Η σφαγή στο ξενοδοχείο της Νετάνια, στο βόρειο Ισραήλ, ήταν ένα τρομερό έγκλημα. Εγκλήματα είναι και οι καθημερινές επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον αμάχων Ισραηλινών. Τα εγκλήματα αυτά όμως, αν και δεν μπορούν να συγχωρηθούν, μπορούν να εξηγηθούν. Oπως έγραψε ένας από τους ισραηλινούς δημοσιογράφους με τη μεγαλύτερη επιρροή, ο Ναχούμ Μπαρνέα «Η τρομοκρατία των επιθέσεων αυτοκτονίας γεννήθηκε από την απελπισία, και για την απελπισία δεν υπάρχει στρατιωτική λύση».
Η απελπισία αυτή, γράφει ο Ιαν Γκίλμουρ στην βρετανική εφημερίδα Observer, τροφοδοτήθηκε από τη δολοφονία περισσοτέρων των 1.400 Παλαιστινίων τους τελευταίους 18 μήνες, από τη συνεχιζόμενη οικοδόμηση εβραϊκών οικισμών σε παλαιστινιακό έδαφος, από τη στρατιωτική κατοχή, από τους καθημερινούς εξευτελισμούς των Παλαιστινίων και από τη φτώχεια.
Τα τελευταία γεγονότα στη Μέση Ανατολή ήταν το προβλέψιμο αποτέλεσμα της αμέλειας και της προκατάληψης της κυβέρνησης Μπους, σημειώνει ο βρετανός αρθρογράφος. Η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε ότι η παθητικότητά της θα οδηγούσε αργά ή γρήγορα σε έκρηξη. Γνώριζε επίσης ότι ο Αριέλ Σαρόν δεν θέλησε ποτέ την ειρήνη με τους Παλαιστίνιους, ούτε θα τη θελήσει. Το μόνο που θέλει είναι η παράδοσή τους και η εκδίωξή τους. Οπως δήλωσε πριν από μερικές εβδομάδες ο πρόεδρος της Κνεσέτ, το Ισραήλ έχει σήμερα μια βίαιη κυβέρνηση με στόχο την εξόντωση της Παλαιστινιακής Αρχής, ώστε να μην αναγκαστεί να ξηλώσει τους οικισμούς.
Κι όμως, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες πίστευαν ότι οι Ισραηλινοί θα κερδίσουν τελικά αυτόν τον πόλεμο, έδωσαν το πράσινο φως στον Σαρόν να είναι όσο βίαιος θέλει, υπό τον όρο να μην πειράξει τον Αραφάτ. Και παρά το παρελθόν του Σαρόν, ο πρόεδρος Μπους επέλεξε να συναντηθεί μόνο μαζί του, αγνοώντας τον Αραφάτ.
Αν ο Μπους και ο Τσέινι πίστευαν ότι η μεταχείριση αυτή θα ανάγκαζε τον Αραφάτ να γονατίσει, προφανώς έκαναν λάθος. Ο παλαιστίνιος ηγέτης έχει επιβιώσει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Και δεν ήταν διατεθειμένος να προβεί σε εξευτελιστικές παραχωρήσεις προκειμένου να πάρει άδεια να παραστεί στη σύνοδο του Αραβικού Συνδέσμου στη Βηρυτό ή να συναντηθεί με τον αντιπρόεδρο Τσέινι. Οπως είπε ο ισραηλινός ειρηνιστής και πρώην βουλευτής Ούρι Αβνέρι «Οταν ο Τσέινι θέτει εξευτελιστικούς όρους στον Αραφάτ, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ρίχνει λάδι στη φωτιά. Ανθρωποι που δεν δείχνουν αλληλεγγύη για τον πόνο ενός κατεχόμενου λαού καλά θα κάνουν να το βουλώσουν».
Πριν από λίγες μέρες, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης του Ισραήλ Μάικλ Μπεν-Γιαϊρ έγραφε στη Χααρέτζ «Η ιντιφάντα είναι ο εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος του παλαιστινιακού λαού. Επιλέξαμε με ενθουσιασμό να γίνουμε μια αποικιοκρατική κοινωνία, αγνοώντας τις διεθνείς συνθήκες, απαλλοτριώνοντας εδάφη, μεταφέροντας εποίκους από το Ισραήλ στα κατεχόμενα εδάφη, και αναζητώντας δικαιολογίες για όλες αυτές τις δραστηριότητες. Εγκαταστήσαμε έτσι ένα καθεστώς του απαρτχάιντ».
Η ισραηλινή οργάνωση «Ειρήνη Τώρα» έχει καταγράψει τουλάχιστον 34 νέους εβραϊκούς οικισμούς από τότε που ο Αριέλ Σαρόν ανέλαβε την εξουσία. Κι όμως, ο πρόεδρος Μπους εξαντλεί την αυστηρότητά του ζητώντας από τον Αραφάτ να δώσει τέλος στη βία, κάτι αδύνατο υπό τις παρούσες συνθήκες.
Η αμερικανική κυβέρνηση κλείνει τα μάτια στο βασικό στοιχείο της μεσανατολικής πραγματικότητας: ότι το Ισραήλ κάνει έναν αποικιοκρατικό πόλεμο με στόχο να υποτάξει τους Παλαιστίνιους, ενώ οι Παλαιστίνιοι αγωνίζονται τα τελευταία 35 χρόνια να δώσουν τέλος στην κατοχή της γης τους.
Οι απόψεις του προέδρου Μπους για τη σύγκρουση αυτή, έγραφε πρόσφατα ο (ισραηλινός) δημοσιογράφος Μάικλ Λιντ στο περιοδικό Πρόσπεκτ, μοιάζει να έχουν γραφτεί από το ισραηλινό λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το λόμπι αυτό φροντίζει να μην υπάρχει και η παραμικρή κριτική της ισραηλινής πολιτικής στα μεγάλα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Μέχρι να δώσουν τέλος οι Αμερικανοί σε αυτή τη στρέβλωση της δημοκρατικής διαδικασίας από το ισραηλινό λόμπι, η Ευρώπη, η Ασία και η Μέση Ανατολή θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν την αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή με ανησυχία και καχυποψία.
Η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση φαίνεται να είναι περισσότερο φιλο-ισραηλινή από τους προκατόχους της. Ο πρόεδρος Μπους ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για την εξασφάλιση της πλειοψηφίας των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο, τον ερχόμενο Νοέμβριο, και για την επανεκλογή του αδελφού του στη Φλόριντα, από την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στη Μέση Ανατολή.
Η ανάγκη της Αμερικής να εξασφαλίσει κάποια υποστήριξη των Αράβων στην προετοιμαζόμενη επίθεση εναντίον του Ιράκ την οδήγησε να αναπροσαρμόσει κάπως τη στάση της. Χρειάζονται όμως πολύ περισσότερα.
Την περασμένη Τετάρτη, ο Αραβικός Σύνδεσμος πρότεινε ειρήνη στο Ισραήλ με αντάλλαγμα την αποχώρησή του από τα κατεχόμενα εδάφη. Η απάντηση του Σαρόν ήταν η ολοκληρωτική επίθεση εναντίον των Παλαιστινίων. Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή, ώστε η επιβολή μιας λύσης στη βάση του σαουδαραβικού σχεδίου αποτελεί τη μόνη διέξοδο από την επιδεινούμενη κρίση. Και οι μόνοι που μπορούν να επιβάλουν αυτό το σχέδιο είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη.
