Το CasaPound είναι ένα κτήριο που βρίσκεται στο λόφο Εσκουιλίνο, στη Ρώμη. Είναι επίσης το όνομα ενός κινήματος της ιταλικής ακροδεξιάς που θεωρεί ότι «ενσαρκώνει το φασισμό της τρίτης χιλιετίας». Αυτό το κίνημα ενέπνευσε τον Τζανλούκα Κασέρι, που στις 13 Δεκεμβρίου 2011 σκότωσε δύο σενεγαλέζους μικροπωλητές και τραυμάτισε άλλους τρεις στη Φλωρεντία, προτού δώσει τέλος στη ζωή του.
Από τις τάξεις του CasaPound, που πήρε το όνομά του από τον αμερικανό ποιητή Εζρα Πάουντ, πέρασε στο παρελθόν και ο διπλωμάτης Μάριο Βατάνι, πτυχιούχος πολιτικών επιστημών, που υπηρέτησε στο Κάιρο και την Ουάσινγκτον και σήμερα είναι γενικός πρόξενος της Ιταλίας στην Οζάκα της Ιαπωνίας.
Κάθε φορά που ένας οπαδός του εμπλέκεται σε ένα ρατσιστικό επεισόδιο, το κίνημα φροντίζει να πάρει τις αποστάσεις του. «Δεν ζητάμε πιστοποιητικό διανοητικής υγείας από τους οπαδούς μας», αναφέρεται σε ανακοίνωσή του. Στην ανακοίνωση γίνεται όμως επίσης αναφορά στην ανικανότητα του κράτους «να προστατεύσει τους πιο αδύνατους υπηκόους του». Προφανώς η αναφορά δεν αφορά τους Σενεγαλέζους, αλλά τον δράστη.
Το κτήριο στο οποίο στεγάζεται το CasaPound, γράφει ο απεσταλμένος της «Μοντ», κτίστηκε τη δεκαετία του '30 σε μια λαϊκή συνοικία της Ρώμης, όπου σήμερα συμβιώνουν διάφοροι πολιτισμοί. Κατά μήκος του δρόμου υπάρχουν πολλά κινέζικα καταστήματα, ενώ λίγο πιο κάτω είναι το κατάστημα Mas, όπου συχνάζουν Αφρικανοί, Ασιάτες και οι πιο φτωχοί Ιταλοί. Από τον Δεκέμβριο του 2003, το κτήριο έχει καταληφθεί από καμιά εικοσαριά οικογένειες.
Το σύνθημα για την κατάληψη το έδωσε ο Τζανλούκα Ιανόνε (φωτογραφία), ο οποίος την ίδια εποχή ίδρυσε και το κίνημα. Τραγουδιστής του συγκροτήματος Zetazeroalfa, ο μεγαλόσωμος και με ξυρισμένο κεφάλι Ιανόνε υποστηρίζει ότι το κίνημά του έχει 4.000 μέλη. Εκτός από τα γραφεία στη Ρώμη, έχει καμιά πενηνταριά ακόμη γραφεία, ένα ραδιοφωνικό σταθμό (Bandiera Nera), μια μηνιαία έκδοση (Occidentale), μια ιστοσελίδα, ενώ ελέγχει και μια φοιτητική οργάνωση, την Blocco Studentesco.
«Ο φασισμός δεν αποτελεί για μας ούτε νοσταλγία ούτε ελπίδα», λέει στον γάλλο δημοσιογράφο. «Θέλουμε όμως να μπορούμε τουλάχιστον να μιλάμε για τις ευεργετικές του συνέπειες. Η φασιστική Ιταλία γνώρισε μια περίοδο έντονης οικονομικής και βιομηχανικής ανάπτυξης».
Ο Ιανόνε λέει ότι έγινε φασίστας σε ηλικία 14 ετών. «Και λοιπόν; Κατηγορεί κανείς τον Μόντι επειδή έχει διαβάσει Ανταμ Σμιθ ή τους κομμουνιστές επειδή υποστήριξαν τον Στάλιν;»
Ο επικεφαλής του CasaPound λέει ότι καταδικάζει τους ρατσιστικούς νόμους. Στόχος του κινήματος είναι να βοηθά τους Ιταλούς που χάνουν τα σπίτια τους, τα θύματα του σεισμού της Λ'Ακουιλα, τους Σέρβους του Κοσόβου, τους Κενυάτες και τον λαό της Βιρμανίας. Στον κόσμο που οραματίζεται, οι τράπεζες θα είναι κρατικές, τα σπίτια που κατασκευάζονται σε κρατικά οικόπεδα δεν θα κοστίζουν πάνω από 80.000 ευρώ και το δάνειο που χορηγείται σε μια οικογένεια δεν θα υπερβαίνει το ένα πέμπτο των εισοδημάτων της. Διαφθορά δεν θα υπάρχει. Και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια θα έχουν δικαιώματα.
Μιλώντας για τη μετανάστευση, ο Ιανόνε διευκρινίζει: «Καταδικάζουμε την ξενοφοβία, αλλά είμαστε αντίθετοι στη μαζική μετανάστευση που συνιστά μια αγορά της απελπισίας. Η ιδέα ότι οι μετανάστες είναι απαραίτητοι για να κάνουν ορισμένες δουλειές είναι λανθασμένη. Δεν υπάρχουν Ιταλοί που αρνούνται ορισμένες δουλειές, αλλά Ιταλοί που αρνούνται τα χαμηλά μεροκάματα».
Ενώ οι πρώην φασίστες, κληρονόμοι του ιταλικού κοινωνικού Κινήματος (1946), έχουν λίγο-πολύ απαρνηθεί τα ιδανικά της νιότης τους, το CasaPound θέλει να ενσαρκώνει τον φασισμό της τρίτης χιλιετίας. Και παρακολουθείται από κοντά από κόμματα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς που αναζητούν καινούργια πρότυπα. «Ολος ο κόσμος έρχεται εδώ», λέει ο Ζαν-Ιβ Καμί, ειδικός της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. «Είναι το νέο μοντέλο». Οι ξένοι επισκέπτες φιλοξενούνται στα γραφεία της οδού Ναπολέοντος Γ' έναντι 10 ευρώ τη βραδιά.
Πρόκειται άραγε για ένα ανώδυνο και φολκλορικό κίνημα; Στο βιβλίο του «Μαύρες συμμορίες», ο δημοσιογράφος Πάολο Μπερίτσι εκτιμά ότι 150.000 νέοι κάτω των 30 ετών υποστηρίζουν στην Ιταλία τον φασισμό και το νεοφασισμό. Και το φυλλάδιο του κινήματος δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες. «Είμαστε μια ήρεμη δύναμη. Αλλά δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να αμφισβητήσει την ύπαρξή μας. Δεχόμαστε τη βία αν πρόκειται για την πολιτική και φυσική μας επιβίωση».
Πηγή: Le Monde, ΑΠΕ-ΜΠΕ
