Η αύξηση των κοινωνικών συσσιτίων αποτελεί και γερμανική πραγματικότητα. Το φαινόμενο σχολιάζει εκτενώς η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung: «Υπάρχουν ολοένα περισσότεροι "πελάτες" και ολοένα περισσότερα συσσίτια (σ.σ. χώροι, όπου μπορεί κανείς να βρει ρούχα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης). Σε μερικά πληρώνει κανείς ένα ευρώ για την είσοδο, σε άλλα πέντε. Αυτός o οβολός θεωρείται πάντως δίκαιος από όσους βρίσκονται εκεί. Καταπολεμά το αίσθημα ότι όλα είναι δωρεάν (...)».

Oπως σημειώνει ο αρθρογράφος «εξαπλώνονται επειδή αυξάνεται και η ανέχεια. Στη Γερμανία υπάρχουν περισσότερα από 900 συσσίτια, από τα οποία εφοδιάζονται περίπου 1,5 εκ. άνθρωποι και οι οικογένειές τους».

Η εφημερίδα επισημαίνει ότι το κράτος φρόντισε να ενισχύσει αυτήν την πρωτοβουλία πολιτών με το να μην επιβάλει ΦΠΑ στα αγαθά που δωρίζονται, σχολιάζοντας χαρακτηριστικά ότι «τα συσσίτια σκεπάζουν τη φτώχεια με ένα τραπεζομάντηλο στο μέγεθος της Γερμανίας».

Κλείνοντας, η SZ υπογραμμίζει: «Τα συσσίτια είναι μία βοήθεια ανάγκης, προσφέρουν ψίχουλα, τα περισσεύματα της αφθονίας, είναι ελεημοσύνη. Δεν αποτελούν όμως ενδεδειγμένη απάντηση για την ανέχεια και τη φτώχεια σε μία πλούσια κοινωνία, αλλά κατηγορία (...). Ενα κράτος που χρειάζεται 1000 συσσίτια, δεν είναι καλό κοινωνικό κράτος».

Deutsche Welle