Το βιβλίο του Πίτερ Μπάιναρτ με τίτλο «Η κρίση του σιωνισμού» είναι ένα σημαντικό νέο βιβλίο που υποστηρίζει ότι το πραγματικό ζήτημα για τους Εβραίους σήμερα δεν είναι η αδυναμία τους, αλλά η δύναμή τους.
«Μας ζητούν να διαιωνίσουμε την αφήγηση του θύματος του Ολοκαυτώματος, που αγνοεί το βασικό εβραϊκό ζήτημα των ημερών: την ηθική διαχείριση της εβραϊκής εξουσίας», τονίζει ο συγγραφέας. Η εξουσία αυτή ασκείται εδώ και 45 χρόνια σε εκατομμύρια Παλαιστίνιους που δεν έχουν κανένα από τα δικαιώματα ενός κυρίαρχου λαού και υφίστανται όλους τους εξευτελισμούς ενός κατεχόμενου λαού.
Ο Μπάιναρτ, ένας εξέχων φιλελεύθερος δημοσιογράφος, ορθώς αντιστρέφει την εικόνα των Ισραηλινών ως θύματος. Oπως γράφει ο Ρότζερ Κόεν στη «Χέραλντ Τρίμπιουν», το Ισραήλ είναι σήμερα ισχυρό, έχει μια ανθηρή οικονομία και είναι το μόνο πυρηνικό κράτος της Μέσης Ανατολής. Ο μεγαλύτερος σύμμαχός του, οι Ηνωμένες Πολιτείες, φιλοξενεί μια εβραϊκή κοινότητα που δεν ήταν ποτέ πιο ενσωματωμένη στην αμερικανική κοινωνία και δεν ασκούσε ποτέ μεγαλύτερη επιρροή. Τα αραβικά κράτη είναι προσηλωμένα στα δικά τους προβλήματα, όχι στο Ισραήλ. Ο κυριότερος σύμμαχος του Ιράν, η Συρία, βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Απειλές υπάρχουν, φυσικά. Η εξτρεμιστική πλευρά της παλαιστινιακής ιδεολογίας δεν έχει εκλείψει. Ούτε ο αντισημιτισμός των Αράβων. Η Χεζμπολάχ και η Χαμάς έχουν τους πυραύλους τους. Το Ιράν έχει ένα προχωρημένο πυρηνικό πρόγραμμα. Τρομοκράτες πραγματοποιούν επιθέσεις στο Νέο Δελχί ή την Τιφλίδα.
Παρόλα αυτά, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το Ισραήλ είναι ότι θα χάσει τις ευκαιρίες που του προσφέρει η δύναμή του ή θα αντιδράσει υπερβολικά απέναντι στο Ιράν, και όχι ότι κάποια συμμαχία των αντιπάλων του θα καταφέρει εναντίον του ένα σοβαρό πλήγμα.
Οπως γράφει όμως ο Μπάιναρτ, οι μεγάλες αμερικανοεβραϊκές οργανώσεις υπερασπίζονται άκριτα το Ισραήλ, αντί να επιδοθούν σε μια εποικοδομητική κριτική. Οπως λέει ο Εϊμπρααμ Φόξμαν, διευθυντής της Ενωσης κατά της Δυσφήμησης, «η ισραηλινή δημοκρατία αποφασίζει και οι Αμερικανοεβραίοι στηρίζουν».
Τέτοιες συνταγές λειτουργούσαν με τη γενιά των επιζησάντων από το Ολοκαύτωμα, αλλά σήμερα είναι αντιπαραγωγικές. «Υποστηρίζοντας τον τερματισμό του εποικισμού», σημειώνει ο Μπάιναρτ, «οι Αμερικανοεβραίοι κινούνται αριστερότερα από τις οργανώσεις που μιλούν στο όνομά τους και κατηγορούν πάντα τους Παλαιστίνιους για την έλλειψη προόδου».
Οι Παλαιστίνιοι είναι ένας εύκολος στόχος. Θα ήταν όμως πιο θεμιτός αν η κυβέρνηση Νετανιάχου έδειχνε και το παραμικρό ενδιαφέρον για την ειρήνη. Αντί γι' αυτό, ο εποικισμός της Δυτικής Οχθης συνεχίζεται. «Το Ισραήλ δεν έχει πρόβλημα δημοσίων σχέσεων», γράφει ο Μπάιναρτ. «Έχει πρόβλημα πολιτικής. Δεν μπορείς να πουλήσεις την κατοχή σε μια μετααποικιακή εποχή». Η παράταση της κατοχής θα οδηγήσει κάποια στιγμή στο να μην μπορεί να εκπληρωθεί το όνειρο ενός κράτους που θα είναι εβραϊκό και δημοκρατικό μαζί. Οσο λιγότερο δημοκρατικός γίνεται όμως στην πράξη ο σιωνισμός, τόσο περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα αμφισβητούν τη νομιμότητά του.
Μερικές από τις πιο γοητευτικές σελίδες του βιβλίου αναφέρονται στη διαμάχη ανάμεσα στον Ομπάμα και τον Νετανιάχου (στο μέσον της φωτογραφίας). Ο δεύτερος είναι αφοσιωμένος στο να εμποδίσει τη δημιουργία ενός βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους. Και ενισχύεται σήμερα από ανθρώπους σαν τον Αμερικανό μεγιστάνα των καζίνο Σέλντον Αντελσον, ο οποίος χρηματοδοτεί και την εκστρατεία του Νιουτ Γκίνγκριτς, γνωστού από το σχόλιό του ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ένας κατασκευασμένος λαός.
Είναι θλιβερό ότι στην αντιπαράθεση μεταξύ των δύο ανδρών νίκησε ο Νετανιάχου, γράφει ο Ρότζερ Κόεν. Ο Ομπάμα ξεκίνησε τη θητεία του λέγοντας ότι ο εποικισμός πρέπει να σταματήσει και την τελειώνει ασκώντας βέτο σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας που λέει ακριβώς αυτό. Θυσίασε τον φιλελεύθερο σιωνισμό του στο βωμό της πολιτικής επιβίωσης. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη για το πόσο σημαντικό και επίκαιρο είναι το βιβλίο του Μπάιναρτ.
Πηγή: International Herald Tribune, ΑΠΕ-ΜΠΕ
