Φορτηγά που μετατρέπονται από τους καμικάζι σε εκρηκτικούς μηχανισμούς. Κτίρια θανάσιμα πληγωμένα, 27 νεκροί και τουλάχιστον 450 τραυματίες.

Χάος και πανικός στην «καρδιά» της Κωνσταντινούπολης. Η πόλη παραλύει, το Χρηματιστήριο κλείνει, όταν ο δείκτης είχε αρχίσει να υποχωρεί κάτω από το 7,50%, και υποκαταστήματα ξένων εταιρειών κατεβάζουν τα ρολά. Αποκλείoνται οι δρόμοι γύρω από τις διπλωματικές αποστολές της Γερμανίας και της Ιαπωνίας. Σήμερα, ιερή ημέρα του Ραμαζανιού, ο καθιερωμένος κανονιοβολισμός που καλεί τους πιστούς σε προσευχή, ακυρώθηκε.

Η «Μιλιέτ» στην on-line έκδοσή της κάνει λόγο «για τουρκική 11η Σεπτεμβρίου», για να περιγράψει τη νέα διπλή τρομοκρατική επίθεση, με στόχους το βρετανικό προξενείο και την τράπεζα HSBC, μόλις μερικά 24ωρα μετά τις βομβιστικές επιθέσεις στις εβραϊκές συναγωγές με τους 25 νεκρούς.

Θεατές της βάρβαρης παράνοιας έχουμε γίνει πολλάκις μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001.

Το ξέρουμε ότι η πραγματικότητα καταλήγει συχνά να είναι πολύ χειρότερη από την πλέον νοσηρή φαντασία. Προτιμούμε όμως να το ξεχνάμε. Αναγκαστήκαμε να το θυμηθούμε σήμερα, αντικρίζοντας στους τηλεοπτικούς δέκτες και στις φωτογραφίες των διεθνών πρακτορείων τον φόβο και τις υποψίες, όσων με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια, έτρεχαν να αποφύγουν την ξαφνική, ραγδαία, απειλή.

Για κείνους που υπέστησαν την βαρειά απώλεια, η ζωή δεν θα είναι η ίδια. Η δολοφονία αθώων δεν μπορεί να εξηγηθεί. Μπορεί μόνο να την υπομείνει κανείς.