια και κάθε συναισθηματική και ηθική φόρτιση, να μαζέψει ένα ολόκληρο περίγυρο ανθρώπων, για να πει ότι ξέρετε, εγώ δεν είμαι θύμα εκείνου και εκείνου, είμαι και εκείνου, είμαι και του άλλου, είμαι και του άλλου και του άλλου.
Έχετε δει πολλές φορές στην σταδιοδρομία σας, έχετε δει πολλές φορές αυτή; Είπε κάτι ο κ. Σταμούλης χθες ότι, ο πατέρας Τσάπμαν μόνο ήταν εκείνος και μας το θύμισε, εγώ το είχα ξεχάσει οφείλω να πω και είχε δίκιο. Ο πατέρας της Τσάπμαν ήταν ο μόνος που έχουμε και αυτός, φοβάμαι δυστυχώς δεν ήταν έλληνας.
Ήταν εκείνος ο οποίος αγωνίστηκε, εκείνος όμως αν θέλετε, το έκανε για άλλους λόγους. Ήθελε να πει ότι ξέρετε, αφήσατε κάποιον ατιμώρητο. Εκείνος το έκανε με μια συλλογιστική, με μια φόρτιση συναισθηματική. Με κάποια πράγματα που εννοούσαν ότι ξέρετε, με το να καταδικάσετε εσείς αυτόν εδώ τον αθώο, αφήνετε κάποιον άλλον ένοχο, ο οποίος κυκλοφορεί. Εκείνον ο οποίος σκότωσε την κόρη μου. Αυτή ήταν η διαφοροποίηση.
Εδώ έχουμε τελείως αγνή τοποθέτηση. Ηθική, δεοντολογική, πραγματική. Ξέρετε τι σημαίνει να έρθει κάποιος και να πει, ναι κύριε, απ’ όλους εσείς που κάθεστε εκεί, εγώ ξέρω ότι ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος δεν έχει καμιά σχέση. Δεν νομίζω ότι πρέπει να σας πω περισσότερα γι’ αυτό το πράγμα. Νομίζω ότι είναι κατανοητό, για μένα είναι το κυριαρχικό μου επιχείρημα αν θέλετε και νομίζω ότι σας είπα και προηγουμένως ότι, σε οποιαδήποτε δίκη και να βρισκόμουνα, μετά απ’ αυτό θα έλεγα, ότι παραιτούμαι του λόγου και σηκώνομαι και φεύγω.
Λόγω όμως της ιδιαιτερότητας της δίκης αυτής είμαι υποχρεωμένος να πω και κάποια άλλα πράγματα. Το ίδιο πράγμα, σε σχέση με το αντικείμενο αυτό, είναι και η δήλωση αυτή που είπα στην αρχή και την επαναφέρω γιατί θέλω να ακουστεί ξανά, με συγχωρείτε, δεν θεωρώ ότι δεν αντιλαμβάνεστε με την μια φορά, αλλά καμιά φορά ξέρετε, πρέπει να πούμε ορισμένα πράγματα, τα οποία μας καίνε για να βγούνε αυτά και να ακουστούν.
Λέω ότι αυτή η μη άσκηση δικαιώματος πολιτικής αγωγής του αδελφού Ρουσσέτη του Αθανάσιου Ρουσσέτη στις 9.9.2003, όταν υπήρχε όλη αυτή η δικογραφία, όταν όλη αυτή η δικογραφία πράγματι ήταν στην διάθεσή του, όταν είχε πάει κατηγορούμενος, είχε δώσει απολογίες, δεν έκανε καμία. Με δυο δικηγόρους εκ των οποίων ο ένας είναι και βουλευτής εδώ που τα λέμε, άλλο εάν τελικά δεν μπόρεσε λόγω της απαγόρευσης αυτής να παρασταθεί εδώ στο Δικαστήριό σας, εκείνη την εποχή είχε δυο δικηγόρους που ασχολούνται και με τα ποινικά και ο ένας των οποίων είναι βουλευτής.
Εν πάση περιπτώσει ο γιος θα έλεγα, δεν ξέρω βουλευτή ή πολιτευτή, ο κ. Παπαλάμπρος ο γιος του αείμνηστου Παπαλάμπρου, ο γιος του ο οποίος δεν ξέρω εάν κάποια εποχή δεν ξέρω εάν βγήκε και βουλευτής για ένα χρονικό διάστημα. Βοηθός του κ. Παπασπύρου μια εποχή.
Εκείνο που έχω να σας πω είναι ότι και αυτή ακόμα, το γεγονός ότι ήρθε στις 9.9. παρόλο που διάβασε όλη την δικογραφία, παρόλο που πήρε όλη την δικογραφία, παρόλο που έγιναν όλα αυτά, ήρθε κάποια στιγμή και είπε ότι, εγώ δεν ασκώ το δικαίωμά μου της πολιτικής αγωγής κατά του συγκεκριμένου κατηγορούμενου, νομίζω ότι και ο ίδιος πάλι εδώ και ενώπιόν σας δεν είπε τίποτα για τον Παπαναστασίου. Δηλαδή ευθυγραμμίστηκε απόλυτα με την άποψη την οποία εξέφρασε ο δικηγόρος του κ. Ποταμίτη.
Διότι εάν είχε άλλη άποψη κ. Δικαστές, εδώ σας το λέω αυτό, δεν είπε βέβαια αυτό το οποίο είπε ο κ. Ποταμίτης, δεν σας είπε αυτό που είπε η πολιτική αγωγή του Μομφεράτου, ότι ξέρετε δεν είναι. Θα έπρεπε όμως να πει αντίθετα. Έτσι είναι σημειολογικά και αυτό εφόσον είπε ότι πολλά τα αποδεχόμαστε. Έφτασαν μέχρι του σημείου να μιλήσουν και ενάντια –σκεφτείτε τώρα, Πολιτική Αγωγή- στην Εισαγγελική πρόταση. «Είπαν ότι αυτό το σημείο της Εισαγγελικής πρότασης εμάς δε μας βρίσκει σύμφωνους›.
Νομίζω λοιπόν ότι με αυτά τα οποία σας ανέφερα τελείωσα με όσα έχουν λεχθεί για τις τρεις ανθρωποκτονίες και την απόπειρα ανθρωποκτονίας του Τσαντ. Εδώ θα ήθελα να σας πω το εξής: Με απασχόλησε και εμένα όπως απασχολεί εσάς, όπως απασχόλησε και όλους μας, το 211α. Εδώ, αντίθετα με αυτά τα οποία είπε ο κ. Αναπληρωτής Εισαγγελέας κάποια στιγμή ότι το 211 αφορά μόνο τον Γιάννη Σερίφη, έχω την εντύπωση ότι αφορά σαφώς εδώ το 211α και τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο.
Και θα σας πω γιατί. Θα ξεκινήσω δηλαδή από κάποια πράγματα τα οποία δεν λέχθηκαν και στη συνέχεια θα σας πω κάτι για το 211. Είναι γεγονός ότι δεχόμαστε αυτό που λέει ο νόμος σε σχέση με το 211. Υπάρχουν ενδείξεις γι αυτά τα συγκεκριμένα αδικήματα; Υπάρχουν ενδείξεις άλλες γι αυτά τα συγκεκριμένα αδικήματα εκτός από την κατάθεση; Γι αυτό το τοποθετώ σ’ αυτή τη φάση το 211 και δεν το τοποθετώ αργότερα ή νωρίτερα.
Υπάρχουν ενδείξεις; Υπάρχουν έγγραφα; Υπάρχει οτιδήποτε το οποίο μπορεί κάποια στιγμή να επιρρωνύει αυτή την κατάθεση πέραν όλων αυτών τα οποία είπαμε σε σχέση με την κατάθεση αυτή, πέραν του 187, πέραν όλων αυτών που ελέχθηκαν; Έχω την εντύπωση ότι δεν υπάρχει τίποτε απολύτως. Γι αυτές τις συγκεκριμένες πράξεις έχει μιλήσει κανείς πουθενά αλλού για τον Τσαντ; Έχει μιλήσει κανείς πουθενά αλλού για τον Μομφεράτο-Ρουσσέτη; Έχει μιλήσει κανείς, υπάρχει έστω και ακρογωνιαίος λίθος, υπάρχει κατάθεση, υπάρχει στίγμα κατάθεσης που να αναφέρεται για τον Μομφεράτο και τον Ρουσσέτη, για τον Μάτη και γι αυτούς τους τέσσερις; Όχι κ.κ. Δικαστές.
Θα μπορούσε ενδεχομένως –και εδώ θέλω να σας προλάβω- κάποιος από σας να έρθει και να μου πει ότι υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι ήταν μέλος της Οργάνωσης. Θα μπορούσε να σας πει κάποιος αυτό, είτε από πλευράς της Πολιτικής Αγωγής είτε από την πλευρά σας, αν θέλετε. Ήταν μέλος της Οργάνωσης. Εγώ σας λέω ότι εσείς αποφασίζετε ότι ήταν μέλος της Οργάνωσης, κάνω αυτή την υπόθεση. Το ότι ήταν μέλος της Οργάνωσης σημαίνει ότι έλαβε μέρος και σε όλες αυτές τις συγκεκριμένες πράξεις;
Τότε ξέρετε τί θα έπρεπε να κάνει; Οδηγείστε το εξής άτοπο: Θα πρέπει όλοι οι κατηγορούμενοι, επειδή ήταν μέλη της Οργάνωσης, να είναι κατηγορούμενοι για όλες τις πράξεις, από το χρόνο εκείνο τον οποίο φαίνεται ότι είναι μέλη της Οργάνωσης σύμφωνα με το κατηγορητήριο. Θα πούμε δηλαδή ότι εκείνος που μπήκε το 1990 πρέπει να είναι ενόψει του ότι βγαίνει ότι είναι μέλος της Οργάνωσης, για όλες τις πράξεις, διότι κάποια συμμετοχή μπορεί να είχε, η οποία βέβαια δεν βγαίνει και δεν προσδιορίζεται στο συγκεκριμένο βούλευμα αλλά εν πάση περιπτώσει μπορεί να είχε μια ψυχική συνδρομή κτλ.
Εδώ όμως δεν μπορείτε να το πείτε αυτό, θα οδηγηθείτε σε τελείως διαβλητά αποτελέσματα. Θα το κάνετε στον Παπαναστασίου; Τί θα κάνετε στους άλλους; Θα πείτε και στους άλλους το ίδιο; Δηλαδή θα πείτε ότι κάποιος ο οποίος μπήκε, δεν ξέρω ποιος, το 1995, λέω μια ημερομηνία, είναι για όλα; Είναι και στον Σόντερς κτλ.; Χωρίς να βγαίνει από πουθενά;
Θα σας πω και κάτι άλλο: εδώ έχουμε ένα ιδιώνυμο αδίκημα, είναι η συμμετοχή. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο αδίκημα. Έχουμε λοιπόν ένα άλλο αδίκημα, η συμμετοχή είναι αδίκημα ακόμα και αν δεν έχει συμπράξει στις συγκεκριμένες αυτές ενέργειες τις οποίες λέει ο νόμος και τις οποίες απαριθμεί. Τί θα πείτε λοιπόν; Εδώ εάν εσείς έρθετε και πείτε ότι «ναι, ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος εγώ έχω μια ένδειξη ότι ήταν›, θα πείτε ότι ήταν μέλος της Οργάνωσης, αυτό μπορεί να είναι μια ένδειξη αν εσείς τη θεωρήσετε ένδειξη.
Είναι όμως ένδειξη ότι συμμετείχε ως μέλος της Οργάνωσης και σε όλες αυτές τις ενέργειες για τις οποίες κατηγορείται; Εγώ να δεχθώ ότι δεν είναι μόνο αποδείξεις, είναι και ενδείξεις ενόψει του γεγονότος του 178 αν θυμάμαι καλά, να προσχωρήσω και σε αυτή την άποψη. Εδώ, αυτές οι ενδείξεις έχουν σχέση με το συγκεκριμένο αυτό αδίκημα; Καταρχήν ο χρόνος είναι από το 1975 μέχρι το 2002, δηλαδή εσείς θα πείτε ότι ο Παπαναστασίου πρέπει να είναι για όλα, συλλήβδην.
Πώς θα αντιμετωπίσετε το γεγονός ότι ένας άλλος άνθρωπος ο οποίος συμμετείχε στου Μάτη λέει ότι δεν έχει καμία σχέση; Δηλαδή όλοι αυτοί ψεύδονται; Και η κατάθεση εκείνη είναι η οποία θα αποτελέσει για εσάς ένα θέσφατο, ένα σταθμό, ένα όριο απ’ το οποίο θα αρχίσετε να εκπορεύετε τη δικαστική σας βούληση προς τα έξω με βάση αυτό; Λέει κανένα στοιχείο της ηθικής απόδειξης ότι εσείς θα αξιολογήσετε, έχετε μήπως κανέναν κανόνα αξιολόγησης; Ή λέτε ότι κατά την άποψή σας, ότι μέχρι το 177 εσείς θα λάβετε υπόψη σας όλα αυτά και θα προκρίνετε και θα κάνετε κάποιους συνδυασμούς;
Τί θα πείτε δηλαδή; «Εγώ δεν δέχομαι τον Τσελέντη, δε δέχομαι τον συγκεκριμένο Τζωρτζάτο, δε δέχομαι τον Τσελέντη στην άλλη υπόθεση και δέχομαι αυτή την κατάθεση που αναφέρεται σ’ αυτό το ‘ή’›; Τί θα πείτε; Έχω την εντύπωση ότι η οποιαδήποτε ένδειξη μπορεί να στοιχειοθετείται σε σχέση με αδίκημα συμμετοχής στην Οργάνωση της 17Ν, ένδειξη την οποία εμείς αρνούμεθα, δεν μπορεί να αποτελέσει παραπληρωματικό ή συμπληρωματικό στοιχείο το οποίοι θα σας διευκολύνει για την ύπαρξη της στοιχειοθέτησης μιας καταδίκης σε σχέση με αυτά τα συγκεκριμένα αδικήματα.
Στο θέμα του 211 έχω γράψει κάτι, γιατί θεωρώ αυτό που είπε και ο κ. Εισαγγελέας, ότι πράγματι καμιά φορά τα νομικά πρέπει να τα διαβάζουμε, γιατί όταν τα εκφράζουμε θέλει μια πολύ μεγάλη ευχέρεια στο να δούμε ορισμένα πράγματα και ξεχνάμε ή δεν έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε αυτά τα πράγματα. Εκείνο το οποίο μπαίνει είναι οι δύο απόψεις. Η μία άποψη είναι αν το 211 είναι εκείνο το οποίο σας απαγορεύει να χρησιμοποιήσετε αυτή τη διάταξη χωρίς να συνοδεύεται απ’ όλα τα άλλα τα οποία λέμε και το δεύτερο είναι αν αυτή η διάταξη θίγει την αρχή της ηθικής απόδειξης, κάτι που είπε ο κ. Τακτικός Εισαγγελεύς.
Δεν είναι μόνο αυτή η διάταξη του 211α. Με το νόμο αυτόν, τον 2408/96 εισήχθησαν και άλλες δύο διατάξεις οι οποίες πράγματι περιορίζουν ή συμπλέουν –και αυτή ήταν η δική μου άποψη- με την αρχή της ηθικής απόδειξης, άποψη βέβαια την οποία οφείλω να πω ότι δεν είναι πρωτογενής και θα σας πω και από πού πήρα τα περισσότερα στοιχεία της άποψης αυτής. Υπάρχουν ακόμα δύο απόψεις που δείχνουν ότι ο νομοθέτης πράγματι ήθελε να ισχύσει αυτός ο συγκεκριμένος περιορισμός στο 177.
Αυτό λοιπόν είναι το εδάφιο 2 του 224, το οποίο ορίζει ότι «αν ο μάρτυρας δεν κατονομάζει την πηγή των πληροφοριών του, η κατάθεσή του δεν λαμβάνεται υπόψη. Αυτό είναι η μία διάταξη που μπήκε μαζί με τον ίδιο νόμο. Η άλλη είναι η παράγραφος 2 του 177 που λέει ότι «δεν λαμβάνονται υπόψη αποδεικτικά μέσα που έχουν αποκτηθεί με παράνομες πράξεις για την κήρυξη της ενοχής κτλ.›.
Αυτές είναι απόψεις τις οποίες πράγματι υποστήριξε και η Πολιτική Αγωγή σε ανύποπτο χρόνο. Σας αναφέρω μόνο τον σχολιασμό του καθηγητή κ. Αναγνωστόπουλου στην υπ’ αριθμ. 2627/97 απόφαση του Εφετείου Πατρών η οποία είναι υπέρ των απόψεών μας αυτών, η οποία δημοσιεύθηκε στα ΠΟΙΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΜΖ’ στη σελίδα 118. Είναι και άλλες, αλλά εδώ σαφώς έχει τοποθετηθεί ως προς την άποψη αυτή.
Εκείνο λοιπόν που θα ήθελα να σας πω ακόμα είναι το εξής: Νομίζω ότι πια η διάταξη του 177 δεν κατοχυρώνεται συνταγματικά, νομίζω δηλαδή ότι δεν πρέπει να επιχειρηματολογήσω εδώ, παρά το γεγονός ότι το είπε ο κ. Εισαγγελεύς, δεν θα επιχειρηματολογήσω γιατί νομίζω ότι παραβιάζω καινή πόρτα. Είναι δεδομένο στην ομολογία ότι δεν υπάρχει αυτό.
Έχω επίσης την άποψη ότι υπάρχει μια άλλη άποψη η οποία λέει ότι επειδή η διάταξη αυτή από το Δικαστήριό σας, από τα δικαστήριά σας υπάρχουν και οι αντίθετες απόψεις, οι οποίες έχουν μια δυσκολία να εφαρμόσουν το 211, γιατί θωρούν ότι ο νομοθέτης κάποια στιγμή τους έδεσε τα χέρια και τους ανάγκασε να μην έχουν την δυνατότητα να αποδώσουν δίκαιο με βάση την αρχή της ηθικής απόδειξης.
Καταρχήν θεωρώ ότι η αρχή της ηθικής απόδειξης –και το έχω πει και αλλού δεν θα επιχειρηματολογήσω γι αυτό- είναι αρχή εύνοιας προς τον κατηγορούμενο. Είναι κατάκτηση του κατηγορουμένου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή ο νομοθέτης τους θέλει όλους απέξω, ο δικαστής δε θα τους βάλει σώνει και καλά μέσα. Διακόπτουμε όμως για μισή ώρα.
