Στον περισσότερο κόσμο τα πρωταθλήματα αποτελούν υπόθεση μόνο των ισχυρών. Γι' αυτό υπάρχει και το κύπελλο. Για να έχουν και τα αουτσάιντερ, έστω και για λίγο, δικαίωμα στο όνειρο.
Αυτό δεν ισχύει παντού όμως. Σε ορισμένες χώρες, όπως στη Βρετανία, η παρουσία κάποιου «μικρού» στον τελικό της διοργάνωσης απαντάται χρόνο παρά χρόνο. Σε κάποιες άλλες όμως, όπως στην Ελλάδα, ο αδύναμος χρειάζεται ένα μικρό θαύμα για να αντέξει μέχρι το μεγάλο φινάλε. Αν, λοιπόν, είναι μια φορά έκπληξη το να φτάσει μια Μπέρμιγχαμ να διεκδικεί το τρόπαιο από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Τσέλσι και οποιονδήποτε άλλο ισχυρό, το να πηγαίνει ο Ατρόμητος στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος μοιάζει με επίτευγμα πολλές φορές πιο μεγάλο. Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε το γεγονός, πως εκτός του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, μόλις δυο είναι οι σύλλογοι που έχουν σηκώσει το τρόπαιο πάνω από μια φορά (ο Πανιώνιος και η ΑΕΛ).
Επόμενο είναι οι άνθρωποι του συλλόγου να αντιμετωπίζουν σαν μια ευκαιρία πρώτης τάξεως τον τελικό, όχι απλώς για να κατακτήσει η ομάδα ένα τρόπαιo, αλλά να αλλάξει συνολικά επίπεδο.
«Νομίζω η συμμετοχή του τελικού δίνει στην ομάδα μας τη δυνατότητα όλοι να συσπειρωθούν και να αποκτήσει ο σύλλογος μια μεγαλύτερη δυναμική και να βάλει τον πήχη πιο ψηλά», παρατηρεί στο naftemporiki.gr ο προπονητής του Ατρομήτου, Γιώργος Δώνης.
O προπονητής του Ατρομήτου, Γιώργος Δώνης.
«Ο Ατρόμητος τα προηγούμενα χρόνια έλειπε από τα μεγάλα σαλόνια. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους δήμους. Δυστυχώς, όμως, στην Αθήνα ο κόσμος έχει είτε απορροφηθεί από τις μεγάλες ομάδες, είτε από τα προβλήματα που υπάρχουν ευρύτερα στην κοινωνία», προσθέτει, σε μια προσπάθειά του να εξηγήσει γιατί ο κόσμος προτιμάει σε συντριπτικά μεγέθη να βρίσκεται στο πλευρό των μεγάλων συλλόγων.
Για τον Έλληνα τεχνικό, βέβαια, ο τελικός του Κυπέλλου κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη εμπειρία είναι. Μόλις στα 41 του χρόνια -ηλικία που άλλοι τώρα ξεκινούν την προπονητική τους καριέρα- έχει κατακτήσει άλλη μια φορά το τρόπαιο ως τεχνικός και πλέον φιλοδοξεί να αποδείξει, ότι πράγματι ισχύει ο κανόνας, πως όταν κάτι επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση.
Την πρώτη του φορά τα κατάφερε με τη Λάρισα. Οι Θεσσαλοί είχαν σηκώσει άλλο ένα Κύπελλο, αλλά αυτό ήταν το «μακρινό» 1985. Στα χρόνια που ακολούθησαν, γνώρισαν τον υποβιβασμό και την «ντροπή» των μικρότερων κατηγοριών. Με τον Δώνη, όμως, στον πάγκο τους επέστρεψαν στα μεγάλα σαλόνια και το 2007 κέρδισαν στον τελικό του Κυπέλλου στο Πανθεσσαλικό τον Παναθηναϊκό με 2-1.
Αν και οι ομοιότητες, πάντως, της Λάρισας και του Ατρομήτου είναι κάτι παραπάνω από προφανείς, ο Γιώργος Δώνης προσπαθεί να μη τις βλέπει, έχοντας έναν πάρα πολύ καλό λόγο: Σε περίπτωση που ο τελικός με την ΑΕΚ έχει θετική για τον ίδιο και την ομάδα του κατάληξη, να θέσει την επιτυχία πολύ πιο ψηλά.
«Είναι διαφορετικά τα πράγματα στον Ατρόμητο σε σχέση με τη Λάρισα, γιατί η Λάρισα είχε κατακτήσει τίτλους, είχε το ειδικό βάρος, ενώ ο Ατρόμητος πηγαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του σε τελικό και αυτό από μόνο του συνιστά επιτυχία. Αρα, θεωρώ, ότι αν καταφέρουμε να πάρουμε αυτόν τον τίτλο θα είναι μεγαλύτερο το κατόρθωμα απ' ότι με τη Λάρισα», εξηγεί.
Ποιο, όμως, είναι το μυστικό της επιτυχίας των Περιστεριωτών και του ιδίου; Εκτός από τη γνωστή σκληρή δουλειά, δεν θα διστάσει να παραδεχθεί, πως πάντοτε ρόλο παίζουν και οι συγκυρίες, αλλά και η ποδοσφαιρική φιλοσοφία, που προσπαθεί να εμφυσήσει στους ποδοσφαιριστές του.
«Πολλές φορές είναι συγκυρίες στο ποδόσφαιρο. Και ξέρουμε όλοι ότι κρινόμαστε από τα αποτελέσματα. Εγώ προσπαθώ με τους συνεργάτες μου και τους ποδοσφαιριστές μου να εργαζόμαστε σκληρά, να κάνουμε σωστές επιλογές και να εφαρμόζουμε μια φιλοσοφία ποδοσφαίρου, που δεν είναι εύκολο να εφαρμοστεί στην Ελλάδα».
Για να φτάσει, όμως, μια ομάδα μέχρι τέλους, όλα θα πρέπει να λειτουργούν στην εντέλεια. «Υπάρχει ένας ιδιοκτήτης που αγαπάει το ποδόσφαιρο και σέβεται όλους τους εργαζόμενους. Και έχουμε πολύ καλή επικοινωνία, που δεν το βρίσκεις παντού. Οι ποδοσφαιριστές που έχουμε είναι ευσυνείδητοι επαγγελματίες».
Αντίπαλος του Ατρομήτου στον τελικό θα είναι η ΑΕΚ. Ομάδα, για την οποία, άφησε τη Λάρισα, αλλά από την οποία έφυγε υπό ιδιαίτερα άσχημα συνθήκες. Μετά από δυο χρόνια στο Περιστέρι ο Γιώργος Δώνης φαίνεται να έχει αφήσει πίσω του για τα καλά τους λίγους μήνες που πέρασε στην Ένωση.
«Είναι σύνηθες στο ποδόσφαιρο να βρίσκεσαι αντίπαλος με ομάδα, που είτε έχεις αγωνιστεί σε αυτή στο παρελθόν ως παίκτης, είτε την έχεις προπονήσει ως τεχνικός. Είναι απόλυτα φυσιολογικό. Όποιος μπει στη διαδικασία να το σκεφτεί εκδικητικά πρώτα απ' όλα δεν είναι σωστός ως επαγγελματίας, και μετά νομίζω φαίνεται ότι έχει πρόβλημα με τον ίδιο του τον εαυτό. Από τη δικιά μου πλευρά έχω πάρα πολύ μεγάλη αυτοεκτίμηση και δεν προσπαθώ να αποδείξω τίποτα. Τον αντίπαλο και τον σέβομαι απόλυτα και έχω φίλους σε αυτόν, αλλά ο καθένας προσπαθεί να υλοποιήσει τους στόχους του», υποστηρίζει.
Η σεζόν 2010/11 μοιάζει ιδανική για τον Ατρόμητο, αλλά στην πραγματικότητα είχε και τις άσχημες στιγμές της, αφού ο σύλλογος των δυτικών προαστίων κινδύνεψε ακόμα και με υποβιβασμό. Γι' αυτές μας μίλησε και ο αρχηγός της ομάδας, Κώστας Νεμπεγλέρας.
O αρχηγός του Ατρόμητου, Κώστας Νεμπεγλέρας.
«Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα, γιατί αν δούμε την πορεία μας στο πρωτάθλημα είχε πολλά σκαμπανεβάσματα με πολλές και καλές και κακές στιγμές. Στο κύπελλο τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού φτάνουμε σε έναν τελικό και γράφουμε ιστορία», λέει.
Ο ίδιος παραδέχεται ότι το Κύπελλο ήταν εξ αρχής ένας από τους στόχους του συλλόγου, αλλά επιμένει πως δεν έχει να κάνει με το ότι η ομάδα δυσκολεύτηκε στο τέλος να σωθεί.
«Από την αρχή του πρώτου παιχνιδιού στο κύπελλο ο προπονητής μας είχε βάλει στόχο να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται και να φτάσουμε να διεκδικούμε, αυτό που διεκδικούμε αυτή τη στιγμή.
«Κατ' εμέ δεν θα έπρεπε να αποτελεί δικαιολογία το γεγονός πως δεν τα πήγαμε καλά στο πρωτάθλημα, λόγω του κυπέλλου. Απλά ήταν μια συγκυρία για εμάς το ότι δεν πήραμε κάποια αποτελέσματα στην έδρα μας, για να καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε την παραμονή μας νωρίτερα».
Στα 36 του αυτή ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για τον Νεμπεγλέρα να διεκδικήσει το Κύπελλο. Είχε φτάσει στην πηγή άλλες δυο φορές στο παρελθόν με τη φανέλα του Αρη, αλλά δεν κατάφερε να πιει νερό.
«Έχω συμμετάσχει σε δυο τελικούς με τον Αρη, αλλά δεν τα καταφέραμε σε αυτούς. Νομίζω ότι η τρίτη μπορεί να είναι και η τυχερή για εμένα», τονίζει με αρκετή δόση αισιοδοξίας, αν και σε κανένα σημείο δεν κρύβει πως όσο δύσκολο και να φαίνεται μια ενδεχόμενη επιτυχία, πιστεύει σε αυτή. «Όταν πας σε έναν τελικό ο στόχος είναι πάντοτε το τρόπαιο. Και αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε».
Μετά τον τελικό υπάρχει και η επόμενη μέρα. Πολλοί σύλλογοι του επιπέδου του Ατρομήτου δεν κατάφεραν να αντέξουν το βάρος. Ο Γιώργος Δώνης, όμως, θεωρεί πως κάλλιστα η ομάδα του μπορεί να βρει στόχους, αν και δεν παραγνωρίζει τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των ομάδων.
«Δεν τελειώνουν ποτέ οι στόχοι. Όσοι οι άνθρωποι δουλεύουν, έχουν πάντοτε φιλοδοξίες και θέλουν να πετυχαίνουν πράγματα. Πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές. Βλέπουμε ας πούμε ότι στο ελληνικό πρωτάθλημα υπάρχουν οι παραδοσιακές δυνάμεις, που θα πρέπει εσύ να εκμεταλλευτείς την κακή τους χρονιά και εσύ να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό για να τις ξεπεράσεις».
Όσο θετικά, πάντως, και να θέλει να δει τα πράγματα μετά από μια τέτοια σεζόν για την ομάδα του, ο Έλληνας τεχνικός είναι μάλλον απαισιόδοξος σε ό,τι έχει να κάνει με το μέλλον του ποδοσφαίρου στη χώρα.
«Δεν βαδίζουν τα πράγματα καλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο και θα πρέπει να θεσπιστούν νόμοι, να θεσπιστούν κανόνες, να το βάλουμε σε μια βάση διαφορετικά, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία».
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ - [email protected]
