Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου δεν είχαν στόχο μόνο να πλήξουν αμερικανικούς στόχους, εκτιμά ο ισλαμολόγος Ζιλ Κεπέλ στους «Financial Times». Η Αλ-Κάιντα ήθελε επίσης να παρασύρει τον αμερικανικό στρατό στο Αφγανιστάν, ελπίζοντας ότι θα είχε την ίδια τύχη με τον σοβιετικό στρατό μια δεκαετία νωρίτερα.
Μετά την έναρξη του πολέμου στο Αφγανιστάν η Αλ-Κάιντα αντιμετώπισε ένα δίλημμα: ποιον έπρεπε να επιλέξει ως καταλληλότερο στόχο, τη Σαουδική Αραβία ή το Ισραήλ; Επρεπε να βάλει βόμβες στη Μέκκα και τη Μεδίνα για να αποσταθεροποιήσει το καθεστώς ή να ενθαρρύνει τις επιθέσεις αυτοκτονίας στο Ισραήλ;
Η προηγούμενη δεκαετία, γράφει ο ισλαμολόγος Ζιλ Κεπέλ, δεν έδωσε την ευκαιρία για μια μαζική εξέγερση κατά του Ισραήλ. Οι συμφωνίες του Οσλο έπεισαν πολλούς Παλαιστίνιους ότι η ειρήνη βρισκόταν επί θύραις και το Ισραήλ πέρασε σε δεύτερη μοίρα ως στόχος των εξτρεμιστών της Αλ-Κάιντα, οι οποίοι επικέντρωσαν την προσοχή τους στην οργάνωση ενός ιερού πολέμου κατά της σαουδαραβικής δυναστείας.
Ο πόλεμος αυτός ξέσπασε πράγματι στη Σαουδική Αραβία, και επεκτάθηκε στην Αίγυπτο, την Αλγερία, τη Βοσνία, το Κασμίρ, την Τσετσενία. Στα μέσα της δεκαετίας του '90, όμως, ήταν σαφές ότι η τζιχάντ είχε οδηγήσει σε στρατιωτικό και πολιτικό φιάσκο. Οι Αιγύπτιοι και οι Αλγερινοί μαχητές συνετρίβησαν και η λαϊκή τους βάση συρρικνώθηκε.
Τα δίκτυα στα στρατόπεδα του Αφγανιστάν άρχισαν έτσι να εκπαιδεύονται για ένα διαφορετικό ισλαμικό πόλεμο, έναν πόλεμο που δεν θα χρειαζόταν από πίσω του τις μάζες. Τότε είχαμε επιθέσεις εναντίον της βάσης των αμερικανών πεζοναυτών στη Σαουδική Αραβία το 1996, εναντίον των αμερικανικών πρεσβειών στην Κένυα και στην Τανζανία το 1998, και εναντίον του αμερικανικού αεροπλανοφόρου USS Cole στην Υεμένη το 2000.
Ο στόχος αυτών των επιθέσεων ήταν οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Σαουδική Αραβία. Ο Μπιν Λάντεν ήθελε να εκβιάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να απομακρυνθούν από τη βασιλική οικογένεια του Ριάντ. Ενδεχομένως μάλιστα, να χρηματοδοτήθηκε από ορισμένους κύκλους της Σαουδικής Αραβίας που θέλουν να ανατρέψουν την οικογένεια.
Υστερα ήλθε η 11η Σεπτεμβρίου, και η αποτυχημένη προσπάθεια του Μπιν Λάντεν να προκαλέσει μια νέα εξέγερση εναντίον της συμμαχίας των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας, που χρονολογείται από το 1945 όταν ο Ρούζβελτ υποσχέθηκε στον βασιλιά Ιμπν Σαούντ να του παράσχει προστασία έναντι της ροής του σαουδαραβικού πετρελαίου προς τη Δύση.
Οι κληρικοί και οι ιμάμηδες που αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον Μπιν Λάντεν χρειάζονταν έναν εχθρό για να πείσουν τη μουσουλμανική νεολαία ότι δεν είχαν «ξεπουλήσει» τον αγώνα. Το Ισραήλ έγινε και πάλι ο κύριος στόχος τους. Οι κληρικοί χειροκρότησαν τις επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον Ισραηλινών, δίνοντας την ευλογία τους στους εξτρεμιστές της Χαμάς.
Οι επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον ισραηλινών αμάχων είναι όμως πιθανό να αποδειχθούν μακροπρόθεσμα καταστροφικές για την παλαιστινιακή υπόθεση.
Στο μεταξύ, εμφανίστηκε μια καινούργια εστία σύγκρουσης: η απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να ανατρέψει τον Σαντάμ Χουσεϊν. Η εξέλιξη αυτή μπορεί να απομακρύνει την αντιπαράθεση από το Ισραήλ και να τη στρέψει προς την αμερικανική πετρελαϊκή πολιτική. Για μια ακόμη φορά, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ριζοσπάστες ισλαμιστές αρχίζουν να επικεντρώνουν την προσοχή τους στα πετρελαϊκά συμφέροντα.
