«Έργα σε δύο και τρείς διαστάσεις» παρουσιάζει ο εικαστικός Μιχάλης Κατζουράκης, στην έκθεση ζωγραφικής, κατασκευών και γλυπτών που πραγματοποιείται στην γκαλερί Citronne, στον Πόρο, από τις 30 Ιουνίου έως τις 25 Ιουλίου.

Στις δημιουργίες του καλλιτέχνη κυριαρχεί ο διάλογος ανάμεσα σε έργα μικρής και μεγάλης κλίμακας, εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, πίνακες και μνημειακά γλυπτά. Η έκθεση επιλέγει σημεία αναφοράς στην εξέλιξη των ιδεών του και τις αναζητήσεις του ανάμεσα στην παραστατικότητα και την αφαίρεση.

Στα επιτοίχια έργα που παρουσιάζονται στον Πόρο, στο τμήμα της ενότητας με τίτλο «Windows» («Παράθυρα»), ο Μιχάλης Κατζουράκης επαναδιαπραγματεύεται με ευαισθησία την απεικόνιση των παραθύρων, κοινού στοιχείου από το καθημερινό μας περιβάλλον και, καθώς μετατρέπει την αυστηρή γεωμετρία των παλαιοτέρων έργων του σε αφαιρετική προσέγγιση του γύρω κόσμου, μάς ζωγραφίζει με λέξεις το τοπίο της τέχνης του.

Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές αναζητήσεις αυτών των έργων;

Το ερέθισμα έρχεται από το περιβάλλον, το δομημένο περιβάλλον, εκείνο που έχει αποτυπώσει ίχνη μιας περασμένης ζωής: ερειπωμένοι τοίχοι, κατεστραμμένες μεσοτοιχίες, σφραγισμένες πόρτες ή παράθυρα από εγκαταλελειμμένα κτίρια και άλλα. Είναι μια αποτύπωση στοιχείων της καθημερινότητας, που με προκαλεί από παλιά. Παρατηρώ και εμπνέομαι από τις «χειρονομίες» των άλλων. Οι περισσότεροι από μας δεν τις προσέχουμε, όμως, προσωπικά, δεν τις προσπερνώ αδιάφορα.

Τί συμβολίζει η εικαστική απεικόνιση των παραθύρων;

Ίσως το αδιέξοδο ή τη διέξοδο. Το πέρασμα ή το μη πέρασμα. Υπάρχει ένα μυστήριο σε όλα αυτά, που με συγκινούσε πάντα. Το περιβάλλον, το κατασκευασμένο από τον άνθρωπο, που έχει την αποτύπωση της ζωής και, συχνά, τη φθορά.

Παράθυρα και ανοίγματα υπάρχουν στη δουλειά μου από τη δεκαετία του ’70. Ωστόσο, η πρώτη φορά που εμφανίστηκε αυτός ο τίτλος, ήταν όταν έκανα μια έκθεση με φωτογραφίες από παράθυρα βιτρινών στο Βερολίνο, το 1998. Ο τίτλος «Windows» είναι λογοπαίγνιο, γιατί το θέμα είναι τα παράθυρα, αλλά στις μέρες μας, που τόσος λόγος γίνεται για τα ψηφιακά πράγματα και τα γνωστά Windows, μου άρεσε η σύνδεση με έναν σύγχρονο όρο, χωρίς καμία πραγματική, φυσικά, σχέση. Έκτοτε, λοιπόν, κάθε φορά που έκανα μια παρόμοια σειρά, χρησιμοποιούσα τον ίδιο τίτλο με την προσθήκη της χρονιάς: Windows 1998, 2000, 2001 και ούτω καθεξής, όπως συμβαίνει και με τα προγράμματα στους υπολογιστές.

Αν κάθε σας δημιουργική διαδικασία είναι ένα ζωντανό -εν εξελίξει- ον, πώς ανταποκρίνεται στον πιθανό της προορισμό;

Πάντα, ένα έργο είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο. Όταν κάτι εμπνέει, μπαίνει στις διαδικασίες κατασκευής έργου. Αρχίζεις από κάπου, ένα θέμα πολύ συγκεκριμένο, που, στην εξέλιξη, μπορεί να πάψει να σε απασχολεί και να πας αλλού ή πας και εκεί που ήθελες αρχικά. Ποτέ δεν είναι σίγουρο πού θα καταλήξεις. Συχνά, σε οδηγεί το ίδιο το έργο. Ωστόσο, ένα λάθος ή ένα ασήμαντο γεγονός μπορεί να σε οδηγήσει σε έναν άλλο δρόμο. Είναι ένα τυχαίο γεγονός, που εξαρτάται αν θα το δεις ή όχι. Υπάρχουν, βέβαια, στιγμές τυχερές που το βλέπεις. Στη δουλειά μου, αρκετές φορές, αρχίζω από μια φωτογραφία, την οποία μεταχειρίζομαι, προσθέτοντας ή αφαιρώντας κάποιο στοιχείο, αλλά, στο τέλος, είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Για παράδειγμα, υπάρχουν παράθυρα που έγιναν έργα απολύτως αφηρημένα. Αυτή η διαδικασία, από έργο σε έργο, μπορεί να κρατήσει και πολλά χρόνια.

Πληροφορίες

Γκαλερί Citronne, παραλία – Πόρος, τηλ.: 22980-22401, 6979 989684. Διάρκεια έκθεσης: 30 Ιουνίου - 25 Ιουλίου. Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 11.00 – 13.00 και 19.00 – 23.00.

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης