«Τα ξημερώματα επετεύχθη η μεγαλύτερη διαγραφή χρέους, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι δεν έχουμε ακόμη δύσκολο έργο μπροστά μας», δήλωσε η βουλευτής ΠΑΣΟΚ Φθιώτιδας Κατερίνα Μπατζελή σε συνέντευξή της στο Ρ/Σ ΝΕΤ 105,8.
«Για να καταστεί το χρέος βιώσιμο πρέπει να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις στις δομές της οικονομίας και του κράτους, να ληφθούν άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας και των δανείων των νοικοκυριών, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και να υπάρξουν ολοκληρωμένες παρεμβάσεις για την ανάπτυξη», πρόσθεσε η κ. Μπατζελή.
Ερωτώμενη για την εκλογή νέας ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, η κ. Μπατζελή τόνισε ότι «το ζήτημα δεν είναι να μπει ο καθένας από εμάς σε μια επετηρίδα υπογραφών, αλλά σε μια επετηρίδα κεντρικών πολιτικών που θα απασχολήσουν την κοινωνία το επόμενο διάστημα. Εκείνο που προέχει είναι η στήριξη της ενότητας του κόμματος και η διασφάλιση της σταθερότητας της Κυβέρνησης μετά τις εκλογές. Στο πλαίσιο αυτό κανένας από τους υποψηφίους δε θα έχει το πολιτικό βάρος να αναλάβει την ευθύνη διάσπασης του κόμματος».
Ακολουθούν τα κεντρικά σημεία της εισήγησης της κ. Μπατζελή εν όψει της Εθνικής Συνδιάσκεψης και του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ (10-11 Μαρτίου 2012)
Η κρίση και το νέο «μοντέλο» λειτουργίας της Ευρώπης
- Η Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε πλέον να εκφράζει τον προβληματισμό της για την αποτελεσματικότητα των πολιτικών αντιμετώπισης της κρίσης και να αποφασίζει - μεσούσης της ύφεσης - για τη νέα θεσμική και οικονομική «αρχιτεκτονική» της.
- Έχει γίνει πλέον αντιληπτό ότι η μονομερής προώθηση μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης χωρίς «αντισταθμιστικές» αναπτυξιακές πολιτικές ωθεί τις χώρες σε συνθήκες «υποβόσκουσας λιτότητας».
- Η ανάπτυξη θα προέλθει από την προώθηση πολιτικών όπως αυτών της ρευστότητας, της στήριξης της απασχόλησης, της αντιμετώπισης της ανεργίας, της αναδιάρθρωσης του παραγωγικού ιστού, της διοικητικής και φορολογικής μεταρρύθμισης, αλλά και της ενεργοποίησης του ιδιωτικού τομέα και των παραγωγικών δυνάμεων να λειτουργούν πέρα και έξω από μέτρα στήριξης που προέρχονται καθαρά από το ίδιο το κράτος.
- Στην πορεία αναζήτησης της θεσμικής ανασυγκρότησης της Ε.Ε και του νέου οικονομικού, δημοσιονομικού, αναπτυξιακού, κοινωνικού μοντέλου της, θα δρομολογηθούν πολυεπίπεδες συγκρούσεις μεταξύ Βορρά και Νότου, οι οποίες και θα σηματοδοτήσουν νέες συνεργασίες και γεωπολιτικές εξελίξεις.
- Οι προοδευτικές δυνάμεις απέναντι στο σημερινό Δημοσιονομικό Σύμφωνο και στις πολιτικές λιτότητας, οφείλουν να αναπτύξουν ιδεολογική σύγκρουση και να συγκροτήσουν ένα άλλο «μέτωπο» για μια νέα πολιτική και οικονομική συμφωνία, η οποία θα διασφαλίζεται με ένα «κοινωνικό, εταιρικό συμβόλαιο».
- Στο επίκεντρο των συνεχών διαπραγματεύσεων των προοδευτικών και σοσιαλδημοκρατικών ευρωπαϊκών κομμάτων, καθώς και των εθνικών κοινοβουλίων θα βρεθούν ζητήματα, όπως η διασφάλιση των νέων συμφωνιών στήριξης των χωρών με δημόσιο χρέος, το θέμα της επιτακτικότητας της υλοποίησης των δημοσιονομικών μέτρων, της διαθεσμικής συμβατότητας των αποφάσεων και της σύγκλισης των συμφωνιών με τους αναπτυξιακούς στόχους της Ε.Ε.
- Για το σχεδιασμό και την υλοποίηση όλων αυτών των νέων οικονομικών και δημοσιονομικών μέτρων χρειάζεται να υπάρξει ένα σταθερό δημοσιονομικό πλαίσιο, ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης, της οικονομικής ανάπτυξης της Ευρωζώνης, αλλά και της διασφάλισης κοινού αισθήματος «ηθικής ευθύνης» απέναντι στους πολίτες.
- Εάν δε συγκροτηθεί ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, εφικτή και υλοποιήσιμη για την αντιμετώπιση των αιτίων της σημερινής κρίσης και δεν προσδιοριστεί η στρατηγική και οι στόχοι των επόμενων γενεών, τότε η σημερινή οικονομική κρίση θα αποκτήσει πέραν των διαρθρωτικών της χαρακτηριστικών και χαρακτηριστικά ηθικής, πολιτισμικής και διαθεσμικής κρίσης.
- Η Ευρώπη των «πολλαπλών ταχυτήτων» θα αποκτά ολοένα και περισσότερο μόνιμο χαρακτήρα, ενώ η «Αλληλεγγύη των γενεών» θα αντικατασταθεί με την «Αντιπαλότητα των γενεών».
- Πρωταρχικός στόχος είναι η απόκτηση μιας ισχυρής και αλληλέγγυας Ευρώπης.
Η κρίση στην Ελλάδα
- Στην περίοδο αναζήτησης ενός «πακέτου» πολιτικών εξόδου από την κρίση, ακούστηκαν διάφορα σενάρια (αποπληρωμή του δανείου μετά από τρία χρόνια, αναστολή των πληρωμών, αναδιάρθρωση του χρέους το 2010) τα οποία θα πρέπει να κριθούν όχι επί της θεωρητικής τους πληρότητας, αλλά επί της δυνατότητας εφαρμογής τους και της μη δημιουργίας συλλογικών ψευδαισθήσεων.
- Το Μνημόνιο ΙΙ έχει μπει πλέον όχι μόνο στην εθνική πολιτική ατζέντα, αλλά και στην ευρωπαϊκή. Και εάν στην πορεία υλοποίησής του δεν υπάρξουν διαπραγματεύσεις για αλλαγή πολλών από τους όρους του και προσπάθειες για την αποτελεσματική εφαρμογή του, ο στόχος της εξόδου από την κρίση συνεχώς θα απομακρύνεται.
- Με τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στην ουσία δημιουργούνται ακόμη και όροι πολιτικής εξάρτησης, εφόσον μεταφέρονται εισοδήματα φορολογούμενων πολιτών άλλων χωρών προς την Ελλάδα. Οι φορολογούμενοι θέτουν όρους και εγγυήσεις στις κυβερνήσεις τους, οι οποίες και διαπραγματεύονται τις διμερείς τελικές συμφωνίες.
- Η ύφεση δεν αντιμετωπίζεται με μέτρα λιτότητας, αλλά με αλλαγές, δομικές και διαρθρωτικές, στο κράτος και την οικονομία, στην οργάνωση και λειτουργία της αγοράς, στην αλλαγή της επενδυτικής και επιχειρηματικής συμπεριφοράς των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, αλλά και στη συμμετοχή της ίδιας της κοινωνίας στις αλλαγές αυτές.
- Ο αναπτυξιακός σχεδιασμός θα πρέπει να βασίζεται σε ολοκληρωμένες διακλαδικές και διαπεριφερειακές συνεργασίες, οι οποίες θα ενισχύσουν την οικονομική και πολιτική συνεργασία της χώρας με εκείνες τις άλλες του Νότου, αλλά και των βαλκανικών χωρών κατοχυρώνοντας ένα νέο ισχυρό «άξονα» αναπτυξιακών συνεργασιών στο Νότο της Ευρώπης.
- Εκείνο που προέχει για τις νότιες χώρες – μέλη της Ε.Ε είναι η πολιτική αλληλεγγύης και διακρατικής συνεργασίας για την από κοινού αντιμετώπιση των αλλαγών στην Ε.Ε.
Το Μνημόνιο ΙΙ «μοχλός» θεσμικών και πολιτικών αλλαγών
Στη μνημονιακή περίοδο της χώρας μας θα δρομολογηθούν εξελίξεις και αλλαγές σε πολλαπλά επίπεδα.
Στο πολιτικό σύστημα
- Απαιτούνται ολοκληρωμένες πολιτικές, αλλά και σαφές πολιτικό και ιδεολογικό «στίγμα» των πολιτικών κομμάτων ώστε να προωθηθούν οι μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν τις δομές της οικονομίας και τον παραγωγικό ιστό της χώρας.
- Η νέα γενιά είναι εκείνη που θα ανατρέψει τον πολιτικό και «κομματικό» χάρτη.
- Τα δύο κόμματα εξουσίας θα επιδιώξουν να διατηρήσουν καταρχήν τον σκληρό κοινωνικό τους πυρήνα που διαμορφώνει τη βάση της κεντροαριστεράς από τη μία και της κεντροδεξιάς από την άλλη.
Στο τραπεζικό σύστημα
- Απαιτείται αναδιάρθρωση του τραπεζικού «χάρτη» με εμπλουτισμό του τραπεζικού συστήματος από νέες δυνάμεις ή από τη δημιουργία μιας δημόσιας επενδυτικής αναπτυξιακής τράπεζας ή τη σύσταση ενός βασικού εγγυοδοτικού πυλώνα για τη διασφάλιση της εξισορρόπησης του τραπεζικού συστήματος.
- Μετά την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, πρέπει να υπάρξουν σημαντικές μειώσεις- haircut- στα δάνεια των πολιτών και δη εκείνων των στεγαστικών, πέραν εκείνων που προβλέπονται από τον ισχύοντα νόμο και τον πτωχευτικό κώδικα των επιχειρήσεων.
Στους κοινωνικούς εταίρους
- Σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο θα υπάρξουν εξελίξεις στην αναμόρφωση της αγοράς εργασίας και στην αντιμετώπιση του κόστους εργασίας σε σχέση με την παραγωγικότητα. Στην κοινή αυτή πορεία το κάθε κράτος- μέλος και συνεπώς η χώρα μας οφείλει να καθορίσει ένα «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων», στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται και τα «Εθνικά και Περιφερειακά Σχέδια Απασχόλησης».
- Η αποδυνάμωση του ρόλου των κοινωνικών εταίρων για τις συλλογικές συμβάσεις, αν δεν αντιμετωπισθεί από τα Ευρωπαϊκά Συνδικάτα, θα συμπαρασύρει αντίστοιχες αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη.
- Πρωταρχικό μέλημα στη χώρα μας είναι η άμεση κατάρτιση του Εθνικού Σχεδίου Απασχόλησης, των άμεσων μέτρων στήριξης των ανέργων, της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, το οποίο θα αποτελεί και αναπόσπαστο τμήμα του νέου Αναπτυξιακού Σχεδιασμού.
Στο ΠΑΣΟΚ
- Εάν το ΠΑΣΟΚ δε δρομολογήσει άμεσες εσωτερικές διεργασίες για ομοιογενοποίηση και πάλι του ιδεολογικού του χώρου, μπορεί να βρεθεί εκλογικά «διασπαρμένο» και «ηθικά απογοητευμένο».
- Εάν το Μνημόνιο ΙΙ δε θεωρηθεί ως μία πολιτική διαχείρισης της κρίσης χρέους της χώρας, αλλά θεωρηθεί ως μία ιδεολογική και κομματική πλατφόρμα, μπορεί να συμβάλει στον πολιτικό διαχωρισμό του κόμματος με κοινωνικές προεκτάσεις.
- Ένα κόμμα, όπως το ΠΑΣΟΚ οφείλει μελλοντικά να ξανασηματοδοτήσει τη ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος και τη μετατροπή του σε πολυκεντρικό και συλλογικό κόμμα.
- Το ΠΑΣΟΚ για την επανασύνταξή του ως ενός μεγάλου κοινωνικού φορέα χρειάζεται μια έντονη ιδεολογική σύγκρουση.
- Μετά τις εκλογές είναι πιθανό να δρομολογηθούν συνεργασίες μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Οι συνεργασίες αυτές όμως εάν δεν ενταχθούν σε ένα κοινό προγραμματικό πλαίσιο αναπτυξιακών συμφωνιών, μπορεί να οδηγήσουν σε πολιτικές εξελίξεις, αποδυναμώνοντας τις βασικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς και ενεργοποιώντας τα άκρα της Δεξιάς και της Αριστεράς.
Στην Κεντροαριστερά
- Η παραδοσιακή Αριστερά (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) δεν μπορεί να πείσει περί ουσιαστικής εναλλακτικής πρότασης εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας και αναπτυξιακής πορείας της χώρας.
- Η κοινωνία αναδιαμορφώνει τις νέες πολιτικές εκφράσεις της όχι για να είναι «περιθωριακή», αλλά για να «στήσει» και κυβερνητικά το νέο εκφραστή της, όπου τις τελευταίες δεκαετίες ήταν κατά κύριο λόγο το ΠΑΣΟΚ και σε ευρωπαϊκό επίπεδο η Σοσιαλδημοκρατία με διαφοροποιήσεις σε εθνικό επίπεδο.
- Ο πολιτικός και ιδεολογικός διαχωρισμός πλέον δε θα περιστρέφεται γύρω από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, αλλά γύρω από την επιλογή του ευρωπαϊκού ή όχι προσανατολισμού της χώρας και κατ' επέκταση των εφαρμοζόμενων πολιτικών.
- Στον αναπτυσσόμενο αυτό διπολισμό, η Κεντροαριστερά με κύρια δύναμη εκείνη του ΠΑΣΟΚ, είτε θα αναδιαμορφώσει τις θέσεις της είτε θα λάβει τις αποστάσεις της.
- Οι οποιεσδήποτε συμμαχίες δρομολογηθούν θα πρέπει να αξιολογηθούν για τα κοινωνικά και πολιτικά αντανακλαστικά που θα δημιουργηθούν τόσο στην ίδια την κοινωνία, η οποία θα βρίσκεται «υπό πίεση» όσο και στη βάση του πολιτικού χώρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος θα βρίσκεται «υπό προθεσμία ιδεολογικού και πολιτικού επαναπροσανατολισμού».
