ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Παπαδάκης.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αυτή τη φορά δε θα σας απασχολήσουμε περισσότερο από δύο λεπτά, γιατί πραγματικά είναι σωστό αυτό που είπατε στην αρχή, ότι τα περιθώρια της συζήτησης σήμερα είναι ελάχιστα.
Εκ μέρους λοιπόν του ομιλούντος, του παρόντος κ. Μυλωνά και του απολειπομένου λόγω επαγγελματικού κωλύματος κ. Παρασκευόπουλου, αντί αγορεύσεως θα αναγνώσω στο Δικαστήριο μία δήλωση δύο λεπτών περίπου σχετικά με τις ποινές και παρακαλώ για την καταχώρησή της στα πρακτικά. Η δήλωση έχει ως ακολούθως:
«Η πολυμελής Υπεράσπιση του Βασίλη Τζωρτζάτου δεν προτίθεται να αγορεύσει αναλυτικά επί των ποινών. Έστω και καθυστερημένα, συνειδητοποιήσαμε ότι ο ρόλος μας στη Δίκη αυτή είχε τελειώσει. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος ερμηνείας των δεδομένων, όταν μετά από πολυήμερες αγορεύσεις, σε συνδυασμό με την εξαντλητική σε όλα τα πεδία της υπόθεσης υπερασπιστική μας προσπάθεια σε όλη τη διάρκεια της Δίκης, αντιμετωπίζουμε, όχι για πρώτη φορά, την επιδεικτική αλαζονεία και περιφρόνηση που εκφράζεται σαφώς όχι μόνο προς τους θεσμούς και το ισχύον δίκαιο αλλά και προς το πρόσωπό μας, με την απόφαση που εκδόθηκε. Μία απόφαση-αποδοχή της προδικασίας που δικαιώνει απόλυτα όλους όσους για πολύν καιρό μας επεσήμαιναν ότι ματαιοπονούμε.
Υπό τις συνθήκες αυτές θα συνιστούσε ευτελισμό του θεσμικού ρόλου του συνηγόρου Υπερασπιστή και ανεπίτρεπτη νομιμοποίηση παραβιάσεων του συντάγματος και της ΕΣΔΑ, η προσπάθεια συμβολής μας στον εξωραϊσμό και τη λογιστική διαχείριση των ποινών και των συγχωνεύσεων, έστω και αν στην Εισαγγελική πρόταση υπάρχει πληθώρα νομικών σφαλμάτων και αυθαιρεσιών.
Εξάλλου το γνωστό πλέον Εισαγγελικό τεκμήριο ενοχής είναι ικανό ως ασφαλής ερμηνευτική ρήτρα, να καλύψει όλα τα νομικά κενά. Και φυσικά δεν έχουμε την αυταπάτη ότι αδικούμε έτσι τον εντολέα μας, για τον οποίο είμαστε βέβαιοι –και όχι μόνον εμείς- ότι τιμωρείται σκληρά, όχι για πράξεις που δεν αποδείχθηκαν, αλλά για την ιδεολογία, την αξιοπρέπεια και τη στάση του στο Δικαστήριο.
Δεν θα παραιτηθούμε τυπικά μόνο και μόνο γιατί σεβόμαστε την ταλαιπωρία στην οποία θα έθετε η αντικατάστασή μας στους παράγοντες της Δίκης. Γιατί η Δίκη αυτή τελικά δεν άξιζε καμία προσδοκία, άρα κανέναν κόπο και καμία ταλαιπωρία. Στον Κορυδαλλό δεν τελειώνει απλά και μόνο η ιστορία της 17Ν, αλλά αρχίζει η εκτροπή από το κράτος δικαίου και μπαίνει η ταφόπετρα της ιστορίας του νομικού μας πολιτισμού.
Απέναντι στην ιστορία ο καθένας καταλαμβάνει τη θέση που επιλέγει και αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αντιστοιχούν›. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε κ. Παπαδάκη. Ο λόγος στον κ. Σταμούλη.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Καταρχήν να ασχοληθώ με τον Παύλο Σερίφη για τον οποίο η απόφασή σας ήταν ενοχή στη συμμετοχή. Εκείνο το οποίο θα ήθελα να παρατηρήσω είναι ότι κατά την διάταξη του άρθρου 187 όπως τροποποιήθηκε από τον αντιτρομοκρατικό νόμο ορίζεται ρητώς ότι «η μη τέλεση οποιουδήποτε από τα επιδιωκόμενα εγκλήματα της παρ. 1 και 3 συνιστά ελαφρυντική περίσταση›.
Θα παρακαλούσα να το σημειώσετε διότι κατά την περί ενοχής κρίση σας δεν άκουσα εάν δεχθήκατε ως προς τον Παύλο Σερίφη ότι τέλεσε ή δεν τέλεσε καμία από τις προβλεπόμενες υπό των διατάξεων πράξεις. Διότι εάν μεν έχουν τελεσθεί εκ μέρους του πράξεις προβλεπόμενες από το άρθρο, αυτό συνιστά επιβαρυντική περίσταση περί της οποίας θα κάνω λόγο για τις άλλες περιπτώσεις, εάν όμως δεν ετέλεσε πράξη, είναι ελαφρυντική περίσταση.
Έχω την αίσθηση ότι το Δικαστήριό σας έχει δεχθεί ότι δεν ετελέσθη εκ μέρους του καμία από τις πράξεις που προβλέπονται από το 187. Αυτό έχει ως συνέπεια να θεωρείται ελαφρυντική περίσταση, συνεπαγομένη τη μείωση της προβλεπομένης ποινής από 5-10 χρόνια, σε 1-6.
Θα επιμείνω λίγο επί των κριτηρίων του άρθρου 79 ως προς τον Παύλο Σερίφη και τους λοιπούς κατηγορουμένους. Είναι βεβαιωμένο ότι έχουν και οι τρεις τους οποίους υπερασπίζομαι λευκό ποινικό μητρώο. Είναι βεβαιωμένο ότι και οι τρεις είναι οικογενειάρχες και γονείς τέκνων. Αυτά είναι κριτήρια τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη, σύμφωνα με το άρθρο 79 του Ποινικού Κώδικα που λέει ότι «κατά την εκτίμηση της προσωπικότητας του εγκληματία, το Δικαστήριο τα σταθμίζει αυτά και τον χαρακτήρα του και τον βαθμό της ανάπτυξής του, τις ατομικές και κοινωνικές περιστάσεις και την προηγούμενη ζωή του›.
Εάν σταθμιστούν αυτά τα κριτήρια τα οποία επιβάλλει το άρθρο 79 να ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο, θα πρέπει να οδηγηθείτε σε μείωση εντός των προβλεπομένων νομίμων ορίων, των επιβλητέων ποινών, ειδικώς για τον Παύλο Σερίφη.
Θα παρακαλέσω και κάνω μία έκκληση στο Δικαστήριό σας, ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αποδεδειγμένο ποσοστό αναπηρίας που υπερβαίνει το 70% και επίσης είναι βεβαιωμένο ότι με αυτό το αυξημένο ποσοστό αναπηρίας προσεβλήθη επιπλέον και από σκλήρυνση κατά πλάκας, κάτι που δεν του επιτρέπει να αυτοσυντηρηθεί, να αυτοεξυπηρετηθεί, έχουν προσαχθεί πιστοποιητικά που βεβαιώνουν την κατάσταση της υγείας του, συνεκτιμωμένων όλων αυτών των περιστατικών σε συνδυασμό και με την ελαφρυντική περίσταση της ειδικής διατάξεως του αντιτρομοκρατικού νόμου, πιστεύω ότι δικαιολογείται πλήρως να συμψηφίσει τον χρόνο της προσωρινής του κρατήσεως με την επιβλητέα ποινή και να αφαιθεί ελεύθερος.
Έρχομαι στον Κώστα Καρατσώλη. Εδώ υπάρχει το εξής πρόβλημα αξιότιμοι κ.κ. Δικασταί: Το άρθρο 187 όπως είχα την τιμή να σας πω προηγουμένως, θεωρεί, λέγει ρητώς δηλαδή, ότι «η κατασκευή προμήθεια ή κατοχή όπλων, εκρηκτικών υλών και χημικών, βιολογικών κτλ., προς εξυπηρέτηση των σκοπών της Οργάνωσης της παρ. 1 ή της συμμορίας της παρ. 3 ή η επιδίωξη οικονομικού ή άλλου ειδικού οφέλους των μελών, συνιστούν επιβαρυντικές περιστάσεις›.
Εάν λοιπόν η προμήθεια εκρηκτικών υλών για τις οποίες έχει κηρυχθεί ένοχος ο Καρατσώλης, είναι επιβαρυντική περίσταση της πράξεως της συμμετοχής του στην εγκληματική Οργάνωση, τότε, όπως έχει δεχθεί παγίως με σειρά αποφάσεων και η Ολομέλεια και το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, είναι εφαρμοστέα η αρχή της απορροφήσεως του ενός αδικήματος από το άλλο.
Αναφέρομαι στις υπ’ αριθμ. Ολομέλεια του Αρείου Πάγου 179 και 180/1990, Ποινικά Χρονικά Μ’ σελ. 996, πρόσφατη απόφαση 1205/2000 του Αρείου Πάγου, του Ποινικού Τμήματος, Ποινικά Χρονικά ΝΑ’ 413. Έχει δεχθεί δηλαδή με τις αποφάσεις του αυτές ο ¶ρειος Πάγος ότι όταν μία πράξη αποτελεί επιβαρυντική περίπτωση άλλης πράξεως, απορροφάται και επιβάλλεται η ποινή μόνο της κυρίας πράξεως που είναι ή συμμετοχή εν προκειμένω και η επιβαρυντική περίσταση είναι η προμήθεια εκρηκτικών υλών, για την οποία εκηρύχθη ένοχος ο Καρατσώλης.
Σε ό,τι αφορά τις λοιπές πράξεις για τις οποίες κηρύχθηκε ένοχος, αυτές είναι ληστείες στο Α.Τ. Βύρωνα, στα ΕΛΤΑ Βύρωνα και στον ΟΤΕ Πατησίων. Είναι τρεις πράξεις ληστείας. Νομίζω ότι το Δικαστήριό σας έχει τη δυνατότητα γι αυτές τις τρεις πράξεις ληστείας οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν και να κριθούν από το Δικαστήριό σας ως πράξεις τελεσθείσες κατ’ εξακολούθηση, να επιβληθεί μία μόνο ποινή στην οποία να συνυπολογισθούν και οι μερικότερες πράξεις κατά την επιμέτρησή της, λαμβανομένων υπόψη και των λοιπόν κριτηρίων σε ό,τι αφορά την επιμέτρηση.
Ως προς τον Ηρακλή Κωστάρη: Ο Ηρακλής Κωστάρης βεβαίως έχει κηρυχθεί ένοχος συναυτουργίας στην περίπτωση Μπακογιάννη και συνεπώς εκεί είναι δεδομένη η ισόβια κάθειρξη. Σε ό,τι αφορά τις λοιπές πράξεις, θα πρέπει να επικαλεστώ και εδώ την εν γένει ατομική και οικογενειακή ζωή του Κωστάρη, το λευκό του ποινικό μητρώο.
Σε ό,τι αφορά την επιμέτρηση της ποινής για την απλή συμμετοχή του στην περίπτωση Στιούαρτ, για την οποία προβλέπεται κάθειρξη 10-20 ετών, θα σας παρακαλέσω εκεί να αχθείτε στην επιβολή της ελάχιστης προβλεπομένης ποινής.
Σε ό,τι αφορά δε την συμμετοχή και την προμήθεια εκρηκτικών υλών, πράξεις για τις οποίες κηρύχθηκε ένοχος ο Κωστάρης, ισχύουν τα όσα είχα την τιμή να εκθέσω εν σχέσει με την αντίστοιχη κήρυξη της ενοχής του Κων/νου Καρατσώλη, ότι δηλαδή η προμήθεια αποτελεί επιβαρυντική περίσταση και δεν είναι δυνατόν να επισύρει αυτοτελή ποινή. Θα πρέπει δηλαδή το Δικαστήριό σας, κατά τον καθορισμό της επιβλητέας ποινής για τη συμμετοχή, να λάβει υπόψη του την επιβαρυντική περίσταση που είναι η προμήθεια εκρηκτικών υλών.
Τελειώνοντας θέλω να συμπληρώσω κάτι: Κατά σύμπτωση, ο λόγος της Υπερασπίσεως επί των ποινών, συμπίπτει με τον εορτασμό της Ελευθερίας. Είναι ίσως μια ειρωνεία της τύχης, ότι ευρισκόμεθα ενώπιόν σας, αντί να εορτάζομε την ελευθερία των κατηγορουμένων, να είμαστε υποχρεωμένοι να μιλούμε περί των ποινών.
Νομίζω ότι η επιβαλλόμενη δικαία κρίση του Δικαστηρίου σας για την οποία εν διατηρούν αμφιβολίες οι υπερασπίζοντες τους κατηγορουμένους, ο έχω την τιμή τουλάχιστον να σας ομιλεί, πιστεύω ότι θα οδηγήσει στην ορθή επιμέτρηση των επιβλητέων ποινών.
Αντιλαμβάνομαι και τον φόρτο και τον κόπο τον οποίο πρέπει να καταβάλλει το Δικαστήριό σας για την καθαρογραφή της αποφάσεως, υπομιμνήσω μόνον ότι ο νόμος σας δίδει ένα περιθώριο 15 ημερών. Αν το εξαντλήσετε και το υπερβείτε σε λογικά περιθώρια, αλλά τα ακουόμενα περί 3, 4 και 5 μηνών νομίζω ότι δεν δικαιολογούν μετέωρη σκέψη εκ μέρους των κατηγορουμένων, διότι υποθέτω ότι οι αιτιολογίες της καταδίκης προηγήθηκαν της καταδικαστικής σας ψήφου.
Η διατύπωση αυτών των σκέψεων και των αιτιολογιών δεν χρειάζεται και τόσο μεγάλο χρόνο. Μη δίνετε στην Υπεράσπιση την αίσθηση ότι πρέπει να κινείται σε άγνωστες υποθέσεις περί του τί ήταν εκείνο το οποίο οδήγησε στην καταδίκη των κατηγορουμένων. Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε κ. Σταμούλη. Ο λόγος στον κ. Σοφό.
Α. ΣΟΦΟΣ: Συμπληρωματικά σε όσα διατύπωσε ο συνάδελφος κ. Σταμούλης, θα ήθελα κ. Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές, να ζητήσω την επικέντρωση στις έννοιες του άρθρου 79 παρ. 2α όσον αφορά την εκτίμηση της βαρύτητας του εγκλήματος για τον Παύλο Σερίφη αρχικώς, παράμετροι της οποίας είναι η βλάβη που προξένησε το έγκλημα ή ο κίνδυνος που προκάλεσε στη φύση, στο είδος και το αντικείμενο του εγκλήματος. Κυρίως όμως στις περιστάσεις του χρόνου, του τόπου, των μέσων και του τρόπου που συνόδευαν την προπαρασκευή ή την εκτέλεσή του.
Όσον αφορά τις περιστάσεις λοιπόν της τέλεσης του εγκλήματος στο οποίο κηρύχθηκε ένοχος ο Παύλος Σερίφης για τη συμμετοχή δηλαδή του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, παρακαλώ θερμώς το Δικαστήριό σας να λάβει υπόψη την προσωπική του κατάσταση. Οι περιστάσεις είναι η παράμετρος, η κυρία παράμετρος με βάση την οποία ζητά η Υπεράσπιση του Παύλου Σερίφη να εκτιμηθεί για τον υπολογισμό του πλαισίου της ποινής.
Διότι αποδεδειγμένως από το 1980 είναι ένας άνθρωπος ανάπηρος όπως διετύπωσε και ο προλαλήσας συνάδελφος, επομένως είναι ευχερές να αντιληφθεί κανείς τις περιστάσεις της τέλεσης του εγκλήματος της συμμετοχής. Αποδεδειγμένως δε πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Αποδεδειγμένως επίσης είναι ένας τηλεφωνητής του Νοσοκομείου ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΛΑΪΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ για τον οποίον όλο το Νοσοκομείο μιλά με άριστα λόγια.
Τρεις λοιπόν παράμετροι εκ των οποίων μπορεί το Δικαστήριό σας να συνάγει συμπεράσματα για τις περιστάσεις της όποιας συμμετοχής του Παύλου Σερίφη. Κύριε Πρόεδρε, είναι ένας άνθρωπος ανήμπορος και μπορεί να αντιληφθεί κανείς ότι η συμμετοχή μάλλον αγγίζει τα όρια της ψυχικής συνέργιας, ίσως τα έχει κατά την απόφασή σας πλέον, λίγο υπερβεί. Είναι επομένως εγγύς της ψυχικής συνέργιας, επομένως ας σκεφθεί το Δικαστήριό σας όσον αφορά στο ελάχιστο της ποινής που είναι τα 5 έτη, έτσι ώστε να του δοθεί η δυνατότητα να αντιμετωπίσει τους αφόρητους πόνους από τους οποίους υποφέρει καθημερινώς υπό άλλες περιστάσεις.
Επίσης κατά την εκτίμηση της προσωπικότητάς του να λάβει ιδίως υπόψη τα όσα ελέχθησαν για τον Παύλο Σερίφη, για τον χαρακτήρα του, τις ατομικές και κοινωνικές περιστάσεις και την προηγούμενη ζωή του, όπως προβλέπεται στο άρθρο 79 παρ. 3β και 3γ.
Για τον κατηγορούμενο Κώστα Καρατσώλη, συμπληρωματικώς και πάλι θα ήθελα να επικεντρώσω στο πλαίσιο της ποινής όπως αυτό διαμορφώνεται για την πράξη της απλής συνέργιας στη ληστεία του ΟΤΕ Πατησίων, για την οποία όπως προκύπτει από τον συνδυασμό των άρθρων 47 και 83, το πλαίσιο της ποινής είναι από 2 έτη φυλάκιση έως κάθειρξη 12 ετών.
Ο αξιότιμος εκπρόσωπος της Εισαγγελικής Αρχής πρότεινε κάθειρξη 8 ετών. Η Υπεράσπιση θα ζητήσει φυλάκιση 2 ετών, κυρίως εκ του λόγου ότι ο Κων/νος Καρατσώλης είχε προβάλλει κατά την υπεράσπισή του κάποιον ισχυρισμό ο οποίος σύμφωνα με την Υπεράσπιση, έδει όπως άγει σε απαλλακτική κρίση.
Επειδή δεν έχουν παύσει να αιωρούνται κάποιες αμφιβολίες ως προς την ενοχή του για την πράξη αυτή και επειδή θα ασκήσει το δικαίωμά του στην έφεση και θα επαναπροβάλλει τον ίδιο ισχυρισμό, εκτείων ποινή με πιθανότητες απαλλαγής του στο Εφετείο, θα οδηγήσει σε άδικη μεταχείρισή του. Επομένως υπάρχουν οι δυνατότητες απ’ το Δικαστήριό σας να εξαντλήσει την επιείκεια την οποία ζητά η Υπεράσπιση για τον Κων/νο Καρατσώλη, όπως προτάθηκε και από τον κ. Εισαγγελέα.
Να εξαντλήσει την επιείκειά του λοιπόν εφαρμόζοντας το ελάχιστο του πλαισίου της ποινής που προβλέπεται για τη συγκεκριμένη πράξη, δηλαδή της φυλάκισης των 2 ετών. Επίσης ζητά να εξαντλήσει την επιείκειά του ως προς τον υπολογισμό των λοιπών ποινών, αυτής δηλαδή που προβλέπεται για το Α.Τ. Βύρωνα και για την ληστεία στα ΕΛΤΑ του Βύρωνα, καθότι κυρίως θα πρέπει να ληφθεί υπόψη σύμφωνα με το άρθρο 79 παρ. 3 τόσο ο χαρακτήρας του και ο βαθμός της ανάπτυξής τους, τόσο οι ατομικές και κοινωνικές περιστάσεις κατά την προηγούμενη ζωή του, όσο και η διαγωγή του μετά την πράξη.
Διότι τολμώ ευθαρσώς να πω στο Δικαστήριό σας ότι η απόφασή του στηρίχθηκε μεταξύ άλλων στην προανακριτική του απολογία. Ο Κων/νος Καρατσώλης, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος αρνείται την φερομένη ως δοθείσα αυτήν προανακριτική απολογία, έχει το «πλεονέκτημα› να έχει παραδώσει στο Δικαστήριό σας ένα μέσον ισχυρότατο αποδεικτικό για το οποίο κατά την εξακρίβωση της αλήθειας από το Δικαστήριό σας, ήχθη στην απόφασή του.
Παρακαλώ θερμώς να ληφθεί υπόψη και αυτό το γεγονός κατά τον υπολογισμό της ποινής, και του πλαισίου της ποινής των επιμέρους πράξεων, και της συνολικής ποινής. Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε τον κ. Σοφό. Οι συνήγοροι του κ. Γεωργιάδη.
Γ. ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Διονύσιος Γεωργιάδης ζητά και προσβλέπει στην εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 79 του Ποινικού μας Κώδικα, της θεμελιώδους και ουσιαστικής αυτής διατάξεως με ιδιαίτερη σημασία και αξία στην ξεχωριστή δηλαδή εφαρμογή για κάθε άτομο, για κάθε μία χρονική στιγμή μιας συγκεκριμένης ποινικής διατάξεως, ζητά την εξατομίκευση της περίπτωσής του, ζητά να του αποδοθεί αυτό το οποίο πράγματι του αναλογεί.
Τα κριτήρια τα οποία προβλέπει ο νόμος είναι γνωστά, έχουν αναφερθεί και οι προηγούμενοι συνυπερασπιστές και είναι βεβαίως η βαρύτητα της πράξεως και η προσωπικότητα του κατηγορουμένου. Το Δικαστήριό σας έκρινε ένοχο τον Γεωργιάδη για τις δύο πράξεις, συγκεκριμένα τη συμμετοχή στην Οργάνωση του άρθρου 187 και της έκρηξης. Η γενικότερη όμως παρουσία του Γεωργιάδη σε αυτή την πράγματι τεράστια σε έκταση και όγκο υπόθεση, επιτρέψτε μου να πω ότι είναι σχεδόν αναιμική.
Βεβαίως, αυτές καθαυτές οι δυο πράξεις, η έκρηξη και η συμμετοχή είναι βαρύτατες πράξεις, όμως το Δικαστήριό σας και η Δικαιοσύνη γενικότερα λειτουργεί πάντοτε σχετικά. Η σχετικότητα δεν είναι διμετρία, δεν πρέπει –και ας φαίνεται μερικές φορές- να θεωρηθεί σε καμία τέτοια περίπτωση ότι αποτελεί διμετρία. Είναι δικαιομετρία.
Στο εύρος αυτό των δραστηριοτήτων και γενικότερα της υπόθεσης με την οποία το Δικαστήριό σας ασχολήθηκε επί 9 ολόκληρους μήνες, επαναλαμβάνω η παρουσία του Γεωργιάδη υπήρξε αναιμική. Υπήρξε αυτή την οποίαν και τελικώς έκρινε και βεβαίως δεν γνωρίζουμε το σκεπτικό του Δικαστηρίου για τις κατ’ ιδίαν πράξεις για τις οποίες κρίθηκε ένοχος.
Κρίνεται πάντοτε κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές αναλόγως του ποιον και πότε και τί ακριβώς έπραξε και κατά βάθος, επιτρέψτε μου να πω ότι δεν κρίνεται, αλλά συγκρίνεται. Με αυτή λοιπόν την προϋπόθεση, με αυτή την πραγματικότητα, με αυτό το δεδομένο αλλά και με την προσωπικότητα την οποία έχει ο παρών κατηγορούμενος και την οποία νομίζω ότι το Δικαστήριό σας διέγνωσε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, γιατί πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο με οπωσδήποτε ανεπίληπτο βίο προσωπικό και οικογενειακό πριν από τις πράξεις τις οποίες διέπραξε, για τις οποίες το Δικαστήριό σας τον έκρινε ένοχο και τούτο ανεξαρτήτως του αν δεν του αναγνωρίστηκε το αιτηθέν από την Υπεράσπιση ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου, είναι όμως προϋπόθεση, είναι από τις περιστάσεις τις οποίες προβλέπει η διάταξη του άρθρου 79, οι ατομικές και κοινωνικές περιστάσεις του κατηγορουμένου και η προηγούμενη ζωή του αλλά και η μετέπειτα διαγωγή του.
Θα πρέπει κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές, επαναλαμβάνοντας αυτά τα οποία είπα υποβάλλοντας το αίτημα αναγνώρισης ελαφρυντικού στο πρόσωπο του Γεωργιάδη, το Δικαστήριό σας να εξαντλήσει την επιείκειά του απέναντι στο πρόσωπο του συγκεκριμένου κατηγορουμένου και να αναλάβει τον κίνδυνο παροχής εμπιστοσύνης και επένδυσης ελπίδας στο πρόσωπο του συγκεκριμένου κατηγορουμένου. Εκπρόσωπα τη ζητεί και την αξίζει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε. Ο λόγος στον κ. Παπαστεργίου.
Β. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές, για την ανάγκη της οικονομίας της συζήτησης θα θεωρήσουμε ως τετελεσμένες από τον Γεωργιάδη, ακριβώς σε αυτήν την οικονομία της συζήτησης τις πράξεις για τις οποίες έχει κριθεί ένοχος από το Δικαστήριό σας, δηλαδή για την πράξη της έκρηξης και για την πράξη της συμμετοχής.
Αυτό διότι θα πρέπει να δούμε τουλάχιστον για την πράξη της έκρηξης στην ALPHA Τράπεζα Πίστεως για την οποία το Δικαστήριό σας έχει αχθεί σε καταδικαστική κρίση και για την οποία θεωρείται ως αυτουργός της πράξης το τι είδους αυτουργός πραγματικά είναι ο Γεωργιάδης.
Υπάρχει βεβαίως το πρόβλημα το γεγονός ότι δεν έχουμε αυτή την στιγμή το σκεπτικό του Δικαστηρίου σας πλην όμως εγώ τουλάχιστον σκέφτομαι ότι δεν μπορεί με άλλο αποδεικτικό μέσο να έχει αχθεί σε καταδικαστική κρίση το Δικαστήριό σας παρά μονάχα με την ίδια την ομολογία την προανακριτική του Γεωργιάδη.
Επομένως δεν μπορεί να έχει διαφορετική κρίση το Δικαστήριό σας και για τις συνθήκες τέλεσης του εγκλήματος αυτού παρά μονάχα τις συνθήκες τέλεσης όπως τις περιγράφει ο Γεωργιάδης σε αυτήν την προανακριτική του ομολογία.
Αν δούμε λοιπόν αυτή την προανακριτική ομολογία θα δούμε ότι ο Γεωργιάδης σύμφωνα με τη διήγησή του την οποία προφανώς έχει λάβει υπόψη το Δικαστήριό σας και τον έχει κρίνει ένοχο για την πράξη αυτή, παίρνει τον εκρηκτικό μηχανισμό για τον οποίο συζητάμε, ο οποίος αποτελεί την αιτία της εκρήξεως αυτής και τον τοποθετεί λίγα μέτρα πριν το σημείο της εκρήξεως, τον τοποθετεί από τα χέρια κάποιου συγκατηγορουμένου του και διανύει μία απόσταση 5-10 μέτρων με την εκρηκτικό μηχανισμό στα χέρια και τον τοποθετεί πάνω στην ζαρντινιέρα ο οποίος είναι ο τόπος τοποθέτησης του εκρηκτικού μηχανισμού.
Η αυτουργία δηλαδή του Γεωργιάδη έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι πολύ λίγο, λίγες στιγμές πριν τοποθετηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός παραλαμβάνει από τα χέρια συγκατηγορουμένου του έναν μηχανισμό και τον τοποθετεί εκεί. Νομίζω επειδή ακριβώς από τις περιστάσεις προκύπτει ότι είναι μία μορφή αυτουργίας η οποία πραγματικά προσεγγίζει ουσιαστικά την ενέργεια της συνέργιας, ουσιαστικά δηλαδή έχει προαποφασιστεί η ενέργεια πριν από αυτόν και αυτός αποτελεί εκτελεστικό όργανο αυτής της ενέργειας θεωρώ ότι θα πρέπει το Δικαστήριό σας να προσεγγίσει την ελάχιστη προβλεπόμενη ποινή που γι’ αυτήν την ενέργεια είναι η ποινή των 5 ετών.
Επίσης για την κατηγορία της συμμετοχής για την οποία έχει κρίνει επίσης ένοχο τον κατηγορούμενο Γεωργιάδη το Δικαστήριό σας, ας σκεφτεί το Δικαστήριό σας ότι πρόκειται για τον κατηγορούμενο ο οποίος βαρύνεται με μία μονάχα πράξη συμμετοχής. Επομένως κατά την επιμέτρηση της ποινής θα πρέπει κι εκεί σαφώς επειδή ο νόμος σας δίνει την ευκαιρία να κινηθείτε ανάμεσα στα 5 και στα 10 χρόνια να προσεγγίσει το κατώτερο, το ελάχιστο όριο της ποινής που προβλέπεται από το άρθρο 187.
Θα πω και δυο λόγια για την προσωπικότητα του κατηγορουμένου κ. Πρόεδρε. Θα πρέπει το Δικαστήριό σας να λάβει υπόψη του κριτήριο το οποίο το θέτει και το αναγνωρίζει το άρθρο 79 τον βαθμό ανάπτυξης της προσωπικότητας του κατηγορούμενου κατά τον χρόνο κατά τον οποίο ο κατηγορούμενος φέρεται να διαπράττει τις ενέργειες αυτές είναι 22 ετών, είναι βεβαίως άτυχος κατά μία έννοια διότι δεν ανήκε στο όριο εκείνο το οποίο ο νόμος ορίζει ως εγκληματίες μετεφηβικής ηλικίας και δεν μπορούσε να τύχει του σχετικού ελαφρυντικού από το Δικαστήριό σας, πλην όμως ο βαθμός ανάπτυξης της προσωπικότητάς του σε κείνο το χρονικό σημείο ήταν ελάχιστος.
Επομένως το Δικαστήριό σας θα πρέπει και αυτό το στοιχείο να το λάβει υπόψη του στην επιμέτρηση της ποινής. Αξίζει δηλαδή μιας μεγαλύτερης επιείκειας στη βάση ακριβώς της ηλικίας του που είναι πάρα πολύ μικρή.
Για τις περιστάσεις της ζωής του κατηγορουμένου να πω μονάχα το εξής: συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις να μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι έχουν διαγράψει μία κοινωνική πορεία, είναι επαγγελματίες, είναι οικογενειάρχες ή οτιδήποτε άλλο. Ο κατηγορούμενος και λόγω της ηλικίας του δεν μπορεί να επικαλεστεί το γεγονός ότι έχει δημιουργήσει οικογένεια.
Μπορεί όμως να επικαλεστεί και έχει προκύψει αυτό από την διαδικασία ότι ήταν εργατικός, ότι δούλευε σε διάφορες δουλειές προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα κοινωνικό παρελθόν για τον ίδιο σημαντικό, να δημιουργήσει ένα φορτίο εργασίας το οποίο θα τον βοηθούσε στη ζωή του. Καταγράφηκε ότι δούλευε στις κινηματογραφικές παραγωγές, είχε καλλιτεχνικές ευαισθησίες, επομένως δεν μπορούμε να μιλήσουμε για έναν κατηγορούμενο ο οποίος ήταν άπραγος, ο οποίος δεν είχε ένα προορισμό ζωής. Είχε έναν προορισμό ζωής και αυτόν τον επιδίωκε και με βάση αυτόν δημιούργησε έναν κοινωνικό κύκλο ανθρώπων οι οποίοι τον αξιώνουν και τον εκτιμούν και αυτοί ήρθαν και κατέθεσαν στο Δικαστήριο.
Επίσης σχετικά με την συμπεριφορά του μετά την πράξη, μετά την γνωστή από σας ως πράξη του Γεωργιάδη της συμμετοχής και της εκρήξεως να πω το εξής μονάχα, ότι κατά την γνώμη της υπερασπίσεως του Γεωργιάδη και ευπρόσωπα νομίζω το λέμε αυτό ότι η στάση του και η παρουσία του στο Δικαστήριο ήταν μία στάση ενός ευπρεπούς ανθρώπου και αυτό πρέπει το Δικαστήριό σας επίσης να το εκτιμήσει κατά την επιμέτρηση της ποινής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε κι εσάς. Σειρά έχει ο Θωμάς Σερίφης.
Σ. ΡΑΠΤΗΣ: Αναγνωρίζοντας κι εσείς τη στάση του Θωμά Σερίφη αναγνωρίσατε στο πρόσωπό του το ελαφρυντικό του άρθρου 84. Με βάση αυτή την αναγνώριση και την αξιολόγηση της όλης στάσης του Θωμά Σερίφη από τότε που ενεπλάκη σε αυτήν την υπόθεση και μέχρι αυτή την στιγμή φτάσατε σε αυτήν την απόφαση. Μάλιστα θα πρέπει να επισημάνω σε αυτό το σημείο και την απόφασή σας ως προς την καταδίκη του για την συμμετοχή στην Οργάνωση κατά παράβαση του άρθρου 187, έχει ληφθεί κατά πλειοψηφία.
Αυτό το θέτω υπόψη και νομίζω μπορεί να αποτελέσει ένα στοιχείο και για την επιμέτρηση της ποινής άσχετα αν δεν είναι δικονομικά θεμιτό αυτό που λέω, ωστόσο όμως μέσα στην ψυχή του κάθε Δικαστή μια τέτοια απόφαση κατά πλειοψηφία ληφθείσα θα πρέπει να οδηγήσει ακριβώς και στην οπωσδήποτε επιμέτρηση της ποινής κατά τρόπο ώστε ο κατηγορούμενος να έχει μια διαφορετική μεταχείριση.
Με βάση τα ελαφρυντικά θέλω να πιστεύω ότι και οι προτεινόμενες ποινές από τον κ. Εισαγγελέα νομίζω πως εγγίζουν τα όρια του πλέον βαρύτερου χαρακτηρισμού διότι αναγνωρίζοντας το ελαφρυντικό σίγουρα θα πρέπει να ξεκινήσετε μια ποινή βάσης για το αδίκημα ας πούμε της προμήθειας για το οποίο πρότεινε ο κ. Εισαγγελέας ποινή κάθειρξης 10 ετών, νομίζω πως είναι η βαρύτερη που θα μπορούσε να προταθεί.
Το Δικαστήριό σας έχει τη δυνατότητα να εξαντλήσει στα πλαίσια των σχετικών διατάξεων την επιείκειά του στην προκειμένη περίπτωση εφαρμόζοντας πάντοτε το νόμο και εκτιμώντας ακριβώς την όλη στάση του κατηγορουμένου και όλα αυτά που αναφέρονται στο άρθρο 79 και να μην επανέρχομαι κι εγώ στα ίδια που αναφέρθηκαν και οι άλλοι συνάδελφοι, αυτά νομίζω πως είναι γνωστά στο Δικαστήριό σας και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως ακριβώς τον χαρακτήρισε και η ίδια η απόφασή σας.
Τέλος θα ήθελα μόνο να πω για την προμήθεια για την οποία καταδικάστηκε ο Θωμάς Σερίφης, είναι η συμμετοχή του στο Συκούριο και στο Πολεμικό Μουσείο όπου στο Πολεμικό Μουσείο εσείς τον χαρακτηρίζατε ως απλό συνεργό. Θα πρέπει όμως όλα αυτά και μάλιστα και το κίνητρο το οποίο τον οδήγησε σε αυτές τις πράξεις που δεν ήταν η προμήθεια αλλά ήταν ο εντυπωσιασμός κλπ τα οποία έχω αναφέρει στο παρελθόν, αυτά σας ληφθούν υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και να αντιμετωπιστεί τελικά ο Θωμάς Σερίφης κατά το δυνατόν ευμενέστερα με βάση ότι έκανε και ότι σας είπε εδώ πέρα. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι εμείς σας ευχαριστούμε. Του κ. Τέλιου τώρα, ο κ. Πρωτέκδικος.
Ν. ΠΡΩΤΕΚΔΙΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, εμείς θα ζητήσουμε το ελάχιστο της ποινής για λόγους που αναπτύχθηκαν ήδη από την Εισαγγελική πρόταση αλλά όπως προκύπτει και από την έρευνα της προσωπικότητας του κατηγορουμένου που σίγουρα τόσους μήνες έχετε κάνει.
Στο σημείο μόνο αυτό θα μου επιτρέψετε μια παρατήρηση για την διάσκεψή σας. Εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με πράξεις απλής συνέργιας είτε σε τετελεσμένη πράξη, είτε σε απόπειρα και παραλλήλως έχουμε και την αναγνώριση από το Δικαστήριό σας ελαφρυντικού. Αυτό όπως πολύ καλά ξέρετε κατά την κρατούσα άποψη δυστυχώς επιφέρει μόνο μία μείωση.
Νομίζω βεβαίως ότι ειδικά στην περίπτωση που συζητάμε σήμερα και επειδή η απλή συνέργια αν μπορούμε να υπολογίσουμε την απόφαση του Δικαστηρίου σας είναι με την εντελώς χαλαρή, τη χαλαρότερη ενδεχομένως σχέση με την πράξη του αυτουργού δηλαδή την ψυχική συνδρομή. Θα έλεγα ότι είναι γνωστό ότι κι εκεί πέρα που η κρατούσα άποψη θεωρεί το άρθρο 85 ως απόλυτο επισημαίνει παραλλήλως τα άδικα αποτελέσματα στα οποία άγει και την σκληρότητα του συγκεκριμένου άρθρου.
Έχουν αναπτυχθεί κάποιες θεωρίες. Εγώ απλώς θα σας τις δώσω χωρίς να τις αναπτύξω για το κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί η πράξη του απλού συνεργού όπως και η απόπειρα ως αυτοτελή εγκλήματα και όχι ως εγκλήματα παραλλαγές του βασικού εγκλήματος και μάλιστα από συναδέλφου σας έχουν δημοσιευθεί, θα σας τα δώσω. Όπως επίσης και μία χαλαρότερη και μία μάλλον ευρύτερη ερμηνεία του άρθρου 85 ιδίως υπό το πρίσμα του νεαρού άρθρου του Συντάγματος, του νεαρού άρθρου 25 παράγραφος 1 για την αναλογικότητα της ποινής. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε τον κ. Πρωτέκδικο. Του κ. Παπαναστασίου τώρα. Σας έδωσε και ο grand μετρ κάποιο επιχείρημα.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Ναι, πράγματι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα το χρησιμοποιήσετε.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: A priori, είναι δεδομένο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό λέω.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Αναφέρομαι στον Παπαναστασίου ο οποίος εκρίθη ένοχος της συμμετοχής του στην Οργάνωση 17Ν. Οφείλω να σας πω ότι ακούγοντας την πρόταση η οποία επεφύλαξε την οροφή του αδικήματος ως προς την ποινή, την οροφή της ποινής ως προς το συγκεκριμένο αδίκημα για τον Παπαναστασίου οφείλω να πω ότι πέρασε από το μυαλό μου ότι πράγματι ο Παπαναστασίου προτείνεται να τιμωρηθεί επειδή αθωώθηκε για κάποια αδικήματα τα οποία η δίκαια κρίση σας τον έκρινε αθώο.
Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι με δεδομένο ότι δεν συμμετείχε σε καμία ενέργεια, έκρινε το Δικαστήριό σας ότι δεν συμμετείχε σε καμία ενέργεια και με δεδομένο ότι έγινε πρόταση για ανθρώπους οι οποίοι συμμετείχαν σε συγκεκριμένες ενέργειες μικρότερη από κείνη η οποία έγινε για τον Παπαναστασίου έχω την άποψη ότι και εξ αυτής της αιτίας θα πρέπει η πρόταση για τον Παπαναστασίου να μην είναι εκείνη η οποία επροτάθη από πλευράς Εισαγγελικής Αρχής.
Έρχομαι σε αυτό το οποίο και ο κ. Σταμούλης είπε πράγματι, έχω την εντύπωση σύμφωνα με την παράγραφο 4 του 187 ότι η επιφύλαξη στον συγκεκριμένο κατηγορούμενο ελαφρυντικών περιπτώσεων ενόψει του γεγονότος ότι δεν τιμωρήθηκε για καμία άλλη πράξη για τις οποίες είχε έρθει εδώ πέρα είναι μονόδρομος.
Έχω την εντύπωση δηλαδή ότι το 187 εδώ επιβάλλει, δεν προτείνει απλώς σε αυτό το σημείο η παράγραφος 4. Επιβάλλει την ρύθμιση της ποινής αυτής σύμφωνα με ελαφρυντικές περιπτώσεις και αυτό προκύπτει νομίζω, βέβαια το άρθρο αυτό ακόμα δεν έχει στοιχειοθετηθεί από τα Δικαστήριά σας γιατί είναι ένας καινούριος νόμος. Η γραμματική του ερμηνεία όμως που λέει ότι η μη τέλεση οποιαδήποτε από τα επιδιωκόμενα εγκλήματα των παραγράφων 1 και 3 συνιστά ελαφρυντική περίπτωση νομίζω ότι πρέπει να αποτελέσει μονόδρομο για το Δικαστήριό σας.
Πέραν αυτού όμως θα ήθελα να σας πω και κάτι άλλο. Θα ήθελα να σας πω και υποκειμενικά για τον συγκεκριμένο τον Νίκο Παπαναστασίου. Έχουμε έναν άνθρωπο για τον οποίο οι μόνοι οι οποίοι μίλησαν για την συμμετοχή του στην Οργάνωση είναι κάποιοι συγκατηγορούμενοί του οι οποίοι όμως μίλησαν για χρονικό διάστημα πολύ παλιό, μίλησαν για χρονικό διάστημα που περιλαμβάνεται μεταξύ του ΄80 και του ΄85.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι εσείς δεν δεχθήκατε τον επικουρικό ισχυρισμό τον οποίο υποβάλλαμε εμείς για παραγραφή του αδικήματος, έχω την άποψη ότι και με δεδομένη επίσης και την μαρτυρία του κ. Τσελέντη ο οποίος είπε ότι «ξέρετε, εδώ εγώ τον έβλεπα σε κάποιες συγκεντρώσεις οι οποίο γινόντουσαν πολύ παλιότερα›, έχω την εντύπωση ότι κι αν ακόμα και παρά το γεγονός ότι δεν δεχθήκατε ότι δεν έφυγε, τον επικουρικό ισχυρισμό άσχετα αν εμείς πιστεύουμε και θεωρούμε ότι δεν έχει καμία σχέση καθόλου με την Οργάνωση αυτή, παρόλα αυτά όμως έχετε δεδομένο και το δεχθήκατε. Δεχθήκατε στον κ. Ψαραδέλλη, δεχθήκατε αλλού ότι πράγματι υπάρχει παραγραφή.
Σας λέω και κάτι άλλο ακόμα. Κύριοι Δικαστές, δεν ξέρω το σκεπτικό της αποφάσεώς σας. Πιθανολογώ όμως ότι ο κ. Παπαναστασίου κρίθηκε ένοχος συμμετοχής ενόψει της κατάθεσης του ξαδέλφου του ο οποίος είπε λογικά ότι «το σχεδιάγραμμα το πήρα εγώ› και ενόψει του γεγονότος ότι βρέθηκαν κάποια δακτυλικά του αποτυπώματα σε ένα βιβλίο που χρονολογείται από το 1970-1971 ή ΄71-΄72 (δεν θυμάμαι καλά).
Θα έλεγα λοιπόν ότι ένα αυτό. Εσείς θα το γράψετε, εγώ νομίζω ότι δεν προκύπτει γιατί είχα την εντύπωση ότι δεν προκύπτει από πουθενά ότι έχει σχέση με αυτά. Εξηγήσαμε, δεν θέλω να πάω εκεί. Θέλω μόνο να σας πω το εξής: εάν δεχθείτε λοιπόν ότι αυτά είναι τα γεγονότα και το σχεδιάγραμμα θα σας έλεγα ότι ουσιαστικά υπάρχει μια εν τοις πράγμασι μεταμέλεια. Ναι μεν δεν είναι από κείνους οι οποίους φέρονται ως μεταμεληθέντες, αν όμως πράγματι εκείνος έφυγε υπάρχει μια εν τοις πράγμασι μεταμέλεια.
Εδώ θα αναφερθώ και σε μια αποστροφή του κ. Εισαγγελέως ο οποίος πρότεινε αυτή την ποινή των 10 ετών ο οποίος κάποτε είπε ότι «ξέρεις, από την στιγμή που έγινες επιχειρηματίες και από την στιγμή που μπορούσες κλπ, πράγματι δεν έχεις καμία σχέση με όλα αυτά›. Έχουμε λοιπόν δεδομένο ότι από το 1985 και μετά έχουμε έναν Παπαναστασίου ο οποίος σας έφερε εδώ φορολογικές δηλώσεις, έχει κάνει αγορές, δείχνει ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο.
Με όλα αυτά λοιπόν θέλω να σας ζητήσω τη μικρότερη δυνατή ποινή η οποία μπορεί να επιβληθεί σύμφωνα με την ύπαρξη του ελαφρυντικού του άρθρου 4 του 187. Νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο θα δικαιώσετε και την απόφασή σας η οποία ορίζει ότι δεν έχει καμία άλλη σχέση και τον ίδιο τον κατηγορούμενο αλλά εν πάση περιπτώσει να είσαστε σίγουροι ότι η απόφασή σας αυτή θα βρει πλήρως ανταπόκριση τόσο στον ίδιο τον κατηγορούμενο όσο και σε όλους οι οποίοι παρακολουθούν την έκβαση αυτή της δίκης. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστούμε πολύ.
ΕΥ. ΣΤΑΜΟΥΛΗ: Κύριοι Δικαστές, θα ήθελα καταρχήν να επισημάνω ότι εσείς με την απόφασή σας για τον κ. Κονδύλη επί της ενοχής έχετε ήδη αποδεχθεί και αυτό δεν αποτελεί επομένως υποκειμενική κρίση της υπεράσπισής του ότι ο κ. Κονδύλης έχει αποχωρήσει από την Οργάνωση 17Ν ήδη από το έτος 1996, δηλαδή προ 6 ετών και ότι έχει μετανιώσει. Επομένως έχει σταματήσει κάθε παραβατική θα έλεγε κανείς συμπεριφορά προ πολλού και έχει μετανιώσει γι’ αυτήν.
Επομένως θεωρώ ότι με βάση αυτή την δική σας κρίση ο ιδιαίτερα μακρόχρονος σωφρονισμός δια της στέρησης της ελευθερίας δεν αποσκοπεί πουθενά και θεωρώ ότι αυτό θα το λάβετε υπόψη σας κατά την τελική επιμέτρηση της ποινής του. Από κει και πέρα θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα ειδικότερο ζήτημα, στο ζήτημα των 3 αποπειρών στα Σεπόλια όπου ο Κονδύλης κρίθηκε ένοχος ως απλός συνεργός.
Οι 3 αυτές απόπειρες έχουν τελεστεί, κρίθηκε μάλλον ότι έχουν τελεστεί από τον φυσικό αυτουργό με 3 αυτοτελείς πράξεις, με 3 πυροβολισμούς. Υπάρχει δηλαδή αληθινή πραγματική συρροή στην περίπτωση αυτή. Όμως ο απλός συνεργός στην περίπτωση αυτή κρίθηκε ότι ενίσχυσε τον αυτουργό με μία και μόνο πράξη του, δηλαδή με την απλή παρουσία του στον τόπο του αδικήματος.
Επομένως θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα αυστηρή η εφαρμογή του άρθρου 94 παράγραφος 1 και επιμέτρηση της ποινής του με βάση αυτή τη διάταξη διότι στην πραγματικότητα στο πρόσωπο του απλού συνεργού υπάρχει κατ’ ιδέαν συρροή και όχι αληθής πραγματική συρροή. Είναι άλλωστε γνωστό ότι υπάρχει περιορισμένη εξάρτηση της δράσης του απλού συνεργού από την δράση του φυσικού αυτουργού και ο καθένας τελικά χρεώνεται τις δικές του πράξεις. Το μόνο που υπάρχει κοινό είναι η προσβολή του εννόμου αγαθού.
Θεωρώ λοιπόν ότι στην περίπτωσή του η επιμέτρηση πρέπει να γίνει με την εφαρμογή της παραγράφου 2 του άρθρου 94, επομένως η βαρύτερη από τις συντρέχουσες ποινές πρέπει να επαυξηθεί ελεύθερα από το Δικαστήριό σας. Από κει και πέρα θέλω απλά να επισημάνω ότι ο Κονδύλης έχει κριθεί ένοχος σε όλες τις περιπτώσεις που κρίθηκε ένοχος κρίθηκε ως απλός συνεργός με την συνδρομή του ελαφρυντικού της ειλικρινούς μεταμελείας.
Δεν θα επεκταθώ στο ζήτημα της δυνατότητας ή όχι διπλής μείωσης της ποινής του. Ήδη αναφέρθηκε εκτενώς. Είναι γνωστή η διάταξη του άρθρου 85 και η οποιαδήποτε κριτική έχει υποστεί αυτή η διάταξη από την θεωρία ή τη νομολογία, θεωρώ ότι όλος αυτός ο προβληματισμός θα ληφθεί υπόψη από εσάς κατά την τελική σας κρίση. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστούμε. Δεν έχουμε τίποτε άλλο. Διακόπτουμε για την Τετάρτη στις 09:00.
