Με το φλέγον πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης ασχολείται αυτή την εβδομάδα η στήλη «Charlemagne» του περιοδικού Economist.

Όπως αναφέρει, η Ελλάδα έχει γίνει η «βασική οδός των λαθρομεταναστών στην ΕΕ». «Σαν ένα ποτάμι που ψάχνει τον πιο εύκολο δρόμο για τη θάλασσα, η μετανάστευση που κάποτε περνούσε από την Ισπανία και την Ιταλία τώρα κατευθύνεται στην Ελλάδα», επισημαίνει το δημοσίευμα, κάνοντας λόγο για τους μεγάλους αριθμούς μεταναστών που περνούν από τα ελληνικά σύνορα. Το περιοδικό τονίζει ότι «η κρίση της Ελλάδας είναι πρόβλημα της Ευρώπης».

Αναφερόμενο σε «διπλή τραγωδία» υποστηρίζει: «Δύο μεγάλα ευρωπαϊκά προγράμματα, το ευρώ και η ζώνη Σένγκεν, έχουν φτάσει στα όριά τους στην Ελλάδα. Για να λειτουργήσουν απαιτούν αμοιβαία εμπιστοσύνη. Αλλά αυτή έχει διαβρωθεί, πρώτα από την κατάρρευση των δημοσίων οικονομικών και τώρα από την κατάρρευση των ελέγχων στα σύνορα».

»’Οπως και με την κρίση του χρέους, οι χώρες που αντιμετωπίζουν επείγον πρόβλημα λαθρομετανάστευσης χρειάζονται βοήθεια από την ΕΕ, με αντάλλαγμα βαθιές μεταρρυθμίσεις. Οι χώρες της ΕΕ πρέπει να εναρμονίσουν την πολιτική ασύλου για να γεφυρωθούν οι μεγάλες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσά τους.

»Οι νότιες χώρες θέλουν να έχουν την επιλογή, σε περιόδους κρίσεως, να μπορούν να απελαύνουν τους αιτούντες άσυλο στην πρώτη χώρα εισόδου στην ΕΕ. Οι βόρειοι φοβούνται την εξαγωγή του προβλήματος από τον Νότο. Ένας οδυνηρός συμβιβασμός μπορεί να δοκιμαστεί. Αν θέλει η Ελλάδα να αναστείλει την ισχύ της Συνθήκης του Δουβλίνου, θα πρέπει να αποδεχθεί την προσωρινή αναστολή της Συνθήκης του Σένγκεν και την επιστροφή στους συνοριακούς ελέγχους.

»Μέρος της λύσης βρίσκεται στη συνεργασία με τους γείτονες της Ευρώπης... Η Ελλάδα δέχεται πιέσεις επειδή η Τουρκία επιτρέπει σε κάποιους από τους γείτονές της είσοδο χωρίς βίζα. Η Τουρκία εφαρμόζει επίσης τον "γεωγραφικό περιορισμό" στη συνθήκη του 1951 για τους πρόσφυγες, περιορίζοντας το άσυλο μόνο στους ευρωπαίους. Αν η Τουρκία επιθυμεί μεγαλύτερη επιρροή στην ΕΕ και στη Μέση Ανατολή, θα πρέπει να βάλει τέλος σε αυτή τη νομική ανωμαλία.

»Ενα αποτελεσματικό καθεστώς ασύλου πρέπει να είναι μέρος μιας πιο λογικής πολιτικής ασύλου, καθώς η γηραιά Ευρώπη θα χρειαστεί στο μέλλον περισσότερους εργάτες από το εξωτερικό. Αλλά δεν πρέπει να συγχέουμε τους πρόσφυγες με τους οικονομικούς μετανάστες. Οσο υπάρχει πόλεμος και καταπίεση, πρέπει να υπάρχει άσυλο. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου το ξέρει αυτό καλύτερα από τους περισσότερους: στη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών, η οικογένειά του είχε λάβει άσυλο στη Σουηδία», καταλήγει το περιοδικό.