Ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας επιστρέφουν στη δισκογραφία με το άλμπουμ «Beat poetry», στο οποίο παρουσιάζουν μία μουσική εργασία πάνω στο κίνημα των πρωτοπόρων Αμερικανών λογοτεχνών, που μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, εμφανίστηκε ως ένα γενικότερο πολιτιστικό και καλλιτεχνικό φαινόμενο.

«Θεωρήστε αυτή τη δουλειά σαν μια μουσική ταινία μικρού μήκους. Ένα μπερδεμένο όνειρο. Παλιά τραγούδια, καινούρια τραγούδια και μουσικές, όλα μαζί, σαν μια ωδή του υποσυνείδητου που πλέκει το παρελθόν και το παρόν όπως αυτό διαλέγει και αποφασίζει. Ερήμην μας. Ένα μουσικό παραμύθι για μεγάλους, γραμμένο με τα λόγια των beat ποιητών», αναφέρουν για τον νέο τους δίσκο οι δύο τραγουδοποιοί.

Λιμπρέτο Το «Beat poetry» είναι ένα μουσικό - στιχουργικό παραμύθι γραμμένο με λόγια των Άλλεν Γκίνσμπεργκ, Γκρέγκορυ Κόρσο, Γουίλιαμ Μπάροουζ, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Μάικλ Μακλιούρ, και Χάρολντ Νορς, τα οποία αποτελούν ουσιαστικά ένα λιμπρέτο, πάνω στο οποίο οι αδελφοί Κατσιμίχα «χτίζουν» με τη μουσική τους ένα ονειρικό σύμπαν που σε παρασύρει και σε προκαλεί να το ανακαλύψεις.

Επιρροές

Σε μια εποχή που δεν ευνοεί τα παραμύθια, το πιάνο, οι κιθάρες, το μπάσο, τα ντραμς, συνομιλούν με τους ζουρνάδες, το σαξόφωνο, την ιρλανδέζικη φλογέρα, το ινδικό φλάουτο και το κλαρίνο για να τα ντύσουν μουσικά. Το άλμπουμ συνοδεύεται από πολυσέλιδο βιβλίο, που περιλαμβάνει εκτενές σημείωμα των αδελφών Κατσιμίχα που εξηγούν τη σχέση τους με την ποίηση της beat γενιάς και το πώς αυτή επηρέασε την πορεία τους, κείμενα με αναλυτικές πληροφορίες για τη γενιά αυτή και τους κυριότερους εκπροσώπους της.

Προφητική ποίηση

«Μόνο μια τέτοια παγκόσμια-διαχρονική ποίηση μπορεί να εκφράσει αυτό που συμβαίνει σήμερα στον πλανήτη, από κοινωνική, οικονομική και πολιτική άποψη. Αν διαβάσεις τα ποιήματα του Γκίνσμπεργκ, του Μπάροουζ και του Μπουκόφσκι, θα καταλάβεις γιατί το λέω αυτό. Είναι σαν να γράφτηκαν μόλις χθες, για να εκφράσουν ό,τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο» λέει ο Χάρης και ο Πάνος συμπληρώνει: «Η beat ποίηση είναι προφητική, σκληρή, «βέβηλη», αλλά και τρυφερή συγχρόνως. Λέει τα πράγματα έξω από τα δόντια, είναι ροκ ποίηση και απευθύνεται σε όσους νιώθουν ασφυξία. Δηλαδή σε όλους».