Νάτο το θεώρημα του αρχηγού, πριν πει για αρχηγούς ο Σάββας. «Η ελληνική αστυνομία γνωρίζει ότι είναι ηλικίας περίπου 60 ετών. Για μεγάλα χρονικά διαστήματα ζει στο Παρίσι, όπου πιθανότατα δίδασκε και σε κάποιο πανεπιστήμιο. Είναι γνωστός με το όνομα Νικήτας, πιθανότατα ψευδώνυμο, αλλά και σαν ψηλός.› Το ψηλός μας το είπε για πρώτη φορά ο Χριστόδουλος Ξηρός στις 17.7. υπάρχει στην κατάθεσή του, αλλά βεβαίως το ξέραμε καμιά δεκαριά μέρες νωρίτερα.
Στο ίδιο άρθρο: «Έχει λάβει μέρος ο ψηλός, ο αρχηγός και επιχειρησιακά σε αρκετά χτυπήματα, ενώ φαίνεται να έχει καθοδηγητικό ρόλο στα υπόλοιπα.› Είναι ακριβώς το σενάριο του βουλεύματος. Η ίδια στο ίδιο άρθρο μας λέει ότι, στα δημοσιογραφικά γραφεία, φθάνουν συνεχώς πληροφορίες για επώνυμους ανθρώπους που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτεί το προφίλ αρχητρομοκράτη. Κοιτάξτε όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι επειδή έχουν και τα θέματα του ανταγωνισμού και βιάζονται και δεν τα επεξεργάζονται τα πράγματα πριν τα γράψουν, ξεφεύγουν και πράγματα που δεν θα ήταν καλό να ξεφύγουν εκεί.
Εμείς μιλήσαμε μήνες μετά, ότι τον Γιωτόπουλο τον φέρατε εδώ με ένα συγκεκριμένο προφίλ. Γι’ αυτό το προφίλ έχει μιλήσει η ίδια η κα Δώρα Αντωνίου, τι έχει μιλήσει δηλαδή, το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης έχει μιλήσει γι’ αυτό το προφίλ. Και μας λέει για το προφίλ αυτό του αρχιτρομοκράτη. Να έχουν βεβαίως κάποια σύνδεση με την Γαλλία. ¶ρθρο πρώτο. Αυτό αποτελεί – λέει – την αφετηρία όλων των σεναρίων. Να έχουν εκφραστεί με τον ένα, ή με τον άλλο τρόπο επαναστατικά και να ανήκουν ηλικιακά στην ομάδα 55 έως 65.
Τι μας λέει πρακτικά; Ότι είχαν ένα δεδομένο προφίλ και προσπαθούσαν να βρουν άνθρωπο να το γεμίσει. Αυτό μας λέει. Και δείχνει ότι παίζανε με πολλά πρόσωπα εκείνη την εποχή. Στις 9 Ιουλίου γράφει ένα άρθρο στο «ΒΗΜΑ› ο κ. Νικολακόπουλος, άλλης τάξης δημοσιογράφος ο κ. Νικολακόπουλος, μεγαλύτερη απόσταση από τα πράγματα, πιο παρατηρητής δηλαδή της κατάστασης εκεί, ο οποίος μας λέει το εξής πράγμα. «Στελέχη της Scotland Yard, διαρρέουν ότι ο ηγέτης της 17Ν, ήταν την περίοδο του 1967 στην Γαλλία και δεν πήρε μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα στην Ελλάδα. Στελέχη της ΕΥΠ διαρρέουν για τον αρχηγό ότι ο πατέρας του υπήρξε συνεργάτης του Πάμπλο. Ο ίδιος μάλιστα που είναι ο ψηλός της οργάνωσης έχει συναντηθεί επανειλημμένως με τον Σάββα Ξηρό στις βόρειες συνοικίες της Αθήνας και οι συναντήσεις τους έχουν μαγνητοσκοπηθεί.›
Ο άνθρωπος αυτός επειδή είναι πιο αποστασιοποιημένος από τα πράγματα, γράφει κατευθείαν την πηγή του, δεν σου λέει άλλες πηγές, λέει αυτά από την ΕΥΠ, αυτοί από την Scotland Yard. Αυτό που αξίζει απ’ αυτό το δημοσίευμα, είναι να δείτε πώς χτίζονται και τα αποδεικτικά στοιχεία. Ότι όχι μόνο ο Ξηρός συναντούσε τον Γιωτόπουλο, αλλά έχουμε και στοιχεία ατράνταχτα, έχουν μαγνητοσκοπηθεί οι συναντήσεις τους από την υπηρεσία. Βεβαίως αυτό το πράγμα δεν το είδαμε, αλλά το χτίσιμο κάπως έτσι δούλεψε.
Και την Κυριακή στις 14 Ιουλίου, η ίδια η κα Αντωνίου, βλέπετε δυο τρεις άνθρωποι είναι τελικά που δουλέψανε σ’ αυτή τη κατεύθυνση, βγαίνει με τίτλου του άρθρου της «Είδα τον αρχηγό στο Παγκράτι›. Όταν βεβαίως τίποτα τέτοιο δεν έχει πει μέχρι τις 14 Ιουλίου ο Ξηρός. Στο ίδιο άρθρο μας λέει ότι, η επίσημη κατάθεση στον κ. Διώτη άρχισε την Πέμπτη 11 Ιουλίου, πράγμα που σημαίνει ότι, είχε ακριβή και επίσημη ενημέρωση γι’ αυτό το σημειώνω αυτό το πράγμα. Γιατί 14 Ιουλίου αν δεν κάνω λάθος ήταν Κυριακή, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το άρθρο γράφτηκε στις 12 Ιουλίου, μια μέρα μετά την κατάθεση δηλαδή. Τότε που πολλοί άνθρωποι ήξεραν ότι έχει δώσει κατάθεση μ’ αυτή την ημερομηνία ο κ. Ξηρός.
Στο ίδιο μας λέει πάλι, σημαντικές λεπτομέρειες φέρεται να έδωσε ο 40χρονος για τον αρχηγό της 17Ν. Όπως ξέρετε εσείς, μέχρι τις 14 Ιουλίου δεν είχε δώσει καμία λεπτομέρεια, για τίποτα τέτοιο σχετικό. Είναι αυτό που θα συνέβαινε, αυτό μας λέει πρακτικά εδώ πέρα.
Και σε άλλο σημείο μας λέει, ο Ξηρός φαίνεται να τον αποκαλούσε τον αρχηγό «ο ψηλός› και να δηλώνει ότι απ’ αυτόν έπαιρναν οδηγίες για τα χτυπήματα, για τους στόχους, για τον τρόπο με τον οποίον θα δρούσαν, αλλά και το πότε θα πραγματοποιούσαν το κάθε χτύπημα. Είναι προφανές κατά την γνώμη μου, ότι ο κ. Χρυσοχοϊδης και ο κ. Διώτης, είπαν στην κα Αντωνίου, αυτά που υποτίθεται ο κ. Ξηρός τους είπε μια εβδομάδα αργότερα.
Τίνος είναι τελικά κ. Εισαγγελέα τώρα, του κ. Διώτη ή του κ. Ξηρού αυτά; Δεν ξέρω εάν το θεωρείτε αστείο, αλλά υπάρχει ένα ερώτημα εδώ πέρα. Επιπλέον λέει μίλησε για προκηρύξεις, στο ίδιο άρθρο όλα αυτά, από τις οποίες απουσίαζε το όνομα του θύματος, το οποίο αναλάμβαναν να προσθέσουν αυτοί μετά το χτύπημα. Έχει πει τίποτα τέτοιο στις 11 Ιουλίου ο Ξηρός; Η επόμενη κατάθεση είναι στις 20 Ιουλίου, 14 Ιουλίου φέρεται ότι ο Ξηρός έχει πει στον κ. Διώτη αυτά και αυτά.
Και σε άρθρο του κ. Αντώνη Καρακούση στην ίδια εφημερίδα την ίδια ημερομηνία διαβάζουμε πρακτικά την κατάθεση του Παύλου Σερίφη. Με την διαφορά ότι είναι γραμμένη 11 μέρες νωρίτερα από την ημέρα που την έδωσε. Μας λέει ότι, «ο ψηλός συνοδευόμενος από μια νεαρή γυναίκα και άλλα δυο πρόσωπα, ένα νεότερο ένα μεγαλύτερο σε ηλικία, συγκροτούν την 17Ν και σκοτώνουν τον Ουέλς στις 14 Ιουλίου όλα αυτά, γραμμένα στις 12 δηλαδή.› Σε άλλο σημείο του ίδιου άρθρου, μας λέει τα εξής: «Ο ψηλός αυτή η αλαζονική φυσιογνωμία που κατά την αστυνομία νομίζει ότι με τις επιλογές των στόχων παρεμβαίνει στις πολιτικές εξελίξεις›, δεν μας λέει και το μοντέλο της ηθικής αυτουργίας εδώ που χτίστηκαν, όχι από το αποδεικτικό υλικό βεβαίως.
Σε άλλο σημείο του ίδιου άρθρου μας λέει, σε ένα άρθρο όλα μέσα, ότι ο αρχηγός είναι 60 χρονών, εκτός από το ψηλός, στα νεανικά του χρόνια τον συνόδευαν μαρξιστικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Τι άλλο θέλετε για την φωτογράφηση του Γιωτόπουλου; Ποιο είναι όμως το ζήτημα; Αυτά είναι η επιβεβαίωση του ισχυρισμού μας ότι δεν δικάζεται με την δικογραφία ο Γιωτόπουλος. Δικάζεται με ένα μοντελάκι το οποίο ήταν φτιαγμένο από πριν στο σύνολό του μέχρι και τις λεπτομέρειες.
Κοιτάξτε τώρα πώς παίρνει και δικαστική διάσταση το πράγμα, πριν αρχίσει η δικαστική του διάσταση ουσιαστικά, και η τυποποίηση των αδικημάτων. 14/7/2002 ο κ. Παπαχελάς. Αφού φωτογραφίζει σε ένα εκτεταμένο άρθρο, αφού φωτογραφίζει για μια ακόμα φορά τον Γιωτόπουλο ως εκτελεστή του Ουέλς και τα σχετικά, μας λέει το εξής: «Τώρα το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν τα ευρήματα θα τον συνδέσουν με ενέργειες που έχουν παραγραφεί ή πιο πρόσφατες. Στην πρώτη περίπτωση θα τεθούν σοβαρότατα δικονομικά θέματα, ηθικής αυτουργίας διαρκούς ή στιγμιαίου εγκλήματος.› Σας λέει και την τυποποίηση και το σενάριο και την τυποποίησή του νομικά. Πριν ακουστεί Λάμπρος, πριν ακουστεί Γιωτόπουλος, όλο το πακέτο ήταν δημοσιευμένο στις εφημερίδες.
Και στις 19 Ιουλίου η κα Μάνδρου πλέον εκεί, γράφτηκε στις 18 Ιουλίου φυσικά. Αναφερόμενη στον Γιωτόπουλο: «Ωστόσο σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες στα όπλα που διαθέτουν στον προανακριτικό πόλεμο που έχουν ξεκινήσει εναντίον του οι διωκτικές αρχές περιλαμβάνονται, δακτυλικά αποτυπώματα, γραφολογικές εξετάσεις που αποδεικνύουν τον γραφικό του χαρακτήρα, σε διορθώσεις και σημειώσεις σε προκηρύξεις της 17Ν, ιδιόχειρες σημειώσεις, που βρέθηκαν στην Πάτμου.› Σημείωση: Η γραφολογική εξέταση, έγινε μια μέρα μετά την ημερομηνία που έγραψε η κα Μάνδρου αυτό το άρθρο. Εδώ πια δεν έχουμε μόνο σενάρια, έχουμε και ανακοίνωση των αποδείξεων, όπως θα δείτε, 19 Ιουλίου είναι η πρώτη η αστυνομική γραφολογική εξέταση, 19 Ιουλίου βγήκε το «ΒΗΜΑ›, γραμμένο την προηγούμενη βεβαίως και μας λέει, ότι ταυτίσανε γραφικό του χαρακτήρα.
Και για τα αποτυπώματα ισχύει το ίδιο με το γνωστό ζήτημα ότι 19 Ιουλίου δακτυλοσκόπηση, 18 Ιουλίου ανακοίνωση και αυτό μας το γράφει, στις 18 Ιουλίου μας γράφει και για τα αποτυπώματα. Θα έλεγα ότι, δεν ήταν προαποφασισμένος μόνο ο ρόλος του Γιωτόπουλου, ήταν ακριβώς και τα αποδεικτικά μέσα προαποφασισμένα, γι’ αυτό και σας διαβάζω αυτά τα άρθρα, από τους εγκυρότατους δημοσιογράφους που ήταν on line εν πάση περιπτώσει εκείνες τις ημέρες, με τις κρατικές αρχές οι οποίες ήταν υπεύθυνες για να δουλέψουν αυτά τα ζητήματα.
Και για κλείσιμο ένα άρθρο, πάλι του κ. Νικολακόπουλου στο «ΒΗΜΑ› στις 20 Ιουλίου πια, τότε που έχουν βγει πια και οι ανακοινώσεις της αστυνομίας για τα αποτυπώματα και όλα αυτά, είμαστε μετά εδώ πέρα. Αναφερόμενος στις πηγές του, εκεί που μας είχε πει στο προηγούμενο άρθρο, μας λέει ότι του είπαν τα εξής: « Μη νομίζεις ότι οι πράκτορες της Scotland Yard, διεξήγαγαν τις έρευνες με το σταυρό στο χέρι. Πήραν τους φακέλους της Αντιτρομοκρατικής και του FBI, και άρχισαν να ξεσκονίζουν το περιβάλλον των ανθρώπων που αναφέρονται σ’ αυτούς. Οι εκβιασμοί, ο χρηματισμός, η άσκηση ακόμα και βίας, σε άτομα που υποπτεύονταν ότι κάτι γνώριζαν, ήταν πάντα στην ημερήσια διάταξη.› Αυτό μας βάζει και το περιτύλιγμα, για να μην σας μείνει καμιά αμφιβολία, πώς οργανώθηκαν αυτά τα πράγματα και πώς χτίστηκε η ιδέα.
Τελικά μπορεί όλοι μας να υποστήκαμε μια πλύση εγκεφάλου γύρω από το ζήτημα του Γιωτόπουλου σ’ αυτή τη χώρα, αλλά μερικοί υπέστησαν απ’ ότι φαίνεται και από αυτό το άρθρο του κ. Νικολακόπουλου κάτι παραπάνω. Και βία και εκβιασμούς και αν αυτό ισχύει για ανθρώπους που ήταν καλά στην υγεία τους και ήταν στα σπίτια τους και μείνανε στα σπίτια τους, σίγουρα η συντεταγμένη πολιτεία θα αντιμετώπιζε διαφορετικά τον Σάββα Ξηρό στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ›, μπορείς πια να το πεις με βεβαιότητα.
Η θέση μας , με βάση αυτή την εικόνα που σας περιέγραψα προηγουμένως, είναι η εξής. Ότι οι καταθέσεις του Σάββα για τον Γιωτόπουλο, στο σύνολό τους είναι αντιγραφή θέσεων που ο κ. Χρυσοχοϊδης, Διώτης και Μίλλερ, είχαν διατυπώσει από πριν. Είναι αυτές που σας περιέγραψα, ο καθένας με τον εκπρόσωπό του. Στο στόμα του Σάββα και των λοιπών μπήκε ένα σενάριο, το είχαμε διαβάσει πριν στις εφημερίδες. Πάρθηκαν πληροφορίες από το Σάββα, εγώ είμαι βέβαιος γι’ αυτό το πράγμα. Θεωρώ ότι είναι για δευτερεύοντα ζητήματα της υπόθεσης ίσως και για κάποια πρόσωπα της υπόθεσης, αλλά γι αυτό που θα λέγαμε έτσι για να συνεννοηθούμε και για δευτερεύοντα πρόσωπα της υπόθεσης.
Όλες οι βασικές καταθέσεις πάνω στις οποίες χτίστηκε αυτή η υπόθεση, είχαν γνωστό περιεχόμενος στο τύπο πριν ληφθούν. Οι επόμενες καταθέσεις, αυτών που συνελήφθησαν αργότερα δηλαδή, πρακτικά δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να επιβεβαιώνουν αυτά που είπαν οι βασικές καταθέσεις. Οι βασικές καταθέσεις σ’ αυτή την υπόθεση που δέχτηκαν την κατηγορία, είναι τέσσερις, ή πέντε, ως εκθέσεις εννοώ, όχι ως πρόσωπα.
Ειδικά για την κατάθεση του Παύλου Σερίφη, όπως σας εξήγησα, την είχαμε διαβάσει μια εβδομάδα πριν ακριβώς την δώσει. Τυχαίο μπορεί να ήταν. Αυτό που βγήκε και από την αποδεικτική διαδικασία αλλά και από την εικόνα που είχαμε αποκτήσει όλοι γι’ αυτή την υπόθεση, γιατί μια δημόσια υπόθεση ήταν τελικά, είναι ότι ο Γιωτόπουλος, τα είχε πει και ο κ. Χρυσοχοίδης αυτά σε μια συνέντευξη που είχε δώσει πάλι στον κ. Παπαχελά, θεωρείτο ύποπτος από το 1990 και απ’ ότι ο ίδιος είπε εδώ πέρα και είχε μπει σε μια παρακολούθηση, τουλάχιστον από την δολοφονία του Σόντερς και μετά συνδυάζεται και μ’ αυτά που μας είπε ο Δήμαρχος εδώ για τις έρευνες που έγιναν στο Χαλάνδρι, αλλά και κάποιες έρευνες, που έγιναν σε σπίτια συγγενών του.
Ποιος κατά την γνώμη μου ήταν ο στόχος των αρχών με τον Γιωτόπουλο; Δεν ήταν να πιάσουν τον αρχηγό, ήταν να τον χρησιμοποιήσουν για να βρουν την 17Ν μέσω αυτού όχι τόσο γιατί ήταν μέλος της 17Ν. Νομίζω ότι ήταν ένας απ’ αυτούς που θεωρούσαν ότι, θα μπορούσαν να τους πάνε προς τα εκεί και βεβαίως τέτοιους πρέπει αν είχαν πολλούς στο μυαλό τους και είναι και γνωστό από την πολλαπλή ενοχοποίηση πολλών προσώπων εκείνη την περίοδο, αλλά και πριν, δεν ενοχοποιήθηκαν όλα αυτά τα γνωστά τα επώνυμα ονόματα μετά την έκρηξη στον Πειραιά. Κάθε τόσο είχαμε μια δέσμη ονομάτων.
Δεύτερο. Νομίζω ότι ούτως ή άλλως πηγαίναμε για μια δίκη πέρσι, ανεξαρτήτως της έκρηξης του Ξηρού. Με βάση όλη αυτή την μεθόδευση που την διαβάσαμε στις εφημερίδες και την προαναγγελία της δίκης, εγώ αυτό που μπορώ να καταλάβω, είναι ότι πηγαίναμε σε μια δίκη με κατηγορούμενους, Σερίφη, Τζωρτζάτο,Ψαραδέλλη, Γιωτόπουλο, πιθανώς Τσιγαρίδα και Αγαπίου θα τους βάζανε σ’ αυτή τη περίπτωση όλους μαζί στη 17Ν και για τον Γιωτόπουλο λέω πιθανώς, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα τους οδηγούσε κάπου αλλού.
Όλη αυτή η εικόνα που αποκτάς απ’ αυτό το σενάριο, κάπου εκεί σε πάει. Και υπάρχει ένα ερώτημα. Αφού τον Γιωτόπουλο τον φωτογραφίζουν 7, 8 μήνες πριν εκεί, τον ψάχνουν και δυο χρόνια πριν πρακτικά, γιατί δεν τον πιάνουν αμέσως με το που πιστοποιούν ότι ο Ξηρός είναι μέλος της 17Ν; Από τη στιγμή δηλαδή που ταυτίζουν το πιστόλι από τις 30 Ιουνίου. Γιατί δεν τον πιάνουν αμέσως; Αυτό το ερώτημα πώς μπορεί να απαντηθεί;
Το ίδιο επίσης και γιατί δεν πιάσανε και ορισμένους άλλους, που τους είχαν την λίστα. Νομίζω ότι ταλαντεύονταν μέχρι την τελευταία στιγμή για το τι θα κάνουν με τον Γιωτόπουλο, αυτή είναι η δική μου αίσθηση. Το ταλαντεύονταν θα το καταλάβετε, από το πώς διαρρέανε ονόματα, ως φερόμενους αρχηγούς της 17Ν, γιατί πηγή ήταν μόνο μια για την διαρροή, μην ψάχνουμε, Υπουργείο Δημόσιας Τάξης ήταν οι διαρροές εκεί, ούτε αστυνομία και τέτοια, ελάχιστα βγαίνανε από την αστυνομία εκεί. Από τα πόσα ονόματα διαρρεύσανε ως φερόμενους αρχηγούς οι ηγέτες εκεί; Θυμόσαστε όλους αυτούς τους ανθρώπους που τρέχανε από κανάλι σε κανάλι για να πείσουν ότι δεν είναι ελέφαντες τότε. Ας μην αναφέρω ονόματα, αλλά θυμόσαστε και επώνυμα πρόσωπα. Έναν μόνο θα σας πω ότι γράφτηκε ακόμα και για τον Παπαχελά.
Αυτό βεβαίως δεν προήλθε από μέσα. Αλλά σε ένα κλίμα που βγαίνει ποταμηδόν από μένα και ο κάθε καλοθελητής μετά, θα βάλει και την δική του συνεισφορά. Επειδή τα ονόματα που διαρρέανε τότε, σαφώς προέρχονταν από την αριστερά, σαφώς προέρχονταν από το Παρίσι, το προφίλ που λέγαμε εκεί, μου φαίνεται ότι υπήρχε μια σαφής ταλάντευση που θα πάνε την υπόθεση.
Εγώ πιστεύω ότι η έκρηξη στον Πειραιά ήταν αιφνιδιασμός και για τις διωκτικές αρχές και κυρίως για τις διωκτικές αρχές. Γιατί; Γιατί όπως είχαν έρθει τα πράγματα και με την πίεση που δεχόντουσαν για αποτελέσματα στην τρομοκρατία και ενόψει της Ολυμπιάδας, με αφορμή αυτό το γεγονός ήταν αναγκαία μια τελική λύση εκεί. Δεν θα αρκούσε σε κανέναν και κυρίως δεν θα αρκούσε στους αμερικάνους, να πεις πιάσανε και ένα μέλος της 17Ν στα τριάντα χρόνια. Και τι σημαίνει τελική λύση, τι σημαίνει πολιτική επιτυχία δηλαδή;
Σημαίνει να έχεις ένα μεγάλο αριθμό συλλήψεων που να μπορείς να πεις ότι να, είναι ένας αναγκαίος και ικανός αριθμός για να εξαρθρώνεις την οργάνωση, χρειάζεσαι αρχηγό γιατί μ’ αυτό το μοντέλο το είχαν προσεγγίσει το ζήτημα οι αγγλοσάξονες, χρειάζεσαι μια εικόνα πλήρους εξάρθρωσης της οργάνωσης, αυτό πρακτικά σημαίνει να καλυφθούν όλες οι ενέργειες με δράστες, αυτό όμως να γίνει με την μέγιστη δυνατή οικονομία συλλήψεων.
Θυμόσαστε πόσο μιλούσανε για αυτοσυγκράτηση και αυτοσυγκράτηση το καλοκαίρι. Γιατί; Γιατί όσο πιο πολύ διευρύνεις τον κύκλο, τόσο πιο πολύ ανεξέλεγκτο μπορεί να σου γίνει το παιχνίδι, τόσο πιο πολύ αποδεικτικά μέσα μπορούν να σου βγουν διάφορα, που θα σου καταρρίψουν την εικόνα, ή θα δημιουργηθούν μεγάλες αμφισβητήσεις, γι’ αυτό ακριβώς το λόγο καταλαβαίνετε γιατί ασκήθηκε αυτή η πίεση για λίγες και συγκεκριμένες συλλήψεις, αναγκαίες όμως ως αριθμό για να μπορείς να καλύψεις όλες τις ενέργειες.
Η μεγάλη δυνατότητα που είχαν οι διωκτικές αρχές μετά της 29/6 ήταν, η απόσπαση ομολογιών από το Σάββα βεβαίως, αλλά και να παντρέψουν αυτό που είχαν στο μυαλό τους, μ’ αυτό που τυχόν τους επέτρεπε ο ίδιος ο Σάββας. Δηλαδή στο Σάββα λειτούργησε ένα δίπολο κατά την γνώμη μου. Από την μια ήθελαν να πάρουν και από την άλλη να του προσδώσουν το μοντέλο, να βάλουν το μοντέλο που είχαν στο μυαλό τους σε μια ανακριτική κατάθεση. Γι’ αυτό έγινε και αυτό που έγινε στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ› δεν έγινε για πλάκα. Ούτε φοβόντουσαν ότι θα τους φύγει ο Ξηρός εκεί, ούτε ότι θα τον σκοτώσει καμιά ρουκέτα στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ›.
Εκεί δώσανε την μάχη τους γιατί ξέρεις ότι, από έναν και τραυματία προφανώς δεν μπορείς να τα πάρεις όλα. Και δεύτερον, θες να επιβεβαιώσεις ένα μοντέλο εκεί. Γιατί; Γιατί αυτό που τους ενδιέφερε ήταν μια εξάρθρωση της ιστορίας από το ’75 μέχρι σήμερα. Προφανώς δεν ήταν αρκετό για τους αμερικάνους και αυτό ήταν ολοφάνερο κατά την γνώμη μου να πιάσουν τον Ξηρό και το σόι του.
Τελικά είχαν μια δύναμη και μια αδυναμία μαζί οι διωκτικές αρχές. Η δύναμη ήταν το ότι είχαν ένα στα χέρια τους εκεί και μια αδυναμία, το ότι έπρεπε να κάνουν τα πάντα πάρα πολύ γρήγορα εκεί. Να βρουν και αρχηγούς και την οργάνωση και τα πάντα, γιατί δεν υπήρχαν τα πολιτικά περιθώρια για να γίνει διαφορετικά.
Έτσι φθάνουμε σε μια κατάσταση που η εξάρθρωση της 17Ν παραπέμπει στο εξής μοντέλο. Συλλαμβάνεται μια ολόκληρη κολώνα που είναι το σόι του Ξηρού, ο Κουφοντίνας και ο Τσελέντης, οι οποίοι συσχετίζονται πλήρως με τον Σάββα Ξηρό αλυσιδωτά. Το σόι ευθέως, ο Κουφοντίνας επειδή ήταν ο σύντροφος της πρώην γυναίκας του Ξηρού, είχαν αλυσίδα να πάνε προς αυτή τη κατεύθυνση και ο Τσελέντης επειδή ήταν ο κολλητός φίλος του Κουφοντίνα, τον οποίον θα τον ψάχνανε βεβαίως, ψάχνοντας την ιστορική διαδρομή του Κουφοντίνα, μέχρι εκεί που μπορούσαν να έχουν πληροφορίες. Ρωτώντας δηλαδή, σας εξήγησα και προηγουμένως μερικά πράγματα για τον κ. Τσελέντη.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ πιστεύω ότι είναι άλλη η προσέγγιση που πρέπει να γίνει σ’ αυτό. Θα μπορεί να ξέρει κάτι παραπάνω από μένα, αλλά η λογική των πραγμάτων είναι άλλη. Και δεύτερον, σας είπα, εγώ σας τα είπα πριν μου κάνετε αυτά τα σχόλια για τον Τσελέντη, εγώ σας μίλησα για την χρήση του Τσελέντη εδώ πέρα. Σήκω κ. Τσελέντη επάνω, διέψευσε για τον άλλον, πες για τον έναν, πες για τον άλλον, χρησιμοποιήστε τον έτσι, κατηγορούμενο και τον χρησιμοποιείτε έτσι. Ποιος αναφέρεται, εγώ αναφέρομαι; Αυτό ακριβώς σας λέω και εγώ.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Ι.ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έχουμε μια κολώνα λοιπόν η οποία συλλαμβάνεται καθαρά απ’ αυτή τη πλευρά του Σάββα Ξηρού και μια δεύτερη κολώνα που συλλαμβάνεται από την πλευρά του Σερίφη, εξοντώνεται όλο το χωριό λοιπόν και όλοι οι συνεπώνυμοι. Τα πράγματα κατά την γνώμη μου είναι σαφή και για να γίνουν αυτά τα πράγματα δεν χρειαζόταν καμιά ομολογία του Σάββα Ξηρού. Εκεί θέλω να καταλήξω. Εκεί δηλαδή μπορούσαν να φθάσουν τα πράγματα, χωρίς καμία απολύτως ομολογία του Σάββα.
Και αν θέλετε, μερικά πράγματα βγήκαν και προς τα έξω, πριν αναφερθεί το όνομα του Κουφοντίνα, βγήκε στην επιφάνεια, πριν αναφερθεί ο Σάββας Ξηρός σε Κουφοντίνα. Και ούτε από τις γιάφκες προέκυπτε επώνυμο Κουφοντίνα, ή ρόλος Κουφοντίνα, από τις 3 και 6 Ιουλίου που πιάστηκαν.
Αυτό που θέλω τελικώς να πω σ’ αυτό το ζήτημα, είναι ότι το περίγραμμα του αρχηγού ήταν ολοκληρωμένο, ήταν πλήρως, ήταν προανακοινωμένο και τα στοιχεία που είχε, ήταν ότι ήταν αντιστασιακός και έπρεπε να έχει σχέση με τη Γαλλία, λόγω LIBERATION. Μια μεγάλη δυσκολία αντιμετώπισαν οι αρχές μετά τις συλλήψεις.
Ότι αυτό που ανακάλυψαν έκπληκτοι κατά την γνώμη μου, ήταν ότι δεν μπορούσαν να δέσουν τον Γιωτόπουλο σοβαρά με καμιά ενέργεια. Και αυτό το πράγμα όντως είναι δύσκολο, γιατί οι δικογραφίες υπήρχαν από πριν. Υπήρχαν οι αυτόπτες μάρτυρες, ελάχιστοι μάρτυρες άφηναν κενά που θα μπορούσε να χωρέσει ένας, όπως ήταν η περίπτωση αυτή με τον Μπακατσέλο, γι’ αυτό ακριβώς το λόγο εκεί, συνάντησαν αυτή τη μεγάλη δυσκολία να τον βάλουν σε μια ενέργεια και όπου τον βάλανε, τον βάλανε σε αυτό το ρόλο ξέρετε που δεν μπορεί να ελεγχθεί πουθενά. Μέσα σε ένα αυτοκίνητο για να επέμβει εκεί, συνέβαινε το γεγονός που έπρεπε να επέμβει, δεν επενέβαινε όμως παρά ταύτα κ.ο.κ.
Δηλαδή σε ρόλους μη αποδείξιμους. Ακριβώς αυτή την ταλάντευση των αρχών και αυτό το πρόβλημα, φαινότανε στο τύπο τις πρώτες ημέρες, από τους συγκρατημένους τόνους των εφημερίδων. Δείτε το «ΒΗΜΑ› κυρίως πόσο συγκρατημένα στεκότανε απέναντι στον Γιωτόπουλο, τις πρώτες ημέρες που συνελήφθη. Γιατί φαινότανε ακόμα ότι δεν είναι σαφή τα πράγματα.
Όταν πάρθηκαν οι πολιτικές αποφάσεις και προχώρησε το πράγμα, δείτε πώς αυτό γυρίζει σε αρχιτρομοκράτη αμέσως. Τι μπορούσαν να κάνουν; Μπορούσαν απλώς να χρεώσουν τις παραγεγραμμένες ενέργειες, ακριβώς γιατί δε θα εξεταστούν, αυτό το νόημα υπηρετούσε η κατάθεση του Παύλου, να φτιάξει μια θεμελίωση, να δέσει το πράγμα όλο, αλλά αυτό να μην μπορεί να εξεταστεί και δικανικά. Να έρθει εδώ η χήρα του Ουέλς και να μας πει εάν αναγνωρίζει τον χ ή τον ψ, εκεί ως δράστη. Ή να ψαχτεί γενικά το ζήτημα.
Βλέπετε τελικά ότι για να διωχθεί ένας αρχηγός, η δυνατότητα για να τον τιμωρήσεις σοβαρά από το να φτιάξεις ένα μοντέλο ηθικής αυτουργίας. Σε ενέργειες δεν σου βγαίνει να τον βάλεις πουθενά, δεν σου βγαίνει από τις υπαρκτές δικογραφίες. Τι μπορείς να κάνεις; Να του βάλεις απλώς συμμετοχή για να του ρίξεις 10 χρόνια φυλακή και θα λες ότι έπιασα αρχηγό και τον τιμωρώ με 10 χρόνια; Δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από το ζήτημα της ηθικής αυτουργίας. Έτσι φτάσαμε στην ηθική αυτουργία και γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο δεν φτάσαμε σε ηθική αυτουργία σε άλλες υποθέσεις ανάλογες. Δεν χρειάστηκε γιατί μπορούσαν να συσχετίσουν τους δράστες με πράξεις. Εδώ χρειαζόντουσαν έναν αρχηγό για να κλείσει το παζλ, να πουληθεί η εξάρθρωση όλου του πακέτου αλλά με τι να το βάλει; Αυτό ήταν το πρόβλημα.
Νομίζω ότι εδώ φτάσαμε σε μία παγκόσμια πρωτοτυπία, να αποδίδουμε σε μία Οργάνωση που έδρασε 27 χρόνια με αυτά τα πολιτικά χαρακτηριστικά που σας ανέπτυξα πριν μια κατάσταση ηθικής αυτουργίας, ότι όλο αυτό το πράγμα το υποκινούσε, όλες αυτές τις αποφάσεις μέχρι και την τελευταία απόφαση την προκάλεσε ένα άτομα είτε ευθέως, είτε αλυσιδωτά αλλά πάντως με έναν ηθικό αυτουργό. Αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία.
Στην Γερμανία απ’ όσο έψαξα δεν υπήρξαν διώξεις για ηθική αυτουργία. Στην Ιταλία είχαμε δύο περιπτώσεις. Μία ήταν τελείως καθαρή, ήταν η περίπτωση του Σόφρι που ήταν κάτι τελείως διαφορετικό γιατί εκεί υπήρξε ένας που είπε «αυτός μου έδωσε εντολή να σκοτώσω τον τάδε, εγώ δεν θα τον σκότωνα αν δεν το ενέκρινε αυτός ο συγκεκριμένος και μετά που τον σκότωσα πήγα και τον ξαναβρήκα και με συνεχάρη ότι τα έκανα καλά›. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, εδώ δεν είναι ανάλογο αυτό. Καταδικάστηκε.
Νομίζω ότι δεν έκανε έφεση. Πάντως είναι ακόμα φυλακή. Εγώ διάβασα και ένα άρθρο του πρόσφατα στο «ΒΗΜΑ› από την φυλακή μέσα. Πάντως η περίπτωση του Σόφρι δεν μοιάζει σε τίποτα. Εδώ που θα μπορούσατε να βρείτε κάποια στοιχειώδεις αναλογίες είναι η περίπτωση του Νέγκρι μόνο η οποία στηρίχθηκε βέβαια σε άλλες απόψεις. Δεν πήγε ούτε αυτός με ηθική αυτουργία αλλά μοιάζει το μοντέλο, δηλαδή ήταν το γνωστό θεώρημα καλογκέρο με το οποίο έμοιαζε αυτό κάπως με τα συγκοινωνούντα δοχεία τα δικά μας που λένε αλλά ουσιαστικά δίκασαν του διανοούμενους που ήταν κοντά στην ένοπλη αντίσταση με αυτόν τον τρόπο, με την λογική των συγκοινωνούντων δοχείων.
Επειδή στο ζήτημα το Νέγκρι, άλλο αν δεν τυποποιήθηκε με αυτόν τον τρόπο ακριβώς υπάρχουν κάποιες αναλογίες, δηλαδή του κακού γέρου που υποκινούσε τα πάντα. Θα ήθελα να σας πω και πάλι μια δήλωση του Κοσίγκα που την βρήκα σε αυτό το βιβλίο που σας ανέφερα προηγουμένως του Πλίστικα ακριβώς για το ζήτημα του Νέγκρι επειδή έχει κάποιες αναλογίες με το ζήτημα του Γιωτόπουλου.
Απαντάει ο Κοσίγκα σε μία ερώτηση για το Νέγκρι «απέναντι στον Τόνι Νέγκρι καθοδηγήθηκε μια δικαστική διαδικασία που θυμίζει mutatis mutandis καθαρά χέρια τα κλασικά θεωρήματα των Αριστερών Δικαστών› εκεί έχουν και άλλα προβλήματα. Ερώτηση: «Λέτε πως ο Νέγκρι ήταν αθώος, ότι η σύλληψή του ήταν μία αδικία;›. «Απόλυτα› Κοσίγκα, Υπουργός Εξωτερικών τότε. «Ναι, ήταν μία αδικοπραξία›. Ερώτηση: «Τι σκεφτήκατε όταν σας είπαν ότι ο Νέγκρι ήταν ο τηλεφωνητής της υπόθεσης Μόροου;›. «Έβαλα τα γέλια. Η τρομοκρατία είναι μια τεχνική αγώνα στην υπηρεσία της επανάστασης, δηλαδή της ανατροπής. Το να λες τρομοκράτες τους κόκκινους ερυθροταξιαρχίτες της δεκαετίας του ΄70 είναι πλαστογραφία της σημασιολογίας όπως όταν γράφεις Κοσίγκα με τα διπλά S των Ναζί. Με τους ειδικούς αντιτρομοκρατικούς νόμους μεταμορφώσαμε τους δικαστές σε πρωταγωνιστές που αγωνίζονται για κάτι. Κάναμε λενινιστικούς νόμους ή μάλλον νόμους Ιακωβίνου γι’ αυτό αισθάνομαι λίγο υπεύθυνος για τις δικαστικές παρεκτροπές›. Έτσι κατάλαβε ο Κοσίγκα την υπόθεση του Νέγκρι. Ο Κοσίγκρα ακόμα παραμένει γερουσιαστής.
Εγώ πιστεύω ότι πουθενά δεν θεμελιώθηκε η ηθική αυτουργία τόσο πρωτόγονα. Ένας άνθρωπος να προκαλέσει τα πάντα στους πάντες για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Νοιώθω ότι έχουμε μπροστά μας ένα σενάριο που είναι και απολίτικο και ανιστόρητο, θα έλεγα και παράλογο. Αυτό νομίζω δεν το νοιώθω μόνος μου. Το νοιώσατε πολύ από σας γι’ αυτόν τον λόγο κάνατε και αρκετές διορθωτικές κινήσεις μέσα σε αυτήν την αίθουσα. Έτσι βγήκαν οι υποδείξεις στόχων, η συγκεκριμενοποίηση. Να το μαζέψουμε λίγο το πράγμα δηλαδή.
Φαινόταν ότι έτσι όπως είναι δεν μπορεί να γίνει πιστευτό, δεν μπορεί να είναι σοβαρό. Κι έτσι έγινε όλο αυτό το πράγμα με τις διορθώσεις μέσα στην δίκη. Υπάρχει ένα ερώτημα τελικά. Η καταδίκη του Γιωτόπουλου προφανώς αναγορεύτηκε σε κεντρικό ζητούμενο της δίκης. Υπάρχει ένα γιατί, γιατί να γίνει έτσι, γιατί να πάρει αυτή την διάσταση. Βεβαίως υπάρχει η γενική εξήγηση που σας είπα πριν, ότι πρέπει να πουληθεί εκεί που πρέπει να πουληθεί μια ολοσχερής εξάρθρωση της Οργάνωσης από την πρώτη στιγμή γιατί ως γνωστόν οι άλλοι δεν ξεχνάνε, δεν τους ενδιαφέρει τόσο ότι έχει παραγραφεί, δεν ξεχνάνε τίποτα.
Θα έλεγα λοιπόν ότι πρώτα-πρώτα σαν απάντηση στο γιατί είναι ότι ήταν πολιτικά αναγκαίο. Δεν μπορούσε να εμφανιστεί εξάρθρωση της 17Ν χωρίς συλλήψεις αρχηγών. Δεν μπορούσαν να δεχθούν ότι οι ηλεκτρολόγοι, οικοδόμοι, φοιτητές και σχετικοί επί 27 χρόνια πολέμησαν επιτυχώς αυτό που ήταν το κράτος στη χώρα μας χωρίς την καθοδήγηση ενός κακού δαίμονα. Χρειαζόταν κάτι συμβατό με τους μύθους που οι ίδιοι πλάσαραν και οι ίδιοι τους δέσμευσαν σε τελευταία ανάλυση. Αυτό που αποδεικνυόταν έπρεπε να σχετίζεται με τον μύθο.
Βεβαίως ήθελαν να υποτιμήσουν την 17Ν την ίδια, να εξουδετερώσουν την όποια γοητεία ασκεί η αντίσταση παρουσιάζοντας τα μέλη της σαν απλά υποχείρια κάποιου. Αυτό είναι αυτονόητο και εμφανές κατά την γνώμη μου.
Σαφώς ήθελαν να ξεπλύνουν παλιές ντροπές, την προσβολή του κύρους των ΗΠΑ σας επικυρίαρχο, άμα θέλετε την ταπείνωση και την ανημποριά των κατασταλτικών μηχανισμών και δεν εννοώ μόνο την βόμβα του Γιωτόπουλου στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, μια μικρή παράμετρος είναι αυτό. Ταπείνωση ήταν όλο αυτό που έκανε η 17Ν για τον κρατικό μηχανισμό και αυτό έπρεπε να ξεπλυθεί αλλά δεν μπορείς εύκολα σήμερα να πεις ότι 5 ηλεκτρολόγοι μας το έκαναν αυτό. Θες τουλάχιστον ισότιμο αντίπαλο και αυτό απαλύνει λίγο τον πόνο.
Ήθελαν επίσης να κερδοσκοπήσουν πολιτικά παρουσιάζοντας πλήρη εξάρθρωση, ότι σας τα αποκαλύψαμε όλα, δεν υπάρχει ενέργεια, άντε μία μας ξέφυγε που δεν την διαλευκάναμε πλήρως. Και επειδή βεβαίως τα πράγματα δεν μπορούν να έγιναν όλα αυτά τα χρόνια με αυτούς τους συγκεκριμένους ανθρώπους και μόνο βάλαμε έναν άνθρωπο που του δώσαμε μία διαχρονική αξία, του είπαμε ότι αυτός κινούσε τα νήματα επί 30 χρόνια και να μας ξέφυγε και κανένας δευτερεύων έχουμε το κλειδί της ιστορίας όμως εδώ, έχουμε τον άνθρωπο που ξεκλείδωσε την ιστορία σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση στην Ελλάδα.
Βεβαίως καταλαβαίνετε ότι μετά τις συλλήψεις και αφού προχώρησαν τα πράγματα κάπως τέθηκαν εκ των πραγμάτων και άλλοι στόχοι. Ένας στόχος που μπορεί να σας τον πω εγώ που φαίνεται με το μάτι ήταν η ενσωμάτωση της κοινοβουλευτικής Αριστεράς σε αυτήν την αντιτρομοκρατική κατεύθυνση. Το πράγμα όταν γίνεται σοβαρός πόλεμος, όταν γίνεται Πόλεμος με «Π› κεφαλαίο και δεν είναι πια πολιτική πάλη τότε δεν έχει κάθε Κόμμα πολλές δυνατότητες για το πού θα πάει. Μπορεί ο καθένας να κάνει απεργίες για τα μεροκάματα, να φωνάζει για διαφάνεια, για διάλογο αλλά εδώ τέθηκε το ζήτημα ότι όταν το κράτος βρίσκεται σε πόλεμο πρέπει να διαλέξεις με ποιους θα πας και να πάρεις τις συνέπειες. Αυτή ήταν η λογική ενσωμάτωσης σε αυτά τα ζητήματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς και βεβαίως να καταφέρουν ένα ισχυρότατο πλήγμα σε οποιαδήποτε φωνή θα μπορούσε να πάει κόντρα σε αυτές τις συνθήκες το οποίο εν δυνάμει αποτελεί ένα επικίνδυνο πολιτικό δυναμικό.
Με μια τέτοια στόχευση και με μια τέτοια διαδικασία εξ αντικειμένου έδωσαν ευκαιρία σε ακροδεξιούς κύκλους να ξαναγράψουν την ελληνική ιστορία τον τελευταίο καιρό. Δεν γράφεται η ιστορία με το αριστερό χέρι, ουσιαστικά γράφεται με τους πόθους, τα προβλήματα, με το αίμα του ελληνικού λαού. Αυτό σας φαίνεται αριστερό χέρι. Όσο και να φωνάζουν αυτά τα θύματα τα συγκεκριμένα που απασχόλησαν εδώ, τα θύματα δηλαδή των ελίτ, θύματα του Κολωνακίου, της Εκάλης, οι απλοί άνθρωποι του κόσμου έχουν πληρώσει πολύ μεγαλύτερους λογαριασμούς σε αυτόν τον τόπο και δεν μπορεί να καθαγιαστούν τα θύματα της ελληνικής ελίτ μέσω της θεματολογίας.
Υπήρχε συνείδηση ότι η κατηγορία εναντίον του Γιωτόπουλου τρικλίζει. Υπήρχε συνείδηση πριν ξεκινήσει η δίκη, πέρασε μία ολόκληρη δίκη που δεν είχαμε τίποτα για ηθική αυτουργία, τίποτα δεν ακούστηκε σε αυτήν την κατεύθυνση. Από τις αγορεύσεις προσπαθήσαμε να τυποποιήσουμε μέσω φανταστικών υποθέσεων πρακτικά το αδίκημα. Πώς αντιμετωπιζόταν αυτή η κατάσταση εδώ; Ουσιαστικά διεκτραγωδούσανε ενδείξεις εδώ πέρα, αποφεύγαμε να πάρουμε θέση τι σημαίνει κάθε αίσθηση.
Το περιέγραψε πολύ σωστά ο κ. Εισαγγελέας. Θέλαμε να αφήσουμε γενικά την αίσθηση του βουτηγμένου. Δεν είναι ακριβώς ποια κατηγορία αποδεικνύεται αλλά είσαι βουτηγμένος. Συνήθη βιοτικά περιστατικά μετατράπηκαν σε απόδειξη της κατηγορίας. Δεν κάνεις φορολογική δήλωση; Είσαι μέλος της 17Ν. Δεν αποδεικνύεις με δελτίο παροχής υπηρεσιών ότι δουλεύεις; Ξέρεις και γαλλικά, έχεις και φίλους με γαλλικό παρελθόν. Έκοψες και τις παρέες με τους συμφοιτητές σου λες κι εμείς την διατηρούμε όλοι. Βεβαίως όλα αυτά έγιναν απόδειξη της κατηγορίας, δόθηκε μάχη γι’ αυτά τα πράγματα εδώ πέρα.
Ουσιαστικά αντί για κριτική των αποδείξεων έγινε κριτική της γραμμής του κατηγορουμένου εδώ πέρα. Γιατί δεν ομολογείς; Ουσιαστικά ξέρετε τι του ζητάτε; Του ζητάτε να ομολογήσει ότι είναι μάγισσα για να τον κάψετε με ήσυχη συνείδηση. Αυτό του ζητάτε πρακτικά εδώ. Αυτή την χάρη δεν πρόκειται να την κάνει κανένας.
Είχαν επώνυμο οι μάγισσες; Μοιράστηκαν αρκετά ανταλλάγματα για την ενοχοποίηση του Γιωτόπουλου. Σας ανέφερα πριν για την εκμετάλλευσή του, για μία χωρίς όρια εκμετάλλευση, για μία εκμετάλλευση που θίγει όλους εμάς, δεν είναι θέμα κυρίως δικό του. Ο ίδιος σας κάνει ότι θέλει. Πρακτικά τι γινόταν εδώ; Διαπιστώσατε μία ελαστική συνείδηση, διαπιστώσατε έναν άνθρωπο της εποχής μας, έναν άνθρωπο αμοραλιστή ο οποίος θα κάνει οτιδήποτε για να εξασφαλίσει μια ψευτοελευθερία και προσπαθήσατε να οικοδομήσετε μια ολόκληρη δίκη πάνω σε αυτό το πράγμα και κλείσατε βεβαίως τα μάτια στην κραυγαλέα αντίφαση του Τσελέντη των τελευταίων μηνών με τον Τσελέντη που ξέρουμε από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα. Κάνατε ότι δεν υπήρχε αυτό το ζήτημα.
Απονείματε το στίγμα του συνεργάτη στον Κονδύλη. Τον αντιμετωπίσατε σαν συνεργάτη γιατί χρειάζονται τελικά συνεργάτες για την ηθική δικαίωση της δίκης και για την εμπέδωση της υπεροχής του κράτους. Χρειάζεται δηλωσίας αυτός που αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας. Δεν κάνει ο αξιοπρεπής ένοχος ούτε ο αξιοπρεπής αθώος, δείτε την διαφορά της συμπεριφοράς σας στον Θωμά Σερίφη. Βλέπετε πόσο διαφορετικά τα χειριστήκατε; Και έτσι εκμεταλλευθήκατε ένα συντριμμένο Κονδύλη με δύο ανήλικα παιδιά από πίσω και ο ίδιος δεν ένοιωσε άδικο να φορτώσει κάτι λιγουλάκι και αυτός στον Γιωτόπουλο, μερικούς υπαινιγμούς πρακτικά.
Η υπεράσπιση του Τσελέντη ισχυρίστηκε στο Δικαστήριο ότι δεν έχει κανένα κίνητρο ενοχοποίησης του Γιωτόπουλο γιατί δεν μπορεί να πάρει ελαφρυντικά του νόμου 2928 εκ των πραγμάτων. Έχασε την ευκαιρία να πάρει και τα λεφτά της επικήρυξης εκεί πέρα άρα λέει αλήθεια. Ούτε λεφτά παίρνει, ούτε ελαφρυντικά του νόμου. Τι νόημα έχει πια; Αυτή ήταν η απάντηση στον ισχυρισμό μας της υπεράσπισης. Εμείς είπαμε απλά ότι δεν είμαστε ηλίθιοι, ότι η γραμμή του Τσελέντη αποσκοπεί στην απαλλαγή του επί της ουσίας σε συγκεκριμένες πράξεις. Αυτό είναι που πρέπει να πάρεις από τον πρώτο βαθμό. Πιθανώς και ένα ελαφρυντικό από τα γενικά ελαφρυντικά του νόμου. Ήδη προτάθηκαν.
Νομίζω ότι εμείς επιβεβαιωθήκαμε. Ήρθε ο κ. Εισαγγελέας με την πρόταση και είπε ότι «αφού δηλώνει ότι δεν ήταν στον ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ ο Τσελέντης είναι ο άνθρωπος που λέει πάντα την αλήθεια, αθώος αφού δήλωσε ότι δεν είναι εκεί πέρα. Πολύ πιο ενδιαφέρον είναι ο κ. Αναγνωστόπουλος σε αυτή την κατεύθυνση ο οποίος μας είπε εδώ πέρα ειδικά για την περίπτωση του Τσαντ και του Τσελέντη, δεν μπορεί ο Χριστόδουλος Ξηρός να μην θυμάται και καλά. Έχουν δώσει μάχη για να πουν ότι όλα αυτά είναι αλήθεια που έχει πει ο Χριστόδουλος, ο Σάββας, ο ένας, ο άλλος και έρχεται εδώ και λέει «σε αυτό το θέμα ειδικά μπορεί να μην θυμάται και καλά›.
Ποιος επιβεβαιώθηκε τελικά; Υπήρχε συμφέρον του Τσελέντη να πάρει αυτή την θέση που πήρε; Και στη περίπτωση του Κονδύλη θα ήθελα να πω το εξής: τον Κονδύλη τον μεταχειριστήκατε δίκαια στις προτάσεις εννοώ των Εισαγγελέων αλλά αναγνωρίσατε τα οφθαλμοφανή στον Κονδύλη που δεν τα αναγνωρίσατε σε άλλες περιπτώσεις. Δηλαδή είπατε ότι η αναγνώριση του Παπαφώτη στην πρόταση είναι στημένη εκεί, δεν είναι σωστή. Τέτοιες όμως είχαμε και άλλες και είχαμε χειρότερες. Εκεί δεν βρήκατε λόγο. Καλά κάνατε και το είπατε γιατί ήταν ολοφάνερο ότι είναι έτσι αλλά πού είναι η αναλογία, πού είναι η ίση μεταχείριση;
Είπατε ότι δεν υπήρχε ανθρωποκτόνος σκοπός στην Αμερικάνικη Πρεσβεία με τον τρόπο που ρίχθηκε η ρουκέτα. Το MEGA όμως που είναι πιο κλασική περίπτωση, εκεί γιατί; Το MEGA λέει σημάδευαν το μπετό και πέτυχαν το μπετό. ¶μα είχες αστοχήσει όμως; ¶ρα ενδεχόμενος δόλος απόπειρας ανθρωποκτονίας εκεί πέρα. Δεν μπήκε μέσα η ρουκέτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μην αγχώνεστε κύριε Εισαγγελέα, μπορεί να μην τα θυμάστε και καλά και ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν και άλλες. Ακούστηκαν λοιπόν οι πιο απίθανες νομικές κατασκευές εδώ για να καταδικαστεί ο Γιωτόπουλος. Η αίσθησή μου είναι ότι ψάχνονται και άλλες γιατί το θέμα δεν έχει τελειώσει. Ο στόχος εδώ κατά την γνώμη μου δεν είναι να βρεθεί κάποια αλήθεια.
Αν υπήρχε πραγματικό ζητούμενο, νομικό ζητούμενο εννοώ πραγματικό, θα το είχαν ψάξει και άλλοι πολύ πριν από σας. Εδώ το ζήτημα τίθεται απλά ότι πρέπει να καταδικάσουμε κάποιον σαν αρχηγό υποχρεωτικά σε ισόβια για να καταδειχθεί ότι το κράτος είναι σκληρό με τους αρχηγούς και ειδικά με τους αρχηγούς των εχθρών.
Κατά τη γνώμη μου δεν έχει σημασία αν ο Γιωτόπουλος ήταν στη 17Ν, δεν ήταν, αν ήταν αρχηγός, μέχρι πότε ήταν μέλος, τέτοια πράγματα. Δεν έχει σημασία ούτε η νομική τυποποίηση σε μια τέτοια Δίκη πολιτικών αντιπάλων. Τα ισόβια έχουν σημασία. Σας το είπε και πολύ χαρακτηριστικά ο κ. Λυκουρέζος αυτό στην αγόρευσή του.
Κι άμα δε σας βγει η ηθική αυτουργία, βάλτε του καμιά ψυχική συνέργια, τιμωρήστε τον με το 42.2, σας το είπε πολύ καθαρά και αυτό είναι όλη η ουσία, να φανεί το κράτος σκληρό, άτεγκο. Πιστεύω ότι οποιαδήποτε φόρμουλα όμως για την ηθική αυτουργία, ουσιαστικά θα είναι μια επιβεβαίωση όλων αυτών που είχαμε διαβάσει στις εφημερίδες, αυτά που σας διάβασα προηγουμένως και νομικά δεν θα πατάει καθόλου μα καθόλου στα πόδια της, θα είναι ένα τερατούργημα. Αυτά θα τα πούμε μεθαύριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αύριο εννοείτε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αύριο είναι η απεργία κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα σε εμάς εδώ, στο Δικαστήριο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Υπάρχει αποχή Τρίτη και Τετάρτη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα μετάσχουν οι συνήγοροι οι οποίοι έχουν να αγορεύσουν; Μας είπαν ότι δεν τους δίνουν άδεια.
Μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι διακόπτουμε για την Πέμπτη, στις 9 η ώρα το πρωί.
