Ο πιο γνωστός και με τη μεγαλύτερη επιρροή Γεωργιανός στη διεθνή πολιτική μετά τον Ιωσήφ Στάλιν, ο Εντουαρντ Σεβαρντνάντζε, υπέκυψε χθες το απόγευμα στη λαϊκή οργή.
Ο άνθρωπος που, όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ενωση, δεν θεωρούνταν από τους χειρότερους κομμουνιστές, καταχράστηκε την εξουσία όσο περισσότερο μπορούσε, χωρίς πάντως να στρέψει το στρατό κατά του πλήθους, όπως έκαναν οι γείτονές του στο Αζερμπαϊτζάν. Κανείς δεν θλίβεται για την αποχώρησή του, πιθανότατα ούτε ο ίδιος. Οι πολίτες της Γεωργίας, αγανακτισμένοι με τη νοθεία των εκλογικών αποτελεσμάτων, εκδίωξαν την «αλεπού του Καυκάσου». Πρόκειται για μια επιτυχία της δημοκρατίας, την οποία δεν πρέπει όμως να υπερτιμήσουμε.
Πρώτα απ' όλα, επισημαίνει σε σημερινό της σχόλιο η εφημερίδα «Liberation», οι Γεωργιανοί ξέρουν ποιον χάνουν, δεν ξέρουν όμως ποιος τους περιμένει. Το πλοίο μπάζει νερά από παντού. Η οικονομία και η διοίκηση είναι διαλυμένες, η διαφθορά φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη, και δεν περιορίζεται μόνο στον πρώην πρόεδρο και τους δικούς του ανθρώπους. Πολλοί ηγέτες της αντιπολίτευσης είχαν βολευτεί με αυτή την κατάσταση.
Υστερα, η αποχώρηση του Σεβαρντνάντζε επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση του υπουργού Εξωτερικών του πρώην «μεγάλου αδελφού». Το Κρεμλίνο, αφού έκανε ό,τι μπορούσε για να σπείρει ζιζάνια και να καταστήσει τη Γεωργία ακυβέρνητη, επενέβη ευθέως στο τέλος για να εγγυηθεί την ομαλότητα.
Ο Σεβαρντνάντζε υποτίμησε τόσο τη δυσαρέσκεια στο εσωτερικό της χώρας απέναντι στο πρόσωπό του όσο και τη διεθνή απομόνωσή του. Δεν αντελήφθη, πάνω απ' όλα, πως είχε χάσει την εμπιστοσύνη της Ουάσινγκτον ως ο εγγυητής των μακροπρόθεσμων δυτικών συμφερόντων στην περιοχή. Ο αμερικανός πρεσβευτής στην Τιφλίδα, Ρίτσαρντ Μάιλς, υποστήριζε ενεργά τον τελευταίο καιρό τον νεαρό και αμερικανοτραφή δικηγόρο Μιχαήλ Σαακασβίλι.
Ο άνθρωπος που είχε περάσει την τελευταία δεκαετία «σνομπάροντας» το Κρεμλίνο και επιδιώκοντας την εύνοια της Ουάσινγκτον, αναγκάστηκε έτσι να επιστρέψει στην αγκαλιά της Μόσχας. Οι βετεράνοι της KGB, όμως, και οι άνθρωποι που διοικούν το Κρεμλίνο δεν έκρυψαν ποτέ την περιφρόνησή τους για τον «συνυπεύθυνο για τη διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας». Επιπλέον, ο ίδιος ο Πούτιν θεωρούσε ότι ο Σεβαρντνάντζε δεν τον βοηθούσε αρκετά στον πόλεμο που διεξάγει στην Τσετσενία.
Το ενδιαφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας για τη Γεωργία εξηγείται από το γεγονός ότι η χώρα αυτή παίζει αποφασιστικό ρόλο στον έλεγχο του πλούτου της Κασπίας.
Από το έδαφός της διέρχεται ο αγωγός της ΒΡ που θα μεταφέρει πετρέλαιο στην Τουρκία, παρακάμπτοντας τη Ρωσία και το Ιράν. Οταν ολοκληρωθεί, το 2005, ο αγωγός αυτός θα μπορεί να μεταφέρει ένα εκατομμύριο βαρέλια πετρελαίου την ημέρα.
Οπως λέει ένας ανώτατος ευρωπαίος αξιωματούχος στην εφημερίδα «Guardian», «εδώ ο Ψυχρός Πόλεμος συνεχίζεται. Υπάρχει μια σαφής διαμάχη ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση».
Το αποτέλεσμα αυτής της διαμάχης φαίνεται προς το παρόν να ευνοεί τις ΗΠΑ, αν υποτεθεί ότι νικητής των εκλογών που θα διεξαχθούν σε 45 ημέρες στη Γεωργία θα είναι ο Μιχαήλ Σαακασβίλι.
Πηγές: Liberation, Guardian, ΑΠΕ
