Εκεί γύρω στις 9 το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου 1989 μια ειδησεογραφική βόμβα «έσκασε» στα τηλέτυπα.
Μεταδόθηκε το πρώτο «υπερεπείγον» που άλλαξε τη μορφή του μεταπολεμικού κόσμου. Ηταν λίγες λέξεις: «Αρχίζει η κατεδάφιση του Τείχους του Βερολίνου».
Το παρελθόν έμοιαζε να αποχωρεί διακριτικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, και κυρίως αναίμακτα. «Οποιος κοιμάται απόψε είναι νεκρός» ήταν το κυρίαρχο σύνθημα.
Η κυβέρνηση είχε κάνει μια βιαστική δήλωση σχετικά με επισκέψεις στο Δυτικό Βερολίνο. Βερολινέζοι από την ανατολική μεριά συνέρρευσαν στο Τείχος. Οι φρουροί δεν μπορούσαν, παρά να τους αφήσουν να περάσουν. Αυτή η είδηση έφερε και άλλα πλήθη, αυτή τη φορά από τη δυτική μεριά. Εκείνη τη νύχτα και την επόμενη ημέρα εκστατικοί Γερμανοί γκρέμισαν το Τείχος που επί 28 χρόνια ορθωνόταν ανάμεσά τους (από τις 13 Αυγούστου του 1961, όταν άρχισε η επιχείρηση «Ρόδο»).
Πολλοί νεαροί, οπλισμένοι με σφυριά, σμίλες και καλέμια, ανοίγουν τρύπες στο Τείχος, προτού διέλθουν την πύλη προς τον επίγειο καπιταλιστικό «παράδεισο». Ως απλοί Γερμανοί επέπρωτο να διαπιστώσουν ότι η εργασία, η στέγαση, και η εκπαίδευση δεν ήταν πλέον αυτονόητα δικαιώματα για όσους γεννήθηκαν στην ανατολική πλευρά του Τείχους. Τουλάχιστον όμως έμαθαν να διεκδικούν μέσα σε καθεστώς πολιτικής ελευθερίας.
Οι Βερολινέζοι γιορτάζουν την πτώση του Τείχους του αίσχους χωρίς εισαγωγικά, διότι ήταν πραγματικό τείχος και πραγματικό το αίσχος που αντιπροσώπευε.
Κάποια ευθύνη για την πτώση, έστω και έμμεση, έφερε ο Γκορμπατσόφ. Στις 8 Οκτωβρίου του 1989. με αφορμή τα 40ά γενέθλια της Ανατολικής Γερμανίας, όταν επισκέφτηκε το Ανατολικό Βερολίνο επευφημούμενος από το πλήθος, ο Γκορμπατσόφ προειδοποιούσε τον Χόνεκερ ότι η ίδια η ζωή τιμωρεί αυτούς που μένουν πίσω. Την επόμενη ημέρα 70.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στη Λειψία. Ανατολικογερμανοί απέδρασαν προς τη Δύση, μέσω των ανοιχτών αυστροουγγρικών συνόρων. Ο Χόνεκερ παραιτήθηκε. Το κομμουνιστικό καθεστώς πανικοβλήθηκε βλέποντας τον κόσμο να πλημμυρίζει τους δρόμους.
Ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ τάχθηκε υπέρ της ενοποίησης και η Γερμανία έγινε «μία πατρίδα» μέσα στον επόμενο χρόνο. Τα σοβιετικά στρατεύματα πήραν το τρένο της επιστροφής από τη Γερμανία, την Τσεχοσλοβακία, την Ουγγαρία και την Πολωνία. Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διελύθη στα εξ ων συνετέθη.
Μία εβδομάδα μετά την πτώση του Τείχους οι δυνάμεις ασφαλείας της Τσεχοσλοβακίας διέλυσαν μια διαδήλωση στην Πράγα με πρωτοφανή βαρβαρότητα. Μια επιτροπή πολιτών, με αρχηγό τον Βάτσλαβ Χάβελ, επέδωσε μια λίστα με ζητήματα στο κομμουνιστικό καθεστώς. Στις 24 Νοεμβρίου, μία εβδομάδα αργότερα, 200.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Βεντσεσλάς. Ομιλητές ήταν ο Χάβελ και ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, ήρωας της Ανοιξης της Πράγας το 1968. Το ίδιο απόγευμα ο αρχηγός του κόμματος Μίλος Γιάκες παραιτήθηκε. Τρεις εβδομάδες μετά ορκίστηκε μη κομμουνιστική κυβέρνηση.
Τον Δεκέμβριο ο Γκορμπατσόφ και ο Μπους συμφώνησαν ότι ο Ψυχρός Πόλεμος είχε λήξει.
