Οι Ισπανοί έχουν ένα ανέκδοτο για τους συμπατριώτες τους από τη Γαλικία: είναι το είδος του ανθρώπου που τον συναντάς στη σκάλα και δεν ξέρεις αν ανεβαίνει ή κατεβαίνει. Στην κατηγορία αυτή ανήκει ο ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι.
Οταν ρωτήθηκε την περασμένη εβδομάδα αν ισχύει η πληροφορία ενός ειδησεογραφικού πρακτορείου σύμφωνα με την οποία επίκειται το αίτημα για παροχή βοήθειας, ο Ραχόι απάντησε με τον διφορούμενο τρόπο που χαρακτηρίζει αυτούς που κατάγονται από τη Γαλικία. Υπάρχουν δύο επιλογές, είπε. Είτε έχει δίκιο το ειδησεογραφικό πρακτορείο, οπότε έχει καλύτερη πληροφόρηση από τον πρωθυπουργό, είτε έχει άδικο. «Θα σας απαντήσω αρνητικά. Αλλά, εσείς μπορείτε να συνεχίσετε να πιστεύετε αυτό που θεωρείτε σωστό, και ίσως να δικαιωθείτε». Αρα, τι απάντησε, ναι ή όχι;
Πολλοί αναρωτιούνται κατά πόσον ο Ραχόι έχει πράγματι μια στρατηγική για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης τόσο των αγορών, όσο και των ίδιων των Ισπανών. Με ένα έλλειμμα που πέρυσι έφτασε το 9% του ΑΕΠ, ανεργία που ξεπερνά το 25% και ένα κίνημα διαμαρτυρίας που αρχίζει να παίρνει βίαιη μορφή, το ερώτημα είναι κατά πόσον η Ισπανία οδηγείται στα ίδια αδιέξοδα με την Ελλάδα.
Αλλοι, πάλι, πιστεύουν ότι ο δημόσιος τομέας της Ισπανίας εξακολουθεί να έχει πολύ «λίπος», ότι τα στατιστικά στοιχεία για την ανεργία είναι φουσκωμένα κι ότι ο θεσμός της οικογένειας, που απορροφά τους κραδασμούς, παραμένει ισχυρός. Οπως και να'χει, τα προβλήματα του Ραχόι μεγαλώνουν.
Εκτός από την οικονομική κρίση, ο ισπανός πρωθυπουργός έχει να αντιμετωπίσει και μια απροσδόκητη συνταγματική κρίση. Μια μεγάλη συγκέντρωση υπέρ της ανεξαρτησίας που έγινε τον περασμένο μήνα στη Βαρκελώνη περιλάμβανε πανό που έγραφαν ότι η Καταλονία είναι το επόμενο μέλος της Ε.Ε.
Το ντέρμπι ανάμεσα στη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα, ήταν πιο φορτισμένο από ποτέ. Κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσει αυτή η εθνικιστική έξαρση. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Καταλονίας, ο Αρτουρ Μας, κρατά τα χαρτιά του κλειστά.
Ετσι, ο μυστηριώδης Ραχόι πρέπει να προσπαθήσει να αποτρέψει δύο πράγματα: το γκρέμισμα της ευρωζώνης στα ισπανικά βράχια και το γκρέμισμα της ίδιας της Ισπανίας. Η αλήθεια είναι ότι καθυστέρησε πολύ να λάβει μέτρα. Και το έκανε ελπίζοντας να φέρει τη χαριστική βολή στους Σοσιαλιστές, στο φέουδό τους, την Ανδαλουσία. Απέτυχε. Και ταυτόχρονα έχασε την αξιοπιστία του. Τον περασμένο μήνα, είχε επιτέλους την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Η Ισπανία ανακοίνωσε ότι οι τράπεζές της χρειάζονται κάπου 40 δισεκατομμύρια ευρώ (πολύ λιγότερα από τα 100 δισεκατομμύρια που πρόσφερε η ευρωζώνη), εκπόνησε έναν προϋπολογισμό για τη μείωση του ελλείμματος στο 4,5% του ΑΕΠ το 2013 και ξεκίνησε έναν καινούργιο γύρο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Ορισμένοι αναλυτές όμως εξακολουθούν να αμφιβάλλουν κατά πόσον τα stress tests των τραπεζών ήταν πραγματικά απαιτητικά. Οπως αμφιβάλλουν και ότι η ύφεση θα είναι του χρόνου μόλις 0,5%.
Παίζει άραγε και πάλι ο Ραχόι παιχνίδια ενόψει των εκλογών που θα γίνουν τον ερχόμενο μήνα στη Γαλικία; Εκλογές θα γίνουν όμως τον Νοέμβριο και στην Καταλονία.
Ο Ραχόι καλά θα κάνει να μην αναβάλει τις αποφάσεις του με την ελπίδα ότι τα προβλήματα θα τα λύσει μόνος του ο χρόνος.
Πηγή: The Economist, ΑΠΕ-ΜΠΕ
