Η υποχρεωτική συμμετοχή των ιδιωτών - κατόχων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου στο PSI, λόγω της ενεργοποίησης της ρήτρας συλλογικής δράσης, εγείρει μείζον θέμα για τους μικροεπενδυτές με ποσά κάτω 100.000 ευρώ, τονίζει σε ερώτησή του προς τον Υπουργό Οικονομικών, ο βουλευτής Αχαΐας και Τομεάρχης Εργασίας της Ν.Δ. Νίκος Νικολόπουλος, ζητώντας παράλληλα από το Υπουργείο να αποκαταστήσει τις απώλειες των μικροεπενδυτών, έστω και με την εφαρμογή ισοδύναμων μέτρων, όπως ο συμψηφισμός με οφειλές τους προς το Ελληνικό Δημόσιο.
Ο βουλευτής Αχαΐας και Τομεάρχης Εργασίας της Ν.Δ. Νίκος Νικολόπουλος.
Χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων στην ερώτησή του, ο κ. Νικολόπουλος επισημαίνει τα εξής:
«Καθημερινά γινόμαστε αποδέκτες της δικαιολογημένης αγανάκτησης όσων στήριξαν με την αποταμίευσή τους το Ελληνικό Δημόσιο, ψάχνοντας καταφύγιο για τις οικονομίες τους, από τη λαίλαπα των μέτρων του Μνημονίου και τώρα αδυνατούν να πάρουν πίσω τα κεφάλαιά τους.
Το Υπουργείο Οικονομικών με την ισοπεδωτική στάση του, δηλώνει με τον πιο απερίφραστο τρόπο ότι, κανένας Έλληνας δεν θα πρέπει στο μέλλον να εμπιστευτεί τα κεφάλαιά του στο Ελληνικό Δημόσιο. Το ζήτημα καθίσταται ακόμα πιο οξύμωρο και άδικο, αν αναλογιστεί κανείς ότι αντίστοιχου ύψους καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς είναι εγγυημένες.
Με βάση τα παραπάνω ερωτάται ο Αρμόδιος Υπουργός:
1. Τι προτίθεται να κάνει και πότε το Υπουργείο, για την αποκατάσταση της οικονομικής ζημιάς που δέχτηκαν οι κάτοχοι ομολόγων αξίας μικρότερης των €100.000, από την ενεργοποίηση της ρήτρας συλλογικής δράσης στο PSI;
2. Σε περίπτωση που το Υπουργείο, δεν επιστρέψει το σύνολο της αξίας των ομολόγων στους μικροεπενδυτές ομολογιούχους, ποια ισοδύναμα μέτρα έχει προβλέψει για την αποκατάστασή τους και πότε πρόκειται να τα εφαρμόσει;
Στο μεταξύ, με άλλη ερώτησή του προς τον Υπουργό Οικονομικών, ο κ. Νικολόπουλος ζητά να ληφθούν μέτρα για την προστασία των κατόχων πιστωτικών καρτών από τον υπερδανεισμό και σε πολλές περιπτώσεις την καταχρηστική στάση των τραπεζών.
Όπως επισημαίνει ο κ. Νικολόπουλος, το περιβάλλον της οικονομικής κρίσης, ήρθε να δυσχεράνει ακόμα περισσότερο τον ήδη επιβαρημένο οικογενειακό προγραμματισμό, από την αλόγιστη στρατηγική ανάπτυξης που ακολούθησαν οι Τράπεζες, στο χώρο του Πλαστικού χρήματος.
Έτσι, σήμερα χιλιάδες οικογενειών βρίσκονται κυριολεκτικά σε απόγνωση και στο έλεος καταχρηστικών όρων επιβολής «καπέλων» από τις Τράπεζες.
Είναι σαφές ότι, η Πολιτεία θα πρέπει να δημιουργήσει ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο και να προστατέψει τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στις Τράπεζες.
