Η Ομιλία του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά στην Κ.Ο. του Κόμματος:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Φίλες και φίλοι,
Θα σας μιλήσω ευθέως και χωρίς περιστροφές:
Ξέρω ότι πολλοί από σας είχατε δεύτερες σκέψεις για τις εξελίξεις.
Είναι φυσικό. Γιατί πολλοί που ορθώς πίστεψαν στη δική μας αντιμνημονιακή λογική, δυσκολεύονται να καταλάβουν τις τελευταίες επιλογές μας.
Το κατανοώ. Αλλά δεν το συμμερίζομαι.
Όσοι ίσως θεωρούν τη θέση μας «αφύσικη» σε σχέση με όσα λέγαμε μέχρι σήμερα, υποβαθμίζουν ή παραβλέπουν ένα σημαντικό στοιχείο από την περιπέτεια που περνάει σήμερα η χώρα.
Δεν καταλαβαίνουν το πόσο μεγάλη ζημιά έχει κάνει στην Οικονομία, αλλά και στην Κοινωνία, η λάθος συνταγή του Μνημονίου στα δύο αυτά καταστροφικά χρόνια…
Όλοι οι ιστοί μιας ζωντανής οικονομίας – η αγορά, η κατανάλωση, οι επενδύσεις, η εμπιστοσύνη, η ψυχολογία - έχουν όλα καταρρεύσει. Και μαζί τους οι προσδοκίες της κοινωνίας για το αύριο. Άρα και η πίστη όλης της διεθνούς κοινότητας σε μάς.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, ως χώρα πια, σε τεράστιο κίνδυνο. Όχι απλώς αύριο να γίνουμε πιο φτωχοί. Γινόμαστε ήδη πιο φτωχοί μήνα με το μήνα…
Αλλού είναι τώρα το πρόβλημα: γιατί η οικονομική ευημερία είναι πράγμα που χάνεται και κερδίζεται. Έρχεται, παρέρχεται και ξανάρχεται…
Τώρα το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρότερο:
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο να χάσουμε αυτά που δεν χάνονται εύκολα, αλλά κι όταν χάνονται δεν ξανακερδίζονται εύκολα: την Ελευθερία μας και την Ανεξαρτησία μας, την ίδια την υπόστασή μας ως λαός και ως κοινωνία…
Επιμένουμε λοιπόν, στο ακέραιο, στις προηγούμενες θέσεις μας.
Επιμένουμε στις απόψεις μας.
Ότι η συνταγή του Μνημονίου ήταν λάθος,
Ότι χρειάζεται αλλαγή πολιτικής – για την Ελλάδα ασφαλώς, αλλά και για την Ευρώπη πλέον.
Ότι έχει απόλυτη προτεραιότητα η Ανάκαμψη, η Ανάπτυξη και η διατήρηση της Κοινωνικής συνοχής.
Τίποτε απ’ αυτά δεν αλλάζουμε! Και να θέλαμε, άλλωστε, δεν θα μπορούσαμε. Τώρα οι θέσεις αυτές πλήρως δικαιώθηκαν, και τις ασπάζονται οι πάντες.
Αλλά για να έχουν νόημα όλα αυτά,
για να μιλάμε για Ανάκαμψη και αλλαγή Πολιτικής,
η χώρα πρέπει να υπάρχει και να στέκει στα πόδια της.
Να ορίζει τις τύχες της και να αναλαμβάνει τις ευθύνες της.
Αν αυτά χαθούν, όλα τα άλλα δεν θα έχουν πια πολύ σημασία…
Οι επιλογές μας λοιπόν, δικαιώθηκαν, οι θέσεις μας παραμένουν, αλλά πρέπει να αποτρέψουμε τον μεγάλο κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα αυτή τη στιγμή, για να πάμε ένα βήμα παραπέρα και για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε την πολιτική μας.
Η κατάσταση δεν είναι τώρα αυτή που ήταν πριν δύο χρόνια.
Ούτε καν πριν έξη μήνες…
-- Το 2009 το έλλειμμα της Ελλάδας είχε εκτοξευθεί. Όπως είχε συμβεί σε όλες τις χώρες, γιατί είχε μεσολαβήσει μια παγκόσμια ύφεση.
-- Και το χρέος της Ελλάδας ήταν μεγάλο, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη, πράγματι. Αλλά ήταν ακόμα βιώσιμο.
Τώρα το έκαναν μη βιώσιμο! Σχεδόν μιάμιση φορά μεγαλύτερο από τότε.
Στις αρχές του 2010, παρά το έλλειμμα της προηγούμενης χρονιάς και παρά το μεγάλο χρέος, βγαίναμε ακόμα στις αγορές. Και οι αγορές μας δάνειζαν άνετα και σε λογικά επιτόκια.
Τώρα έχουμε καταρρεύσει.
-- Κι ακόμα: Το 2009 υπήρχε η Ευρώπη της Αλληλεγγύης. Τώρα αναδεικνύεται, όλο και περισσότερο, η Ευρώπη της τιμωρίας. Η Ευρώπη που αντιμετωπίζει με τιμωρητική διάθεση τα μέλη της που έχουν προβλήματα.
Κι ιδιαίτερα την Ελλάδα…
-- Το 2009 ο Ελληνικός λαός πίστευε ότι… «λεφτά υπάρχουν». Και ψήφιζε το ΠΑΣΟΚ για να του τα μοιράσει.
Σήμερα οι Έλληνες είναι πολύ πιο φτωχοί από τότε και πολύ κοντά στην απόγνωση.
-- Μέχρι τα μέσα της προηγούμενης χρονιάς, πολλοί συμπολίτες μας πίστευαν ακόμα ότι μπορεί η πολιτική αυτή να μας βγάλει από την κρίση. Το ίδιο και οι περισσότεροι ξένοι.
Τώρα δεν το πιστεύει κανείς στην Ελλάδα και το αμφισβητούν όλο και περισσότεροι έξω.
-- Ως τα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου, οι Ευρωπαίοι πίστευαν ακόμα ότι η Ελλάδα μπορεί να σωθεί. Κι ότι το πρόβλημα ήταν κυρίως Ελληνικό.
Μετά την καταστρεπτική πρωτοβουλία Παπανδρέου - που ακόμα πληρώνουμε - να μας πάει σε δημοψήφισμα, οι Ευρωπαίοι έχασαν κάθε εμπιστοσύνη στην Ελλάδα.
Λίγο αργότερα, η Ελληνική κρίση άρχισε να μεταδίδεται και σε άλλες χώρες, κυρίως στην Ισπανία και την Ιταλία. Αλλά ανησυχούν και πολλές άλλες ακόμα…
Όλοι κατανοούν ότι, αν μεταδοθεί η οικονομική κρίση, οι κοινωνίες της Ευρώπης θα αποσταθεροποιηθούν.
Κι ότι αν η κοινωνική αναταραχή κορυφωθεί στην Ελλάδα και αρχίσει να μεταδίδεται και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τότε και η ενότητά της ίδιας της Ευρώπης θα κινδυνεύσει.
Δεν είναι πια η μετάδοση της οικονομικής κρίσης από την Ελλάδα στην υπόλοιπη Ευρώπη, ο μόνος κίνδυνος…
Είναι ο φόβος μετάδοσης της κοινωνικής κρίσης, της κοινωνικής αναταραχής από την Ελλάδα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Το ελληνικό πρόβλημα έχει πάρει ξεκάθαρα διαστάσεις γεωπολιτικής απειλής.
Όλα αυτά αλλάζουν τα δεδομένα: Όχι τις θέσεις μας, όχι τη στάση μας, όχι τις πολιτικές επιδιώξεις μας για Ανάκαμψη και Ανάπτυξη, όχι τη στρατηγική μας για την Ελλάδα του μέλλοντος. Αλλά τα δεδομένα για το σήμερα!
Αυτά έχουν αλλάξει ξαφνικά και πολύ απειλητικά
Κι αν δεν τα αντιμετωπίσουμε τώρα, δεν έχουν νόημα όλα τα άλλα.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτή τη στιγμή τι βλέπετε γύρω σας;
Στις δημοσκοπήσεις – για όση αξία έχουν – η Νέα Δημοκρατία δεν είναι απλώς το πρώτο κόμμα, με διψήφια διαφορά μάλιστα. Είναι πια το μόνο κόμμα εξουσίας. Το μόνο αστικό και λαϊκό κόμμα ταυτόχρονα. Η μόνη συντεταγμένη δύναμη στο χάος!
Το ΠΑΣΟΚ - πώς να το πω ευγενικά; - διαλύεται!
Δεν το λέω εγώ εξ άλλου, το κραυγάζουν οι ίδιοι κάθε μέρα…
Αυτοί που επέβαλαν το Μνημόνιο, αυτοί που ειρωνεύονταν τη δική μας άποψη, τις θέσεις μας και τη στάση μας, σήμερα έχουν γίνει «ζούγκλα».
Τους τιμωρεί η ίδια η πολιτική τους…
Το ΛΑΟΣ από την άλλη πλευρά φεύγει από την κυβέρνηση.
Και δεν ψηφίζει τα μέτρα.
Δεν θα το σχολιάσω…
Τα κόμματα των άκρων εκτινάζονται σε επίπεδα πρωτόγνωρα.
Η Αριστερά, αν και περισσότερο πολύ-διασπασμένη από ποτέ, εμφανίζεται σήμερα στο 45%! Εφήμερη δημοσκοπική άνοδος. Αλλά άνοδος…
Ενώ ανεβαίνουν και τα μικρότερα κόμματα των άκρων…
Αυτό μοιάζει πολύ – το λέω να το ακούνε οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι – με το τέλος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Οδηγούνται τα πράγματα στα άκρα…
Και δεν αφορά την Ελλάδα μόνο. Κινδυνεύει να γίνει πολύ κολλητικό και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Μέσα σε αυτό το χάος, η Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα παραμένει δύναμη συνεκτική, σταθερή, υπεύθυνη, με διορατικότητα, αλλά και με αποφασιστικότητα.
Αυτό είναι πλεονέκτημα για τον τόπο!
Μόνον όσοι πυροδοτούν το χάος και κερδοσκοπούν πάνω στην επερχόμενη καταστροφή, έχουν λόγο να χτυπούν τη Νέα Δημοκρατία.
Αλλά ό,τι κι αν κάνουν, τους λέμε ότι χάνουν την ώρα τους.
Κι άλλοι μας χτύπησαν το διάστημα αυτό – και στα ίσα και πισώπλατα, κι από μέσα κι απ’ έξω, κι από πάνω κι από κάτω - και δεν κατάφεραν τίποτε!
Δεν είναι ώρα, ασφαλώς, να κάνουμε κριτική στα άλλα κόμματα και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε, τι να πούμε εμείς, πια;
Εμείς τους τα είπαμε και τους προειδοποιήσαμε όταν είχε νόημα.
Τώρα τους τα λένε οι δικοί τους – και τα λένε πολύ χειρότερα.
Όμως, έχει νόημα να πούμε σήμερα, ότι οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι τεράστιες.
Ευθύνες που δεν παραγράφονται. Και για τις οποίες θα έλθει η ώρα του καταλογισμού στην επόμενη Βουλή!
Ό,τι είπαν διαψεύστηκε!
* Ο πρώτος υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Παπακωνσταντίνου, μας διαβεβαίωνε ότι «θα βγούμε στις αγορές το 2011», θυμάστε;
Ο ίδιος μας έλεγε ότι το 2012 θα άρχιζε η ανάκαμψη. Τώρα προβλέπεται ύφεση και για το 2013!
* Ο επόμενος – και τωρινός – υπουργός Οικονομικών, ο κ. Βενιζέλος διαβεβαίωνε πέρσι το καλοκαίρι, ότι «έβαλε πάτο στο βαρέλι της ελληνικής οικονομίας». Κι αμέσως μετά … κατέρρευσαν τα πάντα!
Ο ίδιος μας έλεγε το Νοέμβριο, πως όλα τα απαραίτητα μέτρα για το 2012 είχαν ήδη ληφθεί και δεν θα χρειάζονταν άλλα. Μόνο κάποιες προσαρμογές για το 2013 και 2014.
Και τώρα ήλθαν και μας ζητούν άλλα τόσα…
Ο ίδιος μας έλεγε ότι το 2012 η Ελλάδα θα είχε πρωτογενές πλεόνασμα για πρώτη φορά. Τώρα μας ζητούν να πάρουμε κι άλλα μέτρα, απλώς για να μικρύνουμε το πρωτογενές έλλειμμα! Ξεχάστηκε το πρωτογενές πλεόνασμα για φέτος…
Σε όλα έπεσαν έξω. Σε όλα!
Το λέω αυτό σήμερα, για να καταλάβουν οι ίδιοι, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι φρόνιμο να σιωπούν.
Και πάντως να μη παίζουν μικροκομματικά παιγνίδια.
Τους λέω ακόμα, και το λέω σε όλους σας, ότι εμείς, η Νέα Δημοκρατία, είμαστε από τον περασμένο Νοέμβριο οι ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων.
Τι τους είπαμε τότε;
Να πάρουμε την 6η δόση – που την πήραμε – να προχωρήσει η ρύθμιση του Ελληνικού χρέους – το PSI, η ανταλλαγή ομολόγων, να γίνει το κούρεμα, να περάσει η νέα δανειακή σύμβαση – κι ύστερα εκλογές.
Τώρα έχουμε φτάσει ακριβώς στο σημείο αυτό.
Κλείνουμε ένα κεφάλαιο: του Μνημονίου και της διακυβέρνησης Παπανδρέου.
Και μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο:
-- Με εκλογές που θα λειτουργήσουν λυτρωτικά για το φρόνημα του Ελληνικού λαού,
θα λειτουργήσουν απελευθερωτικά για την ψυχή των Ελλήνων
και θα λειτουργήσουν εκτονωτικά για την κοινωνία.
Γιατί ποτέ δεν υπήρξε τέτοια δυσαρμονία Βουλής και λαϊκού φρονήματος, όσο υπάρχει σήμερα!
Υπάρχουν, βέβαια, κάποιοι που φοβούνται τις εκλογές τώρα.
Όμως, η Ελλάδα ποτέ δεν είχε ανάγκη τις εκλογές όσο τις έχει τώρα!
Άλλοι φοβούνται ότι θα χάσουν στις εκλογές.
Εμείς, όμως, ξέρουμε ότι μόνο με εκλογές θα δυναμώσει η πολιτική εκπροσώπηση και η διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας.
Άλλοι φοβούνται ότι «θα ενισχυθούν τα άκρα», αν γίνουν σήμερα οι εκλογές.
Όμως ο μεγάλος κίνδυνος είναι να εκραγεί η κοινωνία, αν δεν γίνουν οι εκλογές. Αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση χωρίς εκλογές…
Και κάτι ακόμα: Εμείς, επειδή ό,τι λέμε το τηρούμε, μόλις ολοκληρωθεί η ανταλλαγή ομολόγων, όπως είχαμε δεσμευτεί, θα ζητήσουμε άμεση διάλυση της Βουλής και εκλογές!
Αν θέλουν να κυβερνήσουν χωρίς εμάς, να δούμε πώς θα το κάνουν.
Όποιου του αρέσουν οι «κυβερνήσεις συνεργασίας» χωρίς αρχές και χωρίς πρόγραμμα, που θα παράγουν ακυβερνησία, ας το προτείνει.
Όποιος θέλει να μπαινοβγαίνει σε κυβερνητικά σχήματα κάθε τόσο, χωρίς την εντολή του λαού, ας το επιχειρήσει.
Εμείς είμαστε σαφείς: Στηρίξαμε τη μεταβατική κυβέρνηση για να ολοκληρώσει τη νέα δανειακή σύμβαση, κι ύστερα… τελειώσαμε!
Είμαστε σε θέση να επιβάλουμε τις εκλογές και θα το κάνουμε.
Όσοι προσπαθούν να κωλυσιεργήσουν βδομάδα την εβδομάδα ας μην κουράζονται…
Τους το λέμε από τώρα, και σας το λέω από τώρα: μετά το PSI θα πάμε για εκλογές!
Και να δούμε ποιος θα αντισταθεί, ποιος θα πει όχι και ποιος θα προτείνει κάτι διαφορετικό...
Τίποτε άλλο για την ώρα επ’ αυτού, αλλά συνεννοηθήκαμε νομίζω…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Τις μέρες που πέρασαν έγινε για πρώτη φορά διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Ελλάδα και τους δανειστές της.
Ουσιαστική διαπραγμάτευση.
Δική μας στρατηγική γι’ αυτή τη διαπραγμάτευση ήταν να μη βαθύνει η ύφεση και να μην κλονιστεί άλλο η κοινωνική συνοχή.
-- Επικεντρώσαμε την προσοχή μας να αποτρέψουμε την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού. Γιατί; Γιατί είναι, πέραν όλων των άλλων, απίστευτα υφεσιακό όταν ήδη η χώρα ζει τον πέμπτο χρόνο ύφεσης.
Μερικοί ανόητοι διαδίδουν ότι αυτό «είχε τελειώσει πριν καθίσουμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης». Αλλά το κείμενο που μας έστειλαν, μόλις λίγη ώρα πριν, το περιείχε! Δεν ήταν καθόλου «τελειωμένη υπόθεση»…
Εν πάση περιπτώσει το ματαιώσαμε.
-- Το επόμενο θέμα ήταν να αποτρέψουμε να επεκταθεί η μείωση του κατώτατου μισθού στους υπόλοιπους μισθούς. Παρά τα όσα ειπώθηκαν, κι αυτό το αποτρέψαμε. Γιατί κι αυτό θα λειτουργούσε πολύ υφεσιακά
-- Ακόμα αποτρέψαμε την αύξηση των αντικειμενικών αξιών. Που θυμηθείτε ότι υπήρχε ήδη από το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού. Γιατί θα ισοδυναμούσε με εκτίναξη πολλών φόρων. Υφεσιακό κι αυτό, γιατί θα γονάτιζε τους πάντες. Φανταστείτε μόνο ότι το «χαράτσι» θα ανέβαινε 25%!
-- Τέλος, δώσαμε τη μεγάλη μάχη για να προστατέψουμε τις κατώτατες συντάξεις. Δεν διακρίναμε τις επικουρικές από τις κύριες συντάξεις. Δεν διακρίναμε «ευγενή» από άλλα ταμεία!
Υπερασπιστήκαμε όλες τις συντάξεις που μπήκαν στο στόχαστρο να περικοπούν για πολλοστή φορά. Δεσμευτήκαμε να σώσουμε τις χαμηλότερες και να μειώσουμε αισθητά την επίπτωση στις υπόλοιπες. Το κάναμε.
Τελικά η μείωση στις συντάξεις δεν θα είναι 600 δισεκατομμύρια και πλέον. Θα είναι η μισή: 300 εκατομμύρια! Και οι χαμηλές συντάξεις θα παραμείνουν άθικτες αυτή τη φορά.
Αυτά είναι με δύο λόγια τα κύρια κεφάλαια της διαπραγμάτευσης που έγινε τις προηγούμενες μέρες.
Ασφαλώς επιβλήθηκαν και πράγματα που δεν μας άρεσαν, δεν τα θέλαμε και ξέρουμε ότι δεν θα ωφελήσουν.
Όπως επιβλήθηκαν και πράγματα που ακόμα κι αν έχουν λογική, δεν ήταν ώρα να γίνουν τώρα. Γιατί μια κοινωνία δεν μπορεί να διορθώσει όλες τις παλιές αμαρτίες της μαζί.
Όπως υπάρχουν και ορισμένα σωστά διαρθρωτικά μέτρα, λόγου χάρη η ενίσχυση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και το «φαστ τρακ» στη Δικαιοσύνη, που κακώς άργησαν επί δύο χρόνια.
Σκεφτείτε, όμως:
Μας έλεγαν παλαιότερα ότι δεν μπορεί να γίνει επαναδιαπραγμάτευση…
Περιέργως, είχαν… δίκιο!
Γιατί οι ίδιοι δεν είχαν κάνει ποτέ διαπραγμάτευση!
Υπέγραφαν ό,τι τους έφερναν…
Ξέρω ότι το γεγονός ότι διαπραγματεύθηκαμε τις τελευταίες μέρες ενοχλεί. Αλλά το γεγονός ότι δεν διαπραγματευόταν κανείς τα τελευταία δυό χρόνια, «σκοτώνει»!
Σκεφτείτε τώρα, να μην ήμασταν εκεί, να μη ζητούσαμε αυτά που ζητήσαμε, να μην πιέζαμε γι’ αυτά που πιέσαμε, να μην αποσπούσαμε αυτά που αποσπάσαμε.
Σκεφτείτε να είχε περάσει η κατάργηση των δύο μισθών, η νέα μείωση κατά 15% όλων των επικουρικών, αλλά και πολλών κύριων συντάξεων, η αύξηση των αντικειμενικών αξιών.
Και ανάποδα: σκεφτείτε να γινόταν τέτοια διαπραγμάτευση κι όλο το προηγούμενο διάστημα…
Θα βρισκόμασταν σήμερα εδώ που είμαστε;
Σκεφτείτε το...
Ασφαλώς, δεν λύσαμε το πρόβλημα.
Αλλά ανοίξαμε το δρόμο για το κούρεμα και τη νέα δανειακή σύμβαση.
Δεν λέω ότι κι αυτό θα λύσει το πρόβλημα.
Αλλά σίγουρα θα σταθεροποιήσει τα πράγματα. Και θα αποτρέψει τα χειρότερα πολύ άμεσα.
Γιατί αν δεν γίνονταν αυτά, δεν θα είχαν νόημα όλα τα άλλα.
Για να βγούμε από την κρίση, στη συνέχεια, θα χρειαστούν δύο πράγματα:
Εκλογές, ώστε να προκύψει νέα κυβέρνηση με νωπή και ισχυρή εντολή για να μπορέσει να κυβερνηθεί ο τόπος.
Και νέα Αναπτυξιακή πορεία. Να τηρήσουμε τους στόχους μείωσης του ελλείμματος. Κανείς μας δεν αντέχει αυτό το μαρτύριο, κάθε τόσο να βγαίνουμε στη «γύρα» για τη δόση μας.
Να χτυπήσουμε τη δημόσια σπατάλη, να αξιοποιήσουμε τη δημόσια περιουσία, να πιάσουμε τους στόχους και για το έλλειμμα και για το χρέος.
Αλλά να προσθέσουμε και άλλες δύο προτεραιότητες:
Ανάπτυξη και Κοινωνική Συνοχή.
Στην Ευρώπη, άλλωστε, σήμερα όλο και περισσότεροι μιλούν για την ανάγκη Ανάπτυξης. Κι όσο περισσότερο η κρίση χτυπά τη δική τους πόρτα, τόσο περισσότερο θα καταλαβαίνουν την προτεραιότητα της Ανάκαμψης.
Όχι απλώς εμείς λέμε τα ίδια που λέγαμε πάντα. Αλλά τώρα πια δεν είμαστε μόνοι μας. Ούτε μέσα στην Ελλάδα. Αλλά ούτε κι έξω από την Ελλάδα…
Το βασικό λοιπόν, είναι να περάσουμε τον τωρινό κάβο.
Χωρίς να γίνει μεγαλύτερη ζημιά.
Και χωρίς να αποτρέψουμε τη νέα δανειακή συμφωνία, με την οποία μπορεί να αρχίσει η σταθεροποίηση του χάους. Γιατί θα έχουμε ξεφορτωθεί 85 δισεκατομμύρια χρέους από την πλάτη μας…
Αυτό κάναμε.
Όμως, για να υπάρξει Ανάπτυξη και να διασφαλιστεί η Κοινωνική Συνοχή,
χρειάζεται ένα πράγμα ακόμα .
Αξιόπιστο κόμμα με ισχυρή εντολή, ικανό να κυβερνήσει.
Αυτό είναι η Νέα Δημοκρατία σήμερα. Μόνον η Νέα Δημοκρατία πια...
* Που κι αυτή έχει έσφαλλε στο παρελθόν, αλλά έχει βγάλει τα διδάγματά της.
* Είχαμε εγκαίρως προειδοποιήσει για τη λάθος συνταγή και δεν διστάζουμε να μπούμε σε διαπραγμάτευση για να αρχίσουν να διορθώνονται τα λάθη.
* Είμαστε το πρώτο και ιστορικότερο ευρωπαϊκό κόμμα στην Ελλάδα. Αλλά δεν διστάσαμε να πούμε ότι η Ευρώπη που τιμωρεί τα πιο αδύναμα μέλη της, δεν είναι η Ευρώπη της Αλληλεγγύης, δεν είναι η Ευρώπη των ευρωπαϊκών ιδεωδών.
Τώρα το ίδιο λένε και παρά πολλοί ξένοι Ευρωπαϊστές.
Είμαστε το κόμμα που μένει όρθιο μέσα στη σημερινή γενική κατάρρευση.
Αυτό δεν είναι απλώς το δικό μας συγκριτικό μας πλεονέκτημα
Αυτό είναι πια… ασύγκριτο πλεονέκτημα για οποιοδήποτε κόμμα !
Δεν θα αφήσουμε κανέναν να το αποδυναμώσει.
Δεν θα αφήσουμε κανέναν να το υπονομεύσει.
Γιατί όποιος το κάνει, δεν βλάπτει εμάς μόνο.
Βλάπτει κάθε προοπτική να βγει σύντομα η Ελλάδα από την κρίση.
Αυτή είναι η δύναμή μας, η δύναμη όλων μας.
Περιφρουρήστε την!
Φίλες και φίλοι,
Και τώρα θα μιλήσω κάπως πιο προσωπικά:
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή, που βλέπεις τους χειρότερους φόβους σου να επαληθεύονται, που βλέπεις, να γίνονται πραγματικότητα, όλα αυτά για τα οποία προειδοποιούσες και δεν σε άκουγαν…
Υπάρχουν στιγμές στην Πολιτική που προειδοποιείς για μιαν επερχόμενη καταστροφή, δεν σε ακούει κανείς, και μετά από λίγο η καταστροφή αυτή έρχεται, πράγματι.
Τι κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις;
Επιχαίρεις; Φωνάζεις «σας τα ’λεγα εγώ, μα δεν ακούγατε»;
Όχι!
Ο πολιτικός που αγαπά τον τόπο του, που είναι ταγμένος να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και την Πατρίδα, δεν είναι «Κασσάνδρα».
Δεν είναι ρόλος δικός μας, απλώς να προειδοποιούμε για επερχόμενες συμφορές.
Ρόλος δικός μας είναι να δείχνουμε – ακόμα και μέσα στις μεγαλύτερες δυσκολίες - πώς θα σταθεί ξανά η χώρα στα πόδια, πώς θα πάρουμε ξανά τη μοίρα μας στα χέρια μας, πώς θα βγούμε από τη συμφορά.
Η Πολιτική που πιστεύουμε εμείς δεν περιορίζεται στην πρόβλεψη κακών ειδήσεων. Αλλά στο να κρατήσουμε την Πατρίδα μας όρθια στα δύσκολα, να τη βγάλουμε από την κρίση και να την πάμε μπροστά.
Όταν πριν δύο χρόνια, έστω και μόνοι μας, βροντοφωνάζαμε ότι η «συνταγή του Μνημονίου είναι λάθος» υπηρετούσαμε την Πατρίδα μας. Προσπαθούσαμε να αποτρέψουμε τα δεινά που έρχονταν.
Τώρα, όταν διαπραγματευόμαστε να κουρέψουμε το τεράστιο χρέος και να αποφύγουμε τα πολύ χειρότερα, πάλι το συμφέρον της Πατρίδας υπηρετούμε!
Κι όταν σχεδιάζουμε το πώς θα αλλάξει η χώρα πορεία, όταν βλέπουμε ότι σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο άρχισαν να αλλάζουν γνώμη, ότι η μονομερής λιτότητα απειλεί πια ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό Νότο και προκαλεί αντιδράσεις που σύντομα μπορούν να γίνουν αληθινός σεισμός, η αλλαγή που έρχεται - όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη - δεν είναι μακριά. Εκεί βρισκόμαστε σήμερα…
-- Όταν βγαίνει ο Πρόεδρος της Αμερικανικής κεντρικής Τράπεζας ο κ. Μπέν Μπερνάκι και λέει απερίφραστα ότι «μόνο με πολιτική Ανάπτυξης θα τιθασεύσουμε τα ελλείμματα» διεθνώς – λέει δηλαδή, αυτό που δεν έχω σταματήσει να φωνάζω εδώ και δυόμιση χρόνια - αυτό κάτι σημαίνει…
-- Όταν βγαίνει ένας από τους πέντε λεγόμενους «σοφούς» της Γερμανικής Οικονομίας, ο Πέτερ Μπόφινγκερ, και λέει ότι αυτό που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα ήταν λάθος συνταγή που «στραγγάλισε» την Ελληνική Οικονομία – ό,τι ακριβώς λέμε κι εμείς – αυτό κάτι σημαίνει.
Κάποιοι ακόμα μας ρωτάνε: Μα πώς μπορείτε να διαπραγματεύεστε υπό καθεστώς τέτοιων πιέσεων και με το πιστόλι στον κρόταφο;
Το πιστόλι δεν βρίσκεται στον κρόταφο το δικό μας. Αλλά στον κρόταφο της χώρας ολόκληρης.
Αν ήταν στραμμένο πάνω μας, μπορούσαμε πολύ πιο εύκολα να πούμε «ως εδώ και μη παρέκει. Κάντε ό,τι είναι να κάνετε…»
Αλλά δεν είναι το ίδιο εύκολο να το πεις αυτό, όταν απειλείται μιαν ολόκληρη χώρα.
Υπάρχει η προσωπική γενναιότητα και η πολιτική γενναιότητα.
Προσωπική γενναιότητα αφορά το πώς διαχειριζόμαστε ο καθένας τον εαυτό του.
Πολιτική γενναιότητα αφορά το πώς διαχειριζόμαστε το μέλλον της χώρας ολόκληρης.
Προσωπική γενναιότητα σημαίνει να αντισταθείς σε όποιον σε προσβάλλει και σε αδικεί - εσένα προσωπικά.
Πολιτική γενναιότητα σημαίνει να εξασφαλίσεις ότι ο τόπος σου θα έχει αύριο. Καλύτερο αύριο…
Βεβαίως και πρέπει να αντισταθούμε σε όποιους μας προσβάλλουν και μας αδικούν.
Αλλά πρέπει να αντισταθούμε και σε όσους κερδοσκοπούν πάνω στη μιζέρια του ελληνικού λαού, σε όσους προτείνουν εύκολες δήθεν «λύσεις».
Όπως αντιστεκόμαστε και σε όσους εισηγούνται ανοικτά την υποταγή.
Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι ξέρετε…
Πολιτική γενναιότητα σημαίνει, όταν όλοι είναι εφησυχασμένοι ενώ η χώρα πάει στον γκρεμό, να τους λες τη δυσάρεστη αλήθεια, να τους προειδοποιείς κι ας είσαι μόνος σου…
Πολιτική γενναιότητα, όμως, σημαίνει ακόμα, πως όταν πλησιάσει η καταστροφή, εσύ θα στέκεσαι όρθιος και θα προσπαθείς να την αποφύγεις. Δεν θα παρασύρεσαι από τις κραυγές της απελπισίας. Δεν θα επιλέξεις τη σιωπή της μοιρολατρίας. Ούτε θα υποκύπτεις στο φόβο...
Αυτό ακριβώς κάναμε. Και χτες και σήμερα.
Όμως η πολιτική, εκτός από γενναιότητα απαιτεί και διορατικότητα.
Που σημαίνει να βλέπεις πιο μπροστά.
-- Βλέπαμε μπροστά όταν προειδοποιούσαμε ότι το Μνημόνιο δεν βγαίνει.
-- Και τώρα, που όλοι ξέρουν ότι το Μνημόνιο δεν βγαίνει, εμείς πάλι μπροστά βλέπουμε, όταν λέμε ότι η χώρα πρέπει να μείνει όρθια, για να μπορέσει στη συνέχεια να διαπραγματευθεί την αλλαγή πολιτικής.
Τι σημαίνει «να μείνει η χώρα όρθια»;
Σημαίνει πρώτον, να μη χρεοκοπήσει ουσιαστικά!
Γιατί σε μια χρεοκοπημένη χώρα δεν επενδύουν, τη λεηλατούν!
Δεν θέλω να μπω στη συζήτηση τι σημαίνει «ανεξέλεγκτη χρεοκοπία» και πόσες υποκατηγορίες χρεοκοπίας υπάρχουν. Δεν θέλουμε, εμείς στη Νέα Δημοκρατία, να ανακυκλώνουμε την κινδυνολογία για «σενάρια δραχμής».
Εκείνο που θέλουμε να αποφύγουμε, πάση θυσία, είναι η λεηλασία της χώρας μας - του πλούτου της και του λαού της – λεηλασία που σίγουρα θα ακολουθήσει, αν ξεφύγουν τα πράγματα από κάθε έλεγχο.
Όπως και να το ονομάσετε, αυτό θέλουμε να αποφύγουμε:
Το να ξεφύγουν τα πράγματα από κάθε έλεγχο και να οδηγηθούν στη λεηλασία της Πατρίδας μας.
Γι’ αυτό πρέπει να ολοκληρωθεί το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους το ταχύτερο.
Δεν μας λύνει το πρόβλημα. Αλλά μας απομακρύνει από το γκρεμό της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Και της λεηλασίας που θα ακολουθήσει.
Να μείνει η χώρα όρθια, σημαίνει ακόμα να διατηρήσει τη στοιχειώδη Κοινωνική Συνοχή.
Να μη τη διαλύσουν, προκειμένου να τη… σώσουν.
Να μην οδηγήσουν τον Έλληνα στην απόγνωση.
Να μην μας εξωθήσουν να τρώμε τις σάρκες μας.
Τώρα, λοιπόν, που όλοι μέσα στην Ελλάδα και αρκετοί έξω από την Ελλάδα άρχισαν να καταλαβαίνουν πως η πολιτική που εφαρμόζεται είναι λάθος, εμείς δεν επιχαίρουμε που «δικαιωθήκαμε». Να μας έλειπε τέτοια «δικαίωση»...
Εξακολουθούμε και βλέπουμε μπροστά και προειδοποιούμε για τον επόμενο μεγάλο κίνδυνο: την απόλυτη εξαθλίωση όλων των Ελλήνων.
Αυτό προσπαθούμε να αποτρέψουμε τώρα.
Και ξέρετε κάτι; Την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία δεν την επιλέγεις, σού ’ρχεται. Δεν την κάνεις εσύ, σου επιβάλλεται…
Μπορεί να μην είναι εφικτό να μας βγάλουν από το ευρώ, αλλά μπορούν να μας υποχρεώσουν μόνοι μας να ζητήσουμε να φύγουμε. Και τότε πια είναι πολύ πιθανό να συμβούν και τα δύο πράγματα που πρέπει να αποφύγουμε:
Και η λεηλασία της χώρας και η διάλυση της κοινωνικής συνοχής.
Η πολιτική όμως, πέρα από γενναιότητα και διορατικότητα απαιτεί και κάτι ακόμα: εμπιστοσύνη.
Αυτό το στοίχημα το έχουμε ήδη κερδίσει.
Βγήκαμε από μια δεινή εκλογική ήττα πριν δυόμιση χρόνια.
Και σήμερα είμαστε το μόνο κόμμα που μένει όρθιο και ανεβαίνει, όταν όλα τα υπόλοιπα καταρρέουν, ενώ πληθαίνουν οι κραυγές του φανατισμού και οι φλόγες της μισαλλοδοξίας.
Με δύο λόγια είμαστε πια η μόνη «σταθερά» του συστήματος!
Είμαστε εμείς που βλέπουμε μπροστά και το αποδείξαμε.
Που δεν χαϊδεύουμε αυτιά και το αποδείξαμε. Κι όταν αποδοκιμάσαμε δημόσια τις συντεχνίες, κι όταν αντέξαμε στις πιέσεις των ισχυρών…
Που ξέρουμε να δείχνουμε τη διέξοδο ακόμα κι όταν είμαστε μόνοι μας,
Που μένουμε όρθιοι, ακόμα κι όταν κυριαρχεί η απελπισία γύρω μας,
Είμαστε πια το μόνο εμπόδιο – αλλά μεγάλο εμπόδιο – για όσους θέλουν να διαλυθεί η Ελλάδα, να οδηγηθεί στη λεηλασία και στην κοινωνική αποσύνθεση.
Συσπειρωθείτε γύρω μας και στηρίξτε μας!
Δεν ψάχνω για εφήμερα χειροκροτήματα!
Γιατί δεν τολμώ να διανοηθώ τη χώρα μου με άδεια ράφια, κλειδωμένα μαγαζιά, χωρίς καύσιμα, χωρίς φάρμακα και με δελτίο στα τρόφιμα.
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να μας έφτασε ως εδώ. Αλλά μέχρις εδώ…
Άλλο δεν πάει! Δεν το δεχόμαστε.
Και θα δώσουμε τη μάχη για την ανάταξη αυτής της χώρας…
Ρωτάνε κάποιοι, αν θα υπάρξει θέμα κομματικής πειθαρχίας στην ψηφοφορία της Βουλής.
Είμαστε ή δεν είμαστε Παράταξη; Θα κυβερνήσουμε αύριο την Ελλάδα ή όχι;
Αυτονόητα θα υπάρξει κομματική πειθαρχία!
Αυτό συμβαίνει πάντα σε κρίσιμες αποφάσεις.
Πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς τώρα;
Αλλά εγώ δεν ζητώ μόνο αυτό. Εγώ ζητώ να αναλογιστείτε, όχι τι θα ψηφίσετε, αλλά τι θα συνέβαινε στη χώρα, αν αποδυναμωνόταν σήμερα η παράταξή μας.
Δεν είναι ζήτημα κομματικού καταστατικού μόνο.
Δεν είναι ζήτημα πολιτικό μόνο. Το ξέρω καλά, πολύ καλά, τι συμβαίνει στην περιφέρεια του καθενός, όπου διάφοροι επίδοξοι πολιτευτές, προσπαθούν να υπερκεράσουν σε αντί-μνημονιακή ρητορεία τους βουλευτές μας.
Να ξέρετε πως όσοι, σε διάφορες περιοχές, ανεύθυνα και ανέξοδα παριστάνουν τους «βασιλικότερους του βασιλέως», δεν θα είναι καν υποψήφιοι!
Ούτε τζάμπα επαναστάτες, ούτε τζάμπα μάγκες θέλω για υποψηφίους!
Αλλά πέρα απ’ όλα αυτά, θέλω να σκεφτείτε, τι μάχες δώσαμε ως εδώ, και τι μάχες μας περιμένουν από δω και μπρος.
Υπάρχει κανείς να πει ότι φοβήθηκα ποτέ;
Ή ότι έβαλα την Πατρίδα μου σε δεύτερη μοίρα;
Πιστεύει κανείς στα σοβαρά, ότι τάχα, εγώ σήκωσα ξαφνικά τη…σημαία του Μνημονίου;
Έχουμε περάσει όλοι μας εξετάσεις συνέπειας και σταθερότητας.
Τώρα χρειαζόμαστε συσπείρωση και αποφασιστικότητα.
Όταν όλα γύρω διαλύονται, αυτή είναι η δύναμή μας.
Μέσα στη φουρτούνα όλοι γαντζώνονται από το καλό σκαρί του πλοίου κι από τον καπετάνιο. Σήμερα στη φουρτούνα που περνάει η χώρα, πλοίο και καπετάνιος μαζί, είναι η Παράταξή μας!
Όλοι οι Έλληνες περιμένουν να γαντζωθούν απ’ αυτήν.
Είμαστε ο στυλοβάτης ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Η Νέα Δημοκρατία είναι το μόνο αποκούμπι για να πιαστεί ο ελληνικός λαός.
Στις εκλογές που έρχονται σύντομα, σε συνθήκες γενικευμένης απόγνωσης, ποιος θα τολμήσει να αποδυναμώσει τη μόνη Ελπίδα;
Είμαι βέβαιος ότι όλοι θα κάνετε το καθήκον σας!
Όχι μόνο απέναντι στο Κόμμα και στην Παράταξη.
Πρωτίστως απέναντι στην Πατρίδα!
Που ανήκει σε όλους.
Και που όλοι σήμερα, από μας περιμένουν να την κρατήσουμε όρθια!
Γιατί, πιστέψτε με και φίλοι και αντίπαλοι ακόμα, όλοι γνωρίζουν ότι σήμερα πια, μόνον εμείς μπορούμε να κρατήσουμε όρθιο τον τόπο.
Σκεφτείτε τα όλα αυτά.
Και κάντε το καθήκον σας.
Σας έχω εμπιστοσύνη!
