Στους καλύτερους μεταπολεμικούς συγγραφείς δίπλα στον Σάμιουελ Μπέκετ και τον Γκίντερ Γκρας, τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον Μπόρις Πάστερνακ, συγκαταλέγει τον Γιώργο Σεφέρη η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit, που παρουσιάζει τον δικό της λογοτεχνικό κανόνα.
Το κείμενο για τον Σεφέρη υπογράφει ο Αρης Φιορέτος, Σουηδός συγγραφέας με ελληνικές ρίζες.
Καλοκαίρι του 1950, ο Σεφέρης ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την ελληνική πρεσβεία στην Αγκυρα για την πρεσβεία του Λονδίνου και μαζί με ένα Σουηδό συνάδελφο επισκέπτονται το χώρο των σουηδικών αρχαιολογικών ανασκαφών στα Λάβρανδα της αρχαίας Καρίας. Ο Σεφέρης έχει όμως και ένα άλλο προορισμό, θέλει να ξαναδεί τον τόπο όπου είχε γεννηθεί το 1900, τα Βουρλά της Σμύρνης. Ας δούμε γιατί το ταξίδι αυτό είναι σημαντικό για τον Φιορέτο: «Είναι ένα ταξίδι στο παρόν αλλά και στο παρελθόν. Εδώ είναι τα σπαράγματα του παρελθόντος αλλά και τα τζιτζίκια, αυγά μάτια στο τηγάνι αλλά κι εκείνο το ιδιαίτερο ελληνικό βάσανο, ο καημός, που ο ίδιος ο Σεφέρης τον θεωρεί αμετάφραστο σε άλλες γλώσσες. Είναι ένα συναίσθημα διαποτισμένο με πόνο και ταυτόχρονα ένα σωματικό βίωμα της διαφοράς, τελικά και της διαφοράς ανάμεσα σ' αυτό που ήταν κάποτε και που είναι τώρα. Ο καημός δεν ενσκήπτει απ’ έξω σαν νυγμός λόγχης, αλλά πλήττει εκ των έσω. Το εγώ συνειδητοποιεί ξαφνικά από πόση έλλειψη συνίσταται.»
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο το ταξίδι του Σεφέρη στην Ιωνία είναι τόσο σημαντικό για τον Φιορέτο, επειδή δίνει μορφή στην απόσταση ανάμεσα στο τότε και το τώρα, με τρόπο επιτακτικό, αλλά όχι γλυκανάλατα νοσταλγικό.
DEUTSCHE WELLE
