Πριν από τρία χρόνια, ο Μπαράκ Ομπάμα στάθηκε μπροστά σ' ένα πλήθος που έτρεμε από το κρύο του Ιανουαρίου και ορκίστηκε 44ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το ΤΙΜΕ έβαλε στο εξώφυλλό του ένα μοντάζ του Ομπάμα με τον Ρούσβελτ και τον τίτλο «Το νέο New Deal».
Oλα αυτά μοιάζουν τώρα με μακρινό παρελθόν. Οι συντηρητικοί Αμερικανοί, και κυρίως εκείνοι που ζουν στη «Φοξόσφαιρα» (του καναλιού Fox) έτσι κι αλλιώς δεν ήλπιζαν σε τίποτα.
Την πίστη τους στον Ομπάμα την έχασαν όμως και πολλοί Δημοκρατικοί και φιλελεύθεροι, οι οποίοι πιστεύουν ότι η προεδρία αυτή είναι μια πικρή απογοήτευση. Oτι ο Ομπάμα δεν εκπλήρωσε τις υποσχέσεις του. Oτι είναι αδύναμος, ότι φοβάται να δημιουργήσει εχθρούς, ότι δεν μπορεί ακόμη και να δώσει ένα στίγμα της προεδρίας του.
Στον τομέα της οικονομίας, ο Ομπάμα κατηγορείται για έλλειψη φιλοδοξιών και για συμβιβασμούς με τους Ρεπουμπλικάνους προκειμένου να ψηφιστεί το σχέδιο ανάκαμψης της οικονομίας. Το αποτέλεσμα είναι η ανεργία να παραμένει στο 9%. Οι πρώην θαυμαστές του υποστηρίζουν επίσης ότι ο Ομπάμα φάνηκε πολύ αδύναμος και απέναντι στις τράπεζες. Αντί να στηριχθεί σ' ένα οικονομικό δίδυμο Πολ Κρούγκμαν - Ρόμπερτ Ράιχ, προτίμησε τον Λάρι Σάμερς και τον Τίμοθι Γκάιτνερ.
Το κυριότερο επίτευγμά του, η ψήφιση του συστήματος υγείας, επίσης απογοήτευσε αρκετούς φιλελεύθερους, κυρίως επειδή συνθηκολόγησε στο ζήτημα της «δημόσιας επιλογής», που θα πρόσφερε ένα κρατικό ασφαλιστικό πρόγραμμα ως εναλλακτική λύση στον ιδιωτικό τομέα.
Στην ομιλία του κατά την ορκωμοσία του, ο Ομπάμα μίλησε με αρκετά ποιητικό τρόπο για την κλιματική αλλαγή. Δεν έκανε όμως τίποτα. Γνωρίζοντας ότι οι Ρεπουμπλικανοί δεν πιστεύουν καν ότι υπάρχει ένα ενεργειακό πρόβλημα, δεν ανέλαβε καμιά πρωτοβουλία.
Ο Ομπάμα δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα ούτε για το Γκουαντάναμο, που παραμένει ανοιχτό, επειδή οι Ρεπουμπλικανοί αρνούνται να επιτρέψουν σε οποιονδήποτε πρώην κρατούμενο του στρατοπέδου να πατήσει πόδι σε αμερικανικό έδαφος.
Οσο για την ισραηλινοπαλαιστινιακή διένεξη, ο ρόλος των ΗΠΑ υπήρξε τα τελευταία χρόνια αναποτελεσματικός, αν όχι αντιπαραγωγικός. Πολλοί διπλωμάτες υποστηρίζουν ότι η επιμονή του Ομπάμα να παγώσουν τα ισραηλινά σχέδια εποικισμού ήταν τακτικό λάθος.
Πώς εξηγούνται όλες αυτές οι αποτυχίες; Είναι λάθος του ανθρώπου ή του συστήματος; Στο εσωτερικό μέτωπο, γράφει ο Τζόναθαν Φρίντλαντ στην «Γκάρντιαν», μεγάλες είναι οι ευθύνες των Ρεπουμπλικάνων, που έχουν θέσει ως βασικό τους στόχο να μην επανεκλεγεί ο Ομπάμα. Αρκεί να δει κανείς την προπαγάνδα του Fox News, που παρουσιάζει καθημερινά τον Ομπάμα ως ένα μουσουλμάνο μαρξιστή, ο οποίος θέλει να επιβάλει τον ολοκληρωτισμό στην αμερικανική δημοκρατία.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ομπάμα αποφεύγει τις αντιπαραθέσεις, υποχωρεί πολύ εύκολα και αλλάζει τόσο εύκολα θέσεις, ώστε ξεχνά κανείς τις ίδιες του τις θέσεις. Παρά ταύτα, το νομοσχέδιο για την υγεία που ψηφίστηκε αποτελεί προσωπική του επιτυχία. Το σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας οδήγησε στη δημιουργία 2,4 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Και επί δικής του προεδρίας εξοντώθηκε ο Οσάμα μπιν Λάντεν. Δεν είναι λίγα.
Πηγή: The Guardian, ΑΠΕ-ΜΠΕ
